"Vaak is het bewolkt vandaag en geregeld worden buien met kans op onweer over ons land aangevoerd. Vooral in het noorden schijnt soms even de zon.
Het wordt hooguit 16 graden en dat is vrij fris voor de tijd van het jaar. Later op de dag trekken de meeste buien weg.
Vanavond en vannacht komt lokaal nog een enkele bui voor. Morgen zijn er minder buien, maar er zijn nog veel wolken en het is opnieuw koel met een maximum van 16 graden.
Woensdag is er meer ruimte voor de zon. Vanaf donderdag wordt het warmer."
&
Het onderste stukje van de pagina: "Waardoor is het vluchtelingenprobleem nu groter dan ooit?"
"1. Internationale dag van de vluchteling.
Op deze jaarlijkse dag die door vluchtelingenorganisatie UNHCR van de Verenigde Naties (VN) in het leven is geroepen wordt extra aandacht gevraagd voor de vaak erbarmelijke omstandigheden van mensen in vluchtelingenkampen wereldwijd.
In aanloop naar vandaag maakte de UNHCR al cijfers bekend waaruit blijkt dat de vluchtelingenstroom wereldwijd, als gevolg van oorlogen, conflicten en vervolging, nog nooit zo groot is geweest als op dit moment. Eind 2014 waren zestig miljoen mensen gedwongen hun huis ontvlucht.
Bekijk het complete weerbericht, de actuele situatie op de weg en treininformatie"
Het weer en de vooruitzichten tot en met woensdag 24 juni: http://www.nu.nl/dvn/4073049/weer-veel-buien-soms-zon.html daarbij de vooruitzichten, verwachtingen en voorspellingen over wat er in dit geval vandaag maandag speelt, wat maandag ons brengt: http://www.nu.nl/dvn/4071852/waardoor-vluchtelingenprobleem-groter-dan-ooit.html Een stuk wat het lezen waard is, het lezen waard is voor iedereen die geplaagd wordt door leed, pijn en verdriet, voor iedereen die zo nu en dan het gevoel heeft een rotdag te hebben, maar ook voor ieder mens die het hele leven als een feestje beschouwt, waarbij het ene hoogtepunt het andere opvolgt.
Ja het lezen waard, want wanneer ieder mens die leeft, ieder mens die ergens of nergens door gehinderd wordt, uit eigen overweging eens een dagje zou kunnen meelopen, meevoelen en meeleven met een persoon die ontheemd is, dan zou de wereld er binnen de kortste keren, binnen de kortste tijd, werkelijk anders uitzien. Of zit ik ernaast en ben jij van mening dat jouw leven, dat wat jij doet, denkt, zegt of laat totaal niet van invloed is, omdat jij alles op de rit hebt, jouw leven een geordend geheel is, waardoor alles wat je meemaakt, alles wat je meemaakt door het te ervaren, ertoe leidt dat jouw toekomst en de toekomst van jouw geliefden, de mensen die je dierbaar zijn, jouw kinderen en kleinkinderen er rooskleurig uitziet? Ja, rooskleurig, want dit wil toch iedereen? Iedereen die op de een of andere manier door wie hij of zij is, de spil vormt van een gezin, een familie of soms zelfs een (leef)gemeenschap?
Een gezin, een familie, een (leef)gemeenschap, wat hebben de mensen die daar deel van uitmaken met elkaar gemeen? Wat zorgt ervoor dat zij met elkaar zijn? Dat zij samenzijn of dat zij ieder op zich, daarbij met z'n allen samen zijn. Want dat dit laatste in het geval van de vluchtelingen en mensen die ontheemd zijn één van de meest belangrijke voorwaarden is om het vol te kunnen houden, dat zal alleen de persoon die ondanks alles wat hem of haar overkomt en toch nog de energie en kracht heeft om vol te houden, kunnen beamen. Dat zal alleen de persoon je kunnen vertellen die de waarde van het leven nog inziet. Dat zal hij of zij je kunnen zeggen en vertellen, dat zal deze persoon als één van de meest belangrijkste dingen zien.
De woorden: "Gelukkig ben ik er nog", "gelukkig zijn we nog samen", "gelukkig heb ik alle mensen nog om mij heen die me dierbaar zijn". Hoeveel mensen kunnen dit nog zeggen? Hoeveel mensen kunnen dit vanuit de grond van hun hart, vanuit dat wat zij zijn, wat zij voelen, wat zij ervaren en meegemaakt hebben, nog zeggen? Ongeacht of zij op de vlucht zijn, huis en haard ontvlucht zijn of zelfs het land hebben verlaten, waar zij vanaf hun geboorte hebben gewoond of geleefd? Ja gewoond of geleefd? Want in dit laatste zit wel degelijk een verschil. Ergens wonen en ergens leven, zijn twee volstrekt gescheiden zaken. Ergens wonen en ergens leven kunnen verwant zijn of enige verwantschap vertonen. Dat deze verwantschap ertoe leidt dat je je betrokken voelt, dat je een connectie of een verbinding voelt, zorgt ervoor dat je je thuis voelt, dat je het gevoel heb om jezelf te kunnen zijn, waardoor je (verder) kunt en (verder) mag leven. Dat dit laatste van belang is, zal iedereen binnen afzienbare tijd vanzelf weer mogen ervaren. Iedereen die begrijpt, dat we allemaal verwant zijn, iedereen die begrijpt dat verwantschap meer betekent en meer inhoudt dan alleen familie zijn. Omdat we allemaal één zijn en de wereld van iedereen is, van iedereen die en alles wat leeft.
Wanneer je het artikel gelezen hebt, zul je begrijpen dat heel veel mensen, de mensen die vluchten of op de vlucht zijn, meer zorgen hebben dan wie ook ooit maar kan bedenken of verzinnen. Meer zorgen hebben voor morgen dan de toekomst verborgen kan en mag houden. Want bij hoeveel mensen overheerst een gevoel van angst en zorgen, zorgen over dat wat hem of haar te wachten staat? En hoeveel mensen hebben er nog vertrouwen, houvast aan dat wat zij geloven, dat wat het geloof en vertrouwen hen geeft? Hoe vaak maak jij je zorgen over dat wat jou te wachten staat? Ja, dat wat jou, de mensen die je dierbaar zijn, alles wat je lief hebt te wachten staat?
Ja, dat wat jou te wachten (staat), omdat dit in feite het enige is, wat je als mens kunt en mag doen, hoeft te doen. Ja, wachten en in jouw recht staan, jouw geboorterecht, want dit is het enige wat je mag en kunt, hoeft te doen op het moment dat alles je ontnomen wordt. Te wachten, door gewoon geen waarde te hechten aan, alles wat jou afgenomen wordt, omdat je toch je eigen leven, jouw leven zult kunnen en mogen behouden en voortzetten.
De vraag is alleen wat is jouw eigen leven? De vervolgvraag is dan, wat is jouw eigen leven je waard? Wat kost het jou dagelijks om jouw eigen leven te kunnen leven? Wat kost het jou iedere dag om jouw leven de richting, de kant en de weg op te laten gaan, die jij voor jezelf hebt uitgestippeld? Hebt uitgestippeld of gepland? Een planning op basis van dat wat je wilt, of dat wat je kunt en mag doen? Een planning om iets of een planning om veel te bereiken? Iets of veel? Geld? Zou jij je leven laten bepalen door geld en dat wat in de wereld van nu als rijkdom en welvaart geldt te zien? Zou jij je leven laten bepalen door geld, rijkdom en welvaart, of kies je toch voor tevredenheid, gezondheid en gelukkig zijn? Gelukkig, tevreden en gezond zijn, met iedereen die en alles wat leeft? Gelukkig, tevreden en gezond zijn, met iedereen die en alles wat de mogelijkheid en de kans heeft om in liefde, gemeenschap, vanuit verwantschap te leven?
Want dat dit laatste pas mogelijk is wanneer we de verbinding zien, wanneer we de verbinding weer zien, die alles te maken heeft met delen, zal het tij keren. Zal het tij, zal de tijd keren. Zal het tij ten goede keren, waardoor we weer verwant- en samenzijn. Omdat het verwant zijn, de verwantschap, te maken heeft met samenzijn, dit voor iedereen die en alles wat leeft geldt. Het enige werkelijke verwantschap, het enige werkelijke verwant zijn, is het feit dat we in leven zijn. Waardoor we als kinderen van God, allemaal broers en zusters zijn, ongeacht onze ouders, onze voorouders of de daarvoor bestaande generaties. We zijn allemaal afkomstig van de creatie die God ooit gemaakt heeft, uit liefde, Onvoorwaardelijke Liefde. Wanneer wij er als mens dan voor kiezen om allerlei extra's, als geld, bezit, materie, voorwaarden en randvoorwaarden, omstandigheden of ongeregeldheden ons leven te laten bepalen, hoe lang zal het dan duren voor we beseffen dat we één zijn? Hoe lang zal het dan nog duren, voor we werkelijk beseffen dat we leven, dat we verantwoordelijk zijn voor ons eigen leven, ons eigen geluk en onze eigen mogelijkheden? Mogelijkheden die ons door in het nu te leven, te doen wat mogelijk is, ineens ontstaat. MOGELIJK HEDEN?
En natuurlijk blijft het verdrietig, wanneer ik zie dat iemand, heel veel mensen nog niet de waarde van leven of de waarde van hun leven en ieder leven zien. Wanneer ik me laat meeslepen in de devaluatie van het leven, doe ik mezelf en ieder ander te kort. Door het geven van een evaluatie over mijn leven, door het delen van dat wat ik heb meegemaakt, wat mij deels gevormd heeft tot wat ik nu ben, doe ik recht aan alles wat ik ben en ieder mens is. Doe ik recht aan mijn bestaan, doe ik recht aan alles wat nodig is om bestaansrecht te hebben en doe ik recht aan alles wat nodig is om nog heel veel jaren, nog heel veel extra evaluatiemateriaal toe te voegen aan dat wat mij het leven geeft. Dat wat mij het leven geeft en dat wat het leven, mijn leven geeft, want dat dit één is, zal ieder mens die zelf ook weer gaat leven begrijpen. En voel je dit anders, heb jij hier geen gevoel bij of heb jij hier een dubbel gevoel bij, reageer dan vooral. Vooral, voor allen, voor iedereen die en alles wat leeft.
De spreuken of Facebook en LinkedIn van gisteren en vandaag, passen weer volledig.
Want:
“Leven is genieten van alles wat je mee mag maken zien en doen”
&
“Liefde is, houden van het leven en allen die je dierbaar zijn”
Dit keer nogmaals de mooie plaat van Whitney Houston: "Step by step" https://www.youtube.com/watch?v=sWa5vE4MUpU en het mooie lied van Jason Mraz: "I won't give up", https://www.youtube.com/watch?v=ZYqcpTYQ8I4. Want ook nu, zal deze de verbinding, die er is, deze mooie gedachte mogen ondersteunen. Wanneer" DURF (JIJ) TE HELPEN?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten