"WK-Kater? Zo komt u er van af; Ga niet zitten sippen maar geniet van de talrijke mooie herinneringen. En juich nu voor de Duiters!" & "Van Gaal: 'En nu nog één keer vlammen'; Louis laadt Oranje op voor troostfinale tegen Brazilië & Nachtrit naar de zon strandt in Franse files; ANWB: Vannacht vertrekken met de auto is zinloos"
De koppen van het AD van 11 juli, de dag waarop ik dit blog gestart ben. Daarbij nog even een plaatje van de speciale WK bijlage die morgen samen met de Gratis thriller Galgenveld als extraatje bij het AD zit. Dit alles als vooruitzicht op de krant van morgen. Mooi of zit jij daar nou net niet op te wachten? Jij bepaalt, jouw keuze.
En ook vandaag ben ik weer benieuwd naar het voorpaginanieuws. Dit is de link die bovenaan verschijnt en waarbij ik meteen een overzicht krijg van alle genoemde items van de meest bekende kranten en of nieuwssites, namelijk: Powned; Parool; Algemeen Dagblad; NU.nl; RTL; BNR Nieuwsradio; Elsevier; NRC; NOS; Nederlands Dagblad; Metro; Telegraaf; Trouw en de Volkskrant. De vraag waarom in deze volgorde, kun je alleen de maker(s) van deze website vragen. Dat dit antwoord niet voor iedereen belangrijk is, zul je vanzelf begrijpen. http://www.hoofdnieuws.nl/?utm_source==www.google.nl&utm_medium=organic&utm_content=/
Dan toch weer de volgende vraag: Wat doet nieuws met de mens? En belangrijker nog, hoe kun je het nieuws zo ombuigen, dat mensen er goede gevoelens aan overhouden? Heeft het alleen met het onderwerp te maken, met de manier waarop het artikel geschreven wordt of is of heeft het te maken met het gevoel wat de persoon die het schreef erbij had, toen hij besloot om dit artikel te schrijven? Kortom beleving, ervaring en alles wat daar mee gemoeid is, inclusief de emoties van de schrijver? Het antwoord laat zich raden.
Want hoe vreemd of bijzonder dit ook zal klinken, zelfs alles wat geschreven, gezegd of getoond wordt, zorgt voor een verbinding. Een verbinding, het rook en vuur principe. Dat het negatieve eerder blijft hangen dan het positieve, is omdat de meeste mensen geneigd zijn dit eerder als waarheid aan te nemen. Dat dit vaker zo is bij de mensen die te maken hebben gehad met tegenslag, zou je kunnen denken. Maar is dit ook werkelijk zo? Zullen deze mensen ook vaker met tegenslag te maken hebben gehad, of zullen ze er vaker mee geconfronteerd zijn? Bij dit laatste volgt dan natuurlijk de vraag, zijn ze de confrontatie aangegaan of hebben ze ervoor gekozen om de ander, of beter gezegd, iets of iemand anders het op laten lossen? Of wellicht hebben ze zich er zelfs bij neergelegd? Want dat zou namelijk ook heel goed kunnen, zeker wanneer iemand al vaker te maken heeft gehad, geconfronteerd is, met iets dergelijks of een dergelijke situatie. Bijzonder of juist heel menselijk? Een slimme of domme keuze, dat kun en mag je alleen zelf beoordelen.
Ja, beoordelen. Jij mag hier zelf een oordeel vellen, of beter gezegd een keuze maken, wanneer het iets is wat jou persoonlijk aangaat. Maar kun je en mag je dit ook wanneer het iemand aangaat van wie je houdt, een persoon die je liefhebt? Wanneer je ziet dat deze persoon dit niet zelf kan beslissen, om welke reden dan ook. Mag jij als mens de regie over andermans leven nemen. Nee, nooit, omdat dit zijn weerslag op jouzelf zal hebben. Wanneer mag je wel iets doen, wanneer de ander vraagt of jij het voor hem doet. Dat je dan altijd vanuit je hart zult moeten reageren is voor ieder mens aan de orde. Want hoewel de ander dan in jouw ogen niet in staat is om een beslissing te nemen, zal alleen de keuze die hij (of zij) maakt tot resultaat leiden. En dan ook alleen, wanneer hij (of zij) hier vanuit het hart achter staat. Iets doen terwijl er geen geloof en vertrouwen is, zal nooit een positief resultaat tot gevolg hebben. Sterker nog, zal de persoon voor de rest van zijn (of haar) leven afhankelijk maken van alles en iedereen.
Meteen de reden dat de maatschappij is zoals deze er op het moment uitziet? Want wanneer je kijkt hoeveel procent van de mensen op dit moment hulpbehoevend is, rondloopt met een hulpvraag of op enige wijze hulp nodig heeft, dan ligt dit toch voor de hand? Sterker nog, dan heeft "de mensheid" dit zelf in de hand gewerkt, door voor ieder probleem een oplossing te zoeken, terwijl het probleem hierdoor eigenlijk alleen verlegd wordt. Omdat er iets of iemand bij betrokken wordt, om het probleem te verhelpen. Verhelpen, op te lossen, terwijl de persoon waar het over gaat, de persoon die het betreft, er verre van mee geholpen wordt. Deze wordt namelijk volledig afhankelijk gemaakt, het probleem wordt verlegd of simpelweg in stand gehouden. Ja, inderdaad, in stand gehouden of verlegd.
Maar hoe kun je iets verleggen wanneer er een verbinding bestaat? Hoe kun je iets verleggen wanneer we als mens allemaal verbonden zijn? Hoe kun je er dan voor zorgen dat het probleem ergens stopt? Hoe kun je de ommekeer teweeg brengen, wanneer er altijd een vonkje is wat blijft smeulen? Of kan ik het beter weer omschrijven als de ketting, waarvan een schakeltje ontbreekt of in veel gevallen een zwak schakeltje wat wel aan de ketting zit, maar op de één of andere wijze zo fragiel is, dat het ieder moment alsnog kan breken. Tenzij je er zelf voor kiest, om de schakel te verstevigen en je weer onvoorwaardelijk van jezelf gaat houden, voor jezelf kiest, daarbij ook het pad kiest, wat je besloot te volgen, toen God jou een keuze liet maken, om het leven te leven wat je zelf wilde leven. Ja, want daar gaat het natuurlijk om. Dat je door datgene wat je krijgt, of door datgene wat je meemaakt en ervaart, herinnerd wordt aan de oorzaak van jouw blokkade. De oorzaak van jouw zwakke schakel, jouw blokkade, jouw klacht, jouw pijn (die vaak door één of meerdere negatieve emoties is ontstaan), waardoor dit jouw onbalans is geworden.
Onbalans, anders kan ik het niet noemen. Alleen wanneer je zelf weet, waar het door ontstaan is, heb je de kans om het om te keren. Het te gebruiken als jouw kracht en niet langer als jouw zwakte te zien. Jij hebt de spiegel nodig, de spiegel die jou met jezelf confronteert, de spiegel die je vertelt en zegt wie jij bent, waarom je reageert, handelt en denkt zoals je dit doet en wat de uitwerking van al deze acties is. Of wanneer je niet reageert, handelt en denkt, welk effect dit heeft op jouw onbalans. Want eerlijk is eerlijk, wanneer je blijft hangen in deze gedachte of gedachten, zal het gevoel en zullen de daaraan gekoppelde emoties bewust of onbewust dezelfde kant op gaan. Dit geldt voor zowel de positieve als negatieve acties of reacties. Een kleine vorm van twijfel kan al zorgen voor een ommekeer, terwijl een sprankje hoop of vertrouwen hetzelfde doet.
Een beetje mijn eigen verhaal, wat start in 1992. Omdat ik toen door de onbalans in mijn gevoelsleven en mijn altijd aanwezige schoonmaakwoede, tijdens een val van de trap, mijn kaak, rug, schouder en nekwervels dusdanig beschadigd heb, dat een operatie en allerlei hulpmiddelen eraan te pas moesten komen om e.e.a. weer in de meest natuurlijke staat te herstellen. Ik door vertrouwen te houden in een goede afloop en het vinden van de juiste arts, specialist, fysiotherapeut en ook tandarts, uiteindelijk totaal hersteld ben. Tijdens een latere val in 2010, omdat ik nog steeds niet echt geleerd had, alleen maar te doen wat bij mij past, mijn voet en enkel dusdanig forceerde en brak, dat ik bijna een jaar niet heb kunnen lopen. Gelukkig ook weer de juiste arts en fysiotherapeut gevonden, waarna ik en met behulp van een aantal nieuwe hulpmiddelen, na een vol jaar meerdere keren per week te zijn begeleid bij het revalideren, uiteindelijk zover was, dat ik weer op eigen benen en gelukkig ook weer in mijn eigen schoenen kon gaan staan.
Dat ik er een ontwrichte rechter pols aan overgehouden heb en de schroeven van de eerdere rugoperatie ook afgebroken waren, kwam tijdens één van deze ziekenhuisbezoeken naar voren. Vanaf dat moment werd mijn missie werkelijk alleen bezig te zijn met dat wat bij mij hoort, wat ik in mijn beleving volgens mijn voorbestemming moet doen. Naast het feit dat dit mij voldoening geeft, ben ik er inmiddels al heel wat jaren achter, dat hier meer mensen bij gebaat zijn. Dat ik daardoor juist ook heel duidelijk weet, dat ik niet meer moet willen dan ik kan en me maar met één ding tegelijk bezig moet houden, is wel duidelijk. Natuurlijk kan ik als vrouw tien dingen tegelijk. Op het moment dat ik er echter niet met aandacht mee bezig ben, kan ik er geheid van uitgaan dat het mis gaat. Omdat ik weet dat ik alleen wanneer ik iets met 100% aandacht doe, verbonden kan blijven. Verbonden met mezelf, doen wat bij me past en niet meer bezig zijn met alle dingen die ik niet voor honderd procent kan of wil doen.
Dat ik vanaf deze laatste val ook rigoureus de knop heb omgezet, daar ben ik nog dagelijks trots op. Want dit voelde werkelijk als een overwinning op mezelf. Dit voelde als een overwinning op alles wat er in het verleden toe geleid heeft, dat ik me liet (af)leiden van wie ik zelf was en ben. Hoewel ik voor dit leven gekozen heb, moest ik dit ongetwijfeld eerst meemaken, om weer met mijn volle bewustzijn op mijn pad te komen. Mocht ik de confrontatie met mezelf aangaan, om weer duidelijk te kunnen zien, wie ik ben en waarom dit zo belangrijk is. Zodat ik ook werkelijk in elke situatie mezelf kan zijn en blijven. Zodat ik ook in iedere situatie en met en bij iedereen mezelf ben. En alleen omdat ik vanuit die positie de ander kan en mag helpen. Hen vanuit die positie een spiegel voor kan houden. Niet omdat ik beter ben dan de ander, maar omdat ik volledig mezelf ben en ieder ander dit op geheel eigen wijze en volgens eigen keuze ook mag zijn. Zich daardoor alleen maar beter zal gaan voelen. De spiegel, samenzijn, samenspel, samenwerken, werkt wanneer je het samen doet.
Samen doen, want dat is natuurlijk het geval, wanneer je een verbinding, verbintenis of verband aangaat met de ander. Zie het maar als een "samenwerkingsverband" met een persoon of personen die bij jou horen. Een samenwerkingsverband, of verbinding voor het leven. Het verbreken van de verbinding of je ervan afkeren, zorgt voor een blijvend ontbreken. Het ontbreken van geluk, het ontbreken van liefde of eigenlijk het ontbreken van levenskracht, die nodig is om te kunnen genieten. Genieten, is alleen mogelijk, wanneer je kunt delen. Delen vanuit onvoorwaardelijke liefde, zonder daarbij aan jezelf, maar vooral aan de ander te denken. Dit kan, alleen wanneer je jezelf bent en blijft. Want alleen wanneer je jezelf bent en blijft, kun je iets delen. Kun jij van betekenis zijn voor ieder mens die op je pad komt. Kun je echt een bijdrage leveren aan een goed iets. Kun je een bijdrage leveren aan een mooie, gezonde en liefdevolle wereld.
De vraag is en blijft natuurlijk: Wie wil er nog iets delen? Wie staat er voor open om zijn of haar eigen levenskracht, ervaring, vanuit onvoorwaardelijke liefde te delen met anderen? Wie staat er nog open om deze waardevolle kennis te delen? Want ervaring is kennis, ervaring is kennis waar jij van geleerd hebt, ervaring is kennis wat jou geholpen heeft te worden wie je bent. En juist daardoor is kennis en ervaring delen, zo belangrijk. Maar wie kiest hier nog voor? Ja, wie zou er nog voor kiezen? Wacht jij eerst tot jij geholpen wordt? Dan zul je ongetwijfeld heel lang moeten wachten, tenzij je zelf start met delen. Delen vanuit onvoorwaardelijke liefde. Delen vanuit je hart, zonder er iets voor terug te verwachten. Kies jij daarvoor? Kies jij ervoor om te delen?
De koppen van het AD van 11 juli, de dag waarop ik dit blog gestart ben. Daarbij nog even een plaatje van de speciale WK bijlage die morgen samen met de Gratis thriller Galgenveld als extraatje bij het AD zit. Dit alles als vooruitzicht op de krant van morgen. Mooi of zit jij daar nou net niet op te wachten? Jij bepaalt, jouw keuze.
En ook vandaag ben ik weer benieuwd naar het voorpaginanieuws. Dit is de link die bovenaan verschijnt en waarbij ik meteen een overzicht krijg van alle genoemde items van de meest bekende kranten en of nieuwssites, namelijk: Powned; Parool; Algemeen Dagblad; NU.nl; RTL; BNR Nieuwsradio; Elsevier; NRC; NOS; Nederlands Dagblad; Metro; Telegraaf; Trouw en de Volkskrant. De vraag waarom in deze volgorde, kun je alleen de maker(s) van deze website vragen. Dat dit antwoord niet voor iedereen belangrijk is, zul je vanzelf begrijpen. http://www.hoofdnieuws.nl/?utm_source==www.google.nl&utm_medium=organic&utm_content=/
Dan toch weer de volgende vraag: Wat doet nieuws met de mens? En belangrijker nog, hoe kun je het nieuws zo ombuigen, dat mensen er goede gevoelens aan overhouden? Heeft het alleen met het onderwerp te maken, met de manier waarop het artikel geschreven wordt of is of heeft het te maken met het gevoel wat de persoon die het schreef erbij had, toen hij besloot om dit artikel te schrijven? Kortom beleving, ervaring en alles wat daar mee gemoeid is, inclusief de emoties van de schrijver? Het antwoord laat zich raden.
Want hoe vreemd of bijzonder dit ook zal klinken, zelfs alles wat geschreven, gezegd of getoond wordt, zorgt voor een verbinding. Een verbinding, het rook en vuur principe. Dat het negatieve eerder blijft hangen dan het positieve, is omdat de meeste mensen geneigd zijn dit eerder als waarheid aan te nemen. Dat dit vaker zo is bij de mensen die te maken hebben gehad met tegenslag, zou je kunnen denken. Maar is dit ook werkelijk zo? Zullen deze mensen ook vaker met tegenslag te maken hebben gehad, of zullen ze er vaker mee geconfronteerd zijn? Bij dit laatste volgt dan natuurlijk de vraag, zijn ze de confrontatie aangegaan of hebben ze ervoor gekozen om de ander, of beter gezegd, iets of iemand anders het op laten lossen? Of wellicht hebben ze zich er zelfs bij neergelegd? Want dat zou namelijk ook heel goed kunnen, zeker wanneer iemand al vaker te maken heeft gehad, geconfronteerd is, met iets dergelijks of een dergelijke situatie. Bijzonder of juist heel menselijk? Een slimme of domme keuze, dat kun en mag je alleen zelf beoordelen.
Ja, beoordelen. Jij mag hier zelf een oordeel vellen, of beter gezegd een keuze maken, wanneer het iets is wat jou persoonlijk aangaat. Maar kun je en mag je dit ook wanneer het iemand aangaat van wie je houdt, een persoon die je liefhebt? Wanneer je ziet dat deze persoon dit niet zelf kan beslissen, om welke reden dan ook. Mag jij als mens de regie over andermans leven nemen. Nee, nooit, omdat dit zijn weerslag op jouzelf zal hebben. Wanneer mag je wel iets doen, wanneer de ander vraagt of jij het voor hem doet. Dat je dan altijd vanuit je hart zult moeten reageren is voor ieder mens aan de orde. Want hoewel de ander dan in jouw ogen niet in staat is om een beslissing te nemen, zal alleen de keuze die hij (of zij) maakt tot resultaat leiden. En dan ook alleen, wanneer hij (of zij) hier vanuit het hart achter staat. Iets doen terwijl er geen geloof en vertrouwen is, zal nooit een positief resultaat tot gevolg hebben. Sterker nog, zal de persoon voor de rest van zijn (of haar) leven afhankelijk maken van alles en iedereen.
Meteen de reden dat de maatschappij is zoals deze er op het moment uitziet? Want wanneer je kijkt hoeveel procent van de mensen op dit moment hulpbehoevend is, rondloopt met een hulpvraag of op enige wijze hulp nodig heeft, dan ligt dit toch voor de hand? Sterker nog, dan heeft "de mensheid" dit zelf in de hand gewerkt, door voor ieder probleem een oplossing te zoeken, terwijl het probleem hierdoor eigenlijk alleen verlegd wordt. Omdat er iets of iemand bij betrokken wordt, om het probleem te verhelpen. Verhelpen, op te lossen, terwijl de persoon waar het over gaat, de persoon die het betreft, er verre van mee geholpen wordt. Deze wordt namelijk volledig afhankelijk gemaakt, het probleem wordt verlegd of simpelweg in stand gehouden. Ja, inderdaad, in stand gehouden of verlegd.
Maar hoe kun je iets verleggen wanneer er een verbinding bestaat? Hoe kun je iets verleggen wanneer we als mens allemaal verbonden zijn? Hoe kun je er dan voor zorgen dat het probleem ergens stopt? Hoe kun je de ommekeer teweeg brengen, wanneer er altijd een vonkje is wat blijft smeulen? Of kan ik het beter weer omschrijven als de ketting, waarvan een schakeltje ontbreekt of in veel gevallen een zwak schakeltje wat wel aan de ketting zit, maar op de één of andere wijze zo fragiel is, dat het ieder moment alsnog kan breken. Tenzij je er zelf voor kiest, om de schakel te verstevigen en je weer onvoorwaardelijk van jezelf gaat houden, voor jezelf kiest, daarbij ook het pad kiest, wat je besloot te volgen, toen God jou een keuze liet maken, om het leven te leven wat je zelf wilde leven. Ja, want daar gaat het natuurlijk om. Dat je door datgene wat je krijgt, of door datgene wat je meemaakt en ervaart, herinnerd wordt aan de oorzaak van jouw blokkade. De oorzaak van jouw zwakke schakel, jouw blokkade, jouw klacht, jouw pijn (die vaak door één of meerdere negatieve emoties is ontstaan), waardoor dit jouw onbalans is geworden.
Onbalans, anders kan ik het niet noemen. Alleen wanneer je zelf weet, waar het door ontstaan is, heb je de kans om het om te keren. Het te gebruiken als jouw kracht en niet langer als jouw zwakte te zien. Jij hebt de spiegel nodig, de spiegel die jou met jezelf confronteert, de spiegel die je vertelt en zegt wie jij bent, waarom je reageert, handelt en denkt zoals je dit doet en wat de uitwerking van al deze acties is. Of wanneer je niet reageert, handelt en denkt, welk effect dit heeft op jouw onbalans. Want eerlijk is eerlijk, wanneer je blijft hangen in deze gedachte of gedachten, zal het gevoel en zullen de daaraan gekoppelde emoties bewust of onbewust dezelfde kant op gaan. Dit geldt voor zowel de positieve als negatieve acties of reacties. Een kleine vorm van twijfel kan al zorgen voor een ommekeer, terwijl een sprankje hoop of vertrouwen hetzelfde doet.
Een beetje mijn eigen verhaal, wat start in 1992. Omdat ik toen door de onbalans in mijn gevoelsleven en mijn altijd aanwezige schoonmaakwoede, tijdens een val van de trap, mijn kaak, rug, schouder en nekwervels dusdanig beschadigd heb, dat een operatie en allerlei hulpmiddelen eraan te pas moesten komen om e.e.a. weer in de meest natuurlijke staat te herstellen. Ik door vertrouwen te houden in een goede afloop en het vinden van de juiste arts, specialist, fysiotherapeut en ook tandarts, uiteindelijk totaal hersteld ben. Tijdens een latere val in 2010, omdat ik nog steeds niet echt geleerd had, alleen maar te doen wat bij mij past, mijn voet en enkel dusdanig forceerde en brak, dat ik bijna een jaar niet heb kunnen lopen. Gelukkig ook weer de juiste arts en fysiotherapeut gevonden, waarna ik en met behulp van een aantal nieuwe hulpmiddelen, na een vol jaar meerdere keren per week te zijn begeleid bij het revalideren, uiteindelijk zover was, dat ik weer op eigen benen en gelukkig ook weer in mijn eigen schoenen kon gaan staan.
Dat ik er een ontwrichte rechter pols aan overgehouden heb en de schroeven van de eerdere rugoperatie ook afgebroken waren, kwam tijdens één van deze ziekenhuisbezoeken naar voren. Vanaf dat moment werd mijn missie werkelijk alleen bezig te zijn met dat wat bij mij hoort, wat ik in mijn beleving volgens mijn voorbestemming moet doen. Naast het feit dat dit mij voldoening geeft, ben ik er inmiddels al heel wat jaren achter, dat hier meer mensen bij gebaat zijn. Dat ik daardoor juist ook heel duidelijk weet, dat ik niet meer moet willen dan ik kan en me maar met één ding tegelijk bezig moet houden, is wel duidelijk. Natuurlijk kan ik als vrouw tien dingen tegelijk. Op het moment dat ik er echter niet met aandacht mee bezig ben, kan ik er geheid van uitgaan dat het mis gaat. Omdat ik weet dat ik alleen wanneer ik iets met 100% aandacht doe, verbonden kan blijven. Verbonden met mezelf, doen wat bij me past en niet meer bezig zijn met alle dingen die ik niet voor honderd procent kan of wil doen.
Dat ik vanaf deze laatste val ook rigoureus de knop heb omgezet, daar ben ik nog dagelijks trots op. Want dit voelde werkelijk als een overwinning op mezelf. Dit voelde als een overwinning op alles wat er in het verleden toe geleid heeft, dat ik me liet (af)leiden van wie ik zelf was en ben. Hoewel ik voor dit leven gekozen heb, moest ik dit ongetwijfeld eerst meemaken, om weer met mijn volle bewustzijn op mijn pad te komen. Mocht ik de confrontatie met mezelf aangaan, om weer duidelijk te kunnen zien, wie ik ben en waarom dit zo belangrijk is. Zodat ik ook werkelijk in elke situatie mezelf kan zijn en blijven. Zodat ik ook in iedere situatie en met en bij iedereen mezelf ben. En alleen omdat ik vanuit die positie de ander kan en mag helpen. Hen vanuit die positie een spiegel voor kan houden. Niet omdat ik beter ben dan de ander, maar omdat ik volledig mezelf ben en ieder ander dit op geheel eigen wijze en volgens eigen keuze ook mag zijn. Zich daardoor alleen maar beter zal gaan voelen. De spiegel, samenzijn, samenspel, samenwerken, werkt wanneer je het samen doet.
Samen doen, want dat is natuurlijk het geval, wanneer je een verbinding, verbintenis of verband aangaat met de ander. Zie het maar als een "samenwerkingsverband" met een persoon of personen die bij jou horen. Een samenwerkingsverband, of verbinding voor het leven. Het verbreken van de verbinding of je ervan afkeren, zorgt voor een blijvend ontbreken. Het ontbreken van geluk, het ontbreken van liefde of eigenlijk het ontbreken van levenskracht, die nodig is om te kunnen genieten. Genieten, is alleen mogelijk, wanneer je kunt delen. Delen vanuit onvoorwaardelijke liefde, zonder daarbij aan jezelf, maar vooral aan de ander te denken. Dit kan, alleen wanneer je jezelf bent en blijft. Want alleen wanneer je jezelf bent en blijft, kun je iets delen. Kun jij van betekenis zijn voor ieder mens die op je pad komt. Kun je echt een bijdrage leveren aan een goed iets. Kun je een bijdrage leveren aan een mooie, gezonde en liefdevolle wereld.
De vraag is en blijft natuurlijk: Wie wil er nog iets delen? Wie staat er voor open om zijn of haar eigen levenskracht, ervaring, vanuit onvoorwaardelijke liefde te delen met anderen? Wie staat er nog open om deze waardevolle kennis te delen? Want ervaring is kennis, ervaring is kennis waar jij van geleerd hebt, ervaring is kennis wat jou geholpen heeft te worden wie je bent. En juist daardoor is kennis en ervaring delen, zo belangrijk. Maar wie kiest hier nog voor? Ja, wie zou er nog voor kiezen? Wacht jij eerst tot jij geholpen wordt? Dan zul je ongetwijfeld heel lang moeten wachten, tenzij je zelf start met delen. Delen vanuit onvoorwaardelijke liefde. Delen vanuit je hart, zonder er iets voor terug te verwachten. Kies jij daarvoor? Kies jij ervoor om te delen?
Wie zou er nog voor kiezen om te delen? Het spreekwoord zegt: kiezen of delen. Zie ook de link op: http://nl.wikipedia.org/Kiezen_of_delen "Kiezen of delen is een Germaanse beslissingsvorm. Kern is: wanneer twee partijen iets moeten verdelen (erfenis, landgoed of buit), dan mag de ene partij het goed verdelen in twee delen, waarna de andere partij haar deel mag kiezen. Hierdoor is de verdelende partij genoodzaakt zich in te leven in de kiezende partij." De omschrijving geeft een eerlijke wijze van delen weer. En wat het mooiste daarvan is, dat de delende partij zich in moet leven in de kiezen partij, omdat dit noodzaak is. Ja, zo zou het moeten zijn, zo hoort het te zijn. Want wanneer iemand besluit om iets te delen, waar bijvoorbeeld het leven of de gezondheid van iets of iemand mee gemoeid is, dan zou de delende partij altijd uit moeten gaan van wat het met de kiezende partij doet. Zeker in het geval van de medici en iedereen die zich bezighoudt met de gezondheid of het welzijn van ieder mens, ieder levend wezen en alles wat de natuur aangaat.
Maar hoe zeker ben je ervan dat dit ook werkelijk gebeurt? Hoe zeker ben je ervan, dat dit zo is of zou geld, het eigen ego of iets wat ervoor zorgt dat er mensen geschaad of gebaat zijn en of worden, hier toch een grotere rol in spelen? Ja, geschaad of gebaat, omdat ik, hoe vreselijk ook, wel moet bekennen dat beide helaas aan de orde van de dag zijn, zeker wanneer het om geld gaat, wanneer er geld in het spel is. Want eerlijk is eerlijk geld overschrijdt grenzen. Grenzen, die de mens uiteindelijk meer kwaad dan goed doen. Grenzen die ervoor zorgen dat de mens ongeacht wie of wat hij is in onbalans raakt, doordat hij of zij het geld als zaligmakend is gaan zien. En we kennen toch allemaal de uitspraak: "Geld wordt pas fout of goed, door wat je er samen mee doet".
Zou geld of wat maar ook, een reden kunnen en mogen zijn, waardoor het plan, het onderzoek of wat maar ook, niet gedeeld wordt met de ander? Zou geld of wat maar ook, een reden kunnen of mogen zijn, om dit niet te delen met de personen die hierbij gebaat zijn? In het geval van ziekte en gezondheid, in het kader van de leefbaarheid van mens, dier en alles wat leeft? Dat beide vragen ook een andere variant kennen, dat kan, wil en mag ik niet ontkennen. Want het juist wel delen of stimuleren en promoten, kan ook alles te maken hebben met geld of heb jij hier een andere mening over? Wanneer ieder mens zich bij alles wat hij of zij doet inleeft in de ander, zich afvraagt hoe hij of zij zichzelf zou voelen, hoe hij of zij er zelf bij geschaad of gebaat zou zijn, dan ben ik ervan overtuigd dat er een ommekeer komt. Een ommekeer die nodig is om mensen weer vanuit hun gevoel te laten handelen, om mensen weer vanuit hun zuivere gevoel te laten delen of juist ervoor te laten kiezen om iets niet te delen. Omdat je alleen wanneer je vanuit je zuivere gevoel handelt, in contact blijft met jezelf. In contact blijft met jezelf en daardoor ook kunt communiceren. Communiceren met jezelf, door de dingen met honderd procent aandacht te doen. Onverdeelde aandacht zorgt voor onverstoorde communicatie. Want communicatie is van levensbelang!
Van levensbelang, ik heb dit meerdere keren mogen ervaren, zelf mogen ervaren. En juist daarom volg ik alleen nog mijn zuivere gevoel, en deel ik dit met iedereen die ervoor open staat en die het lezen wil en daarbij zelfs de interesse voelt om dit te delen. Mede door en dankzij de honderd procent aandacht, de rust en het niet gebonden zijn aan tijd, heb ik me kunnen verdiepen in zoveel verschillende onderwerpen die mijn interesse hebben, heb ik kunnen genieten van de wijze waarop experts op elk gebied, volop bezig zijn geweest met het uitvinden van bijzonder effectieve maar daarbij ook ineffectieve zaken, producten en behandelmethoden.
Dat de mens, iedereen die en alles wat leeft, mijn interesse heeft, wil en mag ik daarbij niet ontkennen. Dat de zintuiglijke wijze van ervaren hierbij voor veel mensen geldt, ontken ik nog minder. Want communiceren is het gebruiken van alles wat God ons gegeven heeft. Communiceren is het op een eerlijke manier naar jezelf, maar ook vanuit jezelf naar de situatie kijken, waarin je je bevindt. Omdat het nodig is en er niemand anders dan jijzelf is, die dit kan en mag ervaren. En omdat je er vanuit deze ervaring voor kunt kiezen, om voor jezelf, je geliefden om je heen en voor alles waarvoor jij kiest vanuit je hart, te gaan. Daarbij voor iedereen die en alles wat leeft, dit is wat God de mens vanuit onvoorwaardelijke liefde heeft gegeven. Omdat hij de mens lief had, omdat hij de mens lief heeft, Zijn Zoon gegeven heeft. Opdat een ieder die in hem gelooft niet verloren gaat doch het eeuwig leven heeft. (Johannes 3:16)
“Leven is genieten van alles wat je mee mag maken zien en doen”
&
“Liefde is, houden van het leven en allen die je dierbaar zijn”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten