"IN SHOCK"
Toen ik gistermorgen mijn blog schreef en hier even van wegliep, omdat er andere dingen tussen kwamen, die mijn aandacht volledig opeiste, wist of voelde ik nog niet dat er een dergelijke ramp zou plaatsvinden. Een ramp, waarbij naar verluid 295 en nu achteraf 298 mensen om het leven zijn gekomen. Een ramp, waarbij onder de 298 slachtoffers, minstens 189 Nederlandse mensen zijn.
Hoe verdrietig, hoe oprecht verdrietig, dat dit nog steeds gebeurt, in een wereld, waarin zoveel wordt gedaan, om de verbroedering tot stand te brengen. In een wereld, waarin zoveel wordt gedaan, om de Vrede te bereiken. Een wereld, waarin zoveel wordt gedaan, om alles wat enigszins duidt op iets negatiefs, altijd wordt geprobeerd met iets positiefs te compenseren. En ik ga niet ontkennen, dat dit mij ondanks alles wat ik doe om bij mezelf te blijven en mezelf te zijn, toch weer raakt en ontroert. Desondanks, mag, kan en wil ik me er niet door laten leiden. Omdat ik erop wil vertrouwen, dat alle betrokkenen, de slachtoffers en nabestaanden de kracht en steun bij elkaar zullen vinden, om dit te verwerken. Daarbij de kracht en steun, vermenigvuldigd met de liefde, om ieder mens, zelfs de persoon (of personen) die dit op zijn of haar geweten heeft (hebben), te vergeven.
Hoe triest is het, dat er mensen zijn die dit kunnen doen? Hoe triest is het dat een mens dit kan doen? Hoe verdrietig is het, dat je het voor elkaar krijgt, om een totaal deel van de bevolking "In een shocktoestand te laten verkeren"? Daarbij volgt bij mij meteen de vraag: Wat doet dit met het geweten van deze persoon of personen? Sterker nog, wat doet dit met zijn of haar nabestaanden, de mensen die hem of haar dicht aan het hart staan? Want verbonden zijn is niet alleen voorbehouden aan het goede, verbonden zijn is verbonden in alle facetten. En wanneer je verbonden bent, zullen alle mensen die door deze DNA verbinding aan elkaar gelinkt zijn, ook geconfronteerd worden met alle lasten.
Want hoe bizar dit wellicht ook klinkt, deze verbinding is net zo voelbaar, als de verbinding die uit liefde bestaat. Net zo voelbaar, als de verbinding die mij met ieder ander mens, maar ook jou met ieder ander mens, als kinderen van God verbindt. Wil jij dit echt? Wil jij dat deze pijn, echt voelbaar is voor allen die jij lief hebt? Vraag je dit alsjeblieft af, voor het moment waarop je iets wilt doen wat in strijd is met jouw geweten. Jouw sensor, die je het verschil vertelt tussen goed en kwaad. Je het verschil laat voelen, tussen goed en kwaad. De 10 geboden, die op ieders hart geschreven staan en waarvoor je je ooit eens zult gaan verantwoorden.
Juist doordat ik uit ervaring weet, dat dit zo is, deze verbinding bestaat, wil, kan en mag ik alleen het goede met mensen delen. Juist daarom, ben ik bereid om verantwoordelijkheid te nemen. Daarbij ook ieder ander, die het vermogen heeft om te kunnen beslissen en keuzes te maken, zelf de keuze te laten. Zelf de verantwoordelijkheid te laten nemen. Omdat de verantwoordelijkheid voor ieder mens gelijk is en dit evenals de waarheid, iets is, wat een mens kan maken en breken. Omdat de waarheid, een ander woord voor het geweten is. De waarheid, iets is, waar je als mens in volle gezondheid mee moet kunnen leven. En daarbij zul je ook zeker moeten zijn, dat je de ander geen schade toebrengt, doordat je je verantwoordelijkheid neemt. Want dat is juist wat "de Wil" van ieder mens, met ieder individu op zich voorheeft. De Wil is de waarheid, is het geweten en daarmee het nemen van verantwoordelijkheid, de verbinding waarmee we als mens allemaal met en aan elkaar verbonden zijn.
Toen ik zojuist de beelden op het nieuws zag met daarbij de beelden van de Nederlandse ambassade in Rusland en in de Oekraïne, de vele bloemen die daar werden neergelegd, maar ook daarbij een enkel briefje met "#sorry" erop, moest ik huilen. Voelde ik het verdriet van de onmacht die bij velen als gevolg van de DNA verbinding voelbaar is. Want naast het feit dat de nabestaanden van de slachtoffers pijn en verdriet zullen voelen, is er zoveel ongeloof. Ongeloof en onmacht en niet alleen omdat je van het één op het andere moment je geliefden en naasten niet meer terugziet. Maar juist ongeloof en onmacht, hoe iemand met alles wat hij of zij is, met als wat hij of zij vanuit het hart weet, het zover heeft kunnen laten komen, zover om over te gaan tot deze actie. Een actie met zoveel gevolgen, een actie met zoveel leed, verdriet en pijn.
De hoe en waarom vraag blijft. Of we hier ooit een waarheidsgetrouw antwoord op zullen krijgen, dat weet niemand. Dat ik bid voor alle nabestaanden, die van de slachtoffers, maar ook die van hen die dit op het geweten hebben, staat buiten kijf. Want geen enkel mens verdient het om te lijden en zeker niet, door iets of iemand die vanuit een negatieve emotie of negatieve emoties, als ongeloof of onmacht is overgegaan tot het veroorzaken van zoveel pijn.
Het blog van gister 17 juli volgt hieronder, omdat het delen je wellicht helpt, daardoor troost biedt en zelfs moeite waard zal zijn!
"Leiden zij straks de wereld?" & "Thorita schokt stripwereld" & '' 'King Louis' geland in Manchester" & "Jessica terecht, 4 man vast" & Hopeloos achter met invoer IBAN"
Toen ik gistermorgen mijn blog schreef en hier even van wegliep, omdat er andere dingen tussen kwamen, die mijn aandacht volledig opeiste, wist of voelde ik nog niet dat er een dergelijke ramp zou plaatsvinden. Een ramp, waarbij naar verluid 295 en nu achteraf 298 mensen om het leven zijn gekomen. Een ramp, waarbij onder de 298 slachtoffers, minstens 189 Nederlandse mensen zijn.
Hoe verdrietig, hoe oprecht verdrietig, dat dit nog steeds gebeurt, in een wereld, waarin zoveel wordt gedaan, om de verbroedering tot stand te brengen. In een wereld, waarin zoveel wordt gedaan, om de Vrede te bereiken. Een wereld, waarin zoveel wordt gedaan, om alles wat enigszins duidt op iets negatiefs, altijd wordt geprobeerd met iets positiefs te compenseren. En ik ga niet ontkennen, dat dit mij ondanks alles wat ik doe om bij mezelf te blijven en mezelf te zijn, toch weer raakt en ontroert. Desondanks, mag, kan en wil ik me er niet door laten leiden. Omdat ik erop wil vertrouwen, dat alle betrokkenen, de slachtoffers en nabestaanden de kracht en steun bij elkaar zullen vinden, om dit te verwerken. Daarbij de kracht en steun, vermenigvuldigd met de liefde, om ieder mens, zelfs de persoon (of personen) die dit op zijn of haar geweten heeft (hebben), te vergeven.
Hoe triest is het, dat er mensen zijn die dit kunnen doen? Hoe triest is het dat een mens dit kan doen? Hoe verdrietig is het, dat je het voor elkaar krijgt, om een totaal deel van de bevolking "In een shocktoestand te laten verkeren"? Daarbij volgt bij mij meteen de vraag: Wat doet dit met het geweten van deze persoon of personen? Sterker nog, wat doet dit met zijn of haar nabestaanden, de mensen die hem of haar dicht aan het hart staan? Want verbonden zijn is niet alleen voorbehouden aan het goede, verbonden zijn is verbonden in alle facetten. En wanneer je verbonden bent, zullen alle mensen die door deze DNA verbinding aan elkaar gelinkt zijn, ook geconfronteerd worden met alle lasten.
Want hoe bizar dit wellicht ook klinkt, deze verbinding is net zo voelbaar, als de verbinding die uit liefde bestaat. Net zo voelbaar, als de verbinding die mij met ieder ander mens, maar ook jou met ieder ander mens, als kinderen van God verbindt. Wil jij dit echt? Wil jij dat deze pijn, echt voelbaar is voor allen die jij lief hebt? Vraag je dit alsjeblieft af, voor het moment waarop je iets wilt doen wat in strijd is met jouw geweten. Jouw sensor, die je het verschil vertelt tussen goed en kwaad. Je het verschil laat voelen, tussen goed en kwaad. De 10 geboden, die op ieders hart geschreven staan en waarvoor je je ooit eens zult gaan verantwoorden.
Juist doordat ik uit ervaring weet, dat dit zo is, deze verbinding bestaat, wil, kan en mag ik alleen het goede met mensen delen. Juist daarom, ben ik bereid om verantwoordelijkheid te nemen. Daarbij ook ieder ander, die het vermogen heeft om te kunnen beslissen en keuzes te maken, zelf de keuze te laten. Zelf de verantwoordelijkheid te laten nemen. Omdat de verantwoordelijkheid voor ieder mens gelijk is en dit evenals de waarheid, iets is, wat een mens kan maken en breken. Omdat de waarheid, een ander woord voor het geweten is. De waarheid, iets is, waar je als mens in volle gezondheid mee moet kunnen leven. En daarbij zul je ook zeker moeten zijn, dat je de ander geen schade toebrengt, doordat je je verantwoordelijkheid neemt. Want dat is juist wat "de Wil" van ieder mens, met ieder individu op zich voorheeft. De Wil is de waarheid, is het geweten en daarmee het nemen van verantwoordelijkheid, de verbinding waarmee we als mens allemaal met en aan elkaar verbonden zijn.
Toen ik zojuist de beelden op het nieuws zag met daarbij de beelden van de Nederlandse ambassade in Rusland en in de Oekraïne, de vele bloemen die daar werden neergelegd, maar ook daarbij een enkel briefje met "#sorry" erop, moest ik huilen. Voelde ik het verdriet van de onmacht die bij velen als gevolg van de DNA verbinding voelbaar is. Want naast het feit dat de nabestaanden van de slachtoffers pijn en verdriet zullen voelen, is er zoveel ongeloof. Ongeloof en onmacht en niet alleen omdat je van het één op het andere moment je geliefden en naasten niet meer terugziet. Maar juist ongeloof en onmacht, hoe iemand met alles wat hij of zij is, met als wat hij of zij vanuit het hart weet, het zover heeft kunnen laten komen, zover om over te gaan tot deze actie. Een actie met zoveel gevolgen, een actie met zoveel leed, verdriet en pijn.
De hoe en waarom vraag blijft. Of we hier ooit een waarheidsgetrouw antwoord op zullen krijgen, dat weet niemand. Dat ik bid voor alle nabestaanden, die van de slachtoffers, maar ook die van hen die dit op het geweten hebben, staat buiten kijf. Want geen enkel mens verdient het om te lijden en zeker niet, door iets of iemand die vanuit een negatieve emotie of negatieve emoties, als ongeloof of onmacht is overgegaan tot het veroorzaken van zoveel pijn.
Het blog van gister 17 juli volgt hieronder, omdat het delen je wellicht helpt, daardoor troost biedt en zelfs moeite waard zal zijn!
"Leiden zij straks de wereld?" & "Thorita schokt stripwereld" & '' 'King Louis' geland in Manchester" & "Jessica terecht, 4 man vast" & Hopeloos achter met invoer IBAN"
De koppen van het AD van donderdag 17 juli 2014. Een dag, die als eerste dag geldt, voor een reeks dagen, die wellicht als hittegolf omschreven kan worden. Een hittegolf, omdat de voorspellingen aangeven, dat we de komende dagen temperaturen zullen bereiken, die boven de 25 graden uitkomen en dit naar alle waarschijnlijkheid, minstens 5 dagen aanhoudt. Wanneer je de items bekijkt, dan zou je bijna gaan denken, dat de gemoederen net zo verhit raken, als de thermometer. Of dit een toevallig iets is of een geënsceneerd geheel dat blijft natuurlijk de vraag?
Dat de koppen van de krant van vandaag, alles wat er geschreven, geroepen en gezegd wordt, mij niet meer persoonlijk raakt, heeft te maken met het feit dat ik voor mezelf gekozen heb, doordat ik datgene doe wat nodig is, datgene wat mij mij maakt. Omdat ik vanuit mijn hart de verandering al heel lang geleden heb mogen zien en ik er daarom ook met mijn hele hart op vertrouw, dat deze binnen de kortst mogelijke tijd, voor ieder mens zichtbaar mag zijn. Een verandering die de mensen in de wereld weer werkelijk samenbrengt, om dat te doen wat juist is. De verandering omdat we als mens allemaal verbonden zijn met iedereen die en alles wat leeft omdat het zo hoort en mag zijn, omdat dit altijd al zo bedoeld is, vanaf het moment waarop God de Hemel en de Aarde geschapen heeft.
De wereld die geschapen is met een hoger doel, om alles wat van nature mooi is, alles wat van nature perfect is, van nature in een Goddelijke staat verkeert, weer de kracht en de energie te geven om zo te zijn. Maar hoe bereik je dit, hoe kun je ervoor zorgen dat je ook werkelijk alle kracht krijgt om weer perfect, gezond of eigenlijk in de natuurlijke staat te zijn? Wat moet je daarvoor doen? Dat brengt me weer terug bij het EGO. In dit geval het egoïsme. Wat zoals ik omschreef in een eerder blog staat voor Elk Gevoel Over Is Mij Eigen! Je zou dit voor waar aan hebben kunnen nemen, zonder je af te vragen hoe het dan kan dat de S in het woord geen eigen uitleg heeft gekregen. De uitleg van het woord is, is heel simpel. IS, betekent Ik en SAMEN. Alleen wanneer je op die wijze in het leven staat, heeft egoïsme de juiste insteek. Zie ook de uitleg op Wikipedia http://nl.wikipedia.org/wiki/Egoisme
Daarom zal dat wat ik nu schrijven mag meteen duidelijk zijn: De maatschappij dat ben jij, is inderdaad waarheid. Dus alles wat de maatschappij aangaat, heb jij, maar ook ieder ander die daarin leeft zelf in de hand. De verandering doorvoeren kan dus alleen, wanneer we dit samen doen. Dit start bij en met jou. Let er daarbij wel op, dat je altijd de juiste uitleg van het woord egoïsme in acht neemt. Want alleen wanneer jouw manier van denken, doen en handelen in overeenstemming is met dat wat voorbestemd is, jouw wil, zal deze bijdragen aan het Hogere Doel. Dat wat noodzaak is, omdat het zo is en zo mag zijn. Omdat de tijd er rijp voor is. En de tijd is er nu rijp voor. De mensen mogen weer ontwaken, weer bijkomen uit de comateuze toestand of de situatie waarin zij jaren verkeerd hebben. Ja, toestand, omdat ze het zonder het te beseffen en zonder zich er bewust van te zijn, jarenlang hebben toegestaan. Situatie, als gesitueerd zijn.
Wanneer je de omschrijving bij gesitueerd zijn bekijkt via Google zie je een verrassende uitleg: http://www.encyclo.nl/begrip/gesitueerd. 1.) Een gevestigde maatschappelijke positie hebbend; 2.) Gelegen; 3.) Liggend. Alles mag weer in ere hersteld worden. We mogen allemaal weer gaan staan. In onze eigen kracht gaan staan. Dat doen wat nodig is om onszelf te kunnen zijn. Onszelf zijn, in de breedste zin van het woord. Onszelf zijn, dat doen wat bij ons past en hoort omdat we ervoor gekozen hebben te zijn wie we zijn, omdat alles wat we hebben meegemaakt in het leven, ons eraan herinnerd heeft. Ja, alles, de mooie ervaringen, de minder mooie, maar met name de verdrietige en de ervaringen die we het liefst zo gauw mogelijk willen vergeten. Willen vergeten omdat ze ons herinneren aan een periode in het leven die we niet meer willen herhalen. Omdat het een periode in ons leven is geweest waarin we geconfronteerd zijn met onze diepste pijn.
Pijn, de aanwijzing van het lichaam of de geest, die ervoor zorgt, dat je als mens iets mag veranderen. Pijn, die je als mens moest voelen, om je als mens weer bewust te worden van het feit, dat er iets mocht veranderen. Door als mens niet naar je gevoel te luisteren en gehoor te geven aan alles wat de maatschappij of jouw maatschappelijk positie van je verlangt, heb je jezelf tekort gedaan. We hebben niet naar onszelf geluisterd, we luisteren nog steeds niet en daardoor worden we tot op heden nog steeds geconfronteerd met ziekte. Wanneer we ervoor kiezen om nog langer niet naar onszelf te luisteren houden we (alle) ziekte(s) en alles wat ons pijn doet, tot in de eeuwigheid in stand. Dan zijn we niet egoïstisch maar voornamelijk dom bezig. Dom omdat we alles buiten onszelf voorop stellen en hierdoor de problemen van alles en iedereen ons probleem maken. Wat dit ons als mens oplevert of kost, zie je dagelijks om je heen. Ik kies er voor de verandering daarom ook voor om alleen het goede met je te delen.
Want delen van de juiste dingen, is waarom het draait wanneer je vanuit empathie als mens de ander wilt helpen. Wanneer je er voor iemand mag zijn, iemand die jouw hulp nodig heeft. Die bewust of onbewust om jouw hulp roept of er in stilte naar vraagt. Omdat je er geen dubbele agenda op nahoudt, omdat het jou blij maakt, wanneer iemand geholpen is. Het jou blij maakt, wanneer je ziet dat iemand niet langer gehinderd wordt, door iets uit zijn verleden, omdat hij of zij dit zelf verholpen heeft, doordat er iets mee gedaan wordt of doordat de persoon ervoor kiest om dat wat er was, niet meer als onbalans/blokkade te zien. Omdat de persoon ervoor kiest, om deze blokkade te herkennen, dit ook te erkennen en of te accepteren wanneer dit niet meer gewijzigd kan worden. Want net als met alles wat door negatieve emoties is ontstaan zal alleen acceptatie ervoor zorgen dat iets geen energie meer vraagt. Zal acceptatie ervoor zorgen dat iets geen blokkade meer is.
Een blokkade die in het DNA terug te vinden is, als een specifiek kenmerk of als een verstoring in de verbinding met onszelf. Als een verstoring in de verbinding met jouzelf als mens. Een verstoring, die je net als ik, door het keer op keer vallen, weer terugkrijgt, omdat het je steeds opnieuw overkomt. Omdat je er steeds voor kiest, om dezelfde fout te maken, omdat je dit al sinds mensenheugenis in stand houdt, al dan niet gesteund door je omgeving, de artsen en mensen die je in de afgelopen jaren hebben geholpen, behandeld en of begeleid. Want door te denken over, te doen alsof en vooral maar niet te delen, of van je af te schrijven, hoe je je werkelijk voelt, zorg je voor het in standhouden van jouw blokkade.
Het in stand houden van de blokkade. Dat wat jou als mens hindert en zal blijven hinderen, tenzij jij de verandering doorzet, tenzij voor jezelf kiest en daarmee voor iedereen die en alles wat leeft. Wanneer je dit gelooft en het vertrouwen in God en een gezonde wereld vooropstelt, dan kun jij ook voor een mooi leven kiezen. Waarom zou je er nog langer op wachten? Waarom zou je jezelf nog langer te kort doen?
“Leven is genieten van alles wat je mee mag maken zien en doen”
Dat de koppen van de krant van vandaag, alles wat er geschreven, geroepen en gezegd wordt, mij niet meer persoonlijk raakt, heeft te maken met het feit dat ik voor mezelf gekozen heb, doordat ik datgene doe wat nodig is, datgene wat mij mij maakt. Omdat ik vanuit mijn hart de verandering al heel lang geleden heb mogen zien en ik er daarom ook met mijn hele hart op vertrouw, dat deze binnen de kortst mogelijke tijd, voor ieder mens zichtbaar mag zijn. Een verandering die de mensen in de wereld weer werkelijk samenbrengt, om dat te doen wat juist is. De verandering omdat we als mens allemaal verbonden zijn met iedereen die en alles wat leeft omdat het zo hoort en mag zijn, omdat dit altijd al zo bedoeld is, vanaf het moment waarop God de Hemel en de Aarde geschapen heeft.
De wereld die geschapen is met een hoger doel, om alles wat van nature mooi is, alles wat van nature perfect is, van nature in een Goddelijke staat verkeert, weer de kracht en de energie te geven om zo te zijn. Maar hoe bereik je dit, hoe kun je ervoor zorgen dat je ook werkelijk alle kracht krijgt om weer perfect, gezond of eigenlijk in de natuurlijke staat te zijn? Wat moet je daarvoor doen? Dat brengt me weer terug bij het EGO. In dit geval het egoïsme. Wat zoals ik omschreef in een eerder blog staat voor Elk Gevoel Over Is Mij Eigen! Je zou dit voor waar aan hebben kunnen nemen, zonder je af te vragen hoe het dan kan dat de S in het woord geen eigen uitleg heeft gekregen. De uitleg van het woord is, is heel simpel. IS, betekent Ik en SAMEN. Alleen wanneer je op die wijze in het leven staat, heeft egoïsme de juiste insteek. Zie ook de uitleg op Wikipedia http://nl.wikipedia.org/wiki/Egoisme
Daarom zal dat wat ik nu schrijven mag meteen duidelijk zijn: De maatschappij dat ben jij, is inderdaad waarheid. Dus alles wat de maatschappij aangaat, heb jij, maar ook ieder ander die daarin leeft zelf in de hand. De verandering doorvoeren kan dus alleen, wanneer we dit samen doen. Dit start bij en met jou. Let er daarbij wel op, dat je altijd de juiste uitleg van het woord egoïsme in acht neemt. Want alleen wanneer jouw manier van denken, doen en handelen in overeenstemming is met dat wat voorbestemd is, jouw wil, zal deze bijdragen aan het Hogere Doel. Dat wat noodzaak is, omdat het zo is en zo mag zijn. Omdat de tijd er rijp voor is. En de tijd is er nu rijp voor. De mensen mogen weer ontwaken, weer bijkomen uit de comateuze toestand of de situatie waarin zij jaren verkeerd hebben. Ja, toestand, omdat ze het zonder het te beseffen en zonder zich er bewust van te zijn, jarenlang hebben toegestaan. Situatie, als gesitueerd zijn.
Wanneer je de omschrijving bij gesitueerd zijn bekijkt via Google zie je een verrassende uitleg: http://www.encyclo.nl/begrip/gesitueerd. 1.) Een gevestigde maatschappelijke positie hebbend; 2.) Gelegen; 3.) Liggend. Alles mag weer in ere hersteld worden. We mogen allemaal weer gaan staan. In onze eigen kracht gaan staan. Dat doen wat nodig is om onszelf te kunnen zijn. Onszelf zijn, in de breedste zin van het woord. Onszelf zijn, dat doen wat bij ons past en hoort omdat we ervoor gekozen hebben te zijn wie we zijn, omdat alles wat we hebben meegemaakt in het leven, ons eraan herinnerd heeft. Ja, alles, de mooie ervaringen, de minder mooie, maar met name de verdrietige en de ervaringen die we het liefst zo gauw mogelijk willen vergeten. Willen vergeten omdat ze ons herinneren aan een periode in het leven die we niet meer willen herhalen. Omdat het een periode in ons leven is geweest waarin we geconfronteerd zijn met onze diepste pijn.
Pijn, de aanwijzing van het lichaam of de geest, die ervoor zorgt, dat je als mens iets mag veranderen. Pijn, die je als mens moest voelen, om je als mens weer bewust te worden van het feit, dat er iets mocht veranderen. Door als mens niet naar je gevoel te luisteren en gehoor te geven aan alles wat de maatschappij of jouw maatschappelijk positie van je verlangt, heb je jezelf tekort gedaan. We hebben niet naar onszelf geluisterd, we luisteren nog steeds niet en daardoor worden we tot op heden nog steeds geconfronteerd met ziekte. Wanneer we ervoor kiezen om nog langer niet naar onszelf te luisteren houden we (alle) ziekte(s) en alles wat ons pijn doet, tot in de eeuwigheid in stand. Dan zijn we niet egoïstisch maar voornamelijk dom bezig. Dom omdat we alles buiten onszelf voorop stellen en hierdoor de problemen van alles en iedereen ons probleem maken. Wat dit ons als mens oplevert of kost, zie je dagelijks om je heen. Ik kies er voor de verandering daarom ook voor om alleen het goede met je te delen.
Want delen van de juiste dingen, is waarom het draait wanneer je vanuit empathie als mens de ander wilt helpen. Wanneer je er voor iemand mag zijn, iemand die jouw hulp nodig heeft. Die bewust of onbewust om jouw hulp roept of er in stilte naar vraagt. Omdat je er geen dubbele agenda op nahoudt, omdat het jou blij maakt, wanneer iemand geholpen is. Het jou blij maakt, wanneer je ziet dat iemand niet langer gehinderd wordt, door iets uit zijn verleden, omdat hij of zij dit zelf verholpen heeft, doordat er iets mee gedaan wordt of doordat de persoon ervoor kiest om dat wat er was, niet meer als onbalans/blokkade te zien. Omdat de persoon ervoor kiest, om deze blokkade te herkennen, dit ook te erkennen en of te accepteren wanneer dit niet meer gewijzigd kan worden. Want net als met alles wat door negatieve emoties is ontstaan zal alleen acceptatie ervoor zorgen dat iets geen energie meer vraagt. Zal acceptatie ervoor zorgen dat iets geen blokkade meer is.
Een blokkade die in het DNA terug te vinden is, als een specifiek kenmerk of als een verstoring in de verbinding met onszelf. Als een verstoring in de verbinding met jouzelf als mens. Een verstoring, die je net als ik, door het keer op keer vallen, weer terugkrijgt, omdat het je steeds opnieuw overkomt. Omdat je er steeds voor kiest, om dezelfde fout te maken, omdat je dit al sinds mensenheugenis in stand houdt, al dan niet gesteund door je omgeving, de artsen en mensen die je in de afgelopen jaren hebben geholpen, behandeld en of begeleid. Want door te denken over, te doen alsof en vooral maar niet te delen, of van je af te schrijven, hoe je je werkelijk voelt, zorg je voor het in standhouden van jouw blokkade.
Het in stand houden van de blokkade. Dat wat jou als mens hindert en zal blijven hinderen, tenzij jij de verandering doorzet, tenzij voor jezelf kiest en daarmee voor iedereen die en alles wat leeft. Wanneer je dit gelooft en het vertrouwen in God en een gezonde wereld vooropstelt, dan kun jij ook voor een mooi leven kiezen. Waarom zou je er nog langer op wachten? Waarom zou je jezelf nog langer te kort doen?
“Leven is genieten van alles wat je mee mag maken zien en doen”
&
“Liefde is, houden van het leven en allen die je dierbaar zijn”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten