'Samen bouwen aan een sterk land van zelfbewuste mensen'

Een hele mooie uitspraak van Koning Willem Alexander, uit zijn eerste troonrede. Een troonrede, die volstaat met mooie "oneliners", en waarop AD columnist Vincent Bijlo vervolgens zijn "ongezouten" mening geeft. Of heeft het toch iets meer om het lijf, is het lichte cynisme, wat de boventoon voert, gebaseerd op een stukje waarheid. Een waarheid, die veel mensen aanspreekt, voor andere mensen ook zo voelt, of toch niet helemaal? En waar zou dit dan mee te maken hebben? Met hoe iemand iets ziet, hoe iemand iets ervaart of hoe iemand iets beleeft?        

Alle drie de scenario's zijn mogelijk. Er is niemand buiten jijzelf om, die dit voor jou kan bepalen. Daarom noem ik nog één mooie oneliner uit deze hele troonrede. Wellicht de meest belangrijke van alles wat er in geschreven staat: "Om de kracht en de kwaliteit van onze samenleving vast te houden, zijn veranderingen noodzakelijk, die voor iedereen dragelijk moeten zijn". Wanneer dit op overheidsniveau bepaald wordt, zal de persoon die hierover gaat, toch moeten weten, hoe iemands persoonlijke situatie is, wat hij of zij nodig heeft en nog belangrijker hoe hij of zij ervoor kan zorgen dat de zelfbewustheid weer het uitgangspunt wordt.

Wellicht wordt nu ook meteen duidelijk waarom ik juist deze foto, bij het stukje geplaatst heb. Want dat deze foto meer vertelt dan alle gesproken of geschreven zinnen en woorden, kan ik je nu wel meteen laten weten. Dat juist Vincent Bijlo zijn visie middels het geschreven commentaar op de troonrede geeft, is daarbij zeker bijzonder. Hij toont de mens, dat een leven met beperkingen mogelijk is. Hij daar zelfs door middel van alles wat hij doet, redelijk in lijkt te slagen. Maar hoeveel weten we eigenlijk over  Vincent Bijlo?
 
Vincent Bijlo, wanneer je zijn persoonlijke website bekijkt, zie je dat hij als cabaretier, columnist, muziekant en schrijver werkzaam is. Wanneer je zijn biografie leest, zie je wanneer hij geboren is, wat zijn huidige leefsituatie is, wat hij tot op heden heeft gedaan en de maten van zijn broek en schoenen. Wat weet je daardoor eigenlijk van Vincent? Wie zijn columns of boeken heeft gelezen of is aangemeld als volger van zijn Tweets,  ooit een cabaretvoorstelling van hem heeft bezocht of zijn radioprogramma heeft beluisterd, zal al een iets  helderder beeld hebben van wie Vincent is. Toch kan niemand in zijn hart kijken. Wat hij ook zegt, denkt of doet, de ware Vincent zal voor ons, net als het zicht voor hem, een vage vlek blijven. Tenzij we persoonlijk de kans krijgen om met hem te praten.

Maar waarom zouden we in hemelsnaam met Vincent willen praten? Wat is het doel daarvan? En welke waarde moeten of mogen we daaraan hechten? En zouden we hier al waarde aan moeten hechten of enig ander oordeel aan moeten hangen?  Want zeg toch eerlijk, Vincent kan en mag dan voor de één een voorbeeld zijn, de ander zal, dat wat hij zegt, denkt of doet wellicht niet eens kunnen of willen waarderen? En kunnen we wel spreken van een voorbeeld, wanneer we over een mens spreken? Een mens die door alles wat hij meegemaakt heeft, geworden is wat hij is. Een mens, die door iedereen die hij kent en alles wat hem geboden is in het leven, gemaakt is tot wie hij  is. Hoe bewust zal hij hier zelf van zijn?

Wanneer je als publiek persoon in de picture staat, dan word je al snel gezien als voorbeeld. Inspiratiebron zou een betere omschrijving zijn. Want iets of iemand, inspireert je als mens om stappen te zetten in je leven, die je anders nooit zou hebben gezet. En, het maakt daarbij niet uit, wie deze persoon is. Het ligt overigens wel voor de hand, dat dit een persoon betreft, die je na aan  het hart staat, waar je een click mee hebt, een soort verbondenheid mee voelt. Iemand die iets doet of kan wat jij graag zou willen of juist iemand die iets doet wat jij nooit zal willen doen of kunnen. Dit laatste verschilt natuurlijk per persoon. Wanneer de persoon die jou inspireert dingen heeft meegemaakt, die jij ook hebt ervaren, waardoor je je met hem of haar kunt vereenzelvigen, is de link over het algemeen snel gelegd. Wanneer je je hiervan bewust bent, kun je ervoor  kiezen om je eigen pad te bewandelen of net als de persoon die jou inspireert of bewondert, proberen in zijn of haar voetsporen te treden. Wanneer het een publiek persoon is, kan dit zelfs nog verder gaan,waardoor het een soort verering wordt.

Hoe bewust ben jij van jezelf, wie jij bent, en de positie die jij hebt in dit leven? Hoe bewust ben jij van het feit dat je er zelf toe doet, dat je er mag zijn, je niet in de voetsporen van wie dan ook hoeft te treden, om gelukkig te zijn? Hoe bewust ben jij, van het feit dat God je buiten een eigen wil, ook een eigen identiteit en eigen talenten heeft gegeven? Waardoor we als mens dan wel allemaal mens zijn, we op alle andere vlakken en kenmerken allemaal van elkaar verschillen omdat we uniek zijn? En waarom heeft God hiervoor gekozen? Simpel en alleen omdat we in een wereld waarin we allemaal op elkaar lijken, helemaal niets meer kunnen leren. Het zijn juist de verschillen, die ervoor zorgen dat we nieuwe inzichten krijgen, nieuwe kansen gaan benutten en uiteindelijk het verschil kunnen gaan maken. En dan volgt er nu een: Mits we ons laten leiden door respect voor elkaar en het anders zijn. Daarnaast zeker ook vertrouwen.

Respect en vertrouwen, de woorden die steeds weer terugkomen. Woorden maar met name het uitvoeren van de actie die erop ondernomen moet worden, waardoor de woorden nu ook echt van betekenis zijn. Van betekenis, mits we ons hier allemaal weer aan gaan houden: Mits we met een open blik durven kijken; Mits we ons niet laten leiden door alles wat er in het verleden heeft gespeeld, mis is gegaan, en nog steeds gaat; Mits we het algemeen belang in ons achterhoofd mee laten wegen; Mits we de dingen doen, die goed voor onszelf maar daarnaast voor ieder ander zijn; Mits we ons niet langer laten leiden door angst, voorspellingen en alles wat er al jarenlang voor heeft gezorgd dat er negatieve resultaten gecreëerd worden. Want dat dit de werkelijke reden of zelfs het resultaat is van iedere crisis, zal niemand nog langer kunnen ontkennen. Hoe kunnen we dit stoppen of zelfs omdraaien? Hoe kunnen we daarvoor zorgen?

De krantenkoppen van het AD van de afgelopen 13 dagen bieden wellicht dit keer inzicht. Startend met die van Zaterdag 21 en zondag 22 september: "Mark Rutte 'Wat het CDA wil kan niet'; De premier voelt dat het land niet op zijn uitleg zit te wachten. Toch waagt hij het erop; daarnaast: Run op zonvakanties; Ondanks crisis stappen we deze herfst in het vliegtuig; Vrijdag 20 september: Agnes Jongerius solliciteert naar Utrecht; Burgemeesterspost Domstad binnenkort vacant; en daarnaast: PvdA: JSF moet het wél doen! Het lijken heel logische eisen aan het nieuwe gevechtstoestel, maar de PvdA-fractie vindt dat de JSF wel moet kunnen vliegen; Donderdag 19 september: U moet de groenten van Ronald hebben...; Feyenoord-trainer nieuwe gezicht van HAK; en daarnaast: Schuldeisers op de stoep bij Krol; Half miljoen schuld bv's 50Plus-leider;

Woensdag 18 september: 'Samen bouwen aan een sterk land van zelfbewuste mensen'; Eerste troonrede koning Willem-Alexander; Dinsdag 17 september: Ik zoek werk!; 700 Nederlanders verliezen vandaag hun baan. Net als gisteren, en elke ander dag van het afgelopen jaar. Al deze mensen hebben vandaag hun hoop gevestigd op Mark Rutte,  die vandaag zijn begroting presenteert. Dat wordt een teleurstelling. Want de werkeloosheid groeit alleen maar in 2014. Deze week gaat het AD proberen honderd werklozen vooruit te helpen. U kunt meedoen. Help deze mensen aan een baan; en daarnaast: Frisdrank duurder, prijs tabak blijft gelijk; Het kabinet heeft de accijnsverhogingen op tabak en alcohol na enorme druk van lobbygroepen deels teruggedraaid; Maandag 16 september: OPA aast op zetel in gemeenteraad; Ouderenpartij concurreert met 50Plus; en daarnaast: Joost Luiten, Sportheld; Nederland heeft er een sportheld bij. Joost Luiten heet hij, golfer;

Zaterdag 14 september: Politie bekent fout bij moord; Aangifte Zweedse Saga (19) uit Den Bosch kreeg geen prioriteit; en daarnaast Teeven maalt niet om goedkeuring van PvdA; VVD-staatssecretaris Fred Teeven van Justitie heeft bij de aanpassingen van zijn vreemdelingenbeleid uitsluitend gekeken naar de effectiviteit van de maatregelen; Vrijdag 13 september: Diplomaten gooien boetes in prullenbak; Vooral Russen en Chinezen zijn notoire wanbetalers; en daarnaast NS-personeel walgt van vieze treinen; De treinen in Nederland zijn soms zó vies, dat reizigers vrezen voor hun gezondheid; Donderdag 12 september: Waar ging het mis?; Euforie na jaar regeren voorbij; Bij de glorieuze verkiezingsoverwinning op 12 september 2012 konden Diederik Samson en Makr Rutte samen de hele wereld aan. Nu precies een jaar later, zijn de peilingen voor VVD en PvdA desastreus en liggen zowel de partijleiders als het kabinet Rutte-II onder vuur; daarnaast: De rijdende rechter wordt straks realiteit; Expiriment met bezoek aan huis bij burenruzies;

Woensdag 11 september: We gaan! Robin van Persie leidt Oranje met twee goals naar het WK in Brazilie; daarnaast: Kroes zet de bijl in telecom; Hoge prijzen en trage netwerken aangepakt; De telecomsector deugt niet, investeert niet en frustreert de economie; Dinsdag 10 september: Bernds afscheidsmail ging naar 400 'achterblijvers'; Man kondigt zelfdoding en dood van zijn drie zoontjes aan; Maandag 9 september: Botsing in CDA over persioenplannen; Senatoren weigeren direct 'nee' te zeggen; daarnaast: Tokio! Uitzinnige vreugde: Spelen van 2020 naar Japan; en als laatste Zaterdag 7 september: Prijzenoorlog tussen supermarkten op komst;  Albert Heijn verlaagt prijzen van 1000 producten;  en Blamage Oranje; Pas na penalty in blessuretijd naast nietig Estland: 2-2 en Het beste onderwijs krijg je in Finland; Weinig lesuren en een verbod op toetsen en proefwerken".

Met het laatste stukje ga ik beginnen. Omdat het heel veel zegt over alles wat er nu in de wereld speelt, alles wat er nu in de wereld goed of fout gaat. De tekst die op de pagina 8 en 9 vermeld staat, geeft zelfs nog meer weer. 'Nederland kijkt steeds naar het gemiddelde kind. Alsof dat bestaat!' Finland heeft een punt. Allereerst bestaan er geen gemiddelde kinderen. Ieder kind is uniek. Ieder kind heeft een eigen persoonlijkheid. Ieder kind heeft een eigen achtergrond. En last but not least: Ieder kind heeft een eigen wil. En juist de wil om iets wel of niet te leren en iets wel of niet te doen, zorgt ervoor dat het ene kind uitblinkt in het één en het andere kind uitblinkt in het ander. Wanneer een kind vanaf de geboorte bewust wordt gemaakt van de eigen keuzevrijheid, de eigen persoonlijkheid en de eigen wil om de (zijn of haar) achtergrond wel of niet mee te laten wegen, in de besluiten die hij of zij in het verdere leven maakt, zal er echt iets veranderen.

Respect en vertrouwen zijn de basisbegrippen in een mensenleven, die de boventoon zouden behoren te voeren. Respect en vertrouwen, dat ieder mens evenveel kansen krijgt. Zolang dit nog steeds niet tot de mogelijkheid behoort, zullen er nooit zelfbewuste mensen ontstaan. Want zolang de verschillen in stand gehouden of zelfs benadrukt worden, zal ook bijna niemand ervoor gaan, om de ander als gelijkwaardig te zien. En waarom dit zo is, zal ieder mens binnen niet al te lange tijd zelf gaan ontdekken. Want wanneer we nog langer door blijven gaan met het op een voetstuk plaatsen van mensen, het toekennen van cijfers, titels of zelfs stempeltjes, zal de wereld altijd verdeeld blijven. Zal de één zich altijd meer of beter wanen dan de ander. Ja wanen, want geen enkel mens is, ongeacht zijn achtergrond, opleiding of status in het leven, meer of verder dan de ander. Dit geldt voor ieder mens.

Ook onze Koning Willem Alexander gaat naar het toilet, eet, drinkt en heeft slaap nodig. Dat dit eigenlijk de enige "dingen" zijn, waar we een gemiddelde van kunnen berekenen, zal voor iedereen duidelijk zijn. Maar hoe gemiddeld is dit eigenlijk? Hoeveel mensen zijn er in de wereld die niet of nauwelijks enige hygiene kennen, en dan spreek ik niet alleen over de sanitaire voorzieningen. Hoeveel mensen zijn er, die nauwelijks eten, drinken of een slaapplaats hebben? Hoeveel mensen zijn er waarvoor de basisbegrippen, respect en vertrouwen, bij lange na nog niet vanzelfsprekend zijn? Hoe kunnen we dit veranderen en is dit nog wel mogelijk? Waar een wil is, is een weg. Wie iets wil zoekt naar mogelijkheden, wie iets niet wil zoekt naar redenen. De crisis is bij deze een mogelijkheid geworden. Een mogelijkheid voor iedereen die kansen ziet, een mogelijkheid om alles weer eens vanuit een ander standpunt te bekijken. Het standpunt waar alles om draait.

Respect en vertrouwen, voor alles wat en iedereen die leeft. Wanneer iedereen weer ziet, ervaart en beleeft, dat dit belangrijker is dan al het geld in de wereld, kunnen we weer groeien. En hoewel terugkijken geen enkele zin heeft, wil ik toch terug naar het begin. Terug naar de onvoorwaardelijke liefde waarmee God de hemel en de aarde geschapen heeft. Voor alle mensen waar ook ter wereld. Voor iedereen die geloof en vertrouwen heeft. Voor iedereen die beseft dat respect niet af te dwingen valt, wanneer we dit zelf niet tonen. Want God had een doel voor ogen, toen hij de mens boven alle andere organismen heeft gezet. De mens, met een geweten, het zuiverste orgaan, wat ervoor zorgt dat het ons (de mensheid) aan niets zou ontbreken. We geen roofbouw zouden plegen. We de aarde zouden bewerken en datgene doen waardoor we voor eeuwig en altijd mochten genieten van wat we hebben en wie we zijn. Menszijn, jij als mens, als individu, daarnaast gezamenlijk als samenleving.

En alles start bij de geboorte van een mens, een nieuw leven. Daarnaast kan ook ieder mens, ongeacht zijn of haar leeftijd op elk moment beslissen, om het anders te gaan doen. Leven volgens de natuurwet. Respect voor jezelf voor wie je bent, iedereen die en alles wat leeft. Dit, met de onvoorwaardelijke en altijd aanwezige liefde van God, zal ieder mens leren, om zijn of haar talenten te ontdekken, te vertrouwen op zichzelf en ieder ander te respecteren en accepteren. Wanneer we allemaal weer de tijd nemen om dit te doen, hiernaar te leven en te genieten van alles wat er op ons pad komt, kunnen we verder. Verder vanaf nu, vanaf het heden, naar een mooie toekomst.

Dit liedje, wat Niels Geusebroek, op verzoek van Ruud de Wild van Radio 538 gemaakt heeft, op de hartslag van het ongeboren kindje van de nieuwslezeres, Hanelore Zwitserlood, is zo mooi. Juist omdat het spontaan gegaan is, belangeloos en Niels het vervolgens vanuit zijn hart, voor Hanelore heeft geschreven en gecomponeerd. Een liedje wat alles zegt en aangeeft waarom het draait in het leven. http://www.youtube.com/watch?v=53sTQT7BMJQ

"Alles is liefde" ~ "Let it be"

Alles is liefde ~ Let it be

Twee titels van films en dus ook 2 keer de titel van de titelsong van de gelijknamige film. Waarom ik juist deze twee noem, zal snel genoeg blijken, want dat het in dit geval geen andere film en titelsong zou kunnen zijn, zal iedereen heel snel begrijpen. Dat het verhaal van de film, de tekst en alle emoties die in de film tot uiting komen, hetgeen is waarom het draait, kan niet langer ontkend worden. Want dit is natuurlijk een regelrechte afspiegeling, van wat er in de wereld speelt.

Waarom kunstenaars, schrijfster (Kim van Kooten) en de filmmaker (Joram Lürsen) of in het geval van de muziek, de Beatles en BLØF, of de musici, juist hiervoor kiezen, zal te maken hebben met alles, wat zij zelf hebben ervaren en nu nog steeds meemaken in het leven. Dat er bij de mensen die in de film spelen en de bandleden, de nodige dingen in het leven gebeuren, zal ook iedereen begrijpen. Hoe de mensen omgaan met alles wat zij ervaren hebben en ook nu nog ervaren, dat zal alleen wanneer zij daar zelf uitspraken over doen, of kennis van geven, naar buiten komen. En omdat deze mensen behoorlijk in de schijnwerpers staan, wordt het bijna onmogelijk, om dit "achter gesloten deuren" te houden.

Maar is dit ook werkelijk zo, of laat de media, (waaronder ik de pers, in de breedste zin van het woord, de actualiteitenprogramma's  en eventueel specifiek de over en op de persoon gerichte en gemaakte programma's), ook zien wie de mensen zijn? Welke emoties ze hebben,  hoe ze hiermee omgaan of wordt er ook in dit geval voor gekozen, om net als bij iedere persoon, die recht heeft op privacy, het gedeelte werk en privé gescheiden te houden? In hoeverre hebben mensen die zo in de schijnwerpers staan, daar een bewuste keuze voor gemaakt? In hoeverre heeft iemand het recht of de vrijheid om een privé-leven te hebben? Ja, dat is en blijft natuurlijk de vraag. In hoeverre heeft een mens het recht om iets privé te houden? Wat wordt er eigenlijk met privacy bedoeld? Waarom zou er iets privé moeten blijven? Wat is daar het nut van, daar kom ik graag op terug.

Van de Beatles is tot nu toe wel bekend, wanneer je de Wikipediapagina http://nl.wikipedia.org/wiki/Let_It_Be_(nummer), mag geloven, dat zij (de bandleden) tijdens het opnemen van de film en de plaat Let It Be, niet echt op goede voet met elkaar stonden. De schrijvers van het lied, John Lennon en Paul Mc Cartney, hebben overigens, niet altijd alle liedjes samen geschreven. De combinatie van liedjes en het samenvoegen van teksten, door ieder afzonderlijk geschreven, is wel vaker voorgekomen. Het is dan ook beter om aan te geven, dat het Lennon en/of Mc Cartney is geweest, die verantwoordelijk was voor het schrijven van een lied, waardoor ze onder het gezamenlijke label werden weggeschreven.

Toch kan men er wanneer je van http://nl.wikipedia.org/wiki/Lennon-McCartney, mag uitgaan, dat de leadzanger van het lied wat gezongen is, ook de persoon is, die de tekst geschreven heeft. Alleen bij, Every little thing, "is bekend" dat Paul Mc Cartney dit geschreven heeft en John Lennon verantwoordelijk was voor de zang. En net als met heel veel andere dingen in het leven kan niemand anders dan de betrokkenen hierover zekerheid geven. Maar wat maakt het ook eigenlijk uit, wie er werkelijk verantwoordelijk is of was voor de tekst en de beleving, die hierdoor in het lied werd gelegd? Want dat dit wel degelijk het geval is, kunnen we niet ontkennen. Dat dit bij de persoon die schrijft ongetwijfeld bekend zal zijn, weten we allemaal.

Dat het leven van een bekend persoon over het algemeen, heel breed uitgemeten wordt in de media, daar is eigenlijk geen ontkomen meer aan. Dat er bij dit beeld, wel rekening gehouden moet worden, met de emoties en soms zelfs het oordeel van de persoon die over hem (of haar) schrijft, is iets wat iedereen zou moeten weten. Wie en welke media toont nu werkelijk de ware identiteit van een persoon? Is dit ook mogelijk, wanneer degene die over een bekend persoon schrijft, zelf nog een oordeel en een mening heeft? De reality shows  en programma's die ooit in het leven zijn geroepen, om de kijkcijfers op te schroeven, geven al heel wat meer prijs van een persoon. Toch kan het nog steeds zo zijn, dat iemand ervoor kiest, om zijn (of haar) ware aard nooit te tonen.  Dat dit helemaal niets te maken hoeft te hebben met de oprechtheid van een persoon, zal voor veel mensen totaal onbegrijpelijk zijn.

Want er zijn altijd mensen, die door welke reden dan ook, besluiten, om zichzelf nooit helemaal te geven. Deze reden, zullen zij alleen aan een persoon die heel dicht naast hen staat laten weten, of soms zelfs dat nog niet eens. Je kwetsbaar opstellen, door dit te toen en te zijn is een keuze, die niet iedereen zomaar maakt. Wanneer ze dit al zouden doen, wordt dit gezien als een risico. Maar waarom een risico? Wat kan er zo erg zijn, dat iemand dit niet wil delen met een ander? En zouden ze dit ooit wel delen? Hoe zeker kun je ervan zijn dat iemand zichzelf volledig geeft? Hoe zeker ben je dat iemand dit doet? En wanneer dit het geval zou zijn, dan kun je dit alleen maar weten wanneer je bij iemand in zijn of haar hart kan kijken. Er zijn echter maar heel weinig personen die dit kunnen. Iemand die vrij is?

Wie zonder oordeel kan leven, is vrij. Vrij om te voelen, om te zien, om te horen, om te ruiken, om te proeven en om te weten. En wellicht nog belangrijker, vrij om te leven zonder zorgen, pijn en verdriet. En vrij om in het hart van de ander te kunnen kijken, doordat hij (of zij) dit nooit zal doen vanuit eigen belang. Nooit zal doen om zich te verrijken. Nooit zal doen om de ander te schaden. Enkel en alleen om de ander ook te bevrijden van alles wat hem (of haar) ervan weerhoudt zichzelf te kunnen zijn. Door het geven van tips en adviezen, kan hij (of zij) de ander helpen. De ander helpen, kan overigens alleen wanneer de persoon er zelf voor open staat. Wanneer de persoon zelf bereid is om aan zichzelf te werken. Er alles aan te doen om zichzelf te willen zijn. Niet voor een of de ander, maar volledig voor zichzelf.

Want dat een mens zichzelf moet kunnen zijn, dat is namelijk God's wens voor de totale mensheid. We hebben niet voor niets allemaal een vrije wil gekregen. Een wil, die op geen enkele wijze beperkt zou moeten of mogen worden. Een wil, die ervoor zorgt, dat we ons allemaal ten volste kunnen ontwikkelen. Ieder op zijn of haar manier en nooit volgens een standaard of een norm, die niet door God zelf is ingesteld. We zijn uniek, daarnaast God's evenbeeld en hebben dankzij Jezus ook echt allemaal de tien geboden in ons hart geschreven staan. Dat is zijn cadeau aan ons, de mensheid.

Het feit dat we de tien geboden in ons hart geschreven hebben staan, zorgt er niet automatisch voor dat we als mens, nooit meer geconfronteerd zullen worden met zorgen, pijn en verdriet. Hier ontkomt helaas geen mens aan, want we leven in een wereld waarin mensen net als in de Hof van Eden, nog steeds verleid worden. Dat de media en alles wat wij moderne maatschappij noemen hieraan meewerkt, zou iedereen nu zo onderhand toch echt weer  eens een keertje onder ogen moeten zien. Wij zijn zelf verantwoordelijk voor ons eigen leven, ons eigen zorgen, ons eigen pijn maar ook ons eigen verdriet. Zolang we ons nog laten meeslepen door negatieve emoties als schuldgevoel, haat, jaloezie, hebzucht en de drang naar liefde en geborgenheid die niet vanuit onvoorwaardelijke liefde tot stand gebracht wordt, blijven de zorgen, de pijn en het verdriet bestaan. Waarom zouden we daar nog voor kiezen?  

Privacy, in mijn beleving een woord met een "dubbel gevoel en dubbele betekenis", iets wat wanneer de wereld weer gezond is, en wanneer de wereld weer een plaats is waar iedereen naast elkaar kan leven, totaal overbodig is. Tot die tijd is het helaas een woord, wat gebruikt wordt omdat er altijd mensen zijn, die zich laten leiden door de negatieve emoties, die andere mensen bewust of onbewust schaden. Die andere mensen wellicht niet schaden, vanwege het feit dat zij de ander haten, maar om een gevoel, wat gestuurd wordt, door negatieve emoties (en gedachten) om te kunnen draaien. Negatieve emoties en gedachten, bij gebrek aan de positieve. Een gebrek, als een aandoening, doordat deze mensen zelf ooit zoveel pijn en verdriet hebben ervaren, dat het delen van dezelfde pijn, in hun beleving en gedachten nog de enige wijze is, waarop zij dit kunnen verminderen? Als in het spreekwoord: "gedeelde smart is halve smart". Dat dit spreekwoord alleen maar geldt, wanneer iemand uit vrije wil met jou de pijn wil delen, is iets waar nog steeds niet iedereen zich van bewust is.  

Hoeveel mensen zijn er nog die onbeschadigd of beter gezegd pijnvrij zijn? Hoeveel mensen zijn er nog volledig zichzelf? En dan heb ik het natuurlijk niet alleen over de bekende mensen, die in de film spelen of in de muziekscene actief zijn, maar alle mensen over de hele wereld? Wie kan er vandaag de dag nog zeggen, dat hij volledig vrij is van pijn en compleet zichzelf, onbeschadigd van welke schade of verdriet dan ook? Wie kan er zijn (of haar) hoofd omdraaien en doorgaan wanneer hij (of zij) tot in het diepst van zijn (of haar) ziel gekwetst wordt? Of kan ik beter vragen hoe lang laten we ons nog kwetsen? En is deze vraag oprecht gesteld of verleg ik daarmee het probleem? Wanneer je uitgaat van het feit dat ieder mens eigen verantwoordelijkheid heeft en een eigen vrije wil, zou je daar natuurlijk wat vraagtekens kunnen zetten.

Zou de boosdoener (of zouden de boosdoeners) onbeschadigd en pijnvrij zijn of in de realiteit ook een persoon (personen) die door onmacht verdriet heeft (hebben)? Of kan ik ook nu weer aangeven dat de maatschappij en alles waarvan wij "denken", dat dit erbij hoort, en goed voor ons (de mensheid) is, dit probleem alleen maar in stand houdt?

Vandaag 6 september 2013 ontvangt Malala de Internationale Kindervredesprijs in  het vredespaleis in Den Haag. En herhaal ik nogmaals wat ik in het voorgaande blog geschreven heb, en zij heeft moeten doorstaan. "Een 15-jarig meisje, wat in oktober 2012, slachtoffer was van een aanslag. Slachtoffer, omdat ze door haar hoofd geschoten werd, waarna ze verscheidene operaties moest ondergaan. Een meisje, wat zich vanaf haar elfde jaar, zoals het AD schrijft ijvert voor onderwijs. Ze hield zelfs een blog bij over mensenrechtenschendingen na de machtsovername van de taliban in de grensstreek bij Afghanistan. Een voorbeeld voor velen, helaas daardoor ook een mikpunt of zelfs doelwit".  Malala inmiddels  16 jaar, een doelwit, waarom? Wat zorgt ervoor dat iemand een kind de kans op een leven wil ontnemen?

En ook nu zeg ik: Iedereen wil in vrede leven, iedereen wil vrij zijn en het recht hebben om zich te ontwikkelen, het recht om zich uit te spreken, het recht om een menswaardig bestaan te leiden. Maar hoeveel mensen kiezen hier eigenlijk nog echt voor? Hoeveel mensen nemen er werkelijk het heft in eigen handen? Hoeveel mensen kiezen er nog werkelijk voor zichzelf, voor eigen ontwikkeling en daarbij voor een vrij en vreedzaam bestaan? Hoe lang kunnen we nog doorgaan, met alles wat in feite strijd en onrust in stand houdt?

Ook dit keer bieden de foto's en de krantenkoppen van het AD de Dordtenaar van 30 augustus tot en met vandaag 6 september niet echt uitkomst. Startend met de krant van Vrijdag 30 augustus: "Smarthphone bewaakt tbs'er; Veroordeelde laat bij verlof live aan kliniek zien waar hij is; Zaterdag 31 augustus: VS: Assad is schuldig; Amerika vuurt desnoods zonder coalitie raketten af op Syrie; Maandag 2 septemer: Toch minder bijtelling voor 'groene' auto; Na alarm instorten verkoop; Dinsdag 3 september: Kwaliteit jeugdzorg in gevaar; Hulpverleners vrezen dat specialistische kennis verloren gaat; Woensdag 4 september: Nederlandse economie uit de top 5; 'Kabinetsbeleid belangrijkste oorzaak van achteruitgang'; Donderdag 5 september: Zorgen consument om veiligheid 'poepvlees'; Kamer eist opheldering over nieuw voedselschandaal en Vrijdag 6 september: Record aan claims na celstraf; Ruim 23 miljoen uitgekeerd aan ten onrechte veroordeelden".

En ook nu herhaal ik de woorden van het voorgaande blog:
"Wie snapt en begrijpt het nog? Wanneer we refereren aan de koppen uit de krant, kan ik alleen maar concluderen, dat het er alles van wegheeft, dat we onszelf helemaal gek aan het maken zijn? Zou dit het effect of het doel zijn van deze hele crisis? Zou dit het effect of het doel zijn van alles wat ervoor zorgt dat er strijd ontstaat? Dan is dit het indirecte of zelfs directe resultaat van het leven in een wereld, die bol staat van hebzucht en meer willen zijn dan je bent, meer willen zijn dan de ander. Het indirecte of directe resultaat, waar voor sommigen zelfs geldt, dat ze ook echt meer (denken te) zijn dan de ander, omdat zij een hogere opleiding hebben, meer bezitten en of dit nu geld of goederen betreft, dat maakt hierbij geen enkel verschil. Is dit ook echt zo? Zijn mensen die meer hebben geleerd, meer bezitten dan de ander of mensen die een hogere functie bekleden, waardoor ze in de ogen van velen op een hogere positie staan, ook meer mens? Is dit niet de vraag, die ieder mens zichzelf zou moeten stellen?"

Want dat we zo niet nog jaren kunnen doorgaan is toch wel duidelijk? De wereld is zo mooi, wanneer we dit nu weer eens gaan zien, zullen er ook echt weer positieve dingen in de krant komen. En niet alleen de contrasterende foto's en koppen die men nu probeert te hanteren. Dat is natuurlijk mooi bedoeld, omdat het anders lijkt of het werkelijk alleen maar doffe ellende is. Wat natuurlijk gedeeltelijk wel klopt, of is dit toch niet helemaal de werkelijkheid? 

Wat zou er gebeuren wanneer we weer in oplossingen gaan denken, in oplossingen gaan doen en er ook naar handelen? Vrij zijn is geen utopie, vrij zijn start bij jezelf zijn. Wil jij weer vrij zijn, vrij van al het denken en de materie zijn? Durf jij te reageren? Durf jij te helpen?

En bekijk dit blog snel nog een keer. Er komt nog een nieuw liedje bij:
Alles is liefde?  Let it be!

http://www.youtube.com/watch?v=5Ep_KUzHKfA 
Met dank aan mijn schoonzus en neef, thanks lieverds!