Hoe lang kan er nog doorgegaan worden met praten over bezuinigingen, en plannen maken wanneer verzuimd wordt te kijken naar de "echte" mogelijkheden?
Ja, opnieuw een kritische vraag, gevolgd door een dubbele kritische vraag, die meteen de boventoon voert. Want, eerlijk is eerlijk, hoe respectvol is het, om te blijven praten over bezuinigingen in het onderwijs, de zorg en het bedrijfsleven? Zeker wanneer je weet, dat de druk om nog beter te presteren, nog betere resultaten te leveren en vooral extra regels door te voeren, ervoor zorgen dat het totale "stelsel" implodeert. De druk van buitenaf zo groot is, dat het werkelijk overdragen van kennis, het leveren van de juiste zorg en het behalen van winst, niet meer in verhouding staan met de realiteit. Om, datgene wat nodig is te doen, de kwaliteiten van de mensen in ieder werkveld benutten. De identiteit van ieder individu op zich, wordt dusdanig ondermijnd, dat het niet meer mogelijk is, om effectief te werken en dus ook onmogelijk is om van meerwaarde te zijn.
Geldt dit eigenlijk niet voor de totale wereld en de westerse wereld met name? Het geld en maken van winst lijkt zo belangrijk, dat we helemaal schijnen te vergeten, waarover het werkelijk gaat. Zou het denken in tekortkomingen en in onmogelijkheden, het euvel zijn? Zou dit er juist voor zorgen, dat we totaal niet meer zien en begrijpen, hoe we ervoor kunnen zorgen dat het werk, in het onderwijs, de zorg en het bedrijfsleven, juist gebaat is, bij ideeën om processen te optimaliseren? Optimaliseren, waardoor de kennisvraag en de kennisoverdracht, de zorgvraag en het zorgaanbod, maar ook in het bedrijfsleven de vraag en het aanbod weer voor handen zijn. Zodat, deze weer opwegen, tegen dat wat nodig is en nog belangrijker, werkelijk geboden hoeft te worden.
Na gisteravond de uitzending van Pauw en Witteman te hebben gezien, de gesprekken die daar gevoerd zijn, zou je zelfs de vraag kunnen stellen of het imploderen niet voor de meest belangrijke sectoren in de wereld geldt. Dan spreek ik over de "heersende" macht, waaronder de regering, justitie en de kerken vallen. Om enigszins een idee te krijgen waarover dit gaat, hierbij de link, zodat iedereen die interesse heeft en betrokken is, de uitzending zelf kan bekijken: http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1328849
Ja, opnieuw een kritische vraag, gevolgd door een dubbele kritische vraag, die meteen de boventoon voert. Want, eerlijk is eerlijk, hoe respectvol is het, om te blijven praten over bezuinigingen in het onderwijs, de zorg en het bedrijfsleven? Zeker wanneer je weet, dat de druk om nog beter te presteren, nog betere resultaten te leveren en vooral extra regels door te voeren, ervoor zorgen dat het totale "stelsel" implodeert. De druk van buitenaf zo groot is, dat het werkelijk overdragen van kennis, het leveren van de juiste zorg en het behalen van winst, niet meer in verhouding staan met de realiteit. Om, datgene wat nodig is te doen, de kwaliteiten van de mensen in ieder werkveld benutten. De identiteit van ieder individu op zich, wordt dusdanig ondermijnd, dat het niet meer mogelijk is, om effectief te werken en dus ook onmogelijk is om van meerwaarde te zijn.
Geldt dit eigenlijk niet voor de totale wereld en de westerse wereld met name? Het geld en maken van winst lijkt zo belangrijk, dat we helemaal schijnen te vergeten, waarover het werkelijk gaat. Zou het denken in tekortkomingen en in onmogelijkheden, het euvel zijn? Zou dit er juist voor zorgen, dat we totaal niet meer zien en begrijpen, hoe we ervoor kunnen zorgen dat het werk, in het onderwijs, de zorg en het bedrijfsleven, juist gebaat is, bij ideeën om processen te optimaliseren? Optimaliseren, waardoor de kennisvraag en de kennisoverdracht, de zorgvraag en het zorgaanbod, maar ook in het bedrijfsleven de vraag en het aanbod weer voor handen zijn. Zodat, deze weer opwegen, tegen dat wat nodig is en nog belangrijker, werkelijk geboden hoeft te worden.
Na gisteravond de uitzending van Pauw en Witteman te hebben gezien, de gesprekken die daar gevoerd zijn, zou je zelfs de vraag kunnen stellen of het imploderen niet voor de meest belangrijke sectoren in de wereld geldt. Dan spreek ik over de "heersende" macht, waaronder de regering, justitie en de kerken vallen. Om enigszins een idee te krijgen waarover dit gaat, hierbij de link, zodat iedereen die interesse heeft en betrokken is, de uitzending zelf kan bekijken: http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1328849
Daarnaast ook nu weer de koppen van de AD de Dordtenaar over de laatste 2 dagen, startend met de krant van: woensdag 27 februari 2013: "Europa verklaart oorlog aan voedselfraudeurs; Controle en straf niet langer zaak van lidstaten en Donderdag 28 februari 2013: Snijden voor economie; Extra bezuinigingen in Oranjeakkoord; Vooral in onderwijs, zorg en bedrijfsleven en daarnaast nog een tweede kop omdat het onderwerp voor veel mensen van betekenis kan zijn: Paus zwaait af; 'Soms voelde het alsof ik alleen was in een bootje op ruwe zee met tegenwind, en leek het alsof de Heer sliep'."
Vanwege het grote belang, ook meteen weer terugkomend op het gesprek bij Pauw en Witteman. Antoine Bodar, een Nederlands Roomskatholieke Priester, geeft zijn visie weer en de andere gasten aan de tafel spreken met hem over het aftreden van de Paus, over de Paus en "wat goed zou zijn om te veranderen", zodat de kerk in het kader van de huidige samenleving weer optimaal zou kunnen functioneren. Bij wijze van "grap", wordt er zelfs gesproken over een vacature voor "het Pausschap". De voorwaarden waaraan iemand zou moeten voldoen, waar iemand gehoor aan zou moeten geven en wat er geboden wordt. Ja, wat dan heel bijzonder is, dat er alleen gekeken wordt naar de minst belangrijke dingen. Gevraagd: een Man, die zijn talen goed spreekt, een people manager met een hands on mentaliteit, die geen enkele uitdaging uit de weg gaat en beschikt over een goed gevoel voor humor. Wat er geboden wordt: een auto met chauffeur, ruime accommodatie met groenvoorziening, een eigen lift, dagelijkse catering en hij krijgt een ruime zomer en wintergarderobe. Maar wordt er ook gekeken, naar wat er vanuit kerkelijk of religieus opzicht, echt nodig is?
De Paus, die vandaag om 20.00 uur zijn ambt neerlegt, is hoogleraar in de filosofie en theologie. En hoewel hij eigenlijk, deskundig zou moeten zijn op het gebied van de levensleer alswel de kerkelijke leer, zijn er toch buiten wat "vernieuwingen", niet echt bruggen geslagen. Zie ook de link van wikipedia: http://nl.wikipedia.org/wiki/Paus_Benedictus_XVI
Volgens Antoine Bodar ligt het niet zozeer aan de Paus, alswel aan de wijze waarop de boodschap van de Paus en dat wat hij uit wil dragen, naar de rest van de wereld, verteld of geschreven wordt. Hij wijst hiermee in de richting van de journalistiek. In zijn beleving, draait het voornamelijk om communicatie en de manier waarop iets gedeeld wordt. Maar zou een deskundige op het gebied van leven en het geloof, eigenlijk niet gewoon zelf, of juist zelf, de man moeten zijn, die zo kan communiceren, dat iedereen die zijn woorden hoort of leest, meteen begrijpt wat hij zegt? Zo communiceren, dat iedere journalist het verhaal één op één over kan nemen, ongeacht in welke taal dit gedaan wordt. De Paus, die het woord van God verkondigt en zegt: 'Soms voelde het alsof ik alleen was, in een bootje op ruwe zee met tegenwind, en leek alsof de Heer sliep'. Zou deze Paus, aan alle voorwaarden hebben voldaan, die in de vacature genoemd zijn? De Paus, die het gevoel en idee heeft dat God niet bij hem was, alsof hij het vertrouwen verloren heeft.
Zou juist het verliezen van vertrouwen (in), ook in de rest van de samenleving ervoor zorgen dat we tegen de stroming in zwemmen? Alsof we stuurloos zijn, omdat we het eigenlijk, met al ons verstand en alle kennis, die we onszelf eigen hebben gemaakt, totaal niet meer weten. Ik noem voor het gemak nog maar een aantal voorbeelden uit deze Pauw en Witteman uitzending. Diederik Samson, geeft aan dat hij tien jaar kamerlid is, op dit moment nu echt alles moet oplossen wat in de afgelopen jaren is blijven liggen. Hij gaat voor stabiliteit, om ervoor te zorgen dat er werkelijk iets verandert, daarnaast is hij blij dat hij nog steeds de deuren langs kan gaan om met de mensen te spreken, hij blij is dat deze kans hem geboden wordt, omdat hij geen ministerie hoeft te leiden. En ook slaat hij de spijker op zijn kop door te zeggen dat we in Nederland lijden aan een chronisch gebrek aan zelfvertrouwen. Maar zou de Paus toen hij sprak over het slapen van de Heer, ook gewoon zijn eigen functioneren in twijfel hebben getrokken? Wie zal het zeggen? Er is er maar één die hierover uitsluitsel zou kunnen geven en dat is de Paus zelf.
Dat brengt ons meteen bij de volgende gast, de journalist van het Friesch dagblad, Auke Zeldenrust. De journalist die bij de Rechtszaak van Jasper S. aanwezig is, daarbij zowel Jasper S., als de vader en familie van Marianne Vaatstra observeert. Die bij Pauw en Witteman aangeeft, dat niemand verwachte dat de man die Marianne Vaatstra heeft vermoord, een kleine man zou zijn. Want ook hij formuleert de meest gemaakte fout, die we als mens maar kunnen maken, op een dusdanige wijze, dat het voor iedereen te begrijpen is. We vormen ons een beeld van hoe iemand is of zou kunnen zijn op basis van een oordeel. Maar wat is een oordeel, een mening, iets wat je je bedenkt of iets wat je voelt? Hij spreekt daarbij heel duidelijk vanuit ervaring. Zou het verstandelijk leren hoe je om moet gaan met bepaalde precaire zaken, dan toch niet de manier zijn? Zou je het moeten voelen en ervaren om iets op een correcte wijze te kunnen beoordelen? Wanneer dit echt zo zou zijn, dan hebben we nog heel wat lessen te gaan. Dan kan het hele onderwijssysteem zoals het nu functioneert, vanaf vandaag ook worden hervormd.
Vanwege het grote belang, ook meteen weer terugkomend op het gesprek bij Pauw en Witteman. Antoine Bodar, een Nederlands Roomskatholieke Priester, geeft zijn visie weer en de andere gasten aan de tafel spreken met hem over het aftreden van de Paus, over de Paus en "wat goed zou zijn om te veranderen", zodat de kerk in het kader van de huidige samenleving weer optimaal zou kunnen functioneren. Bij wijze van "grap", wordt er zelfs gesproken over een vacature voor "het Pausschap". De voorwaarden waaraan iemand zou moeten voldoen, waar iemand gehoor aan zou moeten geven en wat er geboden wordt. Ja, wat dan heel bijzonder is, dat er alleen gekeken wordt naar de minst belangrijke dingen. Gevraagd: een Man, die zijn talen goed spreekt, een people manager met een hands on mentaliteit, die geen enkele uitdaging uit de weg gaat en beschikt over een goed gevoel voor humor. Wat er geboden wordt: een auto met chauffeur, ruime accommodatie met groenvoorziening, een eigen lift, dagelijkse catering en hij krijgt een ruime zomer en wintergarderobe. Maar wordt er ook gekeken, naar wat er vanuit kerkelijk of religieus opzicht, echt nodig is?
De Paus, die vandaag om 20.00 uur zijn ambt neerlegt, is hoogleraar in de filosofie en theologie. En hoewel hij eigenlijk, deskundig zou moeten zijn op het gebied van de levensleer alswel de kerkelijke leer, zijn er toch buiten wat "vernieuwingen", niet echt bruggen geslagen. Zie ook de link van wikipedia: http://nl.wikipedia.org/wiki/Paus_Benedictus_XVI
Volgens Antoine Bodar ligt het niet zozeer aan de Paus, alswel aan de wijze waarop de boodschap van de Paus en dat wat hij uit wil dragen, naar de rest van de wereld, verteld of geschreven wordt. Hij wijst hiermee in de richting van de journalistiek. In zijn beleving, draait het voornamelijk om communicatie en de manier waarop iets gedeeld wordt. Maar zou een deskundige op het gebied van leven en het geloof, eigenlijk niet gewoon zelf, of juist zelf, de man moeten zijn, die zo kan communiceren, dat iedereen die zijn woorden hoort of leest, meteen begrijpt wat hij zegt? Zo communiceren, dat iedere journalist het verhaal één op één over kan nemen, ongeacht in welke taal dit gedaan wordt. De Paus, die het woord van God verkondigt en zegt: 'Soms voelde het alsof ik alleen was, in een bootje op ruwe zee met tegenwind, en leek alsof de Heer sliep'. Zou deze Paus, aan alle voorwaarden hebben voldaan, die in de vacature genoemd zijn? De Paus, die het gevoel en idee heeft dat God niet bij hem was, alsof hij het vertrouwen verloren heeft.
Zou juist het verliezen van vertrouwen (in), ook in de rest van de samenleving ervoor zorgen dat we tegen de stroming in zwemmen? Alsof we stuurloos zijn, omdat we het eigenlijk, met al ons verstand en alle kennis, die we onszelf eigen hebben gemaakt, totaal niet meer weten. Ik noem voor het gemak nog maar een aantal voorbeelden uit deze Pauw en Witteman uitzending. Diederik Samson, geeft aan dat hij tien jaar kamerlid is, op dit moment nu echt alles moet oplossen wat in de afgelopen jaren is blijven liggen. Hij gaat voor stabiliteit, om ervoor te zorgen dat er werkelijk iets verandert, daarnaast is hij blij dat hij nog steeds de deuren langs kan gaan om met de mensen te spreken, hij blij is dat deze kans hem geboden wordt, omdat hij geen ministerie hoeft te leiden. En ook slaat hij de spijker op zijn kop door te zeggen dat we in Nederland lijden aan een chronisch gebrek aan zelfvertrouwen. Maar zou de Paus toen hij sprak over het slapen van de Heer, ook gewoon zijn eigen functioneren in twijfel hebben getrokken? Wie zal het zeggen? Er is er maar één die hierover uitsluitsel zou kunnen geven en dat is de Paus zelf.
Dat brengt ons meteen bij de volgende gast, de journalist van het Friesch dagblad, Auke Zeldenrust. De journalist die bij de Rechtszaak van Jasper S. aanwezig is, daarbij zowel Jasper S., als de vader en familie van Marianne Vaatstra observeert. Die bij Pauw en Witteman aangeeft, dat niemand verwachte dat de man die Marianne Vaatstra heeft vermoord, een kleine man zou zijn. Want ook hij formuleert de meest gemaakte fout, die we als mens maar kunnen maken, op een dusdanige wijze, dat het voor iedereen te begrijpen is. We vormen ons een beeld van hoe iemand is of zou kunnen zijn op basis van een oordeel. Maar wat is een oordeel, een mening, iets wat je je bedenkt of iets wat je voelt? Hij spreekt daarbij heel duidelijk vanuit ervaring. Zou het verstandelijk leren hoe je om moet gaan met bepaalde precaire zaken, dan toch niet de manier zijn? Zou je het moeten voelen en ervaren om iets op een correcte wijze te kunnen beoordelen? Wanneer dit echt zo zou zijn, dan hebben we nog heel wat lessen te gaan. Dan kan het hele onderwijssysteem zoals het nu functioneert, vanaf vandaag ook worden hervormd.
Al met al was het een leerzame avond. De vooravond van het vertrek van de Paus. De avond na de eerste dag van de rechtszaak, waarbij Jasper S., gevolgd door de familie van Marianne en vele mensen die hier betrokkenheid bij voelen, zich een oordeel vormen over de wijze waarop Jasper S. gestraft dient te worden. Maar wat nog het meest bijzondere is, is dat wanneer je de krant mag geloven de vader van Mariannne, Jasper S. zijn verhaal wil laten doen. Hij wil antwoorden en hoopt deze tijdens de rechtszitting te krijgen. Laten we erop vertrouwen dat hij deze antwoorden krijgt.
Zouden deze antwoorden volgen door open vragen te stellen? Open vragen, zonder oordeel, zodat Jasper S. kan vertellen wat hem bezielde, wat hem ertoe heeft aangezet om over te gaan tot deze verschrikkelijke daad. En of dit verhaal er uiteindelijk toe zal leiden dat de vader van Marianne Jasper S. zal kunnen vergeven, dat zullen we moeten afwachten. Ik begrijp en weet dat dit best moeilijk is, wanneer we de krant mogen geloven, volgens Bauke Vaatstra een onverteerbaar iets. Toch wil ik erop vertrouwen dat hij kan vergeven.
Vergeven, zodat ook hij verder kan en het verlies van Marianne, hem niet meesleept, in deze zelfde verschrikkelijke daad. En hij, door het verwerken van het verlies van Marianne, vanaf die dag echt kan starten met de rest van zijn leven. Of nog beter zelfs, dat het verlies kan worden afgesloten, als een liefdevol afscheid. Het afscheid van Marianne, een mooi meisje, wat een mooi plaatsje krijgt, als een mooie herinnering en niet meer de pijnlijke die er nu nog steeds is. Marianne verdient een mooi afscheid, rust en daarnaast de ruimte om verder te kunnen in de hemelse hoedanigheid.
En natuurlijk wens ik ook de regeringsleden een stukje wijsheid toe. Wijsheid en daar waar mogelijk inzicht, om de juiste stappen te zetten. Stappen die zullen leiden naar een mooie toekomst. Een toekomst voor iedereen die en alles wat leeft. Een wereld waarin het oordelen en hebben van een mening niet gebaseerd is op verstandelijke conclusies maar volledig vanuit het hart gestuurd. Langs de weg van het hart, in plaats van het hoofd. De weg van vertrouwen, vergezeld door mededogen en vergeving. Hoe zouden we anders de toekomst in kunnen gaan? Want dan zouden we onszelf, net als alle mensen die verteerd worden door angst, pijn en verdriet, zwaar tekort doen?
Kies jij voor een gezonde toekomst en durf (jij) (mij) te helpen, reageer dan en deel dit blog met mensen die ook net als jij bereid zijn om te helpen. Want wanneer wij als mensen het juiste doen, zal alle hulp ons geboden worden. En ik wil en mag alle inzichten delen, met iedereen, die ook bereid is, om vanuit het hart, vanuit de 10 geboden, inclusief de ten Indian commandments, te leven. Zodat Onze Lieve Heer, niet voor niets is gestorven, toen hij ons de kans gaf om het eeuwig leven te hebben.
DURF TE HELPEN ~ DARE TO HELP!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten