zondag 15 juli 2012

Wanneer gaan jouw ogen open?

“Weten waar Abraham de mosterd haalt "versus" een kind wat de wijsheid in pacht heeft" 

Nu eens een totaal ander blog. Geen quote van een bekend persoon, stukje van een internetsite of uit een dagblad, maar gewoon een stukje geluk wat ontstaat wanneer je bij de mensen bent waarom je geeft en waar je van houdt. Juist daarom wil ik dit verhaal met jullie delen.

Zaterdag 14 juli, een dag die in het teken staat van een 50 jarige verjaardag van mijn zwager, familie, vrienden en samenzijn. Maar ook afspraken, dingen voor elkaar doen en daarnaast vooral genieten van de dag en alles wat er komen gaat. De ochtend start al heel vroeg. Om 04.00 uur besluit onze 16 jarige gewezen kater Jaap, mij abrupt uit mijn slaap te halen door onbedaarlijk hard te miauwen. Na even aandacht aan hem te hebben besteed, er zeker van te zijn dat er niets vreemds is, buiten zijn bezoek aan de kattenbak, heb ik hem liefdevol geaaid en gerustgesteld. Gevolg, hij slaapt nog 1,5 uur verder en gunt mij de tijd om bij te komen en me op te laden voor de dag. De beloofde drukke dag, start meteen, wanneer ik de wasmachine vul en aanzet. Om 05.30 uur opnieuw gemiauw. Nu  heb ik toch iets meer nodig om onze Jaap tevreden te stellen. Een bordje eten en wederom oprechte aandacht biedt dit keer de oplossing.

Slapen zit er vanaf dat moment voor mij niet meer in, dus ik besluit de werkzaamheden die voortvloeien uit een donderdag gehouden "Optidee Presentatie" maar meteen in een Excel schema te zetten. Om tegen half negen ben ik zover, ik ontbijt en start aan mijn vaste ritueel. Een glaasje sap, vijf stuks fruit en een kopje weerstand thee, me wassen en kleden met alles wat erbij hoort, ik ben er klaar voor.

Doel 1: ik ga eerst de katten van ons buurmeisje eten geven, met ze knuffelen, een schone bak en dan op naar de volgende missie. Doel 2: Brood bij de bakker halen, "Opa Vlot" genaamd. Dit naar de familie Vlot genoemde brood is brood zonder E-nummers. We eten dit al een tijdje en bevalt ons vele malen beter dan het brood wat er stijf van staat. Ja, brood waar allerlei smaakversterkende en soms ook kleurversterkende toevoegingen in zit, blijft dan wel langer vers, het voelt minder voedzaam. Doel 3: Naar de C1000, om wat honingdropjes voor ons nichtje in België te halen, die speciaal de avond ervoor nog even een sms stuurde.

Na de boodschappen thuis te hebben gebracht, op naar de volgende missie. Doel 4: Wederom draait het hier om een huisdier. Een "kater", die de komende periode prima verzorgd wordt door de buurvrouw, maar wellicht toch nog wat extra knuffels kan gebruiken, want vakantietijd is toch wel iets anders, dan zo nu en dan eens een weekendje weg. Ook dat is na een uurtje gepiept, iedereen een fijne vakantie en goede reis gewenst. Opnieuw richting huis om mijn vervolgtaak te vervullen. Doel 5: het maken van "vegetarische Wraps". Want een feest zonder eten, is bij de jarige en zijn familie geen feest. En wat is er leuker, dan iedereen iets wat hij of zij lekker vindt mee te laten nemen? Zo krijg je allereerst een bijzonder afgewisseld menu op tafel en daarnaast is het een grote verrassing, omdat je voorafgaand niet weet wat er  meegebracht wordt.

De rit naar België, staat in  het teken van regen, veel regen, het hypnotisch heen en weer gaan van de ruitenwissers en heel veel mensen die niet begrijpen dat rechts toch nog steeds de plek is om te rijden wanneer je het gaspedaal niet echt in wilt trappen. Enfin, de reis verloopt vlekkeloos, de zon breekt door en het feest is al in volle gang wanneer we aankomen. Eerst wordt er gegroet, geknuffeld, cadeautjes worden uitgedeeld en daarna wordt er gegeten. Dit alles, onder het genot van een kopje koffie, thee of desgewenst frisdrank of iets alcoholisch.

De kinderen zijn volop aan het spelen. Ons jongste nichtje is samen met haar 4 jarige vriendinnetje in de tuin. De taalbarrière die aanwezig is, doet niets af aan hun plezierig samenzijn. Bloemetjes worden secuur geplukt en deze worden aan iedereen gegeven. De boodschap is erop te passen want, zo verteld het 4 jarige vriendinnetje in vloeiend Frans, de natuur is in gevaar. Bij mij stopt ze vervolgens de bloemetjes onder mijn trui en ze vertelt nogmaals dat de natuur in gevaar is en dat ik "haar" kan beschermen. Gelukkig heb ik een vertaalster naast me zitten, die precies aangeeft wat het kleine meisje zegt. Omdat ik het mooi vind, wat het meisje zegt, hoe de beide kleintjes communiceren zonder woorden, het taalverschil totaal niet leidt tot enig onbegrip, zeg ik dit ook hardop. Het kleine meisje zegt dan, dat ik niet zo hard moet praten, het is geheim en het is beter dat ik dit stil houd. Wat mooi en bijzonder. Communiceren zonder te praten, alsof je een gesprek voert zonder woorden, door begrip op zielsniveau.

Het is ondanks de regen, zo nu en dan ook droog geweest en daarbij was de regenboog aanwezig. En het gezegde belooft, dat er aan ieder eind van de regenboog, een pot met goud te vinden is. Deze hebben we niet gevonden, of toch wel? Was het het feest op zich, de kinderen die volop genoten van elkaar, het spel en daardoor tevreden waren en onvermoeibaar leken? Of de nostalgie, de herinnering aan vroeger, door het samenzijn, de muziek, dans en het heerlijke eten en drinken? Het maakt niet uit, voor mij was de missie geslaagd. Ik vertrouw erop dat iedere aanwezige dit op eenzelfde wijze heeft ervaren en zij ook net als ik zullen terugdenken aan deze zaterdag 14 juli 2012.

Thanks Lieve Mensen, voor het jezelf zijn en minstens zo belangrijk, dat ook toestaan van ieder ander!

donderdag 12 juli 2012

Hoe houden mensen het vol?


"Natte 96e Nijmeegse Vierdaagse verwacht".

Een quote van NU.nl en het gesprek van de dag, onder de trouwe wandelaars die zich al vele jaren inschrijven voor één van de grootste evenenmenten in de geschiedenis van de wandelsport.

Maar wat maakt nu dat mensen deelnemen aan zo'n gigantische evenement? Is het een vorm van sport of zou je het anders en beter omschrijven, dat de mensen die besluiten om dit te doen het als een overwinning op zichzelf zien? Iedere wandelaar die regelmatig meeloopt met grote wandel- toertochten, wil uiteindelijk één keer in zijn leven de vierdaagse meelopen. Wat zorgt er nu voor, dat deze aantrekkingskracht bij de één leidt tot inschrijving en werkelijke deelname en het bekende kruisje aan het einde van de 4 dagen en dat de ander, zelfs al traint hij al een jaar, voor de start afhaakt of uiteindelijk uitvalt, tijdens de toertocht op zich?

Niemand kan dit met zekerheid zeggen. Wat wel mooi is om te weten dat de jongste deelnemer die zich heeft ingeschreven 11 jaar oud is en de oudste, ja zelfs 2 oudste deelnemers, 90 en 91 jaar jong zijn. Zie ook de hierna volgende link van de Gelderlander van 6 juli jl.: http://www.gelderlander.nl/voorpagina/nijmegen/11342526/Vierdaagse-oudste-deelnemer-is-91-jaar,-de-jongste-elf.ece 

Wat bijzonder, dat er weer zoveel mensen zijn, die zich hebben ingeschreven. En wat jammer, dat zij zich net als al die vakantiegangers die besluiten om in Nederland te blijven, ongemerkt nu al zullen laten leiden door de slechte weersvoorspellingen. Wanneer je kijkt naar de afgelopen maanden, heeft iedereen zelf kunnen ervaren dat er van de voorspellingen ongeveer net zo weinig klopt, als van de koersen van de aandelen. Ik noem daarbij Facebook voor het gemak nogmaals als voorbeeld. Laten we gewoon eens vertrouwen houden. En zonder stil te staan bij wat er allemaal fout kan gaan, nu eens verwachten dat het gewoon heerlijk wandelweer is. De 96ste keer en daarvan loopt er iemand al voor de 65ste keer mee dit jaar, met recht een prestatie.

Zou de saamhorigheid, de vriendelijkheid van de mensen in en om Nijmegen, alsmede de bereidwilligheid om een steentje bij te dragen, aan dit fantastische volksfeest, dan toch een soort stimulans zijn, om het te willen halen? Dan kunnen we toch ook regelen, dat iedereen vanaf de start van de vierdaagse erop vertrouwt, dat het heerlijke dagen worden. Niet te warm, niet te koud, een klein briesje, in de nacht tot 03.30 uur een buitje voor het stof en de plantjes en dan gewoon droog, tot de laatste wandelaar binnen is en de persoon die zich inzet om deze mensen te verzorgen gewoon kan genieten van het festein. Ik gun het iedereen van harte, omdat het leidt tot verbroedering. Je loopt zelf, dat weet iedereen, maar het feit dat er ook dit jaar weer bijna 50.000 mensen zich in hebben geschreven, terwijl er maar 45.000 plaatsten te vergeven zijn, is toch eigenlijk uniek?

Hoe kunnen we deze mensen en alle mensen die in Nederland blijven met de vakantie, of mensen die het op de één of andere manier zwaar hebben, waar ter wereld dan ook een hart onder de riem steken? Wil jij met me meedenken en kijken hoe we ervoor kunnen zorgen, dat mensen het net als de oudste wandelaar, nog minstens een jaar of 10, 20, 30, 40, 50, 60, 70, 80 of zelfs 96 jaar volhouden? Reageer dan gewoon. Iedere reactie is goed. Geef je mening en draag zo een steentje bij. Want alleen door positief te denken, iedereen iets goeds te gunnen, toe te wensen, simpelweg mooi weer of wat maar ook, leveren we ongemerkt een respectvolle bijdrage, aan de goede energie, die elk mens NU juist zo hard nodig heeft.

Doe jij mee?


donderdag 5 juli 2012

Wie neemt nog verantwoordelijkheid?

"Vertrouwen in bankiers" en "zelfmoord op de stoep van de Rabobank, wat ging er mis?"

Beide quotes of onderwerpen die besproken en bediscussieerd werden in de uitzending van het NCRV programma Hollandse zaken. De eerstgenoemde woensdag 4 juli en de laatstgenoemde woensdag 20 juni. Beide zijn terug te zien op de volgende link: http://www.uitzendinggemist.nl/programmas/3396-hollandse-zaken 

Toen ik vandaag het nieuws bekeek kwam daar nog een extra item bij. De kop heb ik even overgeslagen de eerste twee zinnen van het stukje roepen toch wel wat vraagtekens op. "Kan een topman van een groot bedrijf verantwoordelijk worden gehouden voor een golf zelfmoorden in zijn bedrijf na een reorganisatie? Dat is de vraag in Frankrijk."  http://nos.nl/audio/391681-leiding-van-france-telecom-was-gewaarschuwd-voor-zelfmoord.html 

Wanneer ik dit lees, krijg ik meteen een déjà vu gevoel. Ik besluit om dit onmiddellijk los te laten, d.w.z. om het te delen met het papier of in mijn geval het toetsenbord en het scherm, waardoor ik de woorden voor me zie verschijnen. Dat dit voor mij mijn hele leven de wijze is geweest waarop ik door kon gaan, hebben mijn familie en vrienden inmiddels begrepen. Het gezegde geeft het heel duidelijk weer: "Wie schrijft die blijft". Dit is ook mijn motto en gestart vanaf het moment, waarop ik kon schrijven en discussiëren. Op mijn zakelijke website gaat mijn laatste nieuwsbrief er zelfs over. Ik heb de link dan ook meteen maar met jullie gedeeld: http://www.dehofvanhetheden.nl/pdf/nieuwsbrief5.pdf 

De onderwerpen en de quotes die ik gebruik op dit weblog, hebben alles te maken met een mensenleven. De dingen waar je als mens mee geconfronteerd kunt worden. Die onverhoopt zelfs invloed kunnen hebben op jouw welbevinden en welzijn. De gezondheid van de mens komt in het geding.   Het gaat om de moraal, het kunnen vertrouwen op de medemens. Dat daar het nemen van eigen verantwoordelijkheid bij hoort, is absoluut nodig. Dat neemt echter niet weg, dat je als bank (geldverstrekker), bedrijf of in beide gevallen als persoon die daar werkt, wel degelijk je verantwoordelijkheid moet nemen. Ik ga daar nog een stukje verder in en zeg op mijn beurt, verantwoordelijkheid nemen voor alles wat eruit voortvloeit. Of zie jij dit anders? Hebben de bovengenoemde items, in jouw opinie, geen invloed op het welbevinden en welzijn van de medemens? Of vind jij, dat iedereen, ongeacht opleiding of communicatievermogen of vaardigheid, hier zelf verantwoordelijk voor is? 

Hoort het kunnen vertrouwen op een geldverstrekkende instantie, een werkgever en een arts of hulpverlener, volgens jou tot de zekerheden waarop je als mens moet kunnen bouwen? Heb jij dit ook nodig om volledig jezelf te kunnen zijn? Want wanneer je ongemerkt gehinderd wordt door angsten, zorgen, pijn, verdriet of andere negatieve emoties kun je in een vicieuze cirkel terechtkomen, met alle gevolgen van dien. Van jezelf verwijderd raken is dan helemaal zo vreemd niet, dit wil toch niemand? Want spelen we hierdoor niet een soort van Russische roulette? 

Doordat de regels en daarmee de contracten steeds meer versoepeld werden, zijn we wellicht in deze situatie beland. Het versoepelen van de regels was nodig om de economie draaiende te houden, winst te maken, wordt gezegd. Zou dit niet gewoon hebzucht kunnen zijn of individueel gesproken misschien zelfs een stukje angst om niet te slagen? Wat vind jij hiervan, hoe voelt dit voor jou? Heb je een dergelijk iets ook meegemaakt en kun je vanuit je eigen ervaring hierover meepraten? Wat zou volgens jou de oplossing zijn, naast het (van je af) schrijven over de onzekerheden of de druk die de financiën ongemerkt op jou (wel)zijn heeft?

Wanneer je hulp nodig hebt, mag ik je helpen. En wellicht zijn er nog meer mogelijkheden en opties, waardoor je als mens, om kunt gaan met dit soort obstakels. Heb jij tips en adviezen en wil jij ze delen met de lezers van dit blog?

Durf (jij een ander ook) te helpen? Reageer dan maar, ik kijk er naar uit! 

woensdag 4 juli 2012

Waar komt het weten vandaan, vanuit je hart of vanuit je hoofd?

Independence Day of de vondst van het Higgs of Gods deeltje?

Ik start met het laatste nieuws van vandaag, omdat dit iets is, wat in de wetenschappelijke wereld en op alle zenders nu als één van de meest belangrijke items wordt gezien. En ik moet je meteen bekennen, dat ik de live-uitzending vandaag op Journaal 24 heb gevolgd. Mooi om zulke blije mensen te zien. Zeker wanneer de persoon, Peter Higgs die het ooit voorspeld heeft in 1964, er vandaag op 83 jarige leeftijd nog bij mag zijn, om dit wereldkundig gemaakt te zien worden.  Ik heb de link uit het parool er even bijgedaan. htttp://www.parool.nl/parool/nl/265/GEZONDHEID-WETENSCHAP/article/detail/3281582/2012/07/04/Tranen-van-geluk-Higgs-boson-bestaat.dhtml Ja het is oprecht een bijzonder iets en vanuit het oogpunt van de wetenschap een echte doorbraak. Toch zegt men meteen, zal er nog jaren van onderzoek volgen.

Dan Independence Day, ook wel bekend als the Fourth of July. De dag waarop men in 1776 de Verenigde Staten van Amerika onafhankelijk verklaarde van het Verenigd Koninkrijk. Een stukje Geschiedenis met als bron de Wikipedia site: "Alhoewel 4 juli voor de Amerikanen bijna iconisch is, beweren sommigen dat de datum zelf een beetje arbitrair is. New Englanders hebben de Britten bevochten sinds april 1775. De eerste motie in het Continental Congress voor onafhankelijkheid werd gemaakt op 8 juni. Op 2 juli, na een zwaar debat, stemde het congres unaniem (12-0) maar in het geheim, vóór de onafhankelijkheid van het Koninkrijk Groot-Brittannië. Het Congres herwerkte de tekst van de verklaring tot kort na 11 uur op 4 juli, toen dertien kolonies stemden vóór aanname en een ongetekende kopie aan de pers vrijgaven. (New York onthield zich van beide stemmen.) Philadelphia vierde de verklaring met publieke lezingen en vreugdevuren op 8 juli. Pas op 2 augustus werd een afdruk getekend door de leden van het congres, maar zelfs dit werd geheimgehouden ter bescherming van de leden tegen Britse represaillemaatregelen."

Hoewel het over totaal verschillende belangen of onderwerpen gaat, zou je dit ook als vergelijkbaar kunnen ervaren? Het Higgs of Gods deeltje wordt als bewijs van het ontstaan van het Universum gezien. De oerknal zou hierdoor te verklaren zijn. Geldt dit dan meteen als bewijs dat God niet bestaat? Dan zijn we ook onafhankelijk en dragen we de volledige verantwoordelijk voor de aarde, alles wat daarop leeft, ons eigen functioneren en handelen of is dit iets te kort door de bocht? Kunnen we dan nog wel praten over erfelijkheid en of genetisch bepaald? Kortom blijven deze begrippen nog overeind?

Dat de ontdekking wetenschappelijk gezien heel bijzonder is, zal ik,  noch ieder ander kunnen ontkennen. Dit geldt zeker voor de mensen, die er hun levenswerk van gemaakt hebben. Maar wat kun je ermee? Wat is nu het werkelijk belang van dit onderzoek, wat al miljarden heeft gekost? Kun je met dit deeltje in de versneller een nieuw Universum creëren? Dan zou het natuurlijk een voordeel kunnen zijn, zeker wanneer we dit Universum zo hebben uitgeput dat er geen leven meer mogelijk is.

Kan dit deeltje eveneens de aarde, met al zijn grondstoffen, mensen, dieren, bomen en bloemenpracht tot stand brengen? En wanneer dit zo is, lukt dit dan ook in zeven dagen?  Dat is namelijk de tijd die God ervoor nodig had om de hemel en de aarde te scheppen met iedereen die en alles wat er vanaf dat moment op leefde. Ervan uitgaande en erop vertrouwende dat hetgeen er in de bijbel geschreven staat de waarheid is. In hoeverre vertrouw jij op de waarheid? En moet de waarheid eerst bewezen worden,  voordat jij hier volledig in meegaat? Is het geloven, wat Peter Higgs heeft gedaan, op het moment waarop hij een voorspelling deed, niet gewoon het zelfde als vertrouwen op de waarheid, God of dat waar hij in geloofde? Hoe belangrijk was dit bewijs voor hem en wat kan hij of iedere andere wetenschapper er verder mee? Hoe gaat dit een bijdrage leveren voor de mensheid?

Ik geloof in God, daarnaast in de levenskracht die ieder mens zelf bezit. De wil van de mens is bepalend voor dat wat er gebeuren mag. Dat de wil en het bewustzijn van de mens, volledig los staan van het lichaam, dus ook van de hersenen van de mens, is iets wat de medische wetenschap nog niet ontdekt heeft.

Dit is Gods kracht, doordat Zijn Zoon Jezus, altijd bij ieder mens aanwezig is. Door je als mens over te geven aan het volledige vertrouwen in God en Zijn Zoon Jezus, zijn er wonderen mogelijk. Wonderen, die niet in geld uit te drukken zijn of mogen worden. Wonderen, die niet wetenschappelijk bewezen kunnen of mogen (of hoeven) te worden. Wonderen, die wanneer de mens zich voor 100 procent inzet, om op de juiste manier te leven, voor iedereen te behalen zijn. Eén voorwaarde is dan, leven volgens de 10 geboden. De 10 geboden, die we als mens allemaal in ons hart geschreven hebben gekregen op het moment waarop Jezus Zijn leven gegeven heeft en voor “onze zonden” gestorven is. Door Zijn bloed, is ieder mens, voor eeuwig en altijd, verlost van het kwaad. Deze 10 geboden kun je beter omschrijven als ons trouwste orgaan, ons geweten. Ook dit is nog niet door de medische wetenschap ontdekt. Daarnaast zullen we de 10 geboden van de "Native Americans", de Indianen weer moeten gaan respecteren en ons leven vanaf NU, daarop weer gaan inrichten. 

Veel mensen die sterven, doen dit omdat zij meer liefde voelen voor hun familie, ouders en medemens dan voor zichzelf. Helaas hebben ze hierdoor ook fouten gemaakt. Fouten die onherstelbaar lijken, fouten die wanneer je ze toe kunt geven en er dagelijks vergeving voor vraagt, jou zullen worden vergeven. De ander zijn fouten vergeven, hoort daar onvoorwaardelijk bij. Kun jij dit? Wil jij dit? Geloof en vertrouw jij ook op het goede, omdat we allemaal onderdeel zijn van een heel groot geheel, daarnaast een uniek individu, met even zoveel unieke eigenschappen? Kies dan voor jou en het algemeen belang. Want geloof jij nu werkelijk dat je alleen voor jezelf hoeft te zorgen en de ander aan zijn of haar lot over kunt laten? Welk voorbeeld geef je je kinderen dan? Hoe verantwoord ben jij dan bezig? Hoe belangrijk is jouw leven en alles wat je bereikt hebt, aan het einde van jouw (levens)reis?

Independence Day 2012, een dag met een wetenschappelijk randje of kies je voor het geloof en vertrouw jij op de waarheid, je hart, je geweten? Durf jij hierop te reageren?