"Vertrouwen in bankiers" en "zelfmoord op de stoep van de Rabobank, wat ging er mis?"
Beide quotes of onderwerpen die besproken en bediscussieerd werden in de uitzending van het NCRV programma Hollandse zaken. De eerstgenoemde woensdag 4 juli en de laatstgenoemde woensdag 20 juni. Beide zijn terug te zien op de volgende link: http://www.uitzendinggemist.nl/programmas/3396-hollandse-zaken
Toen ik vandaag het nieuws bekeek kwam daar nog een extra item bij. De kop heb ik even overgeslagen de eerste twee zinnen van het stukje roepen toch wel wat vraagtekens op. "Kan een topman van een groot bedrijf verantwoordelijk worden gehouden voor een golf zelfmoorden in zijn bedrijf na een reorganisatie? Dat is de vraag in Frankrijk." http://nos.nl/audio/391681-leiding-van-france-telecom-was-gewaarschuwd-voor-zelfmoord.html
Wanneer ik dit lees, krijg ik meteen een déjà vu gevoel. Ik besluit om dit onmiddellijk los te laten, d.w.z. om het te delen met het papier of in mijn geval het toetsenbord en het scherm, waardoor ik de woorden voor me zie verschijnen. Dat dit voor mij mijn hele leven de wijze is geweest waarop ik door kon gaan, hebben mijn familie en vrienden inmiddels begrepen. Het gezegde geeft het heel duidelijk weer: "Wie schrijft die blijft". Dit is ook mijn motto en gestart vanaf het moment, waarop ik kon schrijven en discussiëren. Op mijn zakelijke website gaat mijn laatste nieuwsbrief er zelfs over. Ik heb de link dan ook meteen maar met jullie gedeeld: http://www.dehofvanhetheden.nl/pdf/nieuwsbrief5.pdf
De onderwerpen en de quotes die ik gebruik op dit weblog, hebben alles te maken met een mensenleven. De dingen waar je als mens mee geconfronteerd kunt worden. Die onverhoopt zelfs invloed kunnen hebben op jouw welbevinden en welzijn. De gezondheid van de mens komt in het geding. Het gaat om de moraal, het kunnen vertrouwen op de medemens. Dat daar het nemen van eigen verantwoordelijkheid bij hoort, is absoluut nodig. Dat neemt echter niet weg, dat je als bank (geldverstrekker), bedrijf of in beide gevallen als persoon die daar werkt, wel degelijk je verantwoordelijkheid moet nemen. Ik ga daar nog een stukje verder in en zeg op mijn beurt, verantwoordelijkheid nemen voor alles wat eruit voortvloeit. Of zie jij dit anders? Hebben de bovengenoemde items, in jouw opinie, geen invloed op het welbevinden en welzijn van de medemens? Of vind jij, dat iedereen, ongeacht opleiding of communicatievermogen of vaardigheid, hier zelf verantwoordelijk voor is?
Hoort het kunnen vertrouwen op een geldverstrekkende instantie, een werkgever en een arts of hulpverlener, volgens jou tot de zekerheden waarop je als mens moet kunnen bouwen? Heb jij dit ook nodig om volledig jezelf te kunnen zijn? Want wanneer je ongemerkt gehinderd wordt door angsten, zorgen, pijn, verdriet of andere negatieve emoties kun je in een vicieuze cirkel terechtkomen, met alle gevolgen van dien. Van jezelf verwijderd raken is dan helemaal zo vreemd niet, dit wil toch niemand? Want spelen we hierdoor niet een soort van Russische roulette?
Doordat de regels en daarmee de contracten steeds meer versoepeld werden, zijn we wellicht in deze situatie beland. Het versoepelen van de regels was nodig om de economie draaiende te houden, winst te maken, wordt gezegd. Zou dit niet gewoon hebzucht kunnen zijn of individueel gesproken misschien zelfs een stukje angst om niet te slagen? Wat vind jij hiervan, hoe voelt dit voor jou? Heb je een dergelijk iets ook meegemaakt en kun je vanuit je eigen ervaring hierover meepraten? Wat zou volgens jou de oplossing zijn, naast het (van je af) schrijven over de onzekerheden of de druk die de financiën ongemerkt op jou (wel)zijn heeft?
Wanneer je hulp nodig hebt, mag ik je helpen. En wellicht zijn er nog meer mogelijkheden en opties, waardoor je als mens, om kunt gaan met dit soort obstakels. Heb jij tips en adviezen en wil jij ze delen met de lezers van dit blog?
Durf (jij een ander ook) te helpen? Reageer dan maar, ik kijk er naar uit!
Beide quotes of onderwerpen die besproken en bediscussieerd werden in de uitzending van het NCRV programma Hollandse zaken. De eerstgenoemde woensdag 4 juli en de laatstgenoemde woensdag 20 juni. Beide zijn terug te zien op de volgende link: http://www.uitzendinggemist.nl/programmas/3396-hollandse-zaken
Toen ik vandaag het nieuws bekeek kwam daar nog een extra item bij. De kop heb ik even overgeslagen de eerste twee zinnen van het stukje roepen toch wel wat vraagtekens op. "Kan een topman van een groot bedrijf verantwoordelijk worden gehouden voor een golf zelfmoorden in zijn bedrijf na een reorganisatie? Dat is de vraag in Frankrijk." http://nos.nl/audio/391681-leiding-van-france-telecom-was-gewaarschuwd-voor-zelfmoord.html
Wanneer ik dit lees, krijg ik meteen een déjà vu gevoel. Ik besluit om dit onmiddellijk los te laten, d.w.z. om het te delen met het papier of in mijn geval het toetsenbord en het scherm, waardoor ik de woorden voor me zie verschijnen. Dat dit voor mij mijn hele leven de wijze is geweest waarop ik door kon gaan, hebben mijn familie en vrienden inmiddels begrepen. Het gezegde geeft het heel duidelijk weer: "Wie schrijft die blijft". Dit is ook mijn motto en gestart vanaf het moment, waarop ik kon schrijven en discussiëren. Op mijn zakelijke website gaat mijn laatste nieuwsbrief er zelfs over. Ik heb de link dan ook meteen maar met jullie gedeeld: http://www.dehofvanhetheden.nl/pdf/nieuwsbrief5.pdf
De onderwerpen en de quotes die ik gebruik op dit weblog, hebben alles te maken met een mensenleven. De dingen waar je als mens mee geconfronteerd kunt worden. Die onverhoopt zelfs invloed kunnen hebben op jouw welbevinden en welzijn. De gezondheid van de mens komt in het geding. Het gaat om de moraal, het kunnen vertrouwen op de medemens. Dat daar het nemen van eigen verantwoordelijkheid bij hoort, is absoluut nodig. Dat neemt echter niet weg, dat je als bank (geldverstrekker), bedrijf of in beide gevallen als persoon die daar werkt, wel degelijk je verantwoordelijkheid moet nemen. Ik ga daar nog een stukje verder in en zeg op mijn beurt, verantwoordelijkheid nemen voor alles wat eruit voortvloeit. Of zie jij dit anders? Hebben de bovengenoemde items, in jouw opinie, geen invloed op het welbevinden en welzijn van de medemens? Of vind jij, dat iedereen, ongeacht opleiding of communicatievermogen of vaardigheid, hier zelf verantwoordelijk voor is?
Hoort het kunnen vertrouwen op een geldverstrekkende instantie, een werkgever en een arts of hulpverlener, volgens jou tot de zekerheden waarop je als mens moet kunnen bouwen? Heb jij dit ook nodig om volledig jezelf te kunnen zijn? Want wanneer je ongemerkt gehinderd wordt door angsten, zorgen, pijn, verdriet of andere negatieve emoties kun je in een vicieuze cirkel terechtkomen, met alle gevolgen van dien. Van jezelf verwijderd raken is dan helemaal zo vreemd niet, dit wil toch niemand? Want spelen we hierdoor niet een soort van Russische roulette?
Doordat de regels en daarmee de contracten steeds meer versoepeld werden, zijn we wellicht in deze situatie beland. Het versoepelen van de regels was nodig om de economie draaiende te houden, winst te maken, wordt gezegd. Zou dit niet gewoon hebzucht kunnen zijn of individueel gesproken misschien zelfs een stukje angst om niet te slagen? Wat vind jij hiervan, hoe voelt dit voor jou? Heb je een dergelijk iets ook meegemaakt en kun je vanuit je eigen ervaring hierover meepraten? Wat zou volgens jou de oplossing zijn, naast het (van je af) schrijven over de onzekerheden of de druk die de financiën ongemerkt op jou (wel)zijn heeft?
Wanneer je hulp nodig hebt, mag ik je helpen. En wellicht zijn er nog meer mogelijkheden en opties, waardoor je als mens, om kunt gaan met dit soort obstakels. Heb jij tips en adviezen en wil jij ze delen met de lezers van dit blog?
Durf (jij een ander ook) te helpen? Reageer dan maar, ik kijk er naar uit!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten