'Bron: NU.nl, 17 september 2015'
'Regenradar: Opnieuw veel buien'
Er zijn wolkenvelden, de zon breekt soms door en er vallen een paar buien. Er is een kleine kans op onweer in het oosten.
Vanuit het westen klaart het geleidelijk iets op. Er waait een matige, aan zee vrij krachtige zuidwestenwind die geleidelijk naar het westen draait.
De temperatuur ligt vanmiddag rond de 17 graden. Komende nacht blijft het op de meeste plaatsen droog.
Het is vrij helder en het koelt af tussen de 10 en 12 graden. Morgen overdag valt er lokaal een bui, is er af en toe zon en wordt het in de middag 17 tot 18 graden."
&
'Weer en verkeer'
"Donderdag vallen er buien met lokaal nog een klap onweer. In de namiddag en avond trekken de buien oostwaarts weg. Het wordt 16 tot 17 graden.
De ANWB rekent donderdagochtend vanwegen buien in de ochtenduren op een drukke spits.
Bekijk het complete weerbericht, de actuele situatie op de weg en treininformatie."
http://www.nu.nl/dvn/4127165/wordt-nieuws-donderdag-17-september.html
Het blog van vandaag. Het blog wat volgt na een aantal dagen schrijfpauze. Na een aantal dagen schrijfpauze en daarmee ook rust. Alle rust om mensen te bezoeken die ik in de afgelopen jaren alleen via WhatsApp, Facebook, een kort berichtje via Messenger of via LinkedIn gevolgd heb. Mensen die mij in de jaren daarvoor dierbaar geworden zijn. Mensen die voor mij de moeite waard zijn, mensen die een bijdrage hebben geleverd aan mijn leven, aan de persoon die ik ben. Mensen waardoor ik mede de mogelijkheid heb gekregen om mezelf te leren kennen, mezelf te leren kennen en daardoor ook in de gelegenheid ben gesteld om deze kennis, het mezelf zijn met hen te delen.
Want door het delen van deze zelfkennis, door het mezelf zijn, heb ik hen bewust of onbewust de kans gegeven om hetzelfde te doen. Door het delen van mijn leven, door hen deel te laten zijn van mijn leven, heb ik hen de mogelijkheid, de tools en de handvatten geboden om hetzelfde te doen. Dat te doen wat voor hen van toepassing was, dat te doen wat hen zou kunnen helpen, geholpen heeft om hun eigen weg, hun persoonlijke weg, dat wat bij hen past en hoort, te lopen. Zelf te lopen zonder mij daarbij om advies, hulp of wat maar ook te vragen. Wanneer onze paden elkaar kruisten, we elkaar berichten, we elkaar spraken, of we zomaar ineens met elkaar in contact stonden, was er altijd tijd tekort, was er altijd tijd tekort omdat we graag zoveel wilde delen. Zij met mij en ik met hen, onvoorwaardelijk delen, delen zonder voorwaarden, omdat het goed is, goed was en ook altijd goed zal zijn. Omdat zowel zij als ik weten, dat het goed is, dat het goed is wanneer er tijd is om elkaar te zien, dat het goed is wanneer we elkaar laten, het goed is om ieder ons eigen weg te gaan. De weg die wij, zij maar ook ik, gekozen hebben. Die we bewust maar ook onbewust gekozen hebben, doordat het goed voelt.
Goed voelt, omdat we allemaal dat doen wat ons gelukkig maakt. Goed voelt, omdat we allemaal ieder van ons, zij, maar ook ik, dat doen wat ons helpt, om de dag op een zo goed mogelijke manier door te brengen. De dag, de dag te laten zijn. Iedere dag te laten komen zoals deze komt, zoals deze komt en zoals deze bedoeld is. Bedoeld is, zodat de dag net als wijzelf bestemd is, de dagen bestemd zijn, voor ons bestemd zijn, voor ons en daarbij voor alle mensen waarmee we op de één of andere wijze verbonden zijn. Verbonden, als in verbinding staan, zonder verwachtingen, zonder planning, buiten de door onszelf ingeplande afspraken en verplichtingen om. Want in de wereld waarin we nu leven, in de wereld waar wij onderdeel en deel van zijn, zullen we dat doen wat mogelijk is. Want in de wereld waarin we nu leven, in de wereld waar wij deel van zijn, zullen we dat doen wat nodig is. Dat doen wat nodig is om ons leven, het leven wat voor ons bestemd is te leven.
En het leven volgens onze bestemming leven, daar kunnen we met geen mogelijkheid aan ontkomen. Dat zelfs de verplichtingen ons hier met geen mogelijkheid van kunnen weerhouden, omdat er geen regel of wet is en bestaat, die ons van ons eigen leven zal kunnen onthouden, is iets wat ik ervaren heb, wat ik ervaren heb en uit deze ervaring met iedereen deel. Wat ik vanuit liefde deel omdat ik ieder mens het recht gun, het recht geef, het recht aanreik wat bekend mag zijn om te kunnen leven. Het leven te kunnen leven waarvoor we als mens gekozen hebben, het leven te leven waarvoor bewust gekozen is, gekozen in en vanuit liefde. Vanuit liefde waardoor het leven wat we leven op geen enkele wijze een verplichting kan zijn. Het leven en elk onderdeel daarvan op geen enkele wijze een verplichting kan wezen, daardoor in wezen geen verplichting zal kunnen of zal mogen zijn. Omdat we ook nu van ons leven mogen houden, ons leven mogen omarmen, omdat we er zelf voor gekozen hebben, waardoor moeten willen wordt. Want wanneer we dat wat we als verplichting zien, ineens iets is wat we willen doen, zal het moeten mogen worden, zal het moeten mogen zijn.
Zal dat wat we mogen doen, wat we mogen laten, waar we mee bezig zijn, ineens een bijdrage leveren aan dat wat wij zijn, dat wat we samen zijn. Dat wat we samen zijn, jij, ik maar daarbij ook iedereen die en alles wat leeft, met jou en mij, met ons verbonden is. Iedereen die en alles wat op enige wijze met ons verbonden is, zal daardoor ook beseffen dat we zelf, iedereen die en alles wat leeft zelf verantwoordelijk is, omdat we altijd zelf verantwoordelijk zijn. Zelf verantwoordelijk zijn, zelf onze verantwoordelijkheid dragen, onze verantwoordelijkheid zullen mogen nemen. Verantwoordelijkheid, verantwoording, voor alles wat we ons op laten leggen, alles wat de ander, ieder ander of al het andere ons geeft of ontneemt. Omdat dit altijd onze eigen verantwoordelijkheid is, omdat dit op elk moment, iedere seconde of deel daarvan, in onze eigen handen ligt. Het in onze handen en daardoor ook in ons vermogen ligt. Ons vermogen, dat wat voor ons mogelijk is, dat wat we kunnen doen om een bijdrage te leveren aan ons geluk, het geluk van onszelf, iedereen die en alles wat leeft.
Daarbij en daarnaast mogen we een aanvulling zijn, mogen we aanvullend zijn, een welkome bijdrage leveren aan het geluk van de ander. Een bijdrage leveren aan het geluk van de ander, iedereen die en alles wat leeft en ervoor kiest om zijn of haar, het eigen leven te leven. Mogen we een aanvulling of bijdrage leveren aan het geluk en gelukkig in leven zijn van de ander. Van ieder ander die daar prijs op stelt en daar behoefte aan heeft. Behoefte aan heeft ja, omdat het geluk van onszelf door een nu nog onzichtbaar draadje verbonden is, verbonden is met en verbonden kan worden met de ander. De ander, de persoon waar je van houdt, de persoon waar je om geeft, de persoon die in jouw omgeving of nabijheid is. Maar ook de persoon die op enig moment in jouw leven is gekomen, de persoon die op enig moment zijn of haar intrede in jouw leven heeft gemaakt. Zijn of haar intrede heeft gemaakt of gedaan, op het moment waarop hij of zij dit nodig had, hij of zij daar de behoefte toe voelde, hij of zij dit op bewuste of onbewuste wijze tot stand heeft gebracht.
Ervoor gekozen heeft om even stil te staan bij. Bij en met jou, bij en met jou om een ervaring te delen, een gebeurtenis te omarmen, dat te doen wat een blijvende herinnering voor beide kan en mag zijn. Een herinnering waaraan je warme of minder mooie gevoelens koestert, een herinnering waar je blij of verdrietig van wordt of zelfs een herinnering waardoor je de waarde van jezelf of juist de waarde van de ander bent gaan zien of beide. Want dat je de waarde van ieder mens, inclusief je eigenwaarde gaat zien wanneer je er aan toe bent, dat is helaas bij velen nog iets wat onbekend is. Dat het spreekwoord en gezegde "onbekend is onbemind", daarbij van toepassing is en duidelijk zal zijn, is iets wat ik in dit blog mag delen. Dat dit ook van toepassing is en geldt voor je "eigenwaarde", het ontbreken van eigenwaarde helaas voor heel veel mensen van toepassing is, is iets wat ik in mijn leven al meerdere malen ervaren heb. Heb ik meerdere malen ervaren en daardoor persoonlijk beleefd.
Ervaring door beleving, waardoor ik "dat specifieke deel van mijn leven" mee heb mogen maken, waardoor ik een deel van mijn leven heb kunnen laten zijn. Dat deel van mijn leven, waarin ik me nog niet volledig bewust was van mijn rol in het geheel, maar dit bijzonder genoeg toch heb kunnen laten zijn. Doordat ik voor het tegenovergestelde, de andere weg gekozen heb, dit mij in staat heeft gesteld om de ander, maar ook mezelf te leren kennen. Dit alles door de ander daarbij te laten zijn wie hij of zij is, mezelf te laten zijn voor wie ik ben, voor wie ik wezenlijk en daadwerkelijk ben: De persoon, die iedere dag mag leren, mag leren door te leven. Want leven, leren, herinneren, weten, is iets wat je pas leert op het moment waarop je bereid bent om alle gedachten los te laten. Alle gedachten te laten voor wat ze zijn.
Gedachten die een spiegel van je ziel kunnen en mogen wezen, maar daarbij ook de wens kunnen zijn. De wens vanuit werelds oogpunt, de wens, bijna voelbaar als een hartenwens, voor dat wat je denkt te kennen, dat wat je denkt te weten, voor dat wat jij denkt als waarheid te zien, doordat men jou dit geleerd heeft, in wezen aangeleerd heeft, aangeleerde waarheid te laten zijn. Het enige wat jou dan helpt om de echte waarheid te ontdekken, de wezenlijke waarheid te ontdekken en de waarheid werkelijkheid en realiteit te laten zijn, is de mogelijkheid om deze te leven. Want wanneer je de waarheid leeft, wanneer je het leven leidt, waar jij van weet, dat dit mogelijk is, zal deze mogelijkheid, jouw mogelijkheid, jouw leven en de waarheid zijn, dan zal de waarheid jouw leven zijn. Zal de waarheid, dat wat jouw leven leidt, jouw leven zijn. Waardoor je het leven leidt, wat je behoort te leiden. Het leven leeft en het leven leidt wat jou toekomt wat bij jou hoort en waar jij in hoort te zijn. Pas dan zal jouw leven, je iedere dag in leven leiden en zal dit leven jou zelfs de toekomst bieden, zal jouw leven de toekomst zijn.
De toekomst voor jou, iedereen die en alles wat ervoor kiest, om het leven te leven, het leven te leiden en het leven in het hier en nu, op dit moment, met aangesloten/verbonden alle nog komende tijd het heden te laten zijn. In het heden te leven waardoor jij, ik, maar ook ieder ander die ervoor kiest, zijn of haar eigen toekomst kan en mag zijn. Mede daardoor de regisseur, van zijn of haar leven, jij van jouw en ik van mijn leven zal kunnen en mogen zijn. Een leven gebaseerd op liefde, onvoorwaardelijke liefde, liefde zonder verwachtingen, liefde zonder claimgedrag. Pure en onvoorwaardelijke liefde, met als enige vooruitzicht de dagen die zich aandienen, de dagen die opvolgend zijn, opvolgend vanuit onvoorwaardelijke liefde en vertrouwen, onvoorwaardelijke liefde zonder verwachtingen, zonder claims, zonder voorbedachte rade. Nog niet wetend wat er komen gaat, vol vertrouwen in de toekomst, de weg vinden die nodig is om de juiste bestemming, het juiste doel en datgene te bereiken wat tot de mogelijkheid behoort.
Wanneer ik me laat leiden door positieve gedachten en me laat leiden door alles wat positief is of een positieve invloed heeft en bijdrage levert aan mijn leven, het leven van iedereen die en alles wat leeft en waar ik op enige wijze mee verbonden ben. Want de verbondenheid met alle mensen die mij dierbaar zijn, met alles wat mij dierbaar is blijft, zelfs wanneer de grens, zelfs wanneer mijn grens bereikt is. Wanneer mijn grens bereikt is en ik alles wat voor mij mogelijk is gedaan heb en ik de overige energie voor mezelf nodig heb. Nodig heb om dat te doen wat mij in staat stelt om mezelf te zijn, om gezond te zijn, om gezond en wel te zijn. Omdat het overschrijden van mijn grenzen, me al heel wat keren terug heeft gebracht op het nulpunt, waardoor ik alleen nog naar mijn lichaam, naar "mijn innerlijke raadgeving systeem", mijn hart luister. Dat wat ik nodig heb, om iedere dag te kunnen functioneren, te kunnen functioneren door er te zijn. In balans te zijn.
De balans die ik iedere dag opnieuw opmaak. Iedere dag aan het einde van de dag, op het moment waarop ik de dag afrond, de dag afsluit en waarbij ik God dank voor alles wat die dag me weer gebracht heeft. De balans, als hulpmiddel, de balans als noodzakelijk iets om verder te kunnen en verder te mogen in het leven wat ik leef. Het leven wat ik iedere dag neem zoals dit komt, rekening houdend met de ander, met ieder ander, zonder mezelf daarbij tekort te doen. Want dit laatste mezelf tekort doen is iets waar ik daadwerkelijk mee ben gestopt. Waar ik mee ben gestopt en waar ik mee opgehouden ben, toen ik me bewust werd van de gevolgen. Toen ik me bewust werd van wat dit met me deed. Wat ik toestond, wat ik toe liet, wat ik op de één of andere wijze telkens weer over me heen liet komen. Wat ik over me heen liet komen, wat ik me liet gebeuren en dit alles om er voor de ander te kunnen zijn.
Dat je er pas voor de ander kunt zijn wanneer je goed voor jezelf zorgt heb ik op een hele harde wijze ervaren, heb ik door mijn eigen toedoen op een hele harde wijze ontdekt. Ontdekt, alsof het verborgen lag in een kamer met allerlei afgedekte spullen. In mij, in mijn systeem, het systeem wat mij letterlijk en figuurlijk pas toegang verschafte op het moment waarop ik eraan toe was, eraan toe was en dit ook zo wilde zien. Wilde zien, doordat ik uiteindelijk blij met mezelf was, daadwerkelijk tevreden was en ervoor koos om ook altijd mezelf te willen zijn. Want vanaf het moment waarop ik mezelf wilde zijn, kon en mocht ik letterlijk maar ook figuurlijk een bijdrage leveren aan het levensgeluk van de ander. De ander, ieder ander, die ervoor kiest om ook gelukkig te willen zijn. Iedereen die en alles wat er in wezen voor kiest, gelukkig te willen, kunnen en mogen zijn.
Ik kies voor het leven, ik kies voor mijn leven en Roep Volmondig: "Dat wat je aandacht geeft groeit, ik heb voor mijn leven gekozen!" en het bevalt me iedere dag een beetje beter, het bevalt me iedere dag een beetje meer waardoor ik daadwerkelijk de dingen kan en mag doen, die bij mij passen, die bij mij horen, die mij energie geven, waardoor ik met al mijn energie er voor een ander, voor de ander, voor ieder ander kan zijn, wanneer ik mezelf, mijn eigenwaarde respecteer en dit ook werkelijk elke dag opnieuw erken en accepteer. Omdat ik mijn leven ben, ik tevreden met mijn leven ben, tevreden met alles en iedereen in mijn leven ben en de blijdschap en vreugde die ik hierdoor ervaar met iedereen die dit ook weer wil mag delen!
En natuurlijk ook vandaag een aantal spreuken en uitingen, spreuken en uitingen van de afgelopen dagen, daarbij nog steeds de spreuk waarop ik gereageerd heb en opnieuw een nieuwe spreuk, spreuken of uitspraken waarop ik enige dagen eerder gereageerd heb en iedere dag weer opnieuw wil, kan en mag reageren. Met dit keer een heel mooie link van een lied van Jacky Evancho, https://www.youtube.com/watch?v=foUrBztgzZA evenals de spreuken en uitingen. passend. Passend, wanneer je beseft, dat je alles zelf in de hand hebt en zelf in de hand mag houden, wanneer je weer vanuit liefde en vertrouwen leeft. Vanuit liefde en vertrouwen leven, wil zeggen vanuit liefde en vertrouwen delen.
En omdat ik beide doe, ik vanuit mijn doen en laten, mijn hele zijn en wezen, wil, kan en mag delen, zullen deze voor iedereen die zich aangesproken voelt, iedereen die zich daardoor geroepen of zelfs aangeraakt voelt, weer passend zijn. Passend voor iedereen die en alles wat is, iedereen die zichzelf is en er net als ik op geheel eigen wijze iedere dag opnieuw voor kiest. Ervoor kiest om net als ik Volmaakt Gelukkig Zichzelf te zijn, Er te zijn, te zijn en te willen zijn in Leven! Er is en mag zijn, door hier, in en vanuit liefde te willen zijn!"
* Ik vertrouw op een leven in liefde, geluk en gezondheid. Een leven waarin ieder mens weer van waarde is en van waarde wil zijn.
* Ik geloof in een leefbare wereld.
* Ik geloof in een wereld waarin economische belangen, voor mijn gevoel de enige veroorzaker van alle strijd, strijd in ieder opzicht, zijn langste tijd heeft gehad.
Daarom ga ik door met mijn taak.
Iedere dag bloggen, iedere dag schrijven, iedere dag, dat doen, wat ik vanuit liefde op me genomen heb. Ik vanuit liefde voor ieder mens mogelijk kan, wil en mag maken. Vanuit liefde, omdat ik er niets voor terug verwacht en ik er ook werkelijk niets voor wil hebben. Omdat er één ding is, wat ik vanuit mijn hart weet en voel, dat ik daardoor het doel en onze bestemming bereik.
Want:
Liefde overwint alles!"
http://www.dehofvanhetheden.nl/pdf/nieuwsbrief36.pdf De cover en het boek! http://www.dehofvanhetheden.nl/pdf/boek7.pdf en http://www.dehofvanhetheden.nl/pdf/ikkiesvoorjou.pdf
Dit keer de mooie plaat van Whitney Houston: "Greatest Love Of All" http://www.youtube.com/watch?v=IYzlVDlE72w en het mooie lied van Julia Zahra: "Just an illusion", https://www.youtube.com/watch?v=wOpSqV9E7HY en Jason Mraz: "I won't give up" https://www.youtube.com/watch?v. Want ook nu, zal deze de verbinding, die er is, deze mooie gedachte mogen ondersteunen. Wanneer" DURF (JIJ) TE HELPEN?
Want door het delen van deze zelfkennis, door het mezelf zijn, heb ik hen bewust of onbewust de kans gegeven om hetzelfde te doen. Door het delen van mijn leven, door hen deel te laten zijn van mijn leven, heb ik hen de mogelijkheid, de tools en de handvatten geboden om hetzelfde te doen. Dat te doen wat voor hen van toepassing was, dat te doen wat hen zou kunnen helpen, geholpen heeft om hun eigen weg, hun persoonlijke weg, dat wat bij hen past en hoort, te lopen. Zelf te lopen zonder mij daarbij om advies, hulp of wat maar ook te vragen. Wanneer onze paden elkaar kruisten, we elkaar berichten, we elkaar spraken, of we zomaar ineens met elkaar in contact stonden, was er altijd tijd tekort, was er altijd tijd tekort omdat we graag zoveel wilde delen. Zij met mij en ik met hen, onvoorwaardelijk delen, delen zonder voorwaarden, omdat het goed is, goed was en ook altijd goed zal zijn. Omdat zowel zij als ik weten, dat het goed is, dat het goed is wanneer er tijd is om elkaar te zien, dat het goed is wanneer we elkaar laten, het goed is om ieder ons eigen weg te gaan. De weg die wij, zij maar ook ik, gekozen hebben. Die we bewust maar ook onbewust gekozen hebben, doordat het goed voelt.
Goed voelt, omdat we allemaal dat doen wat ons gelukkig maakt. Goed voelt, omdat we allemaal ieder van ons, zij, maar ook ik, dat doen wat ons helpt, om de dag op een zo goed mogelijke manier door te brengen. De dag, de dag te laten zijn. Iedere dag te laten komen zoals deze komt, zoals deze komt en zoals deze bedoeld is. Bedoeld is, zodat de dag net als wijzelf bestemd is, de dagen bestemd zijn, voor ons bestemd zijn, voor ons en daarbij voor alle mensen waarmee we op de één of andere wijze verbonden zijn. Verbonden, als in verbinding staan, zonder verwachtingen, zonder planning, buiten de door onszelf ingeplande afspraken en verplichtingen om. Want in de wereld waarin we nu leven, in de wereld waar wij onderdeel en deel van zijn, zullen we dat doen wat mogelijk is. Want in de wereld waarin we nu leven, in de wereld waar wij deel van zijn, zullen we dat doen wat nodig is. Dat doen wat nodig is om ons leven, het leven wat voor ons bestemd is te leven.
En het leven volgens onze bestemming leven, daar kunnen we met geen mogelijkheid aan ontkomen. Dat zelfs de verplichtingen ons hier met geen mogelijkheid van kunnen weerhouden, omdat er geen regel of wet is en bestaat, die ons van ons eigen leven zal kunnen onthouden, is iets wat ik ervaren heb, wat ik ervaren heb en uit deze ervaring met iedereen deel. Wat ik vanuit liefde deel omdat ik ieder mens het recht gun, het recht geef, het recht aanreik wat bekend mag zijn om te kunnen leven. Het leven te kunnen leven waarvoor we als mens gekozen hebben, het leven te leven waarvoor bewust gekozen is, gekozen in en vanuit liefde. Vanuit liefde waardoor het leven wat we leven op geen enkele wijze een verplichting kan zijn. Het leven en elk onderdeel daarvan op geen enkele wijze een verplichting kan wezen, daardoor in wezen geen verplichting zal kunnen of zal mogen zijn. Omdat we ook nu van ons leven mogen houden, ons leven mogen omarmen, omdat we er zelf voor gekozen hebben, waardoor moeten willen wordt. Want wanneer we dat wat we als verplichting zien, ineens iets is wat we willen doen, zal het moeten mogen worden, zal het moeten mogen zijn.
Zal dat wat we mogen doen, wat we mogen laten, waar we mee bezig zijn, ineens een bijdrage leveren aan dat wat wij zijn, dat wat we samen zijn. Dat wat we samen zijn, jij, ik maar daarbij ook iedereen die en alles wat leeft, met jou en mij, met ons verbonden is. Iedereen die en alles wat op enige wijze met ons verbonden is, zal daardoor ook beseffen dat we zelf, iedereen die en alles wat leeft zelf verantwoordelijk is, omdat we altijd zelf verantwoordelijk zijn. Zelf verantwoordelijk zijn, zelf onze verantwoordelijkheid dragen, onze verantwoordelijkheid zullen mogen nemen. Verantwoordelijkheid, verantwoording, voor alles wat we ons op laten leggen, alles wat de ander, ieder ander of al het andere ons geeft of ontneemt. Omdat dit altijd onze eigen verantwoordelijkheid is, omdat dit op elk moment, iedere seconde of deel daarvan, in onze eigen handen ligt. Het in onze handen en daardoor ook in ons vermogen ligt. Ons vermogen, dat wat voor ons mogelijk is, dat wat we kunnen doen om een bijdrage te leveren aan ons geluk, het geluk van onszelf, iedereen die en alles wat leeft.
Daarbij en daarnaast mogen we een aanvulling zijn, mogen we aanvullend zijn, een welkome bijdrage leveren aan het geluk van de ander. Een bijdrage leveren aan het geluk van de ander, iedereen die en alles wat leeft en ervoor kiest om zijn of haar, het eigen leven te leven. Mogen we een aanvulling of bijdrage leveren aan het geluk en gelukkig in leven zijn van de ander. Van ieder ander die daar prijs op stelt en daar behoefte aan heeft. Behoefte aan heeft ja, omdat het geluk van onszelf door een nu nog onzichtbaar draadje verbonden is, verbonden is met en verbonden kan worden met de ander. De ander, de persoon waar je van houdt, de persoon waar je om geeft, de persoon die in jouw omgeving of nabijheid is. Maar ook de persoon die op enig moment in jouw leven is gekomen, de persoon die op enig moment zijn of haar intrede in jouw leven heeft gemaakt. Zijn of haar intrede heeft gemaakt of gedaan, op het moment waarop hij of zij dit nodig had, hij of zij daar de behoefte toe voelde, hij of zij dit op bewuste of onbewuste wijze tot stand heeft gebracht.
Ervoor gekozen heeft om even stil te staan bij. Bij en met jou, bij en met jou om een ervaring te delen, een gebeurtenis te omarmen, dat te doen wat een blijvende herinnering voor beide kan en mag zijn. Een herinnering waaraan je warme of minder mooie gevoelens koestert, een herinnering waar je blij of verdrietig van wordt of zelfs een herinnering waardoor je de waarde van jezelf of juist de waarde van de ander bent gaan zien of beide. Want dat je de waarde van ieder mens, inclusief je eigenwaarde gaat zien wanneer je er aan toe bent, dat is helaas bij velen nog iets wat onbekend is. Dat het spreekwoord en gezegde "onbekend is onbemind", daarbij van toepassing is en duidelijk zal zijn, is iets wat ik in dit blog mag delen. Dat dit ook van toepassing is en geldt voor je "eigenwaarde", het ontbreken van eigenwaarde helaas voor heel veel mensen van toepassing is, is iets wat ik in mijn leven al meerdere malen ervaren heb. Heb ik meerdere malen ervaren en daardoor persoonlijk beleefd.
Ervaring door beleving, waardoor ik "dat specifieke deel van mijn leven" mee heb mogen maken, waardoor ik een deel van mijn leven heb kunnen laten zijn. Dat deel van mijn leven, waarin ik me nog niet volledig bewust was van mijn rol in het geheel, maar dit bijzonder genoeg toch heb kunnen laten zijn. Doordat ik voor het tegenovergestelde, de andere weg gekozen heb, dit mij in staat heeft gesteld om de ander, maar ook mezelf te leren kennen. Dit alles door de ander daarbij te laten zijn wie hij of zij is, mezelf te laten zijn voor wie ik ben, voor wie ik wezenlijk en daadwerkelijk ben: De persoon, die iedere dag mag leren, mag leren door te leven. Want leven, leren, herinneren, weten, is iets wat je pas leert op het moment waarop je bereid bent om alle gedachten los te laten. Alle gedachten te laten voor wat ze zijn.
Gedachten die een spiegel van je ziel kunnen en mogen wezen, maar daarbij ook de wens kunnen zijn. De wens vanuit werelds oogpunt, de wens, bijna voelbaar als een hartenwens, voor dat wat je denkt te kennen, dat wat je denkt te weten, voor dat wat jij denkt als waarheid te zien, doordat men jou dit geleerd heeft, in wezen aangeleerd heeft, aangeleerde waarheid te laten zijn. Het enige wat jou dan helpt om de echte waarheid te ontdekken, de wezenlijke waarheid te ontdekken en de waarheid werkelijkheid en realiteit te laten zijn, is de mogelijkheid om deze te leven. Want wanneer je de waarheid leeft, wanneer je het leven leidt, waar jij van weet, dat dit mogelijk is, zal deze mogelijkheid, jouw mogelijkheid, jouw leven en de waarheid zijn, dan zal de waarheid jouw leven zijn. Zal de waarheid, dat wat jouw leven leidt, jouw leven zijn. Waardoor je het leven leidt, wat je behoort te leiden. Het leven leeft en het leven leidt wat jou toekomt wat bij jou hoort en waar jij in hoort te zijn. Pas dan zal jouw leven, je iedere dag in leven leiden en zal dit leven jou zelfs de toekomst bieden, zal jouw leven de toekomst zijn.
De toekomst voor jou, iedereen die en alles wat ervoor kiest, om het leven te leven, het leven te leiden en het leven in het hier en nu, op dit moment, met aangesloten/verbonden alle nog komende tijd het heden te laten zijn. In het heden te leven waardoor jij, ik, maar ook ieder ander die ervoor kiest, zijn of haar eigen toekomst kan en mag zijn. Mede daardoor de regisseur, van zijn of haar leven, jij van jouw en ik van mijn leven zal kunnen en mogen zijn. Een leven gebaseerd op liefde, onvoorwaardelijke liefde, liefde zonder verwachtingen, liefde zonder claimgedrag. Pure en onvoorwaardelijke liefde, met als enige vooruitzicht de dagen die zich aandienen, de dagen die opvolgend zijn, opvolgend vanuit onvoorwaardelijke liefde en vertrouwen, onvoorwaardelijke liefde zonder verwachtingen, zonder claims, zonder voorbedachte rade. Nog niet wetend wat er komen gaat, vol vertrouwen in de toekomst, de weg vinden die nodig is om de juiste bestemming, het juiste doel en datgene te bereiken wat tot de mogelijkheid behoort.
Wanneer ik me laat leiden door positieve gedachten en me laat leiden door alles wat positief is of een positieve invloed heeft en bijdrage levert aan mijn leven, het leven van iedereen die en alles wat leeft en waar ik op enige wijze mee verbonden ben. Want de verbondenheid met alle mensen die mij dierbaar zijn, met alles wat mij dierbaar is blijft, zelfs wanneer de grens, zelfs wanneer mijn grens bereikt is. Wanneer mijn grens bereikt is en ik alles wat voor mij mogelijk is gedaan heb en ik de overige energie voor mezelf nodig heb. Nodig heb om dat te doen wat mij in staat stelt om mezelf te zijn, om gezond te zijn, om gezond en wel te zijn. Omdat het overschrijden van mijn grenzen, me al heel wat keren terug heeft gebracht op het nulpunt, waardoor ik alleen nog naar mijn lichaam, naar "mijn innerlijke raadgeving systeem", mijn hart luister. Dat wat ik nodig heb, om iedere dag te kunnen functioneren, te kunnen functioneren door er te zijn. In balans te zijn.
De balans die ik iedere dag opnieuw opmaak. Iedere dag aan het einde van de dag, op het moment waarop ik de dag afrond, de dag afsluit en waarbij ik God dank voor alles wat die dag me weer gebracht heeft. De balans, als hulpmiddel, de balans als noodzakelijk iets om verder te kunnen en verder te mogen in het leven wat ik leef. Het leven wat ik iedere dag neem zoals dit komt, rekening houdend met de ander, met ieder ander, zonder mezelf daarbij tekort te doen. Want dit laatste mezelf tekort doen is iets waar ik daadwerkelijk mee ben gestopt. Waar ik mee ben gestopt en waar ik mee opgehouden ben, toen ik me bewust werd van de gevolgen. Toen ik me bewust werd van wat dit met me deed. Wat ik toestond, wat ik toe liet, wat ik op de één of andere wijze telkens weer over me heen liet komen. Wat ik over me heen liet komen, wat ik me liet gebeuren en dit alles om er voor de ander te kunnen zijn.
Dat je er pas voor de ander kunt zijn wanneer je goed voor jezelf zorgt heb ik op een hele harde wijze ervaren, heb ik door mijn eigen toedoen op een hele harde wijze ontdekt. Ontdekt, alsof het verborgen lag in een kamer met allerlei afgedekte spullen. In mij, in mijn systeem, het systeem wat mij letterlijk en figuurlijk pas toegang verschafte op het moment waarop ik eraan toe was, eraan toe was en dit ook zo wilde zien. Wilde zien, doordat ik uiteindelijk blij met mezelf was, daadwerkelijk tevreden was en ervoor koos om ook altijd mezelf te willen zijn. Want vanaf het moment waarop ik mezelf wilde zijn, kon en mocht ik letterlijk maar ook figuurlijk een bijdrage leveren aan het levensgeluk van de ander. De ander, ieder ander, die ervoor kiest om ook gelukkig te willen zijn. Iedereen die en alles wat er in wezen voor kiest, gelukkig te willen, kunnen en mogen zijn.
Ik kies voor het leven, ik kies voor mijn leven en Roep Volmondig: "Dat wat je aandacht geeft groeit, ik heb voor mijn leven gekozen!" en het bevalt me iedere dag een beetje beter, het bevalt me iedere dag een beetje meer waardoor ik daadwerkelijk de dingen kan en mag doen, die bij mij passen, die bij mij horen, die mij energie geven, waardoor ik met al mijn energie er voor een ander, voor de ander, voor ieder ander kan zijn, wanneer ik mezelf, mijn eigenwaarde respecteer en dit ook werkelijk elke dag opnieuw erken en accepteer. Omdat ik mijn leven ben, ik tevreden met mijn leven ben, tevreden met alles en iedereen in mijn leven ben en de blijdschap en vreugde die ik hierdoor ervaar met iedereen die dit ook weer wil mag delen!
En natuurlijk ook vandaag een aantal spreuken en uitingen, spreuken en uitingen van de afgelopen dagen, daarbij nog steeds de spreuk waarop ik gereageerd heb en opnieuw een nieuwe spreuk, spreuken of uitspraken waarop ik enige dagen eerder gereageerd heb en iedere dag weer opnieuw wil, kan en mag reageren. Met dit keer een heel mooie link van een lied van Jacky Evancho, https://www.youtube.com/watch?v=foUrBztgzZA evenals de spreuken en uitingen. passend. Passend, wanneer je beseft, dat je alles zelf in de hand hebt en zelf in de hand mag houden, wanneer je weer vanuit liefde en vertrouwen leeft. Vanuit liefde en vertrouwen leven, wil zeggen vanuit liefde en vertrouwen delen.
En omdat ik beide doe, ik vanuit mijn doen en laten, mijn hele zijn en wezen, wil, kan en mag delen, zullen deze voor iedereen die zich aangesproken voelt, iedereen die zich daardoor geroepen of zelfs aangeraakt voelt, weer passend zijn. Passend voor iedereen die en alles wat is, iedereen die zichzelf is en er net als ik op geheel eigen wijze iedere dag opnieuw voor kiest. Ervoor kiest om net als ik Volmaakt Gelukkig Zichzelf te zijn, Er te zijn, te zijn en te willen zijn in Leven! Er is en mag zijn, door hier, in en vanuit liefde te willen zijn!"
* Ik geloof in een leefbare wereld.
* Ik geloof in een wereld waarin economische belangen, voor mijn gevoel de enige veroorzaker van alle strijd, strijd in ieder opzicht, zijn langste tijd heeft gehad.
Daarom ga ik door met mijn taak.
Iedere dag bloggen, iedere dag schrijven, iedere dag, dat doen, wat ik vanuit liefde op me genomen heb. Ik vanuit liefde voor ieder mens mogelijk kan, wil en mag maken. Vanuit liefde, omdat ik er niets voor terug verwacht en ik er ook werkelijk niets voor wil hebben. Omdat er één ding is, wat ik vanuit mijn hart weet en voel, dat ik daardoor het doel en onze bestemming bereik.
Liefde overwint alles!"
http://www.dehofvanhetheden.nl/pdf/nieuwsbrief36.pdf De cover en het boek! http://www.dehofvanhetheden.nl/pdf/boek7.pdf en http://www.dehofvanhetheden.nl/pdf/ikkiesvoorjou.pdf
EN:
“Leven is genieten van alles wat je mee mag maken zien en doen”
&
“Liefde is, houden van het leven en allen die je dierbaar zijn”
Dit keer de mooie plaat van Whitney Houston: "Greatest Love Of All" http://www.youtube.com/watch?v=IYzlVDlE72w en het mooie lied van Julia Zahra: "Just an illusion", https://www.youtube.com/watch?v=wOpSqV9E7HY en Jason Mraz: "I won't give up" https://www.youtube.com/watch?v. Want ook nu, zal deze de verbinding, die er is, deze mooie gedachte mogen ondersteunen. Wanneer" DURF (JIJ) TE HELPEN?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten