Waarom kinderen het leven van een moeder zijn?

Het jaar 2013, het jaar waarin het hart van iedere moeder weer gaat spreken!

Weer een nieuw blog, op vrijdag dit keer. Een blog met inhoud, omdat het leven van de mens hierin centraal staat. Het leven van ieder mens, ongeacht of deze ouders heeft, die in leven zijn, ouders heeft die hij of zij persoonlijk kent, ouders, die in hun beleving het beste voor hebben met hun kinderen, zelfs ouders die zo nu en dan fouten maken. Fouten die door pijn, angst en verdriet in hun eigen leven ertoe hebben geleid dat ook zij dezelfde fouten hebben gemaakt. Alsof een fout een erfelijke belasting is, genetisch bepaald, tenzij, de persoon wakker wordt, kortom wakker is en natuurlijk wakker blijft. "Iedereen" snapt daarbij dan meteen wat het meest belangrijk is, dat wat nodig is, om niet te vervallen in oude patronen. Het opnieuw maken van fouten, het keer op keer teleurstellen, zelfs of juist wanneer zij, de ouders, hier nog niet van op de hoogte zijn. Is dit realiseerbaar? Hoe dan en wat is ervoor nodig om dit ook zo te houden? Ja, dat is de vraag? Gelukkig volgt het antwoord hierop, vandaag of morgen. Want wat heb je als mens aan al die middelen, wanneer je je ervan bewust bent, dat dit voor iedereen weer mogelijk is, en er vervolgens niets mee doet?

Terug naar het nieuws. Opnieuw een weerspiegeling van dingen uit mijn persoonlijke leven, de kranten en alles wat er in de wereld gebeurt of gebeurd is. Maar ook een bedankje, aan alle moeders van Nederland of waar ook ter wereld. Want hoewel God de wereld geschapen heeft en de mens, rijst toch wel de volgende vraag: Hoe zouden we kunnen leven wanneer er geen moeders zouden zijn? Hoe zou de wereld eruit zien wanneer God tijdens de schepping de vrouw zou zijn vergeten? De wereld is pas compleet wanneer hij in balans is en juist daarom zijn er vrouwen en moeders nodig. Gelukkig zullen er altijd vrouwen en moeders zijn en bekleden velen van hen op dit moment daarbij of daarnaast ook nog een verantwoordelijke positie, waardoor ze  in de huidige maatschappij, net zo min weg te denken zijn als alles wat er in ons leven gebeurt. Tot zover even het pleidooi voor moeder de vrouw.

Over tot de orde van de dag, de realiteit van vandaag, NU en het laatste en meest recente nieuws, de koppen van de voorpagina van het AD over de laatste 7 dagen waarop het AD de Dordtenaar verschijnt. Dit keer noem ik twee items per voorpagina en van het AD van dinsdag zelfs 5 koppen en bij allen eveneens een stukje van de "inleiding" of het stukje wat daaronder geschreven staat. 

Vrijdag 18 januari 2013: De Hel van 1963, In het spoor van Reinier Paping; 11 steden, 11 verhalen en Bouwvakker moet steiger op in de kou, Geen vorstverlet uit vrees verlies baan;

Zaterdag 19 januari 2013: Ja, ik heb EPO gebruikt, ik kreeg bloedtransfusies, ik spot testosteron, Lance Amstrong bekent bij Oprah! en Geld voor ouderenzorg gaat naar Managers, Zorgkantoor eist verkeerd besteed geld terug;

Maandag 21 januari 2013: NS verhaalt schade Fyra, Fabrikant krijgt claim voor haperende trein en Obama legt presidentiële eed af, Vandaag wordt president Barack Obama (ten) in het bijzijn van honderdduizenden belangstellenden ingezworen als president, maar gisteren legde hij in het Witte Huis de eed ook al af in besloten kring. Echtgenote Michelle hield voor hem de bijbel vast. De Amerikaanse wet voorschrijft dat de huldiging op 20 januari plaatsvindt, maar dat is dit jaar op zondag. De publieke inauguratie en alle feestelijkheden zijn daarom een dag opgeschoven; 

Dinsdag 22 januari 2013 even alle koppen: Obama breekt lans voor milieu en homo's; Als Koning onthaald, Turken zijn dolbij met Sneijder; Crimineel is steeds vaker een vrouw, Van diefstal tot drugshandel; Staatsbanket vol pracht en praal, Koningin Beatrix en sultan Hassanal Bolkiah van Brunei tijdens het staatsbanket in het paleis. Koningin Beatrix, prins Willem-Alexander en prinses Maxima  brengen een tweedaags staatsbezoek aan het oliestaatje in Zuidoost-Azie en als laatste Badr Hari weer op vrije voeten;

Woensdag 23 januari 2013: Prinses Maxima in huiskleur van Shell, Prinses Maxima tijdens het staatsbezoek aan Brunei in het Shell-kantoor. Ze draagt - toevallig of niet - de 'huiskleur' van de Brits-Nederlandse oliemaatschappij en Kunsthal-dieven bij toeval aangehouden, Drie Roemenen verdacht van kunstroof Rotterdam;

Donderdag 24 januari 2013: Mes in snelwegen en spoorwegprojecten, Bezuinigingen treft belangrijke werken en Beatrix; Aftellen naar haar 75ste verjaardag; Over een week, donderdag 31 januari, wordt koningin Beatrix 75 jaar. Die verjaardag laat het AD niet onopgemerkt voorbij gaan. De komende week brengt deze krant elke dag het leven van onze vorstin in beeld. Letterlijk, met vele historische foto's. En in zeven onderscheidende verhalen laat het AD haar verschillende gezichten zien. Vandaag deel 1. de onkreukbare Beatrix. Ze is van ons en toch blijkt ze een beetje een mysterie. Het AD presenteert vanaf zaterdag bovendien een zesdelige boekenserie, die met een bon uit de krant te koop is. Daarmee willen wij de verbondenheid van ons land met de koningin onderstrepen, en háár band met ons.

Vrijdag 25 januari 2013: Kamerleden negeren regels over bijbanen, Slordige naleving wettelijke meldingsplicht en Beatrix; Aftellen naar haar 75ste verjaardag; Over 6 dagen wordt koningin Beatrix 75 jaar. Als er voor één iemand geldt dat al haar woorden op een goudschaaltje worden gewogen, is zij het wel. In het openbaar verkondigt ze zelden haar mening. Als er dan iets naar buiten komt, heeft iedereen het er nog dagen over. Denk aan haar uitspraak 'de leugen regeert' over de media en de 'hoofddoekjeskwestie' tijdens haar bezoek aan Oman. "Echte onzin," luidde haar ondubbelzinnige oordeel.

Een "gezonde wereld" voor iedereen die en alles wat leeft, is mijn droom en wens. Een wens waar ik volledig achter sta. Dat ik daarin zelfs het initiatief mag nemen voor een mooi plan, is iets wat ik iedereen mag melden.  Ja, want ik ben in de gelegenheid gesteld, om dit te kunnen doen, heb de ruimte ervoor gekregen, om dit voor te bereiden. Natuurlijk heb ik daar naast Onze Lieve Heer, wel mensen voor en bij nodig, die het "ideaalbeeld", van hoe de wereld kan zijn, steunen. Samen de verantwoordelijkheid dragen, samen doen, samen. Want daar gaat het toch om?  Dat is toch het voornaamste? Omdat we in een wereld leven, die vol is met mensen, verschillende individuen, waarvan een groot deel iets in te brengen heeft, een deel iets in te brengen wil hebben, een groot deel tevreden is met wat hij of zij nu heeft en doet, maar er zeker ook een deel is wat ontevreden is.

Wat betekent voor jou tevreden zijn? Tevreden met je leven, het werk, de mogelijkheden die je geboden worden? Dat daar voor velen ook werkelijk een stukje "ontwikkelingsdrang en mogelijkheid" in zit, zul je begrijpen. Maar dat er onder de bevolking ook een groot deel is, wat tevreden is met het leven wat zij leven, zonder zich "bewust" te willen ontwikkelen, kunnen en mogen we niet langer ontkennen. Dat ook deze mensen er niet aan ontkomen, om zich alsnog te ontwikkelen, zullen ze op enig moment zelf gaan ervaren. Want wie leeft, blijft zich ontwikkelen, dat gaat vanzelf, zonder dat mensen zich er bewust mee bezig houden. Al zal hier voor een aantal individuen zo nu en dan wel wat hulp bij nodig zijn. Waar deze hulp vandaan komt, dat is voor nu nog de vraag. Dat deze komt, is vanaf vandaag zeker!

Maar wie zijn eigenlijk deze mensen, de individuen die hulp of begeleiding nodig hebben? Zouden mensen die tevreden zijn hulp nodig hebben, of is er alleen begeleiding nodig voor mensen die ontevreden zijn? Of is er een grotere doelgroep aan te wijzen?

Begeleiding, kan op veel manieren omschreven worden. Tot nu toe, kan bijna iedereen daar "zelf" voor kiezen. De reguliere zorg, de complementaire zorg, een luisterend oor van vrienden, familie of een coach biedt vaak uitkomst. Tevreden of ontevreden, iedereen doet dat waarvan hij/zij denkt of voelt dat het goed is. In hoeverre is de uitkomst van de hulp en begeleiding die er geboden wordt ook werkelijk goed? Dan spreek ik niet alleen over de hulp die in de zorg geboden wordt, maar over hulp in het algemeen. Hoeveel bedrijven doen er ook werkelijk iets om de persoon of personen die bij hen aankloppen voor hulp werkelijk te helpen?  En wanneer help je iemand echt? Help je iemand wanneer je hem of haar op een bepaald pad zet wat leidt naar nog meer afhankelijkheid, meer behoefte aan begeleiding, meer zorg of help je iemand wanneer je hem of haar, zelfvoorzienend maakt? Wanneer je hier op een open en eerlijke manier naar kijkt, zie je dat de mens steeds meer afhankelijk wordt gemaakt van alles wat geld kost, van het financiële apparaat. Zodat het lijkt of zonder geld, de wereld niet meer draait. Maar is dit ook werkelijk zo?

Durf (jij) hier iets over te vertellen? Hoe voldoe jij de maandelijkse lasten, en hoe neem jij je verantwoordelijkheid? Deel jij de mening dat er een gezamenlijke verantwoordelijkheid moet zijn waarbij ieder individu zijn of haar eigen steentje bijdraagt? Want ook hierin geldt dat wanneer we samen verantwoordelijkheid nemen, door kennis te delen, we ook inderdaad nog een grotere  bijdrage leveren aan de maatschappij. Lever jij meteen ook een bijdrage aan de samenleving. Een gezonde samenleving. Iets wat mogelijk is, wanneer we het allemaal doen. Samen, samenleven , samen doen, door het delen van verantwoordelijkheid, door het delen van Kennis, Middelen en Mogelijkheden.

 Ik ben er klaar voor! En stel me iedere dag beschikbaar om mijn kennis te delen, met iedereen die daar behoefte aan heeft, die het lezen wil.

Geïnteresseerd? Reageer dan via dit blog, door jouw verhaal te delen afsluitend met je naam. Ik kijk ernaar uit.

Wanneer slapen en waken, overgaat in leven en ontwaken!

Het jaar 2013, het jaar waarin iedereen ook weer een nieuwe kans krijgt.

Geen bekende namen dit keer, maar gewoon een opsomming, van dingen die in mijn persoonlijke leven zijn voorgevallen. Een bedankje, aan de mensen, die ik heb mogen ontmoeten, mensen die ik in de afgelopen jaren, heb mogen helpen en mijn dankbaarheid voor de mogelijkheden die me geboden zijn, waar ik nu nog dagelijks de vruchten van pluk. Enkel en alleen, omdat ik de kansen benut, die me geboden worden, het heft in eigen handen neem, rekening houdend met, de mensen om me heen, de mensen waarvan ik houd, die me dierbaar zijn, in mijn directe omgeving en ver daarbuiten. Want zonder mijn vertrouwen in het goede, ervaringen en deze mensen, had ik niet geweest waar ik nu ben, niet geleerd wat ik nu kan, niet gehad wat ik nu heb en het meest belangrijke, niet geloofd wat ik nu weet. Kortom ik ben (hen) er ontzaggelijk dankbaar voor.

Dit klinkt natuurlijk of ik van plan ben om iets anders te gaan doen, weg te gaan of noem nog maar eens een scenario op. Nee hoor, niets van dit alles. Het gaat over dankbaar en tevreden zijn. De manier, waarop ik mensen mag en wil laten zien, dat alles mogelijk is, wanneer je er maar op vertrouwt en je niet van je pad af laat brengen, ongeacht of ondanks de verleidingen, die op je pad komen. Wanneer je je laat leiden door je gevoel, je hart, je geweten, dat wat je bent, of eigenlijk wie je bent. Een mens met een missie! Een doel, wat verder reikt, dan het vergaren van geld, bezittingen, goederen of dingen die soms "tijdelijk", heel erg verleidelijk kunnen zijn. Want jij weet ongetwijfeld ook, dat wanneer het nieuwtje eraf is, je als mens heel snel geneigd bent, om naar het volgende te kijken.  

In mijn voorgaande blog, gaf ik aan dat we in een computergestuurde, formulierenmaatschappij leven. Het invullen van formulieren en ellenlange lijsten vormt een groot deel van de invulling van onze tijd. Maar daarnaast, zijn we ook heel veel uren bezig met het invulling geven aan dingen die er totaal niet toe doen, omdat we het niet kunnen veranderen, omdat het oeverloos erover praten, nog steeds niet geleid heeft, tot enige verandering, laat staan verbetering. Invulling geven aan jouw leven, dat van de mensen die je dierbaar zijn en wanneer mogelijk, een bijdrage leveren aan de maatschappij, is "ons" hoofddoel. Maar hoe doen we dat of hoe denken we dit te gaan doen, wanneer we ons laten leiden, door alles wat moet, wat de maatschappij van ons verwacht en waarvan wij denken, dat dit nodig is, om erbij te (willen) horen? Is dit laatste niet het voornaamste, waarom het bij veel mensen draait? Mensen die net als de buren, hun ouders, familieleden of vrienden, dezelfde mogelijkheden willen krijgen? Wanneer zij deze niet hebben, zich dit toch gewoon toekennen, of dit nu wel of niet kan, en ze zich dit kunnen veroorloven laat ik even buiten beschouwing. 

En omdat het steeds maar blijven praten over de dingen die in de maatschappij gebeuren, plaatsvinden of eigenlijk dagelijks het gevolg zijn van eerder handelen, nooit zomaar zal veranderen houd ik het ook dit keer bij de grote krantenkoppen op de voorpagina van het AD over de laatste 6 dagen. Vrijdag 11 januari 2013: Na celstraf nauwelijks kans op een baan, Reclassering bang voor terugval in criminaliteit; Zaterdag 12 januari 2013: Straatrovers azen op smartphones, Diefstal mobieltjes groeit explosief; Maandag 14 januari 2013: Onderzoek naar giftig gas in huis, Jaar lang meting in 3000 woningen; Dinsdag  15 januari 2013: Zes keer zoveel creches faillliet na bezuinigingen, Ook grote organisaties hebben betalingsachterstand; Woensdag 16 januari 2013: Namen van 'graaiende' ministers blijven geheim, Ondanks hoger inkomen dan norm 193.000 euro en als laatste: Donderdag 17 januari 2013: Thai lichten Nederlanders op, Ambassadeur Boer in Bangkok waarschuwt toeristen.

Nooit zomaar veranderen, schreef ik boven de krantenkoppen. Want wanneer we willen dat er iets verandert, zullen we zelf het heft weer in eigen handen moeten nemen. Daar start mijn verhaal, het verhaal van mijn leven, met mijn hindernissen, mijn hoogtepunten, en mijn val in 2010. Het verhaal van de moeizame weg, die ik onbewust zelf gekozen heb, om uiteindelijk "hersteld van mijn verwondingen", na de verleiding tot het eten van een frikandelletje speciaal niet te kunnen weerstaan, met een reden ben ingeslagen. De weg, die best wat hobbels heeft gekend, en waarvan ik weet, dat deze nog niet ten einde zijn. Dat juist dit plaatje, met het einddoel in zicht, mij de kracht, de energie en een levensgroot doorzettingsvermogen  biedt, wat nodig is om mijn pad te vervolgen, zul je begrijpen. Een "gezonde wereld", is mijn droom, mijn einddoel en mijn wens. Een wens waar ik zelf het initiatief in wil nemen en ook neem. 

Ook nu regels en voorwaarden, die in het leven van een mens, dus ook in mijn geval nodig zijn, om ervoor te zorgen dat alles blijft draaien. Regels en voorwaarden, het geweten, de stem in het hart, die het verschil aangeeft, tussen goed en kwaad, voor mij, maar daarnaast voor ieder ander. De stem, die (me) precies vertelt, wat mogelijk is en wat niet. Ik heb ervan geleerd en weet inmiddels dat wanneer ik hier niet naar luister, ik mezelf en daarmee ook ieder ander, tekort doe, zwaar tekort. Oorzaak en gevolg? Door weer volledige verantwoordelijkheid te nemen, heb ik dit veranderd. Wil jij dit ook weer? Durf jij ook weer je verantwoordelijkheid te nemen? Durf jij verder te kijken, dan wat je ziet in het hier en nu?

Maar hoe kunnen we de mensen of organisaties, die in vijf van de zes koppen van de kranten genoemd worden, de verantwoordelijkheid geven, wanneer ze in het dagelijks leven veroordeeld zijn of worden, terwijl niemand weet of zij net als jij en ik geleerd hebben van de dingen die zij hebben meegemaakt? Wie heeft hen op hun verantwoordelijkheden gewezen? Wie is er voor hen geweest? Verantwoordelijkheid in het dagelijks leven is best lastig, zeker wanneer er een soort toezichthoudend orgaan is, wat niet gebaat is bij vergeving, een leven zonder oordeel, of zelfs een leven zonder straf. Want zou een leven zonder straf ook een leven zonder geld zijn? Een leven zonder boetes en leven zonder dwangsommen? Wat als het één, hier ook het gevolg van het ander is? Wat als we dit nu omdraaien, een bewijs van goed gedrag levert iets op? Is dit te realiseren?

De afgelopen dagen, heb ik via de diverse nieuwsuitzendingen en programma's vernomen, dat mensen die op zoek gaan naar een nieuwe baan, gevraagd wordt naar een bewijs van onbesproken gedrag. Dit lijkt me een mogelijkheid, om mensen aan te moedigen om goed te doen. Goed, in denken, doen en handelen. Wanneer we dit doorvoeren naar de bedrijven en andere instanties, komt de gezonde wereld, stapje voor stapje, zonder al te veel moeite, steeds dichter bij. Bij jezelf willen starten, is dan wel het meest belangrijke. Want wie anders dan jijzelf kan er beoordelen of je iets goed of fout doet? En aan wie zou jij je moeten verantwoorden wanneer je iets doet wat niet in de haak is, wat het daglicht niet kan verdragen? Ja, jij bent de enige die dit kan en de enige die hierover ook echt een uitspraak kan doen! Ook eigen verantwoordelijkheid?

Durf (jij) verantwoordelijkheid te nemen?  Want samen verantwoordelijkheid nemen, levert ook een bijdrage aan de maatschappij. Lever jij meteen ook een bijdrage aan de samenleving. Een gezonde samenleving. Iets wat mogelijk is, wanneer we het allemaal doen. Samen Leven, samen doen, door het delen van verantwoordelijkheid, door het delen van Kennis, Middelen en Mogelijkheden. Ik ben er klaar voor! En stel me vanaf vandaag beschikbaar om mijn kennis te delen, met iedereen die daar behoefte aan heeft. Reageer dan via dit blog, door jouw verhaal te vertellen afsluitend met je naam. Lukt het je niet, dan volstaat een mailtje, zodat ik je reactie eerst per mail ontvang en na het te hebben gelezen alsnog kan plaatsen.

Waarom door blijven gaan wanneer het systeem faalt?

Het jaar 2013, het jaar waarin bruggen worden geslagen!

Pauw en Witteman dinsdagavond, de speech van Sharon Gesthuizen, kamerlid van de Socialistische Partij. Recht uit haar hart, de reden waarom zij in de Politiek is gegaan en met name de boodschap die ze meegeeft door haar speech. 

http://pauwenwitteman.vara.nl/Gast-detail.1575.0.html?tx_ttnews%5Btt_news%5D=28600&cHash=032b8dd3ef9c8cddf8c492776db266b6

Deze speech, of eigenlijk veel meer items die in de uitzending van Pauw en Witteman besproken werden, samen met dingen waar ik in mijn persoonlijk leven tegenaan loop, maar ook vele anderen in het dagelijks leven tegenaan lopen, hebben me ertoe gezet juist vandaag dit blog te schrijven en niet te wachten tot komende vrijdag. Het gevoel van verbazing na het zien en horen van zoveel tegenstrijdigheden heeft nu plaatsgemaakt voor een gevoel van algehele moeheid. Moe vanwege het feit dat er zoveel bureaucratie is, waardoor het bijna niet meer mogelijk is om als mens een gewoon leven te leiden.  

We leven in een computergestuurde formulierenmaatschappij, waardoor het er steeds meer op lijkt, dat we een groot deel van de tijd, bezig zijn, met het invullen van ellenlange lijsten zonder dat we werkelijk bezig zijn met waar het om draait. Leven, een bijdrage leveren aan de maatschappij en (z)ingeving. Want het laatste is nu van groot belang. Zowel zingeving als leven vanuit ingeving, ons hart en ons gevoel. Positief leven wel te verstaan. Wanneer we dit weer willen bereiken, zal er toch heel wat van het "eerstgenoemde" moeten worden geschrapt.

Juist daarom houd ik het bij de grote krantenkoppen op de voorpagina van het AD over de laatste 4 dagen. Zaterdag 5 januari 2013: 'TBS'er moet strenger beveiligd worden, ontsnapte man probeert juwelier te beroven; maandag 7 januari 2013: Zwarte lijst voor foute arts, Europa wil snel maatregelen invoeren door zaak-Jansen Steur; dinsdag  8 januari 2013: 'Minder zorg voor lagere inkomens', SP-leider Roemer woendend om advies CPB en als laatste woensdag 9 januari 2013: Fyra rijdt niet of is te laat, Onderzoek: Rampzalige start van hogesnelheidslijn.

We hebben in Nederland, de hulpdiensten, de 3 bekendste zijn wel politie, brandweer en ambulance! Voor iedere aandoening een eigen organisatie, stichting of instantie en zelfs op het vlak van de spoorwegen is er een heus eigen hulpdienstapparaat, inclusief  een eigen politie eenheid. Daarnaast heeft bijna ieder bedrijf, zijn of haar eigen regels, al dan niet omschreven in een overeenkomst die iedere werknemer getekend heeft op het moment waarop hij of zij een dienstverband aanging. Een overeenkomst waar door allerlei omstandigheden nu steeds meer van afgeweken wordt, door het versoepelen van de regels en aan de andere kant het steeds meer vastleggen in regels, of voorwaarden waaraan voldaan moet worden om iets te kunnen,willen of mogen doen. Daarnaast om het geld wat verdiend wordt of tegenover het werk staat, te kunnen vergoelijken. Zelfs wanneer iets totaal in strijd is met wat ethisch verantwoord is. 

Regels en voorwaarden, die kennelijk nodig zijn om ervoor te zorgen dat alles blijft draaien. Regels en voorwaarden, die dusdanig vaak overtreden worden dat het hele apparaat wat nodig is om deze te controleren vaak nog vele malen meer kost, dan wanneer we iedereen weer een eigen mate van verantwoordelijkheid zouden geven. Mate van verantwoordelijkheid, zou dat de oplossing zijn voor de steeds maar toenemende druk op de economie? De steeds maar hoger oplopende kosten in de zorg of eigenlijk in de totale maatschappij? Voor het gemak hebben we deze kosten afgeschoven op een bepaalde doelgroep, op bepaalde mensen, op een type mens. En terwijl "we" dit doen, hoopt de ellende steeds maar meer op. Daarnaast zijn er ook steeds meer mensen of instanties die "ongemerkt" profiteren van deze disbalans. Waardoor er onnodig veel geld uitgegeven wordt aan iets wat voorheen in Nederland als verzorgingsstaat vanzelfsprekend was, doordat iedereen zelf een eigen mate van verantwoordelijkheid droeg.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Verzorgingsstaat: "Een verzorgingsstaat is een sociaal systeem waarin de staat primaire verantwoordelijkheid draagt voor het welzijn van zijn burgers, zoals in kwesties van gezondheidszorg, onderwijs, werkgelegenheid en sociale zekerheid. Ook wordt de term verzorgingsstaat gebruikt voor een land waarin een dergelijk systeem werkt. In een verzorgingsstaat zijn veel zaken geheel of gedeeltelijk door de overheid gereguleerd. Het tegengestelde is een nachtwakersstaat, waarin de overheid zich zo weinig mogelijk met burgers bemoeit".

Wanneer je goed kijkt naar de omschrijving van de verzorgingsstaat, wat Nederland al sinds lange tijd niet meer is, dan zou je denken dat we op dit moment meer in de nachtwakersstaat beland zijn. Er zijn mensen die hier een nog stelliger uitspraak over doen, wat ik niet zomaar ondersteun. Echter, na alles wat er de afgelopen dagen in de media gezegd en geschreven is, wel mijn bedenkingen bij heb. Want zouden de conclusies die de auteur van het artikel op de site NUJIJ.nl van 1 juli 2012 toch iets meer dan een voorzichtig voorspellende visie of vooruitziende blik hebben weergegeven?

http://www.nujij.nl/politiek/nederland-van-verzorgingsstaat-naar-neo-liberale.17755356.lynkx  "Een recent voorbeeld van het beleid van de alsmaar ondemocratisch doorstomende neo-liberale strafstaat zien we bij de gang van zaken rond de Wet Werken Naar Vermogen (WWNV). Deze wet was bijna door de Tweede Kamer aangenomen, met steun van de PVV, maar twee dagen voor de definitieve stemming trok Geert Wilders de stekker uit het kabinet. Vervolgens werd de wet controversieel verklaard, waardoor hij niet per 1 januari 2013 zal worden ingevoerd.

Onlangs kondigde hij in een verzamelbrief aan de gemeenten aan dat elementen uit de WWNV toch worden ingevoerd. Er worden nog meer databanken gekoppeld en nog meer sociale rechercheurs en andere politie-agenten ingezet, zogenaamd om de fraude te bestrijden, maar in werkelijkheid om de allesomvattende controle op mensen op de onderste treden van de maatschappelijke statusladder op te voeren en hun stigmatisering verder vorm te geven. Zodat ze als bliksemafleider kunnen fungeren voor de frustraties van de middenklasse, die ook sterk door de bezuinigingen worden getroffen.

Een andere maatregel in de verzamelbrief betreft het opnieuw verscherpen van het sanctiebeleid, in het geval dat uitkeringsgerechtigden naar het oordeel van de betrokken instanties onvoldoende zouden meewerken aan reïntegratie. Tot nu toe moet bij het opleggen van een sanctie rekening worden gehouden met de persoonlijke omstandigheden van de uitkeringsgerechtigde. In de toekomst kan de uitkering zonder aanzien des persoons makkelijker worden opgeschort of stopgezet."

Zou dit ook echt nodig zijn of kunnen we beter weer eens kijken wat we kunnen doen om deze regels en voorwaarden weer te laten voor wat ze zijn? Wat is jouw gevoel hierover en heb je hier wel een gevoel of een mening over? Dat er iets moet veranderen is duidelijk, door een bepaalde doelgroep hiervan de dupe te maken is onethisch of zelfs gewetenloos. Weer kijken wat iedereen zelf kan, eigen verantwoordelijkheid, zonder bureaucratie en allerlei regeltjes, controleurs en of een landelijke politiemacht, zou wanneer je het vanaf gepaste afstand bekijkt, vele malen beter zijn.

De oplossingen zijn voor handen, kosten vele malen minder dan alle op hoog niveau uitgedachte trucs en regelingen en zijn ook eerder haalbaar. Mits de mensen die het voor het zeggen hebben nu besluiten op te staan, hun gevoel te laten spreken, waardoor hun trouwste orgaan "het geweten" weer gaat spreken. Openheid en eerlijk zijn is noodzaak! Spionnen zijn alleen nodig wanneer er sprake is van onrechtmatig handelen. Daarmee is alles gezegd. Wie de schoen past trekke hem aan zou ik zo zeggen.

Durf (jij) te helpen? Reageren is de uitdaging, die je wellicht aan wil gaan wanneer je bereid bent om een bijdrage te leveren aan de samenleving. SAMEN LEVEN. Iets wat alleen maar mogelijk is wanneer we het SAMEN DOEN, door het delen van Kennis, Middelen en Mogelijkheden. Ik ben er klaar voor! En stel me vanaf vandaag beschikbaar om mijn kennis te delen met iedereen die daar behoefte aan heeft. Een mailtje volstaat.

Een nieuw jaar, een nieuw begin?

Waarom het NU tijd is om te handelen?

Ook nu moet ik eerst beginnen met het weergeven van de informatie die de koppen van de kranten van woensdag tot en met vandaag, vrijdag 4 januari ons bieden. Wederom kan ik een bizar gevoel van verbazing niet onderdrukken, zoveel tegenstrijdigheden!

Hierbij de koppen  van de  woensdageditie 2 januari van AD de Dordtenaar, en ik heb ze wederom op een  een rijtje gezet, startend van links naar rechts en van boven naar onder: "Frisse start 2013, Tienduizenden enthousiastelingen deden gisteren overal in Nederland mee aan de traditionele nieuwjaarsduik; Mighty Mike, dartsensatie legt het in de finale af tegen Phil Taylor, >>P5 & AD Sportwereld; Carlo & Irene, Hun vriendschap is grote kracht achter succes Life 4 You >> P26; Kamp hoopvol over de Nederlandse Economie 'Vertrouwen in de toekomst is gerechtvaardigd'; Dode bij bizar ongeval Raard; Keukens half geld, Nieuwjaarsactie; Politie Moordrecht vlucht woning in; Onderaan nog even een overzicht met de temperatuur van die dag 8 graden, Luchtdruk stijgt; Buitenland 14; Uw mening 23; Puzzel P25; Show & Cultuur Pagina 26;  TV  29 t/m 31".

De koppen van de donderdageditie 3 januari van AD de Dordtenaar op een  rijtje, startend van links naar rechts en van boven naar onder: "Sprookjeshuwelijk voorbij P6, Rafael over de klap die hij Sylvie gaf: 'Dit had nooit mogen gebeuren. Ik ben een idioot, het spijt me zeer'; Agenten nog vaak brokkenmakers, Vorig jaar betrokken bij 9538 incidenten op de weg; Inbraak bij de winnaar van de AD-oliebollentest; Passagiers weiland in na brand in treinstel; Vuurwerk op  beurzen; Opgeruimd staat netjes, reclame commercial van Berry Blaster; Onderaan opnieuw een overzicht met de temperatuur van donderdag, 11 graden, Weinig winterweer; Buitenland 12; Economie 17; Uw mening 19; Puzzel 21; Show & Cultuur 22; en TV 29 t/m 31".

De koppen van de vrijdageditie 4 januari van AD de Dordtenaar op een  een rijtje, startend van links naar rechts en van boven naar onder: "Lekker bakkie langs de weg? Vergeet het maar! Koffie smaakt muf en smakeloos; Nationale Politie van start; Wethouders bij bosjes ontslagen, Vorig jaar 105 weggestuurd na conflict; Griep slaat toe; Man rijdt collega dood na borrel; Reclame "De mooiste cruises boekt u bij Cruisewinkel.nl"; Reclame "Grijp je kans (x4,5), in de wolkenweken, van Arke Fly"; Onderaan opnieuw een overzicht met de temperatuur van vrijdag 10 graden, Veel wolken; Buitenland 14; Economie 17; Uw mening 20; Puzzel 22; Show & Cultuur 24; TV 29 t/m31".

Wat is jouw mening hierover? En zou jij de moeite nemen om deze items allemaal te lezen, of neemt jouw agenda, Facebook of één van de andere Social Media Sites, de spelletjes die je speelt en alles wat er nog meer te doen is, je helemaal in beslag? Ik heb de kranten allemaal bekeken en zal heel eerlijk zijn, ik heb elke krant globaal gelezen en daarom zal ik niet inhoudelijk op elk artikel in gaan en houd ik het puur en alleen bij het gevoel en de gedachtes die naar boven komen wanneer ik de krantenkoppen zie. Daarnaast kan ik zeggen dat het enige wat ook werkelijk letterlijk genomen overeenkomt is de aanduiding van de TV programma's en dan met name de pagina's waarop je deze informatie kunt vinden.

Verder geeft het inzicht in tradities, biedt het hoopvolle informatie, toont het spel en competitie, vriendschap en het beëindigen daarvan, pijn en verdriet, onbegrip, zet het aan tot angst, en maakt het mensen lekker met vakantie, koopjes en noem, nog maar eens een aantal omschrijvingen op. En dit allemaal in crisistijd, een tijd waarin er heel veel zorgen zijn over wat de toekomst brengt. Zorgen die bij heel veel mensen niet te maken hebben met het beëindigen van een relatie of het verliezen van een baan, maar ook zorgen over de gezondheid van henzelf, kinderen en familieleden die wellicht niet al te veel meer nodig hebben om het hoofd erbij neer te leggen. Wat zou het toch mooi zijn wanneer er kranten zijn die het nieuws zo brengen, dat alle negatieve emoties niet meer gevoed worden. Wie zou deze krant willen lezen? Zou er ooit een krant bestaan, waarin deze informatie te vinden is?

En juist daarom kom ik nogmaals terug op de kersttoespraak van Koningin Beatrix. Wij zijn ook verantwoordelijk voor elkaars toekomst, toegerust voor het goede met een geweten dat kan leren voorvoelen wat recht is en wat slecht. De aarde, zo zegt een Psalm, heeft God aan de mensen gegeven; en de mensen gaf Hij aan elkaar. De opdracht is anderen te aanvaarden als naasten die zijn zoals wij, mensen met bestaansrecht. In medemenselijkheid ligt de kern van samen-leven. Geloof, hoop en liefde zijn het richtsnoer voor een wereld gegrond op vertrouwen."

De reactie daarop is en blijft: Mooi, en zeker waar, met name het verantwoordelijk zijn voor elkaars toekomst en luisteren naar ons geweten. Het geweten, (the conscience in het Engels), gevoel voor wat goed en kwaad is, (conscience, set of ethics in het Engels) wat in ieders hart aanwezig is, de 10 geboden geschreven met het bloed van Jezus Christus, die geboren is met kerst, geleden heeft door onrecht, hebzucht en respectloosheid voor het goede wat hij volledig onbaatzuchtig met de wereld wilde delen, vervolgens uit liefde voor onze zonden gestorven is. Wat zijn wij Hem en Zijn Vader daardoor verschuldigd? Wanneer wordt het tijd om te gaan leven naar de "waarden" die wij uit liefde voor de mensheid hebben meegekregen? Nu!

"Geloof is vertrouwen dat ons leven een zin heeft die uitstijgt boven het alledaagse. Hoop is overtuiging dat de uitkomst goed zal zijn ook al is die niet zichtbaar. Liefde is kracht die ons verbindt met elkaar, die geeft en vergeeft en die haat kan overwinnen." Duidelijk en waar ik in het voorgaande bericht op dit blog nog niet zichtbaar schreef, zeg ik nu dat deze alleen zichtbaar zal worden wanneer we de liefde laten spreken. We weer vanuit ons hart gaan leven, voor onszelf, voor eigen behoud en daarnaast voor het algemeen belang omdat we echt weer iets voor elkaar willen doen en het ook met elkaar moeten doen.

Waar Koningin Beatrix sprak over Kerst en het feest voor mensen van goede wil, die toegezongen werden met het lied: 'Vrede op aarde', en het feit dat deze woorden hun waarde door de eeuwen heen behouden hebben, wil ik heel graag, vanuit het diepst van mijn hart dat het woord Vrede, een dubbele en daarmee ook extra betekenis krijgt. Vrede, in het kader van waardering, respect en vertrouwen, voor en naar alle mensen toe, maar zeker ook voor iedere persoon naar zichzelf toe. Vrede in de zin van tevreden zijn, waar wederom waardering, respect en vertrouwen nog eens extra genoemd worden. Vrede, waarbij het wederzijds respect het meest belangrijk is. Want hoe kunnen mensen in vrede leven en tevreden zijn wanneer ze alleen maar met zichzelf bezig zijn, de ogen sluiten voor de situatie waarin hun naasten verkeren, maar ook hun ogen sluiten voor de gevolgen die zij mede door hun handelen of het nalaten om te handelen, juist in de hand werken. En wat wellicht nog vele malen erger is, in stand houden.

Het in stand houden van ziektes, armoede, haat, verdriet en noem nog maar eens een aantal andere gevolgen op, die nooit zullen veranderen wanneer we de verantwoordelijkheid afschuiven, de schuld bij de ander neerleggen en ervoor kiezen om slachtoffer te blijven. Door de oplossing van alle leed, dat wat ons overkomt, dat waar we mee geconfronteerd worden, buiten onszelf of in de handen van derden neer te leggen. 

De laatste Alinea's van het gedicht Onmacht zijn zo belangrijk. Iedereen kan, of beter gezegd, wij kunnen het verschil maken. Het verschil wat Jezus ooit gemaakt heeft toen hij zijn leven gaf voor onze zonden. Jijzelf in het klein, wij samen in het groot. Wij als mensenkinderen die gaan voor een gezonde wereld, een samenleving, waarin waardering, respect en vertrouwen centraal staan, daarbij echter vergeten zijn waarom het werkelijk draait. Er zijn voor jezelf en je naaste. De mensen waarvan je houdt, waarom je geeft EN de mensen waar je niets mee hebt, de mensen die in jouw ogen anders zijn, omdat ze er andere leefregels, andere gebruiken of soms zelfs alleen maar een andere kledingkeuze op nahouden. Mensen uit een ander milieu, met een andere culturele, religieuze of sociale achtergrond. Mensen waar je zoveel van kunt leren wanneer je er maar weer voor open wilt staan. Mensen die iets te vertellen hebben, wanneer jij bereid bent om er naar te luisteren, interesse hebt.

Uit het gedicht "Onmacht"

De wereld verhard en verstard,

we zien alleen nog wat we willen zien en horen.

Een mens is meer dan dat,

we worden toch echt allemaal,

uit liefde geboren.

Ontstaan uit een relatie tussen twee mensen,

een man en een vrouw,

die voor een groot deel, de meeste tijd,

onvoorwaardelijk om elkaar geven.

Jij als kind daaruit geboren,

zodat je hen vanuit je hart kunt adviseren,

of wanneer nodig zelfs meer dan dat,

herprogrammeren,

dit is het werkelijke doel van jouw bestaan,

de zin van het leven.

Wij zijn die kinderen, wij zijn de mensen die het verschil kunnen maken. En weet je hoe? Door ons geweten (our consience in het Engels), ons bewustzijn, het weten dat je bestaat (our awarness, consiousness) weer volledig te gaan benutten. Wanneer we alles wat ervoor zorgt dat we niet meer bij ons volle bewustzijn zijn, loslaten, kunnen we allemaal weer onszelf en heel zijn.

Bewustzijn (mind (ww), awareness (the~), reason (ww), notion (the~), consiousness (the~), idea (the~), realization (the~)). Hoe simpel kan het zijn? Wil jij net als ik kijken of het mogelijk is om de wereld weer een plaats voor ieder bewust mens te laten zijn?  Mensen die wat te vertellen hebben? Mensen die een bijdrage leveren aan het welzijn van zichzelf, hun naaste en iedereen die en alle wat leeft, gewoon door bewust te zijn, omdat ze bereid zijn waar te nemen, redelijk te zijn, er notie van te nemen, door bewust te leven, het idee uit te dragen door ernaar te handelen en het ook werkelijk te realiseren. Reageer dan alsjeblieft. Het is NU nodig!

En ook nu word ik via de radio weer geholpen. Een persoon die een simpel plaatje aanvraagt van een artiest die ons allen wil laten weten dat het mogelijk is: "Love will save the day" van Whitney Houston. Ja Lieve mensen, alles is liefde! Laten we onze ogen weer openen, onze zintuigen weer gebruiken waardoor ieder mensenhart weer gaat spreken!

Durf (jij) te helpen? Samen kunnen we meer dan alleen!