'We kunnen anderen niet de kolen voor ons uit het vuur laten halen'
Dat zegt de Kop van het AD van donderdag 25 september. Tja, dit zegt eigenlijk genoeg, dit zegt alles! Dat is ook waar het is misgegaan. We denken wel, maar begrijpen niet meer, omdat niemand "de kastanjes nog uit het vuur durft te halen". Zal ik het dan toch maar doen?
Want ik kan, wil en mag het niet langer aanzien, aanhoren en aanvoelen. Zoveel verdriet, verdriet wat nooit lijkt te stoppen, verdriet wat keer op keer weer aangewakkerd wordt, als een vuurtje wat blijft smeulen, in de harten en zielen van allen die betrokken zijn. Ja, allen die betrokken zijn. Toen ik vanmorgen de foto met de bijbehorende tekst op Facebook plaatste, wist ik nog niet dat de tijd was aangebroken om nu werkelijk "schoon schip te maken".
Zondag is het de laatste dag van de vredesweek en ik ben er klaar mee en klaar voor. Ik ben er klaar voor om dat wat ik weet, voel en ervaar te delen met iedereen die dit wil, iedereen die bereid is om de verantwoordelijkheid te nemen. Iedereen die bereid is om verantwoordelijk te zijn. Want eerlijk is eerlijk, zeg nu zelf, zijn we met zijn allen nu niet oerstom bezig? Wanneer ik het woord oerstom intik op het internet bij Google zie ik vier andere betekenissen/omschrijvingen/synoniemen. 1. Indom 2. Oliedom 3. Uiterst dom 4. Zeer dom.
Vergeef me deze uitspraak: Ja, dat zijn we lieve mensen, dat zijn we al zo lang als ik me kan heugen! Daarbij, alle geschiedenisboeken, herdenking- en gedenkbijeenkomsten zeggen en roepen het al jaren. Roepen niet alleen, schreeuwen het uit, omdat het op de één of andere manier iets is geworden wat we niet lijken te willen weten, of is het steeds maar herhalen juist de stimulans om het niet te kunnen vergeten? Waardoor het juist in ons systeem blijft? Want wanneer we het vergeten dan is er ook geen pijn meer! Dan kunnen we verder, dan is het werkelijk een afgedaan iets, iets wat gebeurd is en waar niets meer aan te veranderen valt. Ja, dan kunnen we eindelijk verder, omdat we het verleden niet meer kunnen veranderen. Wat we ook doen en hoe vaak we ook besluiten om de geschiedenis te herhalen, deze wijzigen kan niet wanneer we alle domme handelingen en acties steeds maar weer blijven herhalen. Zelfs de nieuwste technologie kan van oorlogvoering nog steeds geen gewonnen strijd maken. Er zijn alleen maar verliezers, er wordt alleen maar verlies geleden. En we kiezen er met ons domme verstand, dat wat ons van onszelf verwijdert, steeds opnieuw voor, om alle pijn weer te voelen.
Ik kan wel huilen, ik kan wel janken, wanneer ik de beelden keer op keer langs zie komen. De vluchtelingen die noodgedwongen hun boeltje bij elkaar rapen en een veilig onderkomen proberen te zoeken. Keer op keer weer op de vlucht slaan, terwijl ze volledig ontheemd ergens neerstrijken en dan vervolgens door een aantal mensen met de rug aangekeken worden, omdat er al zoveel werkeloosheid is, er al zoveel mensen naar de voedselbank moeten, omdat zij hun vaste lasten nog maar nauwelijks of totaal niet meer kunnen voldoen. Waardoor? Waardoor? Waardoor? Door het verwachtingspatroon van de maatschappij? Het mee willen gaan in de massa, waardoor je als mens jezelf volledig of volkomen verliest?
Ik kan wel huilen, ik kan wel janken, wanneer de ene na de andere deskundige op het gebied van oorlogsvoering, culturele, religieuze en wat voor "mooi genaamde studie" nog meer langs zie komen, op het nieuws, in de praat en actualiteitenprogramma's. Ja, bestuderen kunnen we alles, conclusies trekken ook en wanneer mogelijk, maken we daar nog een nieuwe studie of een afstudeeropdracht van, waar iemand dan vervolgens op promoveert. Heel bijzonder, omdat de oplossing nog steeds niet geboden wordt, de oplossing nog steeds niet voor handen is en we allemaal bezig zijn, in hetzelfde kringetje rond te draaien. Want dat is toch wat we aan het doen zijn? We willen iets bewerkstelligen, dit lukt niet, we maken er een puinhoop van en achteraf zijn er weer Goede Doelen en organisaties nodig, die de slachtoffers en de puinhoop, die letterlijk en figuurlijk in mens, land en cultuur doorleeft, te verhelpen.
In het kader van de studie: Ethiek en maatschappij, een mooie omschrijving over "Geloof en geluk in landen". Heel mooi en duidelijk uitgelegd, maar wat kunnen we ermee en wat is het vervolg? http://www2.eur.nl/fsw/research/veenhoven/Pub2000s/2009l-abn.html Want iets bewijzen of bewezen zien, lijkt in "het land van melk en honing", het enige belangrijke wat er is. Of zie ik dit verkeerd? Is het nodig om iets bewezen te zien, om er ook werkelijk iets mee te kunnen om er ook werkelijk een vervolg aan te koppelen? Is dit nodig om ervan te kunnen leren?
Terugkomend op, "de kastanjes uit het vuur halen", dat doen waar niemand heil in ziet, dat doen wat ervoor zorgt, dat ieder mens weer zijn of haar eigen geluk creëert is in de wereld van vandaag, "de hedendaagse maatschappij" wellicht nog moeilijker dan wat maar ook. Of zie jij dit anders? Hoe kijk jij naar een persoon, die niet meer "meedraait in de maatschappij"? Beschouw jij deze persoon ook als afgeschreven? Want vreemd genoeg is dit natuurlijk wel hoe veel mensen het zien? Sterker nog, wanneer je afgeschreven, "niet meer van waarde" bent in de maatschappij, vinden steeds meer mensen dat het gerechtvaardigd is, om de mens of de mensen die geen bijdrage meer leveren aan de maatschappij, te negeren? Er steeds minder aan te doen, om ervoor te zorgen dat deze mensen ook nog een menswaardig bestaan kunnen leiden. De vraag is dan alleen wat is menswaardig?
Is het werkelijk menswaardig, om een mens, vanaf het moment waarop hij of zij de leeftijd bereikt heeft, waarop naar school gaan een vereiste is, te onderwerpen aan allerlei patronen, die er, zo ik nu al jaren ervaar, voor zorgen dat jezelf zijn, voelen en zelf nadenken niet meer tot de basis(behoefte) behoort? Niet meer tot de basisbehoefte, dat wat nodig is, om te kunnen functioneren, te kunnen rationaliseren, maar en vooral te kunnen voelen en doorleven? Want dat dit nodig is, om te kunnen leven, gelukkig en gezond te zijn, daar lijken heel veel mensen, op dit moment, in deze maatschappij, volledig aan voorbij te gaan. Volledig aan voorbij te gaan, omdat iemand die anders is dan de gemiddelde plichtsgetrouwe en goed meegaande leerling, zie mens, meteen een stempeltje krijgt. Een stempeltje, waardoor en waarmee meteen zijn of haar lot bezegeld is. Voldoet of voldoet niet, volstaat of volstaat niet. De reclame van defensie zegt meer dan duizend woorden kunnen. https://www.youtube.com/playlist?list=PL3B55A8085830EFAA
Wanneer het aan de heren en dames ligt die het werken met genetisch materiaal bestuderen, kan er zelfs al een persoon gemaakt en gecreëerd worden, met dezelfde eigenschappen als zijn of haar geleerde vader of moeder! Ja dat denken we, dat denkt de persoon die zich erop heeft toegelegd om alle genetische eigenschappen, incl. het DNA van de mens te bestuderen. Maar een mens is meer dan een stukje weefsel. http://nl.wikipedia.org/wiki/Klonen_(biologie) Een mens is energie in de puurste vorm en kan alleen wanneer de connectie met de grootste energiebron blijft bestaan functioneren. Kan alleen wanneer de connectie met de grootste energiebron blijft bestaan, ontwikkelen, groeien en van waarde zijn. Is nu in de vredesweek de tijd aangebroken dat iedereen dit weer mag gaan zien, voelen en ervaren? Ik vertrouw erop, ik geloof er in en ik weet vanuit de grond van mijn hart, mijn rechtstreeks contactje met God, de God in mijzelf, dat dit mogelijk is, wanneer wij (de mens) dit zelf weer doen. Wanneer wij (de mens) zelf weer de verantwoordelijkheid nemen. De verantwoordelijkheid, die we allemaal gekregen hebben, op het moment waarop we besloten hebben, om dit leven te leven. De uitdaging aan te gaan.
We zijn geen robots, gaan dood aan dat wat niet bij ons past, dat wat ons schaadt, dat wat ervoor zorgt, dat we de connectie en de verbinding met onze bron, de allesomvattende energie, God, verliezen. En we doen dit helemaal zelf, iedereen, iedere dag, ieder uur, iedere minuut en iedere seconde dat je leeft. Kies jij voor het leven en wil jij in ieder geval alles uit het leven halen wat het leven te bieden heeft, start er dan vandaag mee! Ik weet dat wanneer je goed luistert naar de stem van je hart, je niemand schaadt en ook nooit de intentie hebt, altijd in contact met jezelf blijft, alles kunt overwinnen en sterker nog er beter uit komt dan je ooit zal kunnen bedenken. Alles is liefde, laat oorlog, haat en vergelding daarom overgaan in vrede, liefde en vergeving. Start bij jezelf en wanneer je dit kunt, kun je het voorbeeld voor ieder ander die leeft, ooit geleefd heeft, ooit zal leven zijn. Iedere dag weer, overal en altijd. Dan ben jij de held in je eigen verhaal, de held in je eigen geschiedenisboek, de held in jouw "real life story".
Want:
Dat zegt de Kop van het AD van donderdag 25 september. Tja, dit zegt eigenlijk genoeg, dit zegt alles! Dat is ook waar het is misgegaan. We denken wel, maar begrijpen niet meer, omdat niemand "de kastanjes nog uit het vuur durft te halen". Zal ik het dan toch maar doen?
Want ik kan, wil en mag het niet langer aanzien, aanhoren en aanvoelen. Zoveel verdriet, verdriet wat nooit lijkt te stoppen, verdriet wat keer op keer weer aangewakkerd wordt, als een vuurtje wat blijft smeulen, in de harten en zielen van allen die betrokken zijn. Ja, allen die betrokken zijn. Toen ik vanmorgen de foto met de bijbehorende tekst op Facebook plaatste, wist ik nog niet dat de tijd was aangebroken om nu werkelijk "schoon schip te maken".
Het is tijd om te ontwaken!
Zondag is het de laatste dag van de vredesweek en ik ben er klaar mee en klaar voor. Ik ben er klaar voor om dat wat ik weet, voel en ervaar te delen met iedereen die dit wil, iedereen die bereid is om de verantwoordelijkheid te nemen. Iedereen die bereid is om verantwoordelijk te zijn. Want eerlijk is eerlijk, zeg nu zelf, zijn we met zijn allen nu niet oerstom bezig? Wanneer ik het woord oerstom intik op het internet bij Google zie ik vier andere betekenissen/omschrijvingen/synoniemen. 1. Indom 2. Oliedom 3. Uiterst dom 4. Zeer dom.
Vergeef me deze uitspraak: Ja, dat zijn we lieve mensen, dat zijn we al zo lang als ik me kan heugen! Daarbij, alle geschiedenisboeken, herdenking- en gedenkbijeenkomsten zeggen en roepen het al jaren. Roepen niet alleen, schreeuwen het uit, omdat het op de één of andere manier iets is geworden wat we niet lijken te willen weten, of is het steeds maar herhalen juist de stimulans om het niet te kunnen vergeten? Waardoor het juist in ons systeem blijft? Want wanneer we het vergeten dan is er ook geen pijn meer! Dan kunnen we verder, dan is het werkelijk een afgedaan iets, iets wat gebeurd is en waar niets meer aan te veranderen valt. Ja, dan kunnen we eindelijk verder, omdat we het verleden niet meer kunnen veranderen. Wat we ook doen en hoe vaak we ook besluiten om de geschiedenis te herhalen, deze wijzigen kan niet wanneer we alle domme handelingen en acties steeds maar weer blijven herhalen. Zelfs de nieuwste technologie kan van oorlogvoering nog steeds geen gewonnen strijd maken. Er zijn alleen maar verliezers, er wordt alleen maar verlies geleden. En we kiezen er met ons domme verstand, dat wat ons van onszelf verwijdert, steeds opnieuw voor, om alle pijn weer te voelen.
Ik kan wel huilen, ik kan wel janken, wanneer ik de beelden keer op keer langs zie komen. De vluchtelingen die noodgedwongen hun boeltje bij elkaar rapen en een veilig onderkomen proberen te zoeken. Keer op keer weer op de vlucht slaan, terwijl ze volledig ontheemd ergens neerstrijken en dan vervolgens door een aantal mensen met de rug aangekeken worden, omdat er al zoveel werkeloosheid is, er al zoveel mensen naar de voedselbank moeten, omdat zij hun vaste lasten nog maar nauwelijks of totaal niet meer kunnen voldoen. Waardoor? Waardoor? Waardoor? Door het verwachtingspatroon van de maatschappij? Het mee willen gaan in de massa, waardoor je als mens jezelf volledig of volkomen verliest?
Ik kan wel huilen, ik kan wel janken, wanneer de ene na de andere deskundige op het gebied van oorlogsvoering, culturele, religieuze en wat voor "mooi genaamde studie" nog meer langs zie komen, op het nieuws, in de praat en actualiteitenprogramma's. Ja, bestuderen kunnen we alles, conclusies trekken ook en wanneer mogelijk, maken we daar nog een nieuwe studie of een afstudeeropdracht van, waar iemand dan vervolgens op promoveert. Heel bijzonder, omdat de oplossing nog steeds niet geboden wordt, de oplossing nog steeds niet voor handen is en we allemaal bezig zijn, in hetzelfde kringetje rond te draaien. Want dat is toch wat we aan het doen zijn? We willen iets bewerkstelligen, dit lukt niet, we maken er een puinhoop van en achteraf zijn er weer Goede Doelen en organisaties nodig, die de slachtoffers en de puinhoop, die letterlijk en figuurlijk in mens, land en cultuur doorleeft, te verhelpen.
In het kader van de studie: Ethiek en maatschappij, een mooie omschrijving over "Geloof en geluk in landen". Heel mooi en duidelijk uitgelegd, maar wat kunnen we ermee en wat is het vervolg? http://www2.eur.nl/fsw/research/veenhoven/Pub2000s/2009l-abn.html Want iets bewijzen of bewezen zien, lijkt in "het land van melk en honing", het enige belangrijke wat er is. Of zie ik dit verkeerd? Is het nodig om iets bewezen te zien, om er ook werkelijk iets mee te kunnen om er ook werkelijk een vervolg aan te koppelen? Is dit nodig om ervan te kunnen leren?
Terugkomend op, "de kastanjes uit het vuur halen", dat doen waar niemand heil in ziet, dat doen wat ervoor zorgt, dat ieder mens weer zijn of haar eigen geluk creëert is in de wereld van vandaag, "de hedendaagse maatschappij" wellicht nog moeilijker dan wat maar ook. Of zie jij dit anders? Hoe kijk jij naar een persoon, die niet meer "meedraait in de maatschappij"? Beschouw jij deze persoon ook als afgeschreven? Want vreemd genoeg is dit natuurlijk wel hoe veel mensen het zien? Sterker nog, wanneer je afgeschreven, "niet meer van waarde" bent in de maatschappij, vinden steeds meer mensen dat het gerechtvaardigd is, om de mens of de mensen die geen bijdrage meer leveren aan de maatschappij, te negeren? Er steeds minder aan te doen, om ervoor te zorgen dat deze mensen ook nog een menswaardig bestaan kunnen leiden. De vraag is dan alleen wat is menswaardig?
Is het werkelijk menswaardig, om een mens, vanaf het moment waarop hij of zij de leeftijd bereikt heeft, waarop naar school gaan een vereiste is, te onderwerpen aan allerlei patronen, die er, zo ik nu al jaren ervaar, voor zorgen dat jezelf zijn, voelen en zelf nadenken niet meer tot de basis(behoefte) behoort? Niet meer tot de basisbehoefte, dat wat nodig is, om te kunnen functioneren, te kunnen rationaliseren, maar en vooral te kunnen voelen en doorleven? Want dat dit nodig is, om te kunnen leven, gelukkig en gezond te zijn, daar lijken heel veel mensen, op dit moment, in deze maatschappij, volledig aan voorbij te gaan. Volledig aan voorbij te gaan, omdat iemand die anders is dan de gemiddelde plichtsgetrouwe en goed meegaande leerling, zie mens, meteen een stempeltje krijgt. Een stempeltje, waardoor en waarmee meteen zijn of haar lot bezegeld is. Voldoet of voldoet niet, volstaat of volstaat niet. De reclame van defensie zegt meer dan duizend woorden kunnen. https://www.youtube.com/playlist?list=PL3B55A8085830EFAA
Wanneer het aan de heren en dames ligt die het werken met genetisch materiaal bestuderen, kan er zelfs al een persoon gemaakt en gecreëerd worden, met dezelfde eigenschappen als zijn of haar geleerde vader of moeder! Ja dat denken we, dat denkt de persoon die zich erop heeft toegelegd om alle genetische eigenschappen, incl. het DNA van de mens te bestuderen. Maar een mens is meer dan een stukje weefsel. http://nl.wikipedia.org/wiki/Klonen_(biologie) Een mens is energie in de puurste vorm en kan alleen wanneer de connectie met de grootste energiebron blijft bestaan functioneren. Kan alleen wanneer de connectie met de grootste energiebron blijft bestaan, ontwikkelen, groeien en van waarde zijn. Is nu in de vredesweek de tijd aangebroken dat iedereen dit weer mag gaan zien, voelen en ervaren? Ik vertrouw erop, ik geloof er in en ik weet vanuit de grond van mijn hart, mijn rechtstreeks contactje met God, de God in mijzelf, dat dit mogelijk is, wanneer wij (de mens) dit zelf weer doen. Wanneer wij (de mens) zelf weer de verantwoordelijkheid nemen. De verantwoordelijkheid, die we allemaal gekregen hebben, op het moment waarop we besloten hebben, om dit leven te leven. De uitdaging aan te gaan.
We zijn geen robots, gaan dood aan dat wat niet bij ons past, dat wat ons schaadt, dat wat ervoor zorgt, dat we de connectie en de verbinding met onze bron, de allesomvattende energie, God, verliezen. En we doen dit helemaal zelf, iedereen, iedere dag, ieder uur, iedere minuut en iedere seconde dat je leeft. Kies jij voor het leven en wil jij in ieder geval alles uit het leven halen wat het leven te bieden heeft, start er dan vandaag mee! Ik weet dat wanneer je goed luistert naar de stem van je hart, je niemand schaadt en ook nooit de intentie hebt, altijd in contact met jezelf blijft, alles kunt overwinnen en sterker nog er beter uit komt dan je ooit zal kunnen bedenken. Alles is liefde, laat oorlog, haat en vergelding daarom overgaan in vrede, liefde en vergeving. Start bij jezelf en wanneer je dit kunt, kun je het voorbeeld voor ieder ander die leeft, ooit geleefd heeft, ooit zal leven zijn. Iedere dag weer, overal en altijd. Dan ben jij de held in je eigen verhaal, de held in je eigen geschiedenisboek, de held in jouw "real life story".
Want:
“Leven is genieten van alles wat je mee mag maken zien en doen”
&
“Liefde is, houden van het leven en allen die je dierbaar zijn”
Liefde is onvoorwaardelijk en het is er nu tijd voor! Liefde zorgt voor positiviteit, liefde zorgt voor saamhorigheid, liefde zorgt voor vrede en respect. Liefde zorgt voor alles wat nodig is, om te kunnen en willen leven, omdat het een gegeven is en dit voor ieder mens geldt. Ieder mens, ongeacht waar hij of zij geboren is, welke opleiding hij of zij heeft gevolgd, wat zijn financiële waarde is. Pas dan zal ieder mens weer van waarde zijn. Zal ieder mens weer een kans maken, zal ieder mens weer zichzelf zijn.
En make up your mind, maak een keuze: Who do you want to help, the needy or the greedy? www.durftehelpen.blogspot.nl en zie ook mijn boekje leven leren herinneren weten op de gelijknamige site of via de boekenwinkel op www.dehofvanhetheden.nl of luister naar de luisterboekvariant: http://youtu.be/NwwuvZEltjk
En make up your mind, maak een keuze: Who do you want to help, the needy or the greedy? www.durftehelpen.blogspot.nl en zie ook mijn boekje leven leren herinneren weten op de gelijknamige site of via de boekenwinkel op www.dehofvanhetheden.nl of luister naar de luisterboekvariant: http://youtu.be/NwwuvZEltjk
Geen opmerkingen:
Een reactie posten