Hoe vrij ben jij of hoe vrij zijn wij?

"Tekort valt mee: 2,7 procent" en "Nederland heeft in 2013 weer enige financiële ruimte"           

De kop van het AD op donderdag 23 augustus. Wat een heerlijk vooruitzicht en zeker een positieve klank, in een periode waarin veel mensen druk bezig zijn, met het aan elkaar knopen van de eindjes. "Rutte geniet van meevaller" op pagina 2 "meevallende cijfers ook dankzij andere Kunduz-partijen" en "Mark Rutte kan niet alleen met de eer strijken". Daarnaast "Volgens de VVD is het mogelijk in 2015 alle werknemers een cadeautje van 1000 euro te geven door een  verlaging van de arbeidskorting. Werken wordt daarmee lonender, een van de beloften uit het verkiezingsprogramma van de VVD." Hoe positief is het eigenlijk, wanneer er gezegd wordt, door de regering, dat er weer wat extra financiële ruimte is? Heb jij voor jezelf de balans al opgemaakt en gekeken hoe jouw spaarbankboekje of je privé rekening er aan het einde van deze maand voor staat? Dan heb ik het natuurlijk nog niet over de periode waarin je terecht komt of bent gekomen als je de respectabele leeftijd van 65 of straks 67 jaar hebt mogen bereiken. Want er zijn op dit moment, toch al flink wat mensen, die op deze leeftijd zijn en niet meer de rek in hun budget hebben of enig financieel voordeel zien.                           

In dezelfde krant, ook op voorpagina: "Schippers: thuiszorg zelf betalen", doet de eerste vreugde meteen omslaan en zoals ik nu inschat, het goede humeur van vele mensen, waaronder ouderen compleet teniet. Omdat ik de gedachte, over het helpen van je ouders herken, uit onze nabije omgeving, hoeft dit niet altijd verkeerd te zijn. Een juiste verdeling van de taken, door familieleden is daarbij noodzaak. Wanneer iemand een druk gezin heeft, een fulltime baan, om de nodige rekeningen te kunnen voldoen, is het best een omschakeling en dat vergt voor heel veel mensen behoorlijk wat tijd, die er, door alles wat gedaan moet worden, eigenlijk totaal niet is. Daarbij komt het portie aanpassingsvermogen, wat niet voor een ieder, zomaar te doen is. Mits er goede afspraken zijn en er samengewerkt wordt, om de taken te verdelen. Ook de ouderen, zullen zich hierbij flexibel moeten opstellen, omdat zij uit trots, of medelijden, vaak niet willen aankloppen bij de kinderen en het een te grote belasting vinden, waarmee ze hen niet op willen zadelen. 

Minister Schippers heeft daarom wel een punt, wanneer ze zegt, dat de knop om moet. Ook als ze het voorbeeld noemt, dat kinderen best van jongs af aan, al geleerd kan worden, dat een bijdrage leveren, aan het meehelpen in het huishouden, niet vreemd is. Niemand wordt dommer, van meehelpen in de huishouding, je creëert hierdoor wellicht zelfs meer zelfstandigheid. De kwestie thuiszorg en zorg is best ingewikkeld en niet zomaar terug te draaien of heb jij hierover een andere mening? Dat geldt overigens ook voor oplossingen, mail ze maar.

Wanneer je leest dat er in de zorg, alleen in de regio al snel 150 banen bij het ziekenhuis zullen verdwijnen en 154 bij één van de thuiszorgorganisaties, lijkt het erop dat het plan en pleidooi van minister Schippers al opgepakt is en de knop al enigszins de andere kant opgedraaid wordt. Daarbij geeft het nieuws vandaag aan, dat de medewerkers in verpleeghuizen, vandaag voor het eerst, het werk neerleggen. Dit om ervoor te zorgen, dat de druk, die nu veel te hoog is, gewijzigd wordt. Doordat mensen, hun werk in steeds kortere tijd moeten doen, en de betaling slecht is, zullen er de komende tijd, in het hele land onderbrekingen en andere protestacties gehouden worden. Dat de oudere en zorgbehoevende, hierdoor opnieuw de dupe is, zul je ongetwijfeld begrijpen. 

Nu hebben we het alleen nog maar over de zorg gehad. Dat er een faillissementsgolf door de bouwsector dendert en er al ruim 1500 bedrijven over de kop zijn gegaan, heeft grote impact. Dit zorgt er in deze branche meteen voor, dat er weer een stijging in de werkeloosheid is van 40 procent en voor massaontslag wordt gevreesd. 

"Sparen moet, zo simpel is het", dat is de kop van een andere pagina in dezelfde krant. En ja, dat is een waarheid als een koe. Hoe we dit kunnen realiseren zonder de economie nog verder terug te laten zakken, waardoor er meer mensen op straat komen te staan en daardoor automatisch de gezondheidszorg extra gaan belasten, is natuurlijk de vraag. Want wanneer je het mij vraagt zijn we gewoon in een vicieuze cirkel beland. Of kun jij dit nog ontkennen? Hoeveel oplossingen zijn er en wil jij ze delen? Liefst eentje die snel bereikbaar is. Wanneer we daar nu eens echt mee aan de slag gaan. Ja, ermee aan de slag gaan en er niet oeverloos over blijven lullen, debatteren en brainstormen, zoals we dit, zo het er nu naar uitziet al jarenlang hebben gedaan. 

De knop moet om, en niet alleen in de zorg, in het leven van de hulpbehoevende, oudere of jongere. De knop moet bij iedereen om, ook in de politiek, in het bestuur van de diverse organisaties en met name in het hoofd van ieder individu. Waar blijft je verantwoordelijkheid, wanneer je de één na de ander in de problemen ziet raken? Hoe kun je als mens jezelf nog recht in de ogen kijken, wanneer je familie, buren, vrienden of plaatsgenoten zo ziet spartelen om zichzelf te redden en het hoofd boven water te houden? Waar zit je hart? In het kasboekje, in de toekomst of heb je het voor het gemak maar even op vakantie gestuurd, tot de ergste ellende verdwenen is?

Dames en heren, jongens en meisjes, het kan toch niet waar zijn. Vrijheid, humanitaire oorlogsmissies, dat bestaat toch helemaal niet? We zijn geen van allen vrij. We zijn slaaf van de maatschappij. En wie kent de uitspraak van Sire nog: "De maatschappij dat zijn wij, de maatschappij dat ben jij! 

HELLO WAKE UP! We kunnen iets veranderen aan onze situatie, altijd en op ieder moment. Ik zeg bewust "onze situatie", want er zijn zoveel mensen die kiezen voor het gemak, voor het niet meer nemen van hun verantwoordelijkheid, de hebzucht, en alles wat daardoor in het honderd loopt. Word je er echt gelukkig van wanneer jouw bankrekening overloopt met cijfers, terwijl er zoveel mensen zijn die geholpen kunnen worden?

Het volgende gedicht Samenleving genaamd, uit het nog uit te geven boek "Geslaagd", zegt genoeg.

Samenleving

Weet je wat het woord samenleving inhoudt

of eigenlijk beter gezegd betekent?

Wanneer je erover nadenkt,

je je er ook werkelijk mee bezig houdt,

kun je er een bijdrage aan leveren,

er invulling aan geven,

alsof je je eigen boek schrijft,

de illustraties maakt, tekent.

Het zou zo mooi zijn,

wanneer iedereen dit weer doet,

er mee bezig is,

actie onderneemt, zich inzet,

ermee aan de slag gaat.

Dan zal de wereld,

er snel weer een stuk beter uitzien,

krijgen we weer nieuwe kansen en mogelijkheden,

tips en adviezen,

die we kunnen delen,

dit keer liefst,

zonder dat het de ander schaadt.

De jaren van weleer,

zullen we niet meer terugkrijgen,

dat moeten we ook niet willen,

waarom zouden we die herhalen?

Vooruit kijken naar de toekomst,

met de dag leven,

dromen over wat er komen gaat,

zonder te verdwalen.

Ja, dat is namelijk wat er is gebeurd,

heel veel mensen,“of een groot deel daarvan”,

is verdwaald en velen daardoor het realiteitsbesef kwijt.

Door alle dingen die gepland staan,

of wat de agenda zegt,

zien we niet meer wat werkelijk nodig is,

leven in het nu,

want dat is echt het enige wat ons vrij pleit.

Vrijheid, om te doen en laten wat we willen,

omdat het ieder individu op zich iets oplevert,

daarnaast iets voor ons allen doet.

God heeft ons een eigen wil gegeven,

om keuzes te maken, voor onszelf, de ander,

ja zelfs voor Moeder aarde en alles wat daarop leeft,

wat een vertrouwen zeg, voelt dat niet goed?

De 10 geboden,

staan bij ieder mens in het hart geschreven.

Het verschil tussen goed en kwaad,

biedt ons tevens de mogelijkheid,

om in vrede, liefde en geluk,

ieder afzonderlijk of met elkaar,

te kunnen en mogen samenleven.

Wil jij dit ook echt,

samen leven, het delen van je kennis,

je bezit en alle gaves die je hebt gekregen?

Zie het als een mogelijkheid,

de kans om je dankbaarheid te tonen,

je liefde voor het leven,

een ware zegen.

Ik kan dit natuurlijk niet voor jou of wie dan ook beslissen, heb respect voor ieders motivatie en keuze. Ieder mens is vrij om te doen wat hij of zij wil. Ik kan je wel alvast vertellen dat ik er al jaren geleden mee gestart ben, en ik wil ook nog heel veel mensen helpen om werkelijk vrij te zijn. Wanneer jij hier ook voor kiest, mag je reageren. Ik wacht vol vertrouwen de reacties af! Het mag natuurlijk ook per mail dehofvanhetheden@live.nl

Waarom oordeelsvrij leven zo belangrijk is?

"NOODKREET"

"De facebook moord", bijna iedereen heeft er de laatste dagen wel iets over gelezen of gehoord. De brief die de vader van de vermoorde tiener Winsie (Joyce) Hau, uit Arnhem vanuit zijn hart heeft geschreven aan de rechter zegt genoeg. Hij slaat met zijn pleidooi de spijker recht op zijn kop. Respect en vertrouwen zijn de basisregels voor de samenleving. Helaas is dit niet bij iedereen meer zo en zijn er meer mensen die andere en met name eigenbelang meer als noodzaak zien dan degene die de vader van Winsie, Chun Nam Hau noemt in zijn brief. Dat de moord op zijn dochter, een vreselijke daad is, zal niemand kunnen ontkennen. Dat de "achterliggende reden", voor het aanzetten tot deze gruweldaad, wellicht nooit echt bekend zal worden, en een ruzie om het verspreiden van roddels, als de aanleiding zal worden gezien, is zoals het er nu naar uitziet een feit. Tenzij de rechter open vragen gaat stellen aan de betrokkenen. Want, dat is wat nodig is. Oordeelsvrije vragen, waarom, wat is er gebeurd, hoe voelde je je toen, wat heeft je doen besluiten om hierin mee te gaan, je aangezet tot deze daad of het plannen ervan?

Het klinkt allemaal heel raar, maar bijna niemand kan zich verplaatsten in het brein of het gevoel van een gekwetste tiener. Noch in het brein of het gevoel van welke gekwetste persoon dan ook. En daar is het nogmaals, mits iemand zich oordeelsvrij openstelt, voor alles wat de ander zegt, vertelt maar ook laat zien en voelen. Je voelt namelijk pas mee en kan je pas verplaatsen in de ander, wanneer je oordeelsvrij, alles van hem of haar durft te weten. Dit is ook de enige manier om iemand te helpen. Wanneer je voorafgaand aan een gesprek, of in het geval van een rechtszaak, de persoon vanuit je hart en hoofd al beschuldigd of onschuldig verklaard hebt, is het vaak niet meer mogelijk, om hier op een andere manier naar te kijken. Door oordeelsvrij eerst de ins en outs te leren kennen, je, ongeacht jouw gevoel hierover, bereid bent, de persoon die voor je zit te helpen, dan volgt er een echte rechtspraak.

Ja, maar hoeveel mensen kunnen dit nog, oordeelsvrij zijn? En wie wil er iemand helpen, die iets vreselijks op zijn geweten heeft? Iedereen heeft een mening, een oordeel en soms zelfs ook al een straf in gedachten. Gebaseerd op een bepaald scenario, zonder naar de oorzaak te kijken. De vader van Winsie geeft aan, dat veel kinderen geen respect meer hebben voor de ander, ze daarnaast ook heel gewelddadig zijn. Dit kan ontstaan door drank en drugsgebruik, omdat, mensen die dit gebruiken, steeds verder van zichzelf af komen te staan. Maar dat dit zeker niet de enige reden is, zal niemand kunnen ontkennen. Hebzucht is ook iets wat mensen in staat stelt, dingen te doen, die niet bij hen horen of passen. Negatieve emoties als angst, jaloezie, schuldgevoel, wrok, pijn en verdriet, horen daar zeker bij. Kortom onmacht. Deze onmacht  kan mensen zelfs aanzetten tot de meest bizarre daden, of in het minst erge geval, tot het vormen van een oordeel. Maar hoe onschuldig ben jij zelf eigenlijk, wanneer je oordeelt?  Of wanneer je een mening vormt, op basis van horen zeggen, of zelfs nog minder dan dat, een gerucht of zijdelingse betrokkenheid? Wie geeft jou het recht om te oordelen over de ander? Mogen we en kunnen we wel oordelen wanneer we niet alle feiten kennen?

Daar start mijn verhaal. Vorige week schreef een vriendin op Facebook, dat zij een oude dame geholpen had en daarbij, dat niemand anders de vrouw te hulp schoot, iedereen, de mensen die langs haar liepen, haar gewoon lieten liggen. Zij heeft als enige actie ondernomen en de dame omhoog geholpen, daarnaast een familielid ingelicht, waarna er verdere hulp en onderzoek volgde. Gelukkig is alles goed afgelopen, dat dit ook anders had kunnen gaan zul je begrijpen. Niet iedereen valt goed. Ik ben daar het levende voorbeeld van.

In januari 2010 ben ik heel raar gevallen. Daardoor, werd ik geconfronteerd, met een hele hoop leed. Naast, dat ik mijn voet op 3 plaatsen brak, ontdekte men, ook na een aantal weken dat de schroeven van een eerdere operatie in mijn rug waren afgebroken en daarnaast hield ik er een dikke pols aan over. Nu, iets meer dan 2,5 jaar verder, ben ik, dankzij doorzettingsvermogen en de geweldige hulp van een fysiotherapeut, weer mobiel en in staat, mezelf, op een enkel hulpmiddeltje na, voort te bewegen. De actie van de omstanders, die mij wel direct te hulp schoten na de val, ben ik nooit vergeten. Binnen no time, stonden er zeker 6 of 7 mensen om me heen, die me wilde helpen, mijn spullen bij elkaar hebben geraapt en me zelfs naar huis of naar een arts wilde brengen. Mijn ervaring was totaal anders en hoewel de val geen pretje was, kwamen de tranen door ontroering. De liefde, waarmee de betreffende mensen, mij wilde helpen en zich over mij ontfermden zal ik nooit vergeten. Dat geen van hen iets terug wilde, ontroerde me nog het meest. Ik, had ze op zijn minst, een bloemetje of kaartje willen sturen als bedankje. En ja, zo zie je maar dat niet iedereen hetzelfde is. Er gelukkig nog heel veel mensen rondlopen, die behulpzaam zijn en mededogen tonen. Waarom de één zich uit de voeten maakt bij een dergelijk voorval en achteloos doorloopt en de ander er alles aan doet om te zien, of ze iets kunnen doen, zal waarschijnlijk  het meerendeel van de mensen niet kunnen begrijpen.  

Dat geldt overigens voor heel veel meer dingen die je mee kunt maken in het leven. Dat ik er zelf eigenlijk altijd voor kies, om een ander te willen helpen, kan door veel mensen als vreemd ervaren worden. Ik verplaats me altijd in de ander en vraag mezelf af, hoe ik het zou ervaren wanneer iemand mij helpt, ik weet inmiddels maar al te goed hoe dit voelt en luister mede daardoor naar mijn gevoel en daar vertrouw ik, God zij dank, blindelings op. Op basis van mijn gevoel maak ik dan een keuze. Waar is jouw keuze op gebaseerd, op gevoel, op gedachten, een oordeel, soms vooroordeel of op basis van angst? Dat veel mensen zich door angst laten leiden, heeft al voor heel veel ellende gezorgd. Ook daar kies ik niet meer voor. Ik ga voor vertrouwen. Dat dit mij, altijd al geholpen heeft, zelfs in moeilijk tijden, zal ik zeker niet meer ontkennen. Vertrouwen en onvoorwaardelijke liefde, zorgt ervoor dat je jezelf niet verloochent of tekort doet, waardoor je werkelijk de ander tot hulp kunt zijn. 

Durf (jij) te helpen? Door te reageren op de items van dit blog en het blog te delen help je al mee! Lees ook mijn gedicht wat te vinden is onder de volgende link: http://www.dehofvanhetheden.nl/pdf/A6%20kaarten-onmacht-2011_LR.pdf

Waarom zou je voor goud kiezen?

"Wij gaan voor goud" en "IHC Merwede helpt personeel gezond te leven",

De kop en het subkopje daaronder, van een stuk uit de Drechtsteden editie van AD de Dordtenaar van vrijdag 17 augustus 2012 geeft behoorlijk wat vraagtekens. Zeker nu goud dankzij de Olympische spelen weer en hele andere betekenis gekregen heeft. Wat wordt er nu met goud bij IHC bedoeld. Het bedrijf doet haar best om een certificering op het gebied van gezondheidsbeleid binnen te halen. Er zijn net als in de sport 3 gradaties en kleuren. Allereerst zet  IHC zich in om haar medewerkers de kans te geven gezond te leven. Een goed initiatief of een stukje eigenbelang? Beide, omdat ze hierdoor bereiken dat de medewerker op die wijze een bijdrage levert aan zijn fysieke gezondheid en daardoor lang(er) door zal kunnen werken. Het bedrijf krijgt hierdoor zogeheten "duurzame medewerkers".  

Een groot deel van de medewerkers, heeft inmiddels meegewerkt, aan een preventief gezondheidsonderzoek, wat geïnitieerd is, door een gezondheidsmanager en een bedrijfsarts. De resultaten, zullen vertrouwelijk behandeld worden. De medewerker, kan aan de hand van de onderzoeksresultaten, doorverwezen worden naar een specialist of meedoen aan een eigen revalidatieprogramma. Er is echter nog meer. IHC geeft de medewerker, de gelegenheid, om te sporten, in een speciaal daarvoor ingerichte fitness ruimte, naast de kroket, zullen er in de kantine, ook gezonde producten aangeboden worden en er mag vanaf 1 september buiten de pauzes om, niet meer gerookt worden. Hoewel er nog mensen zijn die terughoudend zijn, zijn er ook zeker mensen enthousiast. Want, de resultaten zijn zichtbaar en deze leveren niet alleen een bijdrage aan de gezondheid, maar zo nu blijkt, ook aan het levensgeluk van de medewerker. Heel bijzonder of is dit toeval en waarom deze vraag? Omdat mijn laatste nieuwsbrief, nummer 6, van augustus 2012 op mijn website  www.dehofvanhetheden.nl hier gedeeltelijk ook al over ging? Hoe zie jij dit, is het vergelijkbaar of is er meer nodig om gezond te zijn?

De nieuwsbrief, gaat natuurlijk, voor het overgrote deel over één enkel iemand. Toch gaat het in beide gevallen, zowel in het bovengenoemde stuk, als in de nieuwsbrief,  over de mens. Epke, een bijzonder mens, met heel veel kracht en daarnaast een emotioneel intelligent persoon. De wijze waarop Epke zijn doelen bereikt en de inzet die hij daarvoor getoond heeft. Daarnaast het vertrouwen, waarmee hij, gesteund door zijn familie, vrienden en naasten, in de sport, maar ook zeker in zijn persoonlijk leven, de kracht steeds weer heeft weten te vinden, om verder te gaan. Verder in de sport, of in zijn loopbaan, die, wanneer hij zijn artsenstudie, straks helemaal heeft afgerond, verdacht veel zal blijken te lijken, op het topsport wereldje. Wanneer je de nieuwsbrief ook nog wilt lezen, kun je dit doen onder de volgende link: http://www.dehofvanhetheden.nl/pdf/nieuwsbrief6.pdf Daarnaast, zal niemand kunnen ontkennen, dat ook hier sprake is, van emotionele pieken en dalen.  En ook, zal het er soms op lijken, dat de wereld op zijn grondvesten trilt, de andere keer, is de euforie zo groot, dat het ernaar uitziet, dat de sky niet langer de limit is. Hoe zien de medewerkers van IHC dit, geldt dit ook voor hen? Hoe dit zich verder ontwikkelt, zal de toekomst uit moeten wijzen. 

Dat brengt me meteen, bij een volgende item, de grondvesten tegenover de aarde, beide trillen. Ik doel daarmee op, de recente aardbevingen, in Noord Oost Groningen. Voor de 2e keer, de afgelopen week, zijn de bewoners van de Provincie, opgeschrikt door een aardbeving. De eerste keer op woensdag en de tweede keer op donderdag. "Het European-Mediterranean Seismological Centre (EMSC), meldde aanvankelijk dat de schok een kracht had van 4,1 op de schaal van Richter, maar zwakte dat later af naar 3,7. Volgens het KNMI had de beving een kracht van 3,4 op de schaal van Richter". "Sinds 1986 doen zich in Noord-Nederland geregeld aardbevingen voor die veroorzaakt worden door gaswinning. Het gaat om 30 tot 40 bevingen per jaar." Zie de link: http://www.nu.nl/binnenland/2886374/weer-aardbeving-in-groningen.html Dit is niet ver van ons bed. We spreken hier over Nederland, een deel van ons landje, wat meermaals getroffen is, door een aardbeving. De aantallen verschillen echter per bron in de media. Op het nieuws, wordt er door een gedupeerde gezegd, dat er inmiddels tot op heden, alleen dit jaar al, 68 zijn geweest, in tegenstelling tot de aantallen waar men voorheen vanuit ging. Er daarnaast, geen limiet schijnt te zitten, aan de bedragen, die na het onderzoek van een onafhankelijk schade expert, worden uitgekeerd. Dit geeft toch wel een bijzonder detail prijs. Wanneer is de grens wel bereikt? Hoe lang kan de NAM nog doorgaan, met het uitbetalen van de schadevergoeding? Hoe lang, houden de mensen in de omgeving waar de aardbevingen plaatsvinden, het nog vol? En wat is belangrijker, hun huis, hun rechten of een rustige leefomgeving?

Dan nu Edelchemie. Wederom een verhaal van eigen bodem en een bedrijf in het uiterste zuiden van ons land. Dat het woord bodem ook een dubbele lading dekt, zul je na het lezen van het volledige  verhaal zonder twijfel begrijpen. De link, afkomstig van de website NU.nl, heb ik voor de volledigheid bijgesloten. http://www.nu.nl/binnenland/2886565/noodverordening-rond-edelchemie.html Het terrein van Edelchemie is hermetisch afgesloten, op last van de heer Erik Koppe van de Provincie. Na zijn bezoek aan het terrein, heeft hij aangegeven, dat er acuut gevaar dreigt voor mens en milieu, waardoor hij niet anders kon, dan overgaan, tot deze actie. Dat Erik Koppe het bij het rechte eind heeft en er werkelijk actie moet worden ondernomen, zul je na het lezen van het stuk begrijpen.

Toch blijft het bijzonder, dat er in ons land blijkbaar 2 stromingen zijn. De ene stroming gaat letterlijk voor het goud, waar ik het geld onder schaar en de andere stroming gaat, voor de gezondheid van de mens en het milieu. Waar kies jij voor? En zou je hier, als burger in Nederland, wel een keuze in moeten willen maken? Behoort dit eigenlijk niet tot de taken van de personen die het land besturen? Je zou denken, dat het belang van iedere persoon, die een bijdrage levert aan de maatschappij, iedere belastingbetaler, en het op een eerlijke en verantwoorde manier te laten leven daarbij hoort? Jouw stem telt, iedere dag, zelfs wanneer je ervoor kiest om hem niet te gebruiken.

Ik ga voor goud. Bij mij betekent dit, het algemeen belang, een gezonde wereld, welzijn voor iedereen die en alles wat leeft. Dat het tevreden zijn, met alles wat je doet, maar daarnaast ook, alles wat je zelf kunt bereiken, daarbij hoort, is wel essentieel. Want, hoe kun je voor goud gaan, wanneer er toch een onrustig, naar gevoel achterblijft? En voor iedereen geldt, dat welzijn alleen lukt, wanneer je, zonder negatieve emoties leeft. Wanneer er negatieve emoties zijn en dit van korte duur is, kan iemand daar nog wel mee leven. Speelt dit echter voor langere tijd, dan zul je, toch echt met jezelf aan de slag moeten. Ben jij er al klaar voor? Wil jij ook gezond zijn, welzijn? Reageer dan op dit blog! 

Daarnaast nodig ik je uit om te komen met oplossingen voor de problematiek waar vele mensen in Nederland ongemerkt mee geconfronteerd worden of onbedoeld in terecht komen.

Waarheen leidt de weg?

"Ban Ki-moon red Oceanen"

Terug van vakantie en weer verder met de alledaagse dingen en meteen mijn eerste blog. De quote hierboven  is de kop van een klein stukje in het Algemeen Dagblad van 13 augustus 2012, en vervult mijn hart met blijdschap! Yes, wat een geweldig mooi nieuws, en eindelijk weer eens iets goeds na alle verhalen over natuurrampen die we de afgelopen dagen hebben vernomen via de diverse bronnen in de media.

Het stuk gaat nog verder, "De oceanen zijn de sleutel naar het voortbestaan van leven op deze planeet. Onze oceanen warmen op en breiden zich uit. We lopen het risico op onomkeerbare processen die we amper begrijpen, zoals de grote stromingen die het weer beïnvloeden." Daarnaast staat er, dat het initiatief vorm moet krijgen in een actieplan en een adviesgroep met experts. Dat  moet ook de uitvoering van het verdrag voor zeerecht een handje helpen. Maar ook, dat De VS, de enige grootmacht is,  die de afspraken nog niet getekend heeft.

Welke invloed heeft de VS op wereld? Heb je hierover weleens nagedacht? Wie heeft het eigenlijk voor het zeggen in de wereld? Zou dat de regering van elk land zijn, met alle regels en wetten die daar gelden? De bevolking, mensen die als stemgerechtigde vanaf hun 18e allemaal mogen kiezen welke koers we gaan varen of zit er meer achter en is geld een allesoverheersende macht die achter de coulissen de totale show runt? Wie weet het nu eigenlijk zeker? En hoe belangrijk vind jij dit? Wat vind jij, wil jij dit weten?

Allemaal vragen waar het NU echt tijd voor wordt. Ja lieve mensen tijd, want wanneer je in crisistijd leeft en de ellende stapelt zich steeds meer op, worden mensen onrustig. De waarheid en het werkelijk belang van het leven op aarde, van iedere persoon die leeft, zal dit jaar absoluut duidelijk worden. Heel veel mensen zullen tot inzicht komen. Ik wil en mag daar middels dit blog een bijdrage aan leveren en ik ben heel blij dat ik in de gelegenheid ben om dit zonder "direct oordeel" te kunnen doen. Wat daarnaast belangrijk is, is, dat iedereen, weer eens overgaat tot zelfreflectie. En waarom zeg ik dit?

Het lijkt er verdacht veel op, dat de belanghebbende denken voor de personen die het echte werk doen. De personen de werkelijke kracht zijn voor het draaiende houden van de economie. Ontnemen ze deze mensen hierdoor niet het gevoel van waardigheid? Wie wakker is en bewust, zal dit zeker zo zien en ervaren. De één zal zich aangevallen voelen, slachtoffer zijn en de ander werpt zich op als strijder, om zijn eigen hachje te redden en daarnaast, de minder bedeelden waaronder zij zichzelf scharen, te moeten verdedigen.

Wat dan ook meteen duidelijk zal zijn, is dat er in het gros van de gevallen, gezocht wordt naar een 'zondebok', waardoor opnieuw, heel veel mensen, zich voor het gemak ontdoen van eigen verantwoordelijkheid. We zijn allereerst verantwoordelijk voor onszelf en daarnaast met ons allen, voor de aarde, iedereen die en alles wat daarop leeft. We vormen samen een geheel. Wanneer we dit, om wat voor reden dan ook niet meer willen zien, onze ogen sluiten voor de gevolgen of hier onachtzaam mee omgaan, dan komt er werkelijk een einde en is dit sneller in zicht, dan wie dan ook maar voorspellen kan. Dat geldt overigens net zo zeer voor de natuur of wanneer we onze medemens zien als gevaar, door hen te bestrijden of de rug toe te keren. Hierdoor drijven en manoeuvreren we de ander, maar ook onszelf, in een steeds benardere en lastigere positie. Want dat is daar het indirecte gevolg van en dit veroorzaken we helemaal zelf. Het nieuws in dezelfde krant van vandaag, dat Israël, nu al voorbereidingen treft, op een oorlog, zegt eigenlijk al genoeg, of is dit te kort door de bocht?

Waarom nu toch? Is het omdat de olievoorraden opraken en Iran straks wellicht, buiten de onaangeboorde bronnen op de pool, het enige land nog is die erover beschikt? Of omdat er straks, wanneer we zo doorgaan, niet voldoende leefruimte, eten en drinken meer is voor 7 miljard mensen? Wie zal het zeggen?

Waarom moet er eigenlijk overal een prijskaartje aan gehangen worden? Hoe mooi zou het zijn wanneer we weer eerlijk gaan delen? Delen, iedereen weer gelijke kansen, gelijke middelen en daarmee ook mogelijkheden? Niet meer het recht van de sterkste of de personen die het meeste kapitaal bezitten, iedereen een eerlijke kans.  Fair Share, ongeacht iemands herkomst, sociale of religieuze status. Zou dit echt te realiseren zijn, is er iemand die hierin mee wil?

De laatste Orkaan in Mexico, "Ernesto" genaamd, heeft tot voor zover nu bekend is, aan 250 mensen het leven gekost. Gevreesd wordt voor meer doden, hierover kan men, hoewel de orkaan op 9 augustus over het land raasde, nog niet meer melden. Wat wel meteen op die dag bekend gemaakt wordt, is, dat de ontruimde olieplatforms de storm goed hebben doorstaan. Olie is geld en geld is en betekent macht. Maar wat moet je met macht wanneer het leven op aarde niet meer mogelijk is, door het uitputten van de aarde en alle bronnen die nodig zijn om de aarde te laten draaien? Dan doel ik niet op de mensen en poppetjes die erop rondlopen of rijden, maar het werkelijk in beweging zijn van de aarde. Want, zou aardolie daar eigenlijk gewoon niet het belangrijkste smeermiddel voor zijn?

De volgende kop "Verwoestende aardbeving in Iran eist meer dan 250 levens" en verderop, "maar de autoriteiten verwachten dat dit aantal nog flink oploopt", is dan meteen te verklaren. Zijn we echt ziende blind en horende doof? Ja daar lijkt het op, toch geef ik het niet op, ik ben er heilig van overtuigd dat we, wanneer we weer bewust worden, het tij kunnen keren. Wanneer je het blog leest van 15 juli weet je, dat de dochter  van mijn zwagers vriend, die 4 jaar oud is, het me ook gezegd heeft. "De aarde is in gevaar en ze zegt mij, dat ik haar kan beschermen". Ja, de jeugd heeft de toekomst, mits, wij er als volwassenen voor gaan en er geen totale chaos van maken.

Wie gaat hier nog in mee? Wanneer je de geschiedenis bekijkt, is er nog nooit iemand echt beter geworden van alle rijkdom en macht. Geld kan wel een bijdrage leveren, aan een zorgeloos bestaan, het zorgt er echter niet voor dat je gezond blijft. Tenzij je weer gaat delen. Wil jij weten hoe dit delen bedoeld wordt? Sta jij ook open om de discussie aan te gaan? Reageer dan vooral.

Mexico heeft voor miljarden schade opgelopen dankzij de storm. De regering in Mexico stelt 200 miljoen beschikbaar. Er is één man, Carlos Slim, ook Mexicaan en voor zover bekend de rijkste man op aarde, met een bezit van 69 miljard. Wat moet hij hier mee, hoe verantwoord is hij bezig wanneer hij zijn landgenoten en medemens niet helpt? Wat is de zin van zijn bestaan? Wat is zijn bestaansrecht? Kun je in dit geval spreken van rechten en plichten? Wie gaat daar eens mee aan de slag? Ik wil als onafhankelijke partij best helpen. Durf (jij mee) te helpen?

Iran hamstert volgens horen zeggen en zoals je na kunt lezen, olie op zee. http://www.nu.nl/buitenland/2852108/iran-hamstert-olie-zee.html Een land wat ook getroffen wordt door een natuurramp, een aardbeving omdat de aarde uitgeput is. Een gevolg van? Ik heb er geen studie voor gevolgd, weet vanuit mijn hart wel zeker dat dit mogelijk is. In mijn boeken, heb ik er al heel veel over mogen schrijven, daarbij verwijzingen gemaakt naar studies van mensen die het werkelijk onderzocht en bekeken hebben.

Ik steun Ban Ki-moon en wil kijken hoe, we, de bewuste mensen op aarde, de wereld, weer een mooie plek voor iedereen kunnen laten zijn. Nogmaals Durf (jij mee) te helpen?