Waarom oordelen over recht en onrecht, wanneer het verschil onduidelijk is?

"Vorige week, de week van het geld, nu de week van de armoede"

Gister, kwam mijn vader bij ons eten en hij vroeg me heel oprecht, wat ik nou precies deed met de mensen die ik coach. Ik heb hem een korte uitleg gegeven, zonder er al te veel inhoudelijk op in te gaan. Toen hij me vroeg, of dat het enige was, heb ik hem gevraagd mee te werken aan een onderzoek. Dit onderzoek is terug te vinden op mijn website http://www.dehofvanhetheden.nl/pdf/onderzoek_juni.pdf en gaat over een eigen identiteit. Want eerlijk is eerlijk, wanneer je weet, hoe belangrijk dit is, om het vol te kunnen houden in de wereld van vandaag, dan kies je ervoor om hier meteen mee te beginnen. De wereld van vandaag, de wereld waarin wij nu leven. Daarnaast de wereld van morgen! 

Mijn vader stemde hier meteen mee in. En heeft als altijd, de inleiding van het onderzoek goed gelezen, het verantwoordelijkheidsformulier ingevuld, waarna hij is gestart met de vragen. Toen hij klaar was, vroeg ik hem meteen hoe het kwam dat wat hij altijd zegt, niet naar voren kwam in het onderzoek. Zou mijn vraagstelling niet goed zijn of heeft hij de vraag verkeerd begrepen?

Wanneer ik de kop van het blog lees en de statements eronder over de week van, moet ik deels lachen en aan de andere kant kan ik wel janken. Want net als met de vragen in mijn onderzoek, interpreteert ook iedereen deze op geheel eigen wijze. En waarom dit zo is, kan alleen de persoon zelf zeggen.

Nu ik deze week, drie mensen gecoacht heb, goed geluisterd heb naar wat zij me vertelden, daarbij ook de opmerkingen over hun zintuiglijke waarnemingen in ogenschouw genomen heb, ben ik me er nog meer van bewust dat we het met elkaar  moeten doen. Ik kan de woorden in het voorgaande blog, met een kleine invulling opnieuw gebruiken. Ik laat de altijd aanwezige gedachte, wat bij mij eigenlijk een gevoel is, niet langer varen en pak het groot aan. Ik laat me niet sturen of leiden door wat de media zegt, zal door eigen onderzoek en door kritisch te zijn, er alles aan doen, om de waarheid die voor iedereen geldt, naar buiten te brengen. En omdat heel veel mensen niet vrolijk worden van de media, heb ik besloten om het nieuws wat gebracht wordt, van een andere kant te belichten.

Hieronder volgen de koppen van de voorpagina van het AD weer, dit keer niet over 5 maar over de laatste 6 dagen:
zaterdag 24 november: "Schippers dreigde met opstappen";
maandag 26 november: "Speelhallen moeten gokverslaafden weren"; dinsdag 27 november: "Twee op de vijf gezinnen sparen amper"; woensdag 28 november: "Rutte ligt opnieuw zwaar onder vuur"; donderdag 29 november: "Ruwaard van Putten laat gezonde long verwijderen"; vrijdag 30 november: "Ondiep-weduwe sleept schietende agent voor de rechter".

Ook nu zeg ik, wat moet je hier nu mee? Ik zal het gezond zijn van de mensen, hier dit keer even buiten laten. Maar één ding is duidelijk, deze mededelingen zullen zonder twijfel een bepaald gevoel bij "veel mensen" oproepen!  Ik kom weer terug bij mijn vader. Een man die zijn hele leven hard heeft gewerkt, nu 71 is en zich nog steeds dagelijks nuttig maakt in de maatschappij. Tot en met zijn 68ste in dienstverband heeft gewerkt, waarna hij ziek geworden is. Ziek, waarbij de zorg, God zei Dank, gefunctioneerd heeft, maar daarnaast zeker ook best de nodige impact heeft gehad. Impact die nog dagelijks op de achtergrond aanwezig is. En niet omdat mijn vader hulpbehoevend is, maar na wat hij heeft meegemaakt, niet meer de kracht, ik noem het levenskracht heeft, die hij in de jaren voor zijn ziek zijn bezat. Of de gevolgen van de behandeling die hij heeft ondergaan, dit veroorzaakt hebben, kan en wil ik niet beoordelen. Maar wie kan dit wel? En hoe relevant is dit?

Zou het handig zijn om alle koppen van de kranten stuk voor stuk te analyseren of zal ik het maar houden bij de rode draad,  die ook nu weer overal doorheen loopt. "Recht en onrecht". "Rijkdom en armoede". Wie anders dan jij kunt daarover oordelen. De minister, die door de ophef om de plannen over de zorgpremie, dreigde met opstappen en daarmee een scheuring in de VVD top teweeg zou brengen,  de medewerkers van het Casino, die op cursus moeten om het gedrag te herkennen van een verslaafde bezoeker, de gezinnen die door het niet sparen, in de financiële problemen dreigen te komen, De Premier, die erkent dat hij de verkiezingsbelofte heeft gebroken, het ziekenhuis, wat aangeeft weer medische missers te hebben gemaakt en als laatste de weduwe die als eerste een civiele zaak tegen de politie start, de eerste in zijn soort nog wel? 

Nee, analyseren dat heeft totaal geen zin, omdat er in ieder stukje, al een vraag schuilt. Heeft het zin? Want er verandert uiteindelijk niets wanneer de vraag met ja of met nee beantwoord wordt. Het onderliggende probleem wordt niet aangepakt, waardoor alle uitspraken, oplossingen en mogelijke acties die eruit voortvloeien geen bijdrage zullen leveren aan het voorkomen van of zelfs identiek herhalen van een dergelijk iets. En hoe dat komt, ja dat kan ik op de meest simpele manier verwoorden. Er zijn mensen die wanneer ze iets doen, zich verplaatsen in de persoon, in de situatie in de omstandigheden waarin de ander verkeert. Dit om te kijken op welke manier hij/zij dit zelf zou ervaren. En er zijn mensen die aan de zijlijn toekijken, denken over hoe het op te lossen valt, zonder te voelen wat het betekent wanneer je zoiets meemaakt.

Een van de meest belangrijk aspecten daarbij is respect. Respect en waardering voor de ander, de ander boven jouw eigen belang stellen. De ander zien als een waardig persoon, iemand zien als een waardig mens, als waardevol. Je los maken van negatieve emoties is daarbij van belang. Het programma "Undercover Boss" wat een aantal seizoenen op tv is geweest, toont, hoe iemand die aan de top van een bedrijf staat, ziet hoe zijn medewerkers in het werkveld functioneren. De "baas", die door deel te nemen aan het werkproces en zich te begeven onder het "gewone werkvolk", de problemen leert kennen, waar mensen tegenaan lopen door het te ervaren. Ik zal niet alle voorbeelden noemen maar stel wel een aantal vragen: Kun je dit als minister, vanuit het torentje, als arts die niets weet over de persoon en zijn gezinssituatie of als agent wanneer je door de melding al een bepaald gevoel bij jezelf opgeroepen hebt, en de rechter, die moet beslissen zonder de situatie zelf te hebben ervaren? Wat voel jij daarbij? Voel je er überhaupt wel iets bij, of is het de ver van je bed show?

Maandagavond laat keek ik naar het programma "Hoezo armoede?" Deze uitzending ging over het onderwijs in China. Een programma over de welgestelde en "gelukkige" tegenover de minder fortuinlijke medemens uit de Chinese gemeenschap, die door te worden voorgelogen, letterlijk en figuurlijk op een dwaalspoor werden gezet. Ik heb na het zien van deze uitzending, mijn gevoel en daarmee mijn gedachten niet meteen uit kunnen schakelen, waardoor ik weinig nachtrust heb gehad. Te zien, hoe ouders van kinderen, die door het niet kunnen volgen van een opleiding, een  slecht betaalde baan hadden, zich dagelijks blindstaarden op het hebben van een diploma, omdat dit hun kind, de kans op een goede toekomst zou geven.

Een toekomst, die gebaseerd zou zijn op het hebben van geld, het kunnen kopen van de materiële zaken, die deze mensen zelf in hun leven nooit zouden bezitten. Inclusief een onderkomen, wat een bijdrage zou leveren aan een gezond leven. Deze ouders gaven en deden er letterlijk en figuurlijk alles voor om hun kind wel dit geluk te kunnen geven. Ik heb de andere afleveringen nog niet bekeken. Wanneer ze net zo duidelijk de boodschap weergeven zijn deze ook zeker het kijken waard.

Deze mensen in de genoemde uitzending werden werkelijk belazerd en besodemieterd. Op een dusdanig mensonterende manier zoals je het je eigenlijk niet voor kunt stellen. Door het betalen van grote bedragen dachten zij namelijk dat de opleiding die hun kind volgde enige waarde had. Ja de waarde, waarmee het instituut, de hogeschool, of de karakters erachter de goedgelovige mensen het gevoel gaf dat het een goede opleiding was. Terwijl het in wezen een zeer slecht in elkaar gezet toneelspel was. (Zie de link onderaan)

Maar wie zegt jou dat wat wij op school leren juist is?  Hoeveel ophef is er de laatste tijd geweest in de media over karakters die alleen hier in Nederland al zoveel onderzoeksresultaten "gefaked" hebben? En alleen doordat zij dit nodig hadden om te promoveren? Zou er in dit geval ook misbruik zijn gemaakt van de minder fortuinlijke medemens? Ik durf het niet te zeggen. Wil er wel voor deze mensen zijn, voor ze opstaan waar mogelijk. Durf jij dit ook te doen? Durf jij je verhaal, jouw ervaring of mogelijk zelfs jouw expertise te delen? Ook dat is nodig in de wereld van vandaag, de wereld waarin we nu leven, maar daarnaast zeker in de wereld van morgen. We moeten het met elkaar doen!

http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1308560

Waarom ik nog steeds in wonderen geloof!

"De band tussen een ouder en kind is nooit weg"

Vandaag ontving ik een Appje van een goede vriendin, met de trieste boodschap dat haar vader gisteravond is overleden. Een vriendin, die me in de afgelopen jaren heel dierbaar is geworden. Omdat ze me gesteund heeft, tijdens heel veel moeilijke en rare momenten in mijn leven. Ze heeft me, er door het tonen van haar wilskracht en doorzettingsvermogen, nu ik besef, eigenlijk altijd mee geholpen, om het licht te blijven zien. En waarom dit juist nu weer gebeurt, zal ik je vertellen. Juist vandaag, een trieste, sombere maar ook regenachtige dag. 

Sinds een aantal dagen, word ik geplaagd, door een soort nare zenuwpijn aan de linkerzijde van mijn gezicht. Geen duidelijke plek, omdat ik niet precies kan zeggen waar het zit, rond mijn mond en ogen. Of eigenlijk rondom mijn ogen, mond, neus en oren? Dat dit met mijn kiezen te maken heeft, was mijn eerste gedachte. Ja, want in mijn beleving, kloppen de spreekwoorden en ik heb samen met mijn lief, de afgelopen jaren nog al wat voor mijn kiezen gekregen.  Dat dit deels mijn eigen verantwoordelijkheid is geweest, besef ik me heel goed. De consequenties van het willen delen, willen zorgen voor, maar vooral er voor de ander te willen zijn, hebben me eigenlijk, mijn hele leven, bijzondere ervaringen bezorgd.

Nu ik volop bezig ben, mijn doelen te verwezenlijken, door mijn coachingsactiviteiten werkelijk vorm te geven en gelukkig mooie resultaten zie, heb ik de altijd aanwezige gedachte om iets groot aan te pakken maar laten varen. Dat ik me daarbij te veel en te vaak, heb af laten leiden door wat de media zegt, besef ik nu meer dan ooit. En ook nu, na dagen niets te hebben geschreven op mijn weblog, begrijp ik weer waarom ik dit wel weer dagelijks zou moeten doen. Want van de media word je niet vrolijk. Hieronder volgen de koppen van de voorpagina van het AD over de laatste 5 dagen:
maandag 19 november: "Nederlandse vrouw krijgt vaker kanker"; dinsdag 20 november: "Verdachte in zaak-Vaatstra heeft stoornis"; woensdag 21 november: "Baasjes dumpen zieke huisdieren in het asiel"; donderdag 22 november: "Pensioen in 2014 opnieuw omlaag";
vrijdag 23 november: "Beruchte crimineel opgepakt na overval".

Ja lieve mensen, wat moet je hier nu mee? Levert dit echt een bijdrage aan het gezond zijn van de mensen in Nederland of bezorgen deze mededelingen iedereen die dit leest juist een rotgevoel?  Ik kom weer terug bij mijn vriendin, die ik natuurlijk meteen gebeld heb, om haar te laten weten dat ik er voor haar ben, wanneer ze me nodig heeft. En omdat ik uit eigen ervaring weet, dat ieder mens dit kan gebruiken in een dergelijke situatie. Een telefoontje, belletje, een arm om je heen, schouder om uit te huilen of gewoon hulp. Helpende handen, wanneer je het, door overmand te zijn van emoties, zelf even niet meer weet. Weet jij hoeveel mensen hier dagelijks mee geconfronteerd worden? Het verlies van een dierbare, of dit nu door een overlijden is of door het feit dat iemand langzaam achteruit glijdt vanwege ziekte of zelfs vergeetachtig zijn? 

Helaas is dit ook de laatste paar maanden bij veel mensen in Nederland, of beter gezegd overal ter wereld het geval. Mensen, die nog een heel leven, voor zich zouden moeten kunnen hebben, maar door het niet verwerken van emoties, door gebeurtenissen in hun eigen leven, door alles wat ze meemaken, maar ook door het zien van alle ellende in de media, niet meer verder kunnen. Dat de media, waaronder de krant, daar voor een klein deel verantwoordelijkheid voor draagt zul je begrijpen. Maar moeten we dan gewoon voortaan alleen maar leuk nieuws brengen en al het andere niet meer tonen of kunnen we er op een andere manier mee omgaan?

Mijn moeder is overleden in 2009 aan een hartstilstand. Zij was iemand, die zich door het zien van de nieuwsberichten "op het balkje van RTL7", de kranten en het horen van het nieuws op de Radio vreselijk op kon winden over hoe mensen toch zo vreselijk bezig konden zijn. Zij sprak er alleen met mij, mijn vader en sommige andere mensen in onze familie over, die dit wilde horen. Waarop ik altijd zei, dat het totaal niet hielp of zou veranderen wanneer zij zich er druk over zou maken en dat dit niet goed was voor haar gezondheid. Dat ik ongemerkt al jaren hetzelfde doe, zal en kan ik niet meer ontkennen.

Dat ze gelukkig ook genoot van de media, weet ik aan de hand van haar uitlatingen over de programma's van Edwin Evers op 538, de uitzendingen van het Glazen Huis van 3 FM en alle andere programma's die zij op de televisie volgde die haar voldoening gaven. Dat, inclusief het creatief bezig zijn met name, daarnaast voor weinig geld, iets lekkers op tafel zetten, wat ze dagelijks vol overgave deed. Mijn moeder een schat, die tot aan haar laatste adem, gewerkt heeft. Om er zo voor te zorgen, dat ze in een opgeruimd en schoon huis, tot rust kon komen. Tot rust komen om iedere week, dag na dag, hetzelfde ritueel, inclusief de negatieve en de positieve media volgend, aan het einde van de dag, vermoeid haar hoofd op het kussen neer te kunnen leggen.

Nu het nieuws van mijn vriendin haar vader tot me doordringt, besluit ik even op Facebook te kijken. Tot mijn verbazing zie ik een drietal mooie dingen langskomen. Waar ik achteloos, het woord "mooi" bij plaats. En op het moment dat ik dat gedaan heb, stromen de tranen nog harder over mijn wangen, dan op het moment waarop ik mijn vriendin aan de telefoon had.

Waarom zul je nu denken? Omdat mijn moeder vanaf de andere zijde, ongemerkt echt iets kan doen, wat ze mij al eerder op een bijzondere manier in woorden heeft laten weten. Zij maakte altijd foto's van de lucht en ik hielp al heel veel jaren mensen, door hen het volgende te vertellen: "Als je adem jachtig is, is ook je denken gejaagd. Als je adem tot rust komt, kalmeert ook je geest. Let op je adem en Relax". (sorry Robin, dat ik je laatste woord niet tot in detail overgenomen heb, maar dit zijn tot voor kort eigenlijk altijd mijn woorden geweest die ik gebruikte op het moment, waarop ik van 1998 tot en met 2010 iemand op mijn behandeltafel had liggen). Ja, dat deed zij en mocht ik doen omdat het puur was en eerlijk. Ik mocht mensen de oorzaak aangeven van hun klacht, waarna ik ze tips en adviezen gaf om er iets mee te doen.

Tips en adviezen, die  net als de 10 geboden heel simpel zijn, mits je er als mens maar weer naar kunt en wilt luisteren. Door vrij te zijn van blokkades, is dit mogelijk. Mijn coachings en workshoptraject, inclusief  "het Dare to help of Durf te helpen programma", zijn daarbij van groot belang. Door de drie mooie achtereenvolgende boodschappen op de genoemde socialmedia site ben ik me daar opnieuw weer helemaal bewust van. En dat onze  Deense vriend, Mikkel Fuglsang: "Yes, yes i dont understand a word", schrijft, geeft me opnieuw weer de bevestiging dat we allemaal met elkaar verbonden zijn. Zelfs wanneer we in verschillende landen wonen, of niet meer op deze wereld zijn.

Ik vertrouw erop dat de zon vandaag vanzelf weer gaat schijnen, omdat ik ervan overtuigd ben, dat het kwaad, door alle negativiteit in de lucht, waar ter wereld ook, de band tussen geliefden, ouders en kinderen, nooit zal kunnen doorbreken. Thank God! Laat dit voor iedereen die iemand verloren heeft, een boodschap van kracht zijn, en volg mijn blog, omdat ik je daarin kan en mag vertellen hoe we uit kunnen zien naar een wereld waarin liefde regeert, al het andere door het zien van goede voorbeelden, absoluut mee wil, waardoor pijn, verdriet en alle andere narigheid voor eens en altijd tot het verleden behoort.

Waarom is het bewaren van de vrede zo lastig?

"Weer kinderen gedood door Israëlische aanval"

En waarom dit nu eigenlijk weer gebeurt nadat er vier jaar geleden een soort van staakt het vuren is afgekondigd, kan nog niemand met zekerheid zeggen. Is het uit angst, vanwege het feit dat er wapens aangeleverd zijn? Is het  een soort van je afzetten en je kracht laten gelden omdat er van de andere zijde nog steeds aanslagen worden gepleegd of is het nog steeds een  overblijfsel van een ruzie die ooit heel lang geleden begonnen is. Te maken had met onderdrukking en het creëren van een strijd tussen mensen die zich meer of juist minderwaardig voelen? Het eerlijk verdelen van grond in het land waar beide groepen al sinds jaar en dag hun grondvesten hebben gelegd? Lees de onderstaande link voor de details.
http://www.nu.nl/buitenland/2961417/weer-kinderen-gedood-israelische-aanval.html

Maar wat de reden voor het opheffen van het staakt het vuren ook is, het is belangrijk dat de mensen weer met elkaar in gesprek raken. Want iedereen ziet toch dat het doelloos en zonder enige reden plegen van aanslagen op gewone burgers, niemand helpt en zeker geen oplossing biedt voor het conflict wat onderhuids al jaren speelt. En nu de paus zich ook heeft uitgesproken over het nog niet vergaan van de wereld op 21 december 2012, is het van het grootste belang dat er naar een oplossing wordt gezocht voor alle problemen die overal in de wereld gelden. Want wanneer de wereld niet vergaat, zullen we het met elkaar nog vele jaren vol moeten houden. Wat kun je dan beter doen dan bevriend zijn en vergeving vragen voor alles wat er in het verleden fout is gegaan. Te hebben geleerd van alle fouten die er in het verleden gemaakt zijn en dit ook te erkennen. En daarnaast vergeving vragen voor het onrechtvaardig en of ondoordacht vanuit negatieve emoties handelen. Weer gaan voor een echte samenleving.
http://www.nu.nl/buitenland/2961472/wereld-vergaat-niet-21-12-12.html

Maar waardoor ontstaan negatieve emoties nu eigenlijk echt? Zou onrecht de aanleiding voor dit alles kunnen zijn? Wanneer iemand vindt dat hij of zij onrechtvaardig behandeld wordt, niet gewaardeerd wordt of zelfs heel erg ondergewaardeerd, kan dit leiden tot verzet. Dit kan op diverse vlakken, start echter vaak al in de kindertijd. Op het moment waarin een kind heel hard bezig is om zijn of haar plaats in het gezin of in de wereld op te eisen. Wanneer dit gevoel van thuis uit versterkt wordt, kan het zich heel diep gaan wortelen. Het koste wat kost behalen van je recht, "gerechtigheid", is dan vaak de drijfveer. Dit zorgt ervoor dat heel veel mensen letterlijk denken dat alles geoorloofd is. Niets is natuurlijk minder waar.

Wanneer je mijn vorige blog gelezen hebt heb je ook de 10 geboden gelezen. De 10 geboden zijn echter ook per geloof uitgeschreven. Wanneer je weet dat de Joodse bijbel op nr. 6 heeft staan Gij zult niet doden, dit ook bij de Orthodoxe Joden geldt, evenals bij de Protestanten en de Christenen en dit bij de Rooms Katholieke kerk zelfs op 5 staat, dan is het zeker van belang om je hieraan te houden. Maar hoe realiseer je dit in een wereld waarin de verschillen steeds maar groter lijken te worden. Er een sterk gevoel is van onderdrukking of juist het tegenovergestelde ervan uitverkoren of onschendbaar te zijn? Zou iedereen niet gewoon dezelfde rechten en plichten moeten hebben? Dezelfde leefregels en voorwaarden? Eigen verantwoordelijkheid?

Dat niet iedereen deze verantwoordelijkheid aankan hebben we de afgelopen jaren meerdere malen in de media kunnen vernemen. Dat er altijd wel een oordeel of mening volgt over de wijze waarop iemand handelt, denkt of doet, versterkt de gebeurtenis ook nog eens. Want hoeveel mensen zijn er niet die de laatste paar jaren hun boekje te buiten gegaan? Dan heb ik het nog niet eens over de zichtbare strafbare feiten maar mensen die willens en wetens jarenlang dingen doen die het daglicht niet kunnen verdragen. Door acties die ervoor kunnen zorgen dat er heel veel pijn en verdriet veroorzaakt wordt. Pijn en verdriet, traumatische ervaringen die nooit plaats zouden hoeven vinden wanneer de veroorzaker oprecht zijn gevoelens uit had kunnen spreken of er een luisterend oor voor hem of haar was geweest. Oprechte aandacht, waardoor iemand zich kan uiten, waardoor begrip of medeleven volgt. Door iemand de kans te bieden om over zijn/haar gevoelens te spreken.

Wat zou het toch mooi zijn wanneer we deze voorwaarde als eerste basisregel voor de opvoeding door gaan voeren die voor iedereen geldt vanaf het moment waarop een mens kan communiceren. De belangrijkste regel in de opvoeding? Zou iedere ouder zich hier niet dagelijks aan moeten committeren? Oprechte aandacht, waardoor een kind de kans krijgt om zijn/haar emoties te uiten. Dat dit alleen mogelijk is wanneer de ouder zelf het voorbeeld geeft, zul je begrijpen. En deze regel doorvoeren op school? Hoe organiseer je dit? Hoe weet je zeker dat een leerkracht zelf niet meer rondloopt met onverwerkte of onuitgesproken emoties? Dit zou toch standaard in de sollicitatieprocedure moeten worden opgenomen? Zeker wanneer iemand de verantwoordelijkheid draagt voor de kinderen van de ander.

In zekere zin doen we dit allemaal, zelfs wanneer je geen ouder bent, geen kinderen hebt, of geen familie waar je naar om hoeft te kijken. Hoeveel mensen weten er nog wat er bij hun buurman of buurvrouw leeft. Is het ieder huisje heeft zijn kruisje, net als het privé en zakelijk gescheiden houden niet gewoon een onbezonnen regel? Wanneer emoties niet uitgesproken worden of er geen communicatie meer is, gaan dingen hun eigen leven leiden. Zou dit wellicht de reden zijn van het niet meer open staan voor de verhalen van andere mensen? De meeste mensen hebben hun oordeel over de ander al klaar voor ze er ooit maar kennis mee gemaakt hebben of mee gesproken hebben. Op basis van uiterlijk vertoon wordt vaak al een mening gevormd. Maar hoe kan dit nu, wanneer je geen moeite doet om de persoon te leren kennen? Wanneer je er standaard vanuit gaat dat iets is zoals het is.

Wil jij jouw verhaal delen? De ander kennis laten maken met jou, jij als persoon, iemand met een verleden, emoties, positief en minder positief of zelfs ronduit negatief en verdrietig? En ben jij bereid dit met de ander te delen? Durf jij te helpen en daardoor weer volledig jezelf te zijn? Reageer dan op deze mail.

Hoe belangrijk is de waarheid en eerlijk zijn voor jou?

"Tranen om Audi Naser (10)"

Hoe verdrietig is dit, in een wereld waar iedereen zo zijn best doet om wijs te worden? Denken de mensen die dit soort acties uitvoeren daar ook aan? Hoogstwaarschijnlijk niet, anders zou de tekst bovenaan de kop van het stukje op de voorpagina van het AD zaterdag 17 november, anders zijn. De kop is echter de realiteit, en ook triest, wanneer je de foto ziet van een Palestijns meisje wat gefotografeerd is op de uitvaart van het jongetje wat tijdens de luchtaanval van het Israëlische leger op de Gazastrook om het leven is gekomen. Een kind van 10 jaar, onschuldig, nog in de fase waarin hij zou moeten gaan ontdekken hoe de wereld draait, hoe hij zijn leven in kan gaan richten, hoe hij een toekomst op zou kunnen gaan bouwen. Wreed en abrupt weggehaald uit zijn leven.

En ik kan je nu zeggen, wanneer ik dit zie, zou ik het liefst de krant opzeggen, geen nieuws meer kijken of me totaal afsluiten van alles wat er in de wereld speelt. Maar hoe eerlijk ben ik dan bezig? Sluit ik dan niet mijn ogen voor alles wat er toe doet? Ja inderdaad en ik kan en wil mijn ogen hier niet voor sluiten. Wanneer mogelijk, wel kijken, hoe dit op te lossen is, door de mensen die dit soort acties uitvoeren, in hun eigen hart te laten kijken. Want lieve mensen, protesteren, strijd voeren, en  zelfs handtekeningenacties hebben geen enkele zin. Het goede voorbeeld geven, de persoon laten inzien dat dit niet de manier is, doe je niet door hem tegen te spreken. Stel je open voor hem/haar, door oprechte aandacht.

Wat zorgt ervoor dat iemand, iets doet wat pijn en verdriet veroorzaakt of zelfs in koelen bloede iemand anders kan vermoorden? Welke boosheid heeft ertoe geleid, dat iemand zich zo, vergeef me mijn woorden, "op laat naaien", dat het "doelloos" doden van mensen een missie is geworden? En mocht de boosheid "terecht" zijn, waarom zijn er geen andere oplossingen? Ieder kind leert vrijwel als eerste op school dat er niets is waarover niet gepraat kan worden, en er dus niets bestaat wat onopgelost hoeft te blijven. Tenminste wanneer de leerkracht hiervoor open staat. Waar blijft deze wijze les en daaruit voortvloeiende wijsheid bij de mensen die zoals ze het noemen "volwassen" zijn?

Hoe is het toch mogelijk, dat iemand die voor zijn familie, gezin, of zelfs land, door het vuur gaat, zich zover laat omturnen dat hij/zij een totaal ander mens wordt? Wat drijft iemand ertoe om ineens iets te doen wat hij zelf als vreselijk ervaart, of zelfs als een kille moordmachine aan de slag te gaan? Wil jij dit weten, of kies je er net als met het opzeggen van de krant of niet meer luisteren naar de tv en de radio ook niet een klein beetje voor om het zo te laten? Alleen jij kunt dit weer beoordelen. Niemand anders dan jij.

Toch zijn er ongetwijfeld mensen, die er net als ik, voor de ander willen zijn, de ander gewoonweg willen helpen, door het bieden van een luisterend oor. Daarnaast de ander niet be of veroordelen, maar hen gewoon door hen een spiegel voor te houden, laten zien wat ze doen. Hen inzicht bieden, door het geven van een reactie, jouw reactie, in denken, doen en handelen. Een voorbeeld misschien? Maar hoewel jij voor hen het voorbeeld kunt zijn, zijn zij dat natuurlijk ook weer voor jou. Dat is het mooie van een samenleving. Iedereen, maar met name de mensen waarmee jij in contact komt en staat, kan als jouw spiegel fungeren. Mits je bereid bent ernaar of in het geval van de spiegel, erin te kijken. De werkelijkheid onder ogen zien en nog belangrijker, er van te willen leren. Of denk jij dat je het altijd bij het rechte eind hebt? Dat je geen fouten maakt en altijd het juiste doet? Dan zou jij het perfecte voorbeeld voor de rest van de wereld zijn.

Wat dan wel heel belangrijk is, is dat je jezelf bent, je niet laat leiden door negatieve emoties, omdat je, wanneer dit wel het geval is, niet als voorbeeld kunt fungeren. Er niet voor 100% voor de ander kunt zijn. Angst, verdriet, boosheid, wrok, jaloezie, maar ook hebzucht en afgunst zullen dan als stimulator fungeren voor iets wat kan leiden tot evenzoveel van het eerder genoemde rijtje. Daaruit kan ook weer een nieuwe emotie ontstaan, schuld! Wanneer iemand vanuit schuldgevoel handelt, is hetgeen hij/zij doet ook niet oprecht. Weet daarom, dat je alles wat je doet, het best vanuit je hart kunt doen. Dan gaat het ook goed en hoef je je achteraf nooit te verantwoorden.

De waarheid spreken en het daarbij behorende gezegde "eerlijkheid duurt het langst", is iets wat iedereen vanaf de dag dat hij/zij geboren wordt, mee zou moeten krijgen. Eerlijk zijn naar jezelf toe en naar iedereen die of over alles wat men doet en waarvoor men leeft. "Eerlijkheid duurt het langst". Hoe kun je dit realiseren in de wereld van vandaag, in de wereld van nu, waar alles draait om geld, normering en waardering? Ik heb daar een bijzonder hulpmiddel voor. Een hulpmiddel wat iedereen kan gebruiken in belang van het goede! 

Hieronder de Bijbeltekst die ik geleerd heb van de vader van mijn schoonzus en zoals ik deze altijd gebruik voor het helpen van mensen, het water en ook wanneer er dingen niet helemaal gaan zoals ik wil of het voor mij goed voelt. Wanneer je een lege fles vult met water uit de kraan en je zegt daarin het onderstaande gebed 3x gevolg door ieder keer 3x God is de almachtige, sluit vervolgens de fles, dan is dit water hetgeen, wat bijzondere krachten heeft.

(Johannes 3:16). GODS LIEFDE

"Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een ieder, die in Hem gelooft, niet verloren ga, doch ‘t eeuwig leven hebbe" 

Gevolgd door:

God is de almachtige, God is de almachtige, God is de almachtige!

Dus het "gebed" 3 x opzeggen en achter elk “gebedje” zeg je drie keer: God is de almachtige!

Nog even iets wat ik zelf iedere dag (heel af en toe ben ik zo moe en dan vergeet ik het) doe. Soms doe ik het al onder de douche zodat ik het niet vergeet! Ik geloof echt dat we als mens onderdeel zijn van een groter geheel, ben niet van het naar de kerk gaan, dat hoeft in mijn beleving ook echt niet. Ik geloof dat wanneer je goed leeft, het goede voor hebt met iedereen, wanneer je andere mensen altijd wilt helpen en dit nooit doet voor persoonlijk gewin, je op de goede weg bent.

Ik zeg ‘s avonds voor het slapen gaan altijd dit gebed drie keer en dan ook achter ieder gebed 3x God is de almachtige. Daarnaast zeg ik het “Onze Vader gebed” op en daarna bedank ik God altijd, voor alles wat ik mee heb mogen maken, iedereen die ik heb ontmoet, dat hij weer bij de hele wereld is geweest, bij iedereen die ziek is, bij iedereen die in een land leeft waar honger en oorlog is, bij iedereen die moeilijk denkt en doet en iedereen die op de een of andere manier gebaat is bij zijn hulp en natuurlijk voor de dieren en de natuur. Daarna vraag ik hulp voor dezelfde groepen die ik net opnoemde en dan nog eens extra de personen bij naam waarvan ik houd, die ziek zijn en Zijn hulp hard nodig hebben. Ik vraag dit niet voor mezelf, maar uit Jezus naam en dan AMEN.

En echt waar hoor dat heeft mij al jaren op de been gehouden, ook tijdens het overlijden van mijn moedertje waarvan ik zo ongelofelijk veel houd. Ik weet dat niet alleen Onze Lieve Heer maar ook zij me helpt. Ik heb in mijn 2e boek een gedicht voor haar mogen schrijven. Ik zie haar een beetje als mijn helper en engel.

Dierbaren die op dit moment overlijden, blijven altijd in onze nabijheid. Hoe ik dit weet, kan ik je niet zeggen, dat ik het mag weten en daardoor ook mensen een stukje troost kan bieden, vind ik heel bijzonder. Ook jij mag natuurlijk voor iedereen bidden, dit helpt ook. Het heeft niets met Reiki of iets anders met een spirituele benaming te maken, maar werkt uiteindelijk wel. Een mens is niet gemaakt om ziek te worden. Door het verdringen van emoties zijn we ziek geworden, ik heb dit in mijn boek (nr 1.) al op mogen schrijven. Boekje 2, 3 en 4 zijn nog duidelijker en zullen zelfs de wetenschappers inzicht geven, wanneer zij bereid zijn om hiernaar te kijken.

Het water kan gebruikt worden voor alles waarvoor jij denkt dat het nodig is. Ik adviseer om iedere ochtend en avond 3 slokjes te drinken; Wanneer mensen medicijnen innemen dat het innemen van de medicatie met dit water ervoor zal zorgen dat er geen schadelijke bijwerkingen zijn; Ook kun je het gebruiken op wondjes, eczeem of uitslag en natuurlijk om je mond mee te spoelen; Als je je mond gespoeld hebt natuurlijk niet doorslikken; Heel belangrijk, nooit rechtstreeks uit de fles drinken, altijd in een beker of glas doen.

En net als met alle dingen in het leven en de wereld van nu:

Geen garantie, kijk maar wat het doet, succes!

En ook nu geldt, reageren mag. Durf (jij je ervaringen te delen en daarmee de ander) te helpen?

Waarom de 10 geboden?

Wie anders dan jijzelf kan hier iets van zeggen?

Want je bent het ongetwijfeld met me eens, dat ieder weldenkend mens regels nodig heeft, om naar te kunnen leven? Regels die ervoor zorgen dat het niet een ongelofelijk puinhoop wordt, regels omdat de mens zonder regels, werkelijk tot de meest extreme dingen in staat is. Wat goed dat God destijds de regels heeft ingevoerd, heeft doorgegeven en dat Jezus door zijn leven te geven, er vervolgens voor gezorgd heeft dat deze regels bij ieder mens in het hart geschreven staan.

De omschrijving heb ik rechtstreeks van Wikipedia gehaald en is altijd goed om even te lezen, zelfs wanneer je niet gelovig bent. http://nl.wikipedia.org/wiki/Tien_geboden

"Toen sprak God deze woorden:

‘Ik ben de HEER, uw God, die u uit Egypte, uit de slavernij, heeft bevrijd. Vereer naast mij geen andere goden. Maak geen godenbeelden, geen enkele afbeelding van iets dat in de hemel hier boven is of van iets beneden op de aarde of in het water onder de aarde. Kniel voor zulke beelden niet neer, vereer ze niet, want Ik, de :HEER, uw God, duld geen andere goden naast Mij. Voor de schuld van de ouders laat Ik de kinderen boeten, en ook het derde geslacht en het vierde, wanneer ze Mij haten; maar als ze Mij liefhebben en doen wat Ik gebied, bewijs Ik hun Mijn liefde tot in het duizendste geslacht.

Misbruik de naam van de HEER, uw God, niet, want wie Zijn naam misbruikt laat Hij niet vrijuit gaan. Houd de sabbat in ere, het is een heilige dag. Zes dagen lang kunt u werken en al uw arbeid verrichten, maar de zevende dag is een rustdag, die gewijd is aan de HEER, uw God; dan mag u niet werken. Dat geldt voor u, voor uw zonen en dochters, voor uw slaven en slavinnen, voor uw vee, en ook voor vreemdelingen die bij u in de stad wonen. Want in zes dagen heeft de HEER de hemel en de aarde gemaakt, en de zee met alles wat er in leeft, en op de zevende dag rustte Hij. Daarom heeft de HEER de sabbat gezegend en heilig verklaard.

Toon eerbied voor uw vader en uw moeder. Dan wordt u gezegend met een lang leven in het land dat de HEER, uw God, u geven zal.

Pleeg geen moord. Pleeg geen overspel. Steel niet. Leg over een ander geen valse getuigenis af. Zet uw zinnen niet op het huis van een ander, en evenmin op zijn vrouw, op zijn slaaf, zijn slavin, zijn rund of zijn ezel, of wat hem ook maar toebehoort."

Dit is natuurlijk de algemene beschrijving. In iedere religie en bij ieder geloof heeft men de regels in eigen bewoordingen omschreven. Maar wie begrijpt deze regels nog, wie snapt nog waar dit over gaat? Schuldenlast, erfelijke belastbaarheid, een reden, vanwege fouten die ouders gemaakt hebben? De oorzaak, waardoor vele mensen te kampen hebben met lichamelijke of geestelijke ongemakken? Hoe belangrijk is dit en waarom moet er een schuldige aangewezen worden? Wat verandert er wanneer we een schuldige aan kunnen wijzen? Hoe helpt dit bij het verwerken van? Je voelt je er alleen maar rotter door, tenzij je vergeeft en voor het juiste kiest. Want ook nu heeft iedereen een keuze. Wij hebben als mens een keuze. Een keuze om te leven volgens de regels die Jezus door het geven van zijn leven, voor eens en altijd in ons hart heeft geschreven. Ook hij heeft de schuldenlast van zijn Hemelse Vader op die manier opgeheven. Uit liefde, voor de God van Israël, de Almachtige die tevens de God is van alle andere volkeren, de God die de hemel en aarde geschapen heeft, uit liefde voor iedereen die en alles wat leeft.  

We leven in een wereld waar respect ver te zoeken is, waar alles gedaan wordt om maar zoveel mogelijk geld binnen te harken, terwijl we totaal niet meer begrijpen dat al het geld van de wereld, zelfs in "de week van het geld" nog steeds leidt tot ellende, pijn en verdriet. Daarnaast kijken mensen niet meer naar zichzelf maar alleen nog maar naar de ander. Want wellicht heeft die het beter en wil iedereen ook de succesformule waardoor deze persoon zoveel materiële zaken heeft weten te vergaren. Maar hoe belangrijk is materie, wanneer we geen aarde meer hebben om op te leven. Wanneer er mensen zijn die willens en wetens dingen doen, die slecht zijn voor zichzelf of voor de ander, maar er wel voor zorgen dat zij iedere dag hun dagelijkse lasten kunnen voldoen, incl. de belasting, wat op dit moment werkelijk zijn naam  eer aan doet.

Wie alle informatie op mijn beide websites www.levenlerenherinnerenweten.nl en www.dehofvanhetheden.nl bekijkt, daarnaast de nieuwsbrieven krijgt, deze ook werkelijk leest en ziet, weet, dat ik al heel veel jaren mensen mag helpen. Ook dat ik door de jaren heen regelmatig geconfronteerd ben met het ziek, worden en zijn van mensen in mijn nabije omgeving. Mensen die mij dierbaar zijn, waarom ik geef. Mensen die trouw zijn aan, de volgens de maatschappij geldende normen. Trouw en loyaal naar de mensen waarmee zij samen wonen, werken en leven. Trouw aan alles buiten zichzelf, waardoor ze helaas niet voldoende naar zichzelf luisteren, naar hun lichaam, naar hun persoon, hun zijn. De reden waardoor ziek worden, bij velen overgaat in ziek zijn. Buiten zichzelf, niet meer doen wat in hun hart zit, waar ze blij van worden, wat ze een goed gevoel geeft. Constant opleven tegen de verwachtingen van andere mensen. Tot het moment waarop ze zelf ervaren dat het niet langer zo door kan gaan.

En ja wat voor mensen geldt, geldt ook voor dieren, de natuur en alles wat op deze aarde leeft. Je kunt er gewoonweg, door simpel je boerenverstand te gebruiken, vanuit gaan, dat misbruik in iedere vorm, gevolgen heeft. Roofbouw plegen, geldt voor mens en dier maar daarnaast zeker ook voor alles wat de aarde te bieden heeft. Wanneer je niet meer luistert naar wat ons als mensen geschonken is, op het moment waarop God de hemel en de aarde maakte, dan houdt het werkelijk een keertje op. Natuurrampen en alle mogelijke ellende die door geen enkele wetenschapper te stoppen is daarbij als gevolg. Zou dit komen doordat we de regels vanuit ons hart niet meer horen, of omdat ze simpelweg niet alles duidelijk maken wat noodzaak is?

De mensen die nog heel veel jaren volgens het ritme van de natuur geleefd hebben, hebben één ding meer dan ooit goed begrepen. De Indianen, "Native Americans". Zij hebben naast de 10 geboden die in het hart van ieder mens staan, hun eigen 10 geboden, wellicht kunnen we daar iets meer mee, omdat ze te begrijpen zijn en nog steeds gelden.

Native American 10 Commandments

1. The earth is our Mother, care for her ~ De aarde is onze Moeder, zorg goed voor haar;

2. Honor all your relations ~ Eer al je relaties,

3. Open your heart and soul to the Great Spirit ~ Open je hart en ziel voor de Almachtige;

4. All life is sacred; treat all beings with respect ~ Alles wat leeft is heilig; behandel deze met respect;

5. Take from the Earth what is needed and nothing more ~ Neem alleen van de aarde wat nodig is en niet meer dan dat;

6. Do what needs to be done for the good of all ~ Doe wat nodig is in het belang van iedereen die en alles wat leeft;

7. Give constant thanks to the Great Spirit for each new day ~ Toon dagelijks u dankbaarheid, voor elke nieuwe dag en spreek dit uit naar de Almachtige;

8. Speak the truth; but only of the good in others ~ Spreek de waarheid; maar alleen over het goede in de ander;

9. Follow the rhythms of nature; rise and retire with the sun ~ Volg het ritme van de natuur; waak en slaap met het op en ondergaan van de zon;

10. Enjoy life's journey, but leave no tracks ~ Geniet van de levensreis, maar laat geen sporen na.

De zin van het woord is net als de zin van het bestaan, heel belangrijk wanneer je zonder zorgen door het leven wilt gaan. Eenheid in denken, doen en handelen. In de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Voor iedereen die hier gehoor aan geeft, is er een mogelijkheid om gelukkig te zijn en dit ook zelf te ervaren door het te beleven. Gewoon door puur te zijn, jezelf te zijn. Durf jij het al? Ben jij bereid om te helpen? Reageer maar op dit blog. 

Waar geloof jij eigenlijk in?

Geloof jij in sprookjes of geloof jij in wonderen?

Na de laatste blogs zul je je ongetwijfeld afvragen waar ik heen wil met mijn verhalen? En waarom ik iedere keer terugkom met een stukje uit de bijbel, een stuk over het leven maar ook het sterven van Jezus en vooral de zin van dit alles. Waarom ik dit doe als persoon die zich niet bij enige kerk heeft aangesloten, niet gedoopt is, of geen "regelrechte" binding heeft met welk geloof dan ook, mag ik je in de dagen die volgen laten weten. Want vandaag is het precies de 40ste dag voor de kerst begint.

Kerst, een tijd waarin mensen samenzijn met de personen die hen dierbaar zijn, samenzijn om kerst te vieren, samenzijn om de dingen te doen die traditiegetrouw bij de kerst horen of samen te zijn om gewoon te genieten van elkaar. Voor velen is dit ook een moeilijke tijd, en dan heb ik nog niet eens over de crisis of over de financiën. Dan heb ik het over de mensen die een dierbaar persoon verloren hebben, waardoor deze dagen extra lastig zullen zijn. Dagen waarin zij voorheen samen waren met een persoon waarmee zij één waren. Zelfs wanneer ze niet dezelfde gedachtegang, leefwijze, of manier van handelen hadden. Gewoon twee mensen die door de jaren heen, elkaars maatje waren, aan één woord genoeg hadden om te begrijpen wat de ander dacht en wilde.

Advent, een tijd waarin gelovigen zich vooral bezighouden met zingeving, de zin van het bestaan van Jezus. De rest van deze gegevens is na te lezen onder de volgende link op Wikipedia
http://nl.wikipedia.org/wiki/Advent en dan klik je vervolgens Advent Periode aan. (De link is helaas niet rechtstreeks te kopieren!)

Natuurlijk kan ik nu ook weer allerlei stukjes uit de bijbel noemen waarin gesproken wordt over de periode waarin Jezus geboren werd. En ik kan je nu vertellen, dat deze tijd, hoewel we het nu dankzij allerlei hightech ontwikkelingen, vele malen makkelijker hebben dan destijds, eigenlijk nog helemaal zoveel niet verschilt. Er zijn namelijk nog steeds verschillen tussen arm en rijk, ziektes, in veelvoud nu met een naampje, mensen die zich laten leiden door positieve maar ook door negatieve emoties. Waardoor de één zichzelf van alles kan veroorloven en ervan geniet, de ander zichzelf wegcijfert en alleen maar leeft om dat te doen wat er van hem of haar verwacht wordt.

Waar zit dat toch in? Waarom zijn er zoveel verschillen? En hoe komt het dat de iedereen er ook een eigen mening en oordeel op nahoudt? Want, ook dat is in de afgelopen eeuwen nog steeds niet veranderd. Een oordeel en een mening, waardoor je kiest voor goed of fout, zichtbaar of onzichtbaar, maar ook of je je laat horen of liever anoniem blijft. Wie beslist dit, wie kiest hier voor?

In de afgelopen jaren van mijn leven heb ik heel veel nieuwe mensen mogen ontmoeten en leren kennen, die ieder hun eigen beweegredenen en verhaal hadden, om de dingen te doen zoals zij dit deden. Uniek, soms overeenkomstig, maar vooral de wijze waarop ze met hun ervaringen omgingen, sprak mij het meeste aan. De één zag alleen maar ellende op zijn/haar pad en de ander kreeg keer op keer dat wat hij/zij wilde. Ik heb echter nooit gezien dat dit leidde tot gelukkig of ongelukkig zijn. Wat wel voor geluk zorgde is het samenzijn en geliefd worden door mensen waarom je geeft. Het ontbreken van dit samenzijn of geliefd worden, leidde in de meeste gevallen tot ongelukkig zijn. Het delen van levensvreugde en verdriet is dat wat de basis blijkt te zijn voor geluk of bij het niet kunnen delen, van ongeluk.

Wat in dit alles wel heel duidelijk naar voren komt is dat iedereen zichzelf wil zijn. De dingen doen, die bij hem/haar past. Dat doen waarover een goed gevoel bestaat. Omdat de persoon op die manier blij kan zijn met alles wat hij/zij doet, ongeacht de hoeveelheid tijd die daaraan besteed kan worden. Wanneer alle werkzaamheden verdeeld worden, de betaling van het gedane werk ook verdeeld wordt, zou iedereen weer een gevoel van tevredenheid kunnen ervaren. Maar wie is er nog bereid om te delen? Wie wil er in deze tijd delen met de mensen die wellicht een minder hoge opleiding gevolgd hebben? Of een beroep uitoefenen waarbij minder verantwoordelijkheid genomen hoeft te worden? Want dat waren voorheen en in vroegere tijden wel de eisen die golden voor het verkrijgen van een hoger salaris.

De Balkenendenorm is ingevoerd, tijdens de periode waarin Jan Peter Balkenende in Nederland Minister President was. Vanaf dat moment, is ook pas de norm ingesteld. Mensen die in het bedrijfsleven werken, kunnen een salaris behalen wat vele malen hoger ligt, dan bij de mensen die een betrekking hebben bij de overheid, als ambtenaar en/of daarbij een publieke functie vertegenwoordigen. http://www.leerwiki.nl/Wat_is_de_balkenendenorm 

In de bovenstaande link kun je lezen waarom deze norm is ingesteld. Daarnaast is het een norm en nog steeds geen wet. Er zijn dus ook nu nog heel veel mensen werkzaam in de publieke sector, die een salaris hebben wat ver boven deze norm ligt.

Hoe verantwoord is dit, in een tijd waarin veel bedrijven een faillissement aan moeten vragen, en het UWV het drukker dan ooit heeft, met het inschrijven en begeleiden van mensen, die dankzij de crisis op straat komen te staan? Deze week is uitgeroepen tot "de week van het geld". Een bijzondere benaming, voor iets wat bij velen leidt, tot stress, zorgen over de toekomst en wat nog al niet meer. En dit keer niet, omdat Premier Mark Rutte, of één van de andere (oud) regeringsleden,foutje hebben gemaakt, maar omdat heel veel mensen, al jarenlang een veel te grote broek aan hebben. Dit ook extra gestimuleerd werd, met de mogelijkheid, om nog extra geld te lenen. Daarbij komt nog, dat goed, al jaren, niet goed genoeg meer is.

Wanneer is het eigenlijk wel genoeg? Wanneer is iemand tevreden? Want bijna "iedereen" weet toch inmiddels, dat dit als enige werkelijk een bijdrage levert aan gelukkig zijn, kortom de gezondheid en het welzijn van de mens. Zie jij geld nog steeds als de bron voor geluk en gezondheid, of weet jij door ervaring dat je het beter dichter bij huis kunt zoeken? Want tevreden zijn, kost bij lange na, niet zoveel en helpt de wereld sneller in balans te komen, in balans te zijn. Gelukkig zijn met wie je bent en wat je hebt?

Ik geloof in wonderen en weet, dat ik iedere dag, de kans krijg, om een tipje van de sluier op te lichten, zodat straks, iedereen, die bereid is, om mee te gaan in het goede, de kans krijgt om te genezen, mits zij de sprookjes en allerlei "loze beloften" loslaten en gaan voor iets wat ons als mens al jaren helpt. De kracht zit in onszelf, die hebben we, dankzij Onze Lieve Heer en Zijn Zoon Jezus, meegekregen voor ons hele leven, en daar komt het nog een keer, mits we weer volledig open staan voor dat wat ons gegeven is, het geweten, de 10 geboden die bij ieder mens in het hart geschreven staan, een daad uit liefde,  voor de gehele mensheid. Alleen dit zal ons helpen, om een vreedzame maatschappij te creëren. Een maatschappij, waarin het oordelen en een mening hebben over, overbodig blijkt. Een maatschappij, waarin delen weer centraal staat. Durf jij te helpen, reageer dan.

Hoe reëel is een wereld zonder geld?

Opnieuw een tweetal vragen. "Hoe reëel is het om je vertrouwen bij de ander neer te leggen?" of "Vertrouw iemand tot het tegendeel bewezen is?"

Waarom deze 2 vragen alles te maken hebben met de kop van dit blog zul je vanzelfsprekend begrijpen na het lezen ervan. Ik start maar meteen met de aanleiding. Gister las ik in de krant dat de onderhandelingen van de 2 regeringspartijen over de zorg en de belastingverlaging beide niet meer aan de orde zijn. De kop "KABINET BUIGT" zegt meer dan wat maar ook.

En ja, in de voorgaande blogs van 4 november en 20 oktober heb je kunnen lezen dat Economie simpel gezegd alles te maken heeft met huishoudkunde. Wanneer je weet dat Mark Rutte nog steeds single is, kun je ervan uitgaan dat hij zijn eigen huishouden bestiert. Hoe het bij Diederik Samson gaat weet nog niemand. Wat wel bekend is, is dat Diederiks vader, de morgen direct na de verkiezingen de kinderen naar school bracht. Maar hoe belangrijk is het eigenlijk om te weten wat de heren doen en in hoeverre zij zich zelf bewust zijn van het financiële plaatje, het runnen van een huishouden en het regelen en organiseren van de "belangrijke" taken die op de schouders rusten van iedere persoon die in Nederland of waar ter wereld leeft? Want wordt er ook gekeken of de persoon die het land regeert zijn eigen zaakjes op orde heeft? En dan spreek ik niet alleen over het hebben van de benodigde diploma's. Want hebben beide heren het vak huishoudkunde meegekregen tijdens hun schooltijd http://nl.wikipedia.org/wiki/Diederik_Samsom

http://nl.wikipedia.org/wiki/Mark_Rutte 

Zowel Mark als Diederik hebben beide het Gymnasium gedaan. Mark studeerde geschiedenis, en ging verder in het bedrijfsleven bij Unilever. Diederik daarentegen heeft technische natuurkunde met als afstudeerrichting kernfysica gestudeerd, waarna hij actief werd als activist en campagneleider bij Greenpeace. Beide heren hebben dus een bijzondere staat van dienst. Mark is lid van de Protestantse kerk en Diederik is atheïst. Maar hoe belangrijk zijn deze specifieke gegevens eigenlijk. En wat heeft ervoor gezorgd en destijds bepaald dat beide heren zich aangemeld hebben in de politiek. Beide heren waren in hun studententijd aangesloten en vertegenwoordigden gedurende een bepaalde periode een "voorzittersrol" bij het studentenkorps van hun dispuut. Of dit er uiteindelijk ook toe heeft geleid dat ze besloten om een rol in de politiek te gaan vervullen kan niemand buiten henzelf beantwoorden.

Maar wie zijn Mark en Diederik? En kunnen we hen de volledige verantwoordelijkheid voor het besturen van ons land aanrekenen? Hoeveel verantwoordelijkheid kan een mens in zijn leven aan? Is het overigens wel verantwoord om de volledige en totale verantwoordelijkheid voor het besturen van een land, inclusief het nemen van beslissingen over leven en dood, en nog veel meer van dit soort precaire zaken bij iemand anders neer te leggen. Want dat is wat uiteindelijk wel het gevolg is van dat wat gebeurt wanneer iemand in de politiek zit. Wanneer alles goed gaat is dit natuurlijk heel mooi, wordt iemand geprezen en zal er geen vuiltje aan de lucht zijn. Hoe zit dit eigenlijk met de dingen die fout gaan, mag je daar ook een persoon op afrekenen of moet je dan met de hand over je hart strijken en zeggen dat iedereen mens is en fouten menselijk zijn. Ze het ook gewoon vergeven. Ja, ik kies voor het laatste en wil iedereen adviseren om hetzelfde te doen. Wanneer een fout van hogerhand echter dusdanige gevolgen heeft dat dit mensenlevens kost, in hoeverre mag of moet je het dan zelfs bij vergeven alleen laten?

http://www.gotquestions.org/Nederlands/wetten-gehoorzamen.html

Wanneer je de bijbel leest en de vraag stelt of Christenen de wetten van een land moeten gehoorzamen, zie je ook dat God de overheden in de wereld heeft gezet om orde en regelmaat te handhaven.  Het onderstaande stuk komt volledig uit de bovengenoemde link:

"Romeinen 13:1 - 7 stelt "Ieder mens moet zich schikken naar de gezaghebbers die boven hem staan. Want alle gezag komt van God; ook het bestaande gezag is door God ingesteld. Wie zich dus tegen het gezag verzet, verzet zich tegen Gods verordening, en wie dit doet, roept een vonnis over zich af. Voor de overheid hoef je niet bang te zijn bij een goede daad, maar wel bij een slechte. Wilt u zonder vrees voor het gezag leven, doe dan het goede, en het gezag zal u prijzen. Want de overheid staat in dienst van God, voor uw welzijn. Doet u echter het kwade, dan moet u vrezen; zij draagt het zwaard niet voor niets. Zij staat in dienst van God om aan de boosdoener zijn verdiende straf te geven. Daarom is het nodig dat u zich naar haar schikt, niet alleen uit vrees voor straf, maar ook ter wille van een goed geweten. Om dezelfde reden betaalt u ook belasting; de beambten staan in dienst van God, en wijden daaraan al hun aandacht. Geef ieder wat hem toekomt: belasting en tol aan wie u belasting en tol verschuldigd bent, ontzag en eerbied aan wie ontzag en eerbied toekomen".

Deze passage maakt het overvloedig duidelijk. We moeten de overheid die God boven ons heeft geplaatst gehoorzamen. God schiep de overheid om orde tot stand te brengen, om kwaad te bestraffen en rechtvaardigheid te bevorderen (Genesis 9: 6; 1 Korintiërs 14:33; Romeinen12:8). We moeten de regering op alle gebieden gehoorzamen-belasting betalen, regels en wetten gehoorzamen, respect tonen, etcetera. Als we dat niet doen, dan tonen we uiteindelijk geen respect aan God, omdat Hij degene is die deze regering boven ons heeft geplaatst. Toen de Apostel Paulus Romeinen 13: 1-7 schreef stond hij onder het gezag van Rome, in de tijd van Nero, misschien wel de meest boosaardige van alle Romeinse Keizers. En toch erkende Paulus het gezag van de regering over hem. Hoe zouden wij dan minder dan dat kunnen doen?

De volgende vraag is: "Kan er ooit een moment zijn waarop we ongehoorzaam aan de wet moeten zijn?" Het antwoord op deze vraag kan in Handelingen 5:27-29 worden gevonden: "Ze namen hen dus mee en brachten hen voor het Sanhedrin. De hogepriester vroeg hun: 'Hebben we u niet ten strengste verboden onderricht te geven met een beroep op deze naam? Toch is Jeruzalem door uw toedoen vol van uw leer; u wilt zeker het bloed van die man op ons laten neerkomen?' Daarom gaf Petrus namens de apostelen ten antwoord: 'God moet men meer gehoorzamen dan de mensen' ". Hierin kunnen we duidelijk onderscheiden dat we verplicht zijn om de wetten van het land te gehoorzamen zolang deze niet strijdig zijn met de wetten van God. Zodra de wetten van het land strijdig zijn met God's geboden, dan behoren we ongehoorzaam te zijn aan de wetten van het land en gehoorzaam te zijn aan God's wet. Maar zelfs in dat geval moeten we de autoriteit van de overheid over ons aanvaarden. Dit wordt aangetoond door het feit dat Petrus en Johannes niet protesteerden toen zij zweepslagen ontvingen, maar in plaats daarvan verheugden over het feit dat ze pijn leden omdat ze God gehoorzaamden (Handelingen 5:40-42)."

Gelukkig vertrouw ik volledig op God en de kracht die hij de mensen gegeven heeft, toen zijn Zoon Jezus gestorven is voor "onze zonden". En waarom ik dit na al die jaren waarin ik behoorlijk wat hindernissen op mijn pad ben tegengekomen nog steeds doe, is, omdat ik het vertrouwen heb, dat de wereld ooit weer de plaats zal zijn, waarin iedereen die en alles wat leeft in volledige harmonie met elkaar zal mogen leven. Daar heb ik wel hulp bij nodig, omdat vertrouwen op Gods hulp alleen en niets wijzigen aan de manier waarop we als mensen nu leven niet voldoende meer is.

Waar is het allemaal begonnen?

"Adam en Eva in het paradijs?" Of "Het moment waarop Jezus verkocht werd voor 30 zilverlingen?"

Eigenlijk maakt het op dit moment totaal niet meer uit, welke gebeurtenis of achterliggende reden of oorzaak ervoor gezorgd heeft dat de wereld en daarmee de mensheid in onbalans is geraakt. Want ieder mens ervaart iets op zijn of haar eigen manier,  en ieder mens zal er ook op zijn of haar eigen wijze op reageren. Dit wetende, kun je eigenlijk meteen zeggen dat er geen goed of fout bestaat, alleen de wijze waarop je ernaar kijkt en wat je ermee doet, bepaalt of dit juist of verkeerd is.

Wanneer alle dingen die je in het leven doet, het doel hebben om het algemeen belang te dienen, er voor de ander te zijn, daarbij jezelf niet te vergeten zonder egoïstisch te zijn, ben je op de goede weg. Kennis of geld, zijn zoals het verleden heeft uitgewezen, beide middelen geweest, die er toe hebben geleid, dat er een kloof is ontstaan in het vertrouwen op het goede.

Vertrouwen, een gevoel  en emotie wat ieder mens gegeven is, vanuit liefde, heeft vanaf dat moment plaatst gemaakt voor en nieuw soort gevoel en emotie, een negatieve wel te verstaan. Een ingang, waardoor mensen en overheden die niet zichtbaar zijn, een handvat kregen om invloed uit te oefenen. Te beïnvloeden, door gebruik te maken van de zwaktes van de mens. Angst, schuld, wraak, wrok, boosheid, teleurstelling maar ook hebzucht, kortom iedere negatieve emotie in welke vorm dan ook, werd  vanaf dat moment de geleider. Een geleider, waardoor ieder mens die zich hiermee inliet, onherroepelijk geconfronteerd werd met iedere vorm van negativiteit. Ziektes, pijn en verdriet waren het gevolg. Voor de mensen die dit begrepen, ging er een nieuwe wereld open. Zij kregen de kans iets goed te maken en deden dit voor zover in hun macht lag. Je kunt het beter omschrijven als boetedoening.

Boetedoening, om daar waar mogelijk vergeving te vragen voor de stappen die zij vanuit hun negatieve emoties hadden gezet. Door de geboorte, het leven en sterven van Jezus, hebben we als mens, allemaal de kans gekregen om onszelf te helen. Hij heeft er met het geven van zijn leven, voor gezorgd, dat we als mens voor eens en altijd, vrij zouden zijn van zonden, mits we hier een keuze in zouden maken. Een keuze, de juiste, vanuit vertrouwen. Een keuze om te delen, goed te doen en er te zijn voor iedereen in nood. De mensen die dit nog niet begrepen, te onderwijzen in de lessen die God en Zijn Zoon Jezus,  o.a. middels de Bijbel aan ieder mens mee wilde geven. Eenheid in denken doen en handelen, was daarbij noodzaak. Werkelijk begrip en bewustzijn werden als sleutel in het hart van de mens geschreven. Een onbesproken regel, die ieder mens maakt tot wat hij is, het geweten. Dit geweten kon alleen spreken wanneer iemand vrij van blokkades zou zijn en in balans was. Alleen dan ontstond werkelijke genezing.  

In de loop der jaren, decennia en eeuwen, zijn er diverse verstoringen geweest. Verstoringen, die een bijdrage leverden aan miscommunicatie. Verstoringen die ervoor gezorgd hebben, dat we de stem van ons hart, ons geweten met de onbesproken regels vanuit liefde niet meer konden verstaan. Alsof er een muur om ons hart gemetseld was. Een muur, die alleen door het loslaten van al het negatieve, afgebroken kon worden. Een muur, die alleen door liefde en vertrouwen zou kunnen verdwijnen. Alle verleidingen, maar ook regels die in de wereld werden doorgevoerd zorgden echter voor deze vertraging. Vertraging, om dat wat goed was voor ieder mens, door te voeren. Zonder dat dit geld kost, inspanning vereist of zelfs maar enige vorm van actie. De natuur zijn gang laten gaan.

Maar wanneer we de natuur zijn gang laten gaan, valt er niets meer te verdienen, zijn er geen regels en wetten meer nodig. De onbesproken regels in ons hart, zouden er vanaf dat moment weer voor zorgen dat iedereen doet wat nodig is. Geen onbalans meer, doordat iedereen weer doet waar hij/zij goed in is, waardoor de balans weer volledig herstelt en terugkeert. Een balans, die nodig is, om de wereld weer een plaats voor iedereen die leeft en alles wat leeft te laten zijn. Omdat het mogelijk is. Loslaten van alle regels, of eigenlijk belastingen, die ons afhouden van deze beslissing is daarbij noodzaak.

Communicatie en uitspreken van alles wat je bezighoudt, is hierbij van het grootste belang. Wanneer je dit doet, daarbij ook rekening houdt met je woordkeuze, zul je zien dat alles vele malen gemakkelijker gaat. De zin van het woord, de uitleg die je als mens kunt geven aan deze woorden, is daarbij van onschatbare waarde. Niet in geld uit te drukken en daarom ook van levensbelang. Communiceren kan echter op heel veel verschillende manieren. Wanneer je weet dat er 7 zintuigen zijn waarmee je alles kunt waarnemen, dan is het van het grootste belang deze zintuigen niet te hinderen. Omdat je er op die wijze dan ook echt voor kunt zorgen dat alles optimaal functioneert en nog belangrijker, dit ook zo blijft.

Wanneer we teruggaan  naar het vorige weblog van 20 oktober, deze ook werkelijk lezen, wat is daarbij dan de conclusie? Dat de economie, maar zeker ook de gezondheidzorg en alle verzekeringen, ervoor gezorgd hebben, dat we ons als mens afhankelijk hebben gemaakt van de dingen die buiten onszelf liggen? Dat de economie, beschreven in het tweede linkje en stukje waarover ik geschreven heb, evenals de gezondheidszorg hun oorsprong vinden in Griekenland, geeft je natuurlijk te denken. Dat nu juist de economie in Europa dankzij de situatie in Griekenland in de problemen verkeert, zou weleens een voorteken kunnen zijn? Een voorteken of een zegen of zelfs beide?  

Lees het voorgaande weblog nog maar eens. Wanneer je het gelezen hebt zul je meteen begrijpen dat het eigenlijk helemaal niet zo eenvoudig is of toch wel? Wanneer je dit gelezen hebt volgt toch wel meteen de vraag, wie zou dit het allerbeste kunnen doen? De persoon die praat en beslist over het geld, maar er zelf niets van voelt omdat het hem/haar niet aangaat, of een persoon die weet hoe het is om de eindjes aan elkaar te moeten knopen om iedere maand weer door te komen? Ja, voor wie zou jij kiezen en wie denk jij dat er spaarzamer is in het algemeen belang? Wie heeft in dit geval de meest kennis en kunde? En hoe belangrijk is deze kennis en kunde wanneer het de gezondheid van de mens betreft?

Durf jij te reageren en wil jij helpen? Kortom: Durf (jij) te helpen, reageer dan.