Waarom het rusten in vrede vooral NU, in deze tijd zo belangrijk is?

Hoewel de Zon zich vandaag van haar beste kant laat zien, hebben de afgelopen dagen, bij heel veel mensen in ons kikkerlandje, voornamelijk in het teken gestaan van verdriet, regen, afgewisseld met wat zonneschijn, een koude schrale wind en hier en daar zelfs een hagelbui. En dit alles, terwijl we al ver in de maand mei zijn. De maand, waarin het sterrenbeeld Tweelingen, de Stier, van zijn of haar plek heeft verdrongen. De maand, waarin gebruikelijk de temperaturen, hard op weg zijn, om de zomerse waarde aan te nemen. Hoe het dan kan, dat we nu voor het eerst sinds mensenheugenis, de koudste maand aller tijden ervaren, zal ik je snel mogen vertellen. Natuurlijk kun je ook alvast de hierna genoemde link lezen:http://www.ad.nl/ad/nl/9124/Het-weer/article/detail/3446114/2013/05/23/Koudste-23-mei-sinds-mensenheugenis.dhtml

Wanneer je anderzijds naar de natuur kijkt, zie je dat de bomen en bloemenpracht in al haar schoonheid steeds meer aanwezig is. De mooie veelal groene kleuren, vergezeld van de diversiteit aan kleurende en geurende bloesem, zorgt ervoor, dat het werkelijk een genot is, voor de zintuigen, van hen die vrij zijn van blokkades. Wie zich enigszins verdiept heeft in de noodzaak van het bestaan van de natuur, zal meteen roepen, dat dit ook nodig is, omdat al het grauwe en kille asfalt, en de veelal betegelde tuinen in Nederland, er op dit moment voor zorgen, dat er nog nauwelijks frisse lucht te vinden is. Meteen de reden waarom het overgrote deel van Nederland er bij de eerste mooie dag voor kiest om naar de natuur te gaan. De natuur: het bos, de zee of in ieder geval een plek waar je je even totaal kunt ontdoen van alle dingen die moeten.

Waarom moeten we eigenlijk zoveel in Nederland en alle andere landen van de wereld?  Waarom vragen we zoveel van onszelf, of kan ik beter vragen waarom leggen we onszelf zoveel plichten op? Wie kiest hier eigenlijk voor? Doen we dit vrijwillig?  En hebben we eigenlijk wel een keuze? Soms lijkt het er verdacht veel op, dat de keuze, vanaf onze geboorte al gemaakt is, en we ons wel zullen moeten schikken, naar de wensen van de overgrote meerderheid? Maar is dit ook echt zo, wil de overgrote meerderheid dit echt, of doen we dit eigenlijk voornamelijk zelf?

Wellicht geven de koppen van de kranten van de afgelopen dagen hierin enige duidelijkheid. Daarom heb ik er ook dit keer voor gekozen om die van het AD de Dordtenaar te nemen over de periode van 17 mei tot en met vandaag maandag 27 mei.

Vrijdag 17 mei: "'Koninginnedag' Jarig! Maxima 42 jaar", daarbij een verhaaltje waarom het vandaag een uitgelezen dag zou zijn om Koninginnedag te noemen en vieren, natuurlijk weten we inmiddels dat Koningsdag vanaf heden op 27 april zal worden gevierd;  en "Agent op straat te oud om werk goed te doen; Kans op fysieke overbelasting neemt toe". Wanneer we ervan uitgaan dat ieder mens straks tot zijn 66ste of 67ste zal moeten werken, dan zullen we hier ongetwijfeld vaker mee geconfronteerd worden, tenzij deze mensen een ander aanbod krijgen, waarin zij zich kunnen en willen schikken.

Zaterdag 18 mei: "Zet 'm op Anouk; Bookmakers: Nederland in top 10  bij songfestival"; en warempel, ze hebben het bij het juiste eind gehad, Anouk heeft de negende plaats behaald; en "Politie roept hulp in van schoolkinderen; lessen over vermissing  en Amber Alert"; Dat dit in het kader van vermissingszaken een groot voordeel kan zijn, zal iedereen begrijpen. Hoe verstandig het informeren van kinderen over een dergelijk iets uiteindelijk is, zal moeten blijken? Maar ook of iedere ouder het hiermee eens is? Want leg je een kind hierdoor niet ineens heel veel verantwoordelijkheid op? Wanneer het alleen bij verantwoordelijkheid blijft natuurlijk.

Dinsdag 21 mei: "En toen was het laatste sprankje hoop verdwenen; Nederland leeft massaal mee met familie van Ruben en Julian; Voor de klasgenootjes van Ruben en Julian in Zeist is het vandaag geen gewone schooldag. Dit weekend werd duidelijk dat de jongens nooit meer zullen aanschuiven. 'Jullie spullen liggen te wachten, maar jullie plaats zal openblijven. Heel de klas is vol verdriet'; en Eind deze week kans op nachtvorst."; De volgende regel spreekt boekdelen: "Het wil maar niet lukken met het warme weer.";

Woensdag 22 mei: "Woede over Turkse wijk; Bedenkers Rotterdams project bestookt met dreigmails; Tornado laat weinig heel van Oklahoma; Een vrouw draagt in Moore, Oklahoma, een kind weg van de plek waar kort daarvoor nog een school stond; en  Familie wil geen stille tocht voor broertjes"; een stukje verder staat: "Volgens een woordvoerster van de gemeente Zeist wil de moeder geen stille tocht, omdat dit een 'negatieve uitstraling' heeft,". Ook het oplaten van wensballonnen wijst zij van de hand, omdat zij en de kinderen erg met het milieu begaan zijn. Daarnaast kiest  zij ervoor om de broertjes middels het branden van een kaarsje op zondagavond te gedenken en vraagt zij de mensen die hen ook willen gedenken, dit op deze wijze te doen;

Donderdag 23 mei: "Verdubbeling aantal kraken pinautomaten; Pakkans moet omhoog door extra inzet politie; Ziekenbezoek van de Koningin; Koningin Maxima neemt uitgebreid de tijd voor een patientje van het Sophia Kinderziekenhuis; Defensie hield Kamer dom over aanschaf JSF; Den Haag De Tweede Kamer heeft steeds te weinig informatie gekregen over de aanschaf van JSF-straaljagers"; en "Gruwelijke terreuraanval met kapmes schokt Londen; Londen Een Britse militair is gisteren omgekomen na een bizarre aanval door twee mannen met kapmessen"; De uitspraken die daarna voor de camera werden gedaan zal, kan en wil ik niet herhalen, omdat het in mijn beleving niet van toepassing is. En waarom zou ik dit doen? Want de geschiedenis heeft ons in de afgelopen jaren één ding geleerd en dat is dat er altijd mensen zullen blijven die menen te denken dat zij uit naam van het geloof een ander mens  van het leven kunnen en mogen beroven. Hoe lang zal dit nog doorgaan?; 

Vrijdag 24 mei: "Elke week 24 aangiften wegens verkrachting; Werkelijk aantal slachtoffers veel hoger; In 17 minuten je salaris verdubbelen?; Doe  mee en win! intermediair.nl/salaris; en Ophef over doorverkopen pingegevens; Utrecht Betalingsverwerker Equens wil informatie over pinbetalingen gaan verkopen aan winkeliers." Ja en waarom ook niet, zul je nu denken? Zeker omdat Equens aangeeft dat de gegevens niet zijn te herleiden naar individuele pashouders. Maar is dit ook werkelijk zo, of zit hier toch veel meer achter?";

En als laatste zaterdag 25 en maandag 27 mei startend met de zaterdag de 25ste : "Dordrecht in Top 5 onveiligste steden; Nederland wordt juist veiliger; en Kabinet-Rutte is top, zegt Rutte; Maarssen, Premier Rutte vindt het huidige kabinet; 'misschien wel een van de beste ministerraden sinds de Tweede Wereldoorlog'. En Maandag 26 mei: "Nog steeds iedereen welkom bij de schietclub; Twee jaar na Alphen ontbreekt screening leden; en Dordrecht hoort niet in de top 5; Op de voorpagina is zaterdag ten onrechte gemeld dat Dordrecht in de top 5 staat van de AD Misdaadmeter".

De kranten bieden ook dit keer weer een keur aan informatie en laten menigeen nadenken. Is dit ook zo of gaan we er gewoon meteen vanuit dat wat er in de krant geschreven staat als waarheid aangenomen kan worden? Wanneer dit zo is, dan heeft de krant namelijk wel een bijzonder hoge verantwoordelijkheid. Er zullen ongetwijfeld mensen zijn die hier blind op varen, meteen actie ondernemen wanneer zij de krant gelezen hebben. Dat dit ook kan leiden tot het ontstaan van angst, vooroordeel of zelfs een uitgesproken mening, zal niemand verbazen. Of zal dit allemaal niet zo'n vaart lopen? Het is in ieder geval wel goed om te weten, dat fouten in de berichtgeving, door het AD vrijwel meteen hersteld worden.

Weet jij hoeveel mensen zich volledig laten leiden door de media, door alles wat er op de TV, Radio of via het Internet naar buiten wordt gebracht? Hoeveel mensen zullen daarbij onderscheid maken in de boodschapper zelf? Wie kiest ervoor de informatie die iemand deelt, zonder eigen onderzoek, voor zoete koek te slikken? Wie kiest ervoor om een bepaald persoon en de boodschap die hij brengt, zonder meer als waarheidsgetrouw te beschouwen? En waarop is deze keuze of voorkeur gebaseerd?  Op de mooie blauwe, of bruine ogen van de persoon, op zijn of haar genoten opleiding of rol die deze persoon in de maatschappij vervult? Hoeveel mensen gaan er nog op eigen onderzoek uit? Hoeveel mensen vertrouwen er nog op hun eigen oordeel en mening?

Want één ding is zeker, wanneer dit onderzoek voortvloeit uit oprechte interesse, liefde voor de medemens, een mening of oordeel daarnaast gevoed wordt door het weten vanuit het hart, dan levert dit altijd een win win situatie op. Natuurlijk spreekt het voor zich, dat niemand er schade en of hinder van mag ondervinden. Dan onstaat meteen de vraag: Wanneer is iets schadelijk of onstaat er zoveel hinder dat het iemand werkelijk raakt? Die vraag kan alleen jij beantwoorden. Daarbij geldt, dat jij de enige bent, die kan vertellen, wat deze informatie met je doet. Hoe het voor jou voelt en welke mogelijke gevolgen het vernemen van informatie voor jou heeft. Gevolgen heeft voor jouw functioneren, als mens, als individu, maar ook zeker als vader, moeder, broer, zus, dochter, zoon, collega, buur of zelfs verre verwant van iemand die in een dergelijke situatie gezeten heeft, een dergelijk iets ervaren heeft, of deelgenoot is geweest van een voorval of zelfs de gevolgen ervan. En waarom zijn deze vragen juist nu van belang? De antwoorden hierop zal ik in een volgend blog bekend mogen maken. Wat duidelijk is dat deze vragen gesteld zullen worden door iemand die vanuit zijn of haar hart leeft.

De volgende vraag spreekt dan ook voor zich: Hoeveel mensen hebben er nog vertrouwen in iemand die vanuit zijn of haar hart leeft, dit doet vanuit liefde voor de ander en het leven, zonder winstbejag of enige vorm van zelfverheerlijking? Iemand die zonder oordeel is, daarbij de ander wel vraagt om vertrouwen te hebben? Daarbij van de ander niet verwacht om ook zonder oordeel te zijn, de ander wel vraagt zijn of haar verantwoordelijkheid te nemen. Hoe sta jij hierin, zou jij vertrouwen hebben, zelfs wanneer het oordeel of de mening van de ander niet altijd direct te herleiden of zichtbaar is? Of zou jij dit oordeel meteen in twijfel of zelfs in het belachelijke trekken? Hoe voelt dit voor jou? En wanneer je dit weet, uit ervaring, zou jij er dan voor uit durven komen? Wanneer zou jij ervoor kiezen om jouw ervaring te willen delen met de ander?

Natuurlijk kunnen we ook dit keer alle in de krantenkoppen genoemde onderwerpen nog veel verder uitdiepen, maar in hoeverre verandert er iets aan wat er werkelijk gaande is? Wanneer gaan we eindelijk eens op ons gevoel af, door de positieve benadering, waardoor het voorkomen van dingen die misgaan en werkelijk grote consequenties met zich meebrengen, niet meer aan de orde hoeft te zijn? Wie zit er nog te wachten op meer slecht nieuws? Maakt het in de gevallen die beschreven staan in de krantenkoppen nu werkelijk uit over wie we spreken, waar iemand vandaan komt, welke achtergrond hij of zij heeft, wie zijn of haar ouders zijn? welke opleiding hij/zij heeft genoten, of welk geloof hij/zij aanhangt? Zeg nu eens eerlijk, zijn dit gewoon niet bijzaken die totaal onbelangrijk zijn?

Wie zegt dat iemand die een gelijksoortige opvoeding, jeugd, opleiding, etc. heeft gevolgd niet ineens kan veranderen in een onvoorspelbaar iemand? Is het dan niet beter te kijken wat ertoe heeft geleid, dat iemand tot het uiterste gedreven is? "Gedwongen" om iets te doen, wat niet door de beugel kan, puur doordat, iemand schreeuwt om aandacht, in het ergste geval zelfs overgaat tot een misdadig iets, vanwege het feit dat hij/zij op dat betreffende moment geen andere uitweg meer ziet. Negatieve emoties, als boosheid, jaloezie, teleurstelling, of zelfs angst, kunnen van een welopgevoed en weldenkend persoon, ineens een tikkende tijdbom maken. Tenzij de persoon begrepen wordt, hij of zij een luisterend oor vindt, zich kan uiten, door te communiceren. Zou dat werkelijk de basis voor het stoppen van alle problemen betekenen? Maar hoe dan? Door iemand te leren praten over zijn gedachten, emoties en gevoelens. Wie durft dit nog? Wie durft zichzelf nog volledig bloot te geven?

Het overgrote deel van Nederland heeft de afgelopen weken meegeleefd met de familie van Ruben en Julian, de twee vermiste broertjes uit Zeist. En omdat de familie er expliciet om verzocht heeft om hier geen spektakel van te maken, wil ik hier alleen nog het volgende over zeggen. Wanneer we ieder mens vanaf vandaag nu eens een nieuwe kans geven? Zonder (voor)oordeel, zonder mening, we ons allemaal weer open en eerlijk gaan opstellen. Toe durven geven dat we fouten hebben gemaakt, zonder meteen in details te treden. Zou de wereld er vanaf NU dan echt in slagen om in Vrede te zijn? Te vergeven, te (be)rusten of het te laten rusten? De twee kaarsjes die een groot deel van de mensen in Nederland voor het raam heeft laten branden getuigd overigens ook van betrokkenheid.

Een betrokken wereld, is een wereld waarin we weer begrip en compassie tonen, en vanuit mededogen, gaan delen. Een wereld, waarin we in Vrede, met iedereen die en alles wat leeft, leven. Hoe mooi zou dit zijn? Een wereld, waarin angst of het hebben van andere negatieve emoties, niet langer bestaat. Een wereld, waarin we werkelijk leren van de geschiedenis. Simpelweg, omdat oorlog en strijd, nog nooit iets goeds heeft opgeleverd. Dit voor geen enkele partij heeft geleid tot blijdschap, maar juist het tegenovergestelde ervan, onnoemelijk veel pijn en verdriet heeft voortgebracht. Dit gevolgd door een "haast onherstelbare" leegte, die we, wanneer je het goed bekijkt, volledig zelf in de hand hebben gewerkt.

Doordat, we als mens(heid), te trots zijn geweest, om toe te geven, dat we elkaar nodig hebben. We, het samen kunnen maar ook zullen moeten doen. We samen meer bereiken, dan ieder afzonderlijk. Dat we allemaal gemaakt zijn, naar God's evenbeeld. Daarbij ook allemaal, een eigen vrije wil hebben gekregen. Ieder mens, jij als individu, dankzij Jezus, de tien geboden in je hart geschreven hebt staan. Dit, door niets of niemand, zal kunnen worden gewijzigd. Zelfs niet wanneer jij als eenling, of persoon die zich bij niets of niemand aan kunt en wilt sluiten overgaat tot het plegen van een gruweldaad. Jij blijft te allen tijde een kind van God en zult je net als ieder ander, voor je je ogen sluit, moeten verantwoorden.

Kun je als mens dan gewoon maar niet beter het juiste doen? Dat, wat jou, maar daarnaast ook ieder ander helpt? Door vanuit je hart en in het Algemeen Belang te handelen, zul je als mens alle medewerking krijgen. Ongeacht de moeilijkheidsgraad. Durf en wil jij jouw kwaliteiten en talenten inzetten, om dit Algemeen Belang te dienen, daarmee de saamhorigheid te vergroten? Durf (jij) te helpen? Dan zie ik je reactie heel graag.