Wanneer gaat het lampje branden, zodat we werkelijk weer gaan zien?

Voor wie zou deze vraag gelden, voor de denker of de doener?

Wanneer je de afgelopen dagen de media en met name de Social Media in de gaten hebt gehouden, weet je, dat er nog steeds niets veranderd is aan de respectvraag. De wijze waarop mensen met zichzelf, elkaar maar ook met ieder ander omgaan. We blijven oordelen en hebben allemaal een mening over de ander of het anders zijn van mensen. Daarnaast lijkt het er haast op dat uitgaan en geweld bij elkaar horen, zoals de dag en de nacht bij elkaar horen, de zon en de maan bij elkaar horen. Dat dit juist elkaars tegenpolen, daarnaast ook uitersten zijn, ze het wel met elkaar moeten doen of beter gezegd, we het er wel mee moeten doen, is iets wat maar weinig mensen zich op dit moment realiseren. En dat geldt natuurlijk voor heel veel dingen die op dit moment in de wereld aan de orde zijn.

De koppen van de AD de Dordtenaar over de laatste 3 dagen passen volledig in de lijn van het verhaal en deze sluiten naadloos aan op het stukje wat hierboven al geschreven staat. Daarom start ik meteen maar met de kop van de krant van: Zaterdag 23 februari 2013: "Geen geld meer voor huwelijk in crisistijd; Aantal bruiloften is sinds 1944 niet zo klein; Maandag 25 februari 2013: Dotteren is riskanter dan een hartoperatie; Onderzoek: kans op overlijden is twee keer zo groot en als laatste de krant van Dinsdag 26 februari 2013: Grote fraude met bio-eieren ontdekt; Zeker 35 Nederlandse bedrijven betrokken". 

Wat is nog juist? Wat kunnen we nog geloven en in hoeverre kunnen we vertrouwen, op dat wat ons verteld, voorgespiegeld of zelfs onderwezen wordt? In de afgelopen maanden heb ik diverse mensen gesproken, berichtjes gelezen of gezien via de Social Media Sites en op TV, die allen in het teken staan van onkunde, onwetendheid, onnozel, onacceptabel maar vooral respectloos gedrag. Mensen die willens en wetens fouten maken, iets verkopen als waarheid, terwijl ze de waarheid nog niet zouden herkennen, wanneer deze hen in de neus bijt. In mijn vorige blog heb ik al aangegeven, dat velen van ons in het duister tasten. Dat dit ook werkelijk zo is, zal niet iedereen willen erkennen, laat staan toegeven. Toch is dit het enige nog, wat iemand kan doen, om ervoor te zorgen, dat de fouten, hem of haar niet heel hard aangerekend worden. Want lieve mensen, we praten niet over, wat we nu vanavond weer eens gaan eten, we praten over de toekomst van mensen, het voortbestaan van "onze aarde" en het recht wat God de mens gegeven heeft, toen hij besloot de mens te laten heersen, over alles wat en iedereen die leeft. We praten letterlijk over mensenlevens, het leven en de dood.

Wist God wel wat hij deed, toen hij deze verantwoordelijke taak bij de mens neerlegde? Wist God wat hij deed? Kon hij voorzien, dat een aantal "van ons", het recht tot heerschappij over de ander, zouden gebruiken, voor eigen gewin, voor eigen belang of wat wellicht nog erger is, voor de ondergang van alles wat en iedereen die leeft? Geloof jij dit echt? Wanneer je naar de natuur kijkt, de geboorte van een nieuw mens of dier, het ontluiken van knopje van een bloem, de jaargetijden aanschouwt en alles ziet wat met zoveel liefde geschapen is? Hoe ontwapenend is de glimlach van een baby, een kind, een persoon die nog een heel leven voor zich heeft? En wanneer je de betekenis van het woord ontwapenend intikt op Google krijg je ook een bijzondere betekenis te zien. http://www.encyclo.nl/begrip/ontwapenend 

Het staat er zelfs in twee varianten: Met kleine letters en met hoofdletters':  

"ontwapenend" eerste uitleg: zo dat boosheid en de neiging om ruzie te maken verdwijnen Voorbeeld: 'een ontwapenende glimlach'...";  Gevonden op: http://www.woorden.org/woord/ontwapenend 

"ONTWAPENEND" tweede uitleg: 1) Hartveroverend 2) Vertederend 3) Weerloos makend Gevonden op http://www.mijnwoordenboek.nl/puzzelwoordenboek/ONTWAPENEND/1

Zou God, op het moment waarop hij de mens geschapen heeft, dan ook gewoon overvallen zijn door de ontwapenende glimlach van de mens? Waardoor zijn hart veroverd werd, hij vertederd werd en meteen weerloos was? Dat zou een hele hoop verklaren. Dat zou verklaren, waarom hij niet kon zien, dat de mens ook fouten zou kunnen maken. Net zo goed als iedere ouder vaak de fouten van zijn of haar kind niet ziet. Wie kan dit met zekerheid zeggen? En hoe belangrijk is het, om te weten, waarom God niet inzag, dat de mens in feite niet zonder fouten was? Wat vele malen belangrijker is, is, dat we toe durven geven, dat we fouten maken. We mens zijn en niet de intentie moeten willen hebben, om zonder fouten te zijn. Dat we wel leren van de fouten die we maken, is iets wat nodig is. Wanneer we namelijk nog langer doorgaan, met het ontkennen van ons menselijk karakter, zal het einde, voor een groot deel van de mensheid, eerder in zicht zijn dan we nu kunnen bedenken.

Want lieve mensen, daar draait het om: ons karakter, jouw persoonlijkheid, je eigen identiteit, wie je bent en wat je bent. Niets meer of minder. Jij bent jij. Jezelf, een persoon met of zonder ontwapenende glimlach. Waar je ook voor kiest in het leven, je zult altijd een kind van God zijn. Dat nog niet iedereen dit zo ziet, zal in de nabije toekomst, heel snel gaan veranderen. Alle hulp zal geboden worden, hulp uit onverwachte hoek, hulp van hogerhand en hulp van mensen die jou voorheen niet eens zagen staan. Wanneer we allemaal weer gaan accepteren wie we zijn, wat we kunnen, welke talenten we hebben en deze ook weer gaan benutten, zonder ons verstand hierin te betrekken, kan iedereen, zonder zorgen, zonder pijn en verdriet verder leven. En hoe je dit doet, zal in het komende blog duidelijk worden.

Leven zonder zorgen, is dat mogelijk, in een wereld die voornamelijk draait op angst? Die draait op de onwetendheid, van hen die denken te weten? Of, de macht van hen, die zichzelf een invloedrijke positie hebben toegeëigend? Hoe weten we zeker, dat dit zo is? Hoe zeker zijn we, dat er niet altijd mensen moeten blijven bestaan, die wijzer zijn om ons te kunnen onderwijzen? Ons kunnen leren wat nodig is in het leven? Dat weten we nooit, zullen we moeten ondervinden. Dat doen wat nodig is, de mensen die nog niet zover zijn, helpen en niet hulpeloos maken, of afhankelijk. Want ja, daar is in het verleden het meeste geld aan verdiend en mag nu niet meer. Mensen onafhankelijk maken. Iedereen helpen om eigen verantwoordelijkheid te nemen. Zuinig te zijn en zorgvuldig om te gaan met alles wat ons gegeven is  en de werkelijke waarden van het leven weer inzien. De werkelijke waarden van ieder mens op zich, alles wat de ander maar ook moeder aarde ons te bieden heeft. Zonder misbruik te maken van de situatie.

Ook nu eindig ik dit blog met: We moeten verder, ik wil verder. Toen ik vandaag een mail gezonden had richting de Giving Pledge Foundation, bedacht ik me opeens, dat ik dit in 2007 of 2008 ook al eens gedaan had. Ik daar tot op de dag van vandaag, nog niets van vernomen heb, terwijl ik toen ook heel duidelijk heb aangegeven, dat ik "een helpende hand" nodig had, om het verschil te kunnen maken. Het verschil te kunnen maken, samen met en voor iedereen die en alles wat leeft.

Kinderen zijn inderdaad 'de Toekomst'. Daarnaast de voornaamste reden waarom God de mensheid geschapen heeft. De toekomst, betekent ook nu nog steeds, vooruit kijken en dat doen wat goed is, voor iedereen, het algemeen belang. Durf (jij) (mij) te helpen? Ik ben God oprecht dankbaar voor alle tijd die ik gekregen heb, om de dingen te doen die nodig waren. Daarnaast, draag ik de oplossingen, voor een groot deel van de problematiek, in mijn hart en ik wil en mag dit delen, met iedereen, die ook bereid is, om vanuit het hart, vanuit de 10 geboden, inclusief de ten Indian commandments, te leven.

DURF TE HELPEN ~ DARE TO HELP!