Waarom? Nou daarom, omdat het zo is!

"To be or not to be"

Bijna iedereen kent deze uitspraak, velen weten dat deze afkomstig is van William Shakespeare en komt uit Hamlet. De link en de daarbij behorende Engelstalige versie en Nederlandse vertaling heb ik bijgesloten. http://nl.wikipedia.org/wiki/To_be_or_not_to_be 

"To be or not to be, that is the question; Whether 'tis nobler in the mind to suffer The slings and arrows of outrageous fortune, Or to take arms against a sea of troubles, And by opposing, end them. To die, to sleep; No more; and by a sleep to say we end The heart-ache and the thousand natural shocks That flesh is heir to — 'tis a consummation Devoutly to be wish'd. To die, to sleep; To sleep, perchance to dream. Ay, there's the rub, For in that sleep of death what dreams may come, When we have shuffled off this mortal coil, Must give us pause. There's the respect That makes calamity of so long life, For who would bear the whips and scorns of time, Th'oppressor's wrong, the proud man's contumely, The pangs of despised love, the law's delay, The insolence of office, and the spurns That patient merit of th'unworthy takes, When he himself might his quietus make With a bare bodkin? who would fardels bear, To grunt and sweat under a weary life, But that the dread of something after death, The undiscovered country from whose bourn No traveller returns, puzzles the will, And makes us rather bear those ills we have Than fly to others that we know not of? Thus conscience does make cowards of us all, And thus the native hue of resolution Is sicklied o'er with the pale cast of thought, And enterprises of great pitch and moment With this regard their currents turn awry, And lose the name of action. Soft you now! The fair Ophelia! Nymph, in thy orisons be all my sins remember'd.

Te zijn of niet te zijn, dat is de kwestie: of het nobeler is om te lijden onder alles wat het wrede Lot je toeslingert of om de wapens op te nemen tegen een zee van zorgen en er al vechtend een einde aan te maken? Te sterven, te slapen, niets meer; en in die slaap rust vinden voor alle hartzeer en de duizend pijnen die je lichaam je bezorgen, dat zou een einde zijn om jezelf toe te wensen. Te sterven; te slapen: misschien wel dromen: Ach nee, daar wringt het 'm: want welke dromen komen in die dodenslaap, als we de aardse zorgen hebben afgeworpen, het doet ons weifelen: dit is de overweging die leidt tot de ellende van zo'n lang leven, want wie zou de gesel en de hoon van de tijd verdragen, het onrecht van de onderdrukker, de arrogantie van de rijke, de pijnen van een onbeantwoorde liefde, de dwalingen van het recht, de onbeschoftheid van een ambtenaar, en de verachting waarmee onbenullen je geduldige werk belonen, wanneer je rust kan vinden met een simpele dolkstoot? Wie zou dit alles verdragen, zweten en kreunen onder een ellendig bestaan als niet de dreiging van wat achter de dood komt er was, het onontdekte land waar geen reiziger uit weerkeert verwart ons en maakt ons zwak, zodat we liever de lasten dragen die we kennen dan het onbekende tegemoet te gaan. Zo verlamt het geweten ons tot lafaards, en zo wordt gezonde daadkracht verziekt door bleek gepieker en lopen grootse ondernemingen op niets uit. Stil nu, daar is mooie Ophelia! Nymf, laat mijn zonden in je gebeden herinnerd worden." 
"Vertalingen op Shakespearevertalingen": J. Grandgagnage, Te zijn of niet te zijn

Samenvatting

Geparafraseerd betekent het gedicht ongeveer het volgende: "De vraag is: is het beter om te leven dan wel dood te zijn? Is het nobeler om geduldig alle onheil te ondergaan die het lot je toewerpt of valt het te verkiezen om de strijd tegen alle zorgen te beëindigen door gewoon jezelf te doden?"

Dat deze vraag in feite de vraag van het leven is, zal niet iedereen willen begrijpen of zien, toch is dit wel het geval. De vraag die ieder mens zichzelf stelt. De vraag die ervoor zorgt dat de ene persoon ervoor kiest om slachtoffer te spelen en de ander er zonder hier bewust voor te kiezen aan ten prooi valt. Hoe mooi of hoe lastig kan het zijn? Hoe groot is ons incasseringsvermogen en wanneer besluiten we om als mens de knop om te zetten? Wanneer kiezen we voor onszelf, onze naasten, een gezond en mooi leven, waarin we kunnen en mogen leren en wanneer maken we een keuze voor het tegenovergestelde ervan? Heeft dit te maken met een positieve instelling, met gelukkig zijn, of zelfs een onbegrensd vertrouwen? Vertrouwen in de schepping, het leven, in de goedheid van alles wat is en iedereen die leeft op deze aarde, dan is alles wat je overkomt een zegen. Zelfs wanneer dit in de ogen van de ander een ramp is.

Dat juist het op een positieve manier kunnen ervaren van alles wat je meemaakt en overkomt in het leven het doel is, lijkt voor de meeste mensen een straf. Dat vergeven van mensen die verantwoordelijk of medeverantwoordelijk zijn voor leed, pijn en verdriet, daarbij hoort, is vaak niet te bevatten. Wanneer je weet, dat de oorzaak en gevolgwet van nature is ingebouwd, zal ieder mens die iets doet wat "niet goed is", waar hij of zij bewust een keuze voor maakt, onherroepelijk bestraft worden. Dat dit niet Gods wil is, maar iets wat je over jezelf afroept, zul je inzien op het moment dat het je overkomt. Gelukkig ontstaat in veel gevallen de mogelijkheid om iets goed te maken. Dat dit niets te maken heeft met schuld of het vereffenen van een schuld, door goedmaken van iets wat je veroorzaakt hebt, maar iets is om jouw ziel te vervolmaken, zal de één meteen bewust begrijpen, de ander onbewust weten en een derde er bewust voor kiezen om dit niet te willen weten. Ook dit heeft te maken met verantwoordelijkheid.

Verantwoordelijkheid, wat houdt dit in, wat zegt dit? Ieder heeft zijn eigen pad te begaan, zal zijn eigen ziel mogen vervolmaken, voor hij of zij, datgene heeft bereikt, wat ervoor zorgt, dat verder kunnen tot de mogelijkheid behoort. Verder kunnen, vrij van zorgen, pijn, leed en verdriet, verder leven. Dit is ook wat God voor de mensheid wenste, op het moment dat hij Adam en Eva in het Paradijs liet wonen. Hij gaf hen daarbij alles wat ze nodig hadden, om te leven en verder te kunnen in het leven. Verder, om een toekomst op te bouwen. Verder, om dat te doen wat goed was, omdat het goed was. Door meer te willen dan dat, hebben zij het bestaan en de kans op een goed leven op het spel gezet. Door niet te vertrouwen op het feit dat God hen alles al gegeven had. Door er vanuit te gaan dat God altijd meer wilde zijn dan zijzelf, terwijl hij de mens geschapen heeft naar zijn evenbeeld, uit liefde en niets meer of minder dan dat. 

Dankbaarheid, vertrouwen en tevreden zijn. De vrede vinden in het zijn, dat is wat nodig is. Want we zijn geschapen naar Gods evenbeeld, we zijn allen kinderen van God en de kennis die hij heeft zit in ons allen, de kennis is iets wat God bij ieder van ons heeft ingebouwd, wat ieder mens van nature heeft. Van nature, als een onuitputtelijke bron. Een bron die we in ons dragen, ons hart, het herkenningspunt van goed en kwaad, de bron van wijsheid, maar ook het orgaan, waarmee we verbonden zijn, met alles wat er is en bestaat. Ons hart, die vervolgens in verbinding staat met onze ziel, de Goddelijke ziel die via onze neus door God zelf ingeblazen is, waardoor wij er zelf voor kunnen zorgen, dat we alles mogen en kunnen overwinnen, door dankbaarheid, vertrouwen en tevreden zijn.

Het vertrouwen in God en onszelf zorgt ervoor, dat alles wat wij wensen, en in ons persoonlijk en algemeen belang is, uit zal komen. Dat helaas het vrezen voor alles wat niet positief is, het tegendeel oplevert, waardoor dit ook het geval zal zijn, daar kunnen we alleen zelf iets aan veranderen. Door mee te gaan in het negatieve, zal dat waar we bang voor zijn ook gebeuren, tenzij we besluiten om het in het positieve om te buigen. Te vertrouwen op het goede, dat wat ervoor zorgt, dat we allemaal weer de kans krijgen om volledig gezond te zijn. We kennen allemaal het voorbeeld; Jezus, de zoon van God die zonder zonden was, die zijn andere wang toekeerde wanneer iemand hem sloeg. Hoe kunnen we dan zo halsstarrig blijven doorgaan, met alles wat strijd oplevert. Waarom kunnen wij als kinderen van God niet het juiste doen? Het juiste doen, door het voorbeeld van Jezus te volgen!

De kranten van gister en vandaag tonen ons in de koppen weer waar deze maatschappij in beland is. Ik start met die van maandag 26 augustus: 1. "Syrië zwicht onder druk VS; Na dreigende taal Obama onderzoekt VN toch gifgasaanval; 2. Dag Kunduz, Hallo Kids! De blijdschap staat op het gezicht van commandant kolonel Marc Brinkman te lezen als hij na lange tijd wordt herenigd met zijn vrouw en kinderen op Vliegbasis Eindhoven; 3. Pellè De Verlosser; Spits leidt Feyenoord met drie doelpunten eindelijk naar winst; 4. Sprookje in Zwolle; PEC koploper na vierde zegen op een rij; en 5. Van Veenendaal ontkent; Coen van Veenendaal, de fel bekritiseerde oprichter van Alpe d'Huzes ontkent dat hij zijn zakken heeft gevuld met subsidiegeld van de sponsorfietstocht voor kankerbestrijding";

Dinsdag 27 augustus: 1. "Vragen bij 270 miljoen aan subsidies Antillen; Ex-penningmeester is nu de hoogste bestuurder; 2. Andrew & Fergie; Britse pers weet het zeker: ze gaan weer trouwen; 3. Janse eerste vrouwelijke lijsttrekker SGP; Lilian Janse schrijft geschiedenis: zij is de eerste vrouwelijke lijsttrekker ooit voor de SGP; 4. Vasthoudende Lien redt Pony Jade; Pony Jade heeft de moed al opgegeven, maar gaat het dankzij de wilskracht van eigenaresse Lien Wittebol (58) toch redden; en 6. VS: Syrië heeft gifgas gebruikt; De Verenigde Staten weten zeker dat het regime van de Syrische president Bashar al-Assad chemische wapens heeft gebruikt in de strijd tegen de opstandelingen."

En ook nu zijn er mensen, die volop bezig zijn om de rust te laten terugkeren, mensen die niet opgeven en er alles aan doen om voor mens en dier het beste te willen. Op welke wijze dit gedaan wordt, daar kunnen we nog over discussiëren. Want ieder mens zal hier een eigen kijk op hebben, een eigen visie, een eigen mening of idee. Wanneer al deze inzichten samen ervoor kunnen zorgen, dat iets op een vreedzame manier verloopt, is het zeker de moeite van het proberen waard. Strijd en demonstraties hebben overigens op zich, voor zover bekend, nog nooit echt iets opgeleverd. Dat er uiteindelijk wel iets uit kan voortvloeien, dat zal en wil ik niet ontkennen. Maar hoe het komt dat de boodschapper en voorstander van iets positiefs toch iedere keer veroordeeld, bekritiseerd, bestempeld of zelfs vermoord wordt, dat verbaast me nog steeds.

Is angst ook in dit geval de reden waarom we juist datgene doen wat ons schaadt, wat ons een rotgevoel en daarmee zelfs een ziekte bezorgd? Kiezen we juist daarom nog steeds voor dat wat niet goed voor ons is? Dat wat onze ondergang betekent? Wanneer we ons weer openstellen voor het goede, naar ons hart luisteren en weer vanuit ons hart gaan leven, dan zal de rust werkelijk terugkeren. Dan krijgen we tevens de kans, om onze dankbaarheid te tonen aan God, zijn zoon Jezus, (en voor alle mensen die er een ander geloof op nahouden of niet religieus zijn), voor iedereen die zijn of haar leven heeft gegeven in het belang van de vrede. Want dat het tonen van dankbaarheid nu juist nodig is, kunnen we echt niet langer ontkennen. Dat dit nu meer dan ooit nodig is, omdat het tegenovergestelde al veel te lang heeft geleid tot onrust, het creëren van grote verschillen en alles wat eigenlijk niet voorbestemd is, weet toch iedereen?

Leven vanuit liefde is dat wat weer nodig is, wat werkelijk voor vrede zorgt, wat van de wereld weer een paradijs maakt: "Because it is meant to be!" Want de Bijbel zegt letterlijk:"Want God had de wereld zo lief dat hij zijn enige Zoon heeft gegeven, opdat iedereen die in hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft." (Johannes 3:16).

Durf jij te helpen, wil jij jouw idee, visie of mening delen, dan mag je natuurlijk reageren.