Waarom rust je nog steeds kan redden en niemand het doet?

"En de wereld kijkt toe"

De kop van het AD de Dordtenaar donderdagmorgen 22 augustus. Daaronder staat: "Honderden doden na gifgasaanval Syrië, ingrijpen blijft uit". Hoe lang zal dit nog doorgaan, hoe lang duurt het nog voor mensen in gaan zien dat het doden, verwonden, of eigenlijk beschadigen van mensen en hun leefomgeving ervoor zorgt dat de rust nooit terug zal keren? De rust die zo hard nodig is in een wereld die inmiddels al heel wat meer dan  7 miljard inwoners telt.

De rust die alleen nog tot stand gebracht kan worden wanneer we allemaal weer als één volk, als mensheid, naar buiten treden. Wie wil er nog stoppen met zichzelf verrijken? Wie wil er nog delen? Wie wil en kan er nog zichzelf zijn, in een wereld, met zoveel regels en wetten? Wie redt het nog in een wereld met zoveel verschillen? In een wereld, die compleet voorgeprogrammeerd lijkt? In een wereld, waar de één na de ander bezig is met bewustwording, er alles aan wil doen om zijn of haar kinderen een toekomst te bieden. In  een wereld waarin geld het meest belangrijke item is. Want, je status in deze wereld wordt al heel lang niet meer bepaald door je afkomst, door wat je werkelijk presteert, wie je bent, maar met name door wie je kent? Maar wie ken je nu echt in de wereld waarin we leven? Wie kent zichzelf nog of kan ik beter zeggen wie herkent zichzelf nog? 

Hoeveel belang wordt er nog gehecht aan het individu, aan jouw authenticiteit, aan wie jij bent en nog belangrijker, aan waar jij mee kunt leven? Is dit eigenlijk niet het meest belangrijk in de wereld van vandaag, waarin het merendeel lijdt aan een aandoening, die zich wellicht nooit zou hebben ontwikkeld, of minstens de helft zo ernstig zou zijn, als deze nu is? Zou dit op te lossen zijn, wanneer we werkelijk weer wat meer rust gaan nemen. En wat wordt er nu werkelijk met rust bedoeld? Net als met ieder ander onderwerp, biedt de zoeksite ook nu weer de oplossing.

http://www.goeievraag.nl/vraag/maatschappij/samenleving/rust-redden-spreekwoord-loopt-iedereen.40337 De vraagsteller, koos overigens zelf ook een antwoord, waarin (hij of zij) zich kon vinden. De vraagsteller koos dit antwoord als beste: "Rennen is ons aangeleerd… http://www.youtube.com/watch?v=fJvCMP90ylI Luister onderwijl je leest naar de muziek van de link… Het is ons aangeleerd… Ledigheid is des duivel´s oorkussen, is ook al zo´n gevaarlijk spreekwoord… Ledigheid heeft nog nooit een ander kwaad gedaan… Rust is vrede, rust is geluk, rust is alpha en omega… (Niet iedereen zal dit begrijpen meteen: je wordt in rust geboren en je gaat in rust weer dood)... Iedereen rent naar rust, zo zit dat…"

Ledigheid is des duivel's oorkussen, is wederom een spreekwoord, wat op vele manieren uitgelegd kan worden. Eens kijken wat de zoeksite zegt en op welke wijze dit nog meer uitgelegd kan worden. http://www.goeievraag.nl/vraag/maatschappij/samenleving/ledigheid-des-duivels-oorkussen-erg.70381  De vraagsteller koos dit antwoord als beste: "Ledigheid is des duivels oorkussen betekent iets als ‘met luie mensen loopt het niet goed af’. Ledigheid is een oud woord voor ‘luiheid’ en oorkussen is een verouderd woord voor ‘hoofdkussen’. De uitdrukking is aan het verouderen; meestal wordt ze als vermaning gebruikt tegenover iemand die niets uitvoert.

Het Groot Uitdrukkingenwoordenboek van Van Dale (2006) vermeldt dat de uitdrukking oorspronkelijk iets anders luidde: een ledig mens is een duivels oorkussen. Daarmee werd bedoeld: wie lui is, wordt door de duivel als kussen gebruikt. En als de duivel zijn hoofd op je te rusten legt, kan het natuurlijk alleen maar verkeerd aflopen. F.A. Stoett verwoordt het zo: "een luiaard is een plaats, waarin de duivel zich gemakkelijk neervlijt; daar ligt hij als in een bed op een oorkussen ter ruste en broedt dan allerlei kwaad". De duivel en het kussen komen in nog een ander spreekwoord voor: ‘Twee geloven op één kussen, daar slaapt de duivel tussen’ (‘als huwelijkspartners niet hetzelfde geloof hebben, leidt dat tot moeilijkheden’). Bronnen: onzetaal.nl/advies/ledigheid.php"

Dit keer de krantenkoppen van de afgelopen 10 dagen, waaronder ook die van 14 augustus nogmaals  genoemd wordt. Mogelijk bieden ze vandaag inzicht in de fase waarin de maatschappij nu zit.

Startend met die van Woensdag 14 augustus: "Begrafenis in Lage Vuursche; Uitvaart van Prins Friso vrijdag in besloten kring; Donderdag 15 augustus: Egypte staat in brand; *zeker 250 doden *noodtoestand *vicepresident weg; Vrijdag 16 augustus: Hoge boete na fouten douane; Nederland laat miljoenen euro's aan invoerrechten liggen; Zaterdag 17 augustus: 'Kinderen de dupe van fouten bij Jeugdzorg'; Uithuisplaatsing na onzorgvuldige rapportage; Maandag 19 augustus: Reisorganisaties en toeristen mijden Egypte; Corendon schrapt alle reizen tot 12 oktober; Dinsdag 20 augustus: Machinist weg met codetaal;  NS-personeel komt zelf met 'veilig' alternatief; Woensdag 21 augustus: We zwemmen steeds slechter; Onderzoekers: piek in aantal verdrinkingsdoden geen toeval;

En nogmaals die van Donderdag 22 augustus: En de wereld kijkt toe: Honderden doden na gifgasaanval Syrië, ingrijpen blijft uit; Vrijdag 23 augustus 3 stuks: 1. VN-baas eist onderzoek naar gifgas; Ban Ki-moon zet Syrische president Assad onder druk; 2. Dit is de man van 99.000.000 euro; Gareth Bale wordt de duurste voetballer ooit; 3. AH-topman: crisis door kabinet; Dat Nederland nog steeds in een economische recessie ziet, is de schuld van het kabinet-Rutte. Dat zegt Dick Boer, de topman van supermarktconcern Ahold en Zaterdag 24 augustus 5 stuks: 1. Doekle Terpstra draaide Thialf een rad voor ogen; KNSB-voorzitter koos stiekem voor ijshal in Almere; 2. Nieuwe Talkshow Humberto; 'Alles wat ik ooit heb gedaan, komt bij elkaar'; 3. Brugpiepers; Met een volle boekentas en een laptop op zoek naar nieuwe schoolvrienden; 4. Getergde Sneijder; 'Mijn stinkende best doen, fit worden en dan met Oranje naar het WK'; en 5. VVD-coryfee Witteveen: Rutte maakt crisis erger; Premier Mark Rutte negeert de grote economische schade die hij aanricht met zijn bezuinigingsbeleid."

Nu we de krantenkoppen hebben gezien, kunnen we zeggen, dat ze ons weer heel veel informatie bieden, of we er iets van leren is punt twee. Dat iedereen er op zijn of haar eigen manier naar zal kijken, wil en kan ik niet ontkennen, de grote vraag daarbij is en blijft: Wat is waarheid? Maar ook: Waar geloven we nog in? Waar vertrouwen we nog op? Moeten we alles verstandelijk beredeneren of gaan we weer uit van ons gevoel, ons hart en de taal die we dankzij God en zijn Zoon Jezus allemaal spreken, zelfs wanneer de woorden in ieder land anders klinken? Want welke taal wordt er gehanteerd, wanneer we alle geboden, die dankzij Jezus in ons hart geschreven staan, negeren? Welke taal wordt er gehanteerd, wanneer we lijdzaam toe blijven zien, de verschillen steeds groter maken, door deze keer op keer te benadrukken? Hoeveel onderwijs moet er nog gevolgd worden, voor we beseffen, dat het uitschakelen van onze emoties, net als het kwaad met kwaad vergelden, echt het begin is van het einde, we dit aan niemand anders dan onszelf te danken hebben!

Hoe lang zullen we nog moeten blijven studeren, om te begrijpen, dat we eerst van onszelf moeten houden, om gezond te zijn! Eerst van onszelf houden, om van iemand anders te kunnen houden. Hoe lang gaat het nog duren, voor we begrijpen, dat we eerst onszelf moeten vinden, onze eigen hindernissen moeten overbruggen, voor we ons open kunnen stellen voor de ander, het starten van een relatie of beginnen van een gezin. Hoe lang zullen we nog blijven praten over vrede, wanneer we de vrede in onszelf niet kunnen vinden, wanneer we ontevreden zijn. Dat dit voor iedereen die leeft zo is en in het groter geheel zelfs voor de aarde geldt, zal niet iedereen willen zien. Maar doen we dit uit eigenbelang, uit noodzaak of omdat we denken dat het nodig is om te kunnen leven? Zolang we  de aarde uit blijven putten en op een dusdanige manier doorgaan met het negeren van de signalen, die overal om ons heen getoond worden, wordt het leven (hier) straks werkelijk onmogelijk.

Want zoals het AD 21 augustus op pagina 8 schrijft: "Onze aarde raakt elk jaar weer sneller op; Natuur kan roofbouw door de mens niet aan". We lijken het als ons goed recht te zien, om alles maar te doen wat we willen en ons plezier bezorgt. Om alles te eten, te drinken, volop te feesten, daarnaast bakken met geld uit te geven aan onszelf, ons onderhoud, onze leefomgeving, ons vermaak en weigeren verder te kijken naar naar de rest van de wereld. Doen er niets aan om bewust in te kopen, gooien te pas en te onpas hele ladingen overgebleven eten weg, en vergeten zelfs daarbij het afval te scheiden, wanneer we het al in de daarvoor bestemde containers doen. Hoe vaak zie je tegenwoordig afval en vergeten spullen op straat, langs de weg, in de sloten, in de natuur en vergeten we voor het gemak, dat dit alles behoort tot onze eigen verantwoordelijkheid. Ja, eigen verantwoordelijkheid, die, door grotendeels te kijken naar de ander of zelfs met het vingertje in die richting te wijzen, de gevolgen niet wegneemt, van ons onverantwoord handelen.

Ons onverantwoord handelen. We ontdoen ons van  het  werkelijk nemen van verantwoordelijkheid. We zoeken de schuld liever nog steeds buiten onszelf, omdat we daarmee onze onverantwoorde manier van leven, denken en doen, op de meest eenvoudige manier vergoelijken. Het is toch ook veel handiger, om zelf niet de verantwoording te nemen en dat stokje bij de ander neer te leggen. Want, hoe cru dit ook klinkt: slachtoffer spelen of zelfs zijn, lijkt toch normaal in deze maatschappij? Ik kom hier natuurlijk in een volgend blog op terug, omdat dit niet veel langer onbesproken mag en kan blijven. Toch nog even terug naar de verantwoordelijkheid nemen. Wat we daarbij wel echt vergeten zijn is, al de mensen, die het om welke reden dan ook, minder getroffen hebben. Maar ook de mensen, die ervoor gezorgd hebben, dat velen van ons, het financieel nu zo goed hebben. Zij die ervoor gezorgd hebben, dat Nederland, ooit eerder uit een crisis is gekomen, ooit eerder iets overwonnen heeft, waardoor wij het met ons allen nu zo goed hebben.

Hoe lang wassen we onze handen nog in onschuld en gaan we hiermee door? Doen we alsof er geen vuiltje aan de lucht is? Wie kan er zichzelf vandaag de dag nog recht in de ogen kijken? Zou dit werkelijk inherent zijn aan onze zondige aard, aan ons mens zijn? Dan zou het spreekwoord, "het vlees is gewillig maar de geest is zwak" niet meer dan een gevolg zijn van wie of wat we zijn en zouden we nooit schuldig kunnen worden geacht? Is dit, omdat we simpelweg niet verantwoordelijk zijn of niet de verantwoordelijkheid (willen) nemen? En wie houden we hier nu voor de gek, onszelf of iedereen waarvan we houden en waarom we geven, mogelijk zelfs de totale maatschappij? Of houdt de maatschappij ons voor de gek?

Waarom nu eigenlijk deze vraag? Omdat het een wisselwerking is? Een wisselwerking, wanneer we niet meer open en eerlijk durven zijn. Een wisselwerking, wanneer we niet meer naar ons gevoel luisteren. Een wisselwerking omdat we kosten wat kost, op willen leven, naar de verwachtingen van de ander, het bedrijf, de regering, de maatschappij. Waardoor we zelfs niet meer de juiste normen en waarden nastreven, en zeker de 10 geboden niet meer naleven. Juist daarom is het zo gemakkelijk om de mens te programmeren. Juist daarom zou dit een direct gevaar kunnen vormen. En daarom zullen de personen, bedrijven of instanties, die zich hiermee bezighouden, "bewust" hun directe verantwoordelijkheid moeten nemen. Omdat het instandhouden van alle chaos en ellende, waaronder ik pijn, leed, verdriet en alle ziektes schaar, nu voor eens en altijd mag worden gestopt. 

Want wanneer we "alle berichtgeving" in het nieuws, via de TV, Radio, Kranten en de Social Mediasites in ons opnemen, dan zou dit mede een reden voor een groot deel van problemen die er nu spelen zijn. Hoewel veel mensen zich hier niet mee bezighouden, hoewel veel mensen dit niet in (willen) zien, leven ze hier wel naar, ondervinden ze de gevolgen aan den lijve. 

De overheid heeft hier zelfs op 25 maart 2013 een heel artikel aan gewijd: http://www.rijksoverheid.nl/documenten-en-publicaties/brochures/2013/03/25/de-geest-is-gewillig-het-vlees-is-zwak.html Op deze site is ook een PDF te downloaden, welke een heldere uitleg en nog meer duidelijkheid geeft. Wat benadrukt de overheid hiermee? Geven ze net als in de "veilig campagne", http://www.nederlandveilig.nl/ nogmaals aan dat het ieders eigen verantwoordelijkheid en keuze is, of laten ze juist zien, dat personen, bedrijven en instanties, deze verantwoordelijkheid dragen? Zou dit zo moeten zijn en is dit ook werkelijk zo? In hoeverre is de overheid verantwoordelijk voor alles wat er speelt? Wat is de rol van de overheid hierin?

In hoeverre is de overheid verantwoordelijk voor alles wat de mens overkomt en alles wat de mens in zijn of haar leven meemaakt en welke gevolgen dit heeft voor de mens en zijn of haar omgeving? Kortom in hoeverre heeft de wet en regelgeving hier iets over te zeggen, hier iets op in te brengen, hier invloed op? Kan een mens in het drukbezette leven wat hij leidt, nog wel tijd inplannen, om een juiste keuze te maken? Heeft iemand nog wel tijd om te onderzoeken wat er mogelijk is, wat de gevolgen van beide of meerdere keuzes zijn en welke uitwerking dit op hem of haar heeft?

Want voor deze verantwoordelijkheid is dagelijks zelfonderzoek nodig. Dit geldt voor jou, voor mij en niemand uitgezonderd. Ja, zelfs voor de overheid, de mensen die daar werken, de bedenker(s) van wet en regelgeving, voor iemand die het juiste doet, goede doelen steunt en een bijdrage levert aan het welbevinden maar ook het plezier van velen. Iedereen weer eigen verantwoordelijkheid. Want dat dit nodig is, daar kunnen inmiddels niet meer voor weglopen! Toch zijn veel mensen verwend, waardoor er een gemaks, hebzucht en niet willen weten maatschappij is ontstaan. Waardoor we ons juist volledig ontdoen van alle verantwoordelijkheid, en niet één keer, dit gebeurt dagelijks, keer op keer, kortom maar al te vaak. 

Dan zou de volgende link als voorbeeld kunnen gelden, om dit nieuws te bekrachtigen  http://www.538.nl/radio/nieuws/459/beyonce-bestelt-voor-1700-euro-aan-chicken-wings of zie jij dit anders?

Waar is onze verantwoordelijkheid in het geheel, waar staan wij? Hoe kunnen we spreken over ontwikkeld zijn, onderwijzen, wanneer we  nog te veel vast zitten in allerlei patronen. Patronen, die ooit door iemand bedacht zijn, met een reden, dat het geld op moest leveren? Geld, de eerste levenbehoefte, dat wat nu echt nodig is, om te kunnen blijven leven. Geld, dat wat zonder de werkelijke waarde ervan te verantwoorden, in grote getalen, over de balk gesmeten is en nog steeds wordt gedaan. Geld, het waardemiddel wat meer telt, dan een mensenleven, de mogelijheid om te leven op aarde. Een aarde die ons veel meer te bieden heeft, dan welk bedrag aan geld ons geven kan. Geld, iets waar we nu je alle koppen van de krant van de afgelopen 10 dagen hebt gelezen alleen maar verdriet aan vast kunt koppelen. Want geluk en gezondheid is nog steeds niet te koop, al denken we dit wel. Denken, want voor voelen, daar hebben we, door alles wat geld oplevert of kan leveren, geen tijd meer voor.

We zijn er aan toe, weer voelen, zonder te denken, voelen om zo te kijken wat we werkelijk nodig hebben. Voelen om weer onbevooroordeeld te zijn, te ervaren. Door de tijdsdruk en alle druk om geld te vergaren, is het volstrekt onmogelijk geworden, om ons gevoel te volgen? En dat het nodig is, zal iedereen heel snel beseffen. Willen we nog wel gezond zijn, een mooi leven leiden of kiezen we er gezamenlijk voor om te lijden in leven? Daarmee krijgt het begrip, des duivels oorkussen, ineens nog een hele andere betekenis. We sluiten namelijk onze ogen, voor wat er in de wereld gebeurt, laten ons leiden, door alles wat ervoor zorgt, dat we steeds verder van onszelf en alles wat ons werkelijk goed doet vervreemden, oordelen en hebben meningen over dingen waar we onbewust of soms zelfs bewust, het startsein voor hebben gegeven. Omdat onze onvrede, het niet tevreden zijn, heeft geleid tot het zoeken naar dingen buiten onszelf om gelukkig te zijn. 

Het is nu tijd om te delen. Het delen van kennis, middelen en mogelijkheden. Durf jij te helpen. Je kunt en mag nu reageren!