"I have a dream" Zal deze droom over vrijheid altijd een droom blijven of kiezen we voor de echte vrijheid, de waarheid?

'I have a dream'  

De meest bekende uitspraak, van een man, die zich op vreedzame wijze uitliet en uitsprak, over gelijke rechten, over gelijke plichten, over gelijke kansen en gelijke mogelijkheden, voor alle mensen in Amerika. http://nl.wikipedia.org/wiki/Martin_Luther_King Dr. Martin Luther King, een dominee, die niet langer aan kon zien, dat er onderscheid werd gemaakt, op basis van afkomst, huidskleur of ras.

We gaan even terug naar 28 augustus 1963, de dag waarop Dr. Martin Luther King precies 50 jaar geleden, de legendarische woorden van zijn speech uitsprak. Speciaal om die reden, herdacht president Obama dit gister, op precies hetzelfde tijdstip, op precies hetzelfde punt. Hij sprak daarbij de volgende woorden: "Martin Luther King is niet tevergeefs gestorven, zijn overwinning is groots." Daarnaast gaf president Obama aan dat de strijd van King nog lang niet gestreden is.

En Obama heeft gelijk. De strijd is nog steeds niet gestreden. Zo lang er nog mensen zijn, die om welke reden dan ook het gevoel hebben of van mening zijn dat zij hun recht moeten behalen, strijd moeten leveren, omdat er onvrede heerst, zal de strijd altijd voort blijven duren, zullen er personen gedupeerd worden, zullen er slachtoffers blijven vallen en zal de vrijheid, hoe mooi dit ook klinkt, nooit vrijheid zijn. Strijd levert strijd op. Vrede en tevreden zijn, zorgt voor vrede. Waar zullen we dan moeten starten? Waar moeten we beginnen? Hoe kunnen we er werkelijk voor zorgen, dat er geen strijd meer ontstaat? Door de angst weg te nemen?

We gaan nogmaals terug naar 28 augustus, dit keer naar 28 augustus in het jaar 1913, het jaar waarin Koningin Wilhelmina het Vredespaleis in Den Haag officieel opende. http://nl.wikipedia.org/wiki/Vredespaleis En gisteren, de dag waarop Koning Willem Alexander en prinses Beatrix, voor het eerst na de dood van Prins Friso, weer present waren bij een openbare aangelegenheid. Het 100-jarig bestaan van het vredespaleis, waar Koning Willem Alexander, secretaris-generaal Ban Ki-moon, van de Verenigde Naties mocht ontvangen en vergezellen. Koning Beatrix woonde een optreden van het Europees Jeugd Symfonie Orkest bij in het Concertgebouw in Amsterdam. Beide belangrijk, beide gedenkwaardig.

De mededeling die gedaan is, door  kinderrechtenorganisatie KidsRights, dat de Pakistaanse tiener Malala, op 6 september de Internationale Kindervredesprijs uitgereikt zal krijgen in Den Haag, is wellicht nog vele malen belangrijker. Een 15-jarig meisje, wat in oktober 2012, slachtoffer was van een aanslag. Slachtoffer, omdat ze door haar hoofd geschoten werd, waarna ze verscheidene operaties moest ondergaan. Een meisje, wat zich vanaf haar elfde jaar, zoals het AD schrijft ijvert voor onderwijs. Ze hield zelfs een blog bij over mensenrechtenschendingen na de machtsovername van de taliban in de grensstreek bij Afghanistan. Een voorbeeld voor velen, helaas daardoor ook een mikpunt of zelfs doelwit.

Maar wat zorgt er nu eigenlijk voor dat iemand die strijd voor wat juist lijkt en is, juist zelf het doelwit wordt? Iedereen wil vrede, iedereen wil vrij zijn en het recht hebben om zich te ontwikkelen, het recht om zich uit te spreken, het recht om een menswaardig bestaan te leiden. Maar hoeveel mensen kiezen hier eigenlijk nog echt voor? Hoeveel mensen nemen er werkelijk het heft in eigen handen? Hoeveel mensen kiezen er nog werkelijk voor zichzelf, voor eigen ontwikkeling en daarbij voor een vrij bestaan? En kunnen we hier in een wereld, die werkelijk barst van de regels, die bij voorbaat al uitgaat van het negatieve, nog voor kiezen? Want eerlijk is eerlijk, dat is toch het geval? 

De foto's en de daarbij behorende krantenkoppen van 28 en 29 augustus van AD de Dordtenaar geven het dit keer heel helder weer.

Startend met de krant van Woensdag 28 augustus: "Wereld wacht in spanning op oorlog; Amerikaanse leger staat klaar om Syrië aan te vallen; Morgen mogelijk al de eerste raketten op doelen Damascus; Voorbereidingen voor korte oorlog met Syrië in volle gang; Amerikanen willen niet meer wachten op VN-onderzoek; Ruim 70 procent Nederlanders wil dat Assad wordt bestraft en dan de foto waarop een klein meisje te zien is met een gasmasker die net door haar moeder is opgezet en de tekst daarbij: Dit gezin uit Israel bereidt zich voor op een eventuele oorlog in buurland Syrië door de uitgedeelde gasmaskers te passen; Daaronder een foto van Minister Dijsselbloem, die met de armen over elkaar staat; de tekst bij dit artikel Kabinet snijdt hard in toeslagen; Ook in 2014 gaat de koopkracht van iedereen achteruit; 

De krant van Donderdag 29 augustus: 'Mama, is de aanval nu begonnen?' Doodsbange Amsterdamse Nicole woont in Damascus; Nicole Wouters wacht met angst en beven op de Amerikaanse raketaanval. Ze is een van de weinige Nedelanders in de Syrische hoofdstad Damascus. Daar, midden tussen de militaire doelen, woont de 48-jarige Amsterdamse met haar Syrische man en twee zoons; en Scheepswerf zoekt Poolse lassers; De megaorder van 1 miljard euro die scheepsbouwer IHC Merwede uit Sliedrecht onlangs binnensleepte, zal vooral werk opleveren voor buitenlandse technici uit Polen en Roemenie."

Wie snapt en begrijpt het nog? Wanneer we refereren aan de koppen uit de krant, kan ik alleen maar concluderen, dat het er alles van wegheeft, dat we onszelf helemaal gek aan het maken zijn? Zou dit het effect of het doel zijn van deze hele crisis? Zou dit het effect of het doel zijn van alles wat ervoor zorgt dat er strijd ontstaat? Dan is dit het indirecte of zelfs directe resultaat van het leven in een wereld, die bol staat van hebzucht en meer willen zijn dan je bent, meer willen zijn dan de ander. Het indirecte of directe resultaat, waar voor sommigen zelfs geldt, dat ze ook echt meer (denken te) zijn dan de ander, omdat zij een hogere opleiding hebben, meer bezitten en of dit nu geld of goederen betreft, dat maakt hierbij geen enkel verschil. Is dit ook echt zo? Zijn mensen die meer hebben geleerd, meer bezitten dan de ander of mensen die een hogere functie bekleden, waardoor ze in de ogen van velen op een hogere positie staan, ook meer mens? Is dit niet de vraag, die ieder mens zichzelf zou moeten stellen?

De vraag: Ben ik een beter mens? Want, alleen wanneer je deze vraag met ja kunt beantwoorden, dan ben je in staat om iets te veranderen. Alleen wanneer je die vraag met ja kunt beantwoorden, start je bij jezelf en kun jij het voorbeeld zijn. Wanneer deze vraag een ontkennend of afwijkend antwoord oplevert, dan mag je eerst met jezelf aan de slag. We kunnen blijven wijzen naar alles en iedereen die in onze ogen iets niet goed doet of zelfs totaal verkeerd zijn, maar wie zijn wij, wie ben jij? Wanneer we allemaal weer eens bij onszelf starten en onszelf de spiegel voorhouden dan pas brengen we een verandering teweeg. Het hoeft helemaal niet zo moeilijk te zijn. Het hoeft helemaal niet zoveel te kosten. Het enige wat dit kost is tijd. Tijd om aan jezelf te werken.

En dan kan ik oprecht zeggen: God, wat ben ik blij, dat ik dit leven mag leven, dat ik deze mogelijkheid en tijd gekregen heb. Wat ben ik dankbaar voor alles wat ik mee heb mogen maken. God, wat ben ik blij dat ik mezelf ben en mezelf mag zijn, niets of niemand me hier ooit vanaf heeft weten te brengen. Ik ben geen beter mens, probeer dit wel te zijn, ik geef toe dat ik fouten heb gemaakt en maak ze ongetwijfeld nog steeds. Ik wil en ben wel bereid nog heel veel te leren en kijk er echt naar uit om dit te kunnen en mogen doen. Uit dankbaarheid wil ik natuurlijk wel graag delen.  Dat doe ik al jaren en daar ga ik onophoudelijk mee door. Want door het gratis aanbieden van informatie en het delen van kennis, die ik heb opgedaan door opleiding en ervaring, kan en mag ik helpen. 

Wanneer ik de middelen en de mogelijkheden heb, kan dit laatste voor mensen die niet het budget hebben, volledig kosteloos. Ik vertrouw erop dat dit in orde komt. Natuurlijk kan ik alle hulp gebruiken en daarom vraag ik hierbij meteen, wie wil mij helpen? Wil jij mij helpen? Want alleen wanneer we het samen doen, is het mogelijk, om de wereld weer een plaats voor iedereen die en alles wat leeft, te laten zijn. Een wereld waar vrede heerst en alles wat er nu voor zorgt dat er zorgen, leed, pijn en verdriet is, voor eens en altijd tot het verleden behoort. Zodat we vrij zijn, voor eens en altijd!

De volledige tekst van Dr. Martin Luther King is na te lezen op: http://www.tipr.nl/speech_martin_luther_king.aspx Een tweetal alinea's, wellicht niet de meest bekende, heb ik verderop in dit blog geciteerd.

"This will be the day all of God's children will be able to sing with a new meaning, "My country, 'tis of thee, sweet land of liberty, of thee I sing. Land where my fathers died, land of the pilgrims pride, from every mountainside, let freedom ring."

"And when this happens, when we allow freedom to ring, when we let it ring from every village and every hamlet, from every state and every city, we will be able to speed up that day when all of God's children, black men an white men, Jews and Gentiles, Protestants and Catholics, will be able to join hands and sing in the words of the old Negro spiritual, "Free at last! free at last! thank God Almighty, we are free at last!"

"Dit zal de dag zijn dat alle kinderen van God met een nieuwe betekenis zullen kunnen zingen: 'Mijn land, het is van u, Zoet land van vrijheid, Over u zing ik: Land waar mijn vaders stierven,

Land waarop pelgrims trots zijn, Laat van elke berghelling, Vrijheid klinken'"

"Wanneer we vrijheid laten klinken, wanneer we het van uit elk dorp en elk gehucht van uit elke staat en elke stad laten klinken, zullen we in staat zijn de dag te bespoedigen waarop alle kinderen van God, zwarte mensen en blanke mensen, joden en niet joden, protestanten en katholieken, de handen ineenslaan en de woorden zingen van de oude gospelsong van de negers: Eindelijk vrij! Eindelijk vrij! Dank God almachtig, wij zijn eindelijk vrij!"

http://www.youtube.com/watch?v=yzCWGGG2gQc

Waarom? Nou daarom, omdat het zo is!

"To be or not to be"

Bijna iedereen kent deze uitspraak, velen weten dat deze afkomstig is van William Shakespeare en komt uit Hamlet. De link en de daarbij behorende Engelstalige versie en Nederlandse vertaling heb ik bijgesloten. http://nl.wikipedia.org/wiki/To_be_or_not_to_be 

"To be or not to be, that is the question; Whether 'tis nobler in the mind to suffer The slings and arrows of outrageous fortune, Or to take arms against a sea of troubles, And by opposing, end them. To die, to sleep; No more; and by a sleep to say we end The heart-ache and the thousand natural shocks That flesh is heir to — 'tis a consummation Devoutly to be wish'd. To die, to sleep; To sleep, perchance to dream. Ay, there's the rub, For in that sleep of death what dreams may come, When we have shuffled off this mortal coil, Must give us pause. There's the respect That makes calamity of so long life, For who would bear the whips and scorns of time, Th'oppressor's wrong, the proud man's contumely, The pangs of despised love, the law's delay, The insolence of office, and the spurns That patient merit of th'unworthy takes, When he himself might his quietus make With a bare bodkin? who would fardels bear, To grunt and sweat under a weary life, But that the dread of something after death, The undiscovered country from whose bourn No traveller returns, puzzles the will, And makes us rather bear those ills we have Than fly to others that we know not of? Thus conscience does make cowards of us all, And thus the native hue of resolution Is sicklied o'er with the pale cast of thought, And enterprises of great pitch and moment With this regard their currents turn awry, And lose the name of action. Soft you now! The fair Ophelia! Nymph, in thy orisons be all my sins remember'd.

Te zijn of niet te zijn, dat is de kwestie: of het nobeler is om te lijden onder alles wat het wrede Lot je toeslingert of om de wapens op te nemen tegen een zee van zorgen en er al vechtend een einde aan te maken? Te sterven, te slapen, niets meer; en in die slaap rust vinden voor alle hartzeer en de duizend pijnen die je lichaam je bezorgen, dat zou een einde zijn om jezelf toe te wensen. Te sterven; te slapen: misschien wel dromen: Ach nee, daar wringt het 'm: want welke dromen komen in die dodenslaap, als we de aardse zorgen hebben afgeworpen, het doet ons weifelen: dit is de overweging die leidt tot de ellende van zo'n lang leven, want wie zou de gesel en de hoon van de tijd verdragen, het onrecht van de onderdrukker, de arrogantie van de rijke, de pijnen van een onbeantwoorde liefde, de dwalingen van het recht, de onbeschoftheid van een ambtenaar, en de verachting waarmee onbenullen je geduldige werk belonen, wanneer je rust kan vinden met een simpele dolkstoot? Wie zou dit alles verdragen, zweten en kreunen onder een ellendig bestaan als niet de dreiging van wat achter de dood komt er was, het onontdekte land waar geen reiziger uit weerkeert verwart ons en maakt ons zwak, zodat we liever de lasten dragen die we kennen dan het onbekende tegemoet te gaan. Zo verlamt het geweten ons tot lafaards, en zo wordt gezonde daadkracht verziekt door bleek gepieker en lopen grootse ondernemingen op niets uit. Stil nu, daar is mooie Ophelia! Nymf, laat mijn zonden in je gebeden herinnerd worden." 
"Vertalingen op Shakespearevertalingen": J. Grandgagnage, Te zijn of niet te zijn

Samenvatting

Geparafraseerd betekent het gedicht ongeveer het volgende: "De vraag is: is het beter om te leven dan wel dood te zijn? Is het nobeler om geduldig alle onheil te ondergaan die het lot je toewerpt of valt het te verkiezen om de strijd tegen alle zorgen te beëindigen door gewoon jezelf te doden?"

Dat deze vraag in feite de vraag van het leven is, zal niet iedereen willen begrijpen of zien, toch is dit wel het geval. De vraag die ieder mens zichzelf stelt. De vraag die ervoor zorgt dat de ene persoon ervoor kiest om slachtoffer te spelen en de ander er zonder hier bewust voor te kiezen aan ten prooi valt. Hoe mooi of hoe lastig kan het zijn? Hoe groot is ons incasseringsvermogen en wanneer besluiten we om als mens de knop om te zetten? Wanneer kiezen we voor onszelf, onze naasten, een gezond en mooi leven, waarin we kunnen en mogen leren en wanneer maken we een keuze voor het tegenovergestelde ervan? Heeft dit te maken met een positieve instelling, met gelukkig zijn, of zelfs een onbegrensd vertrouwen? Vertrouwen in de schepping, het leven, in de goedheid van alles wat is en iedereen die leeft op deze aarde, dan is alles wat je overkomt een zegen. Zelfs wanneer dit in de ogen van de ander een ramp is.

Dat juist het op een positieve manier kunnen ervaren van alles wat je meemaakt en overkomt in het leven het doel is, lijkt voor de meeste mensen een straf. Dat vergeven van mensen die verantwoordelijk of medeverantwoordelijk zijn voor leed, pijn en verdriet, daarbij hoort, is vaak niet te bevatten. Wanneer je weet, dat de oorzaak en gevolgwet van nature is ingebouwd, zal ieder mens die iets doet wat "niet goed is", waar hij of zij bewust een keuze voor maakt, onherroepelijk bestraft worden. Dat dit niet Gods wil is, maar iets wat je over jezelf afroept, zul je inzien op het moment dat het je overkomt. Gelukkig ontstaat in veel gevallen de mogelijkheid om iets goed te maken. Dat dit niets te maken heeft met schuld of het vereffenen van een schuld, door goedmaken van iets wat je veroorzaakt hebt, maar iets is om jouw ziel te vervolmaken, zal de één meteen bewust begrijpen, de ander onbewust weten en een derde er bewust voor kiezen om dit niet te willen weten. Ook dit heeft te maken met verantwoordelijkheid.

Verantwoordelijkheid, wat houdt dit in, wat zegt dit? Ieder heeft zijn eigen pad te begaan, zal zijn eigen ziel mogen vervolmaken, voor hij of zij, datgene heeft bereikt, wat ervoor zorgt, dat verder kunnen tot de mogelijkheid behoort. Verder kunnen, vrij van zorgen, pijn, leed en verdriet, verder leven. Dit is ook wat God voor de mensheid wenste, op het moment dat hij Adam en Eva in het Paradijs liet wonen. Hij gaf hen daarbij alles wat ze nodig hadden, om te leven en verder te kunnen in het leven. Verder, om een toekomst op te bouwen. Verder, om dat te doen wat goed was, omdat het goed was. Door meer te willen dan dat, hebben zij het bestaan en de kans op een goed leven op het spel gezet. Door niet te vertrouwen op het feit dat God hen alles al gegeven had. Door er vanuit te gaan dat God altijd meer wilde zijn dan zijzelf, terwijl hij de mens geschapen heeft naar zijn evenbeeld, uit liefde en niets meer of minder dan dat. 

Dankbaarheid, vertrouwen en tevreden zijn. De vrede vinden in het zijn, dat is wat nodig is. Want we zijn geschapen naar Gods evenbeeld, we zijn allen kinderen van God en de kennis die hij heeft zit in ons allen, de kennis is iets wat God bij ieder van ons heeft ingebouwd, wat ieder mens van nature heeft. Van nature, als een onuitputtelijke bron. Een bron die we in ons dragen, ons hart, het herkenningspunt van goed en kwaad, de bron van wijsheid, maar ook het orgaan, waarmee we verbonden zijn, met alles wat er is en bestaat. Ons hart, die vervolgens in verbinding staat met onze ziel, de Goddelijke ziel die via onze neus door God zelf ingeblazen is, waardoor wij er zelf voor kunnen zorgen, dat we alles mogen en kunnen overwinnen, door dankbaarheid, vertrouwen en tevreden zijn.

Het vertrouwen in God en onszelf zorgt ervoor, dat alles wat wij wensen, en in ons persoonlijk en algemeen belang is, uit zal komen. Dat helaas het vrezen voor alles wat niet positief is, het tegendeel oplevert, waardoor dit ook het geval zal zijn, daar kunnen we alleen zelf iets aan veranderen. Door mee te gaan in het negatieve, zal dat waar we bang voor zijn ook gebeuren, tenzij we besluiten om het in het positieve om te buigen. Te vertrouwen op het goede, dat wat ervoor zorgt, dat we allemaal weer de kans krijgen om volledig gezond te zijn. We kennen allemaal het voorbeeld; Jezus, de zoon van God die zonder zonden was, die zijn andere wang toekeerde wanneer iemand hem sloeg. Hoe kunnen we dan zo halsstarrig blijven doorgaan, met alles wat strijd oplevert. Waarom kunnen wij als kinderen van God niet het juiste doen? Het juiste doen, door het voorbeeld van Jezus te volgen!

De kranten van gister en vandaag tonen ons in de koppen weer waar deze maatschappij in beland is. Ik start met die van maandag 26 augustus: 1. "Syrië zwicht onder druk VS; Na dreigende taal Obama onderzoekt VN toch gifgasaanval; 2. Dag Kunduz, Hallo Kids! De blijdschap staat op het gezicht van commandant kolonel Marc Brinkman te lezen als hij na lange tijd wordt herenigd met zijn vrouw en kinderen op Vliegbasis Eindhoven; 3. Pellè De Verlosser; Spits leidt Feyenoord met drie doelpunten eindelijk naar winst; 4. Sprookje in Zwolle; PEC koploper na vierde zegen op een rij; en 5. Van Veenendaal ontkent; Coen van Veenendaal, de fel bekritiseerde oprichter van Alpe d'Huzes ontkent dat hij zijn zakken heeft gevuld met subsidiegeld van de sponsorfietstocht voor kankerbestrijding";

Dinsdag 27 augustus: 1. "Vragen bij 270 miljoen aan subsidies Antillen; Ex-penningmeester is nu de hoogste bestuurder; 2. Andrew & Fergie; Britse pers weet het zeker: ze gaan weer trouwen; 3. Janse eerste vrouwelijke lijsttrekker SGP; Lilian Janse schrijft geschiedenis: zij is de eerste vrouwelijke lijsttrekker ooit voor de SGP; 4. Vasthoudende Lien redt Pony Jade; Pony Jade heeft de moed al opgegeven, maar gaat het dankzij de wilskracht van eigenaresse Lien Wittebol (58) toch redden; en 6. VS: Syrië heeft gifgas gebruikt; De Verenigde Staten weten zeker dat het regime van de Syrische president Bashar al-Assad chemische wapens heeft gebruikt in de strijd tegen de opstandelingen."

En ook nu zijn er mensen, die volop bezig zijn om de rust te laten terugkeren, mensen die niet opgeven en er alles aan doen om voor mens en dier het beste te willen. Op welke wijze dit gedaan wordt, daar kunnen we nog over discussiëren. Want ieder mens zal hier een eigen kijk op hebben, een eigen visie, een eigen mening of idee. Wanneer al deze inzichten samen ervoor kunnen zorgen, dat iets op een vreedzame manier verloopt, is het zeker de moeite van het proberen waard. Strijd en demonstraties hebben overigens op zich, voor zover bekend, nog nooit echt iets opgeleverd. Dat er uiteindelijk wel iets uit kan voortvloeien, dat zal en wil ik niet ontkennen. Maar hoe het komt dat de boodschapper en voorstander van iets positiefs toch iedere keer veroordeeld, bekritiseerd, bestempeld of zelfs vermoord wordt, dat verbaast me nog steeds.

Is angst ook in dit geval de reden waarom we juist datgene doen wat ons schaadt, wat ons een rotgevoel en daarmee zelfs een ziekte bezorgd? Kiezen we juist daarom nog steeds voor dat wat niet goed voor ons is? Dat wat onze ondergang betekent? Wanneer we ons weer openstellen voor het goede, naar ons hart luisteren en weer vanuit ons hart gaan leven, dan zal de rust werkelijk terugkeren. Dan krijgen we tevens de kans, om onze dankbaarheid te tonen aan God, zijn zoon Jezus, (en voor alle mensen die er een ander geloof op nahouden of niet religieus zijn), voor iedereen die zijn of haar leven heeft gegeven in het belang van de vrede. Want dat het tonen van dankbaarheid nu juist nodig is, kunnen we echt niet langer ontkennen. Dat dit nu meer dan ooit nodig is, omdat het tegenovergestelde al veel te lang heeft geleid tot onrust, het creëren van grote verschillen en alles wat eigenlijk niet voorbestemd is, weet toch iedereen?

Leven vanuit liefde is dat wat weer nodig is, wat werkelijk voor vrede zorgt, wat van de wereld weer een paradijs maakt: "Because it is meant to be!" Want de Bijbel zegt letterlijk:"Want God had de wereld zo lief dat hij zijn enige Zoon heeft gegeven, opdat iedereen die in hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft." (Johannes 3:16).

Durf jij te helpen, wil jij jouw idee, visie of mening delen, dan mag je natuurlijk reageren.

 

Waarom rust je nog steeds kan redden en niemand het doet?

"En de wereld kijkt toe"

De kop van het AD de Dordtenaar donderdagmorgen 22 augustus. Daaronder staat: "Honderden doden na gifgasaanval Syrië, ingrijpen blijft uit". Hoe lang zal dit nog doorgaan, hoe lang duurt het nog voor mensen in gaan zien dat het doden, verwonden, of eigenlijk beschadigen van mensen en hun leefomgeving ervoor zorgt dat de rust nooit terug zal keren? De rust die zo hard nodig is in een wereld die inmiddels al heel wat meer dan  7 miljard inwoners telt.

De rust die alleen nog tot stand gebracht kan worden wanneer we allemaal weer als één volk, als mensheid, naar buiten treden. Wie wil er nog stoppen met zichzelf verrijken? Wie wil er nog delen? Wie wil en kan er nog zichzelf zijn, in een wereld, met zoveel regels en wetten? Wie redt het nog in een wereld met zoveel verschillen? In een wereld, die compleet voorgeprogrammeerd lijkt? In een wereld, waar de één na de ander bezig is met bewustwording, er alles aan wil doen om zijn of haar kinderen een toekomst te bieden. In  een wereld waarin geld het meest belangrijke item is. Want, je status in deze wereld wordt al heel lang niet meer bepaald door je afkomst, door wat je werkelijk presteert, wie je bent, maar met name door wie je kent? Maar wie ken je nu echt in de wereld waarin we leven? Wie kent zichzelf nog of kan ik beter zeggen wie herkent zichzelf nog? 

Hoeveel belang wordt er nog gehecht aan het individu, aan jouw authenticiteit, aan wie jij bent en nog belangrijker, aan waar jij mee kunt leven? Is dit eigenlijk niet het meest belangrijk in de wereld van vandaag, waarin het merendeel lijdt aan een aandoening, die zich wellicht nooit zou hebben ontwikkeld, of minstens de helft zo ernstig zou zijn, als deze nu is? Zou dit op te lossen zijn, wanneer we werkelijk weer wat meer rust gaan nemen. En wat wordt er nu werkelijk met rust bedoeld? Net als met ieder ander onderwerp, biedt de zoeksite ook nu weer de oplossing.

http://www.goeievraag.nl/vraag/maatschappij/samenleving/rust-redden-spreekwoord-loopt-iedereen.40337 De vraagsteller, koos overigens zelf ook een antwoord, waarin (hij of zij) zich kon vinden. De vraagsteller koos dit antwoord als beste: "Rennen is ons aangeleerd… http://www.youtube.com/watch?v=fJvCMP90ylI Luister onderwijl je leest naar de muziek van de link… Het is ons aangeleerd… Ledigheid is des duivel´s oorkussen, is ook al zo´n gevaarlijk spreekwoord… Ledigheid heeft nog nooit een ander kwaad gedaan… Rust is vrede, rust is geluk, rust is alpha en omega… (Niet iedereen zal dit begrijpen meteen: je wordt in rust geboren en je gaat in rust weer dood)... Iedereen rent naar rust, zo zit dat…"

Ledigheid is des duivel's oorkussen, is wederom een spreekwoord, wat op vele manieren uitgelegd kan worden. Eens kijken wat de zoeksite zegt en op welke wijze dit nog meer uitgelegd kan worden. http://www.goeievraag.nl/vraag/maatschappij/samenleving/ledigheid-des-duivels-oorkussen-erg.70381  De vraagsteller koos dit antwoord als beste: "Ledigheid is des duivels oorkussen betekent iets als ‘met luie mensen loopt het niet goed af’. Ledigheid is een oud woord voor ‘luiheid’ en oorkussen is een verouderd woord voor ‘hoofdkussen’. De uitdrukking is aan het verouderen; meestal wordt ze als vermaning gebruikt tegenover iemand die niets uitvoert.

Het Groot Uitdrukkingenwoordenboek van Van Dale (2006) vermeldt dat de uitdrukking oorspronkelijk iets anders luidde: een ledig mens is een duivels oorkussen. Daarmee werd bedoeld: wie lui is, wordt door de duivel als kussen gebruikt. En als de duivel zijn hoofd op je te rusten legt, kan het natuurlijk alleen maar verkeerd aflopen. F.A. Stoett verwoordt het zo: "een luiaard is een plaats, waarin de duivel zich gemakkelijk neervlijt; daar ligt hij als in een bed op een oorkussen ter ruste en broedt dan allerlei kwaad". De duivel en het kussen komen in nog een ander spreekwoord voor: ‘Twee geloven op één kussen, daar slaapt de duivel tussen’ (‘als huwelijkspartners niet hetzelfde geloof hebben, leidt dat tot moeilijkheden’). Bronnen: onzetaal.nl/advies/ledigheid.php"

Dit keer de krantenkoppen van de afgelopen 10 dagen, waaronder ook die van 14 augustus nogmaals  genoemd wordt. Mogelijk bieden ze vandaag inzicht in de fase waarin de maatschappij nu zit.

Startend met die van Woensdag 14 augustus: "Begrafenis in Lage Vuursche; Uitvaart van Prins Friso vrijdag in besloten kring; Donderdag 15 augustus: Egypte staat in brand; *zeker 250 doden *noodtoestand *vicepresident weg; Vrijdag 16 augustus: Hoge boete na fouten douane; Nederland laat miljoenen euro's aan invoerrechten liggen; Zaterdag 17 augustus: 'Kinderen de dupe van fouten bij Jeugdzorg'; Uithuisplaatsing na onzorgvuldige rapportage; Maandag 19 augustus: Reisorganisaties en toeristen mijden Egypte; Corendon schrapt alle reizen tot 12 oktober; Dinsdag 20 augustus: Machinist weg met codetaal;  NS-personeel komt zelf met 'veilig' alternatief; Woensdag 21 augustus: We zwemmen steeds slechter; Onderzoekers: piek in aantal verdrinkingsdoden geen toeval;

En nogmaals die van Donderdag 22 augustus: En de wereld kijkt toe: Honderden doden na gifgasaanval Syrië, ingrijpen blijft uit; Vrijdag 23 augustus 3 stuks: 1. VN-baas eist onderzoek naar gifgas; Ban Ki-moon zet Syrische president Assad onder druk; 2. Dit is de man van 99.000.000 euro; Gareth Bale wordt de duurste voetballer ooit; 3. AH-topman: crisis door kabinet; Dat Nederland nog steeds in een economische recessie ziet, is de schuld van het kabinet-Rutte. Dat zegt Dick Boer, de topman van supermarktconcern Ahold en Zaterdag 24 augustus 5 stuks: 1. Doekle Terpstra draaide Thialf een rad voor ogen; KNSB-voorzitter koos stiekem voor ijshal in Almere; 2. Nieuwe Talkshow Humberto; 'Alles wat ik ooit heb gedaan, komt bij elkaar'; 3. Brugpiepers; Met een volle boekentas en een laptop op zoek naar nieuwe schoolvrienden; 4. Getergde Sneijder; 'Mijn stinkende best doen, fit worden en dan met Oranje naar het WK'; en 5. VVD-coryfee Witteveen: Rutte maakt crisis erger; Premier Mark Rutte negeert de grote economische schade die hij aanricht met zijn bezuinigingsbeleid."

Nu we de krantenkoppen hebben gezien, kunnen we zeggen, dat ze ons weer heel veel informatie bieden, of we er iets van leren is punt twee. Dat iedereen er op zijn of haar eigen manier naar zal kijken, wil en kan ik niet ontkennen, de grote vraag daarbij is en blijft: Wat is waarheid? Maar ook: Waar geloven we nog in? Waar vertrouwen we nog op? Moeten we alles verstandelijk beredeneren of gaan we weer uit van ons gevoel, ons hart en de taal die we dankzij God en zijn Zoon Jezus allemaal spreken, zelfs wanneer de woorden in ieder land anders klinken? Want welke taal wordt er gehanteerd, wanneer we alle geboden, die dankzij Jezus in ons hart geschreven staan, negeren? Welke taal wordt er gehanteerd, wanneer we lijdzaam toe blijven zien, de verschillen steeds groter maken, door deze keer op keer te benadrukken? Hoeveel onderwijs moet er nog gevolgd worden, voor we beseffen, dat het uitschakelen van onze emoties, net als het kwaad met kwaad vergelden, echt het begin is van het einde, we dit aan niemand anders dan onszelf te danken hebben!

Hoe lang zullen we nog moeten blijven studeren, om te begrijpen, dat we eerst van onszelf moeten houden, om gezond te zijn! Eerst van onszelf houden, om van iemand anders te kunnen houden. Hoe lang gaat het nog duren, voor we begrijpen, dat we eerst onszelf moeten vinden, onze eigen hindernissen moeten overbruggen, voor we ons open kunnen stellen voor de ander, het starten van een relatie of beginnen van een gezin. Hoe lang zullen we nog blijven praten over vrede, wanneer we de vrede in onszelf niet kunnen vinden, wanneer we ontevreden zijn. Dat dit voor iedereen die leeft zo is en in het groter geheel zelfs voor de aarde geldt, zal niet iedereen willen zien. Maar doen we dit uit eigenbelang, uit noodzaak of omdat we denken dat het nodig is om te kunnen leven? Zolang we  de aarde uit blijven putten en op een dusdanige manier doorgaan met het negeren van de signalen, die overal om ons heen getoond worden, wordt het leven (hier) straks werkelijk onmogelijk.

Want zoals het AD 21 augustus op pagina 8 schrijft: "Onze aarde raakt elk jaar weer sneller op; Natuur kan roofbouw door de mens niet aan". We lijken het als ons goed recht te zien, om alles maar te doen wat we willen en ons plezier bezorgt. Om alles te eten, te drinken, volop te feesten, daarnaast bakken met geld uit te geven aan onszelf, ons onderhoud, onze leefomgeving, ons vermaak en weigeren verder te kijken naar naar de rest van de wereld. Doen er niets aan om bewust in te kopen, gooien te pas en te onpas hele ladingen overgebleven eten weg, en vergeten zelfs daarbij het afval te scheiden, wanneer we het al in de daarvoor bestemde containers doen. Hoe vaak zie je tegenwoordig afval en vergeten spullen op straat, langs de weg, in de sloten, in de natuur en vergeten we voor het gemak, dat dit alles behoort tot onze eigen verantwoordelijkheid. Ja, eigen verantwoordelijkheid, die, door grotendeels te kijken naar de ander of zelfs met het vingertje in die richting te wijzen, de gevolgen niet wegneemt, van ons onverantwoord handelen.

Ons onverantwoord handelen. We ontdoen ons van  het  werkelijk nemen van verantwoordelijkheid. We zoeken de schuld liever nog steeds buiten onszelf, omdat we daarmee onze onverantwoorde manier van leven, denken en doen, op de meest eenvoudige manier vergoelijken. Het is toch ook veel handiger, om zelf niet de verantwoording te nemen en dat stokje bij de ander neer te leggen. Want, hoe cru dit ook klinkt: slachtoffer spelen of zelfs zijn, lijkt toch normaal in deze maatschappij? Ik kom hier natuurlijk in een volgend blog op terug, omdat dit niet veel langer onbesproken mag en kan blijven. Toch nog even terug naar de verantwoordelijkheid nemen. Wat we daarbij wel echt vergeten zijn is, al de mensen, die het om welke reden dan ook, minder getroffen hebben. Maar ook de mensen, die ervoor gezorgd hebben, dat velen van ons, het financieel nu zo goed hebben. Zij die ervoor gezorgd hebben, dat Nederland, ooit eerder uit een crisis is gekomen, ooit eerder iets overwonnen heeft, waardoor wij het met ons allen nu zo goed hebben.

Hoe lang wassen we onze handen nog in onschuld en gaan we hiermee door? Doen we alsof er geen vuiltje aan de lucht is? Wie kan er zichzelf vandaag de dag nog recht in de ogen kijken? Zou dit werkelijk inherent zijn aan onze zondige aard, aan ons mens zijn? Dan zou het spreekwoord, "het vlees is gewillig maar de geest is zwak" niet meer dan een gevolg zijn van wie of wat we zijn en zouden we nooit schuldig kunnen worden geacht? Is dit, omdat we simpelweg niet verantwoordelijk zijn of niet de verantwoordelijkheid (willen) nemen? En wie houden we hier nu voor de gek, onszelf of iedereen waarvan we houden en waarom we geven, mogelijk zelfs de totale maatschappij? Of houdt de maatschappij ons voor de gek?

Waarom nu eigenlijk deze vraag? Omdat het een wisselwerking is? Een wisselwerking, wanneer we niet meer open en eerlijk durven zijn. Een wisselwerking, wanneer we niet meer naar ons gevoel luisteren. Een wisselwerking omdat we kosten wat kost, op willen leven, naar de verwachtingen van de ander, het bedrijf, de regering, de maatschappij. Waardoor we zelfs niet meer de juiste normen en waarden nastreven, en zeker de 10 geboden niet meer naleven. Juist daarom is het zo gemakkelijk om de mens te programmeren. Juist daarom zou dit een direct gevaar kunnen vormen. En daarom zullen de personen, bedrijven of instanties, die zich hiermee bezighouden, "bewust" hun directe verantwoordelijkheid moeten nemen. Omdat het instandhouden van alle chaos en ellende, waaronder ik pijn, leed, verdriet en alle ziektes schaar, nu voor eens en altijd mag worden gestopt. 

Want wanneer we "alle berichtgeving" in het nieuws, via de TV, Radio, Kranten en de Social Mediasites in ons opnemen, dan zou dit mede een reden voor een groot deel van problemen die er nu spelen zijn. Hoewel veel mensen zich hier niet mee bezighouden, hoewel veel mensen dit niet in (willen) zien, leven ze hier wel naar, ondervinden ze de gevolgen aan den lijve. 

De overheid heeft hier zelfs op 25 maart 2013 een heel artikel aan gewijd: http://www.rijksoverheid.nl/documenten-en-publicaties/brochures/2013/03/25/de-geest-is-gewillig-het-vlees-is-zwak.html Op deze site is ook een PDF te downloaden, welke een heldere uitleg en nog meer duidelijkheid geeft. Wat benadrukt de overheid hiermee? Geven ze net als in de "veilig campagne", http://www.nederlandveilig.nl/ nogmaals aan dat het ieders eigen verantwoordelijkheid en keuze is, of laten ze juist zien, dat personen, bedrijven en instanties, deze verantwoordelijkheid dragen? Zou dit zo moeten zijn en is dit ook werkelijk zo? In hoeverre is de overheid verantwoordelijk voor alles wat er speelt? Wat is de rol van de overheid hierin?

In hoeverre is de overheid verantwoordelijk voor alles wat de mens overkomt en alles wat de mens in zijn of haar leven meemaakt en welke gevolgen dit heeft voor de mens en zijn of haar omgeving? Kortom in hoeverre heeft de wet en regelgeving hier iets over te zeggen, hier iets op in te brengen, hier invloed op? Kan een mens in het drukbezette leven wat hij leidt, nog wel tijd inplannen, om een juiste keuze te maken? Heeft iemand nog wel tijd om te onderzoeken wat er mogelijk is, wat de gevolgen van beide of meerdere keuzes zijn en welke uitwerking dit op hem of haar heeft?

Want voor deze verantwoordelijkheid is dagelijks zelfonderzoek nodig. Dit geldt voor jou, voor mij en niemand uitgezonderd. Ja, zelfs voor de overheid, de mensen die daar werken, de bedenker(s) van wet en regelgeving, voor iemand die het juiste doet, goede doelen steunt en een bijdrage levert aan het welbevinden maar ook het plezier van velen. Iedereen weer eigen verantwoordelijkheid. Want dat dit nodig is, daar kunnen inmiddels niet meer voor weglopen! Toch zijn veel mensen verwend, waardoor er een gemaks, hebzucht en niet willen weten maatschappij is ontstaan. Waardoor we ons juist volledig ontdoen van alle verantwoordelijkheid, en niet één keer, dit gebeurt dagelijks, keer op keer, kortom maar al te vaak. 

Dan zou de volgende link als voorbeeld kunnen gelden, om dit nieuws te bekrachtigen  http://www.538.nl/radio/nieuws/459/beyonce-bestelt-voor-1700-euro-aan-chicken-wings of zie jij dit anders?

Waar is onze verantwoordelijkheid in het geheel, waar staan wij? Hoe kunnen we spreken over ontwikkeld zijn, onderwijzen, wanneer we  nog te veel vast zitten in allerlei patronen. Patronen, die ooit door iemand bedacht zijn, met een reden, dat het geld op moest leveren? Geld, de eerste levenbehoefte, dat wat nu echt nodig is, om te kunnen blijven leven. Geld, dat wat zonder de werkelijke waarde ervan te verantwoorden, in grote getalen, over de balk gesmeten is en nog steeds wordt gedaan. Geld, het waardemiddel wat meer telt, dan een mensenleven, de mogelijheid om te leven op aarde. Een aarde die ons veel meer te bieden heeft, dan welk bedrag aan geld ons geven kan. Geld, iets waar we nu je alle koppen van de krant van de afgelopen 10 dagen hebt gelezen alleen maar verdriet aan vast kunt koppelen. Want geluk en gezondheid is nog steeds niet te koop, al denken we dit wel. Denken, want voor voelen, daar hebben we, door alles wat geld oplevert of kan leveren, geen tijd meer voor.

We zijn er aan toe, weer voelen, zonder te denken, voelen om zo te kijken wat we werkelijk nodig hebben. Voelen om weer onbevooroordeeld te zijn, te ervaren. Door de tijdsdruk en alle druk om geld te vergaren, is het volstrekt onmogelijk geworden, om ons gevoel te volgen? En dat het nodig is, zal iedereen heel snel beseffen. Willen we nog wel gezond zijn, een mooi leven leiden of kiezen we er gezamenlijk voor om te lijden in leven? Daarmee krijgt het begrip, des duivels oorkussen, ineens nog een hele andere betekenis. We sluiten namelijk onze ogen, voor wat er in de wereld gebeurt, laten ons leiden, door alles wat ervoor zorgt, dat we steeds verder van onszelf en alles wat ons werkelijk goed doet vervreemden, oordelen en hebben meningen over dingen waar we onbewust of soms zelfs bewust, het startsein voor hebben gegeven. Omdat onze onvrede, het niet tevreden zijn, heeft geleid tot het zoeken naar dingen buiten onszelf om gelukkig te zijn. 

Het is nu tijd om te delen. Het delen van kennis, middelen en mogelijkheden. Durf jij te helpen. Je kunt en mag nu reageren!  

Hoeveel kan een mens verdragen en wanneer is het toppunt bereikt?

"Intens verdrietig"

De kop van het AD de Dordtenaar dinsdagmorgen 13 augustus. De dag nadat heel Nederland en de rest van de wereld vernomen heeft dat Prins Johan Friso van Oranje Nassau (1968 - 2013) overleden is. Overleden op 44 jarige leeftijd, nadat hij op 17 februari 2012 ongelukkig ten val kwam tijdens een skivakantie in Lech. Anderhalf jaar lang heeft men alles gedaan om de prins te helpen, te kijken of er nog enigszins verbetering in zijn situatie zou komen, nadat hij bevrijd van de sneeuw, in eerste instantie in een comateuze en later met minimaal bewustzijns toestand in het ziekenhuis en later op Paleis huis Ten Bosch verbleef.

Voor veel mensen maar met name voor de Koninklijke familie en alle nabestaanden, kwam het nieuws gister als een schok. Een schok op een dag die voornamelijk zonnig was, waarbij er geen vuiltje aan de lucht leek, voor zover wij weten. Dan ineens het nieuws dat de Prins is overleden. De verhalen maar ook vragen volgen meteen vanaf dat moment. Wat kan de reden zijn, waaraan zou hij nu eigenlijk overleden zijn? Wie zal het weten en wat doet het er nu nog toe?

De grote vraag is en blijft: Hoe zou het zijn voor de nabestaanden, de personen die hem na aan het hart staan? Wanneer je de negen pagina's van het AD gelezen hebt en daarnaast de vele andere berichtgevingen in de media ziet en daarbij de diverse condoleance sites bekijkt, wordt het duidelijk dat Nederland inderdaad massaal met de familie en alle nabestaanden meeleeft.

Daar blijft het echter niet bij. Nu wordt ook vanuit de wetenschap opnieuw bekeken, in hoeverre er nog bewustzijn is, bij een persoon die zoals dit omschreven wordt, hersendood is. Ook wordt daarbij de bijnadoodervaring, weer even onder de aandacht gebracht. Met name de wijze waarop hier duidelijkheid of zekerheid over te krijgen is en of dit wel te bewijzen valt. http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2672/Wetenschap-Gezondheid/article/detail/3491322/2013/08/13/Bijnadoodervaring-geen-voorbode-van-hemels-hiernamaals.dhtml 

Waarom zouden we willen weten of een mens meer is, dan een lichaam van vlees en bloed met de daarbij behorende lichaamsfuncties? Het lijkt er namelijk steeds vaker op dat wanneer een mens geen mogelijkheid heeft tot "communiceren", er regelmatig gesproken wordt over medisch zinloos handelen. Want wanneer dit communiceren "in aardse termen" niet meer te registreren is, te bewijzen of eigenlijk te begrijpen valt, dan wordt er vanuit medisch oogpunt, of eigenlijk beter gezegd, uit kostenoverweging besloten, dat verdere behandeling onnodig of overbodig is. Zelfs wanneer iemand zelfstandig kan ademen, maar niet meer de dingen kan doen, die als "normaal" worden beschouwd, bestaat er al twijfel, over de zin van het bestaan en of behandeling en verpleging dan nog wel kan, mag en zal worden vergoed. Dit alles in het kader van de kwaliteit van leven.

Wat wordt er verstaan onder "communiceren" en wat is de "kwaliteit van leven"? Wie beslist dit eigenlijk? Wie is er zo zeker van, dat er bij iemand die in coma is, zich niet kan bewegen, niet kan zien, horen of kan praten, of een laag of verminderd bewustzijn heeft, nooit meer verbetering op zal treden? Wie weet er eigenlijk zeker, hoe bewust iemand is? Hoe kun je dit weten, wanneer de persoon er zelf niets over kan zeggen, er niet over kan praten? Hoe zeker ben jij dat wonderen niet meer mogelijk zijn? Wie bepaalt er daarnaast of iemand gelukkig is? Want, heeft de kwaliteit van leven, alleen te maken met de dingen die je zelf kunt doen of het feit dat je geliefd wordt, er mensen om je geven, je aandacht, liefde en verzorging krijgt? Daar draait het bij ieder mens eigenlijk toch om in het leven? Sterker nog, daar draait het hele leven toch om? En waar staat, het je kunnen uiten in dit geheel?

De volgende link is van het programma Hollandse Zaken, deze uitzending gaat over comapatiënten, heet: "coma: in leven zijn, een leven hebben?" http://www.hollandsezaken.tv/uitzending/uitzending/hollandse-zaken-donderdag-18-juli-2013 Waarin een drietal specifieke situaties worden besproken. De eerste gaat over het leven van een jonge vrouw en moeder die door een noodlottig ongeval in coma raakt. Na lang in het medisch circuit te zijn onderzocht en behandeld, nu door haar man, zoontje en ouders liefdevol en met het grootst mogelijke geduld iedere dag geholpen en verzorgd wordt.  Over twee moeders die beide hun zoon na een ongeval hebben zien vechten en op basis van het geleverde gevecht, daarbij vanuit hun hart en wetende wie hun zoon was voor het ongeval, een besluit genomen hebben, over het voortzetten van leven of de keuze voor het beëindigen ervan.

Daarnaast nog een aantal andere linkjes, die wellicht niet vergelijkbaar zijn, omdat deze personen niet als gevolg van een ongeval comateus geworden zijn, daarentegen heeft het wel alles te maken met bewustzijn. Startend met Sam Galesloot, een bijzonder mens, een leergierige, levenslustige jongen en de documentaire die over zijn leven en overlijden gemaakt is. Waarbij de nadruk ligt, op het leven van een persoon die "gezien zijn handicap" recht heeft op leven, waarin natuurlijk  ook, zijn ouders en verzorgers voor een groot deel centraal staan. http://avro.nl/sam en de daarbij behorende linkjes naar de uitzendingen die die over Sam gemaakt zijn.  Sam, de documentaire: http://avro.nl/sam/Player/tcm8_221067/  Sam, het debat:  http://avro.nl/sam/Player/tcm8_221230/ en Sam, het afscheid http://avro.nl/sam/Player/tcm8_239905/ 

En de bijzondere documentaire, "het dansend hart" genaamd en het mooie verhaal van Niek Zervaas, een speciale jongen, met een meer dan hoog bewustzijn, die wederom dankzij zijn ouders en hun liefde voor hem, de mogelijkheid heeft gekregen te communiceren. Op een zeer speciale manier, door te vertellen wat er in hem omgaat, maar met name om mensen te helpen, oprecht, vanuit liefde, vanuit zijn hart  en de liefde om zijn bewustzijn met de wereld te delen. http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1327078 Niek is zelfs de mogelijkheid geboden, om een boek te schrijven. En daarnaast heeft Niek een eigen website, heeft hij nieuwsbrieven uitgegeven en een boek geschreven "niets is wat het lijkt" genaamd. http://www.niekzervaas.nl/Niek_Site/Welkom_-_Welcome.html Ook  Niek is in liefde overgegaan naar een verlichte wereld, waar hij zonder zorgen, leed, pijn en verdriet in liefde mag zijn.

God heeft de  mens geschapen uit liefde, ieder van hen een eigen identiteit en vrije wil gegeven. Dankzij Jezus, heeft ook ieder mens de kans gekregen om het eeuwig leven te hebben. Het eeuwig leven, is nog nooit bewezen, omdat er tot op heden nog niemand is geweest die teruggekeerd is uit de dood. Dat wil zeggen, niemand die het zich bewust kan herinneren. Maar ook nu geldt, stel dat jij het je zou kunnen herinneren, wat zou jij dan zeggen, wat zou jij dan vertellen? Er zijn al heel veel verhalen, van mensen, die vertellen, over de dingen, die zij hebben ervaren, uit voorgaande levens. Hier zijn boeken over geschreven, die op dit moment onder de categorie "esoterische boeken" vallen. Esoterie en de betekenis van het woord is te vinden onder de volgende link: https://nl.wikipedia.org/wiki/Esoterie

Vanuit religieus oogpunt worden deze boeken vaak als occult of soms zelfs als satanisch omschreven. Want zo zeggen velen, we behoren niet te weten, het gaat om vertrouwen en leven naar dat wat de Bijbel, de Koran of de Tripitaka (de leer van Boeddha) zegt. Toch heeft God ons allen naast een eigen wil, ook de mogelijkheid gegeven om het verschil tussen goed en kwaad te kennen. De tien geboden die dankzij Jezus in ons hart geschreven staan helpen ons daarbij. Het gevoel van goed en kwaad, heet ons geweten en is verweven met ons gevoel. Het gevoel is het signaal wat we door middel van gedachten door ons lichaam kunnen sturen. Het belang van positieve gedachten is dan ook begrijpelijk, want positieve gedachten zorgen voor positieve gevoelens, negatieve gedachten zorgen voor negatieve gevoelens. Woorden en met name intonatie en klank, zorgen ervoor, dat je iets voor waar aanneemt of het tegenovergestelde ervan.

Het belang van communiceren, is daarmee meteen duidelijk. Het hebben van geheimen, het doen van dingen, die tegen de tien geboden ingaan of zelfs het negatief denken of praten over iets of iemand, heeft direct zijn weerslag op de mens en alles wat God ons gegeven heeft met de schepping. Oorzaak en gevolg is daarmee geboren. Is dit nog te wijzigen, kunnen we het tij nog keren? Ja, want ook nu zijn er mensen, die hun leven willen geven, voor het welzijn van de ander, van hun naasten, van hun geliefden. Mensen, die er alles voor over hebben, om de jeugd een toekomst te bieden.

Leren communiceren vanuit gevoel, in plaats vanuit gedachten. Zeggen wat je voelt en niet wat je denkt. Gedachten zijn het omhulsel van gevoelens, gevoelens kennen geen tijd, geen ruimte en geen beperkingen. Communicatie is het waarnemen en tot uiting brengen van deze gevoelens. Taal is een middel om dit te doen, toch zijn er nog veel meer mogelijkheden. De taal van het hart, is spreken zonder woorden. De taal van het hart, de waarheid, kent enkel de positieve benadering en is daarom altijd goed. Het hart ziet zonder te denken, het hart weet zonder te leren, het hart reageert vanuit liefde, vanuit intuïtie, vanuit zijn natuurlijke zelf. Het hart en de ziel zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden.  

Wanneer je dit weet, zul je ongetwijfeld begrijpen, dat "het leven" en waarnemen niet stopt op het moment dat iemand overlijdt. Dat de ziel van de mens voortgaat en doorleeft, de keuze daarvoor ook altijd bij de mens zelf behoort te blijven, is iets wat iedereen zich weer zal mogen herinneren. Laat dit een troost zijn, voor de mensen die iemand verloren hebben of waarbij een persoon die hen na aan het hart staat, ziek is en of pijn en verdriet heeft. Het goed doen in leven zorgt voor verlichting, los komen en zijn van lasten, die door eerdere gebeurtenissen en keuzes in het leven, bewust of onbewust aan iemand vastkleven. Het goed doen, is noodzaak, op die wijze worden fouten hersteld en bestaat zelfs de mogelijkheid om te genezen, gezond te zijn en de wereld, vanaf dat moment, weer als een plaats, voor iedereen die en alles wat leeft te zien.

Vrijdag zal de begrafenis van Johan Friso in besloten kring in Lage Vuursche plaatsvinden. Lage Vuursche, de plek waar de prins opgroeide, een gelukkige en "onbezorgde" jeugd had, met zijn beide ouders, broers en familie om zich heen. Een plaats, waar zijn lichaam zal mogen rusten, zodat zijn ziel in alle rust voort kan en mag leven. 

Vrijdag 16 augustus om 15.00 uur zullen Mabel, Luana en Zaria, maar ook Prinses Beatrix, de broers van Friso en hun geliefden, afscheid nemen van een man, die als gewoon mens door het leven wenste te gaan. Ik wens hen alle kracht, om dit verlies te verwerken en de liefde om het juiste te doen, in alle dagen die komen gaan. Maar bovenal wens ik hen de kracht om te communiceren, zodat ook zij verlicht en los van ziektes, pijn  en verdriet, verder mogen leven, waardoor de verbintenis met hun geliefde Friso altijd blijft bestaan.

Waarom zou de gulden middenweg de oplossing bieden?

Vandaag weer eens een blog op maandag, die gaat over de zondag en heel veel informatie bevat met linkjes naar andere websites en bronnen.

Zondag, een heerlijke dag, waarbij de zon al vanaf 06.00 uur bij ons naar binnen schijnt. Zondag, een dag waarop veel mensen naar het strand gaan, iets gaan doen waar zij door de druk bezette agenda en verplichtingen van de voorliggende week, niet aan toegekomen zijn. Daarnaast ook een dag, waarop mensen naar de kerk gaan, een moskee bezoeken, familiebezoekjes afleggen en wat nog al niet meer. Hoe ziet jouw zondag eruit? Wat doe jij op zondag?

Wanneer ik op Google de woorden: verplichtingen op zondag intik, krijg ik een overzicht met websites en artikelen te zien die omschreven staan. De top 10 als overzicht volgt nu:
1. http://www.rkvv-westlandia.nl/algemeen/nieuws-algemeen/geen-competitie-verplichtingen-  voor-zondag-1.html;
2.    http://createasmile-a.blogspot.nl/p/een-zondag-zonder-verplichtingen.html;  
3. http://www.volkskrant.nl/vk/nl/12429/Paus-Benedictus-XVI-treedt-terug/article/detail/3392146/2013/02/11/Paus-heeft-nog-enkele-verplichtingen-voor-hij-aftreedt.dhtm;
4.  http://www.kvk.nl/ondernemen/bedrijf-starten/verplichtingen-per-branche/detailhandel-en-ambachtsbedrijven/winkeltijden-wanneer-mag-uw-winkel-open/;
5.  http://nl.wikipedia.org/wiki/Zondagsheiliging;
6. http://forum.windsurfing.nl/viewtopic.php?f=20&p=7287543;
7. http://www.feyenoord.nl/pages/newsdetail/s1/10010000040989-999-10010000000003.aspx;
8.  http://www.arboportaal.nl/onderwerpen/arbowet--en--regelgeving/arbowet/arbowetgeving.html;
9. http://www.rtlnieuws.nl/economie/merkel-grieken-moeten-aan-verplichtingen-voldoen;
10. http://www.ewtn.com/expert/answers/sunday_mass.htm.

Wanneer je het overzicht bekijkt, zie je, dat dit over uiteenlopende onderwerpen gaat. Waarbij religie 3 keer genoemd wordt, sport en vrije tijdbesteding 4 keer; politiek, regel en wetgeving ook 3 keer. Een mooi overzicht. Eigenlijk heeft dit wel wat weg, van hoe de wereld er op dit moment uitziet. De wereld met al zijn verschillen, diversiteiten en daar een gemiddelde van genomen, de zogeheten gulden middenweg.

De verklaring van de Nederlandse Encyclopedie is als volgt: "gulden middenweg" "Het juiste midden, handelwijze die de beide uitersten vermijdt. Naar de ethische filosofie van Aristoteles, die leert dat een deugd in het midden ligt tussen twee ondeugden." De bron van deze informatie komt van de onderstaande link: http://www.cultureelwoordenboek.nl/index.php?lem=303 

Toch heeft het spreekwoord, "de gulden middenweg bewandelen", veel meer verklaringen dan degene die ik hierboven heb genoemd. http://www.woorden.org/spreekwoord.php?woord=de%20gulden%20middenweg 1) de gulden middenweg (houden/bewandelen/verkiezen) (= een tussenstand of tussenoplossing verkiezen); Bron De spreekwoorden en gezegden zijn voor het grootste deel afgeleid van Wikiquote: Nederlandstalige spreekwoorden, Nederlandstalige gezegden en Wikipedia: Lijst van Nederlandse spreekwoorden. Op woorden.org is de uitleg ingekort en is herkomst van spreekwoorden en gezegden weggelaten. 2) De Van Dale geeft het zelfs nog mooier weer: handelswijze die uitersten vermijdt. http://www.vandale.nl/opzoeken?pattern=middenweg&lang=nn 3.  Het Wiki Woordenboek omschrijft het als volgt: De gulden middenweg ~ Een wijs en gematigd optreden http://nl.wiktionary.org/wiki/gulden.

Hoe is het eigenlijk gekomen dat men spreekt over gulden? Wanneer ik het woord gulden in op de zoeksite intik,  krijg ik meteen de volgende Wikipediapagina te zien. http://nl.wikipedia.org/wiki/Gulden De uitleg is als volgt: "Gulden is de naam van verschillende munteenheden." Allereerst in het Koninkrijk der Nederlanden, in het hertogdom Brabant, in voormalige Duitse staten, in Polen, in Zwitserland en in Brits Guyana. Het woord kan ook iets betekenen, wat van Goud gemaakt is of goudkleurig is. Dat is toch wel een hele andere verklaring, dan de verklaring die mijn moeder mij ooit gegeven heeft, toen ik haar er naar vroeg.

Ik kan me namelijk nog heel goed herinneren, dat ik op vierjarige leeftijd mijn moeder de vraag stelde, waarom een gulden een gulden heette? Mijn moeders antwoord was op dat moment, kort maar krachtig: "omdat het zo is!" Ja, duidelijker kon het niet. Dat er hier geen middenweg was, geen dubbelzijdige uitleg, maar in klare taal verwoord. Dat er geen discussie mogelijk was, begreep ik meteen. Toch zijn zowel de vraag, als het heldere antwoord van mijn moeder, me tot de dag van vandaag bijgebleven. En wanneer ik deze vraag aan verschillende mensen zou stellen, zal dit waarschijnlijk voor heel veel mensen zo zijn. Want, wie heeft er niet teruggerekend en wie rekent er nu toch stiekem ook nog wel eens even terug naar de gulden wanneer hij of zij iets koopt, af moet rekenen, of wanneer er een cadeau wordt gekocht voor een speciale gelegenheid? En komt het omdat we geldbelust, zuinig of zelfs gierig zijn, of omdat de gulden ons een vertrouwd gevoel gaf, wie zal het zeggen? Dat mijn moeder het bij het juiste eind had en de gulden een begrip was, zal duidelijk zijn?

Een begrip, want de gulden is, het grootste deel van mijn leven, de munteenheid geweest, waarmee ik betaald heb, waarmee ik waardevolle spullen heb aangeschaft en waarmee ik spaarde en ja, zelfs sparen kon. En ook nu zullen heel veel mensen zich bij mijn verhaal aan kunnen sluiten. Maar waarom was of is de gulden nu eigenlijk zo'n begrip? De volgende Wikipedia link geeft weer een helder overzicht.  http://nl.wikipedia.org/wiki/Nederlandse_gulden Daarnaast heb ik ook een aantal specifieke onderdelen opgenomen waaruit duidelijk wordt, wat de Nederlandse gulden op "waarde gebied" betekende.

"De gulden was vanaf de middeleeuwen tot januari 2002 een Nederlandse munteenheid en wettig betaalmiddel. Op 1 januari 2002 werd de gulden vervangen door de munteenheid EMU, de euro. De waarde van de gulden was 0,453780216 euro."

Maar wat zou waarde zijn zonder een stukje geschiedenis?
"De benaming gulden komt van  gulden florijn (Gouden florijn) genoemd naar de Florentijnse munt fiorino d'oro. Daarmee is ook de herkomst verklaard van het sindsdien gebruikte valutateken ƒ of de letter f of de letters fl voor de gulden. In 1378 kwam de Hollandse gulden van graaf Willem V in omloop. Daarna voerden verschillende vorsten en heersende edellieden hun eigen gulden in. De naar keizer Karel V genoemde munt werd carolusgulden of carolus genoemd. Na de gouden carolus van 1521 kwam in 1582 de zilveren carolus, die tot 1680 gold als (eerste) eenheidsmunt voor de Zeventien Provinciën. Deze munt was de eerste met een 'kop' (van de keizer). In 1694 kwam de generaliteitsgulden in omloop, met de Nederlandse maagd-met-lans. Vanaf 1818 (koning Willem I) zijn voor elke Nederlandse vorst of vorstin guldens geslagen, met een portret omcirkeld door de tekst 'koning(in) der Nederlanden'. Ook werd in 1818 het kantschrift God zij met ons ingevoerd."

Hoe zou God denken over waardevermindering en wie raakt dit dit het hardst? "In 1949 besloot minister Piet Lieftinck tot devaluatie van de Nederlandse gulden met dertig procent, kort nadat het Engelse pond sterling met 30% was gedevalueerd.^[3] De aanleiding voor de devaluatie werd door Lieftinck op 20 september 1949 zelf gegeven: 

'Koerswijziging is gunstig voor de gulden. De regering heeft besloten het Engelse percentage (30%) aan te houden. De Nederlandse diensten ... mogen niet te duur worden. Als we dat niet zouden doen zou er een loon- en prijsslag volgen met risico’s van grote werkloosheid. Devaluatie vraagt offers: flinke prijsstijgingen ivm duurdere import uit de VS. Die invoer zal dus moeten inkrimpen tot herstel van betalingsbalans... Voordeel zit in de verruiming van handel.'^[4]" 

Wanneer je het gehele stuk op Wikipedia leest, zul je zien, dat het goed ging met de economie en dat de Nederlandse bevolking weer op adem kwam. En er volgt nog veel meer, wat je daar ook allemaal na kunt lezen. 

Dat de geschiedenis zich keer op keer herhaalt, zowel op positief maar met name op minder positief gebied, lijken we niet meer te kunnen ontkennen. Want in feite komt het erop neer, dat met de komst van de euro, de waarde van het geld opnieuw gedevalueerd is. Alleen is dit niet op deze wijze verwoord. Toch zijn er heel veel mensen die graag terug willen naar de Gulden. http://petities.nl/petitie/wij-willen-de-gulden-terug Deze site is na 159 handtekeningen echter gesloten. Toch komen er steeds weer nieuwe initiatieven bij. Op Facebook en Twitter zijn er zelfs hele items aan gewijd. Maar waarom zouden we terug willen naar de gulden. Vanwege de goede tijden, de waardevastheid of omdat het begrip ook letterlijk in het menszijn verweven is? Omdat het woord gulden niet alleen een woord was, maar uiteindelijk ook een vertrouwd gevoel bij de mensen tot stand bracht. Alsof het een stukje van de Nederlandse identiteit en persoonlijkheid vormde?  

Hoe lang zal God nog met de mensheid begaan blijven, wanneer we blijven oordelen, de verschillen steeds groter maken, en de waarde van het geld af laten hangen van hen die iets in de melk te brokkelen hebben? Alsof met geld werkelijk alles te koop is of vergoelijkt kan worden. Zou dit zo zijn? Zou met geld alles vergoelijkt worden? En wat betekent het woord vergoelijken nu eigenlijk http://www.encyclo.nl/begrip/vergoelijken Vergoelijken: verbloemen, verhelen, verschonen, verzachten, goedpraten, wegredeneren, minimiseren, verontschuldigen. Wanneer je deze verklaringen en betekenis van het woord vergoelijken bekijkt, lijkt het er veel op dat dit het geval is of toch niet? En wat maakt het uit, zou je nu kunnen zeggen? Ja, wat maakt het uit? De waarheid mag niet aan het licht komen, wie dit wel doet loopt het risico om aan de schandpaal genageld te worden. Zijn we in de omgekeerde wereld beland of is dit ook weer een herhaling van de geschiedenis? 

Zouden de krantenkoppen van het AD de Dordtenaar over de afgelopen 8 dagen wellicht weer een stukje duidelijkheid bieden? Laten we maar eens kijken, startend met die van Vrijdag 2 augustus: "Werknemer zet geen tandje bij in crisistijd; 25-minners en 45-plussers voelen geen druk; Zaterdag 3 augustus: Bonden: ontslaggolf bedreigt thuiszorg; Preventief banen opzeggen mag van het UWV; Maandag 5 augustus: Begrafenis op kosten staat neemt fors toe; Geldnood ouderen belangrijkste reden stijging; Dinsdag 6 augustus: Aantal burenruzies stijgt flink;  Verwarde mensen in de wijk zorgen voor problemen; Woensdag 7 augustus: Ministeries geven 472 miljoen euro onrechtmatig uit; 'Boekhouding bij rijk is warboel'; Donderdag 8 augustus: Blunder op blunder na roof in Kunsthal; Beveiliging ontdekt diefstal pas na 5 kwartier; Vrijdag 9 augustus: Nepkleding niet meer beboet; Douane ziet overtreding door vingers wegens te veel rompslomp;  Zaterdag 10 augustus: Nepaankoop doeken op nippertje mislukt; Undercoveroperatie Roemeense politie, Deal : 50.000 euro voor Picasso en Matisse, Verdachte vlak voor de verkoop getipt en Maandag 12 augustus: Verzekeraars stuiten op steeds meer fraude; Vooral autoschade wordt verzonnen of aangedikt".

Wat zou er gebeuren wanneer we weer eens open kaart gaan spelen met ons allen? Met een schoon geweten verder gaan en verder leven, kan dat? Iedereen vrij van geheimen, van stiekeme acties en dingen die het daglicht beter niet zouden kunnen zien, zouden kunnen verdragen? Is dit nog mogelijk, zou dit nog lukken? Zou ieder mens bereid zijn, om toe te geven, waar zijn of haar eigen fouten liggen? Zonder naar de ander te kijken of zelfs maar naar de ander te wijzen? Dan is het over met het vergoelijken: verbloemen, verhelen, verschonen, verzachten, goedpraten, wegredeneren, minimiseren, verontschuldigen. Dan wordt men zelf weer verantwoordelijk gehouden en geacht! Zou dit de oplossing bieden voor alle pijn, leed en verdriet? Mogelijk zelfs een nieuwe start, voor iedereen die en alles wat leeft mogelijk maken?

Wie is bereid om het erop te wagen? Wie durft te helpen? Wie wil, zijn of haar inzet tonen, om zo een bijdrage te leveren aan een gelukkig en gezond leven voor zichzelf, iedereen die en alles wat leeft? Wat daarbij minstens net zo belangrijk is: Wil jij weer delen, want jij weet toch net zo goed als ik dat dit de enige manier is om zelf gelukkig te zijn? Wil jij reageren? 

Waar ligt de oplossing voor al onze problemen, op wie kunnen we nu echt bouwen?

Angst een emotie die net als vele andere emoties voortkomt uit het willen vasthouden aan dat wat je kent, omdat het onbekende leidt tot onzekerheid en veel mensen onzeker maakt. Bijzonder, omdat we als mens nieuwsgierig zijn en het liefst alles willen weten. Toch kiezen "we" er vaak voor, om niet te willen kennen en al zeker niet te willen weten. Handelen, vanuit de automatische piloot, wordt de standaard. Het bekende is, iets wat veel mensen gemakkelijk afgaat, iets waar men keer op keer op terug kan vallen. Zelfs wanneer dit leidt tot het herhalen van iets, waar je als mens, eigenlijk hinder van ondervindt. Hinder, omdat het je belet om die dingen te doen, die je helpen om als mens te groeien. Het besef, dat ze hierdoor niet meer groeien en stilstaan, komt dan ook meestal, wanneer iemand niet meer bezig is.

Maar wanneer komt deze dag en wanneer start deze nu voor jou? De bekende weg, wordt steeds vaker gezien, als gemakkelijk. Het lijkt erop, dat velen niet willen groeien, zou dit ook echt zo zijn? Dat de eerder ingeslagen weg, vele malen gewilder en gemakkelijker is, dan iets nieuws proberen, of in het geval van ziekte(s) bij jezelf te rade gaan waarom iets gebeurt, of je geconfronteerd wordt met ziek zijn, zal iemand alleen maar ontdekken, wanneer deze persoon zich even terugtrekt en stopt met alles wat moet. Ik ben daar het levende voorbeeld van.

Want, ik heb vanaf mijn 14e gewerkt, eerst na schooltijd en op zaterdag. Nadien en toen ik niet meer leerplichtig was, hele dagen, inclusief de zaterdag. Tot het moment waarop ik mijn supermarktbestaan opgaf en als postbode ben gaan werken. Tijdens deze "professie" en ook later toen ik een kantoor/commerciële functie had, ben ik meerdere malen geconfronteerd met leed, pijn en verdriet, waardoor ik echt niets meer kon. Ervoor zorgen, dat ik zo snel mogelijk, weer aan het "normale leven" deel kon nemen, was keer op keer mijn doel en zo ik al heel lang weet en besef ook mijn strijd. Een strijd, omdat ik lichamelijk niet in staat was om weer te starten. Toch overwon ik, keer op keer, op wilskracht, mijn ziekzijn, al dan niet met behulp van een arts. Want werken dat hoorde erbij. Ik had namelijk een afspraak gemaakt, toen we (mijn vriend en ik) gingen samenwonen. Wij (hij en ik) zouden samen de kosten delen en zo een gezamenlijke huishouding voeren. 

Dat ik naast mijn "gemaakte afspraken" en dagelijkse verplichtingen, ook nog een heel scala aan andere verantwoordelijkheden op me nam, dat vond ik alleen maar leuk. In mijn beleving, gaf dat me net, het beetje extra spanning wat ik nodig had, om niet in te dutten. Nu kan en wil ik toegeven, dat juist deze spanning ervoor zorgde, dat ik steeds verder van mezelf en ook van dat wat goed voor mij was, af kwam te staan. Ik raakte steeds verder van mijn pad af. Een eigen keuze, of een keuze gemaakt op basis van wat er van mij verwacht werd. Dit laatste, realiseer ik me vandaag meer dan ooit. Vandaag, precies 5 jaar geleden werd ik officieel werkeloos, was ik zonder werk, zonder toekomstverwachting en op een punt beland, waar ik tot die tijd, niet eerder aan zou moeten denken, of mee bezig was geweest.

Mijn leven bestond namelijk uit werken, het doen van de huishouding, boodschappen, helpen van mensen na mijn werk door middel van Reiki, het promoten van gezondheidgerelateerde producten en het voorzitterschap van een bewonersvereniging, (destijds door mij opgericht om een houtrotprobleem in de kozijnen aan te pakken). Al deze taken en daarnaast had ik een heel groot sociaal netwerk. Een netwerk, mede doordat ik uit een grote familie kom, buren en vrienden heb, die ook allemaal de nodige tijd van mij verlangden en ik hen niet wilde teleurstellen. Toen ik door een conflict ineens thuis kwam te zitten, hield mijn leven voor mijn gevoel op. De kracht en de energie om dit conflict, (wat uiteindelijk geleid heeft tot een ontslag) aan te vechten, had ik niet meer. Ja, dat dacht ik. De hulp van een deskundig jurist, die ik via een vriend van ons heb leren kennen, is oprecht mijn redding geweest. Hij gaf me het advies om te schrijven, vergeleek mijn ontslag met een rouwproces en leerde me, door alles van me af te schrijven, dat ik het zo ook los zou kunnen  laten. De start van een nieuw leven. Mijn leven wel te verstaan.

Ik kon en mocht ineens mijn eigen dagen indelen, ervoor kiezen om te solliciteren, voor mezelf starten, een opleiding volgen, wat ik maar wilde, alles was mogelijk. Er was zelfs een "achterdeurtje" omdat het afscheid bij mijn laatste werkgever, me een extra zakcentje bood. Een achterdeurtje, zakcentje of vangnetje, waarmee ik het verlies van inkomen kon overbruggen. Een potje waaruit ik zou kunnen putten, op het moment waarop het nodig was. En ja, dit was nodig, omdat ik ineens zonder salaris met een uitkering verder moest. Een uitkering, i.p.v. salaris wat ik "gebruikelijk" zou ontvangen, tot een bepaald moment. Het moment waarop ik weer een betaalde baan vond. Daar was ik op dat moment nog niet mee bezig. Omdat ik niet wist of ik weer in loondienst of voor mezelf wilde starten. 

Mijn eerder geschreven boek Leven Leren Herinneren Weten uitgeven, dat werd stap één.  En ja hoor, daarnaast werkte ik mijn idealen uit. Een gezondheidscentrum, waarin de reguliere en complementaire zorg samen zou kunnen werken. Samenwerken, ja, dat dacht ik, en was ook mijn intentie. Samenwerken, op mijn manier en naar mijn idealen, wel te verstaan. Dat dit niet zo één, twee, drie geregeld was, bleek al tijdens een etentje bij ons thuis, waar ik alle mensen voor samengebracht had.  Iedere deelnemer, was en is op basis van opgedane kennis en vaardigheden, geacht zich te houden aan wat regels. Privacy van de patiënt en medische geheimhouding horen daarbij. Logisch denken velen, want, wanneer alle gegevens van mensen op straat komen te liggen, dan ben je natuurlijk wel heel erg kwetsbaar. Wie wil dit? Ja, wie wil dit? En waarom zou  jij of ieder ander dit eigenlijk willen? Ik zal en kan je alvast laten weten dat ik dit wil, er voor mezelf geen enkel probleem mee heb, dat mijn informatie inzichtelijk is en waarom ik dit wil, zal ik je verderop in dit blog laten weten. 

Nu eerst naar de koppen van de kranten van de afgelopen dagen en wat extra informatie uit het nieuws van de krant, het AD de Dordtenaar: Vrijdag 26 juli: "Brandwerende meubels voorkomen tien doden; Brandweer: Impregneer banken en matrassen; Zaterdag 27 juli: Aardwarmteproject strop van 21 miljoen; Overheidsgeld verdampt door mislukt plan; Maandag 29 juli: Rita Reys 1924 - 2013; Nederland heeft zijn First Lady of Jazz verloren. Zangeres Rita Reys overleed zaterdagnacht op 88-jarige leeftijd in Breukelen aan de gevolgen van een hersenbloeding. Ze trad 3 weken geleden nog op in de North Sea Jazz Club in Amsterdam, want opgeven was voor haar nooit een optie. Reys genoot wereldwijd faam vanwege haar timing, swing en frasering en Moslims boos over arrestatie; Oproep tot vrijlating vrouw uit Zoetermeer;

Dinsdag 30 juli: Prostituees hanteren dumpprijs door de crisis; Schaarse klant kan soms al voor 10 euro terecht; Woensdag 31 juli: Nieuw offensief tegen plofkip bij AH en Jumbo; Wakker dier: huidige afspraken zijn wassen neus en Ministers lopen binnen na afscheid; Nederlandse ministers hebben een aanzienlijk lager salaris dan hun buitenlandse collega's, maar veel van hen compenseren dat ruimschoots met goedbetaalde functies wanneer ze de politiek hebben verlaten; en Donderdag 1 augustus: 'Arts schrijft te dure pil voor'; Verzekeraars denken tientallen miljoenen te kunnen besparen".

En geheel buiten de lijn der verwachting, neem ik vandaag ook nog even een stukje van de pagina Economie  &  Beurs van het AD: "Beurzen blijven grotendeels vlak; Bakkers weer terug naar het ambachtelijk brood; Vernieuwing nodig om teloorgang branche te keren; Facebook hersteld; De koers van het aandeel Facebook is gisteren voor het eerst even gestegen tot boven de 38 dollar;  de prijs waarvoor het aandeel in mei 2012 werd geïntroduceerd: IMF: Griekenland heeft meer miljarden nodig; Giekenland heeft in 2014 en 2015 waarschijnlijk 11 miljard euro nodig, bovenop de leningen die het land al van de EU en het Internationaal Monetair Fonds (IMF) krijgt; Bedrijven willen vaker loonverlaging; Air France Schrapt ruim 2500 banen; Oudere vaak langer dan 2 jaar werkloos en Buitenlandse ondernemer welkom."

En waarom nu speciaal deze koppen, het extra nieuws over Rita Reys en de Economie & Beurspagina? Weet jij dit? Geeft dit jou al een duidelijk beeld van hoe het er in de wereld aan toegaat? De ups en downs waar een mens mee te maken krijgt, lijken vaak minder invloed op ons te hebben dan alles waar geld mee gemoeid is? Toch zorgt de combinatie van het ontbreken van geld samen met de nodige ups en downs er in een mensenleven wel vaak voor dat mensen het bijltje erbij neergooien. Zich niet meer op weten te peppen, uit een dal komen of soms zelfs overgaan tot stupide acties, waar ze helaas maar al te vaak een ander in meetrekken. Stupide acties, wat versta jij hieronder? En waar ligt nu eigenlijk de verantwoordelijkheid voor deze actie? Ligt de actie bij de persoon zelf, bij alle betrokkenen of kunnen we deze actie toch toeschrijven aan het geheel, de maatschappij, dat wat wij er zelf met ons allen van maken?

Rita Reys, een bijzonder mooie vrouw, in alle opzichten. Een vrouw, die in haar leven tot twee keer toe een echtgenoot en geliefde verloor, die tot het laatste moment iets deed wat zij vanuit haar hart wilde doen, haar talent benutten en daarmee velen een plezier deed. Een eerlijke vrouw, wat zij toeschreef aan haar nuchtere Rotterdamse inborst. Daarnaast sprak ze over timing, een onderdeel wat in de muziekwereld net zo goed van belang is als in ieder ander onderdeel van een mensenleven. Timing om het juiste te doen.

Deze foto heb ik geleend,  van de persoonlijk Facebooksite 'Rust in je leven' genaamd.

Ik vertrouw erop dat The First Lady of Jazz, Rita Reys, die vredig in de armen van haar dochter gestorven is, nu bij de mensen is, die zij zelf eerder in leven moest laten gaan, moest loslaten en gun haar, na een lang productief leven, te mogen rusten in vrede!

En in het kader van de "Timing", wil ik nu werkelijk starten met Durf te helpen. Een initiatief, om datgene te doen, waar de wereld nu behoefte aan en baat bij heeft. Want, hoe kunnen we er, met alle voorbeelden die ons dagelijks getoond worden en we te zien krijgen, nog langer mee doorgaan? Blijven we ziende blind en gaan we er echt volledig aan voorbij dat verandering nu nodig is? Sluiten we liever onze ogen en gaan we alleen nog maar voor dat wat ons een ogenblik, voor even, plezier bezorgt? Staan we zo ver van onszelf af, dat we niet eens meer zien, dat de wereld steeds verder afglijdt van dat wat het zou moeten zijn? We leven in een ontwikkelde wereld. Een wereld waar het merendeel van de mensen geschoold is, kan lezen en schrijven. Dat dit als vereiste wordt gezien is dan ook begrijpelijk. Wanneer we er dan vervolgens voor zorgen, dat alles in stand gehouden wordt en iedereen tot uit in den treuren gepamperd wordt, i.p.v. werkelijk eigen verantwoordelijkheid te nemen, werken we hard mee, aan het verval van de wereld.

Starten met iedereen eigen verantwoordelijkheid geven, is noodzaak om gezond te blijven. Daarbij hoort ook, het openlijk uitkomen voor alles wat je doet, wat je weet en wie je bent. Want een wereld met anonieme individuen en geheimen, is een wereld, die gedoemd is te mislukken. Dit geldt overigens ook, voor een wereld waarin geld van groter belang is, dan het zorgen voor een stabiele leefomgeving. Want een stabiele leefomgeving, is een omgeving, waarin mensen niet alleen weten dat er een toekomst is, maar daarnaast ook alle inzet tonen om aan deze toekomst te werken. Ook nu mag ik Rita Reys als voorbeeld aanhalen. Want wanneer ieder mens zijn of haar talenten weer gaat benutten, zal het diploma, de opleiding of wat men ook geleerd heeft, ondergeschikt zijn, aan dat wat men van nature heeft. Dat wat God ons als individu gegeven heeft, een eigen identiteit, een eigen wil, om keuzes te maken, die een bijdrage leveren aan ons welzijn, ons aller welbevinden en mogelijk zelfs aan de welstand. Dan zullen buitenproportionele verschillen niet meer aan de orde zijn.  

Want zeg nu zelf, hoe is het mogelijk, dat een kind in een land waar geen welvaart is, voor 3 euro per week kan eten, het geld daarvoor niet beschikbaar is, terwijl er mensen zijn die meer dan 1 miljoen op de bank hebben? Het kan nog gekker, jij weet toch ook dat er mensen zijn, die per klus, optreden, wedstrijd of werkjaar meer verdienen dan het bedrag waar alle noodlijdende mensen en kinderen mee gered zouden zijn? Blijven we dit soort "instituten" in stand houden en steunen of kiezen we voor de gulden middenweg? 

Het niet meer hebben van een vaste baan kan een gemis zijn, zeker wanneer je er ook financieel op in moet leveren. Maar wat lever je nu eigenlijk in? Kijk daar eens goed naar? Zijn het vaak niet de extra's en de dingen die zoals ze dit noemen "het leven leuker maken"? Dingen als: uit eten gaan; winkelen; op vakantie gaan; niet hoeven letten op de kosten van de boodschappen; het onderhoud van de woning en de nodige gebruiksvoorwerpen? Ja, wanneer je dit zo ziet, dan missen we nog al wat. Er is echter zoveel moois wat je ervoor terugkrijgt. Tijd, energie om aan jouw persoonlijke ontwikkeling te werken, familie en vrienden vaker bezoeken. De zogeheten "Quality time". Natuurlijk is dit voor iedereen verschillend, omdat dit uiteindelijk alleen mogelijk is wanneer de persoon of personen waarmee je samenleeft, dit ook zo ervaren.

Ik ben werkelijk dankbaar dat ik deze kans gekregen heb. Hierdoor leef ik vele malen bewuster, is er meer tijd en aandacht voor mijn naaste en mijn omgeving. Wat de financiën betreft is het best wel eens puzzelen, er is namelijk een volwaardig vast salaris weggevallen. Maar ook hier heeft het bewust leven weer pluspunten opgeleverd. Daarbij heb ik alle tijd, om te kijken, bij welke winkel wat in de aanbieding is, zodat ik daar even langs kan rijden.  Ook kan en mag ik me bezighouden met een stukje zingeving, door de dingen te doen die bij mij passen omdat ik er blijkbaar talent voor heb en dit bij nader inzien altijd al wilde. Wat wellicht nog veel belangrijker is, zo ontlast ik mijn vriend, zodat hij, zich kan richten, op dat, wat voor hem belangrijk is en omdat hij zich niet meer bezig hoeft te houden, met het huishouden en alle beslommeringen die dit met zich meebrengt.

In het begin ben ik me volledig gaan richten op een tweetal nieuwe studies. Dit werd boekhouden en NLP. Het eerste was duidelijk niets voor mij en bij de tweede studie mag ik me zelfstandig coach noemen. Dat sommige dingen voorbestemd zijn heb ik ervaren. Want wanneer je uitgaat van zingeving, is het nodig om je eigen pad te volgen. Het leven te nemen zoals het komt, een eigen planning is goed, moet wel bij je passen, wanneer dit niet zo is dan zorgt het leven  ervoor dat je als mens de nodige hindernissen zult moeten overbruggen. Dat het geen plek in dienstverband meer zou worden en ik moest gaan voor de vrijheid en zelfstandig iets opbouwen, werd al snel duidelijk. Zelfstandig als coach en trainer maar ook samen met iedereen die bereid is om een bijdrage te leveren aan de Stichting die het Algemeen belang dient.

Wanneer de Stichting een feit is, zal heel duidelijk zijn dat iedereen door het leveren van zijn of haar bijdrage, verantwoordelijkheid toont, waardoor de ommekeer plaatsvindt. Tot die tijd, leer ik iedere dag. Door dagelijks te schrijven wat er vanuit mijn hart binnenkomt, het coachen en begeleiden van mensen. Ja, ik mag mensen helpen, leer hierdoor zelf ook iedere dag opnieuw. Daarnaast is er voldoende tijd voor onderzoek, volgt er inzicht en gelukkig heb ik de tijd om te kijken of de oplossing voor handen is. Wanneer dit niet zo is, hoe deze bereikt kan worden en hoe ik dit kan verwoorden, kortom wat ik er vanaf de zijlijn voor kan en mag betekenen, om dit te realiseren. Ik ben al een heel eind op weg en kan alle hulp, naast de Goddelijk hulp die ook ik dagelijks ontvang, heel goed gebruiken. 

Ben jij bereid om te helpen? Wil jij er voor jezelf, jouw geliefden, familie en vrienden zijn? Durf jij te helpen? Reageer dan op dit blog per  email  of meld je aan op www.durftehelpen.blogspot.com