"Al meer dan 10.000 doden"
De kop van AD de Dordtenaar van maandag 11 november. Wanneer ik om 17.00 uur het nieuws hoor op Radio 538, zegt de nieuwslezeres 1800 doden. Bizarre foto's en beelden in de krant en op het nieuws en daarbij een schatting van 10.000 doden, zijn aanleiding voor de samenwerkende hulporganisaties om girorekeningnummer 555 opnieuw te openen. Ja opnieuw, want dit rekeningnummer wordt ingezet, wanneer er een actie volgt na een heftige ramp. Een ramp, waarbij humanitaire hulp geboden moet worden. Een ramp, voor de mensen van het getroffen land, hulp voor de slachtoffers en hulp voor de nabestaanden.
Ook nu zullen de mensen in Nederland en andere landen in de wereld massaal geven, zullen er mensen zijn, die niet meer geven, door de negatieve berichtgeving bij eerdere acties. En of dit nu komt omdat de bestuursleden te veel geld ontvangen of dat de hulporganisaties het gewenste resultaat niet behaald hebben, dat zullen we nooit met zekerheid weten. Triest, of niet, het is een logisch gevolg van het feit dat er zoveel ruis en negatieve publiciteit is rondom het geven van geld voor hulp in een dergelijke situatie. Hulp die heel hard nodig is, hulp die absoluut geboden moet worden aan mensen die noodlijdend zijn. Want stel je eens voor, dat het jou zou overkomen? Hoe blij zou je zijn, dat je niet alleen staat in een dergelijke situatie, in dit geheel? Dat je weet dat er mensen zijn, die jou en de andere mensen, die op welke wijze dan ook slachtoffer zijn van dit natuurgeweld, willen helpen en een hart onder de riem willen steken. Een hart onder de riem, een luisterend oor, maar ook de eerste hulp, zodat je nadat je bekomen bent van de schrik, weer op eigen benen kunt staan.
Maar hoe kun je op eigen benen staan, wanneer letterlijk alles wat je lief is, je afgenomen is? Wanneer alles wat je in de loop van je leven om je heen verzameld hebt ineens weg is, alles weg, inclusief je dierbaren? Hoe kun je dan weer op eigen benen staan? Hoe houd je je staande? Hoe is dit in hemelsnaam mogelijk? Heb jij hier weleens aan gedacht? Heb jij je wel eens verplaatst in een mens die een dergelijk iets ervaart en meemaakt? Of wellicht heb jij zelf weleens hulp nodig gehad en zelfs gekregen, toen jij dit het hardst nodig had?
Wanneer ik dan de afgelopen dagen het nieuws volg, de berichtgeving op Facebook en in de andere media zie, voel ik ineens nog meer verdriet. Een programma gemaakt door BNN: Het grote racisme experiment http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1377899 wat op Facebook langskomt, geeft een heel duidelijk beeld over gevoelens weer, waar iedereen eens naar zou moeten kijken. Daarbij jezelf meteen de vraag durven stellen, waarom "iedereen" toch altijd alles op zichzelf betrekt? Want, dat dit de reden is, waarom veel mensen zich zo ellendig voelen, kan ik op dit moment niet langer ontkennen. En dan vervolg ik mijn pleidooi maar: We doen het allemaal zelf. Het heeft niets met de kleur van je ogen, kleding, haren, huid, afkomst of wat maar ook te maken, maar alles met je gevoel van eigenwaarde, waar jij staat, waarom je in de verdediging schiet, je aangevallen voelt, waarom je het idee hebt dat iedereen tegen jou is, of juist het idee hebt dat je je mee moet laten slepen in wat de ander denkt of doet. Want dat is namelijk wat de dame in het filmpje, die het "programma of experiment" leidt, je laat geloven en denken.
Een beetje de wereld en de waarheid in het klein, of toch (niet) helemaal? Voor de personen die het werkelijk als een aanval hebben ervaren, lijkt het, de wijze waarop mensen deels bewust of onbewust tegen elkaar opgezet worden. Dat dit mogelijk is, weten velen inmiddels en is meer dan ooit de waarheid en realiteit van vandaag. Want laten we ons bewust of onbewust niet allemaal meeslepen in de "realiteit waarheden". Ieders eigen realiteit en waarheid wel te verstaan. En is dit gebaseerd op een gevoel of gedachte? Of zou de gedachte er juist voor zorgen, dat je je zo voelt? Ja, weer een vraag, waar alleen jij het antwoord op kunt geven, waar jij alleen het antwoord van en op kent.
Dat wat je ziet of hoort op het nieuws of in de media, zorgt er vaak voor, dat je oordeel of mening snel gevormd is. Maar ken jij werkelijk alle feiten en zou het niet beter zijn om je oordeel of mening pas uit te spreken wanneer je echt alles weet? Of kies jij ervoor om af te gaan op wat er gezegd en geroepen wordt? Dat kan een manier zijn, of dit juist is, mag jij helemaal zelf bepalen. Want iedereen mag en kan zelf zijn eigen oordeel en mening vormen. Ik heb me daar steeds meer van afgekeerd, wil eerst alle kanten van een verhaal weten, voor ik mijn oordeel of mening prijs geef. En zo is gebleken, dat wanneer ik dit op een bewuste manier doe, me daarbij van enig commentaar onthoud, wanneer ik niet van de hoed en de rand weet, ik de waarheid sneller ondervind en ervaar, dan wanneer ik me erin zou mengen. Want nieuws verschilt per dag en de waarheid is altijd actueel.
En dat dit zo is, bewijzen de krantenkoppen die na de 11e november verschenen zijn maar weer eens. Om weer een duidelijk overzicht te geven neem ik de twee koppen die me het eerst opvallen, startend met die van Dinsdag 12 november: "Prijzenslag rond de zorgpremie; en: Heeten helpt al; Woensdag 13 november: Hoeveel hulp krijgt hij van u? * Giro 555 Filipijnen overbelast * Maandag landelijke tv-actie; en Scholier pikt alles wat los en vast zit; Donderdag 14 november: Chaos bij hulp op de Filipijnen; en Stinkt de beer?; Vrijdag 15 november: Op de vlucht; en Sint wordt extra beveiligd; Zaterdag 16 november: SBS begint gokzender; en Marco Borsato 'Ik ben nog steeds een beetje verlegen'; Maandag 18 november: Winkels tillen de Sint; en Bezoek Bonaire Protest tót Máxima uit de bus stapt... en als laatste Dinsdag 19 november: Nederland geeft gul: ruim 17 miljoen en Snel huurhuis voor starter."
Wat zegt dit nieuws nu? Geeft het enigszins een waarheidsgetrouw beeld weer, of moet je het hele stuk lezen en soms zelfs het nieuws over eenzelfde onderwerp dagenlang volgen, om werkelijk te weten wat er speelt? Of is het zo, dat je het best het nieuws van meerdere bronnen kunt horen en of lezen voor je een objectief oordeel kunt geven of nog beter gezegd, voor je onbevooroordeeld je mening vormt? Wie zal het zeggen? Maar hoe onbevooroordeeld zijn wij als mens nu eigenlijk of waardoor laten we onze mening vormen? Door wat we denken? Door wat we vinden, wat eigenlijk een vaag begrip is, wanneer je ervan uitgaat dat niemand echt zoekt, maar meteen vertelt wat hij of zij ervan denkt? Toch start het oordelen ergens, waar, dat kun jij het best beantwoorden. Wanneer je dit wilt natuurlijk. Toch zal het filmpje wat ik zojuist bij mijn schoonzus langs zag schieten op Facebook je wellicht op weg helpen. http://www.upworthy.com/2-people-described-the-same-person-to-a-forensic-artist-and-this-is-what-happene?c=ufb2
En dat brengt me meteen weer terug, bij de herinnering, van een eerder bericht op Facebook, van een meisje wat een nieuwe profielfoto plaatst, waar mensen op reageren en haar laten weten hoe mooi zij de foto vinden, hoe mooi zij is en wat nog al niet meer voor leuke reacties. Daarbij ook een berichtje van haar vader, die letterlijk: "Hou van je xxx", schrijft. Dit kleine gebaar zegt zoveel. Een vader die niet oordeelt, die niet zegt of zijn kind wel of niet mooi is, hoewel ik weet dat zijn dochter (en zoon) voor hem de "mooiste mensen" op aarde zijn. Hoe mooi kan het zijn? En hoe fijn is het, wanneer je dit als vader of moeder tegen je kind kunt zeggen? Of wanneer je dit als mens tegen een ander mens zegt? En zeg je dit ook weleens tegen jezelf? Hoe denk jij over jezelf en houd jij (al) van jezelf?
Een stukje van Simon Keizer, van Nick en Simon, startend met "Lieve allen", waarop hij uitleg geeft, dat zijn hart uitgaat naar de mensen in de Filipijnen en hij daarom ook een beroep doet op iedereen die iets wil geven aan Giro 555. Goed bedoeld natuurlijk, daarbij meteen een volledig omschreven verontschuldiging eindigend met de zinnen: "Verder respecteer ik ieders onderbouwde mening. Voelt u zich vooral niét aangesproken als u zelf hulpbehoevende bent. Beschouw de post daarom niet als een opdracht, slechts als een verzoek. Wie goed doet goed ontmoet".
Waarom hij dit schrijft zou je zelf na kunnen lezen op de Nick en Simon Facebook site. Dat ieder mens, ook net als bij de BNN uitzending reageert vanuit zijn of haar gevoel, kan ook hier niet langer ontkend worden. Net zo min, als het feit, dat de meeste mensen geneigd zijn, om het negatieve te geloven. Waardoor zij vanuit negatieve emoties vervolgens ook denken, doen en handelen. Of zelfs totaal lamgeslagen zijn, niets meer kunnen, waardoor zij zich automatisch als minderheid laten bestempelen, laten behandelen en onderdrukken. Maar is dit ook werkelijk zo of lijkt het zo, doordat de andere groep, de mensen die anders zijn, groter is? Want op het moment dat mensen zich minder voelen, of in de minderheid voelen, zal dit gevoel niet zomaar weggenomen kunnen worden. En voor sommige zelfs altijd zo blijven. Mits iedereen weer van zichzelf gaat houden. Waardoor je als mens beseft, je er bewust van bent dat het goed is om jezelf te zijn, omdat je er mag zijn. Van jezelf houden, je eigen identiteit behouden en dit door niets of niemand, te laten beperken jouw dagelijkse uitdaging wordt.
Want jij mag er zijn, ieder mens mag er zijn. Ieder mens is van waarde. Wanneer we dit allemaal weer gaan beseffen en begrijpen, zullen we pas werkelijk gaan ervaren dat je zelf het verschil kunt maken, door het verschil te zijn. Niemand anders dan jij kunt dit. Niemand anders dan jijzelf. Jij kunt dit zelf, heb je hier al eens over nagedacht? Ben jij hier al eens mee bezig geweest? Het is goed om te weten, dat er mensen zijn die je hiermee kunnen helpen? Omdat het je op de één of andere manier of om de één of andere reden niet zelf lukt.
De kop van AD de Dordtenaar van maandag 11 november. Wanneer ik om 17.00 uur het nieuws hoor op Radio 538, zegt de nieuwslezeres 1800 doden. Bizarre foto's en beelden in de krant en op het nieuws en daarbij een schatting van 10.000 doden, zijn aanleiding voor de samenwerkende hulporganisaties om girorekeningnummer 555 opnieuw te openen. Ja opnieuw, want dit rekeningnummer wordt ingezet, wanneer er een actie volgt na een heftige ramp. Een ramp, waarbij humanitaire hulp geboden moet worden. Een ramp, voor de mensen van het getroffen land, hulp voor de slachtoffers en hulp voor de nabestaanden.
Ook nu zullen de mensen in Nederland en andere landen in de wereld massaal geven, zullen er mensen zijn, die niet meer geven, door de negatieve berichtgeving bij eerdere acties. En of dit nu komt omdat de bestuursleden te veel geld ontvangen of dat de hulporganisaties het gewenste resultaat niet behaald hebben, dat zullen we nooit met zekerheid weten. Triest, of niet, het is een logisch gevolg van het feit dat er zoveel ruis en negatieve publiciteit is rondom het geven van geld voor hulp in een dergelijke situatie. Hulp die heel hard nodig is, hulp die absoluut geboden moet worden aan mensen die noodlijdend zijn. Want stel je eens voor, dat het jou zou overkomen? Hoe blij zou je zijn, dat je niet alleen staat in een dergelijke situatie, in dit geheel? Dat je weet dat er mensen zijn, die jou en de andere mensen, die op welke wijze dan ook slachtoffer zijn van dit natuurgeweld, willen helpen en een hart onder de riem willen steken. Een hart onder de riem, een luisterend oor, maar ook de eerste hulp, zodat je nadat je bekomen bent van de schrik, weer op eigen benen kunt staan.
Maar hoe kun je op eigen benen staan, wanneer letterlijk alles wat je lief is, je afgenomen is? Wanneer alles wat je in de loop van je leven om je heen verzameld hebt ineens weg is, alles weg, inclusief je dierbaren? Hoe kun je dan weer op eigen benen staan? Hoe houd je je staande? Hoe is dit in hemelsnaam mogelijk? Heb jij hier weleens aan gedacht? Heb jij je wel eens verplaatst in een mens die een dergelijk iets ervaart en meemaakt? Of wellicht heb jij zelf weleens hulp nodig gehad en zelfs gekregen, toen jij dit het hardst nodig had?
Wanneer ik dan de afgelopen dagen het nieuws volg, de berichtgeving op Facebook en in de andere media zie, voel ik ineens nog meer verdriet. Een programma gemaakt door BNN: Het grote racisme experiment http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1377899 wat op Facebook langskomt, geeft een heel duidelijk beeld over gevoelens weer, waar iedereen eens naar zou moeten kijken. Daarbij jezelf meteen de vraag durven stellen, waarom "iedereen" toch altijd alles op zichzelf betrekt? Want, dat dit de reden is, waarom veel mensen zich zo ellendig voelen, kan ik op dit moment niet langer ontkennen. En dan vervolg ik mijn pleidooi maar: We doen het allemaal zelf. Het heeft niets met de kleur van je ogen, kleding, haren, huid, afkomst of wat maar ook te maken, maar alles met je gevoel van eigenwaarde, waar jij staat, waarom je in de verdediging schiet, je aangevallen voelt, waarom je het idee hebt dat iedereen tegen jou is, of juist het idee hebt dat je je mee moet laten slepen in wat de ander denkt of doet. Want dat is namelijk wat de dame in het filmpje, die het "programma of experiment" leidt, je laat geloven en denken.
Een beetje de wereld en de waarheid in het klein, of toch (niet) helemaal? Voor de personen die het werkelijk als een aanval hebben ervaren, lijkt het, de wijze waarop mensen deels bewust of onbewust tegen elkaar opgezet worden. Dat dit mogelijk is, weten velen inmiddels en is meer dan ooit de waarheid en realiteit van vandaag. Want laten we ons bewust of onbewust niet allemaal meeslepen in de "realiteit waarheden". Ieders eigen realiteit en waarheid wel te verstaan. En is dit gebaseerd op een gevoel of gedachte? Of zou de gedachte er juist voor zorgen, dat je je zo voelt? Ja, weer een vraag, waar alleen jij het antwoord op kunt geven, waar jij alleen het antwoord van en op kent.
Dat wat je ziet of hoort op het nieuws of in de media, zorgt er vaak voor, dat je oordeel of mening snel gevormd is. Maar ken jij werkelijk alle feiten en zou het niet beter zijn om je oordeel of mening pas uit te spreken wanneer je echt alles weet? Of kies jij ervoor om af te gaan op wat er gezegd en geroepen wordt? Dat kan een manier zijn, of dit juist is, mag jij helemaal zelf bepalen. Want iedereen mag en kan zelf zijn eigen oordeel en mening vormen. Ik heb me daar steeds meer van afgekeerd, wil eerst alle kanten van een verhaal weten, voor ik mijn oordeel of mening prijs geef. En zo is gebleken, dat wanneer ik dit op een bewuste manier doe, me daarbij van enig commentaar onthoud, wanneer ik niet van de hoed en de rand weet, ik de waarheid sneller ondervind en ervaar, dan wanneer ik me erin zou mengen. Want nieuws verschilt per dag en de waarheid is altijd actueel.
En dat dit zo is, bewijzen de krantenkoppen die na de 11e november verschenen zijn maar weer eens. Om weer een duidelijk overzicht te geven neem ik de twee koppen die me het eerst opvallen, startend met die van Dinsdag 12 november: "Prijzenslag rond de zorgpremie; en: Heeten helpt al; Woensdag 13 november: Hoeveel hulp krijgt hij van u? * Giro 555 Filipijnen overbelast * Maandag landelijke tv-actie; en Scholier pikt alles wat los en vast zit; Donderdag 14 november: Chaos bij hulp op de Filipijnen; en Stinkt de beer?; Vrijdag 15 november: Op de vlucht; en Sint wordt extra beveiligd; Zaterdag 16 november: SBS begint gokzender; en Marco Borsato 'Ik ben nog steeds een beetje verlegen'; Maandag 18 november: Winkels tillen de Sint; en Bezoek Bonaire Protest tót Máxima uit de bus stapt... en als laatste Dinsdag 19 november: Nederland geeft gul: ruim 17 miljoen en Snel huurhuis voor starter."
Wat zegt dit nieuws nu? Geeft het enigszins een waarheidsgetrouw beeld weer, of moet je het hele stuk lezen en soms zelfs het nieuws over eenzelfde onderwerp dagenlang volgen, om werkelijk te weten wat er speelt? Of is het zo, dat je het best het nieuws van meerdere bronnen kunt horen en of lezen voor je een objectief oordeel kunt geven of nog beter gezegd, voor je onbevooroordeeld je mening vormt? Wie zal het zeggen? Maar hoe onbevooroordeeld zijn wij als mens nu eigenlijk of waardoor laten we onze mening vormen? Door wat we denken? Door wat we vinden, wat eigenlijk een vaag begrip is, wanneer je ervan uitgaat dat niemand echt zoekt, maar meteen vertelt wat hij of zij ervan denkt? Toch start het oordelen ergens, waar, dat kun jij het best beantwoorden. Wanneer je dit wilt natuurlijk. Toch zal het filmpje wat ik zojuist bij mijn schoonzus langs zag schieten op Facebook je wellicht op weg helpen. http://www.upworthy.com/2-people-described-the-same-person-to-a-forensic-artist-and-this-is-what-happene?c=ufb2
En dat brengt me meteen weer terug, bij de herinnering, van een eerder bericht op Facebook, van een meisje wat een nieuwe profielfoto plaatst, waar mensen op reageren en haar laten weten hoe mooi zij de foto vinden, hoe mooi zij is en wat nog al niet meer voor leuke reacties. Daarbij ook een berichtje van haar vader, die letterlijk: "Hou van je xxx", schrijft. Dit kleine gebaar zegt zoveel. Een vader die niet oordeelt, die niet zegt of zijn kind wel of niet mooi is, hoewel ik weet dat zijn dochter (en zoon) voor hem de "mooiste mensen" op aarde zijn. Hoe mooi kan het zijn? En hoe fijn is het, wanneer je dit als vader of moeder tegen je kind kunt zeggen? Of wanneer je dit als mens tegen een ander mens zegt? En zeg je dit ook weleens tegen jezelf? Hoe denk jij over jezelf en houd jij (al) van jezelf?
Een stukje van Simon Keizer, van Nick en Simon, startend met "Lieve allen", waarop hij uitleg geeft, dat zijn hart uitgaat naar de mensen in de Filipijnen en hij daarom ook een beroep doet op iedereen die iets wil geven aan Giro 555. Goed bedoeld natuurlijk, daarbij meteen een volledig omschreven verontschuldiging eindigend met de zinnen: "Verder respecteer ik ieders onderbouwde mening. Voelt u zich vooral niét aangesproken als u zelf hulpbehoevende bent. Beschouw de post daarom niet als een opdracht, slechts als een verzoek. Wie goed doet goed ontmoet".
Waarom hij dit schrijft zou je zelf na kunnen lezen op de Nick en Simon Facebook site. Dat ieder mens, ook net als bij de BNN uitzending reageert vanuit zijn of haar gevoel, kan ook hier niet langer ontkend worden. Net zo min, als het feit, dat de meeste mensen geneigd zijn, om het negatieve te geloven. Waardoor zij vanuit negatieve emoties vervolgens ook denken, doen en handelen. Of zelfs totaal lamgeslagen zijn, niets meer kunnen, waardoor zij zich automatisch als minderheid laten bestempelen, laten behandelen en onderdrukken. Maar is dit ook werkelijk zo of lijkt het zo, doordat de andere groep, de mensen die anders zijn, groter is? Want op het moment dat mensen zich minder voelen, of in de minderheid voelen, zal dit gevoel niet zomaar weggenomen kunnen worden. En voor sommige zelfs altijd zo blijven. Mits iedereen weer van zichzelf gaat houden. Waardoor je als mens beseft, je er bewust van bent dat het goed is om jezelf te zijn, omdat je er mag zijn. Van jezelf houden, je eigen identiteit behouden en dit door niets of niemand, te laten beperken jouw dagelijkse uitdaging wordt.
Want jij mag er zijn, ieder mens mag er zijn. Ieder mens is van waarde. Wanneer we dit allemaal weer gaan beseffen en begrijpen, zullen we pas werkelijk gaan ervaren dat je zelf het verschil kunt maken, door het verschil te zijn. Niemand anders dan jij kunt dit. Niemand anders dan jijzelf. Jij kunt dit zelf, heb je hier al eens over nagedacht? Ben jij hier al eens mee bezig geweest? Het is goed om te weten, dat er mensen zijn die je hiermee kunnen helpen? Omdat het je op de één of andere manier of om de één of andere reden niet zelf lukt.
En ik blijf deze laatste alinea's voorlopig nog een aantal keer herhalen:
"Wanneer we ons weer volledig door ons hart laten sturen, is het onmogelijke ineens weer mogelijk. Kunnen we meer dan wie of wat maar ook, omdat het ons gegeven is. Een eigen wil, met daarbij de 10 geboden, die bij ieder van ons in het hart geschreven staan. Leven volgens de regels van de natuur, met dat wat God ons gegeven heeft en waar iedereen gebruik van kan en mag maken, omdat het goed was en nog steeds goed is. We weten alles, de kennis zit in ons allen, mits we ons open stellen voor dat wat goed voor iedereen die en alles wat leeft is. Wanneer we dit beseffen, kunnen we verder, zal de waarheid niet langer iets zijn waar naar gezocht moet worden. Zal de wetenschap, het weten zijn.
Wanneer de Stichting Durf te helpen ~ Dare to help, daadwerkelijk van start gaat, is alle publiciteit welkom, zal iedereen die hieraan doneert en zich hierbij aansluit, zichtbaar zijn. Dit is o.a. een voorwaarde om samen met Dth te kunnen helpen, om dat te doen, wat nodig is. Het gaat daarbij niet om mij, of jou, of één persoon in het bijzonder, het betreft het algemeen belang, dat wat nodig is, om de wereld weer een plaats voor iedereen die en alles wat leeft te kunnen laten zijn. Een wereld, die gebaseerd is, op wederzijds begrip, respect en acceptatie. Een wereld, waarin iedereen weer zichzelf is, kan en mag zijn. Een wereld waarin iedereen weer verantwoordelijk is en ook verantwoordelijkheid neemt. Een wereld waarin de waarheid spreken, hiernaar handelen, door open en eerlijk te zijn van het allergrootste belang is." En ook de uitspraken die ik eerder deed horen daarbij, met een toevoeging.
Mijn motto daarbij is:
* Je kunt nooit iets van iemand verwachten, tenzij je het aan hen vraagt en zelfs dan nog niet eens.
* Leef vanuit je hart en doe dat wat mogelijk is. (Wanneer je niets van mensen verwacht, zul je minder vaak teleurgesteld worden en betrek je niet alles wat er gebeurt op jezelf. Verantwoordelijkheid nemen en hiernaar handelen hoort bij het vanuit je hart leven.)
De uitspraak van Mahatma Ghandi: "Be the change you want to see in the world", sluit daar naadloos bij aan.
Durf jij te helpen? Je mag reageren of mij een mailtje sturen.
Zie ook de nieuwe flyer op: http://www.dehofvanhetheden.nl/pdf/flyer.pdf |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten