Hoe kunnen we nu verder, kiezen we voor de waarheid of blijven we liever in het duister tasten en laten we pijn leiden?

"We stoppen nu, maar we stoppen niet!"

Dit is één kop en wel die van het AD van donderdag 7 augustus, gevolgd door of eigenlijk voorafgegaan door: "RUTTE OVER MISSIE OEKRAÏNE": en gevolgd door: ">>P2 Rusland boycot groente en fruit; >>P4 Missie MH17 te gevaarlijk; en >>P4 Situatie Oekraïne steeds dreigender" en "Damian ramt en bokst alles weg. Keeper zorgt met briljante reddingen voor 1ste plaats bij voetbaltoernooi voor gehandicapten" 

En ook deze koppen zijn weer verbonden. Bizar of niet, het heeft alles te maken met emoties. Emoties, die de mens niet in de hand lijkt te hebben. Emoties, die het leven van ieder mens, die hier bewust of onbewust, door enige verbondenheid mee te maken heeft of te maken krijgt, zullen sterken of juist het tegenovergestelde ervan, zullen verzwakken. Emoties, hebben enorm veel invloed, op het verstandelijk maar daarbij en of daarnaast ook op het lichamelijk vermogen van de mens. Waardoor het helaas, oncontroleerbare emoties zijn geworden. Het is nu werkelijk tijd, dat iedereen zich daar weer bewust van mag worden, dat dit bewust mag zijn. Bewust zal zijn, omdat het nu nodig is. Omdat we, wanneer we ons dit niet herinneren en het erbij laten, beschadigd zullen blijven. Omdat het ons "mens-zijn" aantast. Ons menszijn, waardoor en waarmee we ons als mens, kunnen onderscheiden van ieder ander, maar juist ook vereenzelvigen met ieder ander. Het erbij laten, zorgt ervoor dat we onszelf, beperken, waardoor we onszelf zo ongelofelijk te kort doen. 

Te kort doen, iets wat in het kader van, "De Rechten van de Mens", nu klaar is. En, omdat het de enige "Echte Wet" is, die in de "juiste variant" voor iedereen die leeft geldt, naast de 10 geboden, nu ook als enige door God geaccepteerde wet mag gelden. http://nl.wikipedia.org/wiki/Rechten_van_de mens Natuurlijk zijn er altijd mensen die iets, dus ook deze wet ter discussie stellen, daarom vind je de omschrijving van deze wet en rechten in één van de hiernavolgende linkjes: http://nl.wikipedia.org/wiki/Universele_Verklaring_van_de_Rechten_van_de_Mens, tevens zichtbaar op de site van Amnesty International: http://www.amnesty.nl/mensenrechten/encyclopedie/universaliteit-en-universele-waarden

Dat dit een wet is, die in het geval van de verregaande communicatiemogelijkheden NU juist van belang is, mag duidelijk zijn. Want doordat er niet of nauwelijks nog grenzen gesteld worden aan de vrijheid van meningsuiting, kan iets een geheel eigen leven gaan leiden. Waardoor uitingen, die dankzij deze vrijheid van meningsuiting, via verschillende bronnen gedeeld worden, verstrekkende gevolgen kunnen hebben. Want door onnadenkendheid en daarbij "ongepast" woordgebruik, zullen de negatieve emoties van mensen die zich al gekwetst of slachtoffer voelen, worden versterkt. Worden versterkt, waardoor dit zich kan uiten in nog meer slachtoffers. 

Dat er onder deze slachtoffers weer een verdeling zal zijn, zul je wellicht begrijpen. Daarbij zijn er slachtoffers die zich erin berusten of slachtoffers die voor het tegenovergestelde kiezen en in verzet komen of gaan. Waardoor en waarbij er in dit laatste geval automatisch een voedingsbodem ontstaat. Een voedingsbodem die leidt tot het overgaan tot actie. Actie of acties, vredelievend door protest of het tegenovergestelde daarvan vergeldingsacties, die gebaseerd zijn op negatieve gevoelens, voortkomend uit negatieve emoties, gevoed door eenzelfde soort gedachten en uitspraken van mensen die niet in balans zijn. Niet in balans, uit evenwicht, onevenwichtig, wat hen het gevoel geeft en het recht om dusdanige acties te mogen uitvoeren, daarbij alles te mogen uiten, kenbaar te maken, door het universeel te maken. 

Een eerder door mij geschreven stuk, wat ook zeer toepasselijk in deze situatie:

"Welke grenzen worden er gesteld aan de vrijheid van meningsuiting? Zullen deze in de toekomst nog meer wijzigen of is de wet die door het EHRM, Europees Hof voor de Rechten van de mens al ver genoeg gegaan. Omdat naast de vrijheid van meningsuiting óók de vrijheid en het recht om te beledigen bestaat. Onze Prinses, destijds Koningin Beatrix dacht, daar overigens heel anders over. Zij heeft aangegeven, dat de vrijheid van meningsuiting haar grens vindt, waar de rechten van anderen beginnen: vrijheid van meningsuiting is geen vrijbrief om te beledigen. "Wie anderen beschimpt verliest zelf geloofwaardigheid; het onbeheerste woord schiet zijn doel voorbij." Ik kan en mag dan ook alleen maar aangeven en zeggen dat ik deze mening volledig deel.

Bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/Vrijheid_van_meningsuiting

Hoe zal dit in de toekomst zijn? Volgen we hetgeen het Europees Hof zegt of kijken we naar ons eigen eer en geweten? Je zou toch denken dat ieder mens begrijpt, dat je niet zomaar ongestoord iets kunt roepen of schrijven wat ertoe leidt, dat een hele groep mensen zich aangesproken of beledigd zullen voelen? Wie bepaalt eigenlijk of iemand zich beledigd voelt? Waarom trekken mensen zich zoveel aan van wat een ander zegt? Je zou ondertussen denken dat door alles wat er de afgelopen jaren gespeeld heeft en in veel gevallen nog steeds speelt, dat mensen wijzer zouden zijn geworden. Je kwetsbaar opstellen heeft veel voordelen. Voor de mensen die dit als uitnodiging zien om hierop in te gaan, wordt dit ook zo gezien. Zij vergeten daarbij dat ze zichzelf in een zeer lastige positie brengen omdat ze door de uitspraken die ze doen, helaas ook “onbewust” als voorbeeld worden gezien. Voorbeeld voor een groep mensen die niet “tevreden” zijn. Waar ontevredenheid over bestaat, maakt daarbij eigenlijk helemaal niet uit.

Wanneer er iemand of een bepaalde groep mensen is die als zondebok zouden kunnen dienen, is het heel erg makkelijk om daar dan je frustratie en woede op te richten. Tel daar nog eens een aantal voorvallen en feiten uit de geschiedenis bij op en je hebt het je doelgroep. Triest, verdrietig en daarnaast heel erg vanzelfsprekend, al ziet helaas niet iedereen dat dit het logische gevolg is van “ons” eigen ontevreden menselijk gedrag. Net als met ziek of gezond zijn, lijkt het erop dat we altijd een schuldige zoeken. Een partij die we kunnen schoppen en slaan, in het geval van ziek zijn, onszelf. Wij mensen pakken de koe niet bij de horens, gaan niet aan de slag met datgene wat ons kwetst, pijn doet of nare gevoelens bezorgt. We zoeken een oorzaak buiten ons zelf, omdat we dit evenals het zoeken naar meer, om tevreden te kunnen zijn, nodig hebben. Zou dit een erfelijke belasting zijn van onze voorouders?

Adam en Eva, die respectievelijk elkaar en de slang de schuld gaven. Dan is de schaamte en alles wat daarop volgde, incl. de oorlogen, haat, en alle andere ellende ook een gevolg van het feit dat we kinderen zijn van? Nee, nogmaals nee, dat wil en kan ik niet geloven. We zijn zelf verantwoordelijk, iedere dag, voor alles wat we doen, waarvoor we kiezen. Zelfs wanneer we de ander of onszelf iets aandoen. Wat inmiddels wel duidelijk is na het bovengenoemde, zelfs zo dat het erop lijkt dat ieder mens, leiding nodig heeft. Dat is overigens niet het enige, daarnaast hebben we ook moeite met gezag. Regels en wetten, worden niet voor niets constant en dagelijks overschreden. Waar maar mogelijk, plegen mensen misdrijven, gaan mensen over tot misdadigheden en vertonen ze crimineel gedrag. Zou dit ook in onze aard zitten? Is dit dan ook weer een erfelijke aangelegenheid? Nogmaals moet ik nee zeggen, wederom eigen verantwoordelijkheid. Jij bent de enige die hier iets mee doet of juist niet, door er volledig voor te kiezen. Stop met het “slachtoffergedrag” en neem je verantwoordelijkheid.

Eigenlijk geldt dit voor iedereen, ieder "weldenkend" mens, die het bestaansrecht heeft gekregen, op het moment waarop hij voor dit leven koos. Het leven op aarde, een planeet, ons mensen gegeven, met voldoende water, eten en alles wat nodig is, om ons ook werkelijk te laten leven. Hoe lang kunnen we dit nog? Hoe lang zijn de bronnen nog in staat om ons te voeden, te voorzien van water, lucht en alle andere elementen die we nodig hebben om te kunnen overleven? Ja, overleven, daar lijkt het steeds meer op wanneer je om je heen kijkt, luistert naar wat er gaande is in de totale wereld. 

Overleven, te gek voor woorden natuurlijk, omdat het allemaal niet zo moeilijk is. Wat maakt het dan zo moeilijk? Wat zorgt er dan eigenlijk voor dat we het onszelf steeds moeilijker maken? Ook weer die regels en wetten of juist het ontbreken aan “ontzag”? Ontzag en respect voor alles wat we al hebben, de mogelijkheden die aan een ieder van ons geboden worden. Alle vrijheid om te doen en te laten wat we willen. Wat willen we nu eigenlijk nog meer? Hoeveel geld, voedsel, water en noem nog maar eens een aantal dingen op die daarnaast op jouw verlanglijstje staan, heeft een mens nodig om te kunnen leven? Waarom proberen we dan nog steeds om een veelvoud daarvan in ons bezit te krijgen? Niet alleen te krijgen, daarnaast ook te behouden.

Wanneer gaan we eindelijk eens begrijpen dat we niet onophoudelijk en zonder gevolgen door kunnen gaan met het uitbreiden van ons bezit. Bezit, het verzamelen van materiële zaken en geld, om ervoor te zorgen dat we straks, wanneer we uiteindelijk vrijgesteld zijn van werk, kunnen gaan genieten. Genieten van ons pensioen. Zou dit er nog zijn wanneer jij en ik ons zevenenzestigste leeftijd bereikt hebben? Nu alle landen één voor in de financiële problemen raken, zal het niet lang meer duren voor dat de hele wereld afstevent op een groot faillissement, als domino day. Het omvallen van de wereld.

Alle grote bedrijven, banken en nu zelfs ook landen komen in de problemen. Wat nu als geld straks niet meer de belangrijkste factor is? Geld, kapitaal. Ik herinner me direct de dertig zilverlingen, het betaalmiddel in de tijd waarin Jezus leefde en waarvoor Jezus destijds ook verraden is. Hoe zou het zijn wanneer geld geen waarde meer heeft? Worden mensen dan weer op hun werkelijke kwaliteiten ingeschat en niet meer ingeschaald? Ingeschaald, alsof de ene persoon meer waard is dan de ander. Niets is natuurlijk minder waar, iedereen is gelijk, daarnaast ook uniek, niemand is meer dan de ander of minder, omdat we allemaal geboren zijn uit liefde.

Liefde voor het leven, onze ouders, de medemens, de natuur en daarnaast iedereen die en alles wat leeft. Wat daarbij heel erg belangrijk is en iets wat iedereen zich weer gaat realiseren, de liefde voor jezelf, jou, jij als persoon, je totale zijn. Wanneer we ons hier weer bewust van zijn, dit weten, zal de wereld er snel anders uit gaan zien. Wat dan wel heel erg belangrijk is dat we iedereen die leeft, fouten gemaakt heeft, het verkeerde pad gekozen heeft, vergeven. Dit is de enige manier om een wereld te creëren zonder oorlog, zonder strijd en uiteindelijk van gelijkwaardigheid. Een wereld waarin we weer gaan beseffen wat de normen en waarden zijn die noodzakelijk zijn om een goede sfeer, een gezond leefklimaat en uiteindelijk de balans terug te krijgen.

De balans die vanaf het moment waarop een betaalmiddel voor het leven van de mens werd gesteld, totaal verdwenen is. We zien dit nog dagelijks. Denk maar eens aan mensen die ziek zijn, een behandeling nodig hebben, die niet vergoed wordt door de zorgverzekeraar. Velen zoeken naar een andere oplossing, zamelen daar geld voor in. Wat een wereld zeg! Ieder mens zou ongeacht het geld wat ervoor nodig is altijd geholpen moet worden, in elk land, over ter wereld, gewoon om ons “mens-zijn”, in het kader van het bestaansrecht.

In een gezonde wereld, zal ieder mens wat geholpen wordt, hier een bijdrage aan gaan leveren. Omdat het voelt als een plicht zonder verplichting, als een must zonder moeten, als een natuurlijke reactie, doordat je vanuit je hart reageert. Niet meer vanuit je hoofd, denkend aan het feit dat je jezelf te kort doet, wanneer je de ander helpt. Je doet jezelf juist dan een groot genoegen. Je stelt je open om de ander te helpen. Jouw hart opent zich, iets wat mensen al vele jaren eerder hadden kunnen doen. Doordat zij niet op de hoogte waren van het feit dat dit je als mens helpt te groeien, hebben zij er nooit iets mee gedaan. Het is ook nooit onderwezen, iets nieuws, terwijl het in de minder ontwikkelde landen, de niet westerse cultuur, al jaren zo is.

Daar helpt iedereen in een dorp de ander, zorgen families en vrienden voor elkaar, ongeacht welke “band” er is. Iedereen is betrokken. Betrokken en compassievol, men leeft werkelijk mee. en doet juist die dingen die nodig zijn om in leven te blijven. Alleen wanneer je als mens bereid bent om dit doel na te streven, er ook werkelijk werk van te maken, ben je in staat om je eigen toekomst vorm te geven. Een toekomst die er in tegenstelling tot de doemscenario’s die nu gevoed worden door alle negatieve berichtgeving, helemaal niet slecht maar zelfs zonnig uit zal zien. Zonnig omdat je ervoor kiest, je niet langer gebukt wil gaan onder alle “foute beslissingen” die ooit door "de ooit of zelfs huidige regerende macht" en natuurlijk alle mensen die daar door het uitbrengen van hun stem een bijdrage aan hebben geleverd. 

Daarbij moet ik ook heel eerlijk zijn en mag ik zeggen dat het dit keer ook de schuldvraag weer open blijft. Er niet direct iemand aangewezen kan of mag worden, omdat de meeste mensen niet bewust op de hoogte waren of zijn van de gevolgen. De gevolgen die helaas steeds zichtbaarder aan het worden zijn. Zichtbaarder omdat zo nu blijkt, geld niet ingezet kan worden om natuurrampen tegen te gaan. Geld geen bijdrage levert aan het tegengaan van criminaliteit of het voorkomen ervan. 

Geld op zich lost niets op, biedt wel heel veel kansen. Natuurlijk kun je dan ook weer de positieve of tegenovergestelde variant nemen. Weet wel dat je om iets goeds te doen voor de totale wereld, behoorlijk betrokken moet zijn, betrokken bent. Wanneer we geld alleen blijven gebruiken om de gaten te dichten, zullen de problemen en de hindernissen waar we nu dagelijks mee geconfronteerd worden nooit helemaal verdwijnen. We verleggen steeds de grenzen, hulpverlening is tijdelijk en moet steeds weer opnieuw worden ingezet, omdat de mensen zelf niet wordt geleerd hoe ze er zelf iets mee kunnen doen of zelf hoe ze dit kunnen voorkomen. Natuurlijk zijn er heel veel mensen die ook werkelijk begrijpen, waardoor er zelfs problemen ontstaan. Want wanneer er geen compassie getoond wordt, zal er nooit iets wijzigen en blijven de verschillen tussen arm en rijk bestaan. Dan blijft de situatie zoals deze nu is en mensen op dezelfde positie waar zij altijd al hebben gezeten. Pas wanneer de grote meerderheid dit ziet, zal er een ommekeer komen.

Een ommekeer die zijn weerga niet kent. Een vreedzaam bestaan, door compassie en medemenselijkheid. Mensen die gaan delen, waardoor alles in een positieve stroomversnelling komt. Een stroomversnelling die nodig is om de wereld weer in de “figuurlijke” lift te zetten. Een lift, die werkt als een hefboom, een ketting waar nodig, doordat de schakels als vanzelfsprekend in elkaar vallen, omdat, zoals ik mag zeggen, het de wijze is waarop de aarde hoort te draaien. Samenleving, is meer dan ieder op zich en bereikt werkelijk zijn doel wanneer het woord weer betekenis krijgt. We kunnen het niet alleen, geen van allen. Wie denkt dat dit anders is, heeft nooit werkelijk lief gehad, geleefd, nooit werkelijk in een moeilijke positie gezeten. Het is alsof alles dan voor de wind is gegaan, er nooit ergens voor “gevochten” hoeft te worden. Een beetje als met de mensen die het "voorrecht" hadden om aan de goede kant van de aarde geboren te zijn. De kant waar het op een aantal kleine obstakels na, lijkt alsof je als mens in een gespreid bedje terecht bent gekomen. Een gespreid bedje, omdat het je werkelijk aan niets ontbreekt.

Niets materieels in ieder geval. Daarnaast geen zorgen over voeding, een dak boven je hoofd, een opleiding of zelfs maar de kleinste mogelijkheid om je eigen toekomst te sturen. We hebben zoveel, zien dit vaak niet eens meer, doordat het gewoon geworden is, niet meer bijzonder, omdat het zo hoort. Zou het echt zo bedoeld zijn? Wie kan het je zeggen? Wie anders dan jijzelf kan je vertellen of het leven wat je hebt gekozen en inmiddels gedeeltelijk hebt geleefd tot op heden de moeite waard is geweest? 

Wat zou er overigens bedoeld worden met de moeite waard? Dat het nodig is om er moeite voor te doen, omdat het anders wellicht helemaal niets waard is geweest? Mensen die tevreden zijn met het leven wat ze leven, hebben vaak de nodige dingen meegemaakt. Door weer uit het dal te zijn geklommen, beseffen ze hoe goed het leven is, omdat ze er van geleerd hebben. Oh, daarom gebeurt er zoveel in een mensenleven, omdat het de bedoeling is dat je leert van de dingen die je daardoor als persoon meemaakt in je leven. Wanneer je alles door een ander op laat knappen, leer je er natuurlijk nooit zelf van, tenzij je erbij betrokken wordt. Er samen met jou gekeken wordt, op welke manier je iets van de toekomst kunt maken. Een toekomst, die jij in gaat en waarvoor jij bewust kiest. Blijf in alle keuzes die je maakt, waar je onbewust wellicht toch in gestuurd wordt, wel volledig bij jezelf, jouw standpunten en jouw normen en waarden. Ook dit is van het allergrootste belang. Zou je namelijk alleen de dingen doen die de ander je vertelt, dan raak je ook daardoor steeds meer van je eigen identiteit verwijderd. Dit kan natuurlijk nooit de bedoeling zijn van een hulpverlener, de persoon die er voor jou is om je te helpen met datgene waar jij hulp bij nodig hebt. Of deze hulp nu door jou gevraagd is of  zelfs zonder eigen inbreng aangeboden wordt, jij beslist.

Jij beslist en neemt een besluit over je toekomst, de dingen die je wilt gaan doen, omdat ze een bijdrage leveren aan een zonnig vooruitzicht. Omdat het iets is om werkelijk naar uit te kijken. Ook nu herinner ik me ineens weer dat ik tijdens de periode waarin ik fulltime werkte, heel erg uitkeek naar de vakanties en de weekenden waarvoor leuke plannen gemaakt werden. Het plannen alleen was al geweldig, omdat ik ervoor koos, daarbij herinnerd werd aan wat er komen ging. Zelfs al wist ik op dat moment nog helemaal niet waar ik heen zou gaan, de ervaringen van vakanties die ik al eerder maakte, waren sowieso al leuk genoeg om naar de nieuwe uit te kijken. Met deze ervaring in het achterhoofd, weet je meteen dat het uitkijken naar iets leuks, met de ervaring die je al hebt, je helpt om positieve energie te krijgen.

Energie die je helpt en in het dagelijks leven nodig is om de minder leuke dingen die niet altijd omzeild kunnen worden gewoon door te maken, te doorstaan, te doorleven. Ja, alles wat je doet, meemaakt en ervaart, is onderdeel van het leven, omdat je dit niet alleen beleeft, daarnaast ook doorleeft. Het doorleven en niet alleen maar uit je geheugen bannen, is noodzaak om jezelf te worden. Een uitdaging een must om iets ook werkelijk uit je systeem te bannen. Dan biedt de toekomst, je als mens een mogelijkheid om te starten met een volledig pakket aan gevoelens, emoties, inlevingsvermogen en datgene wat nodig is om volledig jezelf te zijn, jezelf te kennen. Nooit meer twijfels, nooit meer afvragen wat een ander van je denkt. Doen wat jij voelt dat juist is, daarbij rekening houdend met de gevoelens, emoties en het inlevingsvermogen van de ander en dat zijn er  zoveel. Die kun je niet uit de weg gaan, we leven samen. De samenleving, daar kun je gewoonweg niet onderuit. We hebben namelijk niet allemaal een vermogen, een eigen eiland of een plaats waar we ons terug kunnen trekken wanneer het allemaal even teveel is." 

We mogen het zelf, ieder voor zich, maar daarbij ook samen doen. Samen, en net als voor geld, geldt ook, dat het inzetten van energie pas fout wordt of goed, door wat je er samen mee doet. Dat dit voor alle dingen in het leven geldt en met name de energie die jij ergens in steekt, zal ieder mens zelf ervaren. Weet dat ook jij iets kunt doen om en bijdrage te leveren aan een gezonde wereld en daarbij het Algemeen Belang. Weet dat dit dan iets mag zijn wat in jouw maar ook ieders voordeel is. Voordeel, omdat je met hetgeen wat je doet, je talenten benut, je energie ontvangt en deze ook weer kunt delen waardoor jij dit juist besteed. Omdat je met dat wat je doet, meerdere mensen mag helpen. Je doet iets omdat het bij jou past, waardoor je van toegevoegde waarde bent, en waarvoor je bestemd bent. Voorbestemd om te delen, om er samen iets aan te hebben, samen de voordelen ervan te ondervinden. Samen kunnen we creëren, samen kunnen we stimuleren. Samen kunnen we er weer voor zorgen dat het tij gaat keren. Samen kunnen we ervoor zorgen dat er vooruitgang komt. Samen kunnen we de liefde die we voelen voor het leven een positieve wending geven. Waardoor we werkelijk weer van toegevoegde waarde zijn. 

Van toegevoegde waarde, door een juiste positie in te nemen, een positie die net als de schakeltjes van de ketting in elkaar vallen, waardoor iedereen weer van waarde is. Van waarde, omdat dit gevoel ervoor zorgt, dat de levensenergie weer kan stromen. Weer kan stromen naar alle plaatsen waar mensen nu een blokkade hebben. Een blokkade als een last, als een aandoening als een ziekte, die mogelijk met behulp van wat positieve inbreng vanzelf zal verdwijnen. Omdat we het toestaan om het kind in onszelf weer volledig te laten zijn. Weer heel te laten zijn, weer één te laten zijn, zichzelf te laten zijn. Want dat is wat nodig is om een gezonde wereld te krijgen, een gezonde wereld te worden, een gezonde wereld te zijn. Ieder mens mag zichzelf zijn. Zichzelf, zonder gene, zonder spijt, zonder zorgen, zonder twijfels, zonder wrok, zonder haat, zonder schuldgevoelens, zonder boosheid en zonder gedachten die hem of haar ervan weerhouden om de liefde die Dankzij Jezus voor ieder mens bestemd is, weer volledig te kunnen aanvaarden. 

Ik heb zelf geen kinderen, wel heel veel mensen waar ik van houd en om geef. Mensen die ik op de juiste manier wil helpen, wil helpen om hen te leren zichzelf te accepteren. Accepteren door hen te leren zichzelf te vergeven. Vergeving, dat wat nodig is om verder te kunnen in het leven. Los te zijn van geheimen en alles wat hen in het verleden geraakt heeft, pijn gedaan heeft, ervoor gezorgd heeft dat ze zichzelf geblokkeerd hebben. Geblokkeerd waardoor ze zichzelf vervormd hebben, waardoor ze van zichzelf zijn verwijderd. Ik heb er bewust voor gekozen om de DNA pijn die in mijn familie voorkomt, die ik wel jarenlang heb mogen voelen en gevoeld heb, bij ieder persoon te laten, die er zelf deels of geheel voor gekozen heeft. Want zelfs wanneer deze persoon ervoor gekozen heeft, dit helemaal of deels veroorzaakt heeft, is het niet aan mij om hierover te oordelen, is het niet aan mij om dit op te lossen, is het niet aan mij om hier iets mee te doen. Omdat het niet mijn leven is. Ik deze pijn niet op hoef te lossen, ik deze pijn niet hoef te verhelpen. Er juist daardoor voor kan zorgen dat iedereen zelf weer verantwoordelijkheid neemt.

Want dat is wat er in de afgelopen jaren, decennia, eeuwen gebeurd is, mensen hebben zich ontdaan van hun verantwoordelijkheid. De reden waardoor er nog steeds oorlogen zijn, waardoor er nog steeds haat is, de reden waardoor we ons nog steeds laten misleiden. Omdat we er simpelweg voor gekozen hebben om niet meer verantwoordelijk te willen zijn. We willen geleid worden, we willen dat iemand de verantwoordelijkheid neemt, waardoor we ons kunnen verschuilen achter onwetendheid. Onwetendheid, doordat we weggelopen zijn voor onze verantwoordelijkheden.  In en bij alles wat we doen, hebben we iemand nodig die ons vertelt hoe het moet, hoe het hoort en hoe het is. Terwijl we allemaal roepen en schreeuwen dat de ander fouten maakt, de verkeerde dingen doet en er nog een grotere puinhoop van maakt, dan iedere daarvoor "aanwezige" persoon, instantie, regering, GOD. Nee, we kunnen niemand de schuld geven, niemand aanwijzen, we doen het zelf en kunnen dit ook alleen (voor ons)zelf veranderen. Omdat jij als persoon zelf weer je eigen verantwoordelijkheid neemt.

Ik kies ervoor om mijn verantwoordelijkheid te nemen en de DNA pijn bij ieder persoon zelf te laten. Omdat ik heb mogen ervaren dat er dan alleen een ommekeer kan plaatsvinden. De ommekeer, die NU nodig is. De ommekeer die jijzelf, als individu, met een eigen Wil, door God gegeven, mogelijk maakt. Omdat ieder mens dankzij deze Eigen Wil, Jouw Geboorterecht, door God gegeven, de mogelijkheid hebt gekregen om dit te doen. Omdat Hij jou een eigen keuze heeft laten maken. Een keuze gegeven heeft om de universele liefdesenergie te laten stromen. Houd van jezelf en vertrouw erop, dat wanneer je dit wezenlijk doet, je in staat bent om van iedereen die en alles wat leeft te kunnen houden. Dat je jouw liefde kunt delen, waardoor de wereld snel weer de Hemel op Aarde zal, kan en mag zijn.

Want:
“Leven is genieten van alles wat je mee mag maken zien en doen” 

& 

“Liefde is, houden van het leven en allen die je dierbaar zijn” 

Liefde is onvoorwaardelijk en het is er nu tijd voor! Liefde zorgt voor positiviteit, liefde zorgt voor saamhorigheid, liefde zorgt voor vrede en respect. Liefde zorgt voor alles wat nodig is om te kunnen en willen leven, omdat het een gegeven is en dit voor ieder mens geldt. Ieder mens ongeacht waar hij of zij geboren is, welke opleiding hij of zij heeft gevolgd, wat zijn financiële waarde is. Want dan zal ieder mens weer van waarde zijn. Zal ieder mens weer een kans maken, zal ieder mens weer zichzelf zijn. 

Who do you want to help, the needy or the greedy?  www.durftehelpen.blogspot.nl