"De liefde en vriendschap van een dier is onvoorwaardelijk"
Gister keek ik naar de berichten op Facebook en daar zag ik dat de hond van vrienden van ons is overleden. Ik ben een emotioneel persoon, en heb na het zien van het filmpje wat zij uit liefde voor hun huisdier gemaakt hebben, mijn tranen lekker laten gaan. Want zeg nu zelf, wanneer je in de ogen van een dier kijkt, zie je liefde en vertrouwen, hij/zij reflecteert precies wat jij hem/haar geeft.
Nu wordt er vaak beweerd, dat mensen de meest intelligente wezens zijn die er bestaan. Ik zet daar, zo nu en dan echt wel vraagtekens bij. Zeker wanneer je de berichtgeving in de kranten leest en "het nieuws" bekijkt of beluistert. Zoveel pijn en verdriet. En als je eerlijk vraagt waarom, dan ben ik ervan overtuigd, dat niemand het je precies kan zeggen. Iedereen heeft wel een eigen reden, om iets te doen, iemand pijn en verdriet te doen. Waar komt dit toch uit voort? Zou dat extra stukje, wat wij intelligentie noemen, daar de aanleiding van zijn?
Zou een dier ook gevoelens kennen als hebzucht, wrok en haat? Zijn dieren gewetenloos? Wanneer je naar sommige voorbeelden van mensen uit de geschiedenis kijkt, dan lijkt het er verdacht veel op, dat mensen hier eerder last van hebben dan het gemiddelde huisdier. Kijk, dat er overeenkomsten zijn weet iedereen. Want net als mensen, kunnen dieren ook jaloers zijn, zich schuldig voelen wanneer ze iets gedaan hebben wat niet mag, of bang wanneer ze iets naars hebben ervaren, dat zal toch niemand kunnen ontkennen? Maar het gemiddelde dier, vaart net als een kind blind op wat de ouder of in het geval van huisdieren zijn/haar baasje doet.
Een mooi voorbeeld, wat niet "direct" iets met onvoorwaardelijke liefde en vriendschap te maken heeft, hoorde ik vandaag op het nieuws. In Nederland scheiden de ouderen het vuil vanuit milieuvriendelijke overwegingen, de jeugd doet dit uit gewoonte. Wat zegt dit nu eigenlijk? Dat de ouder of de persoon in het gezin, die zich bekommerde om het vuil zelf verantwoordelijkheid toonde? Want wie heeft hen anders op deze wijze geleerd om het vuil te scheiden? Zou het dan toch zo zijn dat alle dingen die er nu in de wereld gebeuren, deels voortkomen uit het feit dat het verkeerde voorbeeld gegeven wordt?
Wat vind jij hiervan, hoe zie jij dit, vind jij dit een gelijkwaardig iets? Als je het goed bekijkt heeft het stukje over het scheiden van vuil ook al een heel groot deel te maken met liefde voelen voor en of vriendschap. Jij gunt de jeugd toch ook nog een toekomst? Onvoorwaardelijk?
En als mensen zo intelligent zijn, hoe kan het dan, dat wij nog steeds niet begrijpen dat je ook krijgt wat je geeft?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten