Het jaar 2013, het jaar waarin iedereen ook weer een nieuwe kans krijgt.
Geen bekende namen dit keer, maar gewoon een opsomming, van dingen die in mijn persoonlijke leven zijn voorgevallen. Een bedankje, aan de mensen, die ik heb mogen ontmoeten, mensen die ik in de afgelopen jaren, heb mogen helpen en mijn dankbaarheid voor de mogelijkheden die me geboden zijn, waar ik nu nog dagelijks de vruchten van pluk. Enkel en alleen, omdat ik de kansen benut, die me geboden worden, het heft in eigen handen neem, rekening houdend met, de mensen om me heen, de mensen waarvan ik houd, die me dierbaar zijn, in mijn directe omgeving en ver daarbuiten. Want zonder mijn vertrouwen in het goede, ervaringen en deze mensen, had ik niet geweest waar ik nu ben, niet geleerd wat ik nu kan, niet gehad wat ik nu heb en het meest belangrijke, niet geloofd wat ik nu weet. Kortom ik ben (hen) er ontzaggelijk dankbaar voor.
Dit klinkt natuurlijk of ik van plan ben om iets anders te gaan doen, weg te gaan of noem nog maar eens een scenario op. Nee hoor, niets van dit alles. Het gaat over dankbaar en tevreden zijn. De manier, waarop ik mensen mag en wil laten zien, dat alles mogelijk is, wanneer je er maar op vertrouwt en je niet van je pad af laat brengen, ongeacht of ondanks de verleidingen, die op je pad komen. Wanneer je je laat leiden door je gevoel, je hart, je geweten, dat wat je bent, of eigenlijk wie je bent. Een mens met een missie! Een doel, wat verder reikt, dan het vergaren van geld, bezittingen, goederen of dingen die soms "tijdelijk", heel erg verleidelijk kunnen zijn. Want jij weet ongetwijfeld ook, dat wanneer het nieuwtje eraf is, je als mens heel snel geneigd bent, om naar het volgende te kijken.
Dit klinkt natuurlijk of ik van plan ben om iets anders te gaan doen, weg te gaan of noem nog maar eens een scenario op. Nee hoor, niets van dit alles. Het gaat over dankbaar en tevreden zijn. De manier, waarop ik mensen mag en wil laten zien, dat alles mogelijk is, wanneer je er maar op vertrouwt en je niet van je pad af laat brengen, ongeacht of ondanks de verleidingen, die op je pad komen. Wanneer je je laat leiden door je gevoel, je hart, je geweten, dat wat je bent, of eigenlijk wie je bent. Een mens met een missie! Een doel, wat verder reikt, dan het vergaren van geld, bezittingen, goederen of dingen die soms "tijdelijk", heel erg verleidelijk kunnen zijn. Want jij weet ongetwijfeld ook, dat wanneer het nieuwtje eraf is, je als mens heel snel geneigd bent, om naar het volgende te kijken.
In mijn voorgaande blog, gaf ik aan dat we in een computergestuurde, formulierenmaatschappij leven. Het invullen van formulieren en ellenlange lijsten vormt een groot deel van de invulling van onze tijd. Maar daarnaast, zijn we ook heel veel uren bezig met het invulling geven aan dingen die er totaal niet toe doen, omdat we het niet kunnen veranderen, omdat het oeverloos erover praten, nog steeds niet geleid heeft, tot enige verandering, laat staan verbetering. Invulling geven aan jouw leven, dat van de mensen die je dierbaar zijn en wanneer mogelijk, een bijdrage leveren aan de maatschappij, is "ons" hoofddoel. Maar hoe doen we dat of hoe denken we dit te gaan doen, wanneer we ons laten leiden, door alles wat moet, wat de maatschappij van ons verwacht en waarvan wij denken, dat dit nodig is, om erbij te (willen) horen? Is dit laatste niet het voornaamste, waarom het bij veel mensen draait? Mensen die net als de buren, hun ouders, familieleden of vrienden, dezelfde mogelijkheden willen krijgen? Wanneer zij deze niet hebben, zich dit toch gewoon toekennen, of dit nu wel of niet kan, en ze zich dit kunnen veroorloven laat ik even buiten beschouwing.
En omdat het steeds maar blijven praten over de dingen die in de maatschappij gebeuren, plaatsvinden of eigenlijk dagelijks het gevolg zijn van eerder handelen, nooit zomaar zal veranderen houd ik het ook dit keer bij de grote krantenkoppen op de voorpagina van het AD over de laatste 6 dagen. Vrijdag 11 januari 2013: Na celstraf nauwelijks kans op een baan, Reclassering bang voor terugval in criminaliteit; Zaterdag 12 januari 2013: Straatrovers azen op smartphones, Diefstal mobieltjes groeit explosief; Maandag 14 januari 2013: Onderzoek naar giftig gas in huis, Jaar lang meting in 3000 woningen; Dinsdag 15 januari 2013: Zes keer zoveel creches faillliet na bezuinigingen, Ook grote organisaties hebben betalingsachterstand; Woensdag 16 januari 2013: Namen van 'graaiende' ministers blijven geheim, Ondanks hoger inkomen dan norm 193.000 euro en als laatste: Donderdag 17 januari 2013: Thai lichten Nederlanders op, Ambassadeur Boer in Bangkok waarschuwt toeristen.
En omdat het steeds maar blijven praten over de dingen die in de maatschappij gebeuren, plaatsvinden of eigenlijk dagelijks het gevolg zijn van eerder handelen, nooit zomaar zal veranderen houd ik het ook dit keer bij de grote krantenkoppen op de voorpagina van het AD over de laatste 6 dagen. Vrijdag 11 januari 2013: Na celstraf nauwelijks kans op een baan, Reclassering bang voor terugval in criminaliteit; Zaterdag 12 januari 2013: Straatrovers azen op smartphones, Diefstal mobieltjes groeit explosief; Maandag 14 januari 2013: Onderzoek naar giftig gas in huis, Jaar lang meting in 3000 woningen; Dinsdag 15 januari 2013: Zes keer zoveel creches faillliet na bezuinigingen, Ook grote organisaties hebben betalingsachterstand; Woensdag 16 januari 2013: Namen van 'graaiende' ministers blijven geheim, Ondanks hoger inkomen dan norm 193.000 euro en als laatste: Donderdag 17 januari 2013: Thai lichten Nederlanders op, Ambassadeur Boer in Bangkok waarschuwt toeristen.
Nooit zomaar veranderen, schreef ik boven de krantenkoppen. Want wanneer we willen dat er iets verandert, zullen we zelf het heft weer in eigen handen moeten nemen. Daar start mijn verhaal, het verhaal van mijn leven, met mijn hindernissen, mijn hoogtepunten, en mijn val in 2010. Het verhaal van de moeizame weg, die ik onbewust zelf gekozen heb, om uiteindelijk "hersteld van mijn verwondingen", na de verleiding tot het eten van een frikandelletje speciaal niet te kunnen weerstaan, met een reden ben ingeslagen. De weg, die best wat hobbels heeft gekend, en waarvan ik weet, dat deze nog niet ten einde zijn. Dat juist dit plaatje, met het einddoel in zicht, mij de kracht, de energie en een levensgroot doorzettingsvermogen biedt, wat nodig is om mijn pad te vervolgen, zul je begrijpen. Een "gezonde wereld", is mijn droom, mijn einddoel en mijn wens. Een wens waar ik zelf het initiatief in wil nemen en ook neem.
Ook nu regels en voorwaarden, die in het leven van een mens, dus ook in mijn geval nodig zijn, om ervoor te zorgen dat alles blijft draaien. Regels en voorwaarden, het geweten, de stem in het hart, die het verschil aangeeft, tussen goed en kwaad, voor mij, maar daarnaast voor ieder ander. De stem, die (me) precies vertelt, wat mogelijk is en wat niet. Ik heb ervan geleerd en weet inmiddels dat wanneer ik hier niet naar luister, ik mezelf en daarmee ook ieder ander, tekort doe, zwaar tekort. Oorzaak en gevolg? Door weer volledige verantwoordelijkheid te nemen, heb ik dit veranderd. Wil jij dit ook weer? Durf jij ook weer je verantwoordelijkheid te nemen? Durf jij verder te kijken, dan wat je ziet in het hier en nu?
Maar hoe kunnen we de mensen of organisaties, die in vijf van de zes koppen van de kranten genoemd worden, de verantwoordelijkheid geven, wanneer ze in het dagelijks leven veroordeeld zijn of worden, terwijl niemand weet of zij net als jij en ik geleerd hebben van de dingen die zij hebben meegemaakt? Wie heeft hen op hun verantwoordelijkheden gewezen? Wie is er voor hen geweest? Verantwoordelijkheid in het dagelijks leven is best lastig, zeker wanneer er een soort toezichthoudend orgaan is, wat niet gebaat is bij vergeving, een leven zonder oordeel, of zelfs een leven zonder straf. Want zou een leven zonder straf ook een leven zonder geld zijn? Een leven zonder boetes en leven zonder dwangsommen? Wat als het één, hier ook het gevolg van het ander is? Wat als we dit nu omdraaien, een bewijs van goed gedrag levert iets op? Is dit te realiseren?
De afgelopen dagen, heb ik via de diverse nieuwsuitzendingen en programma's vernomen, dat mensen die op zoek gaan naar een nieuwe baan, gevraagd wordt naar een bewijs van onbesproken gedrag. Dit lijkt me een mogelijkheid, om mensen aan te moedigen om goed te doen. Goed, in denken, doen en handelen. Wanneer we dit doorvoeren naar de bedrijven en andere instanties, komt de gezonde wereld, stapje voor stapje, zonder al te veel moeite, steeds dichter bij. Bij jezelf willen starten, is dan wel het meest belangrijke. Want wie anders dan jijzelf kan er beoordelen of je iets goed of fout doet? En aan wie zou jij je moeten verantwoorden wanneer je iets doet wat niet in de haak is, wat het daglicht niet kan verdragen? Ja, jij bent de enige die dit kan en de enige die hierover ook echt een uitspraak kan doen! Ook eigen verantwoordelijkheid?
Durf (jij) verantwoordelijkheid te nemen? Want samen verantwoordelijkheid nemen, levert ook een bijdrage aan de maatschappij. Lever jij meteen ook een bijdrage aan de samenleving. Een gezonde samenleving. Iets wat mogelijk is, wanneer we het allemaal doen. Samen Leven, samen doen, door het delen van verantwoordelijkheid, door het delen van Kennis, Middelen en Mogelijkheden. Ik ben er klaar voor! En stel me vanaf vandaag beschikbaar om mijn kennis te delen, met iedereen die daar behoefte aan heeft. Reageer dan via dit blog, door jouw verhaal te vertellen afsluitend met je naam. Lukt het je niet, dan volstaat een mailtje, zodat ik je reactie eerst per mail ontvang en na het te hebben gelezen alsnog kan plaatsen.
Ook nu regels en voorwaarden, die in het leven van een mens, dus ook in mijn geval nodig zijn, om ervoor te zorgen dat alles blijft draaien. Regels en voorwaarden, het geweten, de stem in het hart, die het verschil aangeeft, tussen goed en kwaad, voor mij, maar daarnaast voor ieder ander. De stem, die (me) precies vertelt, wat mogelijk is en wat niet. Ik heb ervan geleerd en weet inmiddels dat wanneer ik hier niet naar luister, ik mezelf en daarmee ook ieder ander, tekort doe, zwaar tekort. Oorzaak en gevolg? Door weer volledige verantwoordelijkheid te nemen, heb ik dit veranderd. Wil jij dit ook weer? Durf jij ook weer je verantwoordelijkheid te nemen? Durf jij verder te kijken, dan wat je ziet in het hier en nu?
Maar hoe kunnen we de mensen of organisaties, die in vijf van de zes koppen van de kranten genoemd worden, de verantwoordelijkheid geven, wanneer ze in het dagelijks leven veroordeeld zijn of worden, terwijl niemand weet of zij net als jij en ik geleerd hebben van de dingen die zij hebben meegemaakt? Wie heeft hen op hun verantwoordelijkheden gewezen? Wie is er voor hen geweest? Verantwoordelijkheid in het dagelijks leven is best lastig, zeker wanneer er een soort toezichthoudend orgaan is, wat niet gebaat is bij vergeving, een leven zonder oordeel, of zelfs een leven zonder straf. Want zou een leven zonder straf ook een leven zonder geld zijn? Een leven zonder boetes en leven zonder dwangsommen? Wat als het één, hier ook het gevolg van het ander is? Wat als we dit nu omdraaien, een bewijs van goed gedrag levert iets op? Is dit te realiseren?
De afgelopen dagen, heb ik via de diverse nieuwsuitzendingen en programma's vernomen, dat mensen die op zoek gaan naar een nieuwe baan, gevraagd wordt naar een bewijs van onbesproken gedrag. Dit lijkt me een mogelijkheid, om mensen aan te moedigen om goed te doen. Goed, in denken, doen en handelen. Wanneer we dit doorvoeren naar de bedrijven en andere instanties, komt de gezonde wereld, stapje voor stapje, zonder al te veel moeite, steeds dichter bij. Bij jezelf willen starten, is dan wel het meest belangrijke. Want wie anders dan jijzelf kan er beoordelen of je iets goed of fout doet? En aan wie zou jij je moeten verantwoorden wanneer je iets doet wat niet in de haak is, wat het daglicht niet kan verdragen? Ja, jij bent de enige die dit kan en de enige die hierover ook echt een uitspraak kan doen! Ook eigen verantwoordelijkheid?
Durf (jij) verantwoordelijkheid te nemen? Want samen verantwoordelijkheid nemen, levert ook een bijdrage aan de maatschappij. Lever jij meteen ook een bijdrage aan de samenleving. Een gezonde samenleving. Iets wat mogelijk is, wanneer we het allemaal doen. Samen Leven, samen doen, door het delen van verantwoordelijkheid, door het delen van Kennis, Middelen en Mogelijkheden. Ik ben er klaar voor! En stel me vanaf vandaag beschikbaar om mijn kennis te delen, met iedereen die daar behoefte aan heeft. Reageer dan via dit blog, door jouw verhaal te vertellen afsluitend met je naam. Lukt het je niet, dan volstaat een mailtje, zodat ik je reactie eerst per mail ontvang en na het te hebben gelezen alsnog kan plaatsen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten