"Vorige week, de week van het geld, nu de week van de armoede"
Gister, kwam mijn vader bij ons eten en hij vroeg me heel oprecht, wat ik nou precies deed met de mensen die ik coach. Ik heb hem een korte uitleg gegeven, zonder er al te veel inhoudelijk op in te gaan. Toen hij me vroeg, of dat het enige was, heb ik hem gevraagd mee te werken aan een onderzoek. Dit onderzoek is terug te vinden op mijn website http://www.dehofvanhetheden.nl/pdf/onderzoek_juni.pdf en gaat over een eigen identiteit. Want eerlijk is eerlijk, wanneer je weet, hoe belangrijk dit is, om het vol te kunnen houden in de wereld van vandaag, dan kies je ervoor om hier meteen mee te beginnen. De wereld van vandaag, de wereld waarin wij nu leven. Daarnaast de wereld van morgen!
Mijn vader stemde hier meteen mee in. En heeft als altijd, de inleiding van het onderzoek goed gelezen, het verantwoordelijkheidsformulier ingevuld, waarna hij is gestart met de vragen. Toen hij klaar was, vroeg ik hem meteen hoe het kwam dat wat hij altijd zegt, niet naar voren kwam in het onderzoek. Zou mijn vraagstelling niet goed zijn of heeft hij de vraag verkeerd begrepen?
Wanneer ik de kop van het blog lees en de statements eronder over de week van, moet ik deels lachen en aan de andere kant kan ik wel janken. Want net als met de vragen in mijn onderzoek, interpreteert ook iedereen deze op geheel eigen wijze. En waarom dit zo is, kan alleen de persoon zelf zeggen.
Nu ik deze week, drie mensen gecoacht heb, goed geluisterd heb naar wat zij me vertelden, daarbij ook de opmerkingen over hun zintuiglijke waarnemingen in ogenschouw genomen heb, ben ik me er nog meer van bewust dat we het met elkaar moeten doen. Ik kan de woorden in het voorgaande blog, met een kleine invulling opnieuw gebruiken. Ik laat de altijd aanwezige gedachte, wat bij mij eigenlijk een gevoel is, niet langer varen en pak het groot aan. Ik laat me niet sturen of leiden door wat de media zegt, zal door eigen onderzoek en door kritisch te zijn, er alles aan doen, om de waarheid die voor iedereen geldt, naar buiten te brengen. En omdat heel veel mensen niet vrolijk worden van de media, heb ik besloten om het nieuws wat gebracht wordt, van een andere kant te belichten.
Hieronder volgen de koppen van de voorpagina van het AD weer, dit keer niet over 5 maar over de laatste 6 dagen:
zaterdag 24 november: "Schippers dreigde met opstappen";
maandag 26 november: "Speelhallen moeten gokverslaafden weren"; dinsdag 27 november: "Twee op de vijf gezinnen sparen amper"; woensdag 28 november: "Rutte ligt opnieuw zwaar onder vuur"; donderdag 29 november: "Ruwaard van Putten laat gezonde long verwijderen"; vrijdag 30 november: "Ondiep-weduwe sleept schietende agent voor de rechter".
Ook nu zeg ik, wat moet je hier nu mee? Ik zal het gezond zijn van de mensen, hier dit keer even buiten laten. Maar één ding is duidelijk, deze mededelingen zullen zonder twijfel een bepaald gevoel bij "veel mensen" oproepen! Ik kom weer terug bij mijn vader. Een man die zijn hele leven hard heeft gewerkt, nu 71 is en zich nog steeds dagelijks nuttig maakt in de maatschappij. Tot en met zijn 68ste in dienstverband heeft gewerkt, waarna hij ziek geworden is. Ziek, waarbij de zorg, God zei Dank, gefunctioneerd heeft, maar daarnaast zeker ook best de nodige impact heeft gehad. Impact die nog dagelijks op de achtergrond aanwezig is. En niet omdat mijn vader hulpbehoevend is, maar na wat hij heeft meegemaakt, niet meer de kracht, ik noem het levenskracht heeft, die hij in de jaren voor zijn ziek zijn bezat. Of de gevolgen van de behandeling die hij heeft ondergaan, dit veroorzaakt hebben, kan en wil ik niet beoordelen. Maar wie kan dit wel? En hoe relevant is dit?
Zou het handig zijn om alle koppen van de kranten stuk voor stuk te analyseren of zal ik het maar houden bij de rode draad, die ook nu weer overal doorheen loopt. "Recht en onrecht". "Rijkdom en armoede". Wie anders dan jij kunt daarover oordelen. De minister, die door de ophef om de plannen over de zorgpremie, dreigde met opstappen en daarmee een scheuring in de VVD top teweeg zou brengen, de medewerkers van het Casino, die op cursus moeten om het gedrag te herkennen van een verslaafde bezoeker, de gezinnen die door het niet sparen, in de financiële problemen dreigen te komen, De Premier, die erkent dat hij de verkiezingsbelofte heeft gebroken, het ziekenhuis, wat aangeeft weer medische missers te hebben gemaakt en als laatste de weduwe die als eerste een civiele zaak tegen de politie start, de eerste in zijn soort nog wel?
Nee, analyseren dat heeft totaal geen zin, omdat er in ieder stukje, al een vraag schuilt. Heeft het zin? Want er verandert uiteindelijk niets wanneer de vraag met ja of met nee beantwoord wordt. Het onderliggende probleem wordt niet aangepakt, waardoor alle uitspraken, oplossingen en mogelijke acties die eruit voortvloeien geen bijdrage zullen leveren aan het voorkomen van of zelfs identiek herhalen van een dergelijk iets. En hoe dat komt, ja dat kan ik op de meest simpele manier verwoorden. Er zijn mensen die wanneer ze iets doen, zich verplaatsen in de persoon, in de situatie in de omstandigheden waarin de ander verkeert. Dit om te kijken op welke manier hij/zij dit zelf zou ervaren. En er zijn mensen die aan de zijlijn toekijken, denken over hoe het op te lossen valt, zonder te voelen wat het betekent wanneer je zoiets meemaakt.
Een van de meest belangrijk aspecten daarbij is respect. Respect en waardering voor de ander, de ander boven jouw eigen belang stellen. De ander zien als een waardig persoon, iemand zien als een waardig mens, als waardevol. Je los maken van negatieve emoties is daarbij van belang. Het programma "Undercover Boss" wat een aantal seizoenen op tv is geweest, toont, hoe iemand die aan de top van een bedrijf staat, ziet hoe zijn medewerkers in het werkveld functioneren. De "baas", die door deel te nemen aan het werkproces en zich te begeven onder het "gewone werkvolk", de problemen leert kennen, waar mensen tegenaan lopen door het te ervaren. Ik zal niet alle voorbeelden noemen maar stel wel een aantal vragen: Kun je dit als minister, vanuit het torentje, als arts die niets weet over de persoon en zijn gezinssituatie of als agent wanneer je door de melding al een bepaald gevoel bij jezelf opgeroepen hebt, en de rechter, die moet beslissen zonder de situatie zelf te hebben ervaren? Wat voel jij daarbij? Voel je er überhaupt wel iets bij, of is het de ver van je bed show?
Maandagavond laat keek ik naar het programma "Hoezo armoede?" Deze uitzending ging over het onderwijs in China. Een programma over de welgestelde en "gelukkige" tegenover de minder fortuinlijke medemens uit de Chinese gemeenschap, die door te worden voorgelogen, letterlijk en figuurlijk op een dwaalspoor werden gezet. Ik heb na het zien van deze uitzending, mijn gevoel en daarmee mijn gedachten niet meteen uit kunnen schakelen, waardoor ik weinig nachtrust heb gehad. Te zien, hoe ouders van kinderen, die door het niet kunnen volgen van een opleiding, een slecht betaalde baan hadden, zich dagelijks blindstaarden op het hebben van een diploma, omdat dit hun kind, de kans op een goede toekomst zou geven.
Een toekomst, die gebaseerd zou zijn op het hebben van geld, het kunnen kopen van de materiële zaken, die deze mensen zelf in hun leven nooit zouden bezitten. Inclusief een onderkomen, wat een bijdrage zou leveren aan een gezond leven. Deze ouders gaven en deden er letterlijk en figuurlijk alles voor om hun kind wel dit geluk te kunnen geven. Ik heb de andere afleveringen nog niet bekeken. Wanneer ze net zo duidelijk de boodschap weergeven zijn deze ook zeker het kijken waard.
Deze mensen in de genoemde uitzending werden werkelijk belazerd en besodemieterd. Op een dusdanig mensonterende manier zoals je het je eigenlijk niet voor kunt stellen. Door het betalen van grote bedragen dachten zij namelijk dat de opleiding die hun kind volgde enige waarde had. Ja de waarde, waarmee het instituut, de hogeschool, of de karakters erachter de goedgelovige mensen het gevoel gaf dat het een goede opleiding was. Terwijl het in wezen een zeer slecht in elkaar gezet toneelspel was. (Zie de link onderaan)
Maar wie zegt jou dat wat wij op school leren juist is? Hoeveel ophef is er de laatste tijd geweest in de media over karakters die alleen hier in Nederland al zoveel onderzoeksresultaten "gefaked" hebben? En alleen doordat zij dit nodig hadden om te promoveren? Zou er in dit geval ook misbruik zijn gemaakt van de minder fortuinlijke medemens? Ik durf het niet te zeggen. Wil er wel voor deze mensen zijn, voor ze opstaan waar mogelijk. Durf jij dit ook te doen? Durf jij je verhaal, jouw ervaring of mogelijk zelfs jouw expertise te delen? Ook dat is nodig in de wereld van vandaag, de wereld waarin we nu leven, maar daarnaast zeker in de wereld van morgen. We moeten het met elkaar doen!
http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1308560
Gister, kwam mijn vader bij ons eten en hij vroeg me heel oprecht, wat ik nou precies deed met de mensen die ik coach. Ik heb hem een korte uitleg gegeven, zonder er al te veel inhoudelijk op in te gaan. Toen hij me vroeg, of dat het enige was, heb ik hem gevraagd mee te werken aan een onderzoek. Dit onderzoek is terug te vinden op mijn website http://www.dehofvanhetheden.nl/pdf/onderzoek_juni.pdf en gaat over een eigen identiteit. Want eerlijk is eerlijk, wanneer je weet, hoe belangrijk dit is, om het vol te kunnen houden in de wereld van vandaag, dan kies je ervoor om hier meteen mee te beginnen. De wereld van vandaag, de wereld waarin wij nu leven. Daarnaast de wereld van morgen!
Mijn vader stemde hier meteen mee in. En heeft als altijd, de inleiding van het onderzoek goed gelezen, het verantwoordelijkheidsformulier ingevuld, waarna hij is gestart met de vragen. Toen hij klaar was, vroeg ik hem meteen hoe het kwam dat wat hij altijd zegt, niet naar voren kwam in het onderzoek. Zou mijn vraagstelling niet goed zijn of heeft hij de vraag verkeerd begrepen?
Wanneer ik de kop van het blog lees en de statements eronder over de week van, moet ik deels lachen en aan de andere kant kan ik wel janken. Want net als met de vragen in mijn onderzoek, interpreteert ook iedereen deze op geheel eigen wijze. En waarom dit zo is, kan alleen de persoon zelf zeggen.
Nu ik deze week, drie mensen gecoacht heb, goed geluisterd heb naar wat zij me vertelden, daarbij ook de opmerkingen over hun zintuiglijke waarnemingen in ogenschouw genomen heb, ben ik me er nog meer van bewust dat we het met elkaar moeten doen. Ik kan de woorden in het voorgaande blog, met een kleine invulling opnieuw gebruiken. Ik laat de altijd aanwezige gedachte, wat bij mij eigenlijk een gevoel is, niet langer varen en pak het groot aan. Ik laat me niet sturen of leiden door wat de media zegt, zal door eigen onderzoek en door kritisch te zijn, er alles aan doen, om de waarheid die voor iedereen geldt, naar buiten te brengen. En omdat heel veel mensen niet vrolijk worden van de media, heb ik besloten om het nieuws wat gebracht wordt, van een andere kant te belichten.
Hieronder volgen de koppen van de voorpagina van het AD weer, dit keer niet over 5 maar over de laatste 6 dagen:
zaterdag 24 november: "Schippers dreigde met opstappen";
maandag 26 november: "Speelhallen moeten gokverslaafden weren"; dinsdag 27 november: "Twee op de vijf gezinnen sparen amper"; woensdag 28 november: "Rutte ligt opnieuw zwaar onder vuur"; donderdag 29 november: "Ruwaard van Putten laat gezonde long verwijderen"; vrijdag 30 november: "Ondiep-weduwe sleept schietende agent voor de rechter".
Ook nu zeg ik, wat moet je hier nu mee? Ik zal het gezond zijn van de mensen, hier dit keer even buiten laten. Maar één ding is duidelijk, deze mededelingen zullen zonder twijfel een bepaald gevoel bij "veel mensen" oproepen! Ik kom weer terug bij mijn vader. Een man die zijn hele leven hard heeft gewerkt, nu 71 is en zich nog steeds dagelijks nuttig maakt in de maatschappij. Tot en met zijn 68ste in dienstverband heeft gewerkt, waarna hij ziek geworden is. Ziek, waarbij de zorg, God zei Dank, gefunctioneerd heeft, maar daarnaast zeker ook best de nodige impact heeft gehad. Impact die nog dagelijks op de achtergrond aanwezig is. En niet omdat mijn vader hulpbehoevend is, maar na wat hij heeft meegemaakt, niet meer de kracht, ik noem het levenskracht heeft, die hij in de jaren voor zijn ziek zijn bezat. Of de gevolgen van de behandeling die hij heeft ondergaan, dit veroorzaakt hebben, kan en wil ik niet beoordelen. Maar wie kan dit wel? En hoe relevant is dit?
Zou het handig zijn om alle koppen van de kranten stuk voor stuk te analyseren of zal ik het maar houden bij de rode draad, die ook nu weer overal doorheen loopt. "Recht en onrecht". "Rijkdom en armoede". Wie anders dan jij kunt daarover oordelen. De minister, die door de ophef om de plannen over de zorgpremie, dreigde met opstappen en daarmee een scheuring in de VVD top teweeg zou brengen, de medewerkers van het Casino, die op cursus moeten om het gedrag te herkennen van een verslaafde bezoeker, de gezinnen die door het niet sparen, in de financiële problemen dreigen te komen, De Premier, die erkent dat hij de verkiezingsbelofte heeft gebroken, het ziekenhuis, wat aangeeft weer medische missers te hebben gemaakt en als laatste de weduwe die als eerste een civiele zaak tegen de politie start, de eerste in zijn soort nog wel?
Nee, analyseren dat heeft totaal geen zin, omdat er in ieder stukje, al een vraag schuilt. Heeft het zin? Want er verandert uiteindelijk niets wanneer de vraag met ja of met nee beantwoord wordt. Het onderliggende probleem wordt niet aangepakt, waardoor alle uitspraken, oplossingen en mogelijke acties die eruit voortvloeien geen bijdrage zullen leveren aan het voorkomen van of zelfs identiek herhalen van een dergelijk iets. En hoe dat komt, ja dat kan ik op de meest simpele manier verwoorden. Er zijn mensen die wanneer ze iets doen, zich verplaatsen in de persoon, in de situatie in de omstandigheden waarin de ander verkeert. Dit om te kijken op welke manier hij/zij dit zelf zou ervaren. En er zijn mensen die aan de zijlijn toekijken, denken over hoe het op te lossen valt, zonder te voelen wat het betekent wanneer je zoiets meemaakt.
Een van de meest belangrijk aspecten daarbij is respect. Respect en waardering voor de ander, de ander boven jouw eigen belang stellen. De ander zien als een waardig persoon, iemand zien als een waardig mens, als waardevol. Je los maken van negatieve emoties is daarbij van belang. Het programma "Undercover Boss" wat een aantal seizoenen op tv is geweest, toont, hoe iemand die aan de top van een bedrijf staat, ziet hoe zijn medewerkers in het werkveld functioneren. De "baas", die door deel te nemen aan het werkproces en zich te begeven onder het "gewone werkvolk", de problemen leert kennen, waar mensen tegenaan lopen door het te ervaren. Ik zal niet alle voorbeelden noemen maar stel wel een aantal vragen: Kun je dit als minister, vanuit het torentje, als arts die niets weet over de persoon en zijn gezinssituatie of als agent wanneer je door de melding al een bepaald gevoel bij jezelf opgeroepen hebt, en de rechter, die moet beslissen zonder de situatie zelf te hebben ervaren? Wat voel jij daarbij? Voel je er überhaupt wel iets bij, of is het de ver van je bed show?
Maandagavond laat keek ik naar het programma "Hoezo armoede?" Deze uitzending ging over het onderwijs in China. Een programma over de welgestelde en "gelukkige" tegenover de minder fortuinlijke medemens uit de Chinese gemeenschap, die door te worden voorgelogen, letterlijk en figuurlijk op een dwaalspoor werden gezet. Ik heb na het zien van deze uitzending, mijn gevoel en daarmee mijn gedachten niet meteen uit kunnen schakelen, waardoor ik weinig nachtrust heb gehad. Te zien, hoe ouders van kinderen, die door het niet kunnen volgen van een opleiding, een slecht betaalde baan hadden, zich dagelijks blindstaarden op het hebben van een diploma, omdat dit hun kind, de kans op een goede toekomst zou geven.
Een toekomst, die gebaseerd zou zijn op het hebben van geld, het kunnen kopen van de materiële zaken, die deze mensen zelf in hun leven nooit zouden bezitten. Inclusief een onderkomen, wat een bijdrage zou leveren aan een gezond leven. Deze ouders gaven en deden er letterlijk en figuurlijk alles voor om hun kind wel dit geluk te kunnen geven. Ik heb de andere afleveringen nog niet bekeken. Wanneer ze net zo duidelijk de boodschap weergeven zijn deze ook zeker het kijken waard.
Deze mensen in de genoemde uitzending werden werkelijk belazerd en besodemieterd. Op een dusdanig mensonterende manier zoals je het je eigenlijk niet voor kunt stellen. Door het betalen van grote bedragen dachten zij namelijk dat de opleiding die hun kind volgde enige waarde had. Ja de waarde, waarmee het instituut, de hogeschool, of de karakters erachter de goedgelovige mensen het gevoel gaf dat het een goede opleiding was. Terwijl het in wezen een zeer slecht in elkaar gezet toneelspel was. (Zie de link onderaan)
Maar wie zegt jou dat wat wij op school leren juist is? Hoeveel ophef is er de laatste tijd geweest in de media over karakters die alleen hier in Nederland al zoveel onderzoeksresultaten "gefaked" hebben? En alleen doordat zij dit nodig hadden om te promoveren? Zou er in dit geval ook misbruik zijn gemaakt van de minder fortuinlijke medemens? Ik durf het niet te zeggen. Wil er wel voor deze mensen zijn, voor ze opstaan waar mogelijk. Durf jij dit ook te doen? Durf jij je verhaal, jouw ervaring of mogelijk zelfs jouw expertise te delen? Ook dat is nodig in de wereld van vandaag, de wereld waarin we nu leven, maar daarnaast zeker in de wereld van morgen. We moeten het met elkaar doen!
http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1308560
Als ik terugkijk op de laatste jaren waarin ik bewust ben gaan worden wat er nu eigenlijk allemaal gaande is in de huidige mastschappij, bekruipt me het gevoel in een toneelstuk te zijn beland waarbij ik als toeschouwer oo de achterste rij zit.
BeantwoordenVerwijderenDe camera draait voor mijn ogen het beeldmateriaal af en de teksten die ik onderin het scherm lees, laten me denken dat dit de waarheid is.
Mijn innerlijke waarheid zegt me echter iets heel anders over de beelden die steeds frequenter voorbijkomen. Ik begin de beelden op te slaan, filter de teksten en mijn gevoel zegt me dat er dingen missen.
Waar zijn de competenties die een leerling moet laten zien? Waar zijn de stageverslagen die zo belangrijk zijn voor de vorderingen van een leerling? Wat leren ze eigenlijk op de stage..of is net wel gemakkelijk zo'n gratis MBOertje waar je als bedrijf ook nog belastingvoordeel voor kunt opgeven...een WIN WIN situatie?
Wie zal het zeggen...
Scholen hebben leerlingen nodig. Zou het echt uitmaken of deze leerling vakkundig wordt opgeleid voor de school, of gaat het hen erom dat zij zo gemakkelijk mogelijk een leerling kunnen laten slagen? Of zoals ze mij weleens zeiden...als het niet gaat doet hij het toch een jaartje over? A la, weer een leerling langer op school..kassa?? Wie zal het zeggen...
Is er uberhaupt wel werk voor deze afgestuurde leerling? Ik ben bang van niet.
Wat gaat er hier toch mis? Is heel de maatschappij op een dwaalspoor gebracht? Wie zal het zeggen...
Feit is dat als we zelf niets ondernemen er zeker niets zal veranderen...
Hoe? Door in elk geval bewust te worden en je open te stellen. De antwoorden zullen als vanzelf komen door te vertrouwen op je intuitie.
Hoi Tineke,
VerwijderenDank je wel voor het reageren. Ook nu kan ik zeggen dat bewustwording nodig is om de wereld weer een plaats voor iedereen te laten zijn. En, dat komt steeds meer, omdat we niet langer door kunnen gaan op de wijze waarop het in de afgelopen decennia gegaan is.
Geschiedenis is mooi, mits we er iets van leren. Fout op fout maken en ervoor kiezen de ezel te zijn en ook blijven, is zo nu blijkt het "domste" wat we als mens kunnen doen.
Reflectie, zelfinzicht en met je neus op de feiten gedrukt worden, zal voor de één een eyeopener zijn en voor de ander, die er bewust voor kiest om zijn ogen te sluiten, een langdurig proces, waarin nog heel wat hindernissen zullen moeten worden overwonnen.
Ik kies voor het eerste!
Groetjes,
Sonja