"Verslagenheid in Nederland na crash MH17"
De Kop van de voorpagina van het AD van zondag 20 juli. Het AD en de daarbij behorende headlines van die dag, laten duidelijk zien dat Nederland, volop bezig is om de pijn te verwerken. Want wanneer er zoveel mensen tegelijk getroffen worden, voelt het hoe bizar dit ook mag lijken, net als met de WK alsof Nederland weer even één is, weer even heel is. Hoewel het gevoel van winnen en verliezen in schril contrast staat met deze realiteit, heeft het beide invloed op alle betrokkenen.
De Kop van de voorpagina van het AD van zondag 20 juli. Het AD en de daarbij behorende headlines van die dag, laten duidelijk zien dat Nederland, volop bezig is om de pijn te verwerken. Want wanneer er zoveel mensen tegelijk getroffen worden, voelt het hoe bizar dit ook mag lijken, net als met de WK alsof Nederland weer even één is, weer even heel is. Hoewel het gevoel van winnen en verliezen in schril contrast staat met deze realiteit, heeft het beide invloed op alle betrokkenen.
En de aangrijpende Kop op de voorpagina van het AD van vandaag maandag 21 juli, 'Poetin, breng mijn dochter terug', schreeuwt om een oplossing. Een oplossing en een antwoord, maar daarbij ook een waarom in hemelsnaam? Waarom in hemelsnaam? Waarom houden "we" al het negatieve in stand? Waarom zijn "we" in alle jaren die achter ons liggen en na alle dingen die we hebben meegemaakt en ervaren nog steeds niet wijzer geworden? Waarom?
Wanneer je alle verhalen ziet die ook vandaag weer in de krant staan, kun je alleen maar constateren dat de pijn en het verdriet zo ongelofelijk groot is. Maar wat nog vele malen verdrietiger is, is dat ook alle emoties weer opspelen. Alle emoties, een logische reactie, voortkomend uit onmacht. http://www.dehofvanhetheden.nl/pdf/A6%20kaarten-onmacht-2011_LR.pdf
Onmacht, doordat je verdriet hebt om het verlies van een dierbare, doordat je verdriet hebt door het verliezen van de persoon (of personen) waar je zoveel van houdt. En daarbij ook verdriet, vanwege het feit dat je zo boos bent omdat dit jou overkomt, omdat dit verdriet jou treft. Dit verlies, jouw grootste nachtmerrie waarmaakt. Omdat, je al jarenlang de angst hebt gehad om het meest kostbare bezit wat je had te verliezen. Je man, je vrouw, je dochter, je zoon, je kinderen, je kleinkinderen. Wie bedenkt dit, wie heeft dit op zijn of haar geweten? Ja, wie heeft dit op zijn of haar geweten, kun jij het me zeggen? Hoe eerlijk of hoe oneerlijk is dit?
Ja, dat is natuurlijk de vraag, en hier volgt ook het antwoord. Een antwoord wat wellicht niet voor de hand ligt, waar eigenlijk niemand op zit te wachten maar wat wel nodig is. Omdat "we" wel kijken maar niet willen zien, "we" wel luisteren maar niet willen horen, omdat "we" wel denken te weten, maar niet willen begrijpen! En hoewel ik niet meteen, in directe of rechtstreekse verbinding sta met de betrokkenen, ben ik absoluut betrokken. En ik vraag me dan ook dagelijks af, waarom dit nog steeds zo is? Waarom willen we als mens nog steeds niet zien, horen en begrijpen? Mijn GOD waarom gebeurt dit nou toch steeds weer? Waarom steeds die pijn? Waar is dit nou goed voor? Waar draagt dit toe bij? Hoe lang moet de mens nog lijden, hoeveel pijn moet er nog volgen, voor iedereen zal begrijpen dat er alleen iets verandert en wijzigt wanneer zij bij zichzelf beginnen. Er iets wijzigt wanneer zij het juiste weer doen. Er iets wijzigt wanneer we bij onszelf beginnen. Er iets wijzigt wanneer wij het juiste weer doen.
Eén ding is zeker duidelijk, dat we door al het verdriet wat we voelen weer even éénzijn, heelzijn. We voelen weer, allereerst onze pijn, daarbij velen een vorm van boosheid, in beide gevallen verbondenheid! Al is dit natuurlijk iets waar niemand op zit te wachten. Omdat een gedwongen pijn, door een tragische gebeurtenis als deze je in een positie zet, die je zelf niet kiest. En ja, dit kun je zo zien, kun je zelfs zo voelen. Dat ook dit voelen een bijdrage levert aan het compleet en heel maken van de ziel, wat een bijdrage levert aan het helingsproces van de mens, is lastig te geloven of te bevatten. Dat dit de realiteit is, zul je uiteindelijk zelf ervaren. Want het helen van de ziel kan zowel door blijde als treurige gebeurtenissen tot stand worden gebracht. Dat de wijze waarop dit wordt gedaan een keuze is, zullen de meeste mensen niet willen horen. Het begrip en besef zal uiteindelijk voor iedereen komen, op het moment waarop hij of zij geconfronteerd wordt met de weerklank.
De weerklank is de klank die volgt op het moment waarop je reageert vanuit een negatieve emotie als boosheid. Dat er een negatieve reactie als boosheid alleen maar volgt op het moment waarop je niet in balans bent met wat er in je hart leeft, met de 10 geboden, Je Ware Wil, Je Ware Zelf, de Waarheid, zal iedereen uiteindelijk een keer gaan ervaren. Want een mens die niet naar zijn (of haar) ware zelf, niet naar de 10 geboden die in zijn (of haar) hart geschreven staan luistert, wordt geconfronteerd met leed, pijn en verdriet. Hoeveel verdriet moet er nog volgen voor je als mens uiteindelijk kiest voor jezelf, voor de rust die je vindt op het moment dat je ziet dat de ander uit onmacht handelt, en jouw reactie vanuit rust, kracht en macht, vele malen meer oplevert dan vanuit woede, verspilde kracht en onmacht. Want dat is wat je ermee teweeg brengt, dat is wat je ermee bereikt, dat is wat de onbalans in stand houdt, dat is wat er gebeurt op het moment waarop je KWAAD met KWAAD vergeldt.
ALSJEBLIEFT: WORD EENS WAKKER! WAKE UP!!!!!!!! Het houdt niet op, wanneer we boos blijven. Het houdt pas op, wanneer we de andere wang toekeren! Het houdt op, wanneer we er alles aan doen om de pijn van de ander te begrijpen. Pas dan verdwijnt onze pijn, pas dan kun je met alles en iedereen leven en pas dan kun je ook jezelf zijn. En wanneer je hier niet voor kiest, vraag je dan eens af of er OOIT VREDE ZAL ZIJN? Want wanneer je de vrede en tevredenheid in jezelf niet kunt vinden. Het geluk in jezelf niet kunt vinden, zul je ook nooit gelukkig zijn.
Weet je wat het meest verdrietige is, dat de personen die zich opofferen, om het gevoel weer terug te brengen bij alle mensen waarvan zij houden, vaak al zoveel gegeven hebben in het leven. Zij zijn vaak de Kartrekkers, de verzorgers of "Caretakers" en mensen die er alles aan doen, om het de ander beter te laten hebben. Zij zijn vaak de mensen die zichzelf letterlijk en figuurlijk in dienst stellen van de ander, om de ander het geluk te laten ervaren, terwijl zij zelf in wezen tevreden lijken te zijn, met dat wat zij hebben en mogen ervaren. Wanneer zij dan toch iets doen, wat eigenlijk niet bij hen past, zal pech, via het het letterlijk genomen woord "ongeluk", op hun pad komen. Een eigen keuze om te verongelukken? Ja, wie zal het zeggen wie kan het vertellen en wanneer het zo is wat is het "hogere doel" hiervan?
Is er een hoger doel voor deze mensen? Zou het voorbestemming zijn door eigen keuze of heeft God werkelijk de andere kant op gekeken? Ik kan daarbij alleen maar zeggen. Waarom heeft de jongen die in het vliegtuig zat wat in Tripoli crashte het dan wel overleefd? Waarom zijn er überhaupt overlevenden bij een vliegtuigcrash? Hoe moeten deze mensen zich voelen? En waarom hebben de mensen die overleden zijn ervoor gekozen om niet verder te gaan of willen in leven? Waarom kiest de één ervoor om te leven en de ander ervoor om het leven te laten? Of is er een verband tussen het woord verongelukken en verlaten?
Ja, het gevoel wat de personen die achterblijven ervaren is vergelijkbaar. Terwijl het gevoel wat de mensen hebben, die de keuze maken om iets of iemand te verlaten ook vergelijkbaar is, met het gevoel van de mensen die verongelukken. En waarom dit zo is, mag ik uitleggen. Hoewel de meningen hierover zullen verschillen, kan ik aangeven dat dit de mensen zijn die leiden, maar daarnaast ook lijden in leven. Doordat zij zich heel vaak laten leiden, door dat wat ervoor zorgt, dat zij hun eigen leed, pijn en verdriet niet meer voelen. Doordat zij zich laten afleiden van hun ware zelf, van de persoon die zij werkelijk zijn. Ze alles buiten henzelf op zichzelf betrekken. Zodat zij als het ware de pijn van de ander voelen als hun pijn, waardoor zij niet alleen figuurlijk maar ook letterlijk slachtoffer worden van alles wat er als misstand in de wereld is. Alles wat er als misstand in energie bestaat. Energie, die zij door het niet bij hun gevoel staan onbewust stimuleren. Omdat het, hoe vreemd dit ook mag klinken voorbestemd is.
Is noodlot voorbestemd of is dit een keuze? Beide, omdat de meeste mensen dit ook onbewust zullen weten, maar doordat zij vergeten zijn hoe het is om naar hun gevoel te luisteren, alleen maar als een onbestemd of angstig iets zullen ervaren. Angst, voor hetgeen er in hun blauwdruk beschreven staat. Een blauwdruk, die geldt als een richtlijn, iets wat zo loopt omdat jij alle stappen neemt, die je denkt te willen nemen. Ja denkt, doordat je niet meer naar je gevoel luistert. Je gevoel, dat wat je onbewust of bewust aanwijzingen geeft, waarnaar je mag en kunt luisteren. En waar je vanuit eigen keuze het contact met jezelf ook weer mee kunt herstellen zodat je er als mens weer voor kiest om jezelf te zijn en ook weer in verbinding gaat staan met dat wat nodig is om jezelf te zijn en blijven. En dit kan echt, dit kan, wanneer je ervoor kiest om weer vanuit vertrouwen te gaan leven. Wanneer je ervoor kiest om vanuit vertrouwen van jezelf en van ieder ander te houden, waardoor je jezelf weer in het midden van de SAMENLEVING plaatst.
Zolang je dit niet doet, zal alles wat er is aan leed in de wereld jou overkomen. Zal alles wat er gebeurt in en om je heen, jou ten deel vallen. Zal ieders pijn, jouw pijn zijn. En echt, dat is dan jouw eigen keuze. De pijn die je voelt vanuit jouw vrije wil. Omdat God jou een vrije wil gegeven heeft. God heeft jou de vrije wil gegeven, omdat hij het samen met jou wil doen. Samen met jou wil leven. Als IK SAMEN. Hij heeft zijn kracht en kennis met jou gedeeld, er vanuit gaande dat jij net als hij de juiste keuzes zou maken. Keuzes maken, die goed voor jou en iedereen die en alles wat leeft zijn. Dankzij de 10 geboden, die we allemaal in ons hart geschreven hebben staan, doordat God Zijn Eniggeboren Zoon gegeven heeft, is dit nog eens extra versterkt. Dankzij Jezus, hebben we ook allemaal het eeuwig leven gekregen. In het leven zelf krijgen we de kans om dit weer "gewaar te worden".
De link van de Dalai Lama, die een omschrijving geeft van het begrip éénzijn, kan je wel alvast een stukje op weg helpen. http://www.npo.nl/dalai-lama-het-eenzijn-van-de-mensheid/07-10-2012/VPWON_1188593 Op weg helpen, want dat is eigenlijk wat de Dalai Lama, maar ook heel veel andere mensen doen. Mensen die het als hun roeping zien om de ander te helpen, de ander te willen laten ervaren dat gelukkig zijn een Zijnstoestand is, bewustzijn. Bewust van je verantwoordelijkheden. Bewust van alles wat je denkt, zegt, doet maar ook laat. Want alleen positieve gedachten, woorden en daaruit voortkomende emoties, zullen uiteindelijk positieve resultaten geven. Let er daarom op dat je je op de meest positieve wijze over en naar de ander uitspreekt.
En hoewel ik in mijn voorgaande blog heb aangegeven dat ik de uitleg zou geven over het woord egocentrisch mag ik dit nog even laten voor wat het is. Voor alle mensen die het leven hebben gelaten: RUST IN VREDE. Lieve mensen en alle nabestaanden, de mensen die betrokken zijn: Alle liefde, licht en kracht om het juiste te doen, want:
Wanneer je alle verhalen ziet die ook vandaag weer in de krant staan, kun je alleen maar constateren dat de pijn en het verdriet zo ongelofelijk groot is. Maar wat nog vele malen verdrietiger is, is dat ook alle emoties weer opspelen. Alle emoties, een logische reactie, voortkomend uit onmacht. http://www.dehofvanhetheden.nl/pdf/A6%20kaarten-onmacht-2011_LR.pdf
Onmacht, doordat je verdriet hebt om het verlies van een dierbare, doordat je verdriet hebt door het verliezen van de persoon (of personen) waar je zoveel van houdt. En daarbij ook verdriet, vanwege het feit dat je zo boos bent omdat dit jou overkomt, omdat dit verdriet jou treft. Dit verlies, jouw grootste nachtmerrie waarmaakt. Omdat, je al jarenlang de angst hebt gehad om het meest kostbare bezit wat je had te verliezen. Je man, je vrouw, je dochter, je zoon, je kinderen, je kleinkinderen. Wie bedenkt dit, wie heeft dit op zijn of haar geweten? Ja, wie heeft dit op zijn of haar geweten, kun jij het me zeggen? Hoe eerlijk of hoe oneerlijk is dit?
Ja, dat is natuurlijk de vraag, en hier volgt ook het antwoord. Een antwoord wat wellicht niet voor de hand ligt, waar eigenlijk niemand op zit te wachten maar wat wel nodig is. Omdat "we" wel kijken maar niet willen zien, "we" wel luisteren maar niet willen horen, omdat "we" wel denken te weten, maar niet willen begrijpen! En hoewel ik niet meteen, in directe of rechtstreekse verbinding sta met de betrokkenen, ben ik absoluut betrokken. En ik vraag me dan ook dagelijks af, waarom dit nog steeds zo is? Waarom willen we als mens nog steeds niet zien, horen en begrijpen? Mijn GOD waarom gebeurt dit nou toch steeds weer? Waarom steeds die pijn? Waar is dit nou goed voor? Waar draagt dit toe bij? Hoe lang moet de mens nog lijden, hoeveel pijn moet er nog volgen, voor iedereen zal begrijpen dat er alleen iets verandert en wijzigt wanneer zij bij zichzelf beginnen. Er iets wijzigt wanneer zij het juiste weer doen. Er iets wijzigt wanneer we bij onszelf beginnen. Er iets wijzigt wanneer wij het juiste weer doen.
Eén ding is zeker duidelijk, dat we door al het verdriet wat we voelen weer even éénzijn, heelzijn. We voelen weer, allereerst onze pijn, daarbij velen een vorm van boosheid, in beide gevallen verbondenheid! Al is dit natuurlijk iets waar niemand op zit te wachten. Omdat een gedwongen pijn, door een tragische gebeurtenis als deze je in een positie zet, die je zelf niet kiest. En ja, dit kun je zo zien, kun je zelfs zo voelen. Dat ook dit voelen een bijdrage levert aan het compleet en heel maken van de ziel, wat een bijdrage levert aan het helingsproces van de mens, is lastig te geloven of te bevatten. Dat dit de realiteit is, zul je uiteindelijk zelf ervaren. Want het helen van de ziel kan zowel door blijde als treurige gebeurtenissen tot stand worden gebracht. Dat de wijze waarop dit wordt gedaan een keuze is, zullen de meeste mensen niet willen horen. Het begrip en besef zal uiteindelijk voor iedereen komen, op het moment waarop hij of zij geconfronteerd wordt met de weerklank.
De weerklank is de klank die volgt op het moment waarop je reageert vanuit een negatieve emotie als boosheid. Dat er een negatieve reactie als boosheid alleen maar volgt op het moment waarop je niet in balans bent met wat er in je hart leeft, met de 10 geboden, Je Ware Wil, Je Ware Zelf, de Waarheid, zal iedereen uiteindelijk een keer gaan ervaren. Want een mens die niet naar zijn (of haar) ware zelf, niet naar de 10 geboden die in zijn (of haar) hart geschreven staan luistert, wordt geconfronteerd met leed, pijn en verdriet. Hoeveel verdriet moet er nog volgen voor je als mens uiteindelijk kiest voor jezelf, voor de rust die je vindt op het moment dat je ziet dat de ander uit onmacht handelt, en jouw reactie vanuit rust, kracht en macht, vele malen meer oplevert dan vanuit woede, verspilde kracht en onmacht. Want dat is wat je ermee teweeg brengt, dat is wat je ermee bereikt, dat is wat de onbalans in stand houdt, dat is wat er gebeurt op het moment waarop je KWAAD met KWAAD vergeldt.
ALSJEBLIEFT: WORD EENS WAKKER! WAKE UP!!!!!!!! Het houdt niet op, wanneer we boos blijven. Het houdt pas op, wanneer we de andere wang toekeren! Het houdt op, wanneer we er alles aan doen om de pijn van de ander te begrijpen. Pas dan verdwijnt onze pijn, pas dan kun je met alles en iedereen leven en pas dan kun je ook jezelf zijn. En wanneer je hier niet voor kiest, vraag je dan eens af of er OOIT VREDE ZAL ZIJN? Want wanneer je de vrede en tevredenheid in jezelf niet kunt vinden. Het geluk in jezelf niet kunt vinden, zul je ook nooit gelukkig zijn.
Weet je wat het meest verdrietige is, dat de personen die zich opofferen, om het gevoel weer terug te brengen bij alle mensen waarvan zij houden, vaak al zoveel gegeven hebben in het leven. Zij zijn vaak de Kartrekkers, de verzorgers of "Caretakers" en mensen die er alles aan doen, om het de ander beter te laten hebben. Zij zijn vaak de mensen die zichzelf letterlijk en figuurlijk in dienst stellen van de ander, om de ander het geluk te laten ervaren, terwijl zij zelf in wezen tevreden lijken te zijn, met dat wat zij hebben en mogen ervaren. Wanneer zij dan toch iets doen, wat eigenlijk niet bij hen past, zal pech, via het het letterlijk genomen woord "ongeluk", op hun pad komen. Een eigen keuze om te verongelukken? Ja, wie zal het zeggen wie kan het vertellen en wanneer het zo is wat is het "hogere doel" hiervan?
Is er een hoger doel voor deze mensen? Zou het voorbestemming zijn door eigen keuze of heeft God werkelijk de andere kant op gekeken? Ik kan daarbij alleen maar zeggen. Waarom heeft de jongen die in het vliegtuig zat wat in Tripoli crashte het dan wel overleefd? Waarom zijn er überhaupt overlevenden bij een vliegtuigcrash? Hoe moeten deze mensen zich voelen? En waarom hebben de mensen die overleden zijn ervoor gekozen om niet verder te gaan of willen in leven? Waarom kiest de één ervoor om te leven en de ander ervoor om het leven te laten? Of is er een verband tussen het woord verongelukken en verlaten?
Ja, het gevoel wat de personen die achterblijven ervaren is vergelijkbaar. Terwijl het gevoel wat de mensen hebben, die de keuze maken om iets of iemand te verlaten ook vergelijkbaar is, met het gevoel van de mensen die verongelukken. En waarom dit zo is, mag ik uitleggen. Hoewel de meningen hierover zullen verschillen, kan ik aangeven dat dit de mensen zijn die leiden, maar daarnaast ook lijden in leven. Doordat zij zich heel vaak laten leiden, door dat wat ervoor zorgt, dat zij hun eigen leed, pijn en verdriet niet meer voelen. Doordat zij zich laten afleiden van hun ware zelf, van de persoon die zij werkelijk zijn. Ze alles buiten henzelf op zichzelf betrekken. Zodat zij als het ware de pijn van de ander voelen als hun pijn, waardoor zij niet alleen figuurlijk maar ook letterlijk slachtoffer worden van alles wat er als misstand in de wereld is. Alles wat er als misstand in energie bestaat. Energie, die zij door het niet bij hun gevoel staan onbewust stimuleren. Omdat het, hoe vreemd dit ook mag klinken voorbestemd is.
Is noodlot voorbestemd of is dit een keuze? Beide, omdat de meeste mensen dit ook onbewust zullen weten, maar doordat zij vergeten zijn hoe het is om naar hun gevoel te luisteren, alleen maar als een onbestemd of angstig iets zullen ervaren. Angst, voor hetgeen er in hun blauwdruk beschreven staat. Een blauwdruk, die geldt als een richtlijn, iets wat zo loopt omdat jij alle stappen neemt, die je denkt te willen nemen. Ja denkt, doordat je niet meer naar je gevoel luistert. Je gevoel, dat wat je onbewust of bewust aanwijzingen geeft, waarnaar je mag en kunt luisteren. En waar je vanuit eigen keuze het contact met jezelf ook weer mee kunt herstellen zodat je er als mens weer voor kiest om jezelf te zijn en ook weer in verbinding gaat staan met dat wat nodig is om jezelf te zijn en blijven. En dit kan echt, dit kan, wanneer je ervoor kiest om weer vanuit vertrouwen te gaan leven. Wanneer je ervoor kiest om vanuit vertrouwen van jezelf en van ieder ander te houden, waardoor je jezelf weer in het midden van de SAMENLEVING plaatst.
Zolang je dit niet doet, zal alles wat er is aan leed in de wereld jou overkomen. Zal alles wat er gebeurt in en om je heen, jou ten deel vallen. Zal ieders pijn, jouw pijn zijn. En echt, dat is dan jouw eigen keuze. De pijn die je voelt vanuit jouw vrije wil. Omdat God jou een vrije wil gegeven heeft. God heeft jou de vrije wil gegeven, omdat hij het samen met jou wil doen. Samen met jou wil leven. Als IK SAMEN. Hij heeft zijn kracht en kennis met jou gedeeld, er vanuit gaande dat jij net als hij de juiste keuzes zou maken. Keuzes maken, die goed voor jou en iedereen die en alles wat leeft zijn. Dankzij de 10 geboden, die we allemaal in ons hart geschreven hebben staan, doordat God Zijn Eniggeboren Zoon gegeven heeft, is dit nog eens extra versterkt. Dankzij Jezus, hebben we ook allemaal het eeuwig leven gekregen. In het leven zelf krijgen we de kans om dit weer "gewaar te worden".
De link van de Dalai Lama, die een omschrijving geeft van het begrip éénzijn, kan je wel alvast een stukje op weg helpen. http://www.npo.nl/dalai-lama-het-eenzijn-van-de-mensheid/07-10-2012/VPWON_1188593 Op weg helpen, want dat is eigenlijk wat de Dalai Lama, maar ook heel veel andere mensen doen. Mensen die het als hun roeping zien om de ander te helpen, de ander te willen laten ervaren dat gelukkig zijn een Zijnstoestand is, bewustzijn. Bewust van je verantwoordelijkheden. Bewust van alles wat je denkt, zegt, doet maar ook laat. Want alleen positieve gedachten, woorden en daaruit voortkomende emoties, zullen uiteindelijk positieve resultaten geven. Let er daarom op dat je je op de meest positieve wijze over en naar de ander uitspreekt.
En hoewel ik in mijn voorgaande blog heb aangegeven dat ik de uitleg zou geven over het woord egocentrisch mag ik dit nog even laten voor wat het is. Voor alle mensen die het leven hebben gelaten: RUST IN VREDE. Lieve mensen en alle nabestaanden, de mensen die betrokken zijn: Alle liefde, licht en kracht om het juiste te doen, want:
“Leven is genieten van alles wat je mee mag maken zien en doen”
&
“Liefde is, houden van het leven en allen die je dierbaar zijn”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten