Waar geloof jij eigenlijk in?

Geloof jij in sprookjes of geloof jij in wonderen?

Na de laatste blogs zul je je ongetwijfeld afvragen waar ik heen wil met mijn verhalen? En waarom ik iedere keer terugkom met een stukje uit de bijbel, een stuk over het leven maar ook het sterven van Jezus en vooral de zin van dit alles. Waarom ik dit doe als persoon die zich niet bij enige kerk heeft aangesloten, niet gedoopt is, of geen "regelrechte" binding heeft met welk geloof dan ook, mag ik je in de dagen die volgen laten weten. Want vandaag is het precies de 40ste dag voor de kerst begint.

Kerst, een tijd waarin mensen samenzijn met de personen die hen dierbaar zijn, samenzijn om kerst te vieren, samenzijn om de dingen te doen die traditiegetrouw bij de kerst horen of samen te zijn om gewoon te genieten van elkaar. Voor velen is dit ook een moeilijke tijd, en dan heb ik nog niet eens over de crisis of over de financiën. Dan heb ik het over de mensen die een dierbaar persoon verloren hebben, waardoor deze dagen extra lastig zullen zijn. Dagen waarin zij voorheen samen waren met een persoon waarmee zij één waren. Zelfs wanneer ze niet dezelfde gedachtegang, leefwijze, of manier van handelen hadden. Gewoon twee mensen die door de jaren heen, elkaars maatje waren, aan één woord genoeg hadden om te begrijpen wat de ander dacht en wilde.

Advent, een tijd waarin gelovigen zich vooral bezighouden met zingeving, de zin van het bestaan van Jezus. De rest van deze gegevens is na te lezen onder de volgende link op Wikipedia
http://nl.wikipedia.org/wiki/Advent en dan klik je vervolgens Advent Periode aan. (De link is helaas niet rechtstreeks te kopieren!)

Natuurlijk kan ik nu ook weer allerlei stukjes uit de bijbel noemen waarin gesproken wordt over de periode waarin Jezus geboren werd. En ik kan je nu vertellen, dat deze tijd, hoewel we het nu dankzij allerlei hightech ontwikkelingen, vele malen makkelijker hebben dan destijds, eigenlijk nog helemaal zoveel niet verschilt. Er zijn namelijk nog steeds verschillen tussen arm en rijk, ziektes, in veelvoud nu met een naampje, mensen die zich laten leiden door positieve maar ook door negatieve emoties. Waardoor de één zichzelf van alles kan veroorloven en ervan geniet, de ander zichzelf wegcijfert en alleen maar leeft om dat te doen wat er van hem of haar verwacht wordt.

Waar zit dat toch in? Waarom zijn er zoveel verschillen? En hoe komt het dat de iedereen er ook een eigen mening en oordeel op nahoudt? Want, ook dat is in de afgelopen eeuwen nog steeds niet veranderd. Een oordeel en een mening, waardoor je kiest voor goed of fout, zichtbaar of onzichtbaar, maar ook of je je laat horen of liever anoniem blijft. Wie beslist dit, wie kiest hier voor?

In de afgelopen jaren van mijn leven heb ik heel veel nieuwe mensen mogen ontmoeten en leren kennen, die ieder hun eigen beweegredenen en verhaal hadden, om de dingen te doen zoals zij dit deden. Uniek, soms overeenkomstig, maar vooral de wijze waarop ze met hun ervaringen omgingen, sprak mij het meeste aan. De één zag alleen maar ellende op zijn/haar pad en de ander kreeg keer op keer dat wat hij/zij wilde. Ik heb echter nooit gezien dat dit leidde tot gelukkig of ongelukkig zijn. Wat wel voor geluk zorgde is het samenzijn en geliefd worden door mensen waarom je geeft. Het ontbreken van dit samenzijn of geliefd worden, leidde in de meeste gevallen tot ongelukkig zijn. Het delen van levensvreugde en verdriet is dat wat de basis blijkt te zijn voor geluk of bij het niet kunnen delen, van ongeluk.

Wat in dit alles wel heel duidelijk naar voren komt is dat iedereen zichzelf wil zijn. De dingen doen, die bij hem/haar past. Dat doen waarover een goed gevoel bestaat. Omdat de persoon op die manier blij kan zijn met alles wat hij/zij doet, ongeacht de hoeveelheid tijd die daaraan besteed kan worden. Wanneer alle werkzaamheden verdeeld worden, de betaling van het gedane werk ook verdeeld wordt, zou iedereen weer een gevoel van tevredenheid kunnen ervaren. Maar wie is er nog bereid om te delen? Wie wil er in deze tijd delen met de mensen die wellicht een minder hoge opleiding gevolgd hebben? Of een beroep uitoefenen waarbij minder verantwoordelijkheid genomen hoeft te worden? Want dat waren voorheen en in vroegere tijden wel de eisen die golden voor het verkrijgen van een hoger salaris.

De Balkenendenorm is ingevoerd, tijdens de periode waarin Jan Peter Balkenende in Nederland Minister President was. Vanaf dat moment, is ook pas de norm ingesteld. Mensen die in het bedrijfsleven werken, kunnen een salaris behalen wat vele malen hoger ligt, dan bij de mensen die een betrekking hebben bij de overheid, als ambtenaar en/of daarbij een publieke functie vertegenwoordigen. http://www.leerwiki.nl/Wat_is_de_balkenendenorm 

In de bovenstaande link kun je lezen waarom deze norm is ingesteld. Daarnaast is het een norm en nog steeds geen wet. Er zijn dus ook nu nog heel veel mensen werkzaam in de publieke sector, die een salaris hebben wat ver boven deze norm ligt.

Hoe verantwoord is dit, in een tijd waarin veel bedrijven een faillissement aan moeten vragen, en het UWV het drukker dan ooit heeft, met het inschrijven en begeleiden van mensen, die dankzij de crisis op straat komen te staan? Deze week is uitgeroepen tot "de week van het geld". Een bijzondere benaming, voor iets wat bij velen leidt, tot stress, zorgen over de toekomst en wat nog al niet meer. En dit keer niet, omdat Premier Mark Rutte, of één van de andere (oud) regeringsleden,foutje hebben gemaakt, maar omdat heel veel mensen, al jarenlang een veel te grote broek aan hebben. Dit ook extra gestimuleerd werd, met de mogelijkheid, om nog extra geld te lenen. Daarbij komt nog, dat goed, al jaren, niet goed genoeg meer is.

Wanneer is het eigenlijk wel genoeg? Wanneer is iemand tevreden? Want bijna "iedereen" weet toch inmiddels, dat dit als enige werkelijk een bijdrage levert aan gelukkig zijn, kortom de gezondheid en het welzijn van de mens. Zie jij geld nog steeds als de bron voor geluk en gezondheid, of weet jij door ervaring dat je het beter dichter bij huis kunt zoeken? Want tevreden zijn, kost bij lange na, niet zoveel en helpt de wereld sneller in balans te komen, in balans te zijn. Gelukkig zijn met wie je bent en wat je hebt?

Ik geloof in wonderen en weet, dat ik iedere dag, de kans krijg, om een tipje van de sluier op te lichten, zodat straks, iedereen, die bereid is, om mee te gaan in het goede, de kans krijgt om te genezen, mits zij de sprookjes en allerlei "loze beloften" loslaten en gaan voor iets wat ons als mens al jaren helpt. De kracht zit in onszelf, die hebben we, dankzij Onze Lieve Heer en Zijn Zoon Jezus, meegekregen voor ons hele leven, en daar komt het nog een keer, mits we weer volledig open staan voor dat wat ons gegeven is, het geweten, de 10 geboden die bij ieder mens in het hart geschreven staan, een daad uit liefde,  voor de gehele mensheid. Alleen dit zal ons helpen, om een vreedzame maatschappij te creëren. Een maatschappij, waarin het oordelen en een mening hebben over, overbodig blijkt. Een maatschappij, waarin delen weer centraal staat. Durf jij te helpen, reageer dan.