'De dag van NU' (Bron NU.nl 12.21 uur van zaterdag 16 mei)
'Het weer: Bewolkt en regenachtig, vanmiddag opklaringen'
"Een flink deel van de dag is het bewolkt en er trekt een storing met wat regen over het land. In de loop van de middag wordt het weer droog en dan breekt nog even de zon door.
Het is aan de koele kant met 12 tot 15 graden als maximum. De wind waait eerst matig uit het zuidwesten, maar draait later naar noordwest en neemt dan toe, en wordt matig tot krachtig, windkracht 4 tot 6. Zondag zijn er zonnige perioden, met in het noorden enkele buien. Het blijft flink waaien, bij 13 tot 15 graden.
Regenradar
En zoals iedere lezer wel weet ook nu weer de link: http://www.nu.nl/dvn/4050076/weer-bewolkt-en-regenachtig-vanmiddag-opklaringen.html, al zal er naast wat ik geschreven en overgenomen heb, niet veel meer te zien zijn, tenzij je de NU.nl pagina zelf bezoekt en het nieuws bekijkt wat jouw interesse heeft. Ik houd het voor vandaag bij het weer, omdat dit het enige is met goede vooruitzichten.
Vanmorgen werd ik in tegenstelling tot de andere dagen gewekt door de wekker. De wekker die ik voor vandaag een keer op 07.00 uur gezet had. Omdat ik er toen ik gisteravond ging slapen aan toe was om een nachtje door te slapen. Een nachtje uit te rusten en bij te tanken, omdat ik de afgelopen dagen zoveel te verwerken heb gehad, voor mezelf, voor de mensen om me heen, die me dierbaar zijn en natuurlijk ook in de periode waarin ik met alle liefde ons poezenkind verzorgde. Verzorgde, door hem met liefde de aandacht te geven die hij verdiende. De aandacht te geven, die hij verdiende omdat Ulrich en ik ooit besloten hebben een kat te nemen. Een kat in huis te nemen wel te verstaan, want wij hebben gewoon het voorrecht gehad dat ons poezenkind ervoor gekozen heeft om bijna 19 jaar ons leven te veraangenamen.
Ja te veraangenamen, omdat hij de naam die we hem gegeven hebben werkelijk eer heeft aangedaan. Omdat hij de naam die we hem gegeven hebben, werkelijk heeft aangenomen. Hij heeft zijn naam, net als het fluizige/pluizige/donsachtige beestje uit Gremlins, met eer gedragen. Waardoor wij er zeker van zijn dat er geen tweede poes bestaat die zo lief zal zijn, zo lief kan zijn als onze Gizmo was. We hem dan ook niet gaan of willen vergelijken. Want een kat die alles goed vond, wanneer hij maar de gelegenheid kreeg om zijn ding te doen zijn ding te doen, waardoor hij er persoonlijk voor zorgde dat wij ons licht mochten laten schijnen, is uniek. Waardoor wij datgene konden doen wat bij ons paste, wat bij ons paste en bij ons hoorde, omdat we niet alleen precies wisten wat hij voelde en dacht, hij dit ook werkelijk van ons wist. Door er voor ons te zijn, op de momenten waarop we dit nodig hadden, er voor ons te zijn, op het moment dat dit gewenst was, was hij er altijd. Alsof het voorbestemd was, voorbestemd, omdat wij voor hem, maar hij daarbij ook zeker voor ons gekozen heeft. Ons uitgekozen heeft, als mens om voor hem te zorgen. Alsof de verbinding, dat wat zo mocht zijn, voor deze in leven gelegd werd al bestond.
Ja, dat geloof ik echt, dat geloof ik, weet ik en daar vertrouw ik op, omdat dit de bedoeling is van het leven. Omdat dit de bedoeling is, van het in liefde, geluk en gezondheid kunnen leven. Omdat het nodig is en ieder mens die er aan toe is, dat ook weer zal mogen ervaren. Dat ons poezenkind deel van dit geloof uitmaakt, heb ik al heel vroeg ervaren, heel vroeg ervaren en beleefd. Want wanneer je als kind opgroeit in een omgeving, in een omstandigheid en in een situatie waarbij "de filmwereld", "het uitgaansleven" en alles wat ertoe bijdraagt dat een mens volgens de standaard begrippen "plezier beleeft", deel vormt van jouw leven, deel wordt van jouw opvoeding, dan kan het niet anders zijn, dat je de lessen die je mag leren in het leven, de lessen die daarmee gepaard gaan, nodig hebt. Omdat deze ook werkelijk bedoeld zijn om er lering uit te trekken. Lering, dat wat nodig is om te gebruiken in het vervolg van het leven, mijn leven natuurlijk. Mijn leven, wat deels zo onnatuurlijk is verlopen dat Goede Tijden Slechte Tijden, The Bold and the beautiful, absoluut kinderspel lijkt, bij dat wat ik in mijn eigen NeverEnding Story allemaal heb meegemaakt.
Ja, wat ik in mijn NeverEnding Story heb mogen meemaken. Omdat ik er alles aan wil doen, er alles aan doe, om mijn eigen film en levensverhaal tot het oneindige te laten duren. Tot in het oneindige, omdat ik zo sterk het gevoel heb, dat dit de enige manier is, waarop we dit als mens zouden mogen ervaren en beleven, dat ik iedereen de kans wil geven, ieder mens voor de keuze mag stellen om dit ook te doen. Ook te doen uit vrije wil. En dat de vrije wil daarvoor het meest belangrijke is, dat mag ik al sinds ik schrijf met iedereen die wil leven delen. Iedereen die wil leven, iedereen die en alles wat wil leven. Want ook ons poezenvriendje, onze Gizmo, die qua uiterlijk meer leek op de vliegende hond van de NeverEnding Story dan op Gizmo uit Gremlins, heeft dit heel goed begrepen. Heeft dit zo goed begrepen, dat hij de dag waarop zijn aardse leven ten einde kwam heel duidelijk liet weten dat het tijd werd om hem los te laten. Het tijd werd om hem te laten gaan, omdat hij zelf wilde gaan en dit hem zoveel pijn deed, dat het oneerlijk van ons zou zijn om hem nog langer voor ons plezier bij ons te houden. Voor ons plezier, daarbij tegen zijn wens.
Tegen de wens om verlost van alle last, alle last, pijn en verdriet, zijn aardse bestaan te verruilen voor een leven vrij van dat wat hem hinderde om zichzelf te zijn. Ja, want dat dit was wat er gebeurde op het moment waarop we hem behandelde met alle goedbedoelde rommel, wist ik vanaf dag één. Vanaf dag één waarop hij zijn oogje opengekrabd had. Vanaf de dag waarop hij een gat in zijn oog kreeg door de druk die op zijn hoofd, stond. De druk die op zijn hoofd stond, doordat hij ons beide of één van ons de pijn wilde besparen. Doordat hij ons de pijn wilde besparen die door het niet willen zien, niet willen zien en er daardoor niet willen zijn over te nemen. Over te nemen uit liefde, onvoorwaardelijke liefde, dat wat een kind, ieder kind, ieder mens maar ook dier doet op het moment waarop zijn of haar ouders niet in staat zijn, niet bij machte zijn, niet in de mogelijkheid zijn om hun lasten te dragen. Hun lasten, wat vaak verward wordt met lusten, niet kunnen dragen.
Want niet de lasten zorgen ervoor dat mensen in de problemen raken. De lasten zijn een gevolg van de lusten, dat wat we onszelf in leven aandoen, dat wat we onszelf in ons eigen leven door de jaren heen hebben aangedaan. Toen ik de afgelopen dagen weer allerlei spreuken op mijn Facebook en LinkedIn pagina langs zag komen, mede dankzij mijn contacten, dankzij de mensen die besloten hebben met mij in contact te willen staan, zich als mijn contact of Facebookvriend aan te melden, zag ik ineens dat dit zo is. Zag ik dat dit zo is en heb ik werkelijk geleerd dat het mogelijk is. Ja, dat het mogelijk is, dat er een mogelijkheid bestaat, er een mogelijkheid is, om allemaal weer het eeuwig leven te kunnen leiden. Het eeuwig leven, zonder toevoegingen, zonder middelen of slim bedachte concepten die je als mens in feite nog verder van jezelf afbrengen, dan alles wat er in de geschiedenis al is geweest. Alles wat de geschiedenis ons verteld heeft, maar ons tot op heden nog niet geleerd heeft. Ons nog niet geleerd heeft dat wij, jij, ik, iedereen die leeft, het zelf mogen doen. Omdat het ons niet geleerd is. We niet geleerd hebben, dat we dit zelf zullen mogen doen, dat we dit zelf zullen moeten doen, we daar zeker wel zo nu en dan wat hulp bij kunnen en mogen gebruiken. Zo nu en dan wat hulp bij mogen vragen, mits,........ en daar komt het we te allen tijde zelf de verantwoordelijke blijven.
Mits we zelf verantwoordelijk blijven, waardoor we onze eigen keuzes kunnen maken. We onze eigen keuzes kunnen en mogen maken, die ons helpen. Die ons helpen, waardoor we onszelf kunnen zijn. Die ons helpen, waardoor we de persoon zijn die we behoren te zijn. De persoon kunnen zijn, waarvoor we gekozen hebben op het moment waarop God ons vanuit en in onvoorwaardelijke liefde de vrijheid gaf, om ons leven uit te kiezen. Ons leven uit te kiezen en gedurende het leven wat we leven, de kans geeft om ons dit te herinneren. Want dat dit de enige manier is waarop we zullen weten, heb ik dankzij het mogen helpen, coachen en begeleiden van mensen, werkelijk begrepen. En ieder mens die de ander coacht, de ander begeleidt, de ander helpt, maar hem of haar niet op zijn of haar eigen pad laat, hem of haar zelfs van zijn of haar pad afbrengt, zal de lasten van de ander op zich nemen. Zal naast de lasten ook een deel of zelfs een groot deel van het pad samen opgaan. Samen het pad, de levensweg en dat wat geschiedenis schrijft met hem of haar ervaren en delen.
Ik heb er in mijn leven voor gekozen met ieder mens samen te wandelen, met ieder mens samen te willen lopen, maar blijf op mijn zijde van het pad. Ik blijf op mijn zijde van de weg die leidt naar dat wat ik voor ogen heb. De weg die ik voor ogen heb en die ik steeds beter voor mij zie. Door dat te doen wat ik voor mijn gevoel mag doen. Omdat ik me laat leiden door vertrouwen en dit al zo lang ik leef doe, ik iedere dag doe waarin ik leef. Want dat leven de enige natuurlijke manier is waarop je op je pad blijft, dat zal ieder mens vanzelf weer gaan ervaren die ook de stap zet om dit te gaan doen. Om dit te gaan doen, waardoor hij of zij dit ook werkelijk doet. Want doen is waarom het gaat in de wereld die door God geschapen is. Doen, is wat een bijdrage levert aan een gelukkig, gezond en liefdevol leven. En de mens die denken voor doen heeft gesteld, is letterlijk de afvallige. Is de persoon die zichzelf onnodig belast, doordat hij of zij alles wat hij of zij op zichzelf betrekt, ook werkelijk zo zal voelen en ervaren. De spreuken, items en plaatsjes die ik de afgelopen dagen weer op mijn Persoonlijke Facebookpagina heb gedeeld zeggen zoveel, zo niet alles.
http://themindunleashed.org/2015/05/5-things-that-happen-if-you-quit-sugar-for-life.html
Mijn ontbijt sinds 2010, iedere morgen minstens 5 stuks fruit. Dit heeft mij geholpen, om het letsel wat ik door letterlijke eigenwijsheid opgelopen te hebben te verhelpen, waardoor niet alleen mijn voet genezen is, ik zelfs weer dingen kan die ik voorheen nooit voor mogelijk had geacht.
En waarom ik dit weet, omdat ik al vanaf 2010 werkelijk zo veel mogelijk met het ritme van de natuur leef. Mede dankzij ons poezenkind, ons poezenvriendje, die mij heeft geholpen om 's morgens vroeg op te staan. Herkenbaar ouders? Want dat een kind wordt geboren om de ouders iets te leren, dat valt nu toch niet meer te ontkennen? De jeugd heeft de toekomst, maar wanneer we ervoor blijven kiezen, om ons leven door ouderen te laten leiden. Ons, als kind "de wet voor te laten schrijven", gaan we met ons allen het pad van onze ouders op. Ik wil leven en heb geleerd door te zien, te voelen, te horen, te ruiken, te proeven, te begrijpen. Door te begrijpen, te weten wat goed voor mij, maar daarbij of juist daardoor voor ieder ander kan en mag zijn. Ik wil mensen helpen, die bereid zijn om zichzelf te helpen. En wanneer iemand er voor kiest om dit anders te doen, is dat zijn of haar goed recht en keuze. Want ook dat is onvoorwaardelijke liefde. Ieder mens mag in onvoorwaardelijke liefde zijn. Ik kies er voor om wel te zijn, gezond te zijn, gelukkig te zijn, waardoor ik succesvol ben. Het geluk mij werkelijk toelacht, iedere dag opnieuw wanneer ik ontwaak en de werkelijke waarden van het leven aanvaard en accepteer, omdat dit het enige is wat ervoor zorgt dat ik mezelf kan zijn, waardoor ik mezelf mag zijn.
Ik kies ervoor om volledig mezelf en daarbij de naaste, maar ook de gelijke van ieder ander te zijn. Van ieder ander, waardoor ik ieder ander kan laten, me in ieder ander kan verplaatsen, me in de ander kan verplaatsen, zonder daar zelf anders door te worden. Ik heb al het andere, inclusief gedachtes over de ander, werkelijk losgelaten, luister alleen nog naar mijn hart. Omdat ik vanuit mijn hart, hoor, zie en voel wat werkelijk waar is en wat niet, omdat ik vanuit mijn hart mag weten. Ik heb vertrouwen, en weet dat iedereen die en alles wat op mijn pad mag komen, voorbestemd is. Want het vertrouwen gaat gepaard met zien wat er op je pad komt en erop vertrouwen dat datgene mag gebeuren, mag plaatsvinden wat noodzaak is. Omdat het onderdeel vormt van de natuur, onderdeel is van de natuur en altijd onderdeel zal zijn, hoe hard de mensheid ook zijn of haar best doet om het tegenovergestelde in werk te stellen.
Ik vertrouw op een leven in liefde, geluk en gezondheid. Een leven waarin ieder mens weer van waarde is en van waarde wil zijn. Ik geloof in een leefbare wereld. Ik geloof in een wereld waarin economische belangen, voor mijn gevoel de enige veroorzaker van alle strijd, strijd in ieder opzicht, zijn langste tijd heeft gehad. Daarom ga ik door met mijn taak. Iedere dag bloggen, iedere dag schrijven, iedere dag, dat doen, wat ik vanuit liefde op me genomen heb. Ik vanuit liefde voor ieder mens mogelijk kan, wil en mag maken. Vanuit liefde, omdat ik er niets voor terug verwacht en ik er ook werkelijk niets voor wil hebben. Omdat er één ding is, wat ik vanuit mijn hart weet en voel, dat ik daardoor het doel en onze bestemming bereik. Want: Liefde overwint alles!" http://www.dehofvanhetheden.nl/pdf/nieuwsbrief36.pdf De cover en het boek! http://www.dehofvanhetheden.nl/pdf/boek7.pdf en http://www.dehofvanhetheden.nl/pdf/ikkiesvoorjou.pdf
'Het weer: Bewolkt en regenachtig, vanmiddag opklaringen'
"Een flink deel van de dag is het bewolkt en er trekt een storing met wat regen over het land. In de loop van de middag wordt het weer droog en dan breekt nog even de zon door.
Het is aan de koele kant met 12 tot 15 graden als maximum. De wind waait eerst matig uit het zuidwesten, maar draait later naar noordwest en neemt dan toe, en wordt matig tot krachtig, windkracht 4 tot 6. Zondag zijn er zonnige perioden, met in het noorden enkele buien. Het blijft flink waaien, bij 13 tot 15 graden.
Regenradar
| Komende 5 dagen | Max | Min | Wind | |
|---|---|---|---|---|
| Zondag | 14°C | 7°C | W 4 | |
| Maandag | 13°C | 6°C | ZW 5 | |
| Dinsdag | 15°C | 9°C | ZW 4 | |
| Woensdag | 15°C | 7°C | W 4 | |
| Donderdag | 16°C | 4°C | NW 4 | |
Vanmorgen werd ik in tegenstelling tot de andere dagen gewekt door de wekker. De wekker die ik voor vandaag een keer op 07.00 uur gezet had. Omdat ik er toen ik gisteravond ging slapen aan toe was om een nachtje door te slapen. Een nachtje uit te rusten en bij te tanken, omdat ik de afgelopen dagen zoveel te verwerken heb gehad, voor mezelf, voor de mensen om me heen, die me dierbaar zijn en natuurlijk ook in de periode waarin ik met alle liefde ons poezenkind verzorgde. Verzorgde, door hem met liefde de aandacht te geven die hij verdiende. De aandacht te geven, die hij verdiende omdat Ulrich en ik ooit besloten hebben een kat te nemen. Een kat in huis te nemen wel te verstaan, want wij hebben gewoon het voorrecht gehad dat ons poezenkind ervoor gekozen heeft om bijna 19 jaar ons leven te veraangenamen.
Ja te veraangenamen, omdat hij de naam die we hem gegeven hebben werkelijk eer heeft aangedaan. Omdat hij de naam die we hem gegeven hebben, werkelijk heeft aangenomen. Hij heeft zijn naam, net als het fluizige/pluizige/donsachtige beestje uit Gremlins, met eer gedragen. Waardoor wij er zeker van zijn dat er geen tweede poes bestaat die zo lief zal zijn, zo lief kan zijn als onze Gizmo was. We hem dan ook niet gaan of willen vergelijken. Want een kat die alles goed vond, wanneer hij maar de gelegenheid kreeg om zijn ding te doen zijn ding te doen, waardoor hij er persoonlijk voor zorgde dat wij ons licht mochten laten schijnen, is uniek. Waardoor wij datgene konden doen wat bij ons paste, wat bij ons paste en bij ons hoorde, omdat we niet alleen precies wisten wat hij voelde en dacht, hij dit ook werkelijk van ons wist. Door er voor ons te zijn, op de momenten waarop we dit nodig hadden, er voor ons te zijn, op het moment dat dit gewenst was, was hij er altijd. Alsof het voorbestemd was, voorbestemd, omdat wij voor hem, maar hij daarbij ook zeker voor ons gekozen heeft. Ons uitgekozen heeft, als mens om voor hem te zorgen. Alsof de verbinding, dat wat zo mocht zijn, voor deze in leven gelegd werd al bestond.
Ja, dat geloof ik echt, dat geloof ik, weet ik en daar vertrouw ik op, omdat dit de bedoeling is van het leven. Omdat dit de bedoeling is, van het in liefde, geluk en gezondheid kunnen leven. Omdat het nodig is en ieder mens die er aan toe is, dat ook weer zal mogen ervaren. Dat ons poezenkind deel van dit geloof uitmaakt, heb ik al heel vroeg ervaren, heel vroeg ervaren en beleefd. Want wanneer je als kind opgroeit in een omgeving, in een omstandigheid en in een situatie waarbij "de filmwereld", "het uitgaansleven" en alles wat ertoe bijdraagt dat een mens volgens de standaard begrippen "plezier beleeft", deel vormt van jouw leven, deel wordt van jouw opvoeding, dan kan het niet anders zijn, dat je de lessen die je mag leren in het leven, de lessen die daarmee gepaard gaan, nodig hebt. Omdat deze ook werkelijk bedoeld zijn om er lering uit te trekken. Lering, dat wat nodig is om te gebruiken in het vervolg van het leven, mijn leven natuurlijk. Mijn leven, wat deels zo onnatuurlijk is verlopen dat Goede Tijden Slechte Tijden, The Bold and the beautiful, absoluut kinderspel lijkt, bij dat wat ik in mijn eigen NeverEnding Story allemaal heb meegemaakt.
Ja, wat ik in mijn NeverEnding Story heb mogen meemaken. Omdat ik er alles aan wil doen, er alles aan doe, om mijn eigen film en levensverhaal tot het oneindige te laten duren. Tot in het oneindige, omdat ik zo sterk het gevoel heb, dat dit de enige manier is, waarop we dit als mens zouden mogen ervaren en beleven, dat ik iedereen de kans wil geven, ieder mens voor de keuze mag stellen om dit ook te doen. Ook te doen uit vrije wil. En dat de vrije wil daarvoor het meest belangrijke is, dat mag ik al sinds ik schrijf met iedereen die wil leven delen. Iedereen die wil leven, iedereen die en alles wat wil leven. Want ook ons poezenvriendje, onze Gizmo, die qua uiterlijk meer leek op de vliegende hond van de NeverEnding Story dan op Gizmo uit Gremlins, heeft dit heel goed begrepen. Heeft dit zo goed begrepen, dat hij de dag waarop zijn aardse leven ten einde kwam heel duidelijk liet weten dat het tijd werd om hem los te laten. Het tijd werd om hem te laten gaan, omdat hij zelf wilde gaan en dit hem zoveel pijn deed, dat het oneerlijk van ons zou zijn om hem nog langer voor ons plezier bij ons te houden. Voor ons plezier, daarbij tegen zijn wens.
Tegen de wens om verlost van alle last, alle last, pijn en verdriet, zijn aardse bestaan te verruilen voor een leven vrij van dat wat hem hinderde om zichzelf te zijn. Ja, want dat dit was wat er gebeurde op het moment waarop we hem behandelde met alle goedbedoelde rommel, wist ik vanaf dag één. Vanaf dag één waarop hij zijn oogje opengekrabd had. Vanaf de dag waarop hij een gat in zijn oog kreeg door de druk die op zijn hoofd, stond. De druk die op zijn hoofd stond, doordat hij ons beide of één van ons de pijn wilde besparen. Doordat hij ons de pijn wilde besparen die door het niet willen zien, niet willen zien en er daardoor niet willen zijn over te nemen. Over te nemen uit liefde, onvoorwaardelijke liefde, dat wat een kind, ieder kind, ieder mens maar ook dier doet op het moment waarop zijn of haar ouders niet in staat zijn, niet bij machte zijn, niet in de mogelijkheid zijn om hun lasten te dragen. Hun lasten, wat vaak verward wordt met lusten, niet kunnen dragen.
Want niet de lasten zorgen ervoor dat mensen in de problemen raken. De lasten zijn een gevolg van de lusten, dat wat we onszelf in leven aandoen, dat wat we onszelf in ons eigen leven door de jaren heen hebben aangedaan. Toen ik de afgelopen dagen weer allerlei spreuken op mijn Facebook en LinkedIn pagina langs zag komen, mede dankzij mijn contacten, dankzij de mensen die besloten hebben met mij in contact te willen staan, zich als mijn contact of Facebookvriend aan te melden, zag ik ineens dat dit zo is. Zag ik dat dit zo is en heb ik werkelijk geleerd dat het mogelijk is. Ja, dat het mogelijk is, dat er een mogelijkheid bestaat, er een mogelijkheid is, om allemaal weer het eeuwig leven te kunnen leiden. Het eeuwig leven, zonder toevoegingen, zonder middelen of slim bedachte concepten die je als mens in feite nog verder van jezelf afbrengen, dan alles wat er in de geschiedenis al is geweest. Alles wat de geschiedenis ons verteld heeft, maar ons tot op heden nog niet geleerd heeft. Ons nog niet geleerd heeft dat wij, jij, ik, iedereen die leeft, het zelf mogen doen. Omdat het ons niet geleerd is. We niet geleerd hebben, dat we dit zelf zullen mogen doen, dat we dit zelf zullen moeten doen, we daar zeker wel zo nu en dan wat hulp bij kunnen en mogen gebruiken. Zo nu en dan wat hulp bij mogen vragen, mits,........ en daar komt het we te allen tijde zelf de verantwoordelijke blijven.
Mits we zelf verantwoordelijk blijven, waardoor we onze eigen keuzes kunnen maken. We onze eigen keuzes kunnen en mogen maken, die ons helpen. Die ons helpen, waardoor we onszelf kunnen zijn. Die ons helpen, waardoor we de persoon zijn die we behoren te zijn. De persoon kunnen zijn, waarvoor we gekozen hebben op het moment waarop God ons vanuit en in onvoorwaardelijke liefde de vrijheid gaf, om ons leven uit te kiezen. Ons leven uit te kiezen en gedurende het leven wat we leven, de kans geeft om ons dit te herinneren. Want dat dit de enige manier is waarop we zullen weten, heb ik dankzij het mogen helpen, coachen en begeleiden van mensen, werkelijk begrepen. En ieder mens die de ander coacht, de ander begeleidt, de ander helpt, maar hem of haar niet op zijn of haar eigen pad laat, hem of haar zelfs van zijn of haar pad afbrengt, zal de lasten van de ander op zich nemen. Zal naast de lasten ook een deel of zelfs een groot deel van het pad samen opgaan. Samen het pad, de levensweg en dat wat geschiedenis schrijft met hem of haar ervaren en delen.
Ik heb er in mijn leven voor gekozen met ieder mens samen te wandelen, met ieder mens samen te willen lopen, maar blijf op mijn zijde van het pad. Ik blijf op mijn zijde van de weg die leidt naar dat wat ik voor ogen heb. De weg die ik voor ogen heb en die ik steeds beter voor mij zie. Door dat te doen wat ik voor mijn gevoel mag doen. Omdat ik me laat leiden door vertrouwen en dit al zo lang ik leef doe, ik iedere dag doe waarin ik leef. Want dat leven de enige natuurlijke manier is waarop je op je pad blijft, dat zal ieder mens vanzelf weer gaan ervaren die ook de stap zet om dit te gaan doen. Om dit te gaan doen, waardoor hij of zij dit ook werkelijk doet. Want doen is waarom het gaat in de wereld die door God geschapen is. Doen, is wat een bijdrage levert aan een gelukkig, gezond en liefdevol leven. En de mens die denken voor doen heeft gesteld, is letterlijk de afvallige. Is de persoon die zichzelf onnodig belast, doordat hij of zij alles wat hij of zij op zichzelf betrekt, ook werkelijk zo zal voelen en ervaren. De spreuken, items en plaatsjes die ik de afgelopen dagen weer op mijn Persoonlijke Facebookpagina heb gedeeld zeggen zoveel, zo niet alles.
En waarom ik dit weet, omdat ik al vanaf 2010 werkelijk zo veel mogelijk met het ritme van de natuur leef. Mede dankzij ons poezenkind, ons poezenvriendje, die mij heeft geholpen om 's morgens vroeg op te staan. Herkenbaar ouders? Want dat een kind wordt geboren om de ouders iets te leren, dat valt nu toch niet meer te ontkennen? De jeugd heeft de toekomst, maar wanneer we ervoor blijven kiezen, om ons leven door ouderen te laten leiden. Ons, als kind "de wet voor te laten schrijven", gaan we met ons allen het pad van onze ouders op. Ik wil leven en heb geleerd door te zien, te voelen, te horen, te ruiken, te proeven, te begrijpen. Door te begrijpen, te weten wat goed voor mij, maar daarbij of juist daardoor voor ieder ander kan en mag zijn. Ik wil mensen helpen, die bereid zijn om zichzelf te helpen. En wanneer iemand er voor kiest om dit anders te doen, is dat zijn of haar goed recht en keuze. Want ook dat is onvoorwaardelijke liefde. Ieder mens mag in onvoorwaardelijke liefde zijn. Ik kies er voor om wel te zijn, gezond te zijn, gelukkig te zijn, waardoor ik succesvol ben. Het geluk mij werkelijk toelacht, iedere dag opnieuw wanneer ik ontwaak en de werkelijke waarden van het leven aanvaard en accepteer, omdat dit het enige is wat ervoor zorgt dat ik mezelf kan zijn, waardoor ik mezelf mag zijn.
Ik kies ervoor om volledig mezelf en daarbij de naaste, maar ook de gelijke van ieder ander te zijn. Van ieder ander, waardoor ik ieder ander kan laten, me in ieder ander kan verplaatsen, me in de ander kan verplaatsen, zonder daar zelf anders door te worden. Ik heb al het andere, inclusief gedachtes over de ander, werkelijk losgelaten, luister alleen nog naar mijn hart. Omdat ik vanuit mijn hart, hoor, zie en voel wat werkelijk waar is en wat niet, omdat ik vanuit mijn hart mag weten. Ik heb vertrouwen, en weet dat iedereen die en alles wat op mijn pad mag komen, voorbestemd is. Want het vertrouwen gaat gepaard met zien wat er op je pad komt en erop vertrouwen dat datgene mag gebeuren, mag plaatsvinden wat noodzaak is. Omdat het onderdeel vormt van de natuur, onderdeel is van de natuur en altijd onderdeel zal zijn, hoe hard de mensheid ook zijn of haar best doet om het tegenovergestelde in werk te stellen.
Daarom kan ik niet anders dan het volgende te zeggen en te adviseren: Kies in Hemelsnaam voor jezelf. Kies voor jezelf, door goed voor jezelf te zorgen, je niet meer te laten verleiden of misleiden, door alles wat je aangeboden wordt. Kies vanuit je hart en wanneer je je hoofd wilt gebruiken lees dan alle blogs die ik heb mogen schrijven en bekijk alle linkjes die ik hierin heb mogen plaatsen om te zien, voelen, ervaren en beleven wat wij samen kunnen doen. Ik wil, kan en mag iedereen helpen die het nodig heeft en erom vraagt. Het gaat om onze gezamenlijke toekomst. Het gaat om jou, mij, iedereen die en alles wat leeft.
"En omdat een gezonde wereld mijn droom en mijn grootste wens is, mag ik iedere dag een stukje schrijven. Want op deze wijze, heb ik de kans om mijn verhalen net als de boeken en gedichten die ik vanuit ONVOORWAARDELIJKE LIEFDE VOOR ieder mens heb kunnen en mogen schrijven, met iedereen te delen. En heb jij inmiddels de tijd genomen om mijn blogverhalen te lezen en ben jij de persoon, de uitgever die mij wil helpen, die mijn boeken wil uitbrengen, dan hoor ik je graag! Ben jij de uitgever, die ERVOOR zorgt dat mijn boeken gebruikt kunnen en mogen worden, om de wereld van vandaag weer de wereld van morgen te laten zijn? De wereld van morgen, de hemel op aarde, dat is mijn wens, mijn doel en mijn missie in het leven."
En ben je er NU ook klaar VOOR om jouw leven te leven, jouw zelfgekozen en verkozen leven een kans te geven, HELP MIJ, HELP JEZELF & HELP IEDER ANDER! Tot die tijd blijf ik bloggen, blijf ik alles delen met iedereen die ook Volmaakt, Gelukkig Zichzelf wil, kan en mag, kortom durft te zijn! En daarbij vertrouw ik er volledig op, dat dat zal gebeuren wat nodig is, wat mag omdat God de regie vanuit ONVOORWAARDELIJKE LIEFDE zal begeleiden.
Download ook gratis mijn boekje Leven leren herinneren weten via de boekenwinkel op www.dehof van het heden Luisteren kan natuurlijk ook via: https://www.youtube.com/watch?v=NwwuvZEltjk&feature=youtu.be
Want:
“Leven is genieten van alles wat je mee mag maken zien en doen”
&
“Liefde is, houden van het leven en allen die je dierbaar zijn”
Dit keer nogmaals de mooie plaat van Whitney Houston: "Step by step" https://www.youtube.com/watch?v=sWa5vE4MUpU en het mooie lied van Jason Mraz: "I won't give up", https://www.youtube.com/watch?v=ZYqcpTYQ8I4. Want ook nu, zal deze de verbinding, die er is, deze mooie gedachte mogen ondersteunen. Wanneer" DURF (JIJ) TE HELPEN?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten