Waarom de ommekeer nu zichtbaar mag zijn?

Hoewel er dagelijks nieuws is, waardoor ik iets zou kunnen schrijven, over de kranten, de berichtgeving daarin en daarbij ook wat kritische vragen stellende, wist ik dat er een rustperiode nodig was, tussen de 28ste februari en 21 maart. Een rustperiode, van 21 Dagen. Dit is, voor de mensen, die zich in het verleden, voor een Reiki behandeling of onlangs nog, als deelnemer, voor de workshop of een coachingsessie, hebben aangemeld, inmiddels een begrip. Een begrip omdat het hen inzicht heeft geboden, in dat wat belangrijk is, van belang, in eerste instantie voor henzelf, ieder op zich, daarnaast voor alles en iedereen waarmee zij samenleven. Want we leven niet alleen voor onszelf, we leven in een wereld met 7 miljard mensen. En hoewel er dagelijks mensen overlijden komen er ook elke dag weer mensen bij. En dat is nu net waar het om draait, de reden waarom bewustwording zo noodzakelijk is.

Toen ik ben gestart met het schrijven van de voorwaarden mail voor de mensen die ik mocht helpen met Reiki, heb ik me niet verdiept in de  betekenis van de 21 dagen. Het tonen van commitment van de persoon die bij mij kwam met een hulpvraag, was de echte enige achterliggende gedachte. En zeg nu zelf, een stukje commitment naar jezelf toe, is toch iets, wat ieder mens zo nu en dan wel eens nodig heeft. Maar, ben je als mens, wel goed bezig, wanneer je alleen commitment naar jezelf toont in een wereld met 7 miljard mensen en totaal geen rekening meer houdt, met het bestaan van de ander, van iedereen die en alles wat leeft? Natuurlijk kun je er alleen voor de ander zijn, wanneer je goed voor jezelf zorgt, toch is de ander wel degelijk van belang, wanneer je jezelf recht in de ogen aan wilt blijven kijken.

Na de krant vanmorgen van de mat  te hebben gepakt, was er één stukje wat me opviel. "Fred de Graaf, 'ceremoniemeester' bij troonswisseling was burgemeester tijdens de aanslag van Karst Tates:  Ik voel me niet schuldig. Wel verantwoordelijk." Het vervolg, van het stuk van Fred de Graaf, vind ik op pagina 4 en 5 van het AD en ik ben er werkelijk dankbaar voor, dat dit juist vandaag in de krant staat. Ik citeer de krant, dan ook waar maar nodig, startend vanaf NU: "VVD'er Fred de Graaf (63) maakte een historisch dieptepunt in de koninklijke geschiedenis mee en is nu bij toeval de spil bij een nieuw vorstelijk begin. In 2009 was hij burgemeester van Apeldoorn ten tijde van de dramatische aanslag van Karst Tates. En nu - exact 4 jaar later - leidt hij als voorzitter van de Eerste Kamer de feestelijke troonswisseling in de Nieuwe Kerk." Ik ga nog even verder: "Sommige zouden het een tweede kans noemen. Een herexamen. Misschien revanche. Maar, nee.  In zulke termen zal je de huidige voorzitter van de Eerste Kamer, die de schokkende aanslag in Apeldoorn van dichtbij meemaakte, nooit over zijn rol bij de inhuldiging horen praten. Na een korte aarzeling zegt Fred de Graaf er dit over: 'Mijn hoop is natuurlijk wel dat dit feest alles weer een beetje in balans brengt'."

Ja Fred, Inderdaad, ik sta achter je woorden, wanneer je deze op de juiste manier uitlegt natuurlijk. Wanneer de journalist van het AD, meteen de volgende vraag stelt, raadt hij mijn gevoel. Ik citeer de krant daarom maar weer: "Hoe bedoelt u dat? Balans?  "Ik heb in Apeldoorn zo'n koninklijk feest in het bestek van 1 dag van twee totaal tegengestelde kanten meegemaakt. Een goede en een slechte. Het enthousiasme waarmee we in Apeldoorn startten, Een prachtige dag, prachtig weer, het publiek dat het fantastisch vond. De Koninklijke familie eveneens. Ik zag al uit naar het moment waarop ik kon vertellen dat alles geweldig verlopen was. En toen, na die dramatische daad, kantelde alles. Zoiets verschrikkelijks. De schok, het verdriet, de doden, de gewonden. De jarenlange nasleep voor mensen, de nabestaanden. Dus natuurlijk hoop ik intens dat dit feest op 30 april alleen féést zal zijn. Prachtig en waardig. Voor alle betrokkenen."  En opnieuw kan ik zeggen Ja Fred, Inderdaad sta ik ook dit keer achter jouw woorden, wanneer je het op de juiste manier uitlegt natuurlijk.

De afgelopen dagen ben ik volop bezig geweest, met het afronden van mijn zesde boek. De zogeheten puntjes op de "I" zetten. Een stukje uit het voorwoord en woord van dank, zal ik alvast even met jullie delen. Omdat het precies samenvalt, met alles wat Fred de Graaf zegt, over de balans, ook dit keer vanuit mijn hart geschreven en uitgelegd. Je kunt dit boek lezen, zonder dat je mijn eerder geschreven boeken gelezen hebt. Natuurlijk kun je het ook lezen na mijn andere boeken. Een enkeling zou het zelfs kunnen zien als het vervolg op het hiervoor door mij geschreven boek, wat “Geslaagd” heet. Geslaagd, is een boek waaruit iedereen datgene oppakt wat voor hem/haar van belang is. Wat voor mij op dit moment duidelijk is, dat ik weer verder kan en mag.

Verder schrijven, de wereld wakker schudden! Hoe mooi is het, dat een paar simpele woorden en zinnen dit teweeg brengt? Woorden die voor heel veel mensen en in heel veel situaties uitkomst bieden. Een uitkomst, een manier van denken en doen, “geslaagd” zijn. Hoe is het toch mogelijk, dat er precies nu de hele wereld in een strijd verwikkeld is, ineens weer allemaal zinnen op papier komen die voor een ieder van betekenis kunnen zijn? Weet jij het?

Ik laat me leiden, wacht het gewoon af en denk ook dit keer zeker niet na over het aantal pagina’s, de inhoudsopgave of wat dan ook. De gedichten die ik schrijven mag, zullen naar ik verwacht, zonder enige moeite op mijn beeldscherm verschijnen. Ik ben er klaar voor en kijk er naar uit. Ik zie het als een uitdaging en laat de woorden als vanouds gewoon stromen. Ik zou me af kunnen vragen waarom deze woorden nodig zijn, wat daar de betekenis van is en waarom juist nu? Daarnaast vertrouw ik er helemaal op, dat hetgeen ik op mag schrijven, volledig berust op de waarheid en een bijdrage levert aan een “gezonde wereld”. Een wereld waarin vrede, respect en ontzag weer de normen en waarden gaan vormen, voor iedereen die en alles wat leeft.

Het geeft me opnieuw een kans en zelfs een ingang om een groot publiek te bereiken. Speciaal voor alle mensen die toe zijn aan een leven zonder oordeel. Een oordeel wat veelal en tot voor kort gebaseerd was op hetgeen er geroepen en gezegd werd, kortom informatie uit de tweede, derde of zoveelste hand. Een oordeel gebaseerd op wantrouwen, gebaseerd op angst, gecreëerde angst wel te verstaan. Waarom eigenlijk?

Veel mensen hebben het te druk met alle verplichtingen, “het moeten”, waardoor er geen tijd meer is voor “zelfonderzoek”. Dit geldt voor heel veel dingen, helaas ook voor noodzakelijke dingen in het leven. Naast de verzekeringen, huur of hypotheek, ook voor de kleinere dingen, als het kopen van boodschappen, voedingswaren of schoonmaakproducten voor het reinigen van jezelf of je huis. We gaan uit van wat de wetenschap en/of betreffende instantie geconstateerd heeft, de media of een individu zegt. Wanneer je je dan bedenkt, dat veel belangrijke, soms levensbeslissende besluiten, genomen worden op basis wat iemand anders, een persoon, een instantie of zelfs de regering je vertelt, dan laat je je zelfs leiden door het oordeel van de ander.

Denk jij zelf nog wel ergens over na? Hoeveel mensen beseffen, begrijpen of weten dit? Waarop is een beslissing, onderzoek of uiteindelijk oordeel gebaseerd? Weet jij het of denk je dat de persoon, (de personen) of de instantie die jij de verantwoording hebt gegeven, dit allemaal zelf heeft (hebben) onderzocht? Heb jij je keuze gemaakt op basis van zekerheid, goed vertrouwen of wat de ander je verteld heeft? Wanneer dit laatste het geval is, kan het zo zijn dat je ervan uitgegaan bent dat de persoon uit ervaring spreekt. Zou jij dit vragen of denk je gewoon dat de persoon dit doet? Hoe zeker ben je ervan dat de persoon de waarheid spreekt? Hoe weet je zeker dat iemand oprecht is?

Hoeveel mensen geven je nog oprecht advies vanuit eigen ervaring. Zonder dat er ook “eigenbelang” bij komt kijken? Wie of welke instanties kun je nog vertrouwen? Dat klinkt best wel heftig, toch is het wel iets waar steeds meer op gehamerd wordt. Op het nieuws, in de media en waar maar ook worden mensen aangespoord om zelf actie te ondernemen. De overheid heeft een crisissite genaamd: www.nederlandveilig.nl Dit is een website onder postbus 51, waarbij de overheid iedereen de mogelijk biedt om zelf actie te ondernemen. Onder het mom van “Goed voorbereid zijn heb je zelf in de hand”, gaat de overheid er vanuit dat zij aan hun plicht hebben voldaan.

De gemeenten hebben Calamiteitenkaarten verspreid, waarop de producten staan, waar iedereen zich in geval van nood, minimaal 72 uur mee in leven kan houden. Er zijn echter maar weinig mensen die hier ook werkelijk iets mee gedaan hebben. Want iedereen kent toch de algemene kreet, “In Nederland zal het zo’n vaart niet lopen”. Wie kan het je vertellen? Hoe zeker ben jij, dat wij in Nederland verschoond blijven van dit soort ellende? Niemand kan het met zekerheid zeggen. “Eerst zien dan geloven”, is al zo vaak de realiteit geweest en waar heeft het ons tot nu toe gebracht? Moet er echt eerst iets gebeuren?

Met name in 2011 hebben we natuurlijk al de nodige rampen meegemaakt, ik noem er een aantal. We kennen allemaal de Chemiebrand in Moerdijk, de brand op het rangeerterrein in Zwijndrecht en niet te vergeten, de aanslag in Alphen aan de Rijn. Wanneer we wereldwijd kijken dan zijn er nog veel meer rampen geweest. Iedereen herinnert zich de aardbeving in Japan, op 11 maart 2011. Dat er nadien op 7 april, 23 juni en in juli nog een drietal aardbevingen in Japan hebben plaatsgevonden is niet of nauwelijks meer in het nieuws geweest.

Het lijkt er een beetje op dat we “de ver van mijn bedshow mentaliteit” hebben aangenomen. Wat ons niet direct raakt, zal wel niet zo erg zijn. Niets is minder waar! Wij zijn tot op heden nog nooit geconfronteerd met een tsunami. Toch hebben we ook een vulkaan, de Zuidwalvulkaan. Deze bevindt zich op 2 km diepte in de Waddenzee, tussen Harlingen en Vlieland. Wie zegt ons dat deze Vulkaan niet opnieuw actief kan worden? De  temperatuur is zelden of nooit zo wisselend geweest als de afgelopen jaren. Daarnaast vragen we te veel van de aarde.

Weten we eigenlijk wel voldoende van de aarde, iedereen die en alles wat daarop leeft? Wat zorgt er eigenlijk voor dat we op aarde kunnen leven? Het is eigenlijk een beetje als met ons eigen lichaam en gezondheid, we hebben de regie totaal uit handen gegeven. Is dit omdat we laks zijn of omdat we gewoon te goed van vertrouwen zijn en verwachten dat we op de juiste wijze en tijdig geïnformeerd zullen worden? Wil jij het risico lopen? Wil jij de persoon zijn die straks op de blaren moet zitten? Want ik kan en mag je zeggen, dat is wel het gevolg wanneer je geen eigen onderzoek doet. Wanneer je niet luistert naar de signalen die in het geval van de aarde, de natuur ons geeft en in het geval van je gezondheid, je lichaam je geeft.

Angst is een slechte raadgever. Angst zorgt er in veel gevallen voor dat mensen onnodig actie ondernemen, zeker wanneer het  gezondheid betreft. Het constant praten over of dagelijks bezig zijn met, de mogelijke gevolgen van een ernstige ziekte, kan er helaas bij een aantal mensen voor zorgen dat deze aandoening, lichamelijk of geestelijk, ook werkelijk ontstaat. Leer te luisteren, naar de signalen die je lichaam je geeft, te voelen door je alleen bewust te zijn van jezelf. Dit kan niet wanneer je altijd volop in de running bent, bezig bent met, ”het hoog houden van alle ballen”. Misschien een vreemde vergelijking, toch is dit wel de enige juiste, en alleen door alle regels en verplichtingen die je jezelf hebt opgelegd. Natuurlijk niet zomaar, vaak omdat je een bepaalde weg bent ingeslagen. Wie zegt je echter dat je deze weg moet blijven volgen? Ja, wie zegt dat? Jij zelf of de persoon waarmee je samen leeft, werkt of zelfs verplichtingen? Laat jij je leiden, of leid jij je eigen leven.

Ik mag nog even verder gaan over angst. Angst en vooroordeel zijn helaas onlosmakelijk aan elkaar verbonden. Door vooroordelen creëren mensen ook eigen angsten. In het geval van gezondheid, zal je lichaam daar van nature op reageren, als in een reflex, je verdedigingsmechanisme grijpt in. Dit kan zowel positief als negatief uitpakken. Dit gebeurt overigens ook wanneer je je laat leiden door angst. Overlevingsdrang helpt je daarbij. Dit is evenals de natuurlijke reactie of de reflex, bij iedereen anders. In het geval van een overval, zal de ene persoon alles afgeven en de ander het gevoel hebben alles te moeten verdedigen wat van hem is, omdat het “niet terecht”, of onacceptabel  is. Daarom kun je nooit een standaard reactie verwachten. Besef goed, dat alles wat een persoon in zijn leven ervaart, hem maakt tot wat hij is, als een natuurlijke reactie, een reflex. Overlevingsdrang of het verdedigingsmechanisme?

Nog een heel belangrijk item is communicatie. Wie leert je te communiceren, niet alleen te praten in een bepaalde taal, maar echt te zeggen wat je denkt, wat je bezighoudt, wat je belangrijk vindt en nog belangrijker wat je voelt? Dit laatste is echt van het allergrootste belang. Door het kunnen communiceren, ben je altijd in de gelegenheid om jezelf te zijn, jezelf te kunnen verwoorden en dus te uiten. Het uiten, vanuit jezelf vertellen, waardoor je deelt. Natuurlijk doet iedereen dit weer op geheel eigen wijze. Door te spreken, te schrijven, te schilderen, maar ook iedere andere vorm van creativiteit, kun je de dingen die je kwijt wilt delen. De ene persoon zal zich positief uiten en de ander juist negatief. Je zult begrijpen, dat iedere uiting, bij zowel positief als negatief ingestelde mensen, leidt tot een versterking van een gevoel. Simpel gezegd: “een keuze die men maakt”. Ook zal iedereen, iets op geheel eigen wijze zien, omdat taal of iedere andere vorm van uiting, door ieder individu op een andere wijze wordt uitgelegd en begrepen.

Ik ben blij dat ik met dit boek, evenals met mijn andere boeken mag laten zien, waar keuzes toe kunnen leiden. Door de voorbeelden te noemen, zal ook dit boek weer voor iedereen leesbaar en daarnaast te begrijpen zijn. En ja, ook dit keer geeft het weer inzicht in de diverse onontkoombare momenten in een mensenleven."

Tot zover mijn boek, weer terug tot de orde van de dag, dat wat nu telt. Omdat ik begaan ben met de aarde, de natuur, inclusief alle mensen en dieren, die daar onderdeel van uitmaken, wil ik het volgende met HOOFDLETTERS ZEGGEN. Ik wens Minister Kamp, die besloten heeft dat de NAM extra boringen uit mag voeren in de Waddenzee, De Koninklijke familie, en iedere werknemer of eigenaar, van beslissende instanties zoals de regering, de wijsheid toe, om in het Algemeen Belang te kiezen. Het belang van het leven! Want wat ook nu, in de afgelopen dagen, nogmaals heel duidelijk is geworden, wanneer je dagelijks naar Radio 538 geluisterd hebt, is het volgende. We zijn als land, geleid door, "bekend Nederland", heel goed in het bij elkaar brengen van Geld, om Goede Doelen te steunen. Warchild, een organisatie die er alles aan doet om de oorlog uit het kind te halen.  

Met recht een Goed Doel! "Oorlogskinderen" wordt er  herhaaldelijke gezegd. Een nare uitdrukking en benaming, als ik vanuit mijn gevoel spreek. Voorkomen dat er oorlog komt, is wellicht de volgende stap, die genomen mag worden, dat wat nu nodig is? Zodat "Welvaartskinderen", wat ik minstens net zo'n nare uitdrukking en benaming vind, niet ingezet hoeven te worden, om de balans te herstellen. De balans, die eigenlijk ook geen echte balans is. Want wanneer we ervoor zorgen, dat er geen wapens meer gemaakt worden, er geen oorlog meer gevoerd wordt, er een einde komt aan hebzucht, jaloezie en alles wat ervoor zorgt, dat mensen zich minder bedeeld voelen of wanen, zal de balans er gewoon altijd zijn, vanzelf!

Ik vertrouw erop dat met de komst van een nieuw Koninklijk echtpaar, er iets gedaan zal worden aan de vele "misstanden" of moet ik zeggen "misvattingen" in de wereld. Want, wat zou het toch mooi zijn, wanneer we naast het land wat het meest binnenbrengt voor Goede Doelen, vanaf 30 april, ook het land zijn, wat ervoor zorgt dat, het "Dweilen met de Kraan Open Principe", voorgoed tot het verleden behoort. Het filmpje in de link hieronder, van een 12 jarig meisje, in gesprek met de Verenigde Naties, 21 jaar geleden, levert daar zeker, een heldere en wellicht ook positieve bijdrage aan.
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=TQmz6Rbpnu0

DURF TE HELPEN ~ DARE TO HELP!

"Divide et impera" of de vertaling "Verdeel en heers"?

Waarom juist nu deze vraag? Waarom en wat is de betekenis van deze vraag of is het een uitspraak?

Omdat ik gebruikelijk schrijf, over iets wat me is opgevallen in het nieuws, iets wat me aanspreekt of een bijdrage kan leveren aan het bewustwordingsproces van iedereen die bereid is om dit te willen zien. Daarnaast omdat het van belang is in het bewustwordingsproces van de mensen die het voor het zeggen hebben in de wereld. De mensen die denken te weten, en die het zo het er nu naar uit ziet, voor heel veel mensen uit laten zien als een uitzichtloze situatie, een ramp voor de toekomst of heeft het toch alleen maar te maken met geld. Een "waardemiddel" wat de wereld sinds jaar en dag in onbalans heeft gebracht. Zou dit werkelijk de bedoeling zijn geweest van het hele "bestuurlijke" proces"? De wet en regelgeving, dat wat de mensheid nodig leek te hebben om "de boel" of de wereld niet een totale chaos te laten zijn? Wie zal het zeggen. Wellicht kan de volgende link en de daarna vermelde tekst uit deze link, enige opheldering geven. http://nl.wikipedia.org/wiki/Divide_et_impera 

"Divide et impera is een Latijnse spreuk die wordt toegeschreven aan Philippus II van Macedonië (382 v.Chr.-336 v.Chr.). De vertaling van deze spreuk is: Verdeel en heers. Philippus zou deze tactiek van verdeel en heers hebben toegepast tegen de Griekse stadstaten. In de koloniale politiek van de Europese mogendheden was dit een zeer bekende zegswijze. Ook in het politieke bedrijf en in de oorlogvoering wordt deze tactiek veelvuldig toegepast. De tactiek houdt in dat de ene concurrent meer rechten krijgt dan de andere concurrent. Hierdoor zal er nooit een vriendschap ontstaan tussen hen beiden en kan de derde, die de tactiek gebruikt, niet verwachten dat de eerste twee samen tegen de derde optreden. Er is ook een tekst "Divide et Impera" van Livius, een Romeins schrijver. Het gaat over de oorlog tussen Rome en Alba Longa."

Stel, dat dit nu de werkelijke reden is, van alles wat er mis gaat in de wereld? Stel dat deze spreuk, onderdeel geworden is van het menselijk zijn? Omdat er altijd mensen zijn die "denken" dat ze in een bevoorrechte positie staan, waardoor ze wellicht iets meer te zeggen hebben, over de rest van de mensheid? En dat het, in tegenstelling tot wat het stukje van Wikipedia aangeeft, niet alleen gebruikt wordt in het politiek bedrijf en in de oorlogvoering, maar op meerdere fronten wordt toegepast. Zou dit zelfs te maken kunnen hebben, met alle onbalans, waar we waar ter wereld maar ook, mee worden geconfronteerd?

Zou dit zelfs te maken kunnen hebben, met het gezond zijn of welzijn, van de mensen in Nederland en in de rest van de wereld? Alles of niets! Er zijn  mensen, die zich absoluut niet bezighouden met de financiële situatie, waarin vele Nederlanders (en of) mensen in de wereld verkeren. Je kunt hier een mening over hebben, een oordeel, toch is dit aan de persoon zelf, wat hij of zij hiermee doet. Dat de regering in een land iets behoort te doen, voor alle mensen in het land, zou niet ter discussie mogen staan. De regering, die gekozen is door het volk, door alle stemgerechtigden, doet dat, wat in het belang van het land, het beste is! Ja, dat zou inderdaad zo zijn, wanneer we vanuit ethisch oogpunt redeneren. Maar hoe ethisch verantwoord, is de regering of beter gezegd het politiek bedrijf, ingericht op dit moment? 

Ja, dat antwoord moet ik je even verschuldigd blijven, hierover, bestaat op dit moment, niet voldoende duidelijkheid. En waarom dit zo is, mag ik binnen afzienbare tijd aan iedereen vertellen die dit lezen wil. Dat dit te maken zou moeten hebben met de volgende vragen zul je vast begrijpen. Wat is het beste voor het land of voor de mensen die daar wonen? Zijn veiligheid en zekerheid, van het voortbestaan van ieder mens en dier, hier ook in meegenomen of betreft het alleen de financiële vraag? Wanneer het dit laatste betreft, vraag ik me oprecht af hoe dit mogelijk is? Spreken we hier over tunnelvisie? Denken we niet te veel in een cirkel, waardoor je steeds weer op het zelfde punt belandt? Of komt het omdat je als persoon en individu die beslissingsbevoegd is, eigenlijk niet weet, hoe het voelt om echt geconfronteerd te worden met problemen,  niets weet over hoe het is om te moeten bezuinigen? Want hoe kun je ergens over (mee)praten wanneer je de ervaring mist, betreffende het  onderwerp waarover jij wel de beslissing moet nemen? Voelt dit dan als weloverwogen en doordacht of is dit puur op basis van cijfers en dus eigenlijk ondoordacht? En in hoeverre verschilt dit of is dit aan de orde, om ook werkelijk tot het juiste besluit te komen? Hoe belangrijk is deze vraag?

Hoe belangrijk is het, dat er duidelijkheid komt? De regeringsleden maar ook wij (de inwoners van Nederland) en in vele landen om ons heen, tasten nog steeds in het duister. De regeringsleden, roepen daar waar mogelijk, hulp in van iedereen, die op de één of andere lumineuze wijze, met "de oplossing" komt. Bezuinigen, de economie stimuleren, wie zal het zeggen? Wie het denkt te weten, mag de oplossing aandragen. Pauw en Witteman, legden een aantal weken geleden, zowel Diederik Samson als Mark Rutte, het vuur aan de schenen. Toch kwamen er, buiten een aantal politiek correcte opmerkingen, heel weinig antwoorden op tafel. Waar beide heren wel heel duidelijk over waren, dat er hervormingen zouden gaan komen en dat we een andere koers zouden moeten gaan varen, dan waar we ons de afgelopen jaren door hebben laten leiden, dit stond voor beide buiten kijf. Maar in hoeverre hebben we ons laten leiden? Wat is het resultaat geweest van de leiding van de regering en alles wat ervoor heeft gezorgd dat ons land bestuurd werd?

Ja, wat kan hierop geantwoord worden? Hoeveel is er ten goede gekeerd. Beide heren politici spraken over 10 jaar. Diederik Samson in het kader van zijn deelname aan de regering. Mark Rutte over de 5 kabinetten, die het land heeft gehad, over de afgelopen 10 jaar. En Mark geeft nog even extra aan, dat hij aan de vooravond van het "Sociaal akkoord", het heel goed vond om bij Pauw en Witteman aanwezig te kunnen zijn, om de laatste ontwikkelingen toe te lichten. De link van het programma heb ik daarom  ook alsnog maar bijgesloten. http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1329158 Hij noemt het woonakkoord een verdienste en haalt onder dezelfde noemer, ook het voorzitterschap van Jeroen Dijsselbloem aan. Ik vertrouw erop, dat de laatste, gezien zijn eerdere inzet in de kamer, ook nu weer de juiste beslissingen zal nemen. En of deze gemaakt zijn uit "het Practise what you preache principe" of "het preken voor eigen parochie", dat laat ik dit keer in het midden. Het antwoord daarop, zullen we mijns inziens, alleen krijgen, wanneer we hem de vraag persoonlijk stellen. 

Dat juist deze vraag, standaard aan alle mensen in beslissingsbevoegde functies gesteld zou moeten worden, is eigenlijk iets waar niemand op dit moment mee bezig is. Want hoe belangrijk is het, dat jij weet waarover je praat, door eigen ervaring, door het te hebben meegemaakt, door je enigszins een voorstelling te kunnen maken, waarover je praat en dus ook een beslissing over neemt? En, omdat deze vraag, in het kader van de regeringsleden, over het algemeen, om geld gaat: Hoeveel mensen die in de Kamer zitten (eerste of tweede) heeft er een inkomen wat gelijk is aan het minimum, het inkomen van Jan Modaal en hoeveel mensen zitten daar beduidend ver boven? http://www.parlement.com/id/vhnnmt7k63jf/salarissen_politici_ambtelijke_top_en  En wanneer het antwoord daarop bekend is: Hoeveel mensen hebben dit ooit anders ervaren?

Waarom deze vraag? Hoe belangrijk is dit? Economie is huishoudkunde, in een eerder blog heb ik aangegeven, dat de beste adviseurs ervaringsdeskundigen zijn. Huisvrouwen en mannen, die zich, ondanks een klein budget, staande weten te houden. Niet kopje onder gaan, aan de druk van rekeningen en dat wat ervoor zorgt, dat het budget steeds minder toereikend is. Want wanneer zij het niet meer kunnen, dan is er pas echt een groot probleem. Deze mensen, zullen zich niet bezighouden met de laatste mode, de meest nieuwe gadgets op digitaal of communicatiegebied. Deze mensen, zullen zich voornamelijk bezighouden, met het kunnen betalen, van de eerste basisbehoeften. Eten, drinken, huur, gas en licht, wellicht wat verzekeringen die voldaan moeten worden, evenals de belastingen. Wanneer deze mensen dit niet meer kunnen, zul je zien, dat de onderste laag van de sociale ladder van de samenleving, alleen nog maar meer invloed krijgt op de economie, tenzij er een structurele oplossing komt.

Een oplossing, de enige misschien: De mogelijkheid dat mensen echt weer gaan delen. Het delen van kennis, middelen en mogelijkheden. Dat wat nodig is, om de totale samenleving, weer op de been te helpen. Mogelijk zelfs, de benodigde bezuinigingen, die doorgevoerd moeten worden om een land gezond te houden, op financieel, maar zeker ook, op sociaal maatschappelijk gebied, te kunnen realiseren. Wanneer ik de ontwikkelingen van de laatste paar dagen, na het kiezen van de Nieuwe Paus, Franciscus bekijk, weet ik, dat er een wijziging zal plaatsvinden. In hoeverre, deze betrekking heeft, op dat wat nodig is, om de wereld weer een plaats voor iedereen die en alles wat leeft, te laten zijn, zullen we moeten afwachten. Ik doe dit overigens met volle overgave, vanuit het volste vertrouwen en met de volgende woorden: Ik wens iedereen die beslissingsbevoegd is, ook nu, opnieuw een stukje wijsheid toe. Wijsheid en daar waar mogelijk inzicht. Inzicht, om de juiste stappen te zetten. Stappen die zullen leiden naar een mooie toekomst.

Een toekomst voor iedereen die en alles wat leeft. In een wereld waarin het oordelen en hebben van een mening, niet gebaseerd is, op verstandelijke conclusies, maar volledig vanuit het hart gestuurd. Langs de weg van het hart, in plaats van het hoofd. De weg van vertrouwen, vergezeld van mededogen en vergeving. Hoe zouden we anders de toekomst tegemoet kunnen zien? Want ook nu geldt, het volgende: Een mens die verteerd wordt door angst, pijn en verdriet, zal zelfs wanneer hij luistert naar de 10 geboden die dankzij Jezus in ons hart geschreven staan, de juiste beslissing nemen. Hoewel ik dit keer geen krantenkoppen heb geciteerd, wil ik toch wel even, een tweetal mooie artikelen uit de krant van vandaag, Donderdag 21 maart noemen.

Het eerste artikel staat in het AD de Dordtenaar op pagina 10 en betreft een jongen (23), Elso Dijkstra genaamd, die de koningin zijn welgemeende excuses aanbiedt: 'Excuus koningin excuus!';  Koningin had wel iets kunnen breken bij onfortuinlijke val. "In zijn enthousiasme riep hij namelijk: "Leve de koningin, hoezee, hoezee!" Zijn oproep had effect: de koningin keek in zijn richting, zag het opstapje niet en ging onderuit. "Ik schrok me rot. Zo'n oude vrouw van 75 jaar .. Ze had wel wat kunnen breken." Toen de koningin door de burgemeester en de commissaris van de Koningin overeind was geholpen, sprak Dijkstra nog even met haar. "Ze stelde me gerust en zei dat ze niet goed had uitgekeken en er niks was gebeurd. Ik zei meteen:  'Excuses Majesteit, excuses'. Daar moest ze wel even om lachen." Maar voor de leerling-kok is hiermee de kous niet af. Hij is bezig om een excuusbrief aan de koningin te schrijven, als echte fan gaat de valpartij hem aan het hart. "Ik wil haar nogmaals laten weten dat ik heel sneu vind dat dit is gebeurd." 

Het tweede artikel betreft er opnieuw één uit dezelfde krant, pagina 12 dit keer. Het betreft het verhaal van de heer Joop Zijlstra (80) uit Ellecom, die wanneer je de krant mag geloven, als veelschrijver, de gemeenten tot wanhoop drijft. De kop: 'Ik zeg eigenlijk belazer ons niet', wat als uitspraak van de heer Zijlstra wordt geciteerd, zegt veel. Maar wat zegt de heer Joop Zijlstra uit Ellecom hiermee nu werkelijk en waarmee drijft deze man en de man uit Dordrecht waarvan de naam niet genoemd wordt de gemeenten "tot wanhoop"?

Hiervoor citeer ik voor het grootste deel  de krant:  "Vier fulltime ambtenaren zijn inmiddels met de 2247 procedures die "de Dordtse man" in gang zette. Dit kost de gemeente 4 ton op jaarbasis. Daarom vraagt Dordrecht de rechter de man op te leggen maximaal tien brieven per maand te sturen. In het geval van de veelschrijverij, staat Dordrecht zeker niet alleen. Integendeel. Elke gemeente kent wel een inwoner, die dagelijks en anders wekelijks, in de pen klimt om zich te beklagen over reglementen, bestemmingsplannen of andere bestuurlijke aangelegenheden.  De heer Zijlstra is heel duidelijk: "Ik doe dit niet voor mezelf, maar om op duidelijke punten de bestuurlijke overmacht aan de kaak te stellen. Sinds ik bij het inspreken onheus bejegend ben door een raadslid, kom ik niet meer bij een raadsvergadering. Als ik zie dat op mijn aandachtsterrein iets niet klopt, stuur ik een briefje." En dat zijn er velen. De heer Zijlstra wil niet worden weggezet als veelschrijver, omdat het een negatieve lading heeft. Als zijn voornaamste reden geeft hij aan, dat zijn strijd betrekking heeft op mensenrechten: "Die strijd om mensenrechten in Nederland is mijn diepste motief."

Wellicht kunnen mensen als de heer Zijlstra, de brievenschrijver uit Dordrecht maar ook de 23 jarige Elso Dijkstra, een eigen weblog starten? Waarmee, vergeef me mijn woordkeuze Meneer Zijlstra, de veelschrijvers alle goede tips en adviezen naar de gemeente sturen en voor heren als Elso Dijkstra en andere mensen die spijt willen betuigen een weblog met excuses en mogelijk de omschrijving waarom ze zich op die wijze hebben "geuit"? Zodat zij door het geven van hun persoonlijk initiatief of motief ook een mooie bijdrage leveren aan de toekomst. Hoewel het natuurlijk belangrijk is, dat mensen kritisch zijn, zijn goede tips of zelfs excuses voor het doen van uitspraken of het ondoordacht handelen van mensen, vaak de dingen die een veel grotere bijdrage leveren aan de maatschappij, als het achteraf zeggen, had ik dit of had ik dat maar. Zo besparen we mogelijk al kosten, voor ze gemaakt worden en voorkomen we wellicht zelfs onnodig leed. Want een gezonde toekomst is een toekomst zonder pijn, leed en verdriet.

Kies jij hier ook voor. Wil jij net als de Paus weer volgens de 10 geboden leven en heb je zelfs de intentie om rekening te willen houden met alles wat de natuur te bieden heeft, de ten Indian commandments, reageer dan alsjeblieft. Alleen dan is "Onze Lieve Heer", niet voor niets gestorven,  toen hij ons de kans gaf om het eeuwig leven te hebben. Durf (jij) te helpen?

Voor iedereen die interesse heeft, heb ik ook nog de Wikipedia Link van de nieuwe Paus bijgesloten. http://nl.wikipedia.org/wiki/Paus_Franciscus