“Weten waar Abraham de mosterd haalt "versus" een kind wat de wijsheid in pacht heeft"
Nu eens een totaal ander blog. Geen quote van een bekend persoon, stukje van een internetsite of uit een dagblad, maar gewoon een stukje geluk wat ontstaat wanneer je bij de mensen bent waarom je geeft en waar je van houdt. Juist daarom wil ik dit verhaal met jullie delen.
Zaterdag 14 juli, een dag die in het teken staat van een 50 jarige verjaardag van mijn zwager, familie, vrienden en samenzijn. Maar ook afspraken, dingen voor elkaar doen en daarnaast vooral genieten van de dag en alles wat er komen gaat. De ochtend start al heel vroeg. Om 04.00 uur besluit onze 16 jarige gewezen kater Jaap, mij abrupt uit mijn slaap te halen door onbedaarlijk hard te miauwen. Na even aandacht aan hem te hebben besteed, er zeker van te zijn dat er niets vreemds is, buiten zijn bezoek aan de kattenbak, heb ik hem liefdevol geaaid en gerustgesteld. Gevolg, hij slaapt nog 1,5 uur verder en gunt mij de tijd om bij te komen en me op te laden voor de dag. De beloofde drukke dag, start meteen, wanneer ik de wasmachine vul en aanzet. Om 05.30 uur opnieuw gemiauw. Nu heb ik toch iets meer nodig om onze Jaap tevreden te stellen. Een bordje eten en wederom oprechte aandacht biedt dit keer de oplossing.
Zaterdag 14 juli, een dag die in het teken staat van een 50 jarige verjaardag van mijn zwager, familie, vrienden en samenzijn. Maar ook afspraken, dingen voor elkaar doen en daarnaast vooral genieten van de dag en alles wat er komen gaat. De ochtend start al heel vroeg. Om 04.00 uur besluit onze 16 jarige gewezen kater Jaap, mij abrupt uit mijn slaap te halen door onbedaarlijk hard te miauwen. Na even aandacht aan hem te hebben besteed, er zeker van te zijn dat er niets vreemds is, buiten zijn bezoek aan de kattenbak, heb ik hem liefdevol geaaid en gerustgesteld. Gevolg, hij slaapt nog 1,5 uur verder en gunt mij de tijd om bij te komen en me op te laden voor de dag. De beloofde drukke dag, start meteen, wanneer ik de wasmachine vul en aanzet. Om 05.30 uur opnieuw gemiauw. Nu heb ik toch iets meer nodig om onze Jaap tevreden te stellen. Een bordje eten en wederom oprechte aandacht biedt dit keer de oplossing.
Slapen zit er vanaf dat moment voor mij niet meer in, dus ik besluit de werkzaamheden die voortvloeien uit een donderdag gehouden "Optidee Presentatie" maar meteen in een Excel schema te zetten. Om tegen half negen ben ik zover, ik ontbijt en start aan mijn vaste ritueel. Een glaasje sap, vijf stuks fruit en een kopje weerstand thee, me wassen en kleden met alles wat erbij hoort, ik ben er klaar voor.
Doel 1: ik ga eerst de katten van ons buurmeisje eten geven, met ze knuffelen, een schone bak en dan op naar de volgende missie. Doel 2: Brood bij de bakker halen, "Opa Vlot" genaamd. Dit naar de familie Vlot genoemde brood is brood zonder E-nummers. We eten dit al een tijdje en bevalt ons vele malen beter dan het brood wat er stijf van staat. Ja, brood waar allerlei smaakversterkende en soms ook kleurversterkende toevoegingen in zit, blijft dan wel langer vers, het voelt minder voedzaam. Doel 3: Naar de C1000, om wat honingdropjes voor ons nichtje in België te halen, die speciaal de avond ervoor nog even een sms stuurde.
Doel 1: ik ga eerst de katten van ons buurmeisje eten geven, met ze knuffelen, een schone bak en dan op naar de volgende missie. Doel 2: Brood bij de bakker halen, "Opa Vlot" genaamd. Dit naar de familie Vlot genoemde brood is brood zonder E-nummers. We eten dit al een tijdje en bevalt ons vele malen beter dan het brood wat er stijf van staat. Ja, brood waar allerlei smaakversterkende en soms ook kleurversterkende toevoegingen in zit, blijft dan wel langer vers, het voelt minder voedzaam. Doel 3: Naar de C1000, om wat honingdropjes voor ons nichtje in België te halen, die speciaal de avond ervoor nog even een sms stuurde.
Na de boodschappen thuis te hebben gebracht, op naar de volgende missie. Doel 4: Wederom draait het hier om een huisdier. Een "kater", die de komende periode prima verzorgd wordt door de buurvrouw, maar wellicht toch nog wat extra knuffels kan gebruiken, want vakantietijd is toch wel iets anders, dan zo nu en dan eens een weekendje weg. Ook dat is na een uurtje gepiept, iedereen een fijne vakantie en goede reis gewenst. Opnieuw richting huis om mijn vervolgtaak te vervullen. Doel 5: het maken van "vegetarische Wraps". Want een feest zonder eten, is bij de jarige en zijn familie geen feest. En wat is er leuker, dan iedereen iets wat hij of zij lekker vindt mee te laten nemen? Zo krijg je allereerst een bijzonder afgewisseld menu op tafel en daarnaast is het een grote verrassing, omdat je voorafgaand niet weet wat er meegebracht wordt.
De rit naar België, staat in het teken van regen, veel regen, het hypnotisch heen en weer gaan van de ruitenwissers en heel veel mensen die niet begrijpen dat rechts toch nog steeds de plek is om te rijden wanneer je het gaspedaal niet echt in wilt trappen. Enfin, de reis verloopt vlekkeloos, de zon breekt door en het feest is al in volle gang wanneer we aankomen. Eerst wordt er gegroet, geknuffeld, cadeautjes worden uitgedeeld en daarna wordt er gegeten. Dit alles, onder het genot van een kopje koffie, thee of desgewenst frisdrank of iets alcoholisch.
De kinderen zijn volop aan het spelen. Ons jongste nichtje is samen met haar 4 jarige vriendinnetje in de tuin. De taalbarrière die aanwezig is, doet niets af aan hun plezierig samenzijn. Bloemetjes worden secuur geplukt en deze worden aan iedereen gegeven. De boodschap is erop te passen want, zo verteld het 4 jarige vriendinnetje in vloeiend Frans, de natuur is in gevaar. Bij mij stopt ze vervolgens de bloemetjes onder mijn trui en ze vertelt nogmaals dat de natuur in gevaar is en dat ik "haar" kan beschermen. Gelukkig heb ik een vertaalster naast me zitten, die precies aangeeft wat het kleine meisje zegt. Omdat ik het mooi vind, wat het meisje zegt, hoe de beide kleintjes communiceren zonder woorden, het taalverschil totaal niet leidt tot enig onbegrip, zeg ik dit ook hardop. Het kleine meisje zegt dan, dat ik niet zo hard moet praten, het is geheim en het is beter dat ik dit stil houd. Wat mooi en bijzonder. Communiceren zonder te praten, alsof je een gesprek voert zonder woorden, door begrip op zielsniveau.
Het is ondanks de regen, zo nu en dan ook droog geweest en daarbij was de regenboog aanwezig. En het gezegde belooft, dat er aan ieder eind van de regenboog, een pot met goud te vinden is. Deze hebben we niet gevonden, of toch wel? Was het het feest op zich, de kinderen die volop genoten van elkaar, het spel en daardoor tevreden waren en onvermoeibaar leken? Of de nostalgie, de herinnering aan vroeger, door het samenzijn, de muziek, dans en het heerlijke eten en drinken? Het maakt niet uit, voor mij was de missie geslaagd. Ik vertrouw erop dat iedere aanwezige dit op eenzelfde wijze heeft ervaren en zij ook net als ik zullen terugdenken aan deze zaterdag 14 juli 2012.
Thanks Lieve Mensen, voor het jezelf zijn en minstens zo belangrijk, dat ook toestaan van ieder ander!
De rit naar België, staat in het teken van regen, veel regen, het hypnotisch heen en weer gaan van de ruitenwissers en heel veel mensen die niet begrijpen dat rechts toch nog steeds de plek is om te rijden wanneer je het gaspedaal niet echt in wilt trappen. Enfin, de reis verloopt vlekkeloos, de zon breekt door en het feest is al in volle gang wanneer we aankomen. Eerst wordt er gegroet, geknuffeld, cadeautjes worden uitgedeeld en daarna wordt er gegeten. Dit alles, onder het genot van een kopje koffie, thee of desgewenst frisdrank of iets alcoholisch.
De kinderen zijn volop aan het spelen. Ons jongste nichtje is samen met haar 4 jarige vriendinnetje in de tuin. De taalbarrière die aanwezig is, doet niets af aan hun plezierig samenzijn. Bloemetjes worden secuur geplukt en deze worden aan iedereen gegeven. De boodschap is erop te passen want, zo verteld het 4 jarige vriendinnetje in vloeiend Frans, de natuur is in gevaar. Bij mij stopt ze vervolgens de bloemetjes onder mijn trui en ze vertelt nogmaals dat de natuur in gevaar is en dat ik "haar" kan beschermen. Gelukkig heb ik een vertaalster naast me zitten, die precies aangeeft wat het kleine meisje zegt. Omdat ik het mooi vind, wat het meisje zegt, hoe de beide kleintjes communiceren zonder woorden, het taalverschil totaal niet leidt tot enig onbegrip, zeg ik dit ook hardop. Het kleine meisje zegt dan, dat ik niet zo hard moet praten, het is geheim en het is beter dat ik dit stil houd. Wat mooi en bijzonder. Communiceren zonder te praten, alsof je een gesprek voert zonder woorden, door begrip op zielsniveau.
Het is ondanks de regen, zo nu en dan ook droog geweest en daarbij was de regenboog aanwezig. En het gezegde belooft, dat er aan ieder eind van de regenboog, een pot met goud te vinden is. Deze hebben we niet gevonden, of toch wel? Was het het feest op zich, de kinderen die volop genoten van elkaar, het spel en daardoor tevreden waren en onvermoeibaar leken? Of de nostalgie, de herinnering aan vroeger, door het samenzijn, de muziek, dans en het heerlijke eten en drinken? Het maakt niet uit, voor mij was de missie geslaagd. Ik vertrouw erop dat iedere aanwezige dit op eenzelfde wijze heeft ervaren en zij ook net als ik zullen terugdenken aan deze zaterdag 14 juli 2012.
Thanks Lieve Mensen, voor het jezelf zijn en minstens zo belangrijk, dat ook toestaan van ieder ander!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten