donderdag 28 februari 2013

Hoeveel respect is er nu werkelijk in de westerse wereld?

Hoe lang kan er nog doorgegaan worden met praten over bezuinigingen, en plannen maken wanneer verzuimd wordt te kijken naar de "echte" mogelijkheden? 

Ja, opnieuw een kritische vraag, gevolgd door een dubbele kritische vraag, die meteen de boventoon voert. Want, eerlijk is eerlijk, hoe respectvol is het, om te blijven praten over bezuinigingen in het onderwijs, de zorg en het bedrijfsleven? Zeker wanneer je weet, dat de druk om nog beter te presteren, nog betere resultaten te leveren en vooral extra regels door te voeren, ervoor zorgen dat  het totale "stelsel" implodeert. De druk van buitenaf zo groot is, dat het werkelijk overdragen van kennis, het leveren van de juiste zorg en het behalen van winst, niet meer in verhouding staan met de realiteit. Om, datgene wat nodig is te doen, de kwaliteiten van de mensen in ieder werkveld benutten. De identiteit van ieder individu op zich, wordt dusdanig  ondermijnd, dat het niet meer mogelijk is, om effectief te werken en dus ook onmogelijk is om van meerwaarde te zijn.

Geldt dit eigenlijk niet voor de totale wereld en de westerse wereld met name?  Het geld en maken van winst lijkt zo belangrijk, dat we helemaal schijnen te vergeten, waarover het werkelijk gaat. Zou het denken in tekortkomingen en in onmogelijkheden, het euvel zijn? Zou dit er juist voor zorgen, dat we totaal niet meer zien en begrijpen, hoe we ervoor kunnen zorgen dat het werk, in het onderwijs, de zorg en het bedrijfsleven, juist gebaat is, bij ideeën om processen te optimaliseren? Optimaliseren, waardoor de  kennisvraag en de  kennisoverdracht, de zorgvraag en het zorgaanbod, maar ook in het bedrijfsleven  de vraag en het aanbod weer voor handen zijn. Zodat, deze weer opwegen, tegen dat wat nodig is en nog belangrijker, werkelijk geboden hoeft te worden. 

Na gisteravond de uitzending van Pauw en Witteman te hebben gezien, de gesprekken die daar gevoerd zijn, zou je zelfs de vraag kunnen stellen of het imploderen niet voor de meest belangrijke sectoren in de wereld geldt. Dan spreek ik over de "heersende" macht, waaronder de regering, justitie en de kerken vallen. Om enigszins een idee te krijgen waarover dit gaat, hierbij de link, zodat iedereen die interesse heeft en betrokken is,  de uitzending zelf  kan bekijken: http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1328849

Daarnaast ook nu weer de koppen van de AD de Dordtenaar over de laatste 2 dagen, startend met de krant van: woensdag 27  februari 2013: "Europa verklaart oorlog aan voedselfraudeurs; Controle en straf niet langer zaak van lidstaten en Donderdag 28 februari 2013: Snijden voor economie; Extra bezuinigingen in Oranjeakkoord; Vooral in onderwijs, zorg en bedrijfsleven en daarnaast nog een tweede kop omdat het onderwerp voor veel mensen van betekenis kan zijn: Paus zwaait af; 'Soms voelde het alsof ik alleen was in een bootje op ruwe zee met tegenwind, en leek het alsof de Heer sliep'."

Vanwege het grote belang, ook meteen weer terugkomend op het gesprek bij Pauw en Witteman. Antoine Bodar, een Nederlands Roomskatholieke Priester, geeft zijn visie weer en de andere gasten aan de tafel spreken met hem over het aftreden van de Paus, over de Paus en "wat goed zou zijn om te veranderen", zodat de kerk in het kader van de huidige samenleving weer optimaal zou kunnen functioneren. Bij wijze van "grap", wordt er zelfs gesproken over een vacature voor "het Pausschap". De voorwaarden waaraan iemand zou moeten voldoen, waar iemand gehoor aan zou moeten geven en wat er geboden wordt. Ja, wat dan heel bijzonder is, dat er alleen gekeken wordt naar de minst belangrijke dingen. Gevraagd: een Man, die zijn talen goed spreekt, een people manager met een hands on mentaliteit, die geen enkele uitdaging uit de weg gaat en beschikt over een goed gevoel voor humor. Wat er geboden wordt: een auto met chauffeur, ruime accommodatie met groenvoorziening, een eigen lift,  dagelijkse catering en hij krijgt een ruime zomer en wintergarderobe.  Maar wordt er ook gekeken, naar wat er vanuit kerkelijk of religieus opzicht, echt nodig is? 

De Paus, die vandaag om 20.00 uur zijn ambt neerlegt, is hoogleraar in de filosofie en theologie. En hoewel hij eigenlijk, deskundig zou moeten zijn op het gebied van de levensleer alswel de kerkelijke leer, zijn er toch buiten wat "vernieuwingen", niet echt bruggen geslagen. Zie ook de link van wikipedia: http://nl.wikipedia.org/wiki/Paus_Benedictus_XVI 

Volgens Antoine Bodar ligt het niet zozeer aan de Paus, alswel aan de wijze waarop de boodschap van de Paus en dat wat hij uit wil dragen, naar de rest van de wereld, verteld of geschreven wordt. Hij wijst hiermee in de richting van de journalistiek. In zijn beleving, draait het voornamelijk om communicatie en de manier waarop iets gedeeld wordt. Maar zou een deskundige op het gebied van leven en het geloof, eigenlijk niet gewoon zelf, of juist zelf, de man moeten zijn, die zo kan communiceren, dat iedereen die zijn woorden hoort of leest, meteen begrijpt wat hij zegt?  Zo communiceren, dat iedere journalist het verhaal één op één over kan nemen, ongeacht in welke taal dit gedaan wordt. De Paus, die het woord van God verkondigt en zegt: 'Soms voelde het alsof ik alleen was, in een bootje op ruwe zee met tegenwind, en leek alsof de Heer sliep'. Zou deze Paus, aan alle voorwaarden hebben voldaan, die in de vacature genoemd zijn? De Paus, die het gevoel en idee heeft dat God niet bij hem was, alsof hij het vertrouwen verloren heeft.

Zou juist het verliezen van vertrouwen (in), ook in de rest van de samenleving ervoor zorgen dat we tegen de stroming in zwemmen? Alsof we stuurloos zijn, omdat we het eigenlijk, met al ons verstand en alle kennis, die we onszelf eigen hebben gemaakt, totaal niet meer weten. Ik noem voor het gemak nog maar een aantal voorbeelden uit deze Pauw en Witteman uitzending. Diederik Samson, geeft aan dat hij tien jaar kamerlid is, op dit moment nu echt alles moet oplossen wat in de afgelopen jaren is blijven liggen. Hij gaat voor stabiliteit, om ervoor te zorgen dat er werkelijk iets verandert, daarnaast is hij blij dat hij nog steeds de deuren langs kan gaan om met de mensen te spreken, hij blij is dat deze kans hem geboden wordt, omdat hij geen ministerie hoeft te leiden. En ook slaat hij de spijker op zijn kop door te zeggen dat we in Nederland lijden aan een chronisch gebrek aan zelfvertrouwen. Maar zou de Paus toen hij sprak over het slapen van de Heer, ook gewoon zijn eigen functioneren in twijfel hebben getrokken? Wie zal het zeggen? Er is er maar één die hierover uitsluitsel zou kunnen geven en dat is de Paus zelf.

Dat brengt ons meteen bij de volgende gast, de journalist van het Friesch dagblad, Auke Zeldenrust. De journalist die bij de Rechtszaak van Jasper S. aanwezig is, daarbij zowel Jasper S., als de vader en familie van Marianne Vaatstra observeert. Die bij Pauw en Witteman aangeeft, dat niemand verwachte dat de man die Marianne Vaatstra heeft vermoord, een kleine man zou zijn. Want ook hij formuleert de meest gemaakte fout, die we als mens maar kunnen maken, op een dusdanige wijze, dat het voor iedereen te begrijpen is. We vormen ons een beeld van hoe iemand is of zou kunnen zijn op basis van een oordeel. Maar wat is een oordeel, een mening, iets wat je je bedenkt of iets wat je voelt? Hij spreekt daarbij heel duidelijk vanuit ervaring. Zou het verstandelijk leren hoe je om moet gaan met bepaalde precaire zaken, dan toch niet de manier zijn? Zou je het moeten voelen en ervaren om iets  op een correcte wijze te kunnen beoordelen?  Wanneer dit echt zo zou zijn, dan hebben we nog heel wat lessen te gaan. Dan kan het hele onderwijssysteem zoals het  nu functioneert, vanaf vandaag ook worden hervormd.

Al met al was het een leerzame avond. De vooravond van het vertrek van de Paus. De avond na de eerste dag van de rechtszaak, waarbij Jasper S., gevolgd door de familie van Marianne en vele mensen die hier betrokkenheid bij voelen, zich een oordeel vormen over de wijze waarop Jasper S. gestraft dient te worden. Maar wat nog het meest bijzondere is, is dat wanneer je de krant mag geloven de vader van Mariannne, Jasper S. zijn verhaal wil laten doen. Hij wil antwoorden en hoopt deze tijdens de rechtszitting te krijgen. Laten we erop vertrouwen dat hij deze antwoorden krijgt.

Zouden deze antwoorden volgen door open vragen te stellen? Open vragen, zonder oordeel, zodat Jasper S. kan vertellen wat hem bezielde, wat hem ertoe heeft aangezet om over te gaan tot deze verschrikkelijke daad. En of dit verhaal er uiteindelijk toe zal leiden dat de vader van Marianne Jasper S. zal kunnen vergeven, dat zullen we moeten afwachten. Ik begrijp en weet dat dit best moeilijk is, wanneer we de krant mogen geloven, volgens Bauke Vaatstra een onverteerbaar iets. Toch wil ik erop vertrouwen dat hij kan vergeven.

Vergeven, zodat ook hij verder kan en het verlies van Marianne, hem niet meesleept, in deze zelfde verschrikkelijke daad. En hij, door het verwerken van het verlies van Marianne, vanaf die dag echt kan starten met de rest van zijn leven. Of nog beter zelfs, dat het verlies kan worden afgesloten, als een liefdevol afscheid. Het afscheid van Marianne, een mooi meisje, wat een mooi plaatsje krijgt, als een mooie herinnering en niet meer de pijnlijke die er nu nog steeds is. Marianne verdient een mooi afscheid, rust en daarnaast de ruimte om verder te kunnen in de hemelse hoedanigheid. 

En natuurlijk wens ik ook de regeringsleden een stukje wijsheid toe. Wijsheid en daar waar mogelijk inzicht, om de juiste stappen te zetten. Stappen die zullen leiden naar een mooie toekomst. Een toekomst voor iedereen die en alles wat leeft. Een wereld waarin het oordelen en hebben van een mening niet gebaseerd is op verstandelijke conclusies maar volledig vanuit het hart gestuurd. Langs de weg van het hart, in plaats van het hoofd. De weg van vertrouwen, vergezeld door mededogen en vergeving. Hoe zouden we anders de toekomst in kunnen gaan? Want dan zouden we onszelf, net als alle mensen die verteerd worden door angst, pijn en verdriet, zwaar tekort doen? 

Kies jij voor een gezonde toekomst en durf (jij) (mij) te helpen, reageer dan en deel dit blog met mensen die ook net als jij bereid zijn om te helpen. Want wanneer wij als mensen het juiste doen, zal alle hulp ons geboden worden. En ik wil en mag alle inzichten delen, met iedereen, die ook bereid is, om vanuit het hart, vanuit de 10 geboden, inclusief de ten Indian commandments, te leven. Zodat Onze Lieve Heer, niet voor niets is gestorven, toen hij ons de kans gaf om het eeuwig leven te hebben.

DURF TE HELPEN ~ DARE TO HELP!

dinsdag 26 februari 2013

Wanneer gaat het lampje branden, zodat we werkelijk weer gaan zien?

Voor wie zou deze vraag gelden, voor de denker of de doener?

Wanneer je de afgelopen dagen de media en met name de Social Media in de gaten hebt gehouden, weet je, dat er nog steeds niets veranderd is aan de respectvraag. De wijze waarop mensen met zichzelf, elkaar maar ook met ieder ander omgaan. We blijven oordelen en hebben allemaal een mening over de ander of het anders zijn van mensen. Daarnaast lijkt het er haast op dat uitgaan en geweld bij elkaar horen, zoals de dag en de nacht bij elkaar horen, de zon en de maan bij elkaar horen. Dat dit juist elkaars tegenpolen, daarnaast ook uitersten zijn, ze het wel met elkaar moeten doen of beter gezegd, we het er wel mee moeten doen, is iets wat maar weinig mensen zich op dit moment realiseren. En dat geldt natuurlijk voor heel veel dingen die op dit moment in de wereld aan de orde zijn.

De koppen van de AD de Dordtenaar over de laatste 3 dagen passen volledig in de lijn van het verhaal en deze sluiten naadloos aan op het stukje wat hierboven al geschreven staat. Daarom start ik meteen maar met de kop van de krant van: Zaterdag 23 februari 2013: "Geen geld meer voor huwelijk in crisistijd; Aantal bruiloften is sinds 1944 niet zo klein; Maandag 25 februari 2013: Dotteren is riskanter dan een hartoperatie; Onderzoek: kans op overlijden is twee keer zo groot en als laatste de krant van Dinsdag 26 februari 2013: Grote fraude met bio-eieren ontdekt; Zeker 35 Nederlandse bedrijven betrokken". 

Wat is nog juist? Wat kunnen we nog geloven en in hoeverre kunnen we vertrouwen, op dat wat ons verteld, voorgespiegeld of zelfs onderwezen wordt? In de afgelopen maanden heb ik diverse mensen gesproken, berichtjes gelezen of gezien via de Social Media Sites en op TV, die allen in het teken staan van onkunde, onwetendheid, onnozel, onacceptabel maar vooral respectloos gedrag. Mensen die willens en wetens fouten maken, iets verkopen als waarheid, terwijl ze de waarheid nog niet zouden herkennen, wanneer deze hen in de neus bijt. In mijn vorige blog heb ik al aangegeven, dat velen van ons in het duister tasten. Dat dit ook werkelijk zo is, zal niet iedereen willen erkennen, laat staan toegeven. Toch is dit het enige nog, wat iemand kan doen, om ervoor te zorgen, dat de fouten, hem of haar niet heel hard aangerekend worden. Want lieve mensen, we praten niet over, wat we nu vanavond weer eens gaan eten, we praten over de toekomst van mensen, het voortbestaan van "onze aarde" en het recht wat God de mens gegeven heeft, toen hij besloot de mens te laten heersen, over alles wat en iedereen die leeft. We praten letterlijk over mensenlevens, het leven en de dood.

Wist God wel wat hij deed, toen hij deze verantwoordelijke taak bij de mens neerlegde? Wist God wat hij deed? Kon hij voorzien, dat een aantal "van ons", het recht tot heerschappij over de ander, zouden gebruiken, voor eigen gewin, voor eigen belang of wat wellicht nog erger is, voor de ondergang van alles wat en iedereen die leeft? Geloof jij dit echt? Wanneer je naar de natuur kijkt, de geboorte van een nieuw mens of dier, het ontluiken van knopje van een bloem, de jaargetijden aanschouwt en alles ziet wat met zoveel liefde geschapen is? Hoe ontwapenend is de glimlach van een baby, een kind, een persoon die nog een heel leven voor zich heeft? En wanneer je de betekenis van het woord ontwapenend intikt op Google krijg je ook een bijzondere betekenis te zien. http://www.encyclo.nl/begrip/ontwapenend 

Het staat er zelfs in twee varianten: Met kleine letters en met hoofdletters':  
"ontwapenend" eerste uitleg: zo dat boosheid en de neiging om ruzie te maken verdwijnen Voorbeeld: 'een ontwapenende glimlach'...";  Gevonden op: http://www.woorden.org/woord/ontwapenend 
"ONTWAPENEND" tweede uitleg: 1) Hartveroverend 2) Vertederend 3) Weerloos makend Gevonden op http://www.mijnwoordenboek.nl/puzzelwoordenboek/ONTWAPENEND/1

Zou God, op het moment waarop hij de mens geschapen heeft, dan ook gewoon overvallen zijn door de ontwapenende glimlach van de mens? Waardoor zijn hart veroverd werd, hij vertederd werd en meteen weerloos was? Dat zou een hele hoop verklaren. Dat zou verklaren, waarom hij niet kon zien, dat de mens ook fouten zou kunnen maken. Net zo goed als iedere ouder vaak de fouten van zijn of haar kind niet ziet. Wie kan dit met zekerheid zeggen? En hoe belangrijk is het, om te weten, waarom God niet inzag, dat de mens in feite niet zonder fouten was? Wat vele malen belangrijker is, is, dat we toe durven geven, dat we fouten maken. We mens zijn en niet de intentie moeten willen hebben, om zonder fouten te zijn. Dat we wel leren van de fouten die we maken, is iets wat nodig is. Wanneer we namelijk nog langer doorgaan, met het ontkennen van ons menselijk karakter, zal het einde, voor een groot deel van de mensheid, eerder in zicht zijn dan we nu kunnen bedenken.

Want lieve mensen, daar draait het om: ons karakter, jouw persoonlijkheid, je eigen identiteit, wie je bent en wat je bent. Niets meer of minder. Jij bent jij. Jezelf, een persoon met of zonder ontwapenende glimlach. Waar je ook voor kiest in het leven, je zult altijd een kind van God zijn. Dat nog niet iedereen dit zo ziet, zal in de nabije toekomst, heel snel gaan veranderen. Alle hulp zal geboden worden, hulp uit onverwachte hoek, hulp van hogerhand en hulp van mensen die jou voorheen niet eens zagen staan. Wanneer we allemaal weer gaan accepteren wie we zijn, wat we kunnen, welke talenten we hebben en deze ook weer gaan benutten, zonder ons verstand hierin te betrekken, kan iedereen, zonder zorgen, zonder pijn en verdriet verder leven. En hoe je dit doet, zal in het komende blog duidelijk worden.

Leven zonder zorgen, is dat mogelijk, in een wereld die voornamelijk draait op angst? Die draait op de onwetendheid, van hen die denken te weten? Of, de macht van hen, die zichzelf een invloedrijke positie hebben toegeëigend? Hoe weten we zeker, dat dit zo is? Hoe zeker zijn we, dat er niet altijd mensen moeten blijven bestaan, die wijzer zijn om ons te kunnen onderwijzen? Ons kunnen leren wat nodig is in het leven? Dat weten we nooit, zullen we moeten ondervinden. Dat doen wat nodig is, de mensen die nog niet zover zijn, helpen en niet hulpeloos maken, of afhankelijk. Want ja, daar is in het verleden het meeste geld aan verdiend en mag nu niet meer. Mensen onafhankelijk maken. Iedereen helpen om eigen verantwoordelijkheid te nemen. Zuinig te zijn en zorgvuldig om te gaan met alles wat ons gegeven is  en de werkelijke waarden van het leven weer inzien. De werkelijke waarden van ieder mens op zich, alles wat de ander maar ook moeder aarde ons te bieden heeft. Zonder misbruik te maken van de situatie.

Ook nu eindig ik dit blog met: We moeten verder, ik wil verder. Toen ik vandaag een mail gezonden had richting de Giving Pledge Foundation, bedacht ik me opeens, dat ik dit in 2007 of 2008 ook al eens gedaan had. Ik daar tot op de dag van vandaag, nog niets van vernomen heb, terwijl ik toen ook heel duidelijk heb aangegeven, dat ik "een helpende hand" nodig had, om het verschil te kunnen maken. Het verschil te kunnen maken, samen met en voor iedereen die en alles wat leeft.

Kinderen zijn inderdaad 'de Toekomst'. Daarnaast de voornaamste reden waarom God de mensheid geschapen heeft. De toekomst, betekent ook nu nog steeds, vooruit kijken en dat doen wat goed is, voor iedereen, het algemeen belang. Durf (jij) (mij) te helpen? Ik ben God oprecht dankbaar voor alle tijd die ik gekregen heb, om de dingen te doen die nodig waren. Daarnaast, draag ik de oplossingen, voor een groot deel van de problematiek, in mijn hart en ik wil en mag dit delen, met iedereen, die ook bereid is, om vanuit het hart, vanuit de 10 geboden, inclusief de ten Indian commandments, te leven.

DURF TE HELPEN ~ DARE TO HELP!

vrijdag 22 februari 2013

Waarom zou je op je tandvlees lopen wanneer je voeten hebt gekregen?

Een vraag of gewaagde uitspraak?

Wanneer je weet dat de griepepidemie het land nog steeds in haar macht heeft, zullen heel veel mensen, die al bezig zijn met bewust zijn en bewust leven, begrijpen hoe het in elkaar zit. Of de medici en de mensen die hier dagelijks mee geconfronteerd worden, zich hebben gespecialiseerd in de gezondheid van de mens, het ook begrijpen maar gewoon weigeren te zien, dat blijft voor alsnog een raadsel. Of zij zich uiteindelijk laten leiden door hun hart of door hun hoofd, zal de tijd uitwijzen. Ik vertrouw erop, dat dit ook tot velen van hen zal doordringen, wellicht zelfs na het lezen van de volgende link. Want in hoeverre deze duidelijkheid biedt, mag iedereen volledig zelf beoordelen. En waarom zou je er een oordeel aan vasthangen? Wellicht is het handiger om te kijken hoe je er als mens voor kunt zorgen dat jij niet het volgende slachtoffer bent van de eerstkomende of "heersende" epidemie. Hoe je het denkt te doen, of beter gezegd, gaat doen, beslis jij overigens, ook dit keer, nog steeds helemaal zelf. http://www.nrc.nl/nieuws/2013/02/21/nog-altijd-griepepidemie-onduidelijk-waarom-griepgolf-zo-lang-aanhoudt/

En zoals je gewend bent, ook nu weer de koppen van AD de Dordtenaar over de laatste 6 dagen, startend met op: Zaterdag 16 februari 2013: "Koopzondag verovert 'stiekem' Nederland; Gemeenten lopen vooruit op nieuwe wetgeving; Maandag 18 februari 2013: Vakbondslid voorgetrokken; Extra vrije dag voor studie of 1000 euro bij reorganisatie; Dinsdag 19 februari 2013: Kwaliteit zonnepanelen slecht; Bijna een kwart haalt niet het voorgespiegelde rendement; Woensdag 20 februari 2013: Notaris scherp op 'plukken' ouderen; Maatregelen tegen uitbuiting door familie; Donderdag 21 februari 2013: Kind straks verplicht achterstevoren in de auto; Regels voor stoeltjes moeten letsel voorkomen en Vrijdag 22 februari 2013: 'Kabinet moet nu iets doen'; Vakbonden en oppositie willen maatregelen tegen crisis". 

Verbazingwekkend nieuws of is het iets waar veel mensen zich al sinds lange tijd bewust van zijn? Zonder inhoudelijk op ieder item in te gaan, wil ik de totale boodschap en de meest belangrijke misvatting die in het merendeel van al deze items zit, bespreken. Want ook nu draait het voornamelijk weer om geld. Ook dit keer draait het weer om dat wat gezien wordt als het belangrijkste voor de mens. Terwijl dit absoluut het minst belangrijke van alles is. Wanneer  en hoe kunnen we er weer voor zorgen dat we allemaal opnieuw in contact komen met onszelf? Want door geld, negatieve emoties, waaronder hebzucht, is een groot deel van de mensheid van zichzelf vervreemd. Dusdanig vervreemd dat men helemaal  niet meer beseft waar het leven, wat iedereen mens leeft, werkelijk voor bestemd is en om draait.

Hoe vaak is het nieuws wat de media brengt nog "gewoon" positief en  hoe vaak biedt het ons hoop? Ja, weer een aantal vragen waar tot nu toe alleen nog maar een aantal mensen een passend antwoord op kunnen geven. Met passend bedoel ik dan, een antwoord wat leidt tot een oplossing, of antwoord op de vraag, waardoor dit ook werkelijk een bijdrage levert aan het bewust zijn of worden van de mens. Want wanneer alle mensen al bewust zouden zijn van het belang van het menselijk bestaan, zouden alle onderwerpen die in de koppen genoemd worden, niet meer voorkomen. Dan zou hier geen aandacht meer aan besteed worden. Puur en alleen omdat er absoluut geen verschil dus ook geen oordeel meer zou zijn. Dan zou er geen nieuws meer zijn. 

Wat zou er dan in de kranten staan? Hoeveel "nieuws" zou de krant dan bevatten? Eerlijk is eerlijk positieve dingen verkopen over het algemeen veel minder goed dan iets wat negatief is. Omdat het negatieve, waaronder ik roddels en bangmakerij schaar, ook vaak geloofwaardiger overkomt dan het positieve. Waar zou dit mee te maken hebben? Is het omdat mensen die op dit moment alleen maar negatieve dingen in het nieuws of via de media vernemen, dan minder met zichzelf bezig zijn. Weerhoudt het hen ervan om werkelijk te kijken hoe het met henzelf gaat? En zou dit ook gelden voor alle andere dingen die mensen bezighoudt of mensen afleiden van wie ze nu eigenlijk zijn? Nemen mensen daarom vaak een sabbatical wanneer ze heel lang geleerd hebben, van de één naar de andere baan overstappen of soms zelfs gewoon wanneer ze klaar zijn met een relatie? En wat is dit nu eigenlijk een sabbatical? De volgende tekst komt van wikipedia en geeft een heldere uitleg: "Een sabbatical of sabbat(s)jaar is een periode (minimaal een aantal maanden) waarin mensen vrij nemen (of betaald vrij krijgen) en hun gewone beroepsbezigheden onderbreken". De volledige tekst is te vinden onder de hierna genoemde link geeft het totale verhaal weer. http://nl.wikipedia.org/wiki/Sabbatical 

Dat het sabbatical wat eigenlijk sabbatjaar betekent een religieuze oorsprong heeft weet waarschijnlijk niet iedereen. De uitleg van de volgende wikipedia pagina http://nl.wikipedia.org/wiki/Sabbatjaar_(Bijbel) heb ik volledig overgenomen. "Een sabbatjaar of sabbatsjaar is volgens de Thora het jaar waarbij een stuk land onbebouwd moest blijven. Wat er vanzelf aan het land ontsprong in dat jaar was voor de armen, vreemden, en voor de dieren van het veld. Naar analogie met de naam van zevende dag, die een rustdag is (de Sabbat) wordt dit zevende jaar sabbatjaar genoemd. "Zes jaren zult gij uwen akker bezaaien, en zes jaren uwen wijngaard besnijden en de inkomst daarvan inzamelen. Doch in het zevende jaar zal voor het land een sabbat der rust zijn, een sabbat den Heere; uwen akker zult gij niet bezaaien en uwen wijngaard niet besnijden. (Leviticus 25:3-4)"

Hoe "uitzonderlijk" of zal ik het mooi noemen, dat juist in het zevende jaar alles wat er op dit land groeide voor de armen, vreemden en dieren van het veld was. En dat juist het zevende jaar, alles wat er groeide, gratis was. Zes jaar van werk en één jaar rust, evenals de verhouding met de echte sabbatdag. Iets waar steeds minder mensen in de huidige maatschappij rekening mee houden. Want het lijkt er verdacht veel op, dat ook deze dag, in  veel plaatsen, belangrijker gevonden wordt, om aan te kunnen verdienen, dan God's regel voor het invoeren van de rustdag. De dag die volgens de Bijbel en naar God's wens door ieder mens in acht genomen zou moeten worden. Zou dit naast het feit dat God die dag geëerd kon worden wellicht nog een extra functie hebben? Evenals de regel dat het land één van de zeven jaren niet bebouwd diende te worden. Als een soort van offer, een regel en verbond met de natuur? En wat is dan eigenlijk de rol van de mens in dit geheel? Waarom heeft God de mens geschapen?

Wat zou de werkelijke reden zijn van het feit dat God de mens geschapen heeft? In mijn eerdere blog heb ik dit al eens aangegeven. Toch nog even wat van de tekst uit wikipedia en te vinden onder de volgende link: http://nl.wikipedia.org/wiki/Scheppingsverhaal_(Genesis):  "Wees vruchtbaar en wordt talrijk" en heers over de vissen, vogels en alle dieren die op aarde rondkruipen. Aan het eind van deze dag, na de schepping van de mens staat er "God keek naar alles wat hij had gemaakt en zag dat het zeer goed was." Maar 'heers over', zou God daarmee werkelijk bedoeld hebben, dat wij als mens, ook mochten beslissen over leven en dood, over het vernietigen van dieren, de natuur en alles wat in "onze beleving" geoorloofd was om te doen of was het alleen in ons aller belang? Zou het verdienen aan, het ten koste van alles wat hij ons liet "beheersen", ook zijn bedoeling zijn geweest. Of bedoelde hij zorg voor en zorg ervoor dat alles rijkelijk, in overvloed aanwezig zou zijn, zoals in het Paradijs? Daarop terugkomend, wij vormen  dankzij God toch ook onderdeel van de natuur? Want God heeft de mens immers geschapen uit zand en klei? En daar is het niet bij gebleven. Hij heeft ons zelfs een Goddelijke Ziel gegeven. God heeft ons via de neus de Goddelijke Ziel ingeblazen. Als een soort levenslicht, de verpersoonlijking van wie we zijn. Zie ook de volgende link op Wikipedia http://nl.wikipedia.org/wiki/Ziel_(filosofie)                               

De ziel van de mens, die door het orgaan en via het zintuig waarmee een mens ademt, de lucht en daarmee het belangrijkste ingrediënt de zuurstof toelaat in het lichaam. Als de levensadem, dat wat ervoor zorgt, dat een mens kan leven, kan groeien en daarbij alle delen van het lichaam tot in het kleinste deeltje kan voorzien van gezonde lucht. En wat voor de mens geldt, zou dan in wezen, ook voor de aarde gelden? De mens één rustdag en zes werkdagen, de aarde één rustjaar, tegenover zes jaren waarin de aarde alles geeft aan mens en dier om van te kunnen leven. De bomen en planten als het orgaan of de zintuigen van de aarde, die ervoor zorgen dat ook de aarde gevoed wordt, tot in het kleinste deeltje van de aarde. Noodzakelijk of beter gezegd, de werkelijke meerwaarde, nodig om te kunnen bestaan, dat wat ervoor zorgt dat wij kunnen ademen. 

Maar wanneer nemen we onszelf nog in acht? Wanneer houden we nog rekening met onszelf, de levensadem, de (meer)waarde die ons met een reden is gegeven? Wanneer we niet meer bewust zijn van wat we zelf nodig hebben, hoe kunnen we dan in Hemelsnaam, stilstaan en begrijpen, hoe het staat met de aarde? Wanneer gaan we weer beseffen, dat het nodig is om zo nu en dan even gas terug te nemen? Zou het dan toch ook beter zijn om de aarde weer eens een jaartje rust te gunnen. Of kan ik beter zeggen na eeuwen van misbruik? Want de aarde heeft ons al zoveel jaren al het nodige gegeven. Alles wat nodig was voor iedereen die en alles wat leeft. Zouden we alle natuurrampen waarmee de aarde ons keer op keer waarschuwt,  als bij de mens met een griepepidemie, nu echt nodig hebben gehad, of  is dit een gevolg van en noodzakelijk om in te zien dat langer doorgaan op dezelfde voet desastreuze gevolgen zal hebben? Gevolgen, die we niet meer kunnen tegengaan. Gevolgen, voor de aarde, voor dat wat God geschapen heeft, maar ook evengoed de gevolgen, die we als mens ondervinden, door ziektes, pijn en verdriet. Als mens lopen we op ons tandvlees in plaats van op onze voeten, die we toch echt gekregen hebben om contact met de aarde te hebben. 

We moeten verder, ik wil verder. Toen ik me van de week aangemeld had op de LinkedIn pagina 'Onze Kinderen Zijn de toekomst',  besefte ik me ineens, dat dit de reden is waarom we leven. De toekomst, vooruit kijken en dat doen wat goed is voor iedereen, voor mens en dier, voor de natuur, voor alles wat onze hulp, heerschappij, nodig heeft. Want, zou God er werkelijk voor gekozen hebben om ons de Goddelijke Ziel in te blazen, wanneer hij voorafgaand zou hebben geweten dat wij geld, macht en middelen zouden inzetten en gebruiken om alles te vernietigen wat hij ons uit liefde geschonken heeft? Ja, zou hij dit werkelijk hebben gedaan? Help me daarom dat te doen wat goed is voor ons aller belang. Het algemeen belang. Durf (jij) (mij) te helpen? Ik draag de oplossingen voor een groot deel van de problematiek in mijn hart. Wil dit delen met iedereen die ook bereid is om vanuit het hart, vanuit de 10 geboden, inclusief de ten Indian commandments te leven.

DURF TE HELPEN ~ DARE TO HELP!

vrijdag 15 februari 2013

Waarom zou je je vader of moeder worden wanneer je ook jezelf kunt zijn?

Wanneer je de kop boven dit blog bekijkt, heb je vast geen enkel idee, waarover dit gaat. Toch is dit een onderwerp wat veel mensen aangaat. 

Hoewel er vanaf 25 januari geen blog meer is verschenen, volgt hier toch ook weer een kort nieuwsoverzicht van de "headlines" over de laatste vijf dagen uit de AD de Dordtenaar, startend met: Maandag 11 februari 2013: "Kamer eist herstel van respect voor de leraar; Scholen zijn agressieve en brutale leerlingen zat; Dinsdag  12 februari 2013: Paus verrast wereld; Vertrek om slechte gezondheid, hoge werkdruk en schandalen; Woensdag 13 februari 2013: Militairen zijn niet fit; *3300 afgetest * Ook generaals falen * Bonden bezorgd; Donderdag 14 februari 2013: Mijn valentijnskaart is voor....." Waarbij vier kinderen op de foto staan met daarbij de kaart die zij gemaakt hebben  en de uitleg waarom zij juist voor die betreffende persoon de kaart gemaakt hebben en op die dag ook nog: "Viering Koninginnedag gemeenten op de tocht; Vrijmarkt in Dordrecht gaat wel door en last but nut least: Vrijdag 15 januari 2013: Groot onderzoek naar fraude paardenvlees; Honderd bedrijven krijgen bezoek keurmeester". 

Ja en wat kunnen we met dit nieuws en het andere nieuws uit de media? Wat kunnen we met de kop en wat zijn de overeenkomsten? Het geeft een stukje alledaagse informatie weer en voor velen, een duidelijk iets, een begrip! Waarom juist deze kop, zul je na het lezen, vanzelf begrijpen. En omdat het niet anders is, het de hele wereld bezig houdt, start ik deze keer opnieuw bij het begin. Dat ouders de basis zijn voor alles wat de mens aan gaat, staat als een paal boven water. Leuke woordspeling, want bij velen, staat dankzij de economie en alles waar we ons als mensen door hebben laten leiden, het water nu inmiddels tot aan de lippen. Dat met name de geboorte en daarbij het leven van de mens, daar een groot onderdeel van vormt, is een voldongen feit.  En waarom de geboorte en het leven van de mens hierin centraal staan, zul je na het lezen van het totale verhaal begrijpen.

Alles kost geld. Ieder mens, draagt zijn of haar steentje bij, aan de "malle" (financiële) molen van het leven. Vanaf het moment waarop hij/zij geboren wordt. Zo levert iedereen, op geheel eigen wijze, een bijdrage aan "de toekomst" van het land. Het start op het moment waarop je als mens geboren wordt. De aangifte van een kind, zal binnen drie dagen na de geboorte, moeten worden gedaan en is gratis. Wanneer de inschrijving in het geboorteregister geregeld is, start het kostenplaatje of eigenlijk en beter gezegd, voor de geboorte al. Door het bezoeken van de verloskundige, de gynaecoloog, met in navolging daarvan, de kraamzorg, het consultatiebureau en alle inentingen, de inschrijvingen op de peuterspeelzaal, het kinderdagverblijf, de basisschool, het voortgezet onderwijs, hoger onderwijs etc. Allemaal kosten, die deels verrekend kunnen worden met de kinderbijslag, waar iedere ouder die een kind krijgt, recht op heeft. Alles over dit onderwerp, de wie, hoe, wat, wanneer en waarom vraag, over het aanvragen, recht hebben op en uiteindelijk krijgen van deze kinderbijslag, is te vinden op de website van de SVB. http://www.svb.nl/int/nl/kinderbijslag/kinderbijslag_voor_kind/kunt_u_kinderbijslag_krijgen/

Nu weer even verder terug naar het begin, het willen krijgen van een kindje, de voorbereidingen en alles wat gebeuren moet, om daadwerkelijk ouders te worden. Dat de liefde tussen twee mensen daarin centraal staat, zal iedereen begrijpen. Natuurlijk zijn er heel veel mensen die kinderen krijgen, zonder tussenkomst van een arts, ziekenhuis of welke instantie maar ook. Daarnaast zijn er velen, waarvoor het op een natuurlijke manier krijgen van een kind, niet zomaar is weggelegd. De weg die dan bewandeld wordt, verschilt per persoon en per, vergeef me deze uitspraak, "geval" of situatie. Dat voor deze mensen een jarenlange zoektocht geldt, met daarbij het bezoeken van artsen, ziekenhuizen of wanneer er gekozen wordt voor adoptie of de pleegzorg, diverse instanties, zal iemand die spontaan een kindje krijgt, zich niet direct realiseren. Dat je als mens in een gelukkig positie verkeert wanneer dit wel zo is, zou eigenlijk iedereen moeten beseffen.

Het geluk maar ook "de rijkdom" die zij ervaren, door het krijgen van een kindje, is voor velen  vaak niet te bevatten. Een kindje wat voor de moeder voelt als eigen, vanaf het moment waarop dit in haar groeit, voor beide ouders als een stukje van henzelf. Een klein mensje, iemand aan wie jij als vader of moeder jouw liefde kunt geven, die jij mag zien opgroeien tot een volwaardig mens. Bij een stel wat een kindje adopteert, of mensen die zich als pleeggezin beschikbaar stellen, is men zich vaak wel bewust van dit grote geschenk, wat zich uit in dankbaarheid. Dat dit mede komt door de lange weg die zij vaak hebben afgelegd zal iedereen begrijpen.

Wanneer ouders hulp nodig hebben bij of voor de zorg van het kind, is daar altijd een instantie voor die ingeschakeld kan worden. Natuurlijk zul je er wel rekening mee moeten houden, dat bij elke vorm van hulp in het reguliere circuit, er over het algemeen een volledig verslag wordt gemaakt. Of dit met de wie, hoe, wat, wanneer en waarom vraag is dat durf ik niet meteen te zeggen. Het inschakelen van hulp, vormt voor behoorlijk wat  mensen een drempel, omdat dit in de ogen van velen duidt op zwakte. Maar hoe sterk of hoe zwak ben je, wanneer je hulp nodig hebt voor een nieuwe stap in je leven? De verantwoordelijkheid voor het krijgen, hebben en grootbrengen van een kindje, is iets wat wanneer alles goed gaat, gebruikelijk door de ouders zal worden gedragen. Dat iemand voorafgaand aan het krijgen van een kind, niet altijd beseft wat hem of haar te wachten staat, zullen een aantal ouders, wanneer je het hen vraagt, direct toegeven. Toch blijven er altijd ouders, die ervoor kiezen, om dit alleen te willen doen. Want wanneer zoek je hulp? Je gaat negen van de tien keer toch eerst naar je ouders, familie, vrienden of de huisarts?

Kunnen deze echter wel een objectief oordeel vormen? Of, gaan zij voor het gemak uit van hun eigen leven, situatie en de ervaring die zij zelf hebben of die zij hebben vernomen van andere mensen? Hoeveel waarde hecht jij als ouder, aan een objectief oordeel? Hoe sta jij tegenover hulp van een coach? Iemand die jou persoonlijk nog niet eerder heeft gezien? Iemand die niets weet van jouw leven, behalve datgene wat jij hem of haar vertelt? Wanneer heb je hulp nodig in het leven wat je leidt, ongeacht of hier kinderen in het spel zijn? Wanneer besluit je om over te gaan tot het zoeken van hulp of vinden van de juiste begeleiding?

Het zoeken naar hulp of vinden van de juiste begeleiding kan verschillende redenen hebben. Dat iedereen in feite ooit op deze weg terecht komt, zal niemand kunnen ontkennen. En zeker wanneer het gaat over het opvoeden van kinderen. Kinderen die regels, eenduidigheid en consequentie nodig hebben. Regels die voor iedereen gelden. Regels en voorwaarden waar we ons als mens allemaal aan moeten houden. Voor ons welzijn, welbevinden en daarnaast wellicht ook een stukje welstand. Want eerlijk is eerlijk deze drie horen toch bij elkaar in de "westerse beschaving"? Evenals het stukje respect. Respect naar de ouders, de leerkrachten en iedereen die en alles wat leeft toe. Waar begint dit respect? En kun je respect afdwingen of zul je het moeten verdienen?

Terugkomend op de headlines van de kranten. Het nieuws in de andere media de afgelopen week en respect. Is er nog respect? Begrijpen mensen nog waarom het draait in de wereld? Voetbal of andere sportwedstrijden die kapitalen kosten, grote concerten, films en andere voorstellingen, oorlogen en het moedwillig doden van mens en dier, gas en olieboringen met als gevolg milieurampen en schade aan de veilige leefomgeving van velen, het onophoudelijk verspillen van voedsel, het verzwijgen van misstanden, omdat wanneer alles open en eerlijk aan de kaak gesteld zou worden, iedereen het boetekleed weer aan zal moeten trekken. Welk voorbeeld geven wij, welk voorbeeld volg jij? De voorbeelden die we hebben geleerd en of meegekregen van onze ouders, de dingen die we hebben geleerd van de geschiedenis of gaat het veel verder dan dat? Is geld echt toch nog steeds vele malen belangrijker dan een zuiver geweten? En geldt dit alleen voor de mensen zonder geloof of is dit voor meerdere mensen aan de orde? Wat voel jij hierbij, hoe denk jij hierover?

Durf jij hierop te reageren, durf (jij) te helpen? Want lieve mensen, er verandert pas echt iets wanneer we weer gaan luisteren naar ons hart. Doen wat goed is voor iedereen. Jij bent niet alleen op deze wereld. Er is er weliswaar maar één, we leven daarop vanaf 26 oktober 2011 wel met 7 miljard mensen en dit aantal zal naar verwachting nog sterk gaan toenemen, zie hiervoor ook de link onderaan deze pagina.

En wellicht nog velen malen belangrijker? Nu je weet dat we met meer dan 7 miljard mensen op deze aarde leven, ben ik heel benieuwd hoe het met jou gaat? Hoe staat het met jouw geweten en luister jij hier altijd naar? Houd jij stand in deze maatschappij, hoe goed ken jij jezelf en wat is het verband met je geweten? Ben jij jezelf en kun je dit overal en altijd zijn? Hoe belangrijk vind jij dit? En hoe zouden de personen met wie jij samenleeft, woont en werkt hierover denken? Ook dat is namelijk van groot belang, zeker wanneer we de aarde met ons allen draaiende willen houden. We hebben het zo vaak over open en eerlijk zijn. Dan hoort een zuiver geweten, door het delen van kennis, middelen en mogelijkheden hier toch automatisch bij? Ik zie de reacties graag verschijnen!

http://www.nu.nl/buitenland/2651516/wereld-telt-7-miljard-inwoners.html