Welke waarde heeft een mensenleven en zou dit ook te upgraden zijn?

Een bizarre vraag, toch is het een vraag, die in de tijd waarin we leven, volledig past. En waarom dit zo is, zal duidelijk worden na het lezen van dit blog. Dat het daarnaast hard nodig is, dat iedereen dit besef weer krijgt, is wellicht nog vele malen belangrijker dan het werkelijk upgraden of opwaarderen van jouw leven. Want jouw leven is, wat jij ervan maakt, hoe je omgaat met de mooie dingen en tegenslagen kortom dat wat jou gegeven wordt en wat je ermee doet.

Ook vandaag schijnt het zonnetje weer. En voor alle mensen die er niet direct van kunnen genieten. Het licht komt ook door de ramen naar binnen, zodat je de vitamine D die duidelijk voelbaar aangemaakt wordt, wanneer je er echt in loopt of zit, druppelsgewijs binnen krijgt. Want de zon maakt een hoop goed. Helpt mensen om de dingen die voorheen iets moeilijker op te lossen waren, weer in een ander daglicht te zien. Dat dit ook letterlijk zo is, zal menigeen je kunnen vertellen terugkijkend op eerdere ervaringen in het leven. Dat de spreekwoorden die met donker en licht te maken hebben allemaal een bepaalde kernwaarde hebben zal je dan ook niet verbazen.

Het spreekwoord: "Het is nooit zo donker geweest of het wordt weer licht", levert zelfs een heus boek op met een bijna gelijke titel. En er zijn nog meer spreuken over het licht. O.a. het gedicht van Marianne Williamson: "Onze diepste angst is niet dat we toereikend zijn. Onze diepste angst is dat we oneindig machtig zijn. Het is ons licht, niet onze duisternis waar we het allerbangst voor zijn". Dat dit gedicht vaak ten onrechte wordt toegerekend aan Nelson Mandela, heeft Marianne Williamson dan ook heel duidelijk omschreven op haar website:
"The Famous Speech That Nelson Mandela Never Gave..." Ik heb voor het gemak toch nog even de Nederlandse vertaling genomen. 

Licht

Onze grootste angst is niet dat we ontoereikend zijn,
Onze grootste angst is dat we onmeetbaar krachtig zijn.
Het is ons licht, niet onze duisternis, waar we het meest bang voor zijn.

We vragen ons af:
'Wie ben ik dat ik briljant, prachtig, talentvol, fantastisch zou zijn?'

Maar wie ben je eigenlijk om dat niet te zijn?
Je bent een kind van God.
Jezelf klein voordoen dient de wereld niet.
Er is niets verlichtends aan om te krimpen opdat anderen zich niet onzeker zullen voelen in je buurt...

Het is onze natuur om te stralen, zoals kinderen stralen, we zijn op de wereld gekomen
Om het Goddelijke in ons uit te drukken.
Het zit niet in sommigen van ons; het zit in iedereen.
En als we ons eigen licht laten schijnen, geven we onbewust anderen toestemming,
om hetzelfde te doen....

Wanneer wij bevrijd zijn van onze angst,
Bevrijdt onze AANWEZIGHEID automatisch anderen. 

Zou het echt zo zijn dat onze aanwezigheid automatisch andere mensen bevrijdt van angst? Waarom kiezen mensen er dan nog steeds voor om in angst te leven? Door zichzelf omlaag te halen, tekort te doen, niet goed voor zichzelf te zorgen, met het idee, dat ze het niet waard zijn. Maar wanneer is iemand het in hemelsnaam niet waard om te leven? Wanneer is iemand zover afgegleden dat hij of zij het leven niet meer aankan en niet meer als waardevol ziet? 

De kop van het AD vandaag 28 mei 2013, geeft na de berichtgeving op het nieuws gister wellicht meteen duidelijkheid? Deze luidt als volgt: "Zakendeal werd paar fataal; Ingrid Visser en partner vermoord om vastgoedinvestering". De andere koppen zijn daarnaast ook zeker van belang: "Bedankbrief Koningspaar; Den Haag, Koning Willem Alexander, koningin Máxima en Prinses Beatrix bedanken het Nederlandse volk in een open brief voor de vele gelukwensen die ze kregen rond de troonswisseling van 30 april. Ze schrijven heel dankbaar te zijn voor al deze felicitaties en blijken van waardering" en "Eindelijk ZON! Eindelijk lijkt het lente te worden; de zon liet zich gisteren na lange tijd weer zien." Dat de laatste regel van hetzelfde stukje misschien weer roet in het eten gooit zal iedereen begrijpen. "Ook vandaag schijnt de lentezon volop, maar daarna lijkt de pret over: de rest van de week blijft de temperatuur rond de 16 graden en is er grote kans op regen".

Dat de tekst van Marianne Williamson op dit moment voor heel veel mensen in de wereld van toepassing is, zal ook niemand kunnen ontkennen. Veel mensen ondervinden de gevolgen van de "Crisis" aan den lijve. Dat dit helaas ook letterlijk zo is, zal, mag en kan niet langer meer verzwegen worden of verborgen blijven. Want is de  gezondheidszorg naast de grootste kostenpost, op dit moment ook niet één van de grootste "bronnen" van inkomsten waarop de economie draait? En is dit niet bizar? Alsof het ziek en gezond zijn, elkaar in evenwicht houdt? Dat de balans weer terug zal moeten keren, om dit niet nog drastischere gevolgen te laten krijgen, zal NU inmiddels volkomen duidelijk zijn? De volgende link op Wikipedia schijnt wellicht een heel ander licht op het woord balans of geeft je een totaal andere kijk op zaken die nu spelen? http://nl.wikipedia.org/wiki/Yin_en_yang

Openheid, respect en vertrouwen, vormt de basis voor het menselijk bestaan. De basis, die we als mens van God hebben ontvangen en meegekregen. Deze basisbegrippen waarderen, is dat wat we NU nodig hebben, om ons leven zo soepel mogelijk te laten verlopen. Ons leven, van ieder individu, ieder mens die op deze aarde leeft, waarbij ook iedereen zich (zelf) weer zal mogen gaan herinneren waarom hij voor dit leven gekozen heeft. Een keuze, die bewust gemaakt is, onbewust in leven meespeelt en door de lessen die men leert, in het leven, weer duidelijk zichtbaar zullen mogen zijn. Lessen, als in Leven Leren Herinneren Weten. http://www.levenlerenherinnerenweten.nl/pdf/levenlerenherinnerenweten.pdf

Door bij jezelf te blijven, om te leren gaan, met voor- en tegenspoed, die arm in arm en zij aan zij, door een mensenleven verweven zijn, zul je gaan zien welk doel dit dient. Je kunt ervoor kiezen om je leven te laten leiden, te lijden in leven of het heft in eigen handen te nemen, waardoor je ervoor kiest om je leven als het ware te upgraden. Het leven en alle gebeurtenissen in het leven kunnen iemand maken of breken, waar kies jij voor? Wil jij groeien in je leven, en als waardig (en volwaardig) mens je ogen sluiten wanneer jouw leven ten einde komt? Dan zul je ervoor moeten kiezen om te leren, de zin van de ervaringen in jouw leven te zien.

Alles draait per slot van rekening om het: herkennen (herinneren), erkennen (toegeven dat), accepteren (weten dat het zo is), waarbij je zelf de keuze maakt, of je je erin berust, of dat je er zelf mee aan de slag wilt gaan en mogelijk zelfs te wijzigen. In de eerste plaats voor jou, voor de ander en voor iedereen die jou dierbaar is. Jij bent de regisseur van jouw leven, een leven dat je verkoos te leven voor je het werkelijk aanging. Een leven uit liefde gekozen. Want ook nu geldt dat we allemaal geschapen zijn naar God's evenbeeld. We daarnaast allemaal een eigen (individuele) aanvullende rol spelen. 

Een rol spelen of een functie vervullen, doordat je deze aangaat, op het moment waarop jij jouw leven start.  Want door het leven te leven volgens het pad wat jij voor je eraan begon al hebt mogen zien, zul je van "meerwaarde" zijn. Zul je automatisch weer "heelzijn". Wanneer je  eerlijk en oprecht bent, kiest voor jezelf, kiest voor jou, daarbij niemand schaadt, ook nooit de intentie hebt dit te doen, zal jouw leven in een stijgende lijn zitten. En, zal jouw leven, een bijdrage leveren, aan het "samenzijn", zoals dit bedoeld is en God voor ogen had, op het moment, waarop hij de wereld geschapen heeft. Meteen ook het antwoord, op de boodschap in het voorgaande blog, over de noodzaak van het stellen van vragen. Vragen die voor iedereen gelden, maar daarnaast voor iedereen een ander, eigen antwoord op zullen leveren. Omdat jij jouw leven leeft en niet dat van: je vader, moeder, broer, zus, oom, tante, dochter, zoon, buurman, buurvrouw, vriend, vriendin of collega.  Jouw leven met jouw eigen verhaal en daarbij horen ook jouw eigen emoties. Emoties die je nodig hebt om je ziel te vervolmaken. Emoties die leiden tot éénwording. Emoties die leiden tot heel zijn.

Durf jij weer heel te zijn? Durf jij te helpen? Durf jij je emoties te uiten, door erover te praten of ze van je af te schrijven, kortom op een bewuste manier te communiceren? Reageer dan maar.

Waarom het rusten in vrede vooral NU, in deze tijd zo belangrijk is?

Hoewel de Zon zich vandaag van haar beste kant laat zien, hebben de afgelopen dagen, bij heel veel mensen in ons kikkerlandje, voornamelijk in het teken gestaan van verdriet, regen, afgewisseld met wat zonneschijn, een koude schrale wind en hier en daar zelfs een hagelbui. En dit alles, terwijl we al ver in de maand mei zijn. De maand, waarin het sterrenbeeld Tweelingen, de Stier, van zijn of haar plek heeft verdrongen. De maand, waarin gebruikelijk de temperaturen, hard op weg zijn, om de zomerse waarde aan te nemen. Hoe het dan kan, dat we nu voor het eerst sinds mensenheugenis, de koudste maand aller tijden ervaren, zal ik je snel mogen vertellen. Natuurlijk kun je ook alvast de hierna genoemde link lezen:http://www.ad.nl/ad/nl/9124/Het-weer/article/detail/3446114/2013/05/23/Koudste-23-mei-sinds-mensenheugenis.dhtml

Wanneer je anderzijds naar de natuur kijkt, zie je dat de bomen en bloemenpracht in al haar schoonheid steeds meer aanwezig is. De mooie veelal groene kleuren, vergezeld van de diversiteit aan kleurende en geurende bloesem, zorgt ervoor, dat het werkelijk een genot is, voor de zintuigen, van hen die vrij zijn van blokkades. Wie zich enigszins verdiept heeft in de noodzaak van het bestaan van de natuur, zal meteen roepen, dat dit ook nodig is, omdat al het grauwe en kille asfalt, en de veelal betegelde tuinen in Nederland, er op dit moment voor zorgen, dat er nog nauwelijks frisse lucht te vinden is. Meteen de reden waarom het overgrote deel van Nederland er bij de eerste mooie dag voor kiest om naar de natuur te gaan. De natuur: het bos, de zee of in ieder geval een plek waar je je even totaal kunt ontdoen van alle dingen die moeten.

Waarom moeten we eigenlijk zoveel in Nederland en alle andere landen van de wereld?  Waarom vragen we zoveel van onszelf, of kan ik beter vragen waarom leggen we onszelf zoveel plichten op? Wie kiest hier eigenlijk voor? Doen we dit vrijwillig?  En hebben we eigenlijk wel een keuze? Soms lijkt het er verdacht veel op, dat de keuze, vanaf onze geboorte al gemaakt is, en we ons wel zullen moeten schikken, naar de wensen van de overgrote meerderheid? Maar is dit ook echt zo, wil de overgrote meerderheid dit echt, of doen we dit eigenlijk voornamelijk zelf?

Wellicht geven de koppen van de kranten van de afgelopen dagen hierin enige duidelijkheid. Daarom heb ik er ook dit keer voor gekozen om die van het AD de Dordtenaar te nemen over de periode van 17 mei tot en met vandaag maandag 27 mei.

Vrijdag 17 mei: "'Koninginnedag' Jarig! Maxima 42 jaar", daarbij een verhaaltje waarom het vandaag een uitgelezen dag zou zijn om Koninginnedag te noemen en vieren, natuurlijk weten we inmiddels dat Koningsdag vanaf heden op 27 april zal worden gevierd;  en "Agent op straat te oud om werk goed te doen; Kans op fysieke overbelasting neemt toe". Wanneer we ervan uitgaan dat ieder mens straks tot zijn 66ste of 67ste zal moeten werken, dan zullen we hier ongetwijfeld vaker mee geconfronteerd worden, tenzij deze mensen een ander aanbod krijgen, waarin zij zich kunnen en willen schikken.

Zaterdag 18 mei: "Zet 'm op Anouk; Bookmakers: Nederland in top 10  bij songfestival"; en warempel, ze hebben het bij het juiste eind gehad, Anouk heeft de negende plaats behaald; en "Politie roept hulp in van schoolkinderen; lessen over vermissing  en Amber Alert"; Dat dit in het kader van vermissingszaken een groot voordeel kan zijn, zal iedereen begrijpen. Hoe verstandig het informeren van kinderen over een dergelijk iets uiteindelijk is, zal moeten blijken? Maar ook of iedere ouder het hiermee eens is? Want leg je een kind hierdoor niet ineens heel veel verantwoordelijkheid op? Wanneer het alleen bij verantwoordelijkheid blijft natuurlijk.

Dinsdag 21 mei: "En toen was het laatste sprankje hoop verdwenen; Nederland leeft massaal mee met familie van Ruben en Julian; Voor de klasgenootjes van Ruben en Julian in Zeist is het vandaag geen gewone schooldag. Dit weekend werd duidelijk dat de jongens nooit meer zullen aanschuiven. 'Jullie spullen liggen te wachten, maar jullie plaats zal openblijven. Heel de klas is vol verdriet'; en Eind deze week kans op nachtvorst."; De volgende regel spreekt boekdelen: "Het wil maar niet lukken met het warme weer.";

Woensdag 22 mei: "Woede over Turkse wijk; Bedenkers Rotterdams project bestookt met dreigmails; Tornado laat weinig heel van Oklahoma; Een vrouw draagt in Moore, Oklahoma, een kind weg van de plek waar kort daarvoor nog een school stond; en  Familie wil geen stille tocht voor broertjes"; een stukje verder staat: "Volgens een woordvoerster van de gemeente Zeist wil de moeder geen stille tocht, omdat dit een 'negatieve uitstraling' heeft,". Ook het oplaten van wensballonnen wijst zij van de hand, omdat zij en de kinderen erg met het milieu begaan zijn. Daarnaast kiest  zij ervoor om de broertjes middels het branden van een kaarsje op zondagavond te gedenken en vraagt zij de mensen die hen ook willen gedenken, dit op deze wijze te doen;

Donderdag 23 mei: "Verdubbeling aantal kraken pinautomaten; Pakkans moet omhoog door extra inzet politie; Ziekenbezoek van de Koningin; Koningin Maxima neemt uitgebreid de tijd voor een patientje van het Sophia Kinderziekenhuis; Defensie hield Kamer dom over aanschaf JSF; Den Haag De Tweede Kamer heeft steeds te weinig informatie gekregen over de aanschaf van JSF-straaljagers"; en "Gruwelijke terreuraanval met kapmes schokt Londen; Londen Een Britse militair is gisteren omgekomen na een bizarre aanval door twee mannen met kapmessen"; De uitspraken die daarna voor de camera werden gedaan zal, kan en wil ik niet herhalen, omdat het in mijn beleving niet van toepassing is. En waarom zou ik dit doen? Want de geschiedenis heeft ons in de afgelopen jaren één ding geleerd en dat is dat er altijd mensen zullen blijven die menen te denken dat zij uit naam van het geloof een ander mens  van het leven kunnen en mogen beroven. Hoe lang zal dit nog doorgaan?; 

Vrijdag 24 mei: "Elke week 24 aangiften wegens verkrachting; Werkelijk aantal slachtoffers veel hoger; In 17 minuten je salaris verdubbelen?; Doe  mee en win! intermediair.nl/salaris; en Ophef over doorverkopen pingegevens; Utrecht Betalingsverwerker Equens wil informatie over pinbetalingen gaan verkopen aan winkeliers." Ja en waarom ook niet, zul je nu denken? Zeker omdat Equens aangeeft dat de gegevens niet zijn te herleiden naar individuele pashouders. Maar is dit ook werkelijk zo, of zit hier toch veel meer achter?";

En als laatste zaterdag 25 en maandag 27 mei startend met de zaterdag de 25ste : "Dordrecht in Top 5 onveiligste steden; Nederland wordt juist veiliger; en Kabinet-Rutte is top, zegt Rutte; Maarssen, Premier Rutte vindt het huidige kabinet; 'misschien wel een van de beste ministerraden sinds de Tweede Wereldoorlog'. En Maandag 26 mei: "Nog steeds iedereen welkom bij de schietclub; Twee jaar na Alphen ontbreekt screening leden; en Dordrecht hoort niet in de top 5; Op de voorpagina is zaterdag ten onrechte gemeld dat Dordrecht in de top 5 staat van de AD Misdaadmeter".

De kranten bieden ook dit keer weer een keur aan informatie en laten menigeen nadenken. Is dit ook zo of gaan we er gewoon meteen vanuit dat wat er in de krant geschreven staat als waarheid aangenomen kan worden? Wanneer dit zo is, dan heeft de krant namelijk wel een bijzonder hoge verantwoordelijkheid. Er zullen ongetwijfeld mensen zijn die hier blind op varen, meteen actie ondernemen wanneer zij de krant gelezen hebben. Dat dit ook kan leiden tot het ontstaan van angst, vooroordeel of zelfs een uitgesproken mening, zal niemand verbazen. Of zal dit allemaal niet zo'n vaart lopen? Het is in ieder geval wel goed om te weten, dat fouten in de berichtgeving, door het AD vrijwel meteen hersteld worden.

Weet jij hoeveel mensen zich volledig laten leiden door de media, door alles wat er op de TV, Radio of via het Internet naar buiten wordt gebracht? Hoeveel mensen zullen daarbij onderscheid maken in de boodschapper zelf? Wie kiest ervoor de informatie die iemand deelt, zonder eigen onderzoek, voor zoete koek te slikken? Wie kiest ervoor om een bepaald persoon en de boodschap die hij brengt, zonder meer als waarheidsgetrouw te beschouwen? En waarop is deze keuze of voorkeur gebaseerd?  Op de mooie blauwe, of bruine ogen van de persoon, op zijn of haar genoten opleiding of rol die deze persoon in de maatschappij vervult? Hoeveel mensen gaan er nog op eigen onderzoek uit? Hoeveel mensen vertrouwen er nog op hun eigen oordeel en mening?

Want één ding is zeker, wanneer dit onderzoek voortvloeit uit oprechte interesse, liefde voor de medemens, een mening of oordeel daarnaast gevoed wordt door het weten vanuit het hart, dan levert dit altijd een win win situatie op. Natuurlijk spreekt het voor zich, dat niemand er schade en of hinder van mag ondervinden. Dan onstaat meteen de vraag: Wanneer is iets schadelijk of onstaat er zoveel hinder dat het iemand werkelijk raakt? Die vraag kan alleen jij beantwoorden. Daarbij geldt, dat jij de enige bent, die kan vertellen, wat deze informatie met je doet. Hoe het voor jou voelt en welke mogelijke gevolgen het vernemen van informatie voor jou heeft. Gevolgen heeft voor jouw functioneren, als mens, als individu, maar ook zeker als vader, moeder, broer, zus, dochter, zoon, collega, buur of zelfs verre verwant van iemand die in een dergelijke situatie gezeten heeft, een dergelijk iets ervaren heeft, of deelgenoot is geweest van een voorval of zelfs de gevolgen ervan. En waarom zijn deze vragen juist nu van belang? De antwoorden hierop zal ik in een volgend blog bekend mogen maken. Wat duidelijk is dat deze vragen gesteld zullen worden door iemand die vanuit zijn of haar hart leeft.

De volgende vraag spreekt dan ook voor zich: Hoeveel mensen hebben er nog vertrouwen in iemand die vanuit zijn of haar hart leeft, dit doet vanuit liefde voor de ander en het leven, zonder winstbejag of enige vorm van zelfverheerlijking? Iemand die zonder oordeel is, daarbij de ander wel vraagt om vertrouwen te hebben? Daarbij van de ander niet verwacht om ook zonder oordeel te zijn, de ander wel vraagt zijn of haar verantwoordelijkheid te nemen. Hoe sta jij hierin, zou jij vertrouwen hebben, zelfs wanneer het oordeel of de mening van de ander niet altijd direct te herleiden of zichtbaar is? Of zou jij dit oordeel meteen in twijfel of zelfs in het belachelijke trekken? Hoe voelt dit voor jou? En wanneer je dit weet, uit ervaring, zou jij er dan voor uit durven komen? Wanneer zou jij ervoor kiezen om jouw ervaring te willen delen met de ander?

Natuurlijk kunnen we ook dit keer alle in de krantenkoppen genoemde onderwerpen nog veel verder uitdiepen, maar in hoeverre verandert er iets aan wat er werkelijk gaande is? Wanneer gaan we eindelijk eens op ons gevoel af, door de positieve benadering, waardoor het voorkomen van dingen die misgaan en werkelijk grote consequenties met zich meebrengen, niet meer aan de orde hoeft te zijn? Wie zit er nog te wachten op meer slecht nieuws? Maakt het in de gevallen die beschreven staan in de krantenkoppen nu werkelijk uit over wie we spreken, waar iemand vandaan komt, welke achtergrond hij of zij heeft, wie zijn of haar ouders zijn? welke opleiding hij/zij heeft genoten, of welk geloof hij/zij aanhangt? Zeg nu eens eerlijk, zijn dit gewoon niet bijzaken die totaal onbelangrijk zijn?

Wie zegt dat iemand die een gelijksoortige opvoeding, jeugd, opleiding, etc. heeft gevolgd niet ineens kan veranderen in een onvoorspelbaar iemand? Is het dan niet beter te kijken wat ertoe heeft geleid, dat iemand tot het uiterste gedreven is? "Gedwongen" om iets te doen, wat niet door de beugel kan, puur doordat, iemand schreeuwt om aandacht, in het ergste geval zelfs overgaat tot een misdadig iets, vanwege het feit dat hij/zij op dat betreffende moment geen andere uitweg meer ziet. Negatieve emoties, als boosheid, jaloezie, teleurstelling, of zelfs angst, kunnen van een welopgevoed en weldenkend persoon, ineens een tikkende tijdbom maken. Tenzij de persoon begrepen wordt, hij of zij een luisterend oor vindt, zich kan uiten, door te communiceren. Zou dat werkelijk de basis voor het stoppen van alle problemen betekenen? Maar hoe dan? Door iemand te leren praten over zijn gedachten, emoties en gevoelens. Wie durft dit nog? Wie durft zichzelf nog volledig bloot te geven?

Het overgrote deel van Nederland heeft de afgelopen weken meegeleefd met de familie van Ruben en Julian, de twee vermiste broertjes uit Zeist. En omdat de familie er expliciet om verzocht heeft om hier geen spektakel van te maken, wil ik hier alleen nog het volgende over zeggen. Wanneer we ieder mens vanaf vandaag nu eens een nieuwe kans geven? Zonder (voor)oordeel, zonder mening, we ons allemaal weer open en eerlijk gaan opstellen. Toe durven geven dat we fouten hebben gemaakt, zonder meteen in details te treden. Zou de wereld er vanaf NU dan echt in slagen om in Vrede te zijn? Te vergeven, te (be)rusten of het te laten rusten? De twee kaarsjes die een groot deel van de mensen in Nederland voor het raam heeft laten branden getuigd overigens ook van betrokkenheid.

Een betrokken wereld, is een wereld waarin we weer begrip en compassie tonen, en vanuit mededogen, gaan delen. Een wereld, waarin we in Vrede, met iedereen die en alles wat leeft, leven. Hoe mooi zou dit zijn? Een wereld, waarin angst of het hebben van andere negatieve emoties, niet langer bestaat. Een wereld, waarin we werkelijk leren van de geschiedenis. Simpelweg, omdat oorlog en strijd, nog nooit iets goeds heeft opgeleverd. Dit voor geen enkele partij heeft geleid tot blijdschap, maar juist het tegenovergestelde ervan, onnoemelijk veel pijn en verdriet heeft voortgebracht. Dit gevolgd door een "haast onherstelbare" leegte, die we, wanneer je het goed bekijkt, volledig zelf in de hand hebben gewerkt.

Doordat, we als mens(heid), te trots zijn geweest, om toe te geven, dat we elkaar nodig hebben. We, het samen kunnen maar ook zullen moeten doen. We samen meer bereiken, dan ieder afzonderlijk. Dat we allemaal gemaakt zijn, naar God's evenbeeld. Daarbij ook allemaal, een eigen vrije wil hebben gekregen. Ieder mens, jij als individu, dankzij Jezus, de tien geboden in je hart geschreven hebt staan. Dit, door niets of niemand, zal kunnen worden gewijzigd. Zelfs niet wanneer jij als eenling, of persoon die zich bij niets of niemand aan kunt en wilt sluiten overgaat tot het plegen van een gruweldaad. Jij blijft te allen tijde een kind van God en zult je net als ieder ander, voor je je ogen sluit, moeten verantwoorden.

Kun je als mens dan gewoon maar niet beter het juiste doen? Dat, wat jou, maar daarnaast ook ieder ander helpt? Door vanuit je hart en in het Algemeen Belang te handelen, zul je als mens alle medewerking krijgen. Ongeacht de moeilijkheidsgraad. Durf en wil jij jouw kwaliteiten en talenten inzetten, om dit Algemeen Belang te dienen, daarmee de saamhorigheid te vergroten? Durf (jij) te helpen? Dan zie ik je reactie heel graag.

Hoe groot is jouw bereik en welke waarde hecht jij er zelf aan?

Waarom het goed  is om deze video af te spelen en de tekst ervan te beluisteren of te lezen voor je start met het lezen van dit weblog, zul je vanzelf ervaren.
http://www.youtube.com/watch?v=h_6vuSLlDCo

Toen ik gister naar de Radio uitzending van 538 luisterde, ging het over een nieuw social media netwerk, waar je alleen familie en allerbeste vrienden op uit zou nodigen. De discussie daarbij was hoeveel mensen je daar maximaal op zou moeten toelaten. Ja, hoeveel mensen laat jij toe in je familie en vriendenkring en hoe belangrijk vind jij het om met al deze mensen contact te hebben? Wat is daarnaast het belang van het hebben van contact met mensen? En waarom deze vraag na de koptekst bovenaan het blog en de eerste alinea inclusief de clip daaronder?

Ik heb daarvoor de koppen van het AD de Dordtenaar genomen over de periode van 10 mei tot en met vandaag 16  mei. Dit keer doe ik ze in de omgekeerde volgorde:

Donderdag 16 mei: "Dordt krijgt nieuw stadion;  Demontabel bouwwerk straks ook ingezet bij WK"; en daarbij even een kleine toevoeging van mijn zijde, natuurlijk kan en mag Anouk na alle voorgaande 4 dagen ook vandaag niet op de kop ontbreken: "Nederland in de ban van Birds; Heel Nederland is in de ban geraakt van Anouks songfestivalnummer Birds. In Utrecht zal het nummer morgen en zaterdag zelfs uit het carillon op de Dom schallen; 

Woensdag 15 mei: Moedige Ingreep Van Angelina Jolie; 'Mijn besluit voor een borstamputatie was niet makkelijk. De kinderen zien mijn kleine littekens en dat is het. Al het andere is gewoon mama, zoals ze altijd was.'; en VVD en PvdA staan pal achter Weekers; Staatssecretaris vindt zichzelf grote fraudebestrijder; en een kleiner stukje waarin staat: Vader vermiste broertjes schreef afscheidsbrief;

Dinsdag 14 mei: Weekers' hoofd ligt op hakblok; Nog één kans voor uitleg toeslagenfraude; en Voortvluchtige dief trapt in 'moederdagval' politie"; Even kort omschreven: De man bleek onvindbaar maar besloot toch ook gehoor te geven aan de waardering voor zijn moeder, waardoor de politie hem op moederdag bij zijn moeder in kon rekenen;

Maandag 13 mei: "Vervoer mogelijk via de Betuweroute; Hardinxveld staat chloortreinen toe; Hardinxveld Giessendam is bereid de giftreinen van Dordrecht en Zwijndrecht 'over te nemen'. Volgens de gemeente kunnen goederentreinen met gevaarlijke lading beter over de Betuweroute rijden dan bewoond gebied in de Drechtsteden te doorkruisen; en Voetbal blijkt veruit gevaarlijkste sport; Misdragingen op en rond de voetbalvelden komen tientallen keren vaker voor dan bij ander populaire sporten;

Zaterdag 11 mei: Wonderbaarlijk; Na 17 dagen levend onder het puin vandaag gehaald; 'Een wonderbaarlijke prachtige gebeurtenis.' Zo omschreef premier Sheikh Hasina van Bangladesh gisteren de redding van een vrouw uit het puin van de kledingfabriek, die eind april instortte. 17 dagen had de jonge naaister Reshma liggen wachten op hulp, onder het puin. Ze hield zich in leven met koekjes en flessen water; en 'Gevaarlijke treinen over de Betuwelijn'; Tweede Kamer: Drechtsteden ontlasten; 

Vrijdag 10 mei: Politie staakt ook zoektocht in Limburgs bos; Broertjes Ruben en Julian nog spoorloos; De hoop dat de vermiste broertjes Ruben (9) en Julian (7) uit Zeist nog levend worden gevonden, is na 3 dagen zoeken aanzienlijk geslonken. De politie staakte gisteren ook de massale zoekactie in het Limburgse Bunderbos; en Crisis? Dan nemen we nog maar een wijntje"; En de korte omschrijving: Onderzoeksbureau GfK heeft een onderzoek gedaan naar het drank en snack gebruik van de Nederlanders op basis van inkomsten.

Wanneer je dit even kort doorgenomen hebt, kun je je afvragen of we nu echt op de goede weg zijn en wanneer we de ommekeer werkelijk kunnen gaan ervaren?
* Hoe positief is het, wanneer we enerzijds Voetbalstadions bouwen, terwijl we anderzijds lezen dat voetbal veruit de gevaarlijkste sport is?
* Hoe positief is het, wanneer we enerzijds vanuit Sliedrecht actie voeren tegen de Derde Merwede Haven, vanwege de stort van chemisch afval en anderzijds in de naastgelegen plaats Hardinxveld Giessendam ervoor kiezen om giftreinen langs de Betuweroute te laten rijden?
* Hoe positief is het, wanneer we enerzijds op zoek gaan naar een dief die bij zijn moeder op de bank zit met moederdag en anderzijds een zoekactie naar 2 jongetjes staken en zo nu vandaag  in de krant blijkt, de camerabeelden van de auto van de vader op een verkeerde wijze weergeven wordt? En het gaat zelfs nog even verder, nu zojuist op de radio vermeld wordt, dat de gebruikte beelden van de auto, onjuist zijn. Omdat het een andere auto betreft en deze niet  van de vader van deze jongetjes is, waardoor het onderzoek in een verkeerde richting gaat?

Natuurlijk kunnen we nog veel meer onderwerpen uitdiepen, maar in hoeverre zien we dan werkelijk wat er gaande is? Hoe vaak gaan we nog door met denken over allerlei dingen die misgaan en grote consequenties met zich meebrengen, terwijl we er anderzijds niets aan doen om het werkelijk te voorkomen? Dan heb ik het niet over Angelina Jolie en haar initiatief of het verhaal rondom de heer Weekers. Want eerlijk is eerlijk, hoe zeker zijn we van of over beide kwesties? Je kunt dan ook, bij beide, je vraagtekens hebben.

In tegenstelling tot het verhaal over de kledingfabrieken in landen als Bangladesh, China en Cambodja. Deze worden op dit moment weer even onder de aandacht gebracht, onder de loep genomen, toch is dit niet de enige tak of branche waarin dit gaande is. We werken er ongemerkt of zal ik zeggen "onbewust" allemaal aan mee. En natuurlijk zijn we ook allemaal betrokken, wanneer er iets ergs gebeurt. Ook Premier Sheikh Hasina toont zijn enthousiasme wanneer er na 17 dagen nog iemand wordt gered. Maar zou hij zich er niet gewoon bewust van moeten zijn, dat er mensen zijn, die in "zijn land", onder dusdanige omstandigheden tewerkgesteld worden? Of wil hij en willen wij*, (*de mensen die kopen zonder zich bewust te zijn van de situatie waarin mensen en dieren leven, wonen en werken), hier niet mee geconfronteerd worden?

Weet jij wel wat je familie, buren en familie doen? Hoe zij leven, wonen en werken? Of zij ook dagelijks een strijd moeten leveren, op welk vlak dan ook? En praat jij hier persoonlijk met hen over, of stuur je zo nu en dan een berichtje via de één of andere social media site of een kaartje via de post, of heb je telefonisch contact? Wat is jouw rol in dit alles? Welke verantwoordelijkheid heb jij of hebben wij? Wanneer gaan we weer tijd maken voor het "echte contact"? Wanneer gaan we op bezoek bij mensen die ertoe doen, waarom we geven?  Wanneer kijken we weer eens echt verder dan alleen naar de locatie waar iemand woont, werkt of leeft? Onze aarde, met iedereen die en alles wat erop leeft, is meer waard dan welk geld dan ook. Wanneer gaat dat besef weer eens meespreken?

De volgende vraag kan en wil ik je niet onthouden. Wanneer gaan we weer eens delen?  Want ook nu geldt, dat ook zij niets van jou weten, wanneer jij hierover zwijgt. Wanneer jij je gevoelens voor jezelf houdt, wanneer jij weigert te praten over wat je bezighoudt. En er zijn ongetwijfeld mensen, die bereid zijn, om naar je te luisteren, je willen helpen, er voor je zijn. Dit kan echter pas wanneer jij je openstelt, wanneer jij spreekt en vertelt wat er is.

Een mooi einde van dit stuk, waarin communiceren centraal staat. Communiceren met jezelf, om ervoor te zorgen dat je gezond blijft. Communiceren met iedereen die je dierbaar is, waarmee je samenleeft, woont of werkt. Interactie, omdat er voldoende mogelijkheden zijn en het tot ieders eigen en daarnaast tot onze gezamenlijke verantwoordelijkheid behoort. Communiceren om je gevoelens te uiten, je emoties uit te spreken en er op die wijze voor zorgen dat negatieve gedachten geen invloed meer zullen hebben. Zelfs niet, wanneer deze gevoed worden, door alle berichtgevingen (juist of onjuist) in de media. Want eerlijk is eerlijk, wanneer we over verantwoordelijkheden spreken, zou er dan voor deze laatste tak, in het kader van communiceren, ook juist niet nog een veel schonere taak zijn weggelegd? Wanneer zij deze mening delen, het antwoord hierop positief is, dan wil ik ze, daar waar mogelijk, heel graag mee of bij helpen. Ik ben er klaar voor.

Durf (jij) te helpen, reageer dan NU maar.

Hoe mooi is het om te weten dat we op de goede weg zijn, ondanks of dankzij alle stoorzenders?

Per 30 april 2013 is Koninginnedag veranderd in Koningsdag! Of het Nieuwe Tijdperk echt een zegen zal zijn, weet alleen Onze Lieve Heer. En Ja, juist daarom, deel ik de woorden van onze nieuwe Koning van harte met iedere lezer:

"Ik treed in uw voetsporen. Van mijn ambt heb ik een helder beeld. Wat de toekomst brengen moge, weet geen mens. Maar waarheen het pad ook leidt en hoe ver het ook voert, uw wijsheid en uw warmte draag ik met mij mee" en "Zo waarlijk helpe mij God Almachtig".

In welke context we deze beide uitspraken gaan ervaren, zal doordat Onze Lieve Heer helpt al heel snel duidelijk worden. Want eerlijk is eerlijk, het wordt tijd dat er iets wijzigt, omdat we onszelf werkelijk te kort doen. Op ieder vlak, op ieder front, op welke wijze dan ook. We luisteren niet meer naar ons hart en dat is nu juist nodig om de balans weer te herstellen. De balans die velen van ons al jaren kwijt zijn, door de meest uiteenlopende redenen. Onderzoek hiernaar is alleen goed wanneer er door de persoon zelf iets gewijzigd wordt, er een ommekeer plaatsvindt. Zelfonderzoek wel te verstaan. Het is gedaan met het oordeel of de mening van derden, dit heeft alleen maar tot meer ellende geleid. 

Doordat ons geweten weer gaat spreken, zullen we allemaal geconfronteerd worden met de gevolgen van onze daden. Ik verwijs u daarom nogmaals naar het voorwoord in mijn eerste boek: Leven Leren Herinneren Weten, te downloaden onder de volgende link http://www.levenlerenherinnerenweten.nl/pdf/levenlerenherinnerenweten.pdf 

En natuurlijk heb ik een deel van de tekst hier rechtstreeks in opgenomen: "Elk mens bestaat uit een ziel en een lichaam welke gevormd worden door de jaren en vele levens heen. Zie het als een trap waar men door het leven heen, door het opdoen van ervaring de treden van metselt en op deze wijze de top bereikt. In elk leven wat men leeft, krijgt men de kans om iets te leren. Met het leren wordt dan niet letterlijk leren bedoeld, maar het aangeboden krijgen van een extra mogelijkheid om de ziel compleet te maken, waardoor uiteindelijk het lichaam, het verstand en de ziel één zullen zijn. Men noemt het vervolmaken van de ziel ook wel "Karma". In elk leven zal een mens geconfronteerd worden met emoties en onvolkomenheden. Wanneer men deze als zodanig heeft herkend en dit ook erkent, is men toe aan de volgende stap".

Karma komt uit het Sanskriet en wordt geassocieerd met het Hindoeïsme, Boeddhisme en Jaïnisme. Vanuit het geloof in God, zou je dit het beste kunnen omschrijven als Eenwording. Dit is overigens ook de kracht van de natuur, de natuurwet. Die ervoor zorgt dat de balans hersteld wordt. Iedereen kent wel de opmerking: "Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet" en "what goes around comes around". Dat daar eigenlijk mee bedoeld wordt: "Heb uw naaste lief gelijk uzelf", het "oorzaak en gevolg principe" zal uiteindelijk iedereen begrijpen. Maar wanneer we al niet eens meer van onszelf houden, hoe kunnen we er als mens dan in hemelsnaam voor zorgen dat we goed zijn voor de ander, voor onze naaste, voor iedereen die en alles wat leeft, tenzij ons geweten weer gaat spreken. Ik vertrouw erop dat dit het geval is, en voor de personen waarbij dit NU nog niet het geval is, heel spoedig ook weer zo zal zijn.

Morgen herdenken en gedenken we, net als alle jaren op 4 mei in Nederland de oorlogsslachtoffers. Maar wanneer spreek je van slachtoffers en wanneer spreek je van daders? Wie kan en mag hierover oordelen en hoe rechtvaardig is het dat we daar op dit moment nog steeds uitspraken over doen, zonder zeker te weten? Is dit aan ons om mensen terecht te wijzen? Zijn alle mensen die te maken hebben gehad met de oorlog, er op enige wijze in verwikkeld zijn geraakt, niet het slachtoffer? Wie is er beter van geworden? Wie heeft er iets van geleerd? Leren we ooit iets van oorlog, vernietiging van de mensheid, de aarde en dat wat ons gegeven is? Hoe wijs zijn wij, de mens, of zoals de wetenschap dit omschrijft "de zogenaamde intelligentste, gewervelde zoogdiersoort" nu eigenlijk?

Wanneer je vandaag naar het nieuws hebt geluisterd of gekeken, weet je dat er bekend is geworden dat Amerika overweegt om de rebellen in Syrië wapens te gaan leveren. Met de achterliggende gedachte dat mensen zich moeten kunnen verdedigen. Begrijpelijk of het begin van het einde? Hoe kunnen we in al onze wijsheid zo dom zijn? Begrijp jij het nog? Ik heb de link waar dit in te zien en te horen is bijgesloten. http://nos.nl/audio/502750-hagel-vs-overweegt-bewapening-rebellen-in-syrie.html

Eén ding is overigens wel heel zeker, de wapenindustrie en de gezondheidszorg varen er wel bij. Maar is dat de bedoeling? Is het werkelijk de bedoeling dat Goede Doelen als: WarChild, Artsen zonder Grenzen, het Rode Kruis en noem nog maar eens een aantal organisaties, tot in lengte van dagen hun werkzaamheden voort kunnen en moeten blijven zetten? En dat Defensie dankzij een dergelijke stap voorlopig (wereldwijd) voldoende werk heeft de komende jaren? Wanneer je je afvraagt waarover het gaat, volgen er verschillende verhalen.  Ik wil, kan en zal er daarom ook geen uitspraak over doen. Een overzicht van wat er gezegd wordt, kun je nazien onder de volgende link: http://mediawerkgroepsyrie.wordpress.com/2013/04/28/uw-mening-over-acties-zoals-12-12/ 

Hoe kunnen we als mens werkelijk een bijdrage leveren aan het stoppen van oorlog en conflicten, wanneer we enerzijds wapens af willen schaffen en anderzijds wapenbezit promoten? Het verhaal in de krant van 2 mei, over het 5 jarige jongetje, wat in Amerika, zijn 2 jarige zusje per ongeluk heeft doodgeschoten, zegt toch al genoeg? Zie ook de volgende link:
http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2664/Nieuws/article/detail/3434551/2013/05/01/Jongetje-5-in-VS-doodt-zusje-2-met-kindergeweer.dhtml 

Terugkomend op wat positiever nieuws, de woorden van de nieuwe Koning, ook dit keer betreft het een stuk uit zijn toespraak tijdens de inhuldiging. Waarbij de volledige tekst na te lezen is onder de volgende link: http://www.ad.nl/ad/nl/10784/Kroning-Willem-Alexander/article/detail/3434209/2013/04/30/Lees-hier-de-volledige-toespraak-van-Willem-Alexander.dhtml 

Een gedeelte uit deze toespraak heb ik geciteerd: "Ieder voor zich lijken we weinig greep te hebben op ontwikkelingen die ons leven beïnvloeden. Onze kracht ligt dan ook niet in afzondering maar in samenwerking. Als familie. Als vrienden. Als bewoners van een straat of buurt. Als burgers van ons Koninkrijk. En als bewoners van deze aarde, die zich geconfronteerd zien met tal van opgaven die alleen in internationaal verband zijn op te lossen. Eenheid en verscheidenheid. Eigenheid èn aanpassingsvermogen. Besef van waarde van tradities èn nieuwsgierigheid naar wat de toekomst brengt. Die kenmerken hebben ons in de loop van onze geschiedenis gemaakt tot wie we zijn."

Dat klinkt goed en is mooi omschreven, het vervolg is wellicht nog belangrijker: "De drang om grenzen te verkennen en liefst te verleggen, heeft ons vèr gebracht. Vijf bijzondere landgenoten staan daarvoor symbool. Zij vervullen hier, vandaag, een traditionele rol, maar zijn tegelijkertijd een levend bewijs van waartoe wij in staat zijn.

Achter hen staan honderdduizenden anderen die zich op hun eigen manier onderscheiden. Ook hun inzet is onmisbaar. De hoop van ons land schuilt in het samenspel van al die mensen, met hun talenten, klein en groot. Vindingrijkheid, ijver en openheid zijn al eeuwenlang onze kracht. Daarmee hebben wij de wereld veel te bieden.

Als Koning wil ik mensen aanmoedigen om actief gebruik te maken van de mogelijkheden die ze hebben. Hoe groot de verscheidenheid ook is, hoe verschillend onze overtuigingen en dromen ook mogen zijn, waar onze wieg ook stond, in het Koninkrijk der Nederlanden mag iedereen zijn stem laten horen en op voet van gelijkwaardigheid méébouwen".

Nieuwsgierig zijn naar de toekomst begint bij eigen verantwoordelijkheid, kritisch zijn, zelfonderzoek en het leren communiceren met jezelf. De nieuwsbrief van mei van De Hof van het Heden, helpt je daar mogelijk zelfs bij, om inzicht te krijgen, in je eigen situatie, in je eigen mogelijkheden. Ik heb deze voor het gemak maar meteen bijgesloten, zodat jij direct de kans hebt om deze NU ook gelijk te lezen:  http://www.dehofvanhetheden.nl/pdf/nieuwsbrief15.pdf 

En wanneer je na het lezen van dit blog, de nieuwsbrief en alles wat er na 30 april gebeurd is, bereid bent, om jouw bijdrage te leveren, mag dit natuurlijk. Durf jij jouw kwaliteiten te delen, durf jij je in te zetten voor het algemeen belang?  Durf (jij) te helpen, reageer dan maar.