Er zijn inmiddels weer twee weken voorbijgegaan sinds het voorgaande blog. Weken waarin er in de wereld weer van alles en nog wat is gebeurd. Weken waarbij we in de wereld opnieuw te maken hebben gehad met geweld. Geweld ontstaan door pijn, onzekerheid en pure onmacht. Weken waarin er dingen gewijzigd zijn, verslechterd maar en gelukkig ook ten goede gekeerd. Zonder daarbij te spreken over iets of iemand in het bijzonder, kan ik vertellen dat er behoorlijk wat roering is geweest. Mensen en bedrijven worden geraakt, mensen en bedrijven worden opgehemeld of juist aan de schandpaal genageld. Maar staat iemand weleens stil bij de wijze waarop dit gedaan wordt, wat voor invloed dit heeft op de persoon, de personen en mensen achter, naast of de mensen die zijdelings betrokken zijn? En daarom ook nu nogmaals de begeleidende woorden, de toevoeging voor de vaste lezers van de nieuwsbrief van De Hof van het Heden.
“Hallo Allemaal,
Wat heerlijk, dit mooie weer iedere dag. Wanneer de Zon ’s morgens haar best doet om de stralen weer in ieders gevoel neer te laten komen, dan kan ik daar alleen al dankbaar voor zijn. Dankbaar, omdat ik de tijd heb om het op te merken. De tijd heb, om het te zien en er daardoor nog eens extra van kan genieten. Omdat het een bijdrage levert aan de goede gevoelens, die de zon, de warmte en alles wat we tijdens het lenteweer in het voorjaar, in aanloop naar de zomer, mogen ervaren. En dat te bedenken, dat het nog niet eens 21 maart is. De lente nog niet begonnen is, we “officieel” nog steeds in de winterperiode zitten.
De winter, die normaal gesproken, gepaard gaat met behoorlijk wat “verstoringen”. Verstoringen in het vervoer. Omdat mensen, die zich voor hun werk op de weg moeten begeven, nog niet allemaal de gelegenheid hebben om thuis te werken. Omdat mensen, die een baan hebben, nog steeds worden verwacht op kantoor, in de loods of op de plek waar zij hun werkzaamheden uit kunnen voeren. Werkzaamheden, die al dan niet uitgevoerd worden met 100% of soms ietsje minder motivatie. Want ook jij zult weten, dat er veel mensen zijn die graag iets anders zouden doen dan het werk wat zij nu doen. De reden waarom verschilt per persoon.
Gelukkig zijn er ook al behoorlijk wat mensen, die werkelijk de baan hebben, die ze graag willen. Dat de motivatie hier ook weer kan verschillen, zul je begrijpen. Bij de één zal het gedrevenheid zijn, vanuit eigen initiatief, bij de ander pure noodzaak. Want door de levensstandaard waar we in Nederland en de rest van de wereld aan gewend zijn geraakt is het niet meer dan normaal dat we werken. Uitzonderingen daargelaten natuurlijk. Er zullen altijd mensen blijven, die een andere optie hebben. Mensen die door welke omstandigheid dan ook niet meer hoeven te werken. Dat de omstandigheid een keuze of een voorbestemd iets is, dat laat ik nog even in het midden. Dat er ooit een besluit genomen is, waardoor dit mogelijk is gemaakt, dat zal iedereen zelf snel genoeg gaan begrijpen en in gaan zien.
Maar wanneer ben je er aan toe, om dit te zien. Wanneer weet je dat het tijd is om te gaan doen wat werkelijk bij je hoort en jouw bestemming is? Wanneer weet je dit en hoe kun je dit duidelijk maken, aan mensen die nog steeds vast zitten in hun patroon, de levensstandaard? Ja, dat is en blijft lastig, zeker wanneer deze mensen het niet willen zijn. Omdat zij gewend zijn, aan dat wat er al jaren was en dat wat in hun beleving normaal, gewoon is. En dat is nu net waarom het draait. Wat is gewoon, dat wat jij denkt te zien, wat jij denkt te weten of dat wat je voelt op het moment dat je alles wat zo gewoon leek volledig losgelaten hebt. Net als met alle gebeurtenissen in het leven, is er ooit een start of beginpunt geweest. Dit geldt voor ieders leven, maar in nog grotere mate, voor het moment, waarop iemand gekozen heeft, om zich te committeren aan de ander, een bepaalde functie, een bedrijf of instelling.
Ieder mens mag keuzes maken, liefst een keuze die volledig in harmonie is, met wie hij of zij is. Door werkelijk tevreden en dankbaar te zijn, met wat je hebt en voor wat je hebt, kun je verder bouwen aan een mooie toekomst. En wanneer je verwachtingen laat varen, vertrouwen hiervoor in de plaats komt, zullen er alleen nog maar mooie en leerzame momenten volgen. Niets meer verwachten, doordat je vertrouwt op de toekomst en deze met een open blik, zonder oordeel tegemoet ziet. Want, we kunnen wel plannen, we kunnen onze agenda blijven vullen, met de dingen die moeten, nodig zijn of onze voorkeur hebben, soms leidt het leven, of de weg die wij volgen, precies de andere kant op. Precies daarheen waar de Universele routeplanner al op was ingesteld. Omdat het voorbestemd is?
En niemand kan beloven, dat het leven voorspelbaar is. Dat je alles al helemaal voor jezelf uit kunt stippelen. Doe wat je kunt doen en laat de rest maar los. Wees dankbaar, voor alles wat je mee mag maken, zien en doen. Er zullen altijd bizarre wendingen zijn, maar ook zeer zeker mooie. Er zullen altijd verdrietige wendingen zijn, maar daarbij ook zeer zeker liefdevolle. Onverwachte wendingen, waarbij het los laten van mensen die je dierbaar zijn horen, maar ook verrassingen, door het nieuws van nieuw leven, geboortes en de aankondiging van een aanstaande verbintenis. Een wisselwerking van emoties, waarbij uitersten geen uitzondering zijn. En wanneer de mooie emoties de overhand hebben zullen de gevoelens die je daarbij ervaart ervoor zorgen dat je alles aankunt, omdat je niet alleen staat. Je verbonden bent met alles wat liefde is.
Door je in deze tijd staande te houden, zul je balans kunnen vinden, die nodig is, om bij jezelf te blijven. De Balans, die ervoor zorgt, dat je met iedere emotie overweg kunt en beter nog, van iedere emotie leert. Datgene leert, wat ervoor zorgt, dat je de minder prettige emoties, in een lagere intensiteit zult ervaren en voelen dan de mooie. Een gedoseerde intensiteit, zodat je alles aankunt. Een voor jou maximaal toelaatbare intensiteit, zelfs, wanneer je daar voorheen, nog niet van overtuigd bent of niet weet dat je om zal kunnen gaan met die dingen waarmee je onverwacht geconfronteerd wordt.
Een confrontatie, die niet in je agenda staat, die niet (te) voorzien is. Een confrontatie, waarmee je zult kunnen dealen, wanneer het moment daar is. Wanneer de emotie (of de emoties) zonder vooraankondiging ineens voelbaar is (zijn). Wanneer je om kunt gaan met emoties, kun je in feite omgaan met alles wat er op je pad komt. En dat ieder mens dit nodig heeft, daar kan niemand onderuit. Omdat het wegstoppen of niet meteen durven omgaan of eigenlijk verwerken van emoties, ervoor zorgt dat je het verleden een heel leven lang met je meedraagt. En vrijwel iedereen weet, dat een onverwerkt verleden, leidt tot lijden in het heden.
Ben jij er al klaar voor, om zonder leed de toekomst tegemoet te zien? Ik wil je daar graag bij helpen en beter nog, ik mag dit ook doen!
Tot de volgende nieuwsbrief!”
Wanneer ik dan hoor dat er toch nog steeds mensen zijn die vanuit pijn, onzekerheid en pure onmacht dingen doen, die opnieuw leiden tot pijn, onzekerheid en pure onmacht, dan vraag ik me oprecht af waar we naar toe gaan in de wereld? Hoe lang gaan we nog door met: het niet willen zien, het zijn van de levensstandaard en het leven in een patroon, wat er tot op de dag van vandaag nog steeds voor zorgt, dat we steeds opnieuw weer geconfronteerd blijven worden met pijn, onzekerheid en pure onmacht?
Ja, nu zal de kop van het dit blog wat meer duidelijkheid bieden! Wat zou jij doen, wanneer je één dag voor God mag spelen? Wetende wat je nu weet en ook werkelijk vanuit jezelf dat doen wat in jouw beleving en voor jouw gevoel helemaal juist is?
Ik weet het inmiddels en heb daar welwillende mensen voor en bij nodig! Mijn wens is een gezonde wereld, waarin mensen weer gaan voelen. Waardoor ieder mens weer eens één dag zichzelf is, daarbij zichzelf in de spiegel durft aan te kijken en vanaf dat moment bereid is, om zich heen te kijken. Want hoewel we in één wereld leven, de wereld van iedereen is, krijg ik nog steeds het gevoel dat er veel mensen op een eiland zitten. Maar zelfs wanneer we een eigen leven leiden, dan zijn we nog verbonden. Denken dat we alles mogen hebben, mogen bezitten of zelfs mogen bepalen voor ieder ander, zonder rekening te houden met de gevolgen, die nu inmiddels wel heel duidelijk zichtbaar zijn, is niet meer van deze tijd. De gevolgen zijn overduidelijk. Zo duidelijk dat je deze bij wijze van spreken, als blind persoon kunt zien en als doof persoon kunt horen. Laten we daarom weer eens gaan voelen.
Daarbij is leven zonder gevoel, leven zonder liefde en leven zonder passie! Vraag je eens af of je dan wel leeft? Wil jij weer Volmaakt Gelukkig Jezelf Zijn, Gezondzijn, Heelzijn?
“Hallo Allemaal,
Wat heerlijk, dit mooie weer iedere dag. Wanneer de Zon ’s morgens haar best doet om de stralen weer in ieders gevoel neer te laten komen, dan kan ik daar alleen al dankbaar voor zijn. Dankbaar, omdat ik de tijd heb om het op te merken. De tijd heb, om het te zien en er daardoor nog eens extra van kan genieten. Omdat het een bijdrage levert aan de goede gevoelens, die de zon, de warmte en alles wat we tijdens het lenteweer in het voorjaar, in aanloop naar de zomer, mogen ervaren. En dat te bedenken, dat het nog niet eens 21 maart is. De lente nog niet begonnen is, we “officieel” nog steeds in de winterperiode zitten.
De winter, die normaal gesproken, gepaard gaat met behoorlijk wat “verstoringen”. Verstoringen in het vervoer. Omdat mensen, die zich voor hun werk op de weg moeten begeven, nog niet allemaal de gelegenheid hebben om thuis te werken. Omdat mensen, die een baan hebben, nog steeds worden verwacht op kantoor, in de loods of op de plek waar zij hun werkzaamheden uit kunnen voeren. Werkzaamheden, die al dan niet uitgevoerd worden met 100% of soms ietsje minder motivatie. Want ook jij zult weten, dat er veel mensen zijn die graag iets anders zouden doen dan het werk wat zij nu doen. De reden waarom verschilt per persoon.
Gelukkig zijn er ook al behoorlijk wat mensen, die werkelijk de baan hebben, die ze graag willen. Dat de motivatie hier ook weer kan verschillen, zul je begrijpen. Bij de één zal het gedrevenheid zijn, vanuit eigen initiatief, bij de ander pure noodzaak. Want door de levensstandaard waar we in Nederland en de rest van de wereld aan gewend zijn geraakt is het niet meer dan normaal dat we werken. Uitzonderingen daargelaten natuurlijk. Er zullen altijd mensen blijven, die een andere optie hebben. Mensen die door welke omstandigheid dan ook niet meer hoeven te werken. Dat de omstandigheid een keuze of een voorbestemd iets is, dat laat ik nog even in het midden. Dat er ooit een besluit genomen is, waardoor dit mogelijk is gemaakt, dat zal iedereen zelf snel genoeg gaan begrijpen en in gaan zien.
Maar wanneer ben je er aan toe, om dit te zien. Wanneer weet je dat het tijd is om te gaan doen wat werkelijk bij je hoort en jouw bestemming is? Wanneer weet je dit en hoe kun je dit duidelijk maken, aan mensen die nog steeds vast zitten in hun patroon, de levensstandaard? Ja, dat is en blijft lastig, zeker wanneer deze mensen het niet willen zijn. Omdat zij gewend zijn, aan dat wat er al jaren was en dat wat in hun beleving normaal, gewoon is. En dat is nu net waarom het draait. Wat is gewoon, dat wat jij denkt te zien, wat jij denkt te weten of dat wat je voelt op het moment dat je alles wat zo gewoon leek volledig losgelaten hebt. Net als met alle gebeurtenissen in het leven, is er ooit een start of beginpunt geweest. Dit geldt voor ieders leven, maar in nog grotere mate, voor het moment, waarop iemand gekozen heeft, om zich te committeren aan de ander, een bepaalde functie, een bedrijf of instelling.
Ieder mens mag keuzes maken, liefst een keuze die volledig in harmonie is, met wie hij of zij is. Door werkelijk tevreden en dankbaar te zijn, met wat je hebt en voor wat je hebt, kun je verder bouwen aan een mooie toekomst. En wanneer je verwachtingen laat varen, vertrouwen hiervoor in de plaats komt, zullen er alleen nog maar mooie en leerzame momenten volgen. Niets meer verwachten, doordat je vertrouwt op de toekomst en deze met een open blik, zonder oordeel tegemoet ziet. Want, we kunnen wel plannen, we kunnen onze agenda blijven vullen, met de dingen die moeten, nodig zijn of onze voorkeur hebben, soms leidt het leven, of de weg die wij volgen, precies de andere kant op. Precies daarheen waar de Universele routeplanner al op was ingesteld. Omdat het voorbestemd is?
En niemand kan beloven, dat het leven voorspelbaar is. Dat je alles al helemaal voor jezelf uit kunt stippelen. Doe wat je kunt doen en laat de rest maar los. Wees dankbaar, voor alles wat je mee mag maken, zien en doen. Er zullen altijd bizarre wendingen zijn, maar ook zeer zeker mooie. Er zullen altijd verdrietige wendingen zijn, maar daarbij ook zeer zeker liefdevolle. Onverwachte wendingen, waarbij het los laten van mensen die je dierbaar zijn horen, maar ook verrassingen, door het nieuws van nieuw leven, geboortes en de aankondiging van een aanstaande verbintenis. Een wisselwerking van emoties, waarbij uitersten geen uitzondering zijn. En wanneer de mooie emoties de overhand hebben zullen de gevoelens die je daarbij ervaart ervoor zorgen dat je alles aankunt, omdat je niet alleen staat. Je verbonden bent met alles wat liefde is.
Door je in deze tijd staande te houden, zul je balans kunnen vinden, die nodig is, om bij jezelf te blijven. De Balans, die ervoor zorgt, dat je met iedere emotie overweg kunt en beter nog, van iedere emotie leert. Datgene leert, wat ervoor zorgt, dat je de minder prettige emoties, in een lagere intensiteit zult ervaren en voelen dan de mooie. Een gedoseerde intensiteit, zodat je alles aankunt. Een voor jou maximaal toelaatbare intensiteit, zelfs, wanneer je daar voorheen, nog niet van overtuigd bent of niet weet dat je om zal kunnen gaan met die dingen waarmee je onverwacht geconfronteerd wordt.
Een confrontatie, die niet in je agenda staat, die niet (te) voorzien is. Een confrontatie, waarmee je zult kunnen dealen, wanneer het moment daar is. Wanneer de emotie (of de emoties) zonder vooraankondiging ineens voelbaar is (zijn). Wanneer je om kunt gaan met emoties, kun je in feite omgaan met alles wat er op je pad komt. En dat ieder mens dit nodig heeft, daar kan niemand onderuit. Omdat het wegstoppen of niet meteen durven omgaan of eigenlijk verwerken van emoties, ervoor zorgt dat je het verleden een heel leven lang met je meedraagt. En vrijwel iedereen weet, dat een onverwerkt verleden, leidt tot lijden in het heden.
Ben jij er al klaar voor, om zonder leed de toekomst tegemoet te zien? Ik wil je daar graag bij helpen en beter nog, ik mag dit ook doen!
Tot de volgende nieuwsbrief!”
Wanneer ik dan hoor dat er toch nog steeds mensen zijn die vanuit pijn, onzekerheid en pure onmacht dingen doen, die opnieuw leiden tot pijn, onzekerheid en pure onmacht, dan vraag ik me oprecht af waar we naar toe gaan in de wereld? Hoe lang gaan we nog door met: het niet willen zien, het zijn van de levensstandaard en het leven in een patroon, wat er tot op de dag van vandaag nog steeds voor zorgt, dat we steeds opnieuw weer geconfronteerd blijven worden met pijn, onzekerheid en pure onmacht?
Ja, nu zal de kop van het dit blog wat meer duidelijkheid bieden! Wat zou jij doen, wanneer je één dag voor God mag spelen? Wetende wat je nu weet en ook werkelijk vanuit jezelf dat doen wat in jouw beleving en voor jouw gevoel helemaal juist is?
Ik weet het inmiddels en heb daar welwillende mensen voor en bij nodig! Mijn wens is een gezonde wereld, waarin mensen weer gaan voelen. Waardoor ieder mens weer eens één dag zichzelf is, daarbij zichzelf in de spiegel durft aan te kijken en vanaf dat moment bereid is, om zich heen te kijken. Want hoewel we in één wereld leven, de wereld van iedereen is, krijg ik nog steeds het gevoel dat er veel mensen op een eiland zitten. Maar zelfs wanneer we een eigen leven leiden, dan zijn we nog verbonden. Denken dat we alles mogen hebben, mogen bezitten of zelfs mogen bepalen voor ieder ander, zonder rekening te houden met de gevolgen, die nu inmiddels wel heel duidelijk zichtbaar zijn, is niet meer van deze tijd. De gevolgen zijn overduidelijk. Zo duidelijk dat je deze bij wijze van spreken, als blind persoon kunt zien en als doof persoon kunt horen. Laten we daarom weer eens gaan voelen.
Daarbij is leven zonder gevoel, leven zonder liefde en leven zonder passie! Vraag je eens af of je dan wel leeft? Wil jij weer Volmaakt Gelukkig Jezelf Zijn, Gezondzijn, Heelzijn?
De onderstaande flyer, het onderzoek en de vragen uit de laatste nieuwsbrief zullen jou daarbij zeker helpen.
http://www.dehofvanhetheden.nl/pdf/flyer.pdf en http://www.dehofvanhetheden.nl/pdf/onderzoek_juni.pdf en
http://www.dehofvanhetheden.nl/pdf/nieuwsbrief25.pdf
http://www.dehofvanhetheden.nl/pdf/flyer.pdf en http://www.dehofvanhetheden.nl/pdf/onderzoek_juni.pdf en
http://www.dehofvanhetheden.nl/pdf/nieuwsbrief25.pdf
Geen opmerkingen:
Een reactie posten