Het jaar 2013, het jaar waarin bruggen worden geslagen!
Pauw en Witteman dinsdagavond, de speech van Sharon Gesthuizen, kamerlid van de Socialistische Partij. Recht uit haar hart, de reden waarom zij in de Politiek is gegaan en met name de boodschap die ze meegeeft door haar speech.
Deze speech, of eigenlijk veel meer items die in de uitzending van Pauw en Witteman besproken werden, samen met dingen waar ik in mijn persoonlijk leven tegenaan loop, maar ook vele anderen in het dagelijks leven tegenaan lopen, hebben me ertoe gezet juist vandaag dit blog te schrijven en niet te wachten tot komende vrijdag. Het gevoel van verbazing na het zien en horen van zoveel tegenstrijdigheden heeft nu plaatsgemaakt voor een gevoel van algehele moeheid. Moe vanwege het feit dat er zoveel bureaucratie is, waardoor het bijna niet meer mogelijk is om als mens een gewoon leven te leiden.
We leven in een computergestuurde formulierenmaatschappij, waardoor het er steeds meer op lijkt, dat we een groot deel van de tijd, bezig zijn, met het invullen van ellenlange lijsten zonder dat we werkelijk bezig zijn met waar het om draait. Leven, een bijdrage leveren aan de maatschappij en (z)ingeving. Want het laatste is nu van groot belang. Zowel zingeving als leven vanuit ingeving, ons hart en ons gevoel. Positief leven wel te verstaan. Wanneer we dit weer willen bereiken, zal er toch heel wat van het "eerstgenoemde" moeten worden geschrapt.
Juist daarom houd ik het bij de grote krantenkoppen op de voorpagina van het AD over de laatste 4 dagen. Zaterdag 5 januari 2013: 'TBS'er moet strenger beveiligd worden, ontsnapte man probeert juwelier te beroven; maandag 7 januari 2013: Zwarte lijst voor foute arts, Europa wil snel maatregelen invoeren door zaak-Jansen Steur; dinsdag 8 januari 2013: 'Minder zorg voor lagere inkomens', SP-leider Roemer woendend om advies CPB en als laatste woensdag 9 januari 2013: Fyra rijdt niet of is te laat, Onderzoek: Rampzalige start van hogesnelheidslijn.
We hebben in Nederland, de hulpdiensten, de 3 bekendste zijn wel politie, brandweer en ambulance! Voor iedere aandoening een eigen organisatie, stichting of instantie en zelfs op het vlak van de spoorwegen is er een heus eigen hulpdienstapparaat, inclusief een eigen politie eenheid. Daarnaast heeft bijna ieder bedrijf, zijn of haar eigen regels, al dan niet omschreven in een overeenkomst die iedere werknemer getekend heeft op het moment waarop hij of zij een dienstverband aanging. Een overeenkomst waar door allerlei omstandigheden nu steeds meer van afgeweken wordt, door het versoepelen van de regels en aan de andere kant het steeds meer vastleggen in regels, of voorwaarden waaraan voldaan moet worden om iets te kunnen,willen of mogen doen. Daarnaast om het geld wat verdiend wordt of tegenover het werk staat, te kunnen vergoelijken. Zelfs wanneer iets totaal in strijd is met wat ethisch verantwoord is.
Regels en voorwaarden, die kennelijk nodig zijn om ervoor te zorgen dat alles blijft draaien. Regels en voorwaarden, die dusdanig vaak overtreden worden dat het hele apparaat wat nodig is om deze te controleren vaak nog vele malen meer kost, dan wanneer we iedereen weer een eigen mate van verantwoordelijkheid zouden geven. Mate van verantwoordelijkheid, zou dat de oplossing zijn voor de steeds maar toenemende druk op de economie? De steeds maar hoger oplopende kosten in de zorg of eigenlijk in de totale maatschappij? Voor het gemak hebben we deze kosten afgeschoven op een bepaalde doelgroep, op bepaalde mensen, op een type mens. En terwijl "we" dit doen, hoopt de ellende steeds maar meer op. Daarnaast zijn er ook steeds meer mensen of instanties die "ongemerkt" profiteren van deze disbalans. Waardoor er onnodig veel geld uitgegeven wordt aan iets wat voorheen in Nederland als verzorgingsstaat vanzelfsprekend was, doordat iedereen zelf een eigen mate van verantwoordelijkheid droeg.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Verzorgingsstaat: "Een verzorgingsstaat is een sociaal systeem waarin de staat primaire verantwoordelijkheid draagt voor het welzijn van zijn burgers, zoals in kwesties van gezondheidszorg, onderwijs, werkgelegenheid en sociale zekerheid. Ook wordt de term verzorgingsstaat gebruikt voor een land waarin een dergelijk systeem werkt. In een verzorgingsstaat zijn veel zaken geheel of gedeeltelijk door de overheid gereguleerd. Het tegengestelde is een nachtwakersstaat, waarin de overheid zich zo weinig mogelijk met burgers bemoeit".
Wanneer je goed kijkt naar de omschrijving van de verzorgingsstaat, wat Nederland al sinds lange tijd niet meer is, dan zou je denken dat we op dit moment meer in de nachtwakersstaat beland zijn. Er zijn mensen die hier een nog stelliger uitspraak over doen, wat ik niet zomaar ondersteun. Echter, na alles wat er de afgelopen dagen in de media gezegd en geschreven is, wel mijn bedenkingen bij heb. Want zouden de conclusies die de auteur van het artikel op de site NUJIJ.nl van 1 juli 2012 toch iets meer dan een voorzichtig voorspellende visie of vooruitziende blik hebben weergegeven?
http://www.nujij.nl/politiek/nederland-van-verzorgingsstaat-naar-neo-liberale.17755356.lynkx "Een recent voorbeeld van het beleid van de alsmaar ondemocratisch doorstomende neo-liberale strafstaat zien we bij de gang van zaken rond de Wet Werken Naar Vermogen (WWNV). Deze wet was bijna door de Tweede Kamer aangenomen, met steun van de PVV, maar twee dagen voor de definitieve stemming trok Geert Wilders de stekker uit het kabinet. Vervolgens werd de wet controversieel verklaard, waardoor hij niet per 1 januari 2013 zal worden ingevoerd.
Onlangs kondigde hij in een verzamelbrief aan de gemeenten aan dat elementen uit de WWNV toch worden ingevoerd. Er worden nog meer databanken gekoppeld en nog meer sociale rechercheurs en andere politie-agenten ingezet, zogenaamd om de fraude te bestrijden, maar in werkelijkheid om de allesomvattende controle op mensen op de onderste treden van de maatschappelijke statusladder op te voeren en hun stigmatisering verder vorm te geven. Zodat ze als bliksemafleider kunnen fungeren voor de frustraties van de middenklasse, die ook sterk door de bezuinigingen worden getroffen.
Een andere maatregel in de verzamelbrief betreft het opnieuw verscherpen van het sanctiebeleid, in het geval dat uitkeringsgerechtigden naar het oordeel van de betrokken instanties onvoldoende zouden meewerken aan reïntegratie. Tot nu toe moet bij het opleggen van een sanctie rekening worden gehouden met de persoonlijke omstandigheden van de uitkeringsgerechtigde. In de toekomst kan de uitkering zonder aanzien des persoons makkelijker worden opgeschort of stopgezet."
Zou dit ook echt nodig zijn of kunnen we beter weer eens kijken wat we kunnen doen om deze regels en voorwaarden weer te laten voor wat ze zijn? Wat is jouw gevoel hierover en heb je hier wel een gevoel of een mening over? Dat er iets moet veranderen is duidelijk, door een bepaalde doelgroep hiervan de dupe te maken is onethisch of zelfs gewetenloos. Weer kijken wat iedereen zelf kan, eigen verantwoordelijkheid, zonder bureaucratie en allerlei regeltjes, controleurs en of een landelijke politiemacht, zou wanneer je het vanaf gepaste afstand bekijkt, vele malen beter zijn.
De oplossingen zijn voor handen, kosten vele malen minder dan alle op hoog niveau uitgedachte trucs en regelingen en zijn ook eerder haalbaar. Mits de mensen die het voor het zeggen hebben nu besluiten op te staan, hun gevoel te laten spreken, waardoor hun trouwste orgaan "het geweten" weer gaat spreken. Openheid en eerlijk zijn is noodzaak! Spionnen zijn alleen nodig wanneer er sprake is van onrechtmatig handelen. Daarmee is alles gezegd. Wie de schoen past trekke hem aan zou ik zo zeggen.
Durf (jij) te helpen? Reageren is de uitdaging, die je wellicht aan wil gaan wanneer je bereid bent om een bijdrage te leveren aan de samenleving. SAMEN LEVEN. Iets wat alleen maar mogelijk is wanneer we het SAMEN DOEN, door het delen van Kennis, Middelen en Mogelijkheden. Ik ben er klaar voor! En stel me vanaf vandaag beschikbaar om mijn kennis te delen met iedereen die daar behoefte aan heeft. Een mailtje volstaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten