Waar droom jij van?

"The never ending story" of "2012"

NLP for life zou ik zeggen! Is het echt zo gemakkelijk? Waarom denken zoveel mensen dan nog steeds zo moeilijk? Wanneer stoppen we eens met denken over allerlei mogelijke problemen wanneer het veel eenvoudiger is om in oplossingen te denken. En niet alleen denken over mogelijke oplossingen maar er vervolgens ook naar handelen, door te doen. Hoe dan? Door het goede voorbeeld te geven. Zou het echt zo simpel zijn?

Wanneer ik de voorpagina's van de kranten van de vier laatste dagen van december bekijk, kan ik een bizar gevoel van verbazing niet onderdrukken. De koppen  van de  donderdageditie van AD de Dordtenaar op een  een rijtje, startend van links naar rechts en van boven naar onder: "Pagina 8; Martijn Fisher; Door Hazes in één klap beroemd"; AD Sportwereld; Graziano Pellé; 'Ik kreeg vaak wat ik wilde'; De beste oliebol komt uit Maarssen"; "Huurders in de problemen door crisis, Meer gezinnen uit huis gezet na schulden"; "Keukens half geld; Eindejaarsactie"; "Bespaar op je zorgpremie. Verzeker alleen wat echt nodig is; Onderaan nog even een overzicht met de temperatuur van die dag 9 graden; Buitenland Pagina 18; Uw mening Pagina 22; Puzzel Pagina 24; Show & Cultuur Pagina 25; Film Pagina 30 en TV Pagina 33 t/m 35.

De koppen van de vrijdageditie van AD de Dordtenaar op een  rijtje, startend van links naar rechts en van boven naar onder: EK2012, een kritische analyse; Het toernooi dat stukliep op de ego's; AD Sportwereld; De beste en de slechtste Oliebollen; Extra: Speciale bijlage met alle uitslagen; Trotse bakker;  Held komt zelf om bij reddingspoging; Slachtoffer inbraak vaak in psychische nood; Het grootste juridische carrière-evenement van Nederland met de beste werkgevers; Het nationaal juristen congres; Hoofdprijs 30 miljoen; Oudejaarstrekking 31 december; Onderaan opnieuw een overzicht met de temperatuur van vrijdag, 7 graden; Buitenland Pagina 14; Uw mening Pagina 20; Puzzel Pagina 22; Show & Cultuur Pagina 23; en TV Pagina 29 t/m 31.

De koppen van de zaterdageditie van AD de Dordtenaar op een  een rijtje, startend van links naar rechts en van boven naar onder: 'Ik wil genieten van het succes van The Voice of Holland'; Sandra van Nieuwland een kritische analyse; Jaar in beeld; indrukwekkende foto's uit een bewogen nieuwsjaar; Klaar om te knallen; voor 75 miljoen euro de lucht in; AD Sportwereld;  5 pagina's Messi; Als ik later groot ben; honderden voetballertjes dromen ervan om net zo goed als Lionel Messi te worden; Sven Kramer; Blijft veelvraat ongeslagen op NK Alround?; 'Opgeruimd staat netjes.'; Een reclame van Berry Blaster; Hoofdprijs 30 miljoen; Oudejaarstrekking 31 december; Onderaan opnieuw een overzicht met de temperatuur van een "Zachte zaterdag 11 graden"; Buitenland Pagina 17; Economie Pagina 22; Uw mening Pagina 28; Show & Cultuur Pagina 31 en TV & Puzzels in AD Gids.

De koppen van de maandageditie van AD de Dordtenaar op een  een rijtje, startend van links naar rechts en van boven naar onder: Nieuw jaar nieuwe look; Deze vrouwen kregen een make-over om 2013 een frisse start te maken; NK Schaatsen Sportwereld; Jorien ter Mors: 'Blij dat mijn zieke vader dit nog mag meemaken'; 'Ook KLM neemt risico's'; Piloten vliegtuigmaatschappij klagen bij de SP; Politie blij met regen tijdens oud en nieuw; Massale opkomst bij stille toch voor Fleur; Keukens half geld; Hoofdprijs 30 miljoen; Oudejaarstrekking 31 december; Onderaan opnieuw een overzicht met de temperatuur van de laatste dag van het jaar 10 graden met de opmerking 'Nat het jaar uit' ; Buitenland Pagina 16; Uw mening Pagina 19; Vrouw Pagina 20; Puzzel 23; Show & Cultuur Pagina 24 en TV-overzicht in de mediagids.

Hoeveel waarde hecht jij aan deze informatie? En wat doet deze informatie met jou? Word je er vrolijk van, droevig, doet het iets met je besluit om te kiezen voor deze specifieke zorgverzekeraar, het kopen van je oliebollen of zelfs het aanschaffen van een Staatslot? Waaraan denk jij of wat voel jij, wanneer je leest dat er voor 75 miljoen euro de lucht in geschoten wordt? In hoeverre zou dit jouw of überhaupt iemands verantwoordelijkheid moeten zijn? Wanneer jij een mening hebt, wil ik je vragen deze mening te delen.

En om nog maar eens met de Sportpagina te starten, zou het verhaal van Pellé, Messi, Sven Kramer, Jorien ter Mors en de analyse en het bespreken van de ego's van het Nederlands Elftal een bijdrage leveren aan een beter, eerlijker spel en het aanzetten tot weer gewoon spelen zonder de "Ik ben beter, dan jij cultuur" of de eeuwige concurrentiestrijd? En wanneer we dan weer even terug komen bij Messi, de "absolute ster" onder de voetbalhelden.  Iets waar alle jonge voetballertjes of in veel gevallen de ouders, zeker wanneer we praten over de baby van 9 maanden, alleen maar van kunnen dromen. Hoe belangrijk zullen de kinderen zelf deze carrière vinden? En wie van hen zou op het moment dat ze de respectabele leeftijd hebben behaald om zelf een eigen keuze te kunnen en mogen maken daar nog steeds voor kiezen?

Wat zou de oplossing zijn voor deze dilemma's? Gewoonweg blijven dromen of je even volledig terugtrekken van de werkelijkheid? Geen verleidingen, geen zorgen, geen prestaties, geen vergelijkingen, geen meningen, gewoon jezelf zijn en dit ook toestaan van de ander. De dingen doen die je rust geven, die je weer even helemaal jou laten zijn. Kortom genieten van de natuur, de mensen om je heen, waarvan je houdt en waarom je geeft. Hoeveel mensen kunnen dit nog, hoeveel mensen zijn er die in het hier en nu tevreden zijn, door blij te zijn met dat wat ze op dit moment doen, laten of bezitten? Iedere dag te kunnen eten, drinken, waken en slapen? Hoe belangrijk is dit? Wat is voor jou genoeg? Heb je daar wel eens aan gedacht of ben jij hier wel eens mee bezig geweest?

Ik ben hier zelf, persoonlijk, het grootste deel van mijn leven, al mee bezig. Heb me zo nu en dan, best wel eens laten verleiden en zal de laatste zijn, die zegt, dat ik me hier ook nooit meer door zal laten meeslepen. Ik ben een mens en ieder mens, heeft nu eenmaal zo, zijn of haar wensen en eigenaardigheden. Zolang je bij de dingen die je doet, jezelf maar recht in de ogen kunt blijven kijken, zul je er nauwelijks of zelfs helemaal geen hinder van ondervinden. En wat daarnaast belangrijk is, is dat je jezelf, maar daarnaast ook zeker de ander, niet tekort doet. De ander, de persoon waarmee je samen leeft, in de breedste zin van het woord.

De laatste jaren, heb ik, dankzij de omstandigheden, ook steeds meer tijd gehad om me hiermee bezig te houden en ik kan je nu meteen zeggen, dat dit niet altijd vanzelf ging. Want voor ieder mens geldt, dat je altijd moet blijven werken aan een relatie, iedere relatie. Ook wanneer je getrouwd bent of al heel lang samenwoont. Doordat jouw situatie verandert, zijn er zeker wat aanpassingen nodig. Aanpassingen op diverse vlakken en van alle kanten. In hoeverre mag en kun je van iemand verwachten dat hij of zij net als jij vertrouwen heeft en ook houdt, zeker wanneer er geen duidelijkheid is over de toekomst? En hoe lang kun je dit laten voortduren? Welke concessies zou jij hiervoor willen doen, is het nodig om concessies te doen, wanneer je zeker bent van jouw kracht en kunnen? Wanneer jouw inzet 100% is, nooit aflatend, dan mag je ervan verzekerd zijn dat de uitkomst goed is.

Daarnaast is het natuurlijk absoluut goed, om steeds met elkaar in gesprek te blijven en alles bespreekbaar te maken. Op deze wijze, voorkom je, dat dit leidt tot escalaties, die zeker zullen volgen, wanneer er sprake is van angst. Escalaties over diverse onderwerpen en op verschillende vlakken. Dat de escalaties, die voortkomen uit angst, vaak degene zijn, met de grootste gevolgen, zul je begrijpen. Dat geld daarbij een grote rol speelt, zal voor iedereen duidelijk zijn. Want de angst voor het niet meer kunnen voldoen van de vaste lasten, vormt bij velen een struikelblok. Het spreekt voor zich, dat andere negatieve emoties en gedachten, sneller de overhand zullen krijgen dan positieve emoties en daaraan gerelateerde gedachten. Want, mensen zijn eerder geneigd, het negatieve te geloven, dan het positieve te zien. Terwijl positief denken en ernaar handelen, in het verleden, al zoveel keer heeft bewezen, dat dit de wijze is om succes te boeken. Waar een wil is, is een weg. Wie iets wil zoekt een mogelijkheid, wie iets niet wil zoekt een reden.

Ik prijs me gelukkig, dat ik in mijn leven, altijd, ben blijven vertrouwen op en geloven in het goede. En zeker, dat ik daar ook naar kan en mag handelen. Daar dank ik Onze Lieve Heer overigens dagelijks voor. Want eerlijk is eerlijk, het is goed om te weten, dat het Geloof en dus vertrouwen in, altijd, als vangnet fungeert, op momenten, waarop je zelf, even iets minder sterk bent. Als een extra handreiking, een altijd aanwezige  kracht, waar je naast en vanuit jezelf, altijd op kunt bouwen en vertrouwen. Dat ik hier, door eigen ervaring en het mogen voelen, zien en weten van de herinneringen van mezelf, en wanneer ik mensen helpen mag, van derden, eigenlijk ook dagelijks op gewezen word, kan en wil ik eveneens niet meer ontkennen.

Vertrouwen in het goede en daar ook voor gaan, omdat dit voor iedereen van belang is. Van belang, van levensbelang, voor mij, voor de mensen waarvan ik hou en waarom ik geef of eigenlijk voor de hele wereld. Dit heeft alles te maken met verantwoordelijkheden, daarbij zeker ook eigen verantwoordelijkheid en gedeelde verantwoordelijkheid, naar ieder ander toe. Ik ga daarin nog een stapje verder, verantwoordelijkheid naar onze Moeder Aarde met alles wat en iedereen die daarop leeft. De zin van mijn leven, het doel van mijn bestaan.

Wil jij ook een bijdrage leven aan de zin van het leven, het doel van jouw bestaan? Reageer dan! Omdat het mensen verbindt, waardoor Hoop, Geloof en Liefde voor eens en altijd regeert.

Iedereen een vredig kerstfeest gewenst! Waar geloof jij eigenlijk in?

Gaat jouw voorkeur uit naar sprookjes of geloof jij toch in wonderen?

"Recordopbrengst Serious Request" http://www.ad.nl/ad/nl/1421/Nederland/video/detail/3368466/Recordopbrengst-Serious-Request.dhtml 

Ja lieve mensen zo blijkt op kerstavond maar weer eens dat ons kleine landje heel groot kan zijn wanneer het gaat om het steunen van Goede Doelen. Het uit laten komen van dromen, voor mensen, die buiten het leven en kunnen blijven leven, niet eens wensen hebben. Hoe bijzonder is dat? Of kunnen we beter vragen: Hoe bizar is dat? Mensen die in een land wonen waar niets vanzelfsprekend is. Er geen scala aan zorgverzekeringen bestaan? Er zelfs geen zekerheden zijn in de vorm van pensioenen of allerlei zaken waar wij hier in de "beschaafde westerse wereld" ons hoofd over breken? Ja, waar zijn wij in het hier en nu mee bezig?

Wanneer ik terugkijk op de koppen van de kranten de afgelopen 7 dagen, verbaas ik me soms over de onderwerpen: maandag 17 december: "Aantal drankrijders spectaculair omlaag"; dinsdag 18 december: "Politie wint lange strijd van overvaller"; woensdag 19 december: "Metropole Orkest gered met 7 miljoen"; donderdag 20 december: "Bezitter kinderporno moet storten in fonds"; vrijdag 21 december: "Staat voor de rechter om Faro-vliegramp"; zaterdag 22 december: "Gouden Moeders" en maandag 24 december: "Massaal op zoek naar goedkopere zorgpolis".

In watvoor wereld leven we? Wat is het doel en de zin van jouw bestaan? Tijdens deze eerste kerstdag die voor velen in het teken staat van samenzijn. Zelfs de 33ste kerstrede van Koning Beatrix geeft duidelijk aan dat het gaat om Geloof Hoop  en Liefde. De volledige tekst is na te lezen op de hierna volgende link van de trouw van dinsdag 25 december 2012: http://www.trouw.nl/tr/nl/4492/Nederland/article/detail/3368523/2012/12/25/Tekst-kersttoespraak-2012-koningin-Beatrix.dhtml Daarnaast zal ik er wat stukjes uitlichten, waar iedereen iets mee kan, in het kader van "het Algemeen Belang".

In de toespraak zegt Koningin Beatrix het volgende: 'Laat liefde verbinden, laat hoop doen leven en laat geloof kracht geven.' Daarbij geeft ze aan, dat het inspirerende woorden zijn, die dit jaar in haar familie een bijzondere betekenis hebben gekregen. Het medeleven van velen is hen daarbij tot grote steun geweest. Het volgende stuk is letterlijk overgenomen: "In de wereld van vandaag is eigen vrijheid voor velen het hoogste goed. Mensen moeten zich kunnen ontplooien en mogen hun bestaan zelf vorm geven. Maar zonder saamhorigheid kan een individu zich niet ontwikkelen, verschraalt solidariteit en valt de samenleving uiteen. Er is nu meer dan ooit behoefte aan gezamenlijke waarden als basis voor vertrouwen". Wie sluit zich aan bij deze gedachte?

"In ons land waren gelijkgezindheid en verbondenheid vanouds verankerd in sociaal-culturele verbanden. De verzuiling gaf maatschappelijke zekerheid. Maar die tijd is voorbij en keert niet terug. Toch zien we hoe ook vandaag wordt verlangd naar hernieuwd vertrouwen." Waarom zouden we dit vertrouwen opgeven? Wat weerhoudt ons van het hebben of wanneer dit even weg is geweest verlangen naar opnieuw vertrouwen?

"Vertrouwen kan niet worden opgelegd; het groeit vanuit de gemeenschap zelf. Het vergt geloof in elkaars trouw en betrouwbaarheid. Vertrouwen over en weer maakt de maatschappij leefbaar. Democratie beoogt voorwaarden te scheppen voor regeren op grond van vertrouwen. Onze grondwet geeft burgers gelijke rechten maar vraagt ons ook anderen als gelijkwaardig te aanvaarden en te respecteren. In de rechtsstaat ligt de basis voor een houdbare samenleving. Dit vraagt meer dan regelingen voor bestuur en besluitvorming. Het gaat vooral om aandacht voor elkaars verlangens en meningen èn gerichtheid op het algemeen belang." Wat zorgt er dan voor dat mensen steeds weer opnieuw de fout in gaan? Wetten overtreden en uiteindelijk zichzelf en andere mensen schaden?

"In openheid en tolerantie ligt een belangrijke grondslag voor vertrouwen. Door de eeuwen heen putte onze maatschappij kracht uit de aanwezigheid van mensen met verschillende culturele en levensbeschouwelijke achtergrond. Verdraagzaamheid heeft ons land sterk gemaakt. De erkenning van waardigheid en gelijkwaardigheid van een ieder is een wezenlijk element van een vreedzame en rechtvaardige samenleving. In het winnen van wederkerig vertrouwen ligt een voortdurende opgave, in het klein en in het groot." Waarom de woorden in deze alinea volledig op waarheid berusten mag ik na de laatste woorden van Koningin Beatrix weergeven.

"Nederland is altijd open geweest en verbonden met de wereld om ons heen. Meer en meer heeft dit geleid tot wederzijdse afhankelijkheid en betrokkenheid. Het inzicht dat ons eigen welzijn mede afhangt van het leven in andere landen richt de blik naar buiten. Niet in isolement ligt onze kracht maar in saamhorigheid. Dat is de achtergrond van de internationale samenwerking waartoe ons land zich heeft verplicht." Verplichtingen die wanneer we weer eigen verantwoordelijkheid zouden nemen, wel een bijdrage zouden leveren aan betrokkenheid maar ons meteen ook onafhankelijk zouden maken. Waardoor we juist een bijdrage zouden kunnen leveren aan het welzijn van iedereen in Nederland maar daarnaast ook van velen die eigen verantwoordelijkheid dragen in andere landen.

"De Europese gemeenschap heeft welvaart gebracht. Maar er is meer dan geld alleen; bovenal biedt Europa ons vrede. Toch lijkt het of onvrede alles overschaduwt. In de crisis die ons nu treft is een klimaat ontstaan waarin wantrouwen de boventoon voert. Bevrijding uit die negatieve instelling begint met het besef dat Europa niet een vreemde mogendheid is maar onze eigen gemeenschap in dit werelddeel. Europa, dat zijn wij zelf. In zelfvertrouwen kunnen wij aan Europese samenwerking blijven bouwen." Ja en nee! Wat is welvaart? Wie vaart er wel bij? Wat is vrede waard wanneer het tevreden zijn ver te zoeken is? Wereldburgerschap met een Hollandse, sociaal, maatschappelijk en culturele inslag?

"Wie trouw is aan zichzelf leeft vanuit eigen overtuiging en idealen. Maar niemand leeft voor zichzelf alléén. Wij zijn ook verantwoordelijk voor elkaars toekomst, toegerust voor het goede met een geweten dat kan leren voorvoelen wat recht is en wat slecht. De aarde, zo zegt een Psalm, heeft God aan de mensen gegeven; en de mensen gaf Hij aan elkaar. De opdracht is anderen te aanvaarden als naasten die zijn zoals wij, mensen met bestaansrecht. In medemenselijkheid ligt de kern van samen-leven. Geloof, hoop en liefde zijn het richtsnoer voor een wereld gegrond op vertrouwen." Mooi, en zeker waar, met name het verantwoordelijk zijn voor elkaars toekomst en luisteren naar ons geweten. Het geweten, wat in ieders hart aanwezig is, de 10 geboden geschreven met het bloed van Jezus Christus, die geboren is met kerst, geleden heeft door onrecht, hebzucht en respectloosheid voor het goede wat hij volledig onbaatzuchtig met de wereld wilde delen, vervolgens uit liefde voor onze zonden gestorven is. Wat zijn wij Hem en Zijn Vader daardoor verschuldigd? Wanneer wordt het tijd om te gaan leven naar de "waarden" die wij uit liefde voor de mensheid hebben meegekregen? Nu!

"Geloof is vertrouwen dat ons leven een zin heeft die uitstijgt boven het alledaagse. Hoop is overtuiging dat de uitkomst goed zal zijn ook al is die niet zichtbaar. Liefde is kracht die ons verbindt met elkaar, die geeft en vergeeft en die haat kan overwinnen." Amen, op één enkele toevoeging na: al is die nog niet zichtbaar. Want wiij kunnen als mensen in de beschaafde wereld, een samenleving die bestaat uit velen die meer dan vermogend zijn, toch wel iets meer doen dan alleen één keer per jaar een bijdrage leveren aan het welzijn van anderen? Welzijn, wat dit inhoudt, tot voor kort een onbegrijpelijk begrip.

"Kerstmis is een feest voor mensen van goede wil. Ooit werd hun 'Vrede op aarde' toegezongen. Die woorden behouden hun waarde, door de eeuwen heen. In dat vertrouwen wens ik u gezegende Kerstdagen toe." Hier sluit ik me volledig bij aan. Daarnaast wil ik mijn bijdrage leveren aan een mogelijkheid om alle mensen de kans te geven echt een bijdrage te leveren aan een vreedzame, liefdevolle, gezonde en rechtvaardige samenleving. Zodat de wereld vanaf dit moment, vanaf 25 december 2012 weer een wereld voor alles wat leeft en iedereen die leeft kan, mag en zal zijn. Wil jij hier jouw steentje aan bijdragen?

Durf te helpen ~ Durf te delen ~ Durf lief te hebben
Dare to help ~ Dare to share ~ Dare to care

Durf te helpen ~ Dare to help

De stichting die het algemeen belang dient.

Durf te helpen.nu ~ Dare to help.nu

Voor mensen die hulp nodig hebben (op divers gebied)

Voor mensen die hulp willen bieden (op divers gebied)

Door de economische crisis en daarnaast de 24 uurs economie/maatschappij, zijn we afgegleden naar een ik-cultuur. “Ieder voor zich en God voor ons allen”, luidt het spreekwoord. Deze instelling en het spel van bezit hebben gezorgd voor de start van de crisis.

Durf te helpen ~ Dare to help is een Stichting die

hulpverlener(s) en hulpzoekende(n) samenbrengt.

Durf te helpen.nu ~ Dare to help.nu

• Voor reclame; beheer van commerciële zaken; advies met betrekking tot het individueel functioneren op het werk; zakelijke administratie; administratieve diensten; bedrijfseconomische advisering; diensten van een boekhouder.

• Verzekeringen, financiële zaken; monetaire zaken; makelaardij in onroerende goederen.

• Advisering op het gebied van opvoeding; opleiding; ontspanning; sportieve en culturele activiteiten.

• Advies met betrekking to relatie vraagstukken; advies met betrekking tot gezondheidszorg; advies op het gebied van hygiëne en schoonheidsverzorging.

• Persoonlijke en maatschappelijke diensten verleend door derden om aan

individuële behoeften te voldoen; juridische diensten.

Durf te helpen.nu ~ Dare to help.nu

• Met deze Stichting, willen we bewerkstelligen dat iedereen die noodlijdend is, door ziekte, het verlies van een baan of als gevolg van de economische crisis, een kans krijgt om aan zichzelf te werken.

• Wanneer iemand bereid is om aan zichzelf te werken zullen wij deze persoon koppelen aan een begeleider of begeleiders, om de zaken weer op orde te krijgen. De vergoeding voor deze hulp is minimaal en naar draagkracht.

• Wanneer iemand zich aanmeldt en gebruik wenst te maken van één van de onderdelen die werkzaam zijn voor Durf te helpen ~ Dare to help, verbindt men zich daarmee tot 100% eigen inzet en commitment en zal men gehoor geven aan de daarvoor gestelde voorwaarden. Blijkt tijdens de begeleiding dat men niet volledig meewerkt, zich inzet of anderzijds onder de voorwaarden uit probeert te komen dan zal de hulp en begeleiding stop worden gezet.

Durf te helpen.nu ~ Dare to help.nu

• Het concept is gebaseerd op de Pay It Forward formule.

Wanneer een persoon noodlijdend is, of hulp nodig heeft in welke vorm dan ook, vragen we als organisatie of deze persoon zich in eerste instantie in wil zetten, er alles aan wil doen om weer op het juiste spoor te komen. Daarnaast vragen we of deze persoon zijn kwaliteiten en energie in wil zetten om andere mensen te begeleiden en te helpen vanuit eigen ervaring en kunnen.

• Ieder mens heeft zijn kwaliteiten, het willen delen van kennis is noodzaak.

Het zonder vergoeding willen delen van kennis en kwaliteiten die specifiek zijn, is iets waar het in Nederland (en vele landen) aan ontbreekt. Wanneer je mensen meerdere dingen kunt leren, zullen er minder uitkeringen aan worden gevraagd, kan men sneller in het eigen onderhoud voorzien en zal iemand ook minder snel in de financiële problemen raken. Dit komt de Nederlandse economie ten goede en zal daarnaast ook een positieve bijdrage leveren aan het welbevinden van iedere inwoner. Hierdoor zal er  minder druk worden gelegd op de gezondheidszorg en zullen andere hulpverlenende instanties minder worden belast.

Durf te helpen.nu ~ Dare to help.nu

• Fouten worden gemaakt door gebrek aan inzicht en inlevingsvermogen.

Heel veel beroepen worden op dit moment uitgevoerd door mensen die “iets” moesten gaan doen nadat het naar school gaan geen verplichting meer was. Vaak wordt er dan rationeel gekozen, het beroep wat het meeste oplevert. Wanneer iemand lang het werk doet waar niet een vorm van passie in ligt kan dit een negatief effect hebben op het welzijn en welbevinden van deze persoon. Men wordt bij Durf te helpen ~ Dare to help weer met zichzelf in contact gebracht. Natuurlijk kun je fouten nooit uitsluiten, wanneer je er echter iets van leert of opsteekt, geeft het inzicht en daar waar noodzakelijk inlevingsvermogen. Hierdoor zal het incasseringsvermogen van de persoon omhoog gaan en zullen obstakels niet langer een hindernis vormen.

• Door mensen bewust te maken, gaan dingen vanzelf en zal er sneller een balans zijn tussen werk en privé, waardoor ziektes verdwijnen. Opgelegd gedrag, veroorzaakt bij veel mensen weerstand. Weerstand is een vorm van onbalans. Wanneer je de weerstand kunt doorbreken, zal de balans terugkeren en wordt het leven, ongeacht het aantal uren waarin men werkt, aangenamer. Stress verdwijnt en andere negatieve emoties zullen niet meer aan de orde zijn. Een persoon die dagelijks het gebeurde loslaat, zich daarnaast ontspant, kan alles aan.

Durf te helpen.nu ~ Dare to help.nu

• Iets willen bereiken in de nabije toekomst, daar gaat het om en leven in het nu, met in het achterhoofd jouw missie, jouw doel, kortom jouw levenspad. Wanneer je in het leven alles doet wat je wilt, zul je nooit voor het feit komen te staan dat je spijt hebt dat het anders is gelopen. Jij leeft jouw leven en bepaalt dus ook wat je doet. Dit doe je niet alleen op de momenten dat het goed gaat, maar heb je direct of indirect zelf in de hand op de momenten waarop het mis gaat. Tevreden zijn is ok, blijf echter alert.

• Je willen blijven ontwikkelen, wanneer je denkt dat je alles al weet, kun je andere mensen dingen leren, waarvan jij onbewust ook weer leert. Stilstand is achteruitgang blijf je daarom altijd ontwikkelen. Van mensen die je in je beleving niets zeggen, leer je het meest. Zij houden je een spiegel voor, tonen jou je grenzen maar ook je valkuilen. Een coach of begeleider kan jou helpen je valkuilen te zien, zodat je ook echt aan jezelf kunt gaan werken. Jezelf ontwikkelen is belangrijk, dit houdt niet in dat je jezelf verandert, maar de mogelijkheid krijgt om je eigen kwaliteiten te gaan zien en wat wellicht nog belangrijker is, gaat benutten.

Durf te helpen.nu ~ Dare to help.nu

• Levenswijsheid telt meer dan het diploma wat je op zak hebt. Bij Durf te helpen ~ Dare tot help telt niet alleen dat wat je nu doet of waarvoor je ooit een diploma hebt gehaald. De ervaring die je hebt opgedaan en kunt toelichten is van belang, daar blijft het niet bij. Ook de ervaringen uit je privé situatie tellen mee. Hoe ben je daar mee omgegaan? Wist en voelde je het ook wanneer het niet goed ging en durfde je deze informatie met anderen te delen? Juist deze ervaring en de wijze waarop je het uiteindelijk hebt opgelost helpen de ander.

• Durf je jouw ervaring en kracht te delen om een ander te helpen?

Wanneer je je ervaring deelt, kun je heel veel voor een ander betekenen. Jouw kracht en kennis, die je door ervaring hebt opgedaan, kunnen de aanleiding zijn, tot het vinden van herkenning bij de ander. Anders gezegd, de persoon wordt bewust van zijn kracht doordat jij je verhaal en ervaring deelt.

Iedereen die een bijdrage wil en kan leveren aan een liefdevolle, verantwoordelijke samenleving, waarin het woord samenleven centraal staat, is bij deze van harte uitgenodigd te reageren! Pas dan is deze kerst een memorabele en zal 25 december 2012 de boeken in gaan als de dag waarop de wereld voorgoed veranderd is. De dag waarop Hoop, Geloof en Liefde voor eens en altijd regeert.

Wat een heerlijke dag vandaag, de dag die in het teken staat van hoop, geloof en liefde

"Het einde van de wereld is niet aan de orde, toch kan het begin van een nieuwe wereld vanaf vandaag zomaar waarheid zijn".

Ik start eerst met mijn dag. Een dag die in  het teken staat van Hoop Geloof en Liefde,  afscheid nemen van een geliefde, totaal niet in het teken van een mogelijk einde van de wereld. Want wie gelooft, weet toch dat God de God van Liefde is. Waarom zou je dan twijfelen aan zijn goede bedoelingen en de dingen die Hij en Zijn Zoon Jezus voor ons als mens hebben gedaan. In mijn voorgaande blogs heb ik hier al meerdere keren over gesproken. Een nieuw begin, dat is waar ik liever over praat. Een begin, omdat iedereen iedere dag weer de kans krijgt om zijn of haar leven op de meest ultieme manier te leven. De manier die bij hem of haar past. De manier om weer volledig vanuit het hart te leven. Maar hoe zou je het hart van een mens het best kunnen omschrijven of waarmee is een hart vergelijkbaar?

Wanneer je een mens vergelijkt met een computer, een machine of een apparaat, wat ik liever niet doe, omdat er geen twee gelijke mensen bestaan, dan zou het hart het goed vergeleken kunnen worden met het besturingssysteem van het lichaam. Het hart, wat als altijd werkend onderdeel, ervoor zorgt, dat de rest van het lichaam, kan presteren. Kan functioneren en daarnaast kan groeien. Anderzijds is het hart, het "altijd kloppend" onderdeel van het lichaam. Het kloppen van een mensenhart, zorgt niet alleen voor het rondpompen van het bloed maar laat daarbij ook het gevoel door het lichaam heengaan en is daarnaast het orgaan wat ervoor zorgt dat ditzelfde menselijk gevoel, in iedere vezel aanwezig is.

Natuurlijk geven de hersenen de signalen door, aan de zenuwen in een mensenlichaam, toch zorgt het hart, voor de gevoelsdoorgave aan de cellen. Dit zijn de kleinste onderdeeltjes in het lichaam, die er bestaan. Maar meteen ook de belangrijkste deeltjes, waardoor het lichaam reageert zoals het doet. Herinneringen worden namelijk, naast de hersenen, ook in de cellen van een mensenlichaam opgeslagen. Ervaringen en alles wat een mens meemaakt, door het leven van zijn of haar leven, draagt hieraan bij. Waarom dit zo is, dat kan alleen God vertellen en hoe raar het ook klinkt, dat is ook helemaal de bedoeling. Want God is de aangewezen "persoon" of hoe jij hem wilt noemen, die daarover het alleenrecht heeft. Hij heeft de mens namelijk niet alleen gemaakt van zand en klei, maar via de neus de Goddelijke adem ingeblazen. Waardoor een mens een persoon is met een "zijn", een "wezen". Daarnaast een geweten, dat wat hem of haar onderscheidt en wezenlijk verschilt van een dier. 

Hoe bijzonder is dat? Hoe blij mogen we als mens zijn dat we uniek zijn, een eigen identiteit hebben? Maar snappen we daarbij ook dat het van levensbelang is dat we onszelf zijn? Werkelijk zijn, zonder regels die in strijd zijn met ons "zijn". Zonder gedachten die in strijd zijn met de ervaringen en de gevoelens die vanuit ons hart door ons lichaam gestuurd worden. In iedere vezel, zichtbaar en voelbaar aanwezig. Waardoor het als een soort blauwdruk fungeert. Een blauwdruk, van de persoon die jij bent, verkoos te zijn op het moment waarop God, jou het startsein gaf om jouw leven te leven. Iets wat door geen enkel mens kan worden nagemaakt, omdat een mens niet gemaakt is, om de regie over andermans leven in handen te hebben.

En nu ik dit opgeschreven heb, begrijp ik de boodschap in mijn laatste nieuwsbrief en het blog van  14 december inclusief het blog waarin ik heb mogen schrijven over een eigen identiteit, nog vele malen beter. Waarom dit zo is, zal ik vertellen. Mijn leven als dochter van een bijzondere vrouw, is gestart op het moment, waarop deze bijzondere vrouw, mijn  moeder, de wanhoop nabij was. Ze had namelijk op dat moment zoveel verdriet, dat het leven voor haar "bijna"  geen zin meer had. Doordat ze echter wilde leven, voor haar kinderen, hield ze het vol, en deed ze keer op keer, weer datgene, wat er van haar verwacht werd, als vrouw, als moeder, als dochter, als zus, als collega, buur of vriendin. De drang om te willen voldoen, aan de verwachtingen van de ander, zijn in haar achterhoofd en in haar hart altijd aanwezig geweest.

Ze heeft dit lange tijd volgehouden. Doordat ze het verwachtingspatroon wat de ander van haar had, als "eigen printplaat"  in haar systeem heeft doorgevoerd. Omdat dit in haar beleving de weg was die ze wilde gaan. De weg die haar, zoals ze dacht, voldoening gaf. Rust en daarnaast ook een stukje aanzien. Allemaal dingen, die, wanneer je het onder een vergrootglas legt, totaal onbelangrijk zijn. Onbelangrijk, omdat het iets is en in het geval van mijn moeder, "heeft veroorzaakt", dat zij niet meer zichzelf kon zijn. Puur omdat haar geweten ging opspelen, haar hart, kon niet langer het juiste gevoel door haar lichaam sturen. Meteen de reden, waarom juist haar hart, als eerste een  hapering ging vertonen. Haar hart, wat er uiteindelijk mee stopte, omdat ze niet kon zijn wie ze was. De vrouw, moeder, maar ook alle varianten die ik eerder heb genoemd waren door deze hapering niet meer volledig.

Negatieve emoties, hebben er uiteindelijk toe geleid, dat ze niet meer verder kon. Haar ziel niet langer in wezen kon zijn. In haar wezen. Ze was niet meer in staat om wezenlijk te zijn. Haar ziel kon het lichaam niet meer verdragen. Omdat er zoveel verstoringen in haar cellen waren ontstaan, waardoor het communiceren tussen deze cellen in zijn totaliteit niet meer mogelijk was. Niet meer communiceren is afsterven. Voor de ene persoon zal dit langzaam gaan, voor de ander juist heel snel. Dat ligt volledig aan de intensiteit, waarop men zijn of haar leven heeft ervaren. Daarnaast, zal ook de liefde, die de omgeving, (man, vrouw, kinderen, kortom dierbaren, voor een dergelijk persoon) voelt, een bijdrage leveren aan het willen zijn. Willen leven, ja zelfs willen leven met gebreken, wanneer dit de enige mogelijkheid is.

Mijn moeder, heeft dit 73 jaar van haar leven gedaan. Tot op 6 april 2009, de dag waarop alle spanningen, die zij zichzelf helaas heeft opgelegd, niet meer leefbaar waren. Zij kon er letterlijk en figuurlijk niet meer mee leven. Zelfs niet meer toen zij de meeste dingen uitsprak. Want juist de dingen die zij niet heeft uitgesproken, drukte bij haar als een zware last op haar schouders, of beter gezegd haar hart. Tijdens een afscheidsdienst, waarop een dominee sprak, werd ik me zonder dit te beseffen, meteen bewust van de reden, waarom ik, op deze bijzondere dag, aanwezig mocht zijn.

Ik wens iedereen, die een dierbaar persoon verloren heeft, of onverhoopt nog verliezen gaat, daarom bij deze, heel veel kracht en sterkte toe, maar bovenal de wijsheid, om bij zichzelf te blijven, waardoor Hoop, Geloof en Gods Liefde al het onmogelijke weer mogelijk maakt. Durf jij te reageren? Ik kijk er naar uit.

Waarom het nu echt genoeg is geweest?

“Bloedbad op school VS” en "Walvisdeskundigen ministerie verklaren bultrug Johannes dood"

Een kop van de voorpagina van het AD, op zaterdag 15 december en een kop van de website meteen gelinkt naar het verhaal over Johannes, van zondag 16 december: http://www.nrc.nl/nieuws/2012/12/16/lenie-t-hart-bultrug-johannes-is-dood/

Startend met het nieuws in de krant van zaterdag 15 december, waarbij de opsomming niets te maken heeft, met de informatie die het stuk brengt. Op 1. AD Sportwereld, een bijna levensgrote foto van Louis van Gaal, met daarop een aantal uitspraken van "de coach";  op 2. een stukje show & cultuur waaronder, "LEONA IS THE VOICE"; op 3."Staat verdient 3,8 miljard aan telecom"; op 4. "Bloedbad op school  VS", waaronder geschreven staat: "Schutter doodt 26 mensen, onder wie 20 kinderen" en op 5. een kortingsactie van het AD voor het voordeliger afhalen van een speciale editie van een Disney boekje.

De zaterdagkrant, met op de voorpagina 5 items, die totaal niets met elkaar te maken lijken te hebben. Wellicht veel meer in elkaar overlopen dan men nu wel denkt. Allereerst uitersten, onderwerpen, die ogenschijnlijk, helemaal of totaal los van elkaar staan, tenzij, je gaat kijken waarom het draait. Competitie, bizarre bedragen, strijd, maar ook uitspraken over de beste en de grootste zijn, gevolgd door een item die een bijdrage levert aan de verzameldrift of beter gezegd "woede" van velen.

Ook nu start ik met Louis van Gaal, de coach, die straks Oranje, naar de overwinning moet gaan leiden. De drie koppen, waarover hij een uitspraak doet, zijn eigenlijk voor alle items op de voorpagina aan de orde. Ze gaan over het spel, leiderschap en de selectie. Een bizarre gedachte misschien, toch hebben ze alles met elkaar te maken. Want wanneer je het heel zwart wit bekijkt, kun je deze 3 categorieën, voor alle 5 de onderwerpen gebruiken, al zal het antwoord wat erachter geschreven wordt, niet bij ieder item evenveel overeenkomsten vertonen. Of toch wel? En waarom dan wel?

Wanneer er geld verdiend kan worden, gaat het in de meeste gevallen altijd over het spel, leiderschap en de selectie. Maar zou er bij de schutter een spelcomponent in zijn bizarre plan gezeten hebben of heeft hij de realiteit uiteindelijk werkelijk voor een spel aangezien? Alsof hij de hoofdpersoon in een "(sl)echt computerspel" speelde, waarbij hij alles wat er op zijn pad kwam om moest maaien, ongeacht wie of welke persoon er voor hem stond.

Wat er precies of exact achter de daad van deze twintig jarige jongen heeft gezeten, zullen we hoogstwaarschijnlijk nooit met 100% zekerheid te weten komen. Wat wel duidelijk mag zijn, is dat er ergens een punt kwam, waarop het mis gegaan is. Zou het er op dit moment iets toe doen, wanneer bekend is, wie of wat daar schuldig aan is geweest, of welke bijdrage iets of iemand daartoe heeft geleverd? Het bijstaan van de mensen die verlies geleden hebben, en helpen met het verwerken van deze tragische gebeurtenis, wordt niet eenvoudiger wanneer men de oorzaak van dit alles weet of toch wel?  Wat wel zeker is, is, dat het voor de achterblijvende familie en vrienden van de slachtoffers, nu tijd is, om zich volledig te richten, op het zo waardig mogelijk  gedenken van hun geliefden en het opvangen van de mensen, die dit trauma, van nabij beleefd en overleefd hebben. Want wat is er dit moment van groter belang? 

Dan over naar het nieuws van 16 december, Johannes, een bultrug, een walvis, die op de één of andere onfortuinlijke wijze, voor de Nederlandse kust strandde. Voor Texel, op een zandbank, waardoor, vanaf dat moment zijn kans op overleven niet meer zeker was. Hoe bestaat dit toch? Inderdaad, dat was ook mijn vraag, die net als vele andere in Nederland wonende en betrokken mensen zichzelf gesteld hebben de afgelopen dagen. Een walvis, een dier, wat niet geholpen kan worden en er niet verzekerd van is, dat hij zijn leven als een vrij wezen kan voortzetten, omdat de (redding)middelen hebben gefaald. Zouden alleen de reddingsmiddelen hebben gefaald of is het een algemeen falen? Een falen van de natuur of heeft de mens hier iets in betekend? In tegenstelling tot de reden of oorzaak van het vreselijke drama in de VS, zal er in dit geval wel eerst gekeken moeten worden, hoe we dit soort rampen kunnen voorkomen.

Hoewel de bultrug geen zeldzame of bedreigde diersoort is, is het uiterst kwalijk, dat een beest van deze grootte, voor de Nederlandse kust strandt. Alsof het dier uit koers geraakt is, net als vele mensen over de hele wereld, inclusief de 20 jarige schutter in de VS. Ook nu rijzen de vragen weer, of het wellicht een vooropgezet plan was om het dier te laten overlijden. Omdat er sprake zou zijn van belangenverstrengeling? Wie bedenkt zoiets? Dit lijkt volkomen harteloos of zouden ze alsnog besluiten hoe het dier uiteindelijk nog enige bijdrage kan leveren aan het algemeen belang? Want door het dier terug te geven aan de natuur, kan het dienen als  voedsel voor de talloze andere in de zee levende dieren.

In beide gevallen komt de term paniekvoetbal naar boven. Een term die meer zegt dan wat maar ook. Wanneer je de betekenis ziet en leest "Paniekvoetbal of paniekspel is een uitdrukking voor een reactie op een situatie die meer is ingegeven is door emoties als angst en door hoge druk dan weloverwogen beslissingen. Oorspronkelijk ontleend aan spelsituaties in het voetbal, is het gebruik van het begrip later algemener geworden waarbij het vaker in figuurlijke zin wordt gebruikt bij willekeurige situaties waarbij uit paniek gehandeld wordt, zoals in het bedrijfsleven en de politiek. Vanaf 1976 werden deze woorden in Nederlandse woordenboeken opgenomen."

En na de voorgaande tekst te hebben gelezen, wat ook nog na te zien is onder de volgende link http://nl.wikipedia.org/wiki/Paniekvoetbal, lijkt het er toch wel op dat velen zich in de wereld door het inmiddels best betaalde teamspel hebben  laten leiden.   En zelfs wanneer de voetballers niet de best betaalde sporters zouden zijn, is het natuurlijk bizar, dat dit kan in een wereld waar een groot deel van de bevolking dankzij paniekvoetbal in de problemen is geraakt of heb jij een andere visie?

Hoeveel van de mensen die overgaan tot het plegen van een misdrijf, het nemen van een foute beslissing of zelfs het zonder dat ze daar zelf voorafgaand aan of over gedacht hebben, zouden zich laten leiden door Paniekvoetbal of paniekspel. Een situatie waarin ze verzeild zijn geraakt, door een bepaalde oorzaak. Hoe kunnen we dit voorkomen? Hoe kunnen we ervoor zorgen dat geen enkele persoon of dier onder een te hoge druk komt te staan? Hoe kunnen we angst voorgoed uitsluiten? Hoe kunnen we ervoor zorgen dat er geen dusdanig emotionele uitspattingen meer ontstaan, die een bijdrage leveren aan leed, pijn en verdriet? Zou jij, wanneer het antwoord weet, me hiermee willen helpen? Durf (jij) te helpen. Reageer dan alsjeblieft.

Wat kunnen we doen om respect over te laten gaan in vertrouwen, de angst loslaten?

“You can’t see me, I’m a flower”

Een slogan op een bijzondere foto, van een Husky midden in een veld met paarse bloemen. Deze foto is afkomstig van Vitamines per Post en heb ik gebruikt voor de nieuwsbrief van De Hof van het Heden over de maand december, die vandaag of morgen op de website: www.dehofvanhetheden.nl wordt geplaatst. Een gedeelte van deze brief heb ik vanwege de boodschap alvast overgenomen.

"En wanneer je de hond zo ziet zitten dan zegt dit eigenlijk al genoeg. Een mooie hond, die op verzoek kunstjes doet. Een hond die maar wat graag zijn baasje wil plezieren. Doen we dit eigenlijk niet allemaal? Want "iedereen" wil toch aardig gevonden worden? Wie wil er anders zijn dan anders, een buitenbeentje, of uniek, beide een bewuste keuze.

Wie ben jij? Wat zijn jouw kwaliteiten? Heeft iemand je weleens een compliment gemaakt over de dingen die je doet, je uiterlijk of soms zelfs de dingen die je laat? Wat deed dit met je? Voelde je je er anders door, werd je er blij van en besloot je vanaf dat moment om anders te reageren? Was jij net als het hondje, vanaf dat moment ook bereid om op te gaan zitten en pootjes te geven? Want lieve mensen, dat is toch heel vaak wat er gebeurt, wanneer iemand aardig tegen je is en je oprechte aandacht geeft. Of ben jij ook op het punt aangekomen, dat je wel rekening wilt houden met de ander, maar daarnaast in iedere omstandigheid gewoon jezelf blijft?

Volledig jezelf, met een eigen mening, je eigen smaak, je eigen voorkeuren, je eigen inzicht, ja zelfs je eigen eigenaardigheden. De dingen waar jij blij van wordt, de dingen die jij graag ziet en doet, door gewoon vanuit je hart en niet vanuit je hoofd te handelen. Alsof je dit van nature doet, het jou gewoon is, net als ademhalen, het kloppen van je hart, of nog een stapje verder, het groeien van je haren en nagels.

Allemaal dingen waarover je niet na hoeft te denken wanneer je volledig jezelf bent en je niet meer laat leiden door negatieve emoties. Ja, zelfs niet meer door wat een ander over je zegt of denkt. Omdat je van binnenuit weet, dat je niks zult doen, om jezelf, wie of wat dan ook te schaden. Geen dubbele agenda, geen rotgevoel omdat je weet, dat je niets doet, waar je achteraf spijt van krijgt, omdat je overal van leert. Gewoon jezelf zijn, met alles wat erbij hoort. Geen mens is zonder fouten, wanneer je niet van je fouten leert, kan dit tot problemen leiden. Heb jij van je fouten geleerd en wil jij dit ook met andere mensen delen, om hen ook een stapje in de voor hen juiste richting te kunnen bieden? Een stapje, als een hand die iemand leidt, zonder hem of haar te sturen." 

Want sturing heeft er wanneer je de geschiedenis bekijkt, in veel gevallen helaas voor gezorgd dat mensen niet langer zichzelf konden zijn, met ziektes, oorlogen, pijn en heel veel verdriet als gevolg. Natuurlijk zijn er altijd regels nodig om een wereld met zoveel mensen in goede banen te kunnen leiden. Leiden ja! Maar leiden en sturen zijn twee totaal verschillende woorden met zo nu blijkt ook verschillende betekenissen. Want leiden, kun je alleen wanneer je zelf het goede voorbeeld geeft. Wanneer je het algemeen belang voorop stelt en niet uit eigen belang of het belang van wie of wat maar ook. Klinkt best ingewikkeld, toch is dit allerminst het geval. Want eerlijk is eerlijk, zou sturing niet tot alle vormen van crisis hebben geleid? Hebben we ons niet allemaal laten misleiden?

Geld, is een machtsmiddel, waardoor heel veel leed is ontstaan. Leed wat ertoe heeft bijgedragen dat mensen zijn gaan wantrouwen. Alsof het hebben van geld, wat jammer genoeg, in de hedendaagse wereld nog steeds noodzakelijk is om van te kunnen leven, daardoor van levensbelang geworden is. Helaas heeft het hebben van geld er ook voor gezorgd dat veel mensen zich hebben ontdaan van verantwoordelijkheid. Alsof met de komst van geld ook hun gevoel en daarmee zuiver geweten is afgenomen.

Geld is een betaalmiddel, in deze wereld nodig, om iets te kunnen kopen, maar daarnaast nog veel meer, om ervoor te zorgen dat er iets niet gebeurt. Niet gebeurt, alsof geld iets kan voorkomen? Wie heeft dit in hemelsnaam bedacht? Wie heeft de mens zo op een dwaalspoor gezet? Waarom hebben we onszelf zo laten misleiden? Wie of wat heeft ervoor gezorgd, dat de mens geld als het belangrijkste in zijn of haar leven is gaan ervaren? Alsof geld een bijdrage zou kunnen leveren aan geluk, gezondheid en alles wat nodig is om een mens wel te laten zijn. Hoeveel mensen die geld hebben behalen de leeftijd van 100 jaar of ouder?

Hoeveel mensen die gelukkig zijn behalen de leeftijd van 100 jaar of ouder? Hoeveel mensen lijden er op dit moment in deze wereld aan een ziekte, hebben een aandoening of iets wat hen hindert, om de dingen te kunnen doen, die ze graag willen doen? Hoeveel mensen plegen er euthanasie of gaan zelfs over tot zelfdoding omdat hun leven niet levenswaardig meer is? Het laatste deel van deze vraag of eigenlijk beide zijn op dit moment wel heel erg vaak aan de orde of beter gezegd te vaak!

Wanneer ik opnieuw terugkijk naar de afgelopen week, is het nieuws niet veel beter geworden dan de voorgaande weken. Het lijkt er de laatste tijd steeds vaker op, dat mensen niet alleen gestopt zijn met nadenken maar ook totaal niets meer voelen. Het is echt tijd, dat we weer leren om vanuit ons hart te leven. Want dit is de enige echte mogelijkheid om een verandering in de wereld door te voeren. Ervoor te zorgen dat al het leed, pijn en verdriet voor eens en altijd tot het verleden behoort.

Hieronder volgen opnieuw de koppen van de voorpagina van het AD weer, dit keer eveneens over de laatste 6 dagen: zaterdag 8 december: "Scholen aan de bedelstaf";  maandag 10 december: "Weekend van bezinning"; dinsdag 11 december: "ING actiever naar klant"; woensdag 12 december: "Groeiremmer maakt vrouw onvruchtbaar"; donderdag 13 december: "40.000 klachten over Polen en Roemenen"; vrijdag 14 december: "Fatale sprong na pesterijen".

En ook nu de vraag: "Hoe is het mogelijk dat we nog steeds verbaasd zijn wanneer we de krantenberichten bekijken?" Ik vraag me werkelijk af hoe vaak ik deze vraag de komende tijd nog moet herhalen? Nee, ik stel het anders, "Ik vertrouw erop dat dit de laatste keer is dat ik met een dergelijke vraag kom, omdat het NU genoeg is!" Er is te veel leed, te veel pijn en te veel verdriet, waardoor mensen steeds minder goed weten, hoe ze om kunnen gaan met wat werkelijk belangrijk is in het leven. Wat belangrijk is voor hen om te leven. Ik wens iedereen die voor eens en voor altijd af wil van leed, pijn en verdriet, de kans om zichzelf te helen. Want dat is nodig, wanneer je niet meer geplaagd wilt worden, door alle voorgenoemde gevoelens, die leiden tot alle ellende in de wereld. Gevoelens, deels gevoed door de media? Door ouders? Door derden? 

De afgelopen dagen heb ik meerdere malen het woord "Respect" gehoord. Respect in het kader van voetbal. “Zonder respect geen voetbal”, de leus die iedere persoon die zich betrokken voelde en zich zichtbaar af wilde keren van het respectloos doodschoppen van een grensrechter bij zich droeg of op verzoek van diverse bekende personen in de media voor zijn of haar raam heeft gehangen. De grensrechter, een persoon die de regels en de wijze waarop een spel gespeeld dient te worden, uitvoerde. Deze regels en het uitvoeren daarvan vormden klaarblijkelijk de aanleiding, tot een verschrikkelijke daad. Een daad waar zowel het slachtoffer als de dader beide slachtoffer van zijn. En heel veel mensen die achterblijven met een gevoel van verontwaardiging, onbegrip, teleurstelling, wellicht ook haat en wrok, waardoor het spel "Recht" genaamd nooit recht zal zijn.

Wanneer kan iemand oordelen over het lot van de ander? In beide gevallen! De personen die overgaan tot een misdaad, maar ook de rechters of personen die iemand vervolgens veroordelen. Straffen leiden vaker tot herhaling van iets, dan dat deze ervoor zorgen dat iemand tot bezinning komt. Een weekend van bezinning ligt al weer lang achter ons, wanneer je met verbazing het allernieuwste incident over het mishandelen van een scheidsrechter op het nieuws hoort. Evenals het verhaal over Tim Ribberink. Tim de jongen die het leven niet meer zag zitten, door alles wat hem overkomen was. Tim de jongen die helaas door alle mensen waarvan hij hield, niet gehoord werd. Kwam dit omdat hij zich nooit geuit heeft? Doordat hij nooit gesproken heeft over de pijn die hij voelde? Waarom koos hij ervoor om deze pijn niet delen? En nu Fleur Bloemen, een meisje van 15, die ook zoveel pijn had, dat ze zelfs na het schrijven van een hulpvraag in de vorm van een gedicht niet gehoord werd.

Wanneer gaat het tot ons doordringen, dat een mensenleven van waarde is. Zelfs vele malen meer waard is dan al het geld in de hele wereld. Pesten strafbaar stellen? Zou dat een optie zijn of kun je beter met mensen praten en vertellen dat het je echt pijn doet? Wat zou er gebeuren wanneer iedereen zich weer eens kwetsbaar opstelt? Daarnaast weer eens tijd voor zijn of haar naaste neemt? Ieder mens dagelijks weer eens een moment van bezinning pakt?  Startend met de ouders, voor en nadat de dagelijkse verplichte rituelen worden uitgevoerd. Voor de schoolgaande kinderen startend op school voor de les en na de les, voor werkende mensen voorafgaand aan alles wat er van hem of haar verwacht wordt en nadat alles weer is gedaan. Daarnaast voor alle andere mensen, die zelfstandig wonen, leven en verder geen enkele verplichting meer hebben, door er samen met je naasten dagelijks weer even tijd voor vrij te maken. En wat zouden de mensen kunnen doen, die geen familie vrienden of wie dan ook hebben? Zouden buren of de hulpverlening hier iets in kunnen betekenen? Zou er in iedere straat niet gewoon een community center moeten zijn, waar mensen heen kunnen om te praten, om hun gevoelens te kunnen delen? Is dit realiseerbaar? Ik ben er van overtuigd.

Wanneer je in een straat woont met 30 huizen, zou je iedere dag om toerbeurt weer eens iets voor je naaste kunnen betekenen? Hoe moeilijk is dat? Het gaat om 1 keer per maand, of wanneer je het leuk vindt, er prijs op stelt, kan dit zelfs vaker? Met elkaar eten, er voor elkaar zijn, luisteren naar de ander. Met 100% aandacht, oprechte interesse, een luisterend oor bieden, of wanneer mogelijk de ander helpen? Lijkt dit je niet veel beter dan achteraf brandjes blussen, oordelen en veroordelen? Ik vertrouw erop dat dit kan, ik weet het zeker. Durf jij te helpen?

Ben jij er klaar voor en wil jij ook zonder blokkades leven, zonder gehinderd te worden door allerlei gedachten die door je hoofd spoken en leiden tot pijn en verdriet? Die wanneer het lang genoeg duurt, zullen leiden tot gebreken? Houd deze site dan goed in de gaten. Ik kan wel wat hulp gebruiken. Het enige gebrek wat ik op dit moment nog niet kan verhelpen is geldgebrek. Maar juist nu kan ik zeggen, lieve mensen, daaraan lijdt op dit moment niet alleen de Griekse maar een groot deel van de wereld bevolking. Dit zal pas veranderen wanneer mensen weer bereid zijn om zichzelf te uiten, er voor de ander te zijn, door aandacht te delen. En wellicht zelfs ook een stukje van de dagelijkse lasten te delen? Reageer maar, samen kunnen we meer dan alleen! 

Hoe schoon is jouw geweten?

"Stel nooit uit tot morgen wat je vandaag prettig vindt"

En wanneer je de afgelopen dagen, de kranten hebt gelezen, naar het nieuws hebt gekeken of geluisterd en daarnaast eigenlijk alles hebt gedaan wat er van je verlangd werd, kan ik niet ontkennen dat de uitspraak meer dan waar is. Hoeveel mensen doen er nog iets wat ze prettig vinden? Hoeveel mensen stellen eerst de dingen die gedaan moeten worden voorop, om aan het einde van de dag op te merken dat ze niet eens tijd hebben gehad om de dingen te doen waar ze werkelijk energie van kregen? De spreuk komt van een kalender "de 366 dagen positief denken scheurkalender" , een mooi iets, wat ik iedereen aan kan raden, die zo nu en dan, even last heeft, van een winter of soms zelfs dagelijks dipje.

Wanneer ik terugkijk op de afgelopen week, zijn er toch wel wat vraagtekens bijgekomen. Vraagtekens omdat het soms lijkt of er niet meer nagedacht wordt, en dan heb ik het nog niet eens over de mensen die niet weten wat het is om vanuit hun hart te leven. Dat deze mogelijkheid bestaat, zullen deze mensen misschien niet eens weten? Of wel? Wat heeft er dan toe geleid dat alle dingen die zij doen een oorzaak hebben? Want mensen die denken en vanuit hun hoofd leven, moeten een reden hebben, om te kunnen verklaren, waarom ze de dingen doen die ze doen. Zelfs wanneer dit de verkeerde dingen zijn. Maar geldt dit ook voor de goede dingen? Zouden ze de goede dingen ook doen vanuit hun hoofd? Of zit hier een achterliggende reden achter? Is alles berekend, voorafgaand aan uitgedacht? Worden deze mensen daar niet vreselijk en ontzettend moe van?

Hieronder volgen opnieuw de koppen van de voorpagina van het AD weer, dit keer eveneens over de laatste 6 dagen: zaterdag 1 december: "Sint doet zuiniger aan";  maandag 3 december: "Opnieuw claims om woekerpolis"; dinsdag 4 december: "Grensrechter doodgetrapt; woensdag 5 december: "Geen amateur voetbal"; donderdag 6 december: "Ruwaard gaf patiënten onterecht doodsbericht"; vrijdag 7 december: "Jasper S. bekent moord Vaatstra".

Hoe is het mogelijk dat we nog steeds verbaasd zijn wanneer we de krantenberichten bekijken? De reclame van Interpolis zegt het eigenlijk ook al. Je kunt je zelfs verzekeren wanneer je lijdt aan achterstevoren. Want daar lijkt het een beetje op. We dealen met de gevolgen van iets wat eigenlijk helemaal niet had hoeven gebeuren wanneer we weer naar ons geweten zouden luisteren. Wanneer we weer vanuit ons hart zouden leven en de dingen doen die goed voor ons, iedereen en alles om ons heen en overal ter wereld zouden zijn. Dingen die van nature bij ons passen, omdat we het als kwaliteit, gave, of eigenlijk intuïtieve eigenschap hebben meegekregen. Maar wanneer we door alle regeltjes en dingen die ons opgelegd zijn niet meer de kans hebben gekregen hier kennis mee te maken, laat staan het verder te ontwikkelen zal het er ook nooit uitkomen en mogelijk zelfs tot frustraties leiden wanneer je dit wilt doen en de tijd er gewoonweg voor ontbreekt.

Zou het zo simpel zijn? Is dit de reden die leidt tot al het kwaad? Ja, dat kan een reden zijn, want wanneer mensen de dingen die ze leuk vinden niet meer kunnen doen, zullen de frustraties toenemen. Vermeerder dit met wat "onnatuurlijke toevoegingen" of wat negatieve emoties en je hebt meteen het concept, wat leidt tot de meeste in de bovenstaande krantenkoppen genoemde feiten. De volgende link in de vrije encyclopedie Wikipedia, geeft uitleg en  brengt het daarnaast overduidelijk in kaart.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Afreageren_van_agressie "Afreageren van agressie betekent dat mensen pogingen doen om hun kwaadheid kwijt te raken door die te richten op iets anders dan de uitlokkende factor. Het prototype van het afreageren is het slaan op een bokszak als men boos is. Veel mensen vinden het prettig om zich af te reageren en zijn er nadien ook tevreden over. Onderzoek toont echter aan dat het afreageren van agressie niet werkt en soms zelfs een agressie versterkend effect heeft."

"Drie termen zorgen soms voor verwarring en vergen een omschrijving:

Kwaadheid: kwaadheid of woede is de affectieve component. Mensen ervaren lichamelijke, emotionele spanning wanneer ze bedreigd worden of belemmerd in hun betrachtingen. Deze spanning beleven ze als een drang om de bron van de bedreiging of belemmering te intimideren of aan te vallen.^[2]
Agressie: agressie is gedrag dat erop gericht is een andere persoon te schaden. Bepaalde vormen van agressie worden geweld genoemd.
Frustratie: frustratie is een situatie waarin men belemmerd wordt een activiteit verder te zetten of waarin het resultaat negatiever is dan verwacht. Een frustratie kan leiden tot kwaadheid en agressie (dit is de frustratie-agressie hypothese)^[3]."

Maar wat leidt er nu eigenlijk toe dat mensen het kookpunt bereiken, buiten zinnen raken of soms zelfs dingen doen die totaal niet bij hen passen?  Onmacht of een macht en kracht, die bij primitievelingen of eigenlijk zelfs voornamelijk bij dieren optreedt? Dit is toch iets wat voor het grootste deel voorkomt wanneer ze in een roedel of  kudde samenleven? Hoeveel mensen voelen zich op dit moment of in het geval van de genoemde voorbeelden in de koppen van de kranten, tekort gedaan? Hoeveel mensen lijden gezichtverlies, soms op het moment dat zij de waarheid vertellen of het idee hebben dat zij als groep benadeeld worden? Want dat is natuurlijk de achterliggende gedachte achter en het gevolg voortkomend uit veel van deze bizarre acties, uitlatingen en gebeurtenissen. Toch zal "iedereen" uiteindelijk inzien, dat boosheid geen enkele oplossing biedt omdat de frustraties uiteindelijk aan de mens zelf gaan eten. Maar wanneer ben je bereid om dit toe te geven? Wanneer stop je met het jezelf tekort doen? Wacht je tot de escalatie plaatsvindt, of trek jij eerder aan de bel?

En dan kom ik toch weer terug op iets wat ik in het vorige blog geschreven heb. Dit gaat over respect. "Respect en waardering voor de ander, de ander boven jouw eigen belang stellen. De ander zien als een waardig persoon, iemand zien als een waardig mens, als waardevol." De volgende zin komt gedeeltelijk uit het voorgaande blog al is dit iets aangepast: "Je los maken van negatieve emoties is daarbij van het allergrootste belang. Het los komen van eigenbelang, zonder jezelf te vergeten." Hoeveel mensen leren dit nog, krijgen van thuis uit mee hoe ze hiermee om moeten gaan en weten nog wat ze moeten doen, om ervoor te zorgen dat deze emoties niet in hun systeem gaan zitten? Of in het geval van eigenbelang, wat ook een negatieve emotie is. Een emotie, die vaak veroorzaakt wordt door hebzucht, jaloezie of door een gevoel van tekort gedaan zijn, waardoor het hebben van macht over, ervoor zorgt dat iemand zich beter, slimmer of zelfs heerser voelt over de ander. Dat dit niet altijd op de juiste wijze wordt uitgedragen zul je begrijpen. Want ieder mens zal hier op een andere manier mee omgaan. Dat het hebben van normen en waardenbesef daarbij hoort zul je ongetwijfeld begrijpen.

En dit heeft niet alleen te maken met weten hoe je ermee om moet gaan, maar juist of met name dat het belangrijk is, om er tijd voor vrij te maken. Waardoor je dat wat je doet, de mensen waarmee je omgaat en alles wat je bezighoudt, 100% aandacht geeft. Eigenlijk kinderlijk eenvoudig of is dit te simpel uitgelegd? Wie heeft er nog tijd en wie heeft er nog 100% aandacht? Tijd en aandacht zijn bijna nog schaarsere begrippen geworden dan geld? Door alle verplichtingen of eigenlijk belastingen waar we als mens dagelijks mee geconfronteerd worden, zijn we deze begrippen, volledig uit het oog verloren. Multitasking is waarom het draait in de wereld van vandaag. Zoveel mogelijk tegelijk doen. De reden waardoor niemand meer echt tot rust komt, de aandacht totaal verdwenen is.

Mede daardoor hebben we niet eens meer tijd om tot rust te komen, waardoor alles wat we doen, alleen maar een stressverhogend effect heeft. Stress door het niet hebben van tijd, maar ook het niet krijgen van waardering. Dit en of het niet hebben van voldoende geld, leidt bij veel mensen tot buitensporig gedrag. Buitensporig gedrag, wat in veel gevallen behoorlijk wat geld of zelfs een mensenleven kost. Buitensporig gedrag wat zelfs kan leiden tot onherstelbare schade. Iets waar niemand meer iets aan kan veranderen. En hoe komt dit? Wat zou daar de reden van kunnen zijn? Is het niet beter om daar naar te kijken dan voor de zoveelste keer een stille tocht houden, een oordeel te vellen over de personen die overgegaan zijn tot het voeren  of uitvoeren van een dergelijke actie?

Zou stress kunnen leiden tot verslavingen? Of zou een verslaving ook kunnen leiden tot stress? Stress met alle gevolgen van dien. Is stress zelf misschien ook een verslaving? Iets wat mensen onbewust of bewust in stand houden, door constant op de toppen van hun tenen en hun kunnen te lopen. Heel veel mensen zeggen dat ze onder druk het best presteren. Zou druk dan de verslaving zijn? Een verslaving, ontstaan uit een behoefte, naar iets buiten jezelf. Iets of soms zelfs een middel, waar naast tijd, in veel gevallen ook behoorlijk wat geld voor nodig is. Dat geld dan vervolgens weer een middel is, waarmee tijd gekocht kan worden, is bij de meeste mensen bekend. En zo is de cirkel weer rond.

Wanneer je de dingen doet die je leuk vindt, zul je veel meer tijd overhouden en kun je ook de dingen die veel energie kosten en minder leuk zijn, met het grootste gemak doen, waardoor frustraties niet op zullen treden en stress een ontbrekend begrip is. Dit voelt dan volkomen natuurlijk. Inzet heb je voor en in beide of zelfs alle gevallen nodig,  al zal dit in tegenstelling tot vele andere dingen die je doet, niet belastend zijn. Daarnaast zal de voldoening die het oplevert, ervoor zorgen, dat dit meteen de beloning is. Een beloning, een gevoel waar de mensen die iets vanuit het hart doen, veel meer waarde aan hechten dan aan wat maar ook.

Hoe zit het met jou? Doe jij de dingen die je leuk vindt? Houd jij tijd voldoende over, om echt te leven, de dingen met 100% aandacht te doen en tijd door te brengen met je dierbaren? Wat doet het met jou, wanneer je merkt, dat het je aan tijd ontbreekt, waardoor je de dingen die je wilt doen, niet met 100% aandacht kunt doen? Hoeveel tijd besteed jij aan jezelf, je dierbaren, het doen van de dingen die je leuk vindt, vanuit je hart? En hoe zit het met je werk, doe jij je werk vanuit je hart, vanuit je hoofd of zelfs omdat het werk wat je doet, het meest oplevert? Levert jouw werk je voldoening op of zorgt het ervoor dat je aan het einde van de maand een goed gevulde bankrekening hebt? Wat levert jou nu echt het meest op? Welke waarde hecht jij hieraan? En wat is voor jou het meest doorslaggevend?

Heb jij jezelf de vorige vragen wel eens gesteld, of doe jij standaard de dingen die jou het meest opleveren? Zelfs wanneer je weet dat dit eigenlijk niet goed voor jou of voor de ander is? De ander, de persoon waarmee je werkt, waarmee je samen woont, leeft of soms zelfs samen dezelfde doelen nastreeft? Maar hoe zeker ben jij dat de dingen die je doet goed of niet goed zijn voor de ander? Wie anders dan jij kunt dit voor jezelf beslissen? Wat houd jij jezelf daarbij voor ogen? De wet, met de regels zoals deze in Nederland vastgelegd zijn en van ieder mens worden verwacht en verlangd? De regels van je werk en de voorwaarden die jij door het aangaan van een overeenkomst hebt getekend? Of de overeenkomst die je aan bent gegaan met een partner, door het samen voeren van een huishouding, of zelfs het stichten van een gezin?

Zouden toch de 10 geboden overruling zijn, allesbeslissend daarnaast voor en op ieder mens van toepassing, aangevuld met die van de Native Americans, zoals ik deze in mijn eerdere blog heb vermeld? Wat is jouw gevoel daarbij en wil jij dit gevoel of jouw gedachten hierover met de lezers van dit blog delen?